ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΥ ΡΑΠΕΡ

Οργισμένες αντιδράσεις προκάλεσε στη Γερμανία η απόφαση της επιτροπής των βραβείων “Μπάμπι” να τιμήσουν τον τυνησιακής καταγωγής ράπερ Μπουσίντο με ένα χρυσό αγαλματάκι για τη συμβολή του στην …”ειρηνική ενσωμάτωση” των ξένων στη γερμανική κοινωνία! Ο Μπουσίντο έχει γίνει διαβόητος για στίχους του όπως “τρέμετε λούγκρες, θα σας πνίξουμε με αέρια”, “κοιτάχτε με πως πλακώνω τις αδελφές” και άλλες τέτοιες ομορφιές…Στο παρελθόν ανάλογο σάλο είχε προκαλέσει και η εμφάνισή του σε συναυλία κατά της “νεανικής βίας”  στο Βερολίνο.

Τα “Μπάμπι” θεωρούνται η πιο σημαντική ετήσια απονομή βραβείων  για τους γερμανόφωνους καλλιτέχνες του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και της μουσικής και την τελετή παρακολουθούν κάθε χρόνο έξι εκατομμύρια τηλεθεατές. Οι αντιδράσεις ξεκίνησαν ήδη μέσα στην αίθουσα, όταν πήρε το λόγο ο επίσης βραβευμένος ανοιχτά γκέι μουσικός του συγκροτήματος Ρόζενστολτς Πέτερ Πλάτε (φωτογραφία κάτω): “Δεν το βρίσκω σωστό να βραβεύουμε ένα μουσικό που γράφει στίχους ομοφοβικούς, στίχους μισογύνικους, στίχους απάνθρωπους. Νιώθω υποχρεωμένος να μιλήσω, αλλιώς δεν θα μπορώ να κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη”, μια δήλωση που έγινε δεκτή με θερμά χειροκροτήματα από το κοινό. Ένας άλλος παλιός νικητής δήλωσε ότι θα επιστρέψει το βραβείο του, χαρακτηρίζοντας τον Μπουσίντο “επικίνδυνο εγκληματία”.

Αντιδράσεις καλλιτεχνών που σίγουρα προκαλούν εντύπωση αφού τα βραβεία διοργανώνει ο όμιλος Μπούρντα, από τους πλέον ισχυρούς ομίλους μέσων ενημέρωσης στη Γερμανία, και ειδικά στο χώρο του λεγόμενου “γυναικείου” τύπου…

[via]

“ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ”: ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Σχετικό με το θέμα που συζητούσαμε τις προάλλες για τον εθελοντισμό και την κοινωνική δράση είναι το πολύ όμορφο και συγκινητικό βίντεο που θα δείτε παρακάτω. Η GetUp! (“Σήκω από τον καναπέ!” θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε) είναι μια οργάνωση άμεσης δημοκρατίας από την Αυστραλία με 587 χιλιάδες μέλη, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της. Ανάμεσα στα ψηφίσματα που προωθεί για συλλογή υπογραφών είναι η οικονομική δικαιοσύνη, περιβαλλοντικά θέματα όπως η διάσωση του μεγάλου κοραλλιογενούς υφάλου αλλά και κοινωνικά όπως ο γάμος για τα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Κι επειδή εκεί κάτω οι πολιτικοποιημένοι δεν ενδιαφέρονται μόνο για την Caretta-Caretta αλλά και για τα δικαιώματα των συμπολιτών τους, ετοίμασαν ένα βίντεο που παρακολουθεί τις χαρές και τις αγωνίες ενός ζευγαριού μέσα από τα μάτια του ενός από τους δύο. Από τη γνωριμία τους σε ένα πλοίο και το πρώτο ραντεβού μέχρι… Δεν  το αποκαλύπτω, θα το δείτε μόνοι σας! Τίτλος: “It’s time”. Ευχαριστώ το φίλο που μου το έστειλε.

Το βίντεο κατάφερε να γίνει φαινόμενο στο YouTube ξεπερνώντας τις 1 εκατομμύριο επισκέψεις μέσα σε τρεις μέρες! Η οργάνωση θέλει τώρα να το προβάλλει και στην τηλεόραση εν όψει της κρίσιμης ψηφοφορίας για το γάμο που θα διεξαχθεί το Σάββατο στο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος. Μια ψηφοφορία από την οποία θα εξαρτηθεί η στάση των κυβερνητικών βουλευτών όταν το θέμα έρθει στη Βουλή…

“ΡΟΖ ΞΕΠΛΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΤΑ ΓΚΕΪ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ”

Το Ισραήλ επιδίδεται σε μια διεθνή καμπάνια “ροζ ξεπλύματος” προβάλλοντας τη θετική του στάση απέναντι στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων προκειμένου να αντισταθμίσει τις επικρίσεις για τη συμπεριφορά του απέναντι στους παλαιστίνιους. Αυτό ισχυρίζεται σε άρθρο της στους New York Times η καθηγήτρια επιστημών του ανθρώπου Σάρα Σούλμαν.

Σύμφωνα με την κ. Σούλμαν, το 2005 η κυβέρνηση του Ισραήλ προσέλαβε μια αμερικάνικη διαφημιστική εταιρεία με σκοπό να βελτιώσει τη διεθνή εικόνα του στους άντρες ηλικίας 18-35, προβάλλοντας πόσο μοντέρνα και ανοιχτή είναι η ισραηλινή κοινωνία. Μέρος της καμπάνιας είναι και η προσέγγιση των ομοφυλόφιλων. Συνολικά έχουν δαπανηθεί 90 εκατομμύρια δολάρια για την προβολή της χώρας ως γκέι τουριστικού προορισμού, στην οποία συμμετέχουν όλα τα προξενεία της στο εξωτερικό. Μέρος της είναι και η προώθηση ισραηλινών ταινιών στα διεθνή γκέι φεστιβάλ.

Όπως έχουμε ξαναπεί, τα δικαιώματα των γκέι φιγουράρουν εδώ και καιρό στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα. Το Ισραήλ δεν είναι η μόνη χώρα που προσπαθεί να προωθήσει την εικόνα της μέσα από διεθνή φεστιβάλ και άλλα καλλιτεχνικά γεγονότα. Ούτε βέβαια είναι η μόνη δύναμη που χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πρόσχημα για να εξυπηρετήσει άλλους πολιτικούς σκοπούς. Το ζήτημα είναι ότι, αν και  προωθεί για τον εαυτό του την εικόνα της όασης των γκέι στη Μέση Ανατολή, στην πραγματικότητα απέχει πολύ από το να είναι “παράδεισος”.

Πρώτα από όλα δεν ισχύει ο μύθος  πως το Ισραήλ είναι το μόνο κράτος της περιοχής που δεν ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία. Το ίδιο συμβαίνει και στην Τουρκία, την Ιορδανία, τα παλαιστινιακά εδάφη και το Ιράκ. Βεβαίως οι χώρες αυτές όχι μόνο δεν παρέχουν στους γκέι και τις λεσβίες ευκαιρίες ελεύθερης έκφρασης, αλλά αντίθετα κατηγορούνται συχνά για φριχτές παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους. Το Ισραήλ είναι όντως η μόνη χώρα της Μέσης Ανατολής που απαγορεύει τις διακρίσεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων, και αυτό ισχύει και για όσους υπηρετούν στον ισραηλινό στρατό.

Όταν όμως μιλάμε για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στο σύνολό τους, η εικόνα είναι πολύ πιο σύνθετη. Το ισραηλινό κράτος αναγνωρίζει γάμους ομοφύλων που τελούνται στο εξωτερικό, στο εσωτερικό όμως δεν παρέχει καμία μορφή νομικής αναγνώρισης στα γκέι ζευγάρια. Τα δικαστήρια αναγνωρίζουν την τεκνοποίηση και την υιοθεσία από γκέι ζευγάρια εφόσον έχουν γίνει στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό όμως η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι αποκλειστικό προνόμιο των ετερόφυλων ζευγαριών.

Κατά καιρούς έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας υποθέσεις γκέι παλαιστίνιων στους οποίους το Ισραήλ χορήγησε άσυλο. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες όπου οι ισραηλινές αρχές φυλάκισαν ή απέλασαν γκέι παλαιστίνιους θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Φουάντ Μούσα που έκανε το λάθος να έχει δεσμό με τον Έζρα Νάουι, ισραηλινό ακτιβιστή που μάχεται για τα δικαιώματα των παλαιστίνιων. Ο Νάουι βρίσκεται  εδώ και χρόνια στο στόχαστρο των αρχών της χώρας του και έχει φυλακιστεί και ο ίδιος πολλές φορές. Ο ίδιος καταγγέλλει ότι έχει πέσει συχνά θύμα ομοφοβικού εκφοβισμού από τις  ισραηλινές αρχές και τους εποίκους που χρησιμοποιούν την ομοφυλοφιλία του με στόχο να αμαυρώσουν την πολιτική του δράση.

Σύμφωνα με την Άγκουντα, τη μεγαλύτερη ισραηλινή γκέι οργάνωση που έχει βοηθήσει 800 γκέι παλαιστίνιους να αποκτήσουν άδεια παραμονής, οι τεταμένες σχέσεις της χώρας με τους γείτονές της έχουν σαν συνέπεια το ζήτημα της ασφάλειας και της στρατιωτικής ετοιμότητας να μονοπωλεί την πολιτική συζήτηση. Το αποτέλεσμα είναι ότι κοινωνικά ζητήματα όπως τα δικαιώματα των ΛΟΑΔ πολιτών να περνάνε σε δεύτερο πλάνο. Μπορεί  το Ισραήλ να προβάλλεται διεθνώς ως “πρωταθλητής” στα δικαιώματα των γκέι, αλλά στην πραγματικότητα μόνο η ειρήνη μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον για τους ομοφυλόφιλους – ισραηλινούς και άραβες.

ΓΚΕΪ, ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

“Από τότε που αποκάλυψα ότι είμαι γκέι, το 1988, πολλοί μου ζητούσαν και προσδοκούσαν από μένα να εκφράζομαι δημόσια σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Δεν δίστασα να το κάνω όποτε μου ζητήθηκε. Αντίθετα έβαλα στο περιθώριο άλλα θέματα για τα οποία νοιάζομαι πάρα πολύ, όπως ο πυρηνικός αφοπλισμός, η αθεϊα, η αντίθεσή μου στη θανατική ποινή και η μάχη κατά του Aids. Kι αυτό γιατί δεν θέλω να γίνομαι “μαϊντανός” και να εκφράζομαι επί παντός επιστητού. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε τις θέσεις μου σχετικά με το ζήτημα που με ενδιαφέρει πάνω από όλα: την κατάκτηση της νομικής και κοινωνικής ισότητας για τους ομοφυλόφιλους σε όλο τον πλανήτη.”

Μια δήλωση του βραβευμένου άγγλου ηθοποιού Ίαν ΜακΚέλεν, πρωταγωνιστή ταινιών όπως το “Θεοί και Δαίμονες” και ο “Άρχοντας των Δαχτυλιδιών”. Δήλωση ενδεικτική μιας νοοτροπίας που οδήγησε αρκετούς πολιτικοποιημένους ομοφυλόφιλους σε χώρες όπως η Αγγλία και η Ισπανία, να προσηλωθούν απερίσπαστοι στο στόχο τους και τελικά να κερδίσουν τα δικαιώματά τους.

Στην Ελλάδα δεν μας λείπει ούτε η πολιτικοποίηση ούτε η διάθεση για κοινωνική δράση. Σε ατομικό επίπεδο όλοι γνωρίζουμε πάρα πολλές περιπτώσεις γκέι και λεσβιών που διαθέτουν το μεράκι και το χρόνο τους στα κοινά. Από τους εθελοντές του 2004 μέχρι τις ομάδες που ασχολούνται με τα θέματα των μεταναστών. Από τους “αγανακτισμένους” μέχρι τις κινήσεις για την πόλη και το περιβάλλον. Από τις δενδροφυτεύσεις και την ποδηλασία μέχρι την προστασία των αδέσποτων.

Όταν πρόκειται όμως για τη διεκδίκηση των δικών μας δικαιωμάτων σε πρώτο πλάνο, όλοι διακρίνουμε ένα “μάγκωμα”. Σίγουρα η αίσθηση ότι κάποιος είναι πολίτης Β’ κατηγορίας στην ίδια του τη χώρα δεν είναι ευχάριστη και πολλοί προτιμάμε αντί γι’ αυτό να ασχολούμαστε με όσα μας ενώνουν με τους άλλους και όχι με αυτά που μας χωρίζουν. Για τα δικά μας δικαιώματα κυριαρχεί μια αίσθηση μοιρολατρίας και κοινωνικού αυτοματισμού: θα γίνει κι αυτό όταν θα μας το επιβάλλουν απ’ έξω ή θα έρθει από μόνο του όταν έχουν λυθεί όλα τα άλλα.

Σίγουρα δεν βοηθάει όταν γνωρίζουμε πως τέτοιες δραστηριότητες δεν θα πρόσθεταν “πόντους” στο βιογραφικό μας, ούτε “like” στα κοινωνικά δίκτυα αλλά αντίθετα θα πρέπει με κάθε τρόπο να τις κρύψουμε από έναν πιθανό εργοδότη που θα θελήσει να μας τσεκάρει στο facebook. Ούτε βοηθάει και το παράδειγμα όσων σέρνουν δημόσια το άρμα του γκέι ακτιβισμού στην Ελλάδα που φαίνεται κι αυτοί να προωθούν τα γκέι δικαιώματα όχι κατά προτεραιότητα, αλλά ως μέρος ενός “πακέτου” με θέματα-“ταμπού” που ερεθίζουν τη μικροαστική κοινωνία. Ξεχνώντας ίσως ότι το ζήτημα είναι πως θα βγούμε επιτέλους από τη λίστα με τα “ταμπού”. Και ότι από αυτήν τη μικροαστική κοινωνία προερχόμαστε όλοι και σε αυτήν καλώς ή κακώς καλούμαστε να ζήσουμε.

Το θέμα είναι αν θα ζήσουμε σε αυτήν ως “προβοκάτορες” του καθωσπρεπισμού της (ένα ρόλο που η ίδια γνωρίζει άριστα να μετατρέπει σε διασκεδαστική γραφικότητα) ή ως πολίτες που διεκδικούν με πείσμα και προσήλωση το δίκιο τους. Είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε το “ανάθεμα” σε όσους πολιτικούς είναι “στην ντουλάπα” και δεν προβάλλουν αρκετά τα δικαιώματά μας, βάζοντας άλλες προτεραιότητες. Την ίδια στιγμή που ως πολιτικά όντα όλοι μας, λίγο-πολύ, λειτουργούμε με παρόμοιο τρόπο...

HOMO RIOT: Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Πόσο φιλικές είναι οι διάφορες εναλλακτικές αντι-κουλτούρες απέναντι στους γκέι και τα δικαιώματά τους; Όχι πολύ, απαντάει ο καλλιτέχνης που υπογράφει τα έργα του με το  ψευδώνυμο Ηomo Riot. Στον εντελώς “μάτσο” και ετεροφυλοφιλικό κόσμο της “τέχνης του δρόμου” οι καλλιτέχνες που περνάνε γκέι μηνύματα στα έργα τους μετριούνται στα δάχτυλα. “Υπάρχουν μόνο έξι-επτά σε όλο τον κόσμο και τους ξέρω όλους. Θα ήθελα να είχαμε καμια δεκαριά μόνο σε αυτή την πόλη.”

[DOMA (Defence Of Marriage Act) η νομοθεσία σύμφωνα με την οποία η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν αναγνωρίζει τους γάμους ζευγαριών του ίδιου φύλου]

Ο Ηomo Riot γεννήθηκε στη Φλώριδα και μετακόμισε από τη Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες πριν από έντεκα χρόνια. Σχεδόν κάθε βδομάδα γυρνάει την πόλη και κολλάει τις αφίσες του. Το θέαμα δύο αντρών να φιλιούνται συνεχίζει να ενοχλεί τόσο πολύ που πολλές φορές οι αφίσες καταστρέφονται πριν ακόμα προλάβει να γυρίσει σπίτι. “Μόλις βλέπουν οτιδήποτε που παραπέμπει σε γκέι, αντιδρούν πολύ άσχημα” παρατηρεί ο ίδιος.

Η ιδέα του μπήκε πριν από τρία χρόνια όταν μαζί με το σύντροφό του δούλευε εθελοντικά στην καμπάνια για να μην περάσει το δημοψήφισμα που θα απαγόρευε τους γάμους των γκέι στην Καλιφόρνια. Η οργή που ένιωσε όταν οι συμπολίτες του ψήφισαν να καταργηθούν τα δικαιώματά τους τον έβαλε στο τριπάκι: “Ήθελα να λειτουργήσω σαν τρομοκράτης. Ήθελα να περάσω ένα μήνυμα.”

 

“Είμαστε ο αγαπημένος σάκος του μποξ για όλους. Θέλω να θυμίσω στους περαστικούς ότι δεν πάμε πουθενά, είμαστε εδώ. Δεν θα μας βρεις μόνο στο Glee και τις εκπομπές της TV. Και θέλω τα έργα μου να δώσουν δύναμη στους γκέι που τα βλέπουν όταν περνούν στο δρόμο. Να τους κάνω να αισθανθούν περήφανοι.”

Και για να μην …μπαίνουν ιδέες στους εγχώριους ψευτο-επαναστάτες βάνδαλους, ο Homo Riot κολλάει αφίσες που τις φτιάχνει μόνος του. Δεν βρωμίζει τους τοίχους με σπρέι…

[via]

Ο ΠΙΟ ΣΕΞΙ ΑΝΤΡΑΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ - ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “PEOPLE”

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το αμερικάνικο περιοδικό People επέλεξε λίγο πριν την εκπνοή του έτους, τον άντρα με το μεγαλύτερο σεξ-απίλ για το ταραγμένο 2011. Οι παλιότεροι νικητές περιλαμβάνουν την αφρόκρεμα των σταρ του Χόλιγουντ όπως ο Μπραντ Πιτ, ο Τζορτζ Κλούνεϊ, ο Τζόνι Ντεπ, ο Τζουντ Λο, ο Ρίτσαρντ Γκιρ, ο Χιου Τζάκμαν, ο Ματ Ντέιμον και πολλοί άλλοι. Πρώτος νικητής ήταν ο Μελ Γκίμπσον το 1985.

Ο ηθοποιός που κερδίζει τον τίτλο φέτος –και σίγουρα θέτει με αυτό τον τρόπο υποψηφιότητα για το κλειστό κλαμπ των χολιγουντιανών μεγαστάρ- δεν είναι άλλος από τον 36χρονο Μπράντλεϊ Κούπερ. Ο πρωταγωνιστής των δύο κωμωδιών της σειράς “Hangover“ -μαζί με τον ελληνοαμερικάνο Ζακ Γαλιφιανάκη- σίγουρα έχει κερδίσει πολλούς θαυμαστές χάρη στο καταγάλανο βλέμμα του, το εκτυφλωτικό του χαμόγελο και το δασύτριχο στέρνο του.

Αυτό που ίσως δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι ο Μπραντ ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο με μία σκηνή γκέι σεξ πριν από ακριβώς δέκα χρόνια! Η ταινία “Wet Hot American Summer” ήταν μια κλασική εφηβική κωμωδία γυρισμένη σε μία κατασκήνωση που δεν κατάφερε να γνωρίσει εμπορική επιτυχία. Από τότε όμως έχει μετατραπεί σε cult φαινόμενο – εν μέρει χάρη στην ερωτική σκηνή στην οποία πρωταγωνιστεί ο Μπράντλεϊ.

Και βέβαια ποιος μπορεί να αντισταθεί σε έναν άντρα που παίζει σε αμερικάνικες χαζοκωμωδίες αλλά μιλάει τόσο άπταιστα γαλλικά;

Θα καταφέρει ο Μπράντλεϊ Κούπερ να κερδίσει τον τίτλο του Άντρα της Χρονιάς και σε αυτό εδώ το μπλογκ; Θα πρέπει να κάνετε υπομονή ένα μήνα ακόμα για να το μάθετε

ΣΠΟΤΑΚΙ-ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Η πραγματική ιστορία του 16χρονου Ντέιβ που έπεφτε καθημερινά θύμα ομοφοβικού τραμπουκισμού εκ μέρους των συμμαθητών του και είδε δύο χρόνια της μαθητικής του ζωής να μετατρέπονται σε κολαστήριο,  σόκαρε την ολλανδική κοινή γνώμη που θέλει να επαίρεται για την πρόοδό της σε ζητήματα ανεκτικότητας. Αν και δεν μπορούμε να διακρίνουμε το πρόσωπό του, στο φιλμάκι που θα δείτε υποτιτλισμένο στα αγγλικά πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Είναι μέρος μιας καμπάνιας ευαισθητοποίησης για το ζήτημα της σχολικής ομοφοβίας   που ανέλαβε ο ολλανδός Συνήγορος του Παιδιού   και έχει προκαλέσει παγκόσμια αίσθηση.

Κι αν αναρωτιέστε ποιες δράσεις έχει αναλάβει για το ίδιο ζήτημα ο έλληνας Συνήγορος του Παιδιού, φτάνει να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του εδώ. Εκεί μπορείτε να διαβάσετε για τα παιδιά των Ρομά. Για τα παιδιά των μουσουλμάνων της Θράκης. Για τα παιδιά με αναπηρίες και για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Για τα ορφανά παιδιά των χωριών S.O.S. Για τα ασυνόδευτα παιδιά που καταλήγουν σε κέντρα “φιλοξενίας” για μετανάστες στη Λέσβο.

Πέρα όμως από κάποιες γενικόλογες και αόριστες διακηρύξεις κατά της “σχολικής βίας”, δεν πρόκειται να διαβάσετε το παραμικρό για τους ανήλικους που υποφέρουν στο σχολείο -ή και στο σπίτι τους- εξαιτίας της διαφορετικότητας στην προσωπική και σεξουαλική τους έκφραση.

ΓΚΕΪ ΙΕΡΕΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΘΗΚΕ

Να δείξει επιείκια και να συνυπολογίσει το νεαρό της ηλικίας τους ζήτησε από το δικαστήριο ένας ιερέας στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών για τους έφηβους δράστες που επιτέθηκαν σε αυτόν και το φίλο του σε κεντρικό πάρκο της πόλης. Η παρέμβασή του αιδεσιμότατου  Τζος Νόμπλιτ, πάστορα της εκκλησίας των Μεθοδιστών, εισακούστηκε από το δικαστή που επέβαλλε μειωμένες ποινές στους τρεις νεαρούς αδελφούς. [ Στη φωτογραφία ο αιδεσιμότατος με έναν από τους δράστες και τους γονείς του δράστη.]

Τον Ιούλιο του 2010 οι δράστες, ηλικίας 21, 19 και 17 χρονών αντίστοιχα,  πλησίασαν το ζευγάρι που έκανε πικνίκ στο πάρκο. “Γιατί είστε ξαπλωμένοι στην κουβέρτα; Μήπως είστε γκέι; Θα πρέπει να σας πλακώσουμε γι’ αυτό.”  Λίγο μετά επέστρεψαν με ένα ρόπαλο. Οι δύο άντρες κατάφεραν να τους αποκρούσουν και να καλέσουν την αστυνομία, όμως οι νεαροί είχαν ήδη φωνάξει ενισχύσεις και η επίθεση κατέληξε σε ληστεία υπό την απειλή όπλου. Η αστυνομία προχώρησε σε έξι συλλήψεις και αντιμετώπισε την επίθεση ως έγκλημα μίσους.

Οι δράστες αντιμετώπιζαν ποινή φυλάκισης ως και 20 χρόνια για τις πράξεις τους, ενώ ο εισαγγελέας πρότεινε να τους επιβληθεί 10ετής κάθειρξη. Ο Νόμπλιτ δήλωσε στο δικαστήριο ότι ανησυχεί για το μέλλον τους αν καταλήξουν στη φυλακή σε τόσο μικρή ηλικία. “Είμαι γκέι άντρας. Είμαι επίσης ιερέας, αδελφός και θείος. Θέλω να το ξέρετε αυτό. Και θέλω κι εγώ να μάθω περισσότερα για τη ζωή σας. Η καρδιά μου ραγίζει για σας και τις οικογένειές σας. Δεν τρέφω μίσος εναντίον σας. Κατά ένα περίεργο τρόπο, νοιάζομαι για σας.”

Ο δικαστής αποφάσισε τελικά να μη φυλακιστεί ο νεότερος από τα τρία αδέλφια αλλά να τεθεί υπό αστυνομική παρακολούθηση. Από τους δύο μεγαλύτερους ο ένας θα αποφυλακιστεί άμεσα, ενώ ο 21χρονος θα βγει σε εννιά μήνες καθώς στις ποινές τους συνυπολογίστηκε ο χρόνος της προφυλάκισης. Εκκρεμεί ακόμα η  δίκη για τους άλλους τρεις συλληφθέντες. Ο πάστορας έδειξε ανακουφισμένος με την απόφαση: “Τώρα που γνώρισαν έναν ομοφυλόφιλο και τους έδειξε συγχώρεση,  ίσως αυτό να είναι αρκετό. Αν καταφέρουμε να κερδίσουμε την καρδιά έστω και ενός ανθρώπου, αυτό είναι αρκετό.”

Η μητέρα των νεαρών έβαλε τα κλάματα στο δικαστήριο και αγκάλιασε το Νόμπλιτ έξω από την αίθουσα. Τον κάλεσε σπίτι της για να μιλήσει στους γιους της και δήλωσε ότι δεν μεγάλωσε τα παιδιά της να τρέφουν μίσος για τους άλλους. “Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία. Στα μάτια του Θεού είμαστε όλοι ένα. Στην αγκαλιά του Χριστού είμαστε όλοι αδέλφια”  δήλωσε η ίδια στους δημοσιογράφους.

[via]

“ΟΤΑΝ ΣΥΝΗΛΘΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ, ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΓΚΕΪ”

Όταν ο νεαρός Κρις από την Ουαλία τραυματίστηκε σοβαρά στο σβέρκο κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης και έπεσε σε κώμα, η οικογένειά του φοβήθηκε ότι η ζωή του θα άλλαζε για πάντα. Σίγουρα όμως δεν περίμεναν την αλλαγή που θα έβλεπαν  όταν τελικά συνήλθε. Μια  ιστορία που δυσκολεύεται να πιστέψει κανείς, μεταδίδεται από τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης και κάνει το γύρο του κόσμου από χτες .

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο 26χρονος ισχυρίζεται ότι όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του ήταν κυριολεκτικά ένας “άλλος άνθρωπος”. Πριν το ατύχημα ζύγιζε 110 κιλά, ήταν αρραβωνιασμένος με μια κοπέλα και ετοιμαζόταν να την παντρευτεί. Δούλευε σε μία τράπεζα και στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε σε μια ερασιτεχνική ομάδα ράγκμπι και τα έπινε με τους φίλους στις παμπ. Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, ποτέ πριν δεν είχε αισθανθεί την παραμικρή έλξη για άτομα του ίδιου φύλου. Δεν είχε καν έστω και έναν γκέι φίλο.

Μετά το ατύχημα, τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο: ο Κρις ανακοίνωσε στην οικογένειά του ότι πλέον δεν νιώθει την παραμικρή έλξη για τις γυναίκες και ότι “αισθάνεται γκέι”. “Ξαφνικά άρχισα να σιχαίνομαι την προηγούμενη ζωή μου. Δεν μπορούσα πια να τα βρω με τους φίλους μου, σιχαινόμουν τον αθλητισμό και άρχισα να βαριέμαι αφόρητα στη δουλειά μου.”  Παράτησε τη θέση του στην τράπεζα και άρχισε να ασχολείται εντατικά με την εμφάνισή του, ξεκινώντας δίαιτα και γυμναστική. Σήμερα ζυγίζει 70 κιλά, δουλεύει ως κομμωτής και συζεί με το 19χρονο φίλο του. Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν έχει κανένα παράπονο από τη μεταμόρφωσή του: “Το ατύχημα μου βγήκε σε καλό. Σήμερα είμαι περισσότερο ευτυχισμένος από ποτέ.”

Όσο κι αν η ιστορία του ψωμωμένου αθλητή που μεταμορφώθηκε σε γκέι …κομμωτή φαίνεται στερεοτυπικά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των βρετανικών κίτρινων φυλλάδων, οι ειδικοί παραθέτουν αρκετά παραδείγματα ανθρώπων που είδαν την προσωπικότητά τους να αλλάζει ριζικά μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Ιστορίες ανθρώπων που όταν συνήλθαν άρχισαν να μιλούν με διαφορετική προφορά ή ακόμα και σε διαφορετική γλώσσα! Όπως μια έφηβη  από την Κροατία που ξέχασε τελείως τα κροατικά και  άρχισε να μιλάει σε άπταιστα γερμανικά, μια γλώσσα που μελετούσε αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει πριν. Ή ενός άντρα που ανακάλυψε ότι ήταν προικισμένος με απίστευτη δεξιοτεχνία στη ζωγραφική και το σχέδιο χωρίς να έχει δείξει ποτέ ανάλογα δείγματα στο παρελθόν.

Τέτοιες δραματικές αλλαγές μπορεί να έχουν μια ιατρική εξήγηση καθώς κατά τη διάρκεια ενός εγκεφαλικού επεισοδίου η έλλειψη οξυγόνου νεκρώνει κάποια τμήματα του εγκεφάλου. Προκειμένου να τα παρακάμψει, ο οργανισμός ενεργοποιεί κάποια άλλα, τα οποία προηγουμένως μπορεί να “υπολειτουργούσαν”. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο οργάνωσης που ασχολείται με θύματα εγκεφαλικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ομοφυλοφιλικές τάσεις ίσως υπήρχαν λανθάνουσες στο συγκεκριμένο άτομο και το τραυματικό γεγονός λειτούργησε σαν καταλύτης που τις έβγαλε στην επιφάνεια. Γιατί όλα είναι μέσα στο μυαλό μας τελικά…

[via]

ΑΠΟ QUEEN ΚΑΙ VILLAGE PEOPLE ΤΑ ΔΥΟ ΠΙΟ ΠΙΑΣΑΡΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Το “We are the Champions” των Queen και το “Y.M.C.A.” των Village People είναι τα δύο πιο “πιασάρικα” τραγούδια όλων των εποχών σύμφωνα με ομάδα επιστημόνων στο πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθ στο Λονδίνο. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν μετά από παρατήρηση χιλιάδων εθελοντών με σκοπό να ανακαλύψουν ποιες επιτυχίες προτιμούν να ερμηνεύουν οι καλεσμένοι σε εκδηλώσεις όπως πάρτι καραόκε και γαμήλιες δεξιώσεις - και για ποιο λόγο! Τα δύο τραγούδια κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά το 1977 και 1978 αντίστοιχα.

Σύμφωνα με την έρευνα υπάρχουν τέσσερα στοιχεία που προκαλούν τη συμμετοχή των ακροατών: μεγάλες και λεπτομερείς μουσικές φράσεις, πολλαπλές αλλαγές τονικότητας στο ρεφρέν, ανδρικά φωνητικά και ιδιαίτερη έμφαση στις ψηλές νότες.

Όπως ισχυρίζεται ο επικεφαλής της μελέτης “κάθε επιτυχία είναι συνδυασμός μαθηματικών, επιστήμης και τεχνολογίας. Από τη συχνότητα των ήχων που καθορίζει την τονικότητα και τις αρμονίες μέχρι τα σινθεσάιζερ και τους επεξεργαστές ήχων υψηλής τεχνολογίας με τα εφέ που προσθέτουν σε ένα τραγούδι. Χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό νευροφυσιολογίας, μαθηματικών και γνωστικής ψυχολογίας μπορούμε να καταλήξουμε στη συνταγή της επιτυχίας.” Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αντρικές φωνές μπορούν να παρασύρουν πιο εύκολα το κοινό να τραγουδήσει καθώς υποσυνείδητα ερμηνεύονται ως “κάλεσμα σε μάχη”, ενώ η έξτρα προσπάθεια στις ψηλές νότες ερμηνεύεται ως ένδειξη ενεργητικότητας και θέλησης, ειδικά όταν συνδυάζεται με ένα σχετικά περιορισμένο φωνητικό εύρος.

Προφανώς τα στοιχεία αυτά συνδυάζονται ιδανικά στις επιτυχίες των Queen και των Village People, δύο συγκροτημάτων που μεσουράνησαν κατά τη δεκαετία του ‘70 και όχι μόνο. Με τα κοστούμια τους που παρέπεμπαν στα γκέι στερεότυπα της εποχής (μηχανόβιος, καουμπόης, οικοδόμος, ναύτης κτλ) οι Village People υπήρξαν το πιο εμβληματικό συγκρότημα της γκέι ντίσκο σκηνής. Αντίστοιχα εξεζητημένη ήταν και η περσόνα που υποδυόταν στη σκηνή ο αμφισεξουαλικός Φρέντι Μέρκιουρι, που έμελλε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες της ροκ όλων των εποχών.

Για το “Y.M.C.A” και τους “πονηρούς” στίχους του σχετικά με τους ξενώνες νέων που διατηρούν χριστιανικές οργανώσεις σε διάφορες πόλεις της Αμερικής και τις …ενδιαφέρουσες γνωριμίες που γίνονται εκεί, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ένα διαχρονικό ύμνο των γκέι παγκοσμίως. Και στο “We are the Champions” όμως πολλοί διακρίνουν την πρόθεση του καλλιτέχνη να εκδηλώσει σε πρώτο πρόσωπο μια σεξουαλικότητα περιθωριοποιημένη ως εκείνη την εποχή με στίχους όπως "I've had my share of sand kicked in my face" και "I've done my sentence but commited no crime"…

[via]

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΑΓΕΝΕΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΦΙΛ ΓΝΩΡΙΜΙΩΝ;

Για ποιο λόγο κάποιος που αναζητά μια ερωτική γνωριμία μέσω του ίντερνετ θέλει να φαίνεται αγενής, εριστικός και ψηλομύτης; Για ποιο λόγο θέλει κάποιος να εκφράσει τις ερωτικές του προτιμήσεις προσβάλλοντας άλλους χρήστες που επισκέπτονται το προφίλ του; Σε αυτά τα ερωτήματα δεν απαντάει η σατιρική ιστοσελίδα Douchebags of Grindr. Μας δίνει όμως μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα, πολύ οικεία όχι μόνο σε όσους χρησιμοποιούν το Grindr (εφαρμογή για “έξυπνα” κινητά με σκοπό τις γκέι ερωτικές γνωριμίες) αλλά και όλες τις αντίστοιχες υπηρεσίες του ίντερνετ. Παραδείγματα όπως αυτά εδώ:

“To 99% είστε χαμένοι. Εγώ ανήκω στο κορυφαίο 1%. Για αυτό απόδειξέ μου ότι αξίζεις.”

“Μη σπαταλάς το χρόνο μου, ψάχνω κάποιον σαν κι εμένα. Είμαι παίδαρος. Μη μου στέλνεις αν είσαι κοντός, αγύμναστος και γέρος. ”

“Αν είσαι πάνω από 35, γράψε την ηλικία σου για να σε μπλοκάρω.”

“Μη χαλιέσαι άμα σε μπλοκάρω. Απλά σε βοηθάω να βρεις το κατάλληλο άτομο.”

“Ψάχνω πραγματικούς άντρες. Όχι μαύροι, όχι ασιάτες, όχι κουνιστοί.”

“Αυτός ο πρίγκιπας δεν ψάχνει Βασίλισσα.”

“Άν είσαι ασιάτης και μου στείλεις ακέφαλη φώτο, θα το καταλάβω.”

“Είμαι αρρενωπός και αριστοκρατικός. Νά σαι κι εσύ το ίδιο.”

“Θα ξαναρχίσω να βγαίνω με γυναίκες. Είναι πιο αρρενωπές από σας.”

“Ορισμένες αδελφές δεν χρειάζεται να αγοράσουν κοστούμι για τις Απόκριες.”

“Όχι λευκοί, όχι χοντροί, όχι ινδοί. Γιατί έτσι γουστάρω.”

 

[ Η μόνη διαφορά στις πιο “πολυ-πολιτισμικές” κοινωνίες σε σχέση με τη δική μας είναι ότι στο κλασικό “όχι χοντροί, όχι θηλυπρεπείς” έχουν προστεθεί και τα “όχι ασιάτες”, “όχι μαύροι”, “όχι λευκοί” κτλ ]

Εννοείται ότι ο καθένας μπορεί να έχει τις προτιμήσεις του – δεν μπορεί να αρέσουμε όλοι σε όλους. Και ως ένα βαθμό κάποια έπαρση και “αυθάδεια” στις πιο νεαρές ηλικίες είναι ίσως λογική και αναμενόμενη. Όμως ο τρόπος που εκφράζεται κανείς και οι λέξεις που επιλέγει έχουν σημασία. Η γλώσσα της σεξουαλικής απελευθέρωσης φαίνεται να έχει αντικατασταθεί από υψηλά στάνταρ και αυστηρές προδιαγραφές. Και αντί να ανοιγόμαστε στους άλλους, προτιμάμε να κλείνουμε τις επιθυμίες μας μέσα σε κουτάκια.

Υποψιάζομαι ότι πολλοί επιλέγουν να εκτονώνουν με αυτό τον τρόπο πάνω στους άλλους την απόρριψη που εισπράττουν από τον κοινωνικό περίγυρο. Δημιουργώντας καινούριες ιεραρχίες όπου οι ίδιοι αισθάνονται στην κορυφή της σεξουαλικής πυραμίδας και ο άγριος ανταγωνισμός σύμφωνα με τους κανόνες της “αγοράς” μεταφέρεται στο πεδίο της ερωτικής κατανάλωσης. Τώρα όμως που έχουν αλλάξει οι εποχές και τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα παντού, νομίζω ότι όλοι έχουμε ανάγκη -ακόμα περισσότερο σε σχέση με πριν- από μια καλή κουβέντα