.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΕΙΝΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΜΟΝΟΓΑΜΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ;

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το γάμο, τη μονογαμία και τις γκέι σχέσεις δημοσίευσαν πριν από λίγες εβδομάδες οι Τάιμς της Νέας Υόρκης.wedding cake naked
Όταν η Ρίο και η Ρέι παντρεύτηκαν το 2008, οι δύο γυναίκες παρέλειψαν δύο λέξεις από τους γαμήλιους όρκους τους: την πίστη και τη μονογαμία.

“Το θεωρώ δώρο να μπορώ να είμαι με κάποια που είναι τόσο ανοιχτή, ειλικρινής και μοιράζεται τα πάντα μαζί μου” λέει η Ρίο που χαρακτηρίζει το γάμο της “ανοιχτή σχέση”.

Ο έρωτας έφερε κοντά αυτές τις δύο γυναίκες. Πρόλαβαν να παντρευτούν το καλοκαίρι του 2008 μέσα στο σύντομο χρονικό παράθυρο που οι γάμοι ήταν νόμιμοι στην Καλιφόρνια. Αλλά γνώριζαν από την αρχή ότι θα έχτιζαν τη σχέση τους με τους δικούς τους όρους. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και το “παιχνίδι” με άλλες γυναίκες.

Οι αντίπαλοι του γάμου για τα ζευγάρια ίδιου φύλου κατηγορούν τους ομοφυλόφιλους ότι προσπαθούν να αλλάξουν τον παραδοσιακό ορισμό του γάμου. Και σύμφωνα με μία πρωτοποριακή νέα έρευνα, μακριά από τις αίθουσες των δικαστηρίων και τα φώτα της δημοσιότητας πολλά ζευγάρια γκέι και λεσβιών κάνουν ακριβώς αυτό.

lesbian wedding7

Η έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο προσφέρει μια σπάνια νέα ματιά στις γκέι σχέσεις και αποκαλύπτει ότι σε πολλές από αυτές η μονογαμία δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Ορισμένοι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζουν ότι σαν αποτέλεσμα οι σχέσεις τους είναι περισσότερο δυνατές, μακροχρόνιες και ειλικρινείς. Μπορεί αυτό να προκαλεί εντύπωση, αλλά πολλοί ειδικοί συμφωνούν ότι η αμφισβήτηση των παραδοσιακών ιδεών περί γάμου από τα γκέι ζευγάρια αποτελεί μία νέα εξέλιξη που ίσως εξασφαλίσει την επιβίωση του θεσμού στο μέλλον.

Η έρευνα δείχνει πόσο συνηθισμένες είναι οι ανοιχτές σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια ίδιου φύλου. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 556 ζευγάρια αντρών από το Σαν Φρανσίσκο για τρία χρόνια και το 50% παραδέχτηκε ότι είχαν εξωσυζυγικές επαφές με τη σύμφωνη γνώμη των συντρόφων τους.

Η λέξη - κλειδί είναι η συναίνεση. “Οι ετεροφυλόφιλοι το αποκαλούν απάτη ή προδοσία” δηλώνει ο επικεφαλής της έρευνας. “Αλλά στους ομοφυλόφιλους δεν προκαλεί απαραίτητα τόσο αρνητικούς συνειρμούς”. Η ίδια έρευνα δείχνει ότι τα ζευγάρια σε ανοιχτές σχέσεις είναι το ίδιο ευτυχισμένα με τα μονογαμικά ζευγάρια. Σύμφωνα με μία άλλη μελέτη του 1985 τα γκέι ζευγάρια μένουν μαζί περισσότερο από τα αντρόγυνα.

Τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί είδηση για την γκέι κοινότητα αλλά λίγοι μιλούν ανοιχτά γι’ αυτό. Πολλοί φοβούνται ότι η δημοσιότητα ίσως βλάψει πολιτικά τη διεκδίκηση του δικαιώματος στο γάμο. Αλλά σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι ανοιχτές σχέσεις σχεδόν πάντα έχουν κανόνες.

wedding ring

Ο Κρις και ο Τζέιμς θυμούνται ακόμα με συγκίνηση τη μέρα που φόρεσαν τα μαύρα τους κοστούμια και ανέβηκαν μαζί τα σκαλιά του δημαρχείου πριν από δύο χρόνια. Αυτό που τους έχει εντυπωθεί περισσότερο είναι το πόσο εκδηλωτικοί υπήρξαν μαζί τους άνθρωποι που τους ήταν παντελώς άγνωστοι. “Κούριερ με ποδήλατα, ακόμα και άστεγοι που κοιμόντουσαν σε παγκάκια ερχόντουσαν να μας δώσουν συγχαρητήρια!”

Οι δύο άντρες είναι ζευγάρι από το 2002 και αποφάσισαν να ανοίξουν τη σχέση τους ένα χρόνο αργότερα. Έχουν όμως αυστηρούς κανόνες: πλήρης διαφάνεια, απόλυτη ειλικρίνεια και καμία επαφή με αγνώστους: και οι δύο πρέπει να γνωρίσουν και να εγκρίνουν από πριν τους υποψήφιους “εφήμερους εραστές”.

Οι ειδικοί θεωρούν ότι αυτή η διαφάνεια μπορεί να κάνει μια σχέση πιο ισχυρή. Σύμφωνα με το συγγραφέα Τζο Κουίρκ “ο συνδυασμός ελευθερίας και αμοιβαίας κατανόησης μπορεί να χτίσει μια μοναδική σχέση εμπιστοσύνης. Ο παραδοσιακός γάμος βρίσκεται σε κρίση και χρειαζόμαστε κάθε νέο στοιχείο που έχουμε στη διάθεσή μας. Το 1900 ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 47 χρόνια. Σήμερα ζούμε τόσο πολύ που η ισόβια πίστη και αφοσίωση είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση!” Και προσθέτει: “Αν η ανανέωση του γάμου ξεκινήσει από κάπου, το πιθανότερο είναι να ξεκινήσει από τους ομοφυλόφιλους.”



Το άρθρο καταλήγει με κάποια παραδείγματα αντρόγυνων που ακολουθούν και αυτά το παράδειγμα των ανοιχτών σχέσεων. Ο λόγος που το ανέβασα είναι ότι παρακολουθώντας αυτά που ακούω γύρω μου και διαβάζω στα μπλογκ έχω την εντύπωση ότι σε μεγάλο βαθμό οι γκέι στην Ελλάδα φαίνεται να ακολουθούν τα παράδειγμα των ετερόφυλων ζευγαριών σχετικά με το πως πρέπει να είναι μια σχέση, τι σημαίνει ζήλεια, κέρατο, προδοσία κτλ. Μπορεί όμως μια σχέση ανάμεσα σε δύο άντρες ή δύο γυναίκες να επιβιώσει ακολουθώντας αυτά τα πρότυπα; Μήπως τελικά ως γνήσιοι ανατολίτες προτιμάμε το τρελό πάθος, τις σκηνές και τις συγκρούσεις στον έρωτα; Και πόσο είναι εφικτό τελικά δύο άνθρωποι να συμφωνήσουν σε κοινά αποδεκτά όρια και κανόνες μέσα σε μια ανοιχτή σχέση;



Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

“ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΚΕΪ ΑΘΛΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ”

O Tζον Αμέιτσι είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους ελάχιστους αθλητές διεθνούς φήμης που έχει μιλήσει ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του. 40 χρονών σήμερα, ο νιγηριανής καταγωγής και βρετανικής υπηκοότητας πρωταθλητής έπαιξε δέκα χρόνια στο NBA και δύο χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (πέρασε και από τον Παναθηναϊκό την περίοδο 1996-1997). Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2007 οπότε και για πρώτη φορά δήλωσε δημόσια ότι είναι γκέι. Η αποκάλυψη προκάλεσε τις κάθε άλλο παρά θερμές αντιδράσεις των πρώην συμπαικτών του (με δηλώσεις του στυλ “που να ξέραμε ποιον είχαμε τόσο καιρό δίπλα μας στα αποδυτήρια” κτλ).

John Amaechi1


Ο Amaechi παραμένει ένα από τα ελάχιστα πρόσωπα που μιλάνε ανοιχτά για τις ομοφοβικές προκαταλήψεις στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στα ομαδικά σπορ όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Οι δηλώσεις που έκανε σε μερικές πρόσφατες συνεντεύξεις του για το κατά πόσο οι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες θα πρέπει να προσφέρονται ως εξιλαστήρια θύματα στον αγώνα κατά της ομοφοβίας έχουν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικά αποσπάσματα.

“Έχω μιλήσει προσωπικά με καμιά δεκαριά ποδοσφαιριστές του αγγλικού πρωταθλήματος που είναι γκέι. Σας ορκίζομαι ότι υπάρχουν. Κανείς τους δεν με ρώτησε αν πρέπει ή όχι να μιλήσει δημόσια για τη σεξουαλικότητά του. Αλλά αν με ρωτούσαν θα τους έλεγα όχι. Δεν θα τους ενθάρρυνα να γίνουν Ζαν Ντ’ Αρκ. Γιατί αυτό ακριβώς θα συνέβαινε: θα τους έριχναν στην πυρά. Και ποιον βοηθάει κάτι τέτοιο;”

gay football


Νομίζω ότι κοροϊδευόμαστε όταν λέμε ότι οι γκέι αθλητές είναι το πρόβλημα. Η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία μας λέει ότι για την ομοφοβία ευθύνονται οι γκέι ποδοσφαιριστές που δεν μιλάνε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία τους! Δεν είναι όμως δουλειά κάποιου που ανήκει σε μία μειονότητα να κάνει πιο ασφαλές το περιβάλλον στο οποίο ζει. Ποτέ δ
εν θα συμβούλευα έναν αθλητή που θέλει “να βγει από την ντουλάπα” να μην το κάνει. Θεωρώ όμως ότι ένας 16χρονος που προπονείται στο εφηβικό τμήμα μιας ομάδας δεν “χρωστάει” σε κανέναν μας να σηκώσει το λάβαρο της γκέι κοινότητας. Πόσο μάλλον όταν αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην καριέρα του αλλά και στη συναισθηματική και ψυχολογική του κατάσταση.”

Ο Τζάστιν Φάσενου ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στην Αγγλία που παραδέχτηκε δημόσια ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ο προπονητής του τον γελοιοποίησε στον τύπο, η Ομοσπονδία δεν έκανε τίποτα για να τον προστατεύσει και η οικογένειά του δεν στάθηκε στο πλευρό του. Λίγο καιρό μετά αυτοκτόνησε. O Τζάστιν δεν λύγισε επειδή ήταν αδύναμος αλλά επειδή ήταν ειλικρινής. Ακόμα και ο πιο δυνατός και αποφασισμένος άνθρωπος μπορεί να λυγίσει σε αυτές τις συνθήκες. Κι εγώ δεν θα πω ποτέ σε ένα νεαρό αθλητή να γίνει βορά στους λύκους δήθεν για να αλλάξουν τα πράγματα. Ο Τζάστιν αυτοκτόνησε και ακόμα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στο αγγλικό ποδόσφαιρο.”

gay football3


Αυτά είναι παραμύθια. Δεν αλλάζουν έτσι οι μεγάλες οργανώσεις. Οι επικεφαλής της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου θα πρέπει να δηλώσουν ξεκάθαρα ότι δεν ανέχονται πλέον την ομοφοβία και να στείλουν ένα σαφές μήνυμα ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να στηρίξουν τους ομοφυλόφιλους αθλητές. Ακριβώς όπως συμβαίνει τόσα χρόνια με το ρατσισμό. Αντί γι αυτό βγάζουν ένα σποτάκι 60 δευτερολέπτων για τα ομοφοβικά συνθήματα στα γήπεδα. Δεν τους ενδιαφέρει να δημιουργήσουν ένα φιλικό περιβάλλον για τους γκέι αθλητές. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην ακούγονται όλες αυτές οι βρισιές όταν παίζονται τα ματς στην τηλεόραση.”

Είναι εντελώς αφελές και παράλογο να πιστεύουμε ότι μόλις ένας διάσημος αθλητής βγει και πει ότι είναι γκέι αυτόματα θα γίνει ο σωτήρας μας γιατί οι οπαδοί τον εκτιμούν και τον σέβονται. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ένας ετεροφυλόφιλος θα γίνει αυτόματα λιγότερο ομοφοβικός μόλις ανακαλύψει ότι κάποιος που σέβεται είναι γκέι. Λυπάμαι αλλά δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο. Όσοι αγαπούν το τένις εκτιμούν τη Ναβρατίλοβα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσουν για να αποκτήσουν οι γκέι ίσα δικαιώματα. Μπορεί κάποιος που γνωρίζει προσωπικά γκέι και λεσβίες να έχει λιγότερες πιθανότητες να γίνει βίαιος απέναντί τους ή να τους προσβάλλει. Μπορεί να θέλει το καλύτερο για τους γκέι φίλους του. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει το καλύτερο και για όλους τους ομοφυλόφιλους.”



Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ “ΜΑΥΡΟ ΛΙΒΑΔΙ” ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΤΡΙΚΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Σε δύο κινηματογράφους της Αθήνας παίζεται αυτές τις μέρες το “Μαύρο Λιβάδι”, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που υπογράφει ο σκηνοθέτης Βαρδής Μαρινάκης. Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός λιποτάκτη γενίτσαρου που πληγωμένος ζητάει καταφύγιο σε ένα γυναικείο μοναστήρι. Εκεί ερωτεύεται μια νεαρή μοναχή που στη πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι δεν είναι παρά ένα αγόρι που οι γονείς του έστειλαν στο μοναστήρι για να γλιτώσει το παιδομάζωμα.
 
mavro livadi

Η ταινία ξεκινάει από μία εξαιρετική σεναριακή ιδέα, δεν καταφέρνει όμως να τη δικαιώσει ούτε στην πλοκή, ούτε στο χτίσιμο των χαρακτήρων. Ουσιαστικά περιστρέφεται γύρω από δύο άντρες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μοίρα που κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει γι’ αυτούς – ο ένας από τον οθωμανικό στρατό, ο άλλος από το γυναικείο μοναστήρι. Τελικά όμως πρωταγωνιστής είναι η ατμόσφαιρα και η υποβλητική ομορφιά της ελληνικής φύσης (η ταινία γυρίστηκε στα βουνά της Ηπείρου).
Στα συν της ταινίας η τελευταία σκηνή όπου το ζωώδες πάθος μεταξύ των πρωταγωνιστών ταιριάζει απόλυτα με την άγρια φύση που τους περιβάλλει, θυμίζοντας την αντίστοιχη σκηνή στο Brokeback Mountain.

Στα μείον η εντελώς άστοχη επιλογή του σκηνοθέτη να αναθέσει σε μια γυναίκα ηθοποιό (η οποία αναγκάζεται να φορέσει προσθετικό πέος) το ρόλο της μοναχής που στην πραγματικότητα ήταν αγόρι. Θα έλεγε κανείς ότι με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να “κατευνάσει” τους ετεροφυλόφιλους θεατές σχετικά με την τολμηρότητα των ομοφυλοφιλικών σκηνών…. Επιπλέον εντύπωση προκαλεί στο θεατή το πόσο “φρικάρει” ο γενίτσαρος όταν καταλαβαίνει πως η αγαπημένη του είναι στην πραγματικότητα αγόρι. Μοιάζει σαν κάποιος να έχει μεταφέρει τα σεξουαλικά ταμπού της σύγχρονης εποχής σε ένα μουσουλμάνο πολεμιστή του 17ου αιώνα!
suleiman

Στην πραγματικότητα βέβαια τέτοιες καταστάσεις μόνο ασυνήθιστες δεν ήταν σε μια εποχή όπου η αμφιφυλοφιλία μοιάζει να είναι ο κανόνας. Ίσως ο πιο διάσημος αντρικός έρωτας της οθωμανικής περιόδου να είναι αυτός ανάμεσα στο Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή -το σπουδαιότερο σουλτάνο του 16ου αιώνα- και τον ελληνικής καταγωγής Παργάλι Ιμπραήμ Πασά! Ο Ιμπραήμ γεννιέται
στην Πάργα όπου πειρατές τον αιχμαλωτίζουν και τον πουλάνε σε μια χήρα στα βάθη της Ανατολίας. Λαμβάνει εξαιρετική εκπαίδευση και μαθαίνει εκτός από τα ελληνικά, ιταλικά, φαρσί και τούρκικα. Θα γνωρίσει το νεαρό πρίγκιπα Σουλεϊμάν στη σχολή των ευνοούμενων του παλατιού.

Οι δύο άντρες έμελλε να γίνουν αχώριστοι για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Ο ενετός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη γράφει: “Ο πανέμορφος έλληνας Ιμπραήμ είναι ο ευνοούμενος του σουλτάνου που δεν τον αφήνει από τα μάτια του ούτε στιγμή και ικανοποιεί κάθε του επιθυμία. Ο Σουλεϊμάν μοιράζεται το κρεβάτι μαζί του και τον αποκαλούν “"χας οντά μπασί” δηλαδή σκλάβο της κρεβατοκάμαρας”. Ο Σουλεϊμάν δίνει στον αγαπημένο του τον τίτλο του μέγα ιερακοτρόφου και του αναθέτει εκστρατείες στη Συρία και την Αίγυπτο από όπου επιστρέφει θριαμβευτής. Πολύ γρήγορα γίνεται Μεγάλος Βεζίρης και παντρεύεται την αδελφή του σουλτάνου. Δυστυχώς όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν: ο Ιμπραήμ θα πέσει τελικά θύμα των μηχανορραφιών της ζηλιάρας συζύγου του σουλτάνου Χουρέμ Σουλτάν η οποία στρέφει τον άντρα της εναντίον του και διατάζει να τον στραγγαλίσουν στον ύπνο με ένα κορδόνι….



Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

H ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

O Aden και ο Jordan Jaric (το επίθετο είναι συνδυασμός των πραγματικών τους επωνύμων) είναι ένα ζευγάρι που παντρεύτηκε στην Καλιφόρνια τον καιρό που οι γάμοι ήταν νόμιμοι εκεί. Εδώ και λίγο καιρό έχουν αποκλειστικό συμβόλαιο με μια μεγάλη εταιρεία παραγωγής ταινιών πορνό με τον απαράβατο όρο να γυρίζουν ταινίες μόνο μεταξύ τους. Όπως δηλώνει ο Αden “ Όλο και περισσότεροι θαυμαστές έρχονται και μας λένε ότι είναι πολύ θετικό αυτό που κάνουμε. Εύχομαι να μας ακολουθήσουν και άλλα ζευγάρια. Νομίζω ότι και οι μονογαμικές σχέσεις έχουν τη θέση τους στον κόσμο του πορνό. ” Η καυτή φωτογράφιση που θα δείτε έγινε για το αυστραλέζικο περιοδικό DNA.

gay couple2 gay couple3 gay couple4gay couple 6gay couple 7gay couple 8 gay couple 9 gay couple 10


Αν και στην προσωπική τους ζωή τους έχει τύχει να “παίξουν” και με τρίτο πρόσωπο,
οι κανόνες που έχουν βάλει στη σχέση τους είναι να μην γνωρίζουν ποτέ κάποιον μόνοι τους αλλά πάντα ως ζευγάρι και να μην κάνουν ποτέ ολοκληρωμένο σεξ με άλλο άτομο. Νομίζω ότι το κατά πόσο μια μακροχρόνια γκέι σχέση μπορεί να λειτουργήσει ή όχι σε συνθήκες απόλυτης πίστης και μονογαμίας αλλά και ποια μπορεί να είναι τα όρια που βάζει ένα ζευγάρι σε μια πιο "ανοιχτή" σχέση είναι μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε σε επόμενη ανάρτηση.

Μέχρι τότε, χρόνια πολλά σε όλους τους ερωτευμένους!


Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΠΑΛΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

interracial gay couple O κύριος στα δεξιά είχε την τύχη να είναι μετανάστης και την ατυχία να είναι ομοφυλόφιλος


Πριν από 20 ακριβώς χρόνια ο Νέλσον Μαντέλα περνούσε για τελευταία φορά την πύλη της φυλακής στο Ρόμπεν Άιλαντ. Όταν ανέλαβε ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής δεν περιορίστηκε στο να αποκαταστήσει τα δικαιώματα των μαύρων κατοίκων της χώρας. Επέμεινε ότι το νέο σύνταγμα της χώρας έπρεπε να εξασφαλίζει και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων συμπατριωτών του. Ο Μαντέλα γνώριζε πόσα είχαν προσφέρει με τους αγώνες τους στη μάχη ενάντια στο απαρτχάιντ. Λίγα χρόνια αργότερα η πατρίδα του έγινε η πρώτη χώρα της Αφρικής που τους αναγνώρισε το δικαίωμα του γάμου. Ως γνήσιος αντιρατσιστής ο Μαντέλα δεν πιστεύει στις διακρίσεις.

Πριν από ένα μήνα και κάτι η βουλή της Πορτογαλίας αποφάσισε να αναγνωρίσει και αυτή το δικαίωμα του γάμου στα ζευγάρια ίδιου φύλου. Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Σόκρατες και η πλειοψηφία των βουλευτών της χώρας δεν δίστασαν να κάνουν αυτό που πίστευαν ότι είναι δίκαιο παρά το γεγονός ότι η Πορτογαλία - όπως και η Ελλάδα- αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα . Θα μπορούσαν να βρουν χίλιες δικαιολογίες για να το αναβάλουν -“μα είμαστε τώρα γι’ αυτά”, “εδώ καιγόμαστε”, “ο κοσμάκης υποφέρει”- αλλά δεν το έκαναν. Ως γνήσιος δημοκράτης και ευρωπαϊστής ο Σόκρατες δεν πιστεύει στις διακρίσεις.

Και στην Ελλάδα μας όμως μια που έφτασαν οι Απόκριες πολλοί αποφάσισαν να γιορτάσουν το Καρναβάλι φορώντας τη στολή του “αντιρατσιστή”, του “δημοκράτη”, του “προοδευτικού” και του “σοσιαλιστή”. Είχαμε την ευκαιρία να τους χαρούμε πρόσφατα στις συζητήσεις για το νομοσχέδιο που δίνει την ιθαγένεια σε όσα παιδιά έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα να φουσκώνουν περήφανοι για τα γνήσια δημοκρατικά τους αισθήματα και να καταγγέλλουν με περισσή συγκίνηση και πάθος τις δυνάμεις του ρατσισμού και του σκοταδισμού.

blackface ‘Ελληνας πολιτικός που ντύθηκε αντιρατσιστής για το καρναβάλι

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ποτέ δεν παίρνουν την πρωτοβουλία να μιλήσουν για τις διακρίσεις και τον κοινωνικό ρατσισμό σε βάρος των ομοφυλόφιλων. Που πάντα σφυρίζουν αδιάφοροι, γυρνάνε το κεφάλι από την άλλη, ακούν, βλέπουν και συγκινούνται επιλεκτικά. Τους ακούσαμε χίλιες φορές να λένε ότι τα παιδιά των μεταναστών είναι το ίδιο έλληνες με όλους τους άλλους. Προφανώς θεωρούν ότι οι ομοφυλόφιλοι και οι διαφυλικοί πολίτες είναι λιγότερο έλληνες από όλους τους άλλους.

Το ερώτημα είναι πότε επιτέλους θα εξαντληθεί η υπομονή μας μαζί τους. Ως πότε θα τους αφήνουμε να μπλοφάρουν. Ως πότε θα τρέχουμε πρόθυμα να κουβαλάμε νερό στο μύλο μιας δήθεν-τάχα μου προοδευτικής “συμμαχίας” όπου πάντα θα μας αντιμετωπίζουν ως τους φτωχούς συγγενείς. Ως πότε θα ανεχόμαστε τα αριστερά κόμματα, την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να κάνουν προοδευτική “σπέκουλα” με τα δικαιώματα άλλων μειονοτήτων ενώ την ίδια στιγμή περιφρονούν όχι μόνο τους ομοφυλόφιλους ως πολίτες αυτής της χώρας αλλά και τη συμβολή τους στην ιστορία και τον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας;

Το ερώτημα αυτό απευθύνεται σε όλους, είτε ανήκουν σε οργανώσεις, είτε γράφουν σε γκέι στήλες και έντυπα, είτε έχουν κάποιο μπλογκ, είτε συμμετέχουν στο Pride, είτε δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά. Αν θέλουμε να ασχολούμαστε με το “Grande Dame”, τον Καλλίνικο και τις υπόλοιπες τρικυμίες στα ακτιβιστικά φλυτζάνια μπορούμε να πάμε κι εμείς στο καρναβάλι και να κάνουμε τον αγωνιστή για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Αν θέλουμε πάλι και να ρίξουμε στο τραπέζι σοβαρές ιδέες και προτάσεις για πραγματική πολιτική πίεση προς μια κυβέρνηση που καταργεί επιλεκτικά τις διακρίσεις τώρα είναι η ώρα. Γιατί από δω και πέρα η σιωπή απέναντι στους δήθεν “προοδευτικούς” σημαίνει συνενοχή.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

ALEXANDER McQUEEN (1969 - 2010)

Εντελώς απρόσμενα και πριν καλά-καλά κλείσει τα 40 του χρόνια, ο Alexander McQueen, ένας από τους πιο αυθεντικούς και ταλαντούχους ενδυματολόγους και σχεδιαστές μόδας στον πλανήτη άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο. Τα αίτια του θανάτου παραμένουν αδιευκρίνιστα αν και κυκλοφορούν φήμες ότι έθεσε ο ίδιος τέρμα στη ζωή του λίγες μόλις μέρες μετά το θάνατο της μητέρας του.

alexander-mcqueen

Γιος ενός ταξιτζή που μεγάλωσε στις εργατικές πολυκατοικίες του ανατολικού Λονδίνου, ο Alexander έδειξε από παιδί ακόμα την κλίση του σχεδιάζοντας φορέματα για τις τρεις αδελφές του. Ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 16 ετών σχεδιάζοντας θεατρικά κοστούμια στην περίφημη Savile Row του Λονδίνου. Γνωστός ως το “τρομερό παιδί” και ο “χούλιγκαν” της μόδας ο McQueen ανέλαβε για ένα διάστημα τον οίκο Givenchy από όπου και αποχώρησε για τη διεύθυνση δημιουργικού του οίκου Gucci. Το 2003 τιμήθηκε με τον τίτλο του καλύτερου σχεδιαστή της χρονιάς παγκοσμίως Μαγαζιά με τη φίρμα του άνοιξαν στο Μιλάνο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη ενώ χρίστηκε και ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν ο αγαπημένος σχεδιαστής διασημοτήτων όπως η Lady Gaga για την οποία σχεδίασε τα κοστούμια του βιντεο-κλιπ “Bad Romance”. Ο Alexander McQueen υπήρξε ανοιχτά γκέι σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.

Σαν φόρο τιμής, μπορείτε να δείτε εδώ μερικά κομμάτια από την τελευταία χειμερινή του συλλογή που -για την ιστορία- ήταν και η καλύτερη της φετινής σεζόν για την αντρική μόδα. Ρούχα που ίσως δύσκολα φοριούνται στο δρόμο, δεν αφήνουν όμως καμιά αμφιβολία για τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και το αλάνθαστο γούστο του.




Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΚΛΕΜΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ

Μέσω του ίντερνετ ο γάλλος φωτογράφος (και πρώην διευθυντής του γκέι καναλιού Pink TV) Φιλίπ Καστεμπόν μπόρεσε να έρθει σε επαφή με γκέι άντρες από 51 χώρες του κόσμου όπου η ομοφυλοφιλία τιμωρείται από το νόμο. Τους ζήτησε να διηγηθούν τις εμπειρίες τους και να φωτογραφηθούν με τα πρόσωπα κρυμμένα στο φακό για να προστατευτεί η ταυτότητά τους και να μην βρεθούν σε κίνδυνο. Οι φωτογραφίες παρουσιάζονται μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου σε μία έκθεση στο Παρίσι με τον τίτλο “Οι Καταδικασμένοι”.

condamnes22 Κ., 18 χρονών, Μοζαμβίκη

condamnes20 Ν., 20 χρονών, Λωρίδα της Γάζας

“Μια μέρα βρήκαν έναν άντρα δολοφονημένο στην παραλία. Όλοι πίστευαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Θεός ξέρει ποιος τον σκότωσε και γιατί. Ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι το να μιλήσω στην οικογένειά μου για το ποιος είμαι πραγματικά θα έβαζε την ασφάλειά μου σε κίνδυνο, ίσως και τη ζωή μου…”

condamnes18 Μ.Σ., 26 χρονών, Ουγκάντα

condamnes19 Ο., 30 χρονών, Λιβερία

“Πως δικαιολογήστε να μου στερείτε την ελευθερία μου; Πώς δικαιολογήστε να μου στερείτε την ευτυχία μου; Μου στερήσατε την οικογένειά μου και με αφήσατε ολομόναχο. Έχετε έρθει ποτέ στη θέση μου; Ξέρετε τι σημαίνει να σε περιφρονούν και να σε πετάνε στο περιθώριο; Γι’ αυτό που γεννήθηκες; Για κάτι που δεν έχεις επιλέξει;”

condamnes21 I., 32 χρονών, Παπούα-Νέα Γουινέα

condamnes17 Υ., 25 χρονών, Αλγερία

“Αυτό που μου κάνει εντύπωση στην αλγερινή κοινωνία είναι ότι η ομοφοβία είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν οι πάντες και ενώνει ακόμα και τους χειρότερους εχθρούς. Αναγκάστηκα να το σκάσω από τη χώρα μου ταπεινωμένος γιατί δεν είχα πια το κουράγιο να τους αντιμετωπίσω.”

condamnes7a
Σ, 18 χρονών, Καμερούν

condamnes10 Σ., 27 χρονών, Συρία

“Αγαπάω την πατρίδα μου, αλλά η πατρίδα μου δεν με αγαπάει. Θα πέθανα για να προασπιστώ την ελευθερία της, αλλά η πατρίδα μου δεν θα έκανε το ίδιο για μένα.”

condamnes16 Α., 24 χρονών, Μπαχρέιν

condamnes13 Σ, 27 χρονών, Ντουμπάι

“Να ζει κανείς με ένα τέτοιο μυστικό -που είναι και ο μοναδικός τρόπος για να παραμείνει ασφαλής- είναι τόσο εξουθενωτικό που έφτασα στο σημείο να μισώ τον εαυτό μου και να θέλω να αλλάξω αυτό που είμαι. Αλλά πλέον ζω με τη βεβαιότητα ότι έτσι γεννήθηκα και έτσι πρόκειται να πεθάνω.”

condamnes24 Ντ., 28 χρονών, Σενεγάλη

condamnes5a Τ., 27 χρονών, Μπαγκλαντές

”Το να είσαι γκέι εδώ είναι σαν να συμμετέχεις σε καρναβάλι. Φοράς μια μάσκα από αβεβαιότητες και απλά ελπίζεις ότι η Θεά της Τύχης θα είναι πάντα στο πλευρό σου και δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Δεν μπορείς παρά να ζεις κλεισμένος σε μια πραγματική ντουλάπα κλειδωμένη με τόσους σύρτες και μεντεσέδες ώστε να είσαι σίγουρος ότι δεν θα ανοίξει ποτέ.”


Αυτή η ανάρτηση γίνεται με την ελπίδα κάποια στιγμή οι κάθε λογής “προοδευτικοί” πολιτικοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι κτλ. να σταθούν αλληλέγγυοι στα προβλήματα των ομοφυλόφιλων (ελλήνων και μεταναστών) όπως ακριβώς σήμερα διαφημίζουν την αλληλεγγύη τους προς τα παιδιά των ετεροφυλόφιλων μεταναστών που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα.

Οι άνθρωποι που βλέπετε παραπάνω δεν έχουν γεννηθεί στην χώρα μας αλλά κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστούν ένα ασφαλές καταφύγιο. Αν βρεθούν στην Ελλάδα καθόλου σίγουρο δεν είναι ότι θα τους χορηγηθεί άσυλο, ούτε ότι η περίπτωσή τους θα γίνει αφορμή για χιλιάδες εκπομπές όπως π.χ. η περίπτωση Κούνεβα. Μπορεί να απελαθούν ανά πάσα στιγμή ακόμα κι αν έχουν σχέση με έλληνα – τον οποίο βέβαια ο νόμος δεν τους δίνει το δικαίωμα να παντρευτούν ώστε να αποκτήσουν κι αυτοί δικαιώματα.

Μήπως λοιπόν οι ίδιοι προοδευτικοί μπορούν να μας πουν ως πότε θα πρέπει να κάνουν υπομονή για τα δικά τους δικαιώματά οι ομοφυλόφιλοι έλληνες πολίτες (που φορολογούνται και πηγαίνουν στρατό σε αυτή τη χώρα) και οι ομοφυλόφιλοι μετανάστες (άνθρωποι που έρχονται από χώρες όπου μπορεί να κινδυνεύει και η ίδια τους η ζωή); Μήπως να μας ενημερώσουν επίσης κατά πόσο στις εξετάσεις για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας οι ερωτήσεις θα μετράνε και την ανεκτικότητα των υποψήφιων απέναντι στους ομοφυλόφιλους και άλλες μειονότητες ακριβώς όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης;

‘Η μήπως με την ίδια ευκολία που σήμερα οι αντιρατσιστές του σαλονιού διαφημίζουν την τόλμη τους και πατρονάρουν τα παιδιά των μεταναστών με τον αριστερό “διεθνισμό” τους, αύριο θα μας πουν ότι λυπούνται πολύ αλλά η κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμα και ότι για όλα φταίνε (όπως πάντα άλλωστε) η Εκκλησία, ο Καρατζαφέρης και όλοι οι συνήθεις ύποπτοι;

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

TO ΑΝΔΡΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ

tsarouchisgreekgayart001 Γυμνός νέος με πικροδάφνη και επίδεσμο στο χέρι (1940)


“ Ωστόσο σε ένα μόνο θέμα ο Τσαρούχης υπήρξε ερμητικός όσον αφορά την προσωπική του ζωή: στο θέμα του έρωτα. Του ήταν προφανώς αδύνατο να υποκριθεί, να απαντήσει ανειλικρινώς και ως εκ τούτου είχε επιλέξει την αποσιώπησή του.”


tsarouchisgreekgayart002 Η σύλληψη τριών κομμουνιστών (1944)


“….η διεθνής πρόσληψη του έργου του Τσαρούχη, όπως και εκείνη του Καβάφη, πυκνώνει -αν δεν πολώνεται αποκλειστικά- προς…. την απεικόνιση του ομοερωτισμού μέσα από μία υψηλού αισθητικού επιπέδου ζωγραφική. Αυτή η νέα παραμόρφωση της μονομερούς ανάγνωσης ελπίζω να εξισορροπηθεί σύντομα όταν αποκατασταθεί στη δημόσια σφαίρα αυτή η αποσιωπημένη αλλά τόσο σημαντική πλευρά της ζωής και της δημιουργίας του.”


tsarouchisgreekgayart003 Πορτρέτο νέου με λευκό πουκάμισο (1948)


“Είναι προφανές ότι την ομοφυλοφιλία ο Τσαρούχης δεν τη βίωσε μόνο εσωτερικά, βουβά, ως προσωπική ιδιαιτερότητα, ως απαγορευμένη σαρκική έλξη, ως ηθικό διχασμό αλλά τη βίωσε και κοινωνικά όταν θέλησε να την εκφράσει, στο βαθμό που του επιτρεπόταν, τόσο στη συμπεριφορά του όσο και στην τέχνη του. Ήταν λοιπόν γι’ αυτόν ένας διαρκής αγώνας, ένας αγώνας τιμής που τον έδωσε από την αρχή, από την πρώτη του έκθεση και είχε την παλληκαροσύνη να τον δώσει μέχρι τέλους, ολομόναχος.”


tsarouchisgreekgayart014 Έρως με ψηλές άσπρες κάλτσες και δίχρωμα παπούτσια (1957)


Τον κοινωνικό έλεγχο που ενθάρρυνε ο νομοθέτης, τον βίωσε ο Τσαρούχης πολύ έντονα και –μην έχουμε αμφιβολία- σχεδόν σε όλη του τη ζωή. Σπάνιες είναι εντούτοις οι στιγμές που εξέφρασε ευθέως την πικρία του, σε μία όμως από αυτές υπήρξε αποκαλυπτικός: “Οι άνθρωποι δεν περίμεναν τίποτα από μένα, με θεωρούσαν κατώτερο ον, αρχίζοντας από τους συγγενείς μου και τελειώνοντας στους ελάχιστους φίλους μου. Ίσως αυτή η περιφρόνηση με ανάγκασε να δουλέψω πιο εντατικά από ό,τι μπορούσα.”


tsarouchisgreekgayart004 Ναύτης καθιστός και γυμνό ξαπλωμένο (1948)


“Το Δεκέμβριο του 1952 του απαιτήθηκε να ξεκρεμάσει από την έκθεση της ομάδας “Αρμός” στο Ζάππειο Μέγαρο ένα έργο που απεικόνιζε ένα ναύτη καθισμένο στο κρεβάτι μαζί με ένα μισοξαπλωμένο γυμνό άντρα…Ο διευθυντής της Αστυνομίας που είχε δεχτεί καταγγελία ανώτατου αξιωματικού του Ναυτικού ότι ο πίνακας “ήτο άσεμνος και προσβλητικός του ήθους και του γοήτρου των ελλήνων ναυτών” συνέστησε στους διοργανωτές να τον αποσύρουν επειδή, όπως υπογράμμισε απειλητικά, “ενδεχομένως να προκαλούσε την οργή θερμοαίμων".


tsarouchisgreekgayart006tsarouchisgreekgayart005 Η ξεχασμένη φρουρά (δεξί και αριστερό μέρος) 1956


"Η μαρτυρία της Τιτίκας Νικηφοράκη είναι αποκαλυπτική για τη στάση του: “Είχαν φτιάξει τότε την ομάδα “Αρμός” και κάνανε την πρώτη μεγάλη έκθεσή τους στο Ζάππειο. Η επιτροπή λογοκρισίας όμως απαίτησε να βγούνε οι ναύτες του Τσαρούχη από την έκθεση. Όλοι μουδιασμένοι του το υπέδειξαν, αλλά εκείνος είπε: “ Όχι, κι αν επιμένετε, εγώ αποχωρώ από την ομάδα.” Μου έκανε εντύπωση η γενναιότητά του.”


tsarouchisgreekgayart007 ΕΣΑτζής συλλαμβάνει το Πνεύμα (1965)


Ο Τσαρούχης είχε βιώσει την περιθωριοποίησή του, την είχε εισπράξει άμεσα ή έμμεσα, την είχε νιώσει αόρατη, ωστόσο συμπαγή, σον υπόκωφο φθόνο των άλλων, ενίοτε και των φίλων ή “φίλων” του, στα σουβλερά υπονοούμενα και αστεία πίσω από την πλάτη του, στην ικανοποίηση που έβλεπε να νιώθουν όλοι όσοι δεν ανέχονταν την ανωτερότητα του ταλέντου του από το γεγονός ότι ήταν σε κάτι τρωτός, ευάλωτος, κάποιος που μπορούσαν εκ του ασφαλούς να πλήττουν κατά βούληση, εφόσον σε όλο τον κόσμο της τέχνης ήταν γνωστή, ήταν κοινό μυστικό η αχίλλειος πτέρνα του.”


tsarouchisgreekgayart008 Νέος μεταμφιεσμένος σε έρωτα με αγγλική καρέκλα (1965)


“Ο ελεύθερος μέχρι ενός σημείου να εκφραστεί ζωγραφικά Τσαρούχης, να απεικονίσει και να εκθέσει ομοερωτικά θέματα, πειθαρχούσε στους κώδικες αποσιώπησης αυτών των θεμάτων στο πεδίο του λόγου. Ως εκ τούτου επειδή είχε συναίσθηση των κινδύνων μετρούσε τα λόγια του πολύ πιο προσεκτικά είτε μιλούσε για τη δική του δουλειά είτε για τα έργα άλλων . Έζησε λοιπόν μέσα στην αποσιώπηση των βιωμάτων, των σκέψεων και των συναισθημάτων του τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80.”


tsarouchisgreekgayart009 Το όραμα του Δαυίδ (1974)


“ Όταν ο Τσαρούχης υπόκειτο οικοιοθελώς στη βάσανο των συνεντεύξεων, υποχρεωνόταν να αντιμετωπίσει τον τόνο και το βαθμό αδιακρισίας των συνομιλητών του. Η βία των συνεντεύξεων, η πονηρία της ρητορικής των δημοσιογράφων, ο χειρισμός των λεγομένων, το ελάχιστα συγκαλυμμένο σε μερικές περιπτώσεις ανακριτικό ύφος, η απειλή της δημόσιας έκθεσης και ο έμμεσος εκβιασμός, η επίκληση της κοινής γνώμης, όλες αυτές οι ερωτήσεις κατέτειναν σε ένα και μόνο θέμα: στην ομολογία της ιδιωτικής ζωής, στην αποκάλυψή της, και πάνω από όλα σε αυτό που υπήρξε το κύριο θέμα από την εποχή της χριστιανικής εξομολόγησης μέχρι σήμερα: “Το σεξ, αυτό που όλοι κρύβουν, λένε.”


tsarouchisgreekgayart011
Οι τέσσερις εποχές (λεπτομέρεια) 1969


Σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη ο Τσαρούχης μιλά για την ομοφυλοφιλία δημόσια, για πρώτη φορά με διακριτικές αυτοαναφορικές προεκτάσεις και καταφανώς με θετικό πνεύμα, εξηγώντας ότι οι ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα προσέφεραν στέρεες πολιτιστικές και αισθητικές βάσεις “διότι ήταν άνθρωποι που διώκονταν και μετρούσαν τα λόγια τους. Οι άλλοι ήταν βέβαιοι και δεν έκαναν τίποτε.”


tsarouchisgreekgayart012
Άγιος Σεβαστιανός (1970)


Στην επόμενη ερώτηση της δημοσιογράφου “Ποιο θεωρείτε το πλέον ταλαντούχο βίτσιο της φυλής μας;” ο Τσαρούχης απάντησε χωρίς ενδοιασμούς: “Αναμφισβήτητα την ομοφυλοφιλία. Που δεν έχει σχέση με το κοινό βίτσιο. Είναι η φιλία με τον άνθρωπο. Η σχέση με τον άνθρωπο, η αρετή που μετατρέπει το βίτσιο σε δημιουργία.” Μετά από δεκαετίες ο Τσαρούχης έλυνε τη χρησμώδη φράση του Κοκτό: “Οι Έλληνες ανύψωσαν την αμαρτία τους σε αρετή". Το ακριβές νόημα αυτής της πρότασης θα μπορούσε πλέον να ειπωθεί και να γραφτεί χωρίς αμφισημίες: “Οι Έλληνες ύψωσαν την ομοφυλοφιλία σε αρετή.”


tsarouchisgreekgayart013 Ναύτης σε ροζ φόντο (1980)


Τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από το εξαιρετικό εισαγωγικό σημείωμα του Ευγένιου Ματθιόπουλου στον κατάλογο της έκθεσης. Μια έκθεση που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάσετε καθώς η συγκίνηση που εισπράττει ο θεατής μπροστά σε αυτά τα έργα ούτε να συγκριθεί δεν μπορεί με αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες. Στο μουσείο Μπενάκη, οδός Πειραιώς μέχρι τις 14 Μαρτίου.

Και για το τέλος ένα απόσπασμα από το “Γράμμα στο Γιάννη Τσαρούχη” που έγραψε η Έλγκα Καββαδία:

Θυμάμαι τα γενέθλιά μου το 1943. Είχαν φύγει οι φίλες μου και κάποιος μου είχε φέρει δώρο μια γλάστρα με ένα αστράκι. Μια θεία μου είπε: “Τι ιδέα να φέρουν το παιδί ένα λουλούδι – αυτό θα ξεραθεί!” κι εγώ άρχισα να κλαίω. Με πήρες από το χέρι και μου είπες: “Κι όμως, θα δεις, αυτό το λουλούδι δεν θα ξεραθεί ποτέ.” Πήρες τις μπογιές μου και το ζωγράφισες. Γιάννη, υπάρχει πάντα η γλάστρα με το αστράκι σπίτι μου και δεν ξεχνάω ποτέ πως μπόρεσες να μετατρέψεις την παιδική μου απελπισία σε απέραντη χαρά.”