Η ΡΩΜΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΚΕΪ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ

Δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση πλέον πως μια πόλη τόσο γοητευτική όσο η Ρώμη έχει εμπνεύσει μερικά από τα πάθη που έχουν μείνει στην ιστορία. Πάθη που η μνήμη τους παρέμεινε ζωντανή μέσα στους αιώνες αφού υπήρξαν πηγή έμπνευσης για μερικούς από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που γέννησε η ανθρωπότητα.

Τον Οκτώβριο του 130 μ.Χ. ο πανέμορφος Αντίνοος πνίγεται υπό μυστηριώδεις συνθήκες στο Νείλο. Το πένθος του ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού που λάτρευε τον 20χρονο έλληνα από τη Βιθυνία ξεπερνάει κάθε όριο. Τον ανακηρύσσει θεό, εκδίδει νομίσματα με τη μορφή του, γεμίζει την αυτοκρατορία με αγάλματα του νεκρού αγαπημένου, δίνει το όνομά του μέχρι και σε έναν αστερισμό! Και στο σημείο όπου πνίγηκε στην Αίγυπτο ιδρύει την Αντινόπολη. Από κει προέρχεται και αυτό το άγαλμα που κοσμεί σήμερα το μουσείο του Βατικανού και παρουσιάζει τον Αντίνοο με τη μορφή αιγύπτιου φαράω.

Πολλούς αιώνες αργότερα, το χειμώνα του 1532 ο 57χρονος Μιχαήλ Άγγελος γνωρίζει στη Ρώμη τον ευγενή Τομάσο ντε Καβαλιέρι που έχει τη φήμη του πιο όμορφου και καλλιεργημένου νέου της εποχής του και τον ερωτεύεται παράφορα. Η μορφή του Τομάσο εμπνέει τη μεγαλοφυία της Αναγέννησης να φτιάξει πέντε από τα πιο διάσημα σχέδιά του τα οποία και θα χαρίσει στο αντικείμενο του πόθου του. Σε ένα από αυτά, το “’Ονειρο”, ένα φτερωτό πνεύμα αφυπνίζει το γυμνό νεαρό (που συμβολίζει την ψυχή) από τα πάθη της επίγειας ύπαρξης και την κακία του κόσμου στρέφοντάς τον στην αναζήτηση της πραγματικής ομορφιάς και της αλήθειας.

Σήμερα γνωρίζουμε πόσες ενοχές προκαλούσαν τα ερωτικά του πάθη στον πιστό καθολικό Μιχαήλ Άγγελο. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Καπέλα Σιστίνα θα ζωγραφίσει το δικό του πρόσωπο πάνω στο γδαρμένο τομάρι που κρατάει ο άγιος Βαρθολομαίος – σύμβολο του μαρτυρίου του αγίου αλλά και της φρίκης με την οποία αντιμετώπιζε ο μεγάλος καλλιτέχνης την ίδια του την ύπαρξη.

Αυτό είναι μέχρι σήμερα το παράδοξο της Καθολικής Εκκλησίας: όσο καταδίωκε το ερωτικό πάθος, άλλο τόσο του έδινε τη δυνατότητα να βρει έκφραση μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία και τη θρησκευτική έκσταση. Στη σημερινή εποχή πάντως η Ρώμη δεν έχει μάτια παρά μόνο για το 48χρονο γραμματέα και συντοπίτη του βαυαρού πάπα Βενέδικτου Γκέοργκ Γκένσβαϊν. Οι ιταλοί έχουν φτάσει στο σημείο να τον αποκαλούν “μπελ Τζόρτζιο”.

Και για να μείνουμε στο ίδιο θέμα, ορίστε και το περιβόητο ημερολόγιο “Καλαντάριο Ρομάνο” στο οποίο καθολικοί ιερείς που δεν διακρίνονται μόνο για την ψυχική τους ομορφιά σας κρατούν συντροφιά και τους δώδεκα μήνες του χρόνου…

Για να γυρίσουμε όμως στα μεγάλα πάθη που σημάδεψαν την ιστορία και την τέχνη της Αιώνιας Πόλης, ο νεαρός Φρανσέσκο Μπονέρι λέγεται ότι ήταν το μοντέλο για μερικούς από τους πιο διάσημους πίνακες του μεγάλου καλλιτέχνη της εποχής του μπαρόκ Καραβάτζιο. Πίνακες όπως ο “Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής” και ο “Νάρκισσος”.

Το “Νάρκισσο” μπορείτε να δείτε στο Παλάτσο Κορσίνι, ανάκτορο που υπήρξε για δεκαετίες οικία της σουηδής βασίλισσας Χριστίνας. Η γυναίκα που εγκατέλειψε το θρόνο της για να εγκατασταθεί στη Ρώμη και να ασπαστεί το ρωμαιοκαθολικισμό ήταν γνωστή για την πολυμάθειά της, την αγάπη της για τις τέχνες αλλά και τις ερωτικές σχέσεις της με τις κυρίες της αυλής. Ένας ακόμα πίνακας που φιλοξενείται στο Παλάτσο είναι ο “Άγιος Σεβαστιανός” του Ρούμπενς.

Το μαρτύριο του αγίου Σεβαστιανού δεν ήταν το μόνο που ερέθισε την ομοερωτική φαντασία των ρωμαίων καλλιτεχνών. Δείτε εδώ το “Μαρτύριο του αγίου Λαυρεντίου”.

Στην πανέμορφη “Φοντάνα ντέλε Ταρταρούγκε” τέσσερις γυμνοί έφηβοι ρίχνουν στο νερό τέσσερις χελώνες…

Έξω από το Παλάτσο Κίτζι, γραφείο του ιταλού πρωθυπουργού.


Το 1899 ο μεγάλος αγγλοαμερικάνος συγγραφέας Χένρι Τζέιμς γνωρίζει στη Ρώμη τον κατά 30 χρόνια νεότερό του νορβηγο-αμερικάνο γλύπτη Χέντρικ Άντερσεν και από ό,τι φαίνεται από τις επιστολές που αντάλλασσαν δεν θαύμαζε μόνο το έργο του… Πάντως θαυμαστής των ομοερωτικών έργων του Άντερσεν υπήρξε ο ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι που θεωρούσε ότι οι ρωμαλέες αντρικές φιγούρες ήταν το κατάλληλο ντεκόρ για τη νέα “Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία” που ήθελε να ιδρύσει…

Μερικά γλυπτά ακόμα, αυτή τη φορά από την Οκταγωνική Αυλή του Μουσείου του Βατικανού: ρωμαϊκά αντίγραφα του Ερμή του Πραξιτέλη και του “Αποξυόμενου” του Λύσιππου και λεπτομέρεια από το σύμπλεγμα “Κρεύγας και Δαμόξενος” του Κάνοβα.

Και ο Ερμαφρόδιτος που παίρνει έναν υπνάκο στη βίλα των (Β)οργίων.

Η νυχτερινή ζωή στη Ρώμη δεν είναι ιδιαίτερα έντονη αφού ο νόμος απαγορεύει στα μαγαζιά να μένουν ανοιχτά μετά τις 2. Για να προσελκύσει τον γκέι τουρισμό το καλοκαίρι, ο δήμος της Ρώμης χρηματοδοτεί το λεγόμενο “Gay Village” : κάθε σαββατοκύριακo σε ένα πάρκο λίγο έξω από την πόλη διοργανώνονται πάρτι με διάσημους ντι-τζέι και άλλες εκδηλώσεις. Φέτος την εκδήλωση άνοιξαν οι Village People.

O μεγάλος σκηνοθέτης Παζολίνι κάποτε σύχναζε στις ανατολικές συνοικίες της Ρώμης γύρω από τη βία Καζιλίνα όπου μπορούσε κανείς να γνωρίσει λαϊκά παιδιά της εργατικής τάξης. Σήμερα οι υπαίθριες γνωριμίες έχουν ατονήσει και στην ίδια περιοχή ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια διάφορα σεξ-κλαμπ…

Μένουμε στο χώρο του σινεμά καθώς αύριο βγαίνει στις ρωμαϊκές αίθουσες η ταινία ”Αδελφότητα” του Νίκολο Ντονάτο που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Ρώμης και έχει σαν θέμα της την ερωτική σχέση δύο αντρών που είναι μέλη μιας νεοναζιστικής ομάδας….

Kαι για το τέλος, ώρα για ψώνια! Μια σούπερ βιτρίνα στου Βερσάτσε…

Αυτοί οι καρχαρίες από κρύσταλλο Μουράνο θα σας στοιχίσουν μερικές χιλιάδες ευρώ…


Και μερικά πολύ όμορφα, χειροποίητα έπιπλα από μια υπαίθρια αγορά: Μακάρι να μπορούσα να τα κουβαλήσω στην Αθήνα!