ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΛΑ ΤΣΟΥΝΓΚΑ / ΤΡΑΒΙΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ / ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

LA CHUNGA του Μάριο Βάργκας-Γιόσα, σκηνοθεσία Ελένης Σκότη
Θέατρο Επί Κολωνώ από Τετάρτη ως Κυριακή

Στην επαρχία του Περού μια γυναίκα έχει μόνο δύο επιλογές: να υποταχτεί ολοκληρωτικά στο θέλημα του άντρα-αφέντη ή να γίνει η ίδια ο άντρας της ζωής της καταβάλλοντας ως τίμημα της ανεξαρτησίας μια ζωή χωρίς έρωτα. Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη υποδύεται τη Τσούνγκα, μια γυναίκα που είναι αφεντικό του εαυτού της και καταφέρνει κάθε βράδυ να επιβάλλεται σαν ίσος προς ίσο στα αποβράσματα που συχνάζουν στο κακόφημο καπηλειό της. Η πανοπλία της θα ραγίσει τη στιγμή που θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στο μαγαζί της η Μέτσε – η θηλυκή δροσιά και φρεσκάδα της Ηλιάννας Μαυρομάτη φωτίζει ακόμα περισσότερο την αυστηρή, γεροντοκορίστικη δωρικότητα του χαρακτήρα που υποδύεται η Καραμπέτη.

Δανείζοντας λεφτά στον εραστή-παύλα-προαγωγό της, η Τσούνγκα εξαγοράζει μια νύχτα με τη Μέτσε και αναλαμβάνει να τη σώσει από τον “προστάτη” της βοηθώντας τη να δραπετεύσει και απαρνούμενη για ακόμα μια φορά στη ζωή της τον έρωτα. Ο θεατής θα παρακολουθήσει τα τέσσερα ρεμάλια που συχνάζουν στο καπηλειό να φαντασιώνουν σχετικά με τις λεπτομέρειες της μοναδικής νύχτας που πέρασαν μαζί οι δύο γυναίκες. Αυτό όμως που θα πάρει μαζί του από την παράσταση είναι ο ερωτικός σπαραγμός που η πρωταγωνίστρια επιτρέπει στον εαυτό της μόνο όταν οι πόρτες έχουν κλείσει ερμητικά και η ίδια έχει απομείνει ολομόναχη στα σκοτάδια ανάμεσα στα άδεια μπουκάλια και τις αναποδογυρισμένες καρέκλες….

Η ΤΡΑΒΙΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ του Τέρενς ΜακΝάλι, σκηνοθεσία Λ. Γεωργακόπουλου
Θέατρο Αλκμήνη από Πέμπτη ως Κυριακή

Ο Τέρενς ΜακΝάλι έχει απασχολήσει το θεατρόφιλο κοινό με το “Corpus Christi” (ένα έργο όπου ο Ιησούς παρουσιάζεται ως γκέι άντρας στο σύγχρονο Τέξας) και το “Master Class” (με θέμα το λυκόφως της καριέρας της Μαρίας Κάλλας). Η “Τραβιάτα της Λισαβόνας” παντρεύει τα δύο αγαπημένα του θέματα καθώς στην πρώτη πράξη δυο γκέι νεοϋορκέζοι που η φιλία τους στηρίζεται στην αγάπη τους για την όπερα παθιάζονται για μια πειρατική ηχογράφηση της “Τραβιάτα” από τη Μαρία Κάλλας. Το camp χιούμορ είναι ξεκαρδιστικό – αν και αποδίδεται με αρκετές δόσεις νευρωτικής υπερβολής από το Φαίδωνα Καστρή στο ρόλο του Μάντι, ενός ηλικιωμένου ομοφυλόφιλου που μοναδική του παρηγοριά είναι οι δίσκοι της Μαρίας. Σκιάζεται όμως από την κρίση στην ερωτική ζωή του Στίβεν που περνάει την ώρα του στου Μάντι καθώς συμφώνησε να παραχωρήσει στον αγαπημένο του Μάικ το σπίτι που μοιράζονται για μια εκτόνωση “της μιας βραδιάς”.

Το γκέι θερμόμετρο της παράστασης ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στη δεύτερη πράξη όταν ο Στίβεν γυρνάει σπίτι νωρίτερα για να πιάσει στα “πράσσα” το Μάικ με το νεαρό σερβιτόρο Πολ. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο εκλεκτό οφθαλμόλουτρο που προσφέρουν οι Βασίλης Μπισμπίκης και Λευτέρης Βασιλάκης (η γυμνή σκηνή είναι αναμφίβολα το “καυτό” μυστικό της παράστασης). Ο Στίβεν επιβεβαιώνει αυτό που φοβόταν: δεν πρόκειται για υπόθεση “της μιας βραδιάς” - ο Μάικ είναι ερωτευμένος με τον Πολ και σκοπεύει να τον παρατήσει. Σαν αυθεντική ηρωίδα της όπερας θα κάνει τα πάντα για να ξορκίσει το φάντασμα της μοναξιάς: τη μία σπαρακτικός και την άλλη στυγνός δολοπλόκος, ένα εκκρεμές που ταλαντεύεται ασταμάτητα ανάμεσα σε δάκρυα, παρακάλια, εκβιασμούς και απειλές θα καταλήξει να ξεσκίσει τις σάρκες του μαζί με τις σάρκες των άλλων δύο. Ειδικά η σκηνή που προσπαθεί να “μειώσει” κοινωνικά τον αντίζηλό του μιλώντας του για σκι και ιστιοπλοϊα είναι απλά ανεκτίμητη.

Κατανοητό το άγχος των συντελεστών που σε κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι το έργο δεν απευθύνεται σε ένα “ειδικό” κοινό αλλά “αφορά τους πάντες” – και βέβαια έχουν δίκιο. Όμως ειδικά οι γκέι θεατές θα αναγνωρίσουν αλήθειες για τη ζωή τους και τις σχέσεις τους τόσο αιχμηρές όσο σε καμία άλλη θεατρική παράσταση.

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ του Χουάν Κάρλος Ρούμπιο, σκηνοθεσία Δ. Φοινίτση
Θέατρο Συνεργείο από Παρασκευή ως Κυριακή

Τακτοποιώντας την αλληλογραφία του νεκρού πατέρα του (ενός εξαιρετικά αυστηρού και συντηρητικού δικηγόρου που έζησε στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο) ο Δαβίδ θα ανακαλύψει ότι ο μακαρίτης έχει φυλάξει με όλη την επιμέλεια που τον χαρακτήριζε ένα πακέτο παθιασμένα ερωτικά γράμματα με αποστολέα έναν άντρα ονόματι Χουάν. Προσπαθώντας να μάθει επιτέλους την αλήθεια για τον άνθρωπο που δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει όσο ζούσε, ο Δαβίδ επισκέπτεται τον μεσήλικo πια Χουάν και συνειδητοποιεί ότι έχει μαζί του πολύ περισσότερα κοινά από ό,τι φανταζόταν: οι ζωές και των δύο έχουν σημαδευτεί για πάντα από τη συναισθηματική ανικανότητα ενός άντρα να τους δείξει αγάπη και στοργή.

Ο Θοδωρής Ανθόπουλος υποδύεται με μεταδοτική ευεξία το ρόλο του Χουάν που αναγκάζεται θέλοντας και μη να ξαναζήσει την ερωτική ιστορία που σημάδεψε τη ζωή του, αντιμέτωπος με το γιο του ανθρώπου που αγάπησε. Από την πλευρά του ο σκηνοθέτης της παράστασης προσπαθεί με διάφορα σκηνικά τεχνάσματα να “ζωντανέψει” και να αξιοποιήσει τον εξαιρετικά “εναλλακτικό” χώρο μιας υποβαθμισμένης πολυκατοικίας στο Μεταξουργείο η οποία για κάποιο λόγο κρίθηκε κατάλληλη για το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων.

Το καλοκαίρι πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς, προλαβαίνετε όμως να παρακολουθήσετε κάποιες από τις παραπάνω παραστάσεις. Υπάρχει βέβαια και το Rent (σε μετάφραση του Γιώργου Καπουτζίδη!) – δυστυχώς όμως δεν έχω καταφέρει να το παρακολουθήσω για να σας πω τις εντυπώσεις μου…

Και κάτι τελευταίο: είναι βέβαια πολύ θετικό που έχουμε φέτος την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο θέατρο τόσες διαφορετικές ιστορίες ομοφυλόφιλων αντρών και γυναικών. Ελπίζω όμως σύντομα να αρχίσουμε να βλέπουμε και έργα ελλήνων συγγραφέων με το ίδιο θέμα…