Οι ομοφυλόφιλοι διατρέχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να πέσουν θύματα επιθέσεων μίσους σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη μειονότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η αντιρατσιστική οργάνωση Southern Poverty Law Center μετά από ανάλυση των στατιστικών στοιχείων του FBI σχετικά με τα εγκλήματα μίσους που διαπράχθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1995 ως το 2008.
Ως “εγκλήματα μίσους” το FBI ορίζει τις επιθέσεις που έχουν κίνητρο τη φυλή, το θρήσκευμα ή το σεξουαλικό προσανατολισμό του θύματος. Κάνοντας αναγωγές από το ποσοστό της κάθε ομάδας στο σύνολο του πληθυσμού, οι αναλυτές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ομοφοβικές επιθέσεις είναι δύο φορές συχνότερες σε σχέση με τις ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος των μαύρων και των εβραίων, 4 φορές συχνότερες από τις επιθέσεις σε βάρος των μουσουλμάνων και 14 φορές συχνότερες από τις ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος των λατίνων. Συνολικά από τα 88 χιλιάδες εγκλήματα μίσους που καταγράφηκαν σε μια περίοδο 14 ετών, το 17% είχαν θύματα ομοφυλόφιλους.
Η δημοσίευση των στοιχείων έρχεται σε μια εποχή που η Αμερική βιώνει ένα κύμα αυτοκτονιών γκέι εφήβων που βρέθηκαν στο στόχαστρο συνομηλίκων τους, ενώ ομοφοβικές επιθέσεις έρχονται κάθε μέρα στο φως της δημοσιότητας: ακόμα και στην κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη η αστυνομία συνέλαβε πρόσφατα 10 άτομα για το σαδιστικό βασανισμό τριών γκέι αντρών. Η έξαρση των επιθέσεων αποδίδεται στην αυξανόμενη ορατότητα και κοινωνική αποδοχή των ομοφυλόφιλων και τη δημοσιότητα που έχει δοθεί σε ζητήματα όπως ο γκέι γάμος.
Η οργάνωση μετράει 18 εξτρεμιστικές ακροδεξιές ομάδες που καλλιεργούν κλίμα εχθρότητας σε βάρος των ΛΟΑΔ ατόμων προπαγανδίζοντας μύθους όπως ότι οι ομοφυλόφιλοι κακοποιούν παιδιά συχνότερα σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους ή ότι είναι οι ίδιοι θύματα κακοποίησης, ότι ζουν λιγότερο και είναι περισσότερο φιλάσθενοι, ότι το ναζιστικό κόμμα υπήρξε ομοφυλοφιλική οργάνωση (!) και ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί μια μορφή ψυχοπαθολογίας που μπορεί να “θεραπευτεί”. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλές από αυτές τις ομάδες δραστηριοποιούνται πλέον και σε αρκετές χώρες της Αφρικής με τη μορφή “ιεραποστολών” που συμβουλεύουν τις κυβερνήσεις των χωρών αυτών για τη λήψη μέτρων κρατικής βίας και καταστολής σε βάρος των σεξουαλικών μειονοτήτων…
Η δημοσίευση αυτών των στοιχείων έρχεται και ως απάντηση σε πρόσφατη συνέντευξη ομογενούς γκέι συγγραφέα από την Αυστραλία που επιμένει να δηλώνει ότι “το πού στεκόμαστε αναφορικά με τους πρόσφυγες καθορίζει τις αξίες μας στον σύγχρονο κόσμο” προσθέτοντας ότι '”οι αμερικάνοι έχουν προσαρμοστεί καλύτερα από όλους στο φαινόμενο της πολυ-πολιτισμικότητας”. Είναι φανερό ότι εκεί που η μάχη κατά των προκαταλήψεων δίνεται επιλεκτικά, με βάση μια πολιτική “χωνευτηρίου” που στοχεύει απλά στη συνύπαρξη διαφορετικών φυλετικών και θρησκευτικών ομάδων χωρίς (φανερές) τριβές και με την καλλιέργεια ομοφοβικού κλίματος να χρησιμεύει πολλές φορές ως μέσο άμβλυνσης των φυλετικών, θρησκευτικών και ταξικών διαχωρισμών, το μίσος βρίσκει άλλες διεξόδους και όσοι μένουν έκθετοι και κοινωνικά ευάλωτοι τελικά πληρώνουν το τίμημα.
Είχα ξανακούσει για τις ΗΠΑ το ίδιο, αν σου πω όμως ότι δεν το περίμενα ότι συμβαίνει αλήθεια; Πίστευτα ότι εκεί είναι ακόμη πιο ελεύθερα να δημιουργηθείς, παρά στην Ευρώπη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέφτω από τα σύννεφα..
Καλημέρα!!!
ευτυχως στη ελλαδα τα φασιστακια ασχολουνται με τους μεταναστες, οταν φυγουν τα πακιστανα θα σου πω εγω χεχε, θα περιλαβουν τα αγορακια
ΑπάντησηΔιαγραφή@ άσωτος γιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ επίσης μπορεί και στην Ελλάδα η ομοφοβία να "ενώσει" τους γηγενείς και τους νεοφερμένους όπως στην Αμερική όπου λευκοί και μαύροι πάστορες έχουν βάλει στην άκρη τα ρατσιστικά μίση και πάθη και έχουν αναλάβει από κοινού τη μάχη ενάντια στο "σοδομισμό".
Δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα που να εγγυάται την "κοινωνική ειρήνη" καλύτερα από την ανακάλυψη ενός κοινού εχθρού...
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι ακροδεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις των ΗΠΑ είναι υπέρ της πολυ-πολιτισμικότητας, μια και γίνεται η σύγκριση με την συνέντευξη του Τσιόλκα [όπου τονίζει ότι συμπεριλαμβάνει στους Αμερικάνους και τους Καναδούς και τους Βραζιλιάνους]. Κρίνοντας π.χ. από τις απειλές περί καψίματος του Κορανίου ανήμερα της 11ης Σεπτεμρίου θα έλεγα ότι συμβαίνει το ακριβές αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι είναι ένας πάστορας μαύρος από την άλλη δεν συνεπάγεται ότι είναι απαραίτητα αντιρατσιστής ή προοδευτικός. Ούτε οι μάυροι πάστορες στις ΗΠΑ είναι νεοφερμένοι για να διεκδικούν την αποδοχή των λευκών μέσω της ομοφοβίας [αναφορικά με την σύγκριση με την κατάσταση στην Ελλάδα].
Το συμπέρασμα που μάλλον βγαίνει είναι ότι η ομοφοβία υπάρχει παντού ανεξαρτήτως φυλής, καταγωγής, θρησκέυματος κλπ.
nicol
@ nicol
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Τσιόλκας αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι ΗΠΑ αποτελούν "υπόδειγμα" ως προς την αποδοχή της πολυ-πολιτισμικότητας. Στη συνέχεια αναφέρει ως "υπόδειγμα" και τη Βραζιλία. Βγάζοντας τον Καναδά απέξω λόγω της καθαρά ευρωπαϊκής πολιτικής του κουλτούρας, παρατηρώ ότι αυτές οι δύο χώρες συμβαίνει να είναι και πρωταθλήτριες στα εγκλήματα σε βάρος των ομοφυλόφιλων (Για την περίπτωση της Βραζιλίας μπορείς να διαβάσεις εδώ)
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα κατά πόσο η αποδοχή της πολυ-πολιτισμικότητας από μόνη της συνεπάγεται όντως και αποδοχή της διαφορετικότητας. Αν κρίνω από το παράδειγμα των ΗΠΑ και της Βραζιλίας που θέτει ο Τσιόλκας, το δικό μου συμπέρασμα είναι μάλλον όχι.
Επιπλέον ο συγκεκριμένος υποστηρίζει ότι “το πού στεκόμαστε αναφορικά με τους πρόσφυγες καθορίζει τις αξίες μας στον σύγχρονο κόσμο”. Αφήνω στην άκρη την υποψία μου ότι στη λέξη "πρόσφυγες" συμπεριλαμβάνει και άλλες καταστάσεις (οικονομικοί μετανάστες π.χ. - παρεμπιπτόντως στην αντιμετώπιση αμφότερων χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Αυστραλία δεν διακρίνονται για τη "φιλικότητά" τους) Επ' αυτού αναρωτιέμαι τα εξής: ο "σύγχρονος κόσμος" δεν περιλαμβάνει επίσης και τις μουσουλμανικές και αφρικανικές κοινωνίες καθώς και τις κοινότητες των μεταναστών από τις χώρες αυτές στις χώρες της Δύσης; Δεν συμπεριλαμβάνει και τα πολυ-πολιτισμικά "πρότυπα" όπως οι ΗΠΑ και η Βραζιλία;
Γιατί αν τους συμπεριλαμβάνει όλους αυτούς, τότε μάλλον θα πρέπει να θυμηθούμε την αντίστοιχη ρήση του Ίσεργουντ που -σε αντίθεση με τον Τσιόλκα- είχε ζήσει τόσο την ευρωπαϊκή ιστορία όσο και την αμερικανική κοινωνία από πρώτο χέρι: "κάθε κυβέρνηση θα πρέπει να κρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ομοφυλόφιλους πολίτες".
'Οσο για τους μαύρους πάστορες, σαφώς και δεν είναι "νεοφερμένοι", αλλά δεν διεκδικούν αυτοί την αποδοχή μέσω της ομοφοβίας. Τη διεκδικούν οι πάλαι ποτέ ρατσιστές και υπέρμαχοι της φυλετικής καθαρότητας, οι οποίοι σήμερα ανακαλύπτουν ότι τα βιβλικά τους κηρύγματα περί "σοδομισμού" βρίσκουν μεγάλη απήχηση και στο μαύρο πληθυσμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέται κανείς αν βρήκαν έτσι έναν τρόπο να ξεπεράσουν τις φυλετικές εντάσεις ή έστω την ανοιχτή εκδήλωσή τους που μπορεί να απειλήσει την περίφημη πολυ-πολιτισμικότητα - όπως άλλωστε συνέβαινε τις προηγούμενες δεκαετίες.
@ gay super hero
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς και η αποδοχή της πολυ-πολιτισμικότητας δεν συνεπάγεται απαραίτητα την αποδοχή των lgbtq όμως δεν βλέπω πως αυτή η αποδοχή είναι ενάντια στα lgbtq δικαιώματα. Για τις ΗΠΑ κυρίως, μια και εκεί αναφέρεται το ποστ, ξέρουμε αν οι δράστες των εγκλημάτων μίσους είναι π.χ. μουσουλμάνοι ή μετανάστες; Ή μήπως φανατικοί ακροδεξιοί χριστιανοί σε στυλ Fred Phelps; Ή, ακόμα χειρότερα, τα παιδιά «της διπλανής πόρτας»;
Μπορεί λοιπόν στις ΗΠΑ, όπως υποστηρίζεις, να παραμερίζουν οι λευκοί φανατικοί πάστορες τον όποιο ρατσισμό τους απέναντί στους μαύρους μπροστά στον κοινό γκέι εχθρό, θα κάνουν όμως πέρα τον φόβο της Αλ Κάιντα και θα συμπαραταχθούν με τους αντίστοιχους φανατικούς μουσουλμάνους;
Δεν θα αρνηθώ ότι και εμένα προσωπικά με προβληματίζει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι οι αφρικάνικες και αραβικές χώρες είναι τραγικά ομοφοβικές [όπως δείχνει και το πρόσφατο ψήφισμα στον ΟΗΕ], όπως και ότι τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα, για να μην πω τίποτα για την θέση των γυναικών, εκεί δεν είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Δεν μπορώ όμως να γενικεύω θεωρώντας οποιονδήποτε π.χ. μουσουλμάνο ή μετανάστη ομοφοβικό, ούτε να βρίσκομαι απέναντί τους.
Ούτε μπορώ να καταλάβω πως θα βελτιωθεί η κατάσταση με το να μη γίνονται προσπάθειες προσέγγισης και από τις δυο πλευρές.
Είναι καλύτερο για τα lgbtq δικαιώματα, αλλά και γενικότερα, να προωθείται ένα μοντέλο διαχωρισμού; Δεν οδηγεί αυτό σε περισσότερο φανατισμό και αδιέξοδα;
Με το να είμαστε απέναντι από τους μετανάστες επειδή δεν είναι σε μεγάλο ποσοστό υπέρ μας δεν θα τους βρίσκουμε συνεχώς εναντίον μας;
Αναφορικά με την ρήση του Ισεργουντ:
"κάθε κυβέρνηση θα πρέπει να κρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ομοφυλόφιλους πολίτες"
Δεν θα διαφωνήσω εννοείται.
Είναι όμως αυτό το μόνο μας κριτήριο;
Ως lgbtq θα θέλαμε την αποδοχή-υποστήριξη των αιτημάτων μας από χώρους ακροδεξιούς όπως π.χ. η περίπτωση του Πιμ Φορτούιν στην Ολλανδία παλαιότερα;
Προσωπικά είμαι σίγουρη πως όχι.
nicol
Υ.Γ. προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν υπονοώ ότι υποστηρίζεις τον Πιμ Φορτούιν
Μα δεν γενικεύω τίποτα. Ούτε είπα ότι ευθύνονται οι μετανάστες ή οι μουσουλμάνοι για τις ομοφοβικές επιθέσεις στην Αμερική. Αντίθετα είναι σαφές από το κείμενο ότι οι ηθικοί αυτουργοί των επιθέσων είναι ακροδεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις, τουλάχιστον στο επίπεδο της προπαγάνδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που μου προκαλεί έκπληξη εμένα είναι πως ένας γκέι που θά πρεπε να ξέρει καλύτερα θεωρεί ότι η πολυ-πολιτισμικότητα είναι το άλφα και το ωμέγα βάσει του οποίου πρέπει να κρίνονται όλες οι κοινωνίες ανεξάρτητα της ιστορικής τους διαδρομής ή του μεταναστευτικού φόρτου που αντιμετωπίζουν (προσωπικά το βρίσκω αστείο να εκθειάζονται οι ΗΠΑ και η Αυστραλία όταν όλοι γνωρίζουμε πόσο αυστηρούς περιορισμούς θέτουν στη μετανάστευση) αλλά και ανεξάρτητα των γενικότερων επιδόσεών τους σχετικά με την προστασία όλων των μειονοτήτων.
Στενάχωρο το θέμα σου σήμερα ήρωα. Είχα μία μικρή ιδέα για το τι συμβαίνει στην Αμερική, γενικότερα, αλλά δεν είχα ιδέα ότι στέλνουν και κόσμο στην Αφρική για να τους δείξει τον "καθώς πρέπει" τρόπο ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ partaki
ΑπάντησηΔιαγραφήEδώ και εδω μπορείς να διαβάσεις για το σάλο που ξέσπασε πρόσφατα όταν αποκαλύφθηκε ότι θρησκευτικές οργανώσεις με τεράστια επιρροή στους πολιτικούς κύκλους των ΗΠΑ "συμβούλευαν" την κυβέρνηση της Ουγκάντα σχετικά με το νομοσχέδιο που προβλέπει την ποινή του θανάτου για τους ομοφυλόφιλους.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σου κάνει εντύπωση.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Η πολυπολιτισμικότητα και ο ρατσισμός ή η αποδοχή είναι ένα εν εξελίξει θέμα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμενα πούμε ότι είμαστε done and over with it.....next!
2) Σχήματα λόγου,όπως χρησιμοποιεί ο τσιόλκας υπάρχουν και άλλα: πχ. η κοινωνία κρίνεται από το πως φέρεται στους ανάπηρους, στα ζώα,κ.λπ.. δηλαδή πρέπει να κάνουμε συνέχεια σύγκριση ποιος την έχει πιο ...σκατά; και αν θεσπίζονται δικαιώματα για τους μετανάστες, εντώ στο πατρίδα, δεν σημαίνει ότι δεν θα είναι -για πάντα- αράπακλες, βρωμιάρηδες πακιστάνια και πουτάνες ρωσίδες..στη σκέψη και στα μάτια πολλών ντόπιων... φρούτων.
3) Οι ΗΠΑ και η Βραζιλία είναι χώρες που μαστίζονται από έντονη εγκληματικότητα -γενικώς-. Ο Καναδάς γιατί εξαιρείται από τα παραδείγματα; Το "ευρωπαϊκό" δεν μου λέει κάτι.
4) Το μόνο στενάχωρο είναι ότι η παγκόσμια κρίση θα δώσει πάτημα σε κάθε μορφή συντηριτικισμουφονταμεταλισμούθρησκοληπτισμού και επιστροφή σε "παραδοσιακές" αξίες. Πιστεύω ότι όλες οι διαφορές str8, gay, μαύρες και άσπρες πρόκειται να δοκιμαστούν και να επανεξετασθούν.
Ο σεπαρατισμός πρέπει να μας προβληματίζει.
@ βλαχάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ ότι το ζητούμενο δεν είναι να κάνουμε διαγωνισμούς θυματοποίησης.
Ούτε όμως να βάζουμε κριτήρια που υποδηλώνουν ότι κάποια άλλα θέματα είναι λυμένα όταν κάτι τέτοιο προφανώς δεν συμβαίνει.
"Ούτε όμως να βάζουμε κριτήρια που υποδηλώνουν ότι κάποια άλλα θέματα είναι λυμένα όταν κάτι τέτοιο προφανώς δεν συμβαίνει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντιλαμβάνομαι τι εννοείς.
α) Ότι όποιες κοινωνικο-πολιτικής φύσεως δηλώσεις κάνει ο (gay) συγγραφέας πρέπει να αφορά αποκλειστικά στα lgbtq θέματα;
β)Ότι υπονοώ (ή υπονοούμε οι λοιποί διαφωνούντες ή ο συγγραφέας) ότι τα lgbtq θέματα είναι ελάσσωνος σημασίας ή λυμένα, σε σχέση με άλλα θέματα;
ή κάτι άλλο;
@ βλαχάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήEσύ θεωρείς ότι όποιες κοινωνικο-πολιτικής φύσεως δηλώσεις κάνει θα πρέπει να αφορούν αποκλειστικά την περιβόητη υπεροχή του αγγλοσαξονικού πολυ-πολιτισμικού μοντέλου έναντι της "γηρασμένης και παρηκμασμένης" Ευρώπης;
'Οχι τίποτα άλλο, αλλά οι πρόσφυγες από το Ιράκ και το Αφγανιστάν στην Ευρώπη καταλήγουν και όχι στις ΗΠΑ ή την Αυστραλία. Γιατί άραγε;
Είναι μάλλον απλό το γιατί οι πρόσφυγες από το Ιράκ και το Αφγανιστάν καταλήγουν σε άλλα μέρη (και κυρίως σε γειτονικές χώρες, Iράν, Πακιστάν) πλην των Η.Π.Α..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως είναι και απλό να αντιληφθούμε ότι οι Η.Π.Α δεν είναι μόνες τους στην όλη ιστορία...και δεν μιλώ μόνο για τους brits και aussies.
Last time I checked και παρόλο τον, κατ'εμέ ελαφρώς γραφικό μας αντι-αμερικανισμό, πολιτικά (και πολιτισμικά) είμαστε φίλη και σύμμαχη χώρα. Καλώς ή κακώς. Ή καλώς ή κακώς partially.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε περί της Ευρώπης μας, των "ευγενών προθέσεων", ότι όταν αυτή ήταν "on the top of the world", είχε μακράν και λαμπράν ιστορία αυτοκρατοριών-αποκοιών- δούλων-πολέμων παγκοσμίως.
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι επικροτώ διάφορες εξωτερικές πολιτικές των Η.Π.Α, όπως και άλλων χωρών, που παίζουν το παιχνιδάκι του μπαμπούλα ή του τροχονόμου ή του καλού/κακού μπάτσου κ.λπ..
και για να σου απαντήσω, ευθέως: Όχι. Κατ'αρχάς ο σκεπτικισμός μου δεν μου επιτρέπει να καταπίνω λέξεις σαν "υπόδειγμα" εύκολα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να ακυρώσω τις εμπειρίες ζωής ενός ανθρώπου, γόνου μεταναστών, σε μια μακρινή και διαφορετική χώρα, για το θέμα της πολυπολιτισμικότητας! Όταν στην Ελλάδα αν δεις έναν/μια έγχρωμο/η, ξέρω ΄γω, να μιλά fluently ελληνικά τον/την κοιτάς σαν εξωτικό φρούτο!
Τώρα αν ο συγγραφέας έχει unresolved issues με την μαμά Αγγλία/Ευρώπη/Ελλάδα και με το πως εξειδανικευμένα, ονειροπόλα, απαρχαιομένα, διατρεβλωμένα Ή όχι του τα είχαν παρουσιάσει στη ζωή του, αυτό δεν το γνωρίζω, φυσικά.
και για να μη ξεχνιόμαστε η δήλωση του συγγραφέα -ολόκληρη και όχι τόσο biased, όπως επιλέγεις να την παρουσιάζεις- έχει ως εξής:
"- Το φαινόμενο της πολυπολιτισμικότητας είναι πλέον κοινή εμπειρία για όλους.Στον δυτικό κόσμο ποιοι προσαρμόζονται καλύτερα σε αυτό;
«Πρώτα οι Αμερικανοί, και συμπεριλαμβάνω σε αυτούς Καναδούς και Βραζιλιάνους. Δεν έχει εξαλειφθεί ο ρατσισμός στις χώρες τους, αλλά η υπηκοότητα δεν συνδέεται με τη καταγωγή και την κουλτούρα. Ακολουθεί η Αυστραλία, παρ΄ ότι δεν έχουμε καταπολεμήσει τον καρκίνο του επαρχιωτισμού και δεν έχουμε αποβάλει κακώς νοούμενες συμπεριφορές κληρονομημένες από τη μητέρα Αγγλία. Οσο για την Ευρώπη, λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν εμπιστεύομαι την ανεκτικότητά της στο διαφορετικό»".
Mήπως, όμως, μ'αυτά και μ'αυτά φτάνουμε να έχουμε ξεφύγει λίγο από το αρχικό σου point, που, αν δεν απατώμαι αφορούσε στα δικαιώματα lgbtq vs πολυπολιτισμικότητα;
Nαι έχεις δίκιο. Ολόκληρη είναι ακόμα πιο μεροληπτική (biased)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εννέα λέξεις απάντηση και σε αυτό το ύφος..."καθαρίζουμε" και εχουμε το τελικό λόγο.
Τι κρίμα. Γιατί ειλικρινά αν βαριέσαι ή για κάποιο λόγο απαξιώνεις ή απλά θες να ακούς μια ακόμη συναινετική άποψη ως ηχώ στη δική σου (δεν το κρύβω ότι όλους μας βολεύει αυτό, συμπεριλαμβανομένου εμού) τότε ίσως θα έπρεπε να το έχεις πει, αν μη τι άλλο, Κυριακή πρωί είναι.
lol
Με πάσα φιλική διάθεση σου λέω ότι, το "biased" είναι θέμα συζητήσιμο, άλλωστε αυτό υποτείθεται πως συζητείται εδώ, σε ένα θέμα νομίζω άξιο λόγου.
Το να "κολλάμε" σε μία λέξη, όμως, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου συζητήσιμο.
οπότε σας χαιρετώ και σας καλημερίζω, να πάει ο καθείς και η καθεμιά μας στη δουλειά του.
Δεν απαξιώνω απολύτως τίποτα. Βρίσκω πολύ χρήσιμη την κατάθεση απόψεων που μας βοηθάει όλους να βγάλουμε πιο διαυγή συμπεράσματα. Άλλωστε αυτός ήταν ο λόγος που έθεσα το ζήτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ ομως ότι απάντησα εκτενώς στη Nicol και δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνομαι. Ούτε έχει νόημα να σε "στήσω στη γωνία" - σε πολλά από τα επιμέρους σημεία που θέτεις, έχεις δίκιο. Απλά συμφωνώ μαζί σου ότι ξεφύγαμε πολύ από το αρχικό μου point. Που δεν ήταν λοαδ δικαιώματα "εναντίον" πολυ-πολιτισμικότητας, γιατί δεν είναι σωστό να βάζουμε τέτοια ζητήματα το ένα απέναντι στο άλλο.
Αλλά ούτε και να προβαίνουμε σε ιεραρχήσεις του τύπου "αυτό είναι πιο σημαντικό απ'όλα, αυτό είναι το απόλυτο κριτήριο" κτλ