Ο "ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ” ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΕΣΒΙΑΚΑ ΘΡΙΛΕΡ ΓΙΑ ΣΙΝΕΦΙΛ

Ο "Μαύρος Κύκνος”, η τελευταία και πολυβραβευμένη ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι με πρωταγωνίστρια τη Νάταλι Πόρτμαν, είναι μια παραβολή για την αυτοθυσία στο βωμό της μεγάλης τέχνης, τη βασανιστική μέχρις εσχάτων μάχη με τους εσωτερικούς δαίμονες που αποτελεί προϋπόθεση κάθε μεγάλης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στην πορεία η μπαλαρίνα πρωταγωνίστρια βιώνει ή φαντασιώνεται μια από τις πιο καυτές ερωτικές σκηνές στην ιστορία του σινεμά με μια συνάδελφό της που ενσαρκώνει όλα όσα η ίδια καταπιέζει με ατσάλινη πειθαρχία, όλα τα θηρία που πρέπει να αφήσει να την κατασπαράξουν για λογαριασμό της τέχνης της: τη θύελλα των ενστίκτων, τη μέθη του Διονύσου και την παραζάλη του έρωτα, το ακατέργαστο, κτηνώδες πάθος για τη ζωή. Να τη δείτε οπωσδήποτε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι καλλιτέχνες του κινηματογράφου χρησιμοποιούν το λεσβιακό πάθος ως γόνιμο υπόστρωμα ή κεντρικό άξονα ταινιών που διαπνέονται από μια ατμόσφαιρα αγωνίας και μυστηρίου. Την αρχή έκανε ο μάστορας του είδους Άλφρεντ Χίτσκοκ το 1940 με τη “Ρεβέκκα”: η Τζόαν Φοντέιν στο ρόλο μια αθώας νεαρής κοπέλας που παντρεύεται έναν εγγλέζο αριστοκράτη (Λόρενς Ολίβιε) και ανακαλύπτει ότι το παραμυθένιο του κάστρο μοιάζει στοιχειωμένο με την ανάμνηση της νεκρής πρώτης του γυναίκας. Εξαιρετική η Τζούντιθ Άντερσον στο ρόλο της αυστηρής οικονόμου που η τυφλή της αφοσίωση στη μνήμη της μακαρίτισσας γεννάει εύλογες απορίες και ερωτηματικά… Δείτε αυτή τη σκηνή.

Οι “Διαβολογυναίκες” του Ανρί-Ζορζ Κλουζό (1955) ήταν μια ταινία που ήθελε να γυρίσει ο Χίτσκοκ αλλά δεν μπόρεσε να αγοράσει τα δικαιώματα. Δυο καθηγήτριες σε ένα σχολείο με εσώκλειστους συνωμοτούν για να σκοτώσουν τον τυραννικό γυμνασιάρχη που είναι σύζυγος της μίας και εραστής της άλλης. Προτιμήστε τη γαλλική βερσιόν με πρωταγωνίστριες τη Σιμόν Σινιορέ και τη Βέρα Κλουζό και όχι το πιο πρόσφατο αμερικάνικο ριμέικ με τις Ιζαμπέλ Ατζανί και Σάρον Στόουν. Πάντως και οι δύο ταινίες υποβαθμίζουν το έντονο λεσβιακό στοιχείο που υπήρχε στο αυθεντικό μυθιστόρημα. Οι πιο υποψιασμένοι θεατές μπορούν να το μαντέψουν από τα συνωμοτικά βλέμματα και αγγίγματα ανάμεσα στις δύο γυναίκες όταν το μυστικό τους κινδυνεύει να αποκαλυφθεί.

Όχι σε μυθιστόρημα, αλλά σε πραγματικό γεγονός στηρίζεται η ταινία “Ουράνια Πλάσματα” (1995) που άνοιξε τις πόρτες του Χόλιγουντ για την Κέιτ Γουίνσλετ και το νεοζηλανδό Πίτερ Τζάκσον (σκηνοθέτη του “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”). Δυο μαθήτριες, η μία εσωστρεφής και ταπεινής καταγωγής και η άλλη εκδηλωτική και πλουσιοκόριτσο γίνονται αχώριστες επινοώντας ένα φανταστικό κόσμο όπου μπορούν να είναι ο εαυτός τους μακριά από τα βλέμματα του κόσμου. Ανησυχώντας για την “αφύσικη” σχέση τους οι γονείς τους θα προσπαθήσουν να τις χωρίσουν, οδηγώντας τες σε μία απόφαση που θα σφραγίσει τη ζωή τους για πάντα….

Μια ακόμα λεσβιακή ερωτική σκηνή που έμεινε στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου είναι αυτή στο “Mulholland Drive” ανάμεσα στη Ναόμι Γουότς και τη Λόρα-Έλενα Χάρινγκ. Πραγματικό ειδύλλιο ανάμεσα στο αβοήθητο θύμα ενός ατυχήματος που προσπαθεί να ανακτήσει τη χαμένη της μνήμη και την κοπέλα που προσπαθεί να τη βοηθήσει; Ή ονειροφαντασίωση μιας αποτυχημένης και μοναχικής ηθοποιού για μια διάσημη συνάδελφό της που την έχει απορρίψει ερωτικά; Αυτό και πολλά άλλα μυστήρια και αινίγματα καλούνται να λύσουν εδώ και δέκα χρόνια οι θαυμαστές του Ντέιβιντ Λιντς.