ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ: ΜΙΑ ΕΥΠΑΘΗΣ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

Οι ηλικιωμένοι ομοφυλόφιλοι έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να ζουν μόνοι και πολύ μικρότερη πιθανότητα να έχουν παιδιά σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους συνομήλικούς τους. Αντίστοιχα εξαρτώνται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τις κοινωνικές υπηρεσίες και το σύστημα δημόσιας υγείας, τα οποία όμως δεν είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα της πρώτης μεγάλης έρευνας σχετικά με τα προβλήματα και τις ανάγκες των ηλικιωμένων ομοφυλόφιλων πολιτών που δημοσίευσε πριν από λίγες μέρες η βρετανική οργάνωση Stonewall.

Τα αποτελέσματα προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία με δεδομένη τη γήρανση του πληθυσμού στις ανεπτυγμένες χώρες: μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα άνω των 55 ετών είναι ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, πάνω από το 40% ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων σε αυτή την ηλικιακή ομάδα ζουν μόνοι, όταν το αντίστοιχο ποσοστό στους ετεροφυλόφιλους είναι μόλις 28%, ενώ στους ετεροφυλόφιλους άντρες πέφτει στο 15%. Αντίστοιχα εννιά στους δέκα ετεροφυλόφιλους ηλικιωμένους έχουν παιδιά, ενώ το ίδιο ποσοστό στις λεσβίες και αμφί γυναίκες μειώνεται στο 50% και δεν ξεπερνάει το 25% στους γκέι και αμφί άντρες.

Το πρόβλημα της μοναξιάς και της έλλειψης φροντίδας των ηλικιωμένων ομοφυλόφιλων επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο αν σκεφτεί κανείς ότι πέρα από την έλλειψη συντρόφου και παιδιών, σε πολλές περιπτώσεις τους έχουν ξεγράψει και οι γονείς ή τα αδέλφια τους. Σύμφωνα με την έρευνα το ποσοστό των ηλικιωμένων ομοφυλόφιλων που έχουν τακτική επαφή με μέλη της οικογένειάς τους είναι τρεις φορές μικρότερο σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους.

Τα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλήματα έχουν σαν αποτέλεσμα οι ομοφυλόφιλοι να αντιμετωπίζουν τα γηρατειά με πολύ μεγαλύτερο άγχος και να ανησυχούν πολύ περισσότερο για την εξέλιξη της υγείας τους και την πιθανότητα να χρειαστούν βοήθεια στο μέλλον. Σε αυτούς τους φόβους έρχεται να προστεθεί και ο φόβος της περιθωριοποίησης μέσα στα απρόσωπα συστήματα δημόσιας υγείας και φροντίδας για την τρίτη ηλικία. Ένας φόβος που είναι αρκετός για να οδηγήσει πολλούς απ’ αυτούς πίσω στην “ντουλάπα”: πάνω από τους μισούς δηλώνουν ότι δεν θα αποκάλυπταν την ομοφυλοφιλία τους στο προσωπικό ενός γηροκομείου, ενώ ένας στους τρεις δεν θα το δήλωνε ούτε σε κάποιο άτομο που θα τον φρόντιζε στο σπίτι.

Με αφορμή την έρευνα, η οργάνωση καταλογίζει “θεσμική άγνοια” στους δημόσιους φορείς της χώρας σχετικά με τα ειδικά προβλήματα και τις ξεχωριστές ανάγκες των ηλικιωμένων ομοφυλόφιλων πολιτών. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού υπολογίζεται ότι συνεισφέρει 40 δις λίρες το χρόνο σε ασφαλιστικές εισφορές. Μια “θεσμική άγνοια” που αρχίζουν να αναγνωρίζουν κάποιοι πολιτικοί στην άλλη μεριά του Ατλαντικού: προ ημερών ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης έδωσε εντολή στην Υπηρεσία Ηλικιωμένων της πολιτείας να του υποβάλλει έκθεση σχετικά με τις ειδικές ανάγκες και τα προβλήματα της συγκεκριμένης ομάδας πολιτών.

Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα και σε αυτό το θέμα η κοινωνική ευαισθησία οργανώσεων και κρατικών φορέων παραμένει στα αζήτητα…