.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια.]

grindr ghost

Grindr: Η εφαρμογή που μας στοιχειώνει


Τα αποσπάσματα που θα διαβάσετε προέρχονται από το διήγημα του Νεοϋορκέζου συγγραφέα Μαρκ Άλεν με τίτλο «Το φάντασμα του Grindr» που αναφέρεται στη γνωστή εφαρμογή για γκέι γνωριμίες μέσω κινητών τηλεφώνων. Η μετάφραση είναι δική μου από εδώ.


Oι φίλοι μου το αποφεύγουν
σαν τον διάολο, αλλά εγώ συνεχίζω να χρησιμοποιώ το Grindr. Το ανοίγω μόλις πέσει ο ήλιος. Έχουν περάσει ήδη οκτώ ώρες από τότε, στη διάρκεια των οποίων το έχω τσεκάρει επανειλημμένα περπατώντας πάνω-κάτω στο διαμέρισμά μου. Μπορείς να δεις το σημάδι στο ξύλινο πάτωμα, εκεί όπου πηγαινοέρχομαι κάθε βράδυ. Είναι η γυμναστική μου. Οι εφαρμογές για σεξ μέσω του κινητού μοιάζουν με χάρτες της πόλης που μπορώ να ελέγξω με την παλάμη μου. Μπορώ να ανεβοκατέβω το Μανχάταν, να σώσω αυτούς που θέλω να ξαναδώ και να διαγράψω εκείνους που δεν θέλω. Ο χάρτης της πόλης μοιάζει με παρηκμασμένο παλίμψηστο της ένδοξης γκέι ιστορίας της Νέας Υόρκης. Κάποτε η ιεροτελεστία των γνωριμιών σε μπαρ και σκοτεινά σοκάκια ήταν συνυφασμένη με την αμεσότητα, την αστική περιπέτεια και την ηλεκτρισμένη βραδινή ατμόσφαιρα της μεγαλούπολης. Σήμερα; Η κεντρική θέρμανση στο πολυώροφο έκτρωμα που με φιλοξενεί με κρατάει ζεστό όσο ψάχνω για γνωριμίες πατώντας κουμπάκια σε μία οθόνη. Είναι ένα μέλλον που δεν θα μπορούσα να φανταστώ στην ηλικία μου και μια ιεροτελεστία που με αποσπά από το γεγονός ότι είμαι ένας σαραντάρης γκέι άντρας με μόνιμο πρόβλημα αϋπνίας. Όπως και η Νέα Υόρκη, έτσι κι εγώ ανησυχώ υπερβολικά ότι δεν είμαι τόσο λαμπερός και ενδιαφέρων όσο ήμουν κάποτε, με αποτέλεσμα να μην κοιμάμαι τα βράδια.

******

Βγαίνω από το ντους και τρέχω να απαντήσω στο κουδούνι. Κοιτάω από το ματάκι της πόρτας την αποψινή μου κατάκτηση. Αναρωτιέμαι πως ο Στιβ –που δεν έχει χώρο και δεν γνωρίζει ορθογραφία– μπόρεσε να περάσει από το θυρωρό. Ορισμένοι προτιμούν να συναντηθούν πρώτα σε κάποιο δημόσιο χώρο, όμως για μένα αυτό είναι χάσιμο χρόνου σε συνθήκες κακού φωτισμού. Άλλωστε μου αρέσει το ντελίβερι στο σπίτι. Μερικές φορές η παραγγελία δεν σε ικανοποιεί αλλά είναι αργά, πεινάς και τρως αναγκαστικά. Ανοίγω την πόρτα και προσπαθώ να μαντέψω την αντίδραση στο ανέκφραστο όσο και πανέμορφο πρόσωπο του Στιβ. «Μπορώ να έχω ένα ποτήρι νερό;» μου φωνάζει καθώς περνάει από δίπλα μου και πηγαίνει κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα. Δεν αντιδρώ. Νεαρός, αγενής, περίεργος και κούκλος. Μαστουρωμένος ίσως; Σίγουρα μυρίζει έντονα.

Τα καλύτερα κομμάτια στο Grindr έρχονται με κόκκινες σημαιούλες που υποδηλώνουν πιθανά προβλήματα. Για μένα το να πηγαίνεις με κάποιον χωρίς κόκκινες σημαιούλες είναι σαν να προσπαθείς να ανοίξεις συζήτηση με κάποιον που δεν διαβάζει βιβλία. Καθώς κλειδώνω την πόρτα τον κοιτάζω που κάθεται στο κρεβάτι μου. «Θες κάτι εκτός από νερό; Μια μπίρα ίσως; Χόρτο;» Βλέπω την αντανάκλαση του προσώπου του στο παράθυρο του δωματίου που ο παγωμένος αέρας του Δεκέμβρη το κάνει να τρίζει. Γεμίζω ένα ποτήρι με βότκα και ένα με νερό και πηγαίνω στο δωμάτιο προσπαθώντας να πιάσω κουβέντα. «Ξέρεις ότι το να πηγαίνεις με κάποιον χωρίς κόκκινες σημαιούλες είναι σαν...»

Μα πού πήγε; Ανοίγω το πάνω συρτάρι και τσεκάρω ότι το πορτοφόλι μου και το κινητό είναι ακόμα εκεί. Τον φωνάζω. Μήπως έφυγε; Κοιτάω την πόρτα που παραμένει κλεισμένη από μέσα με τραβηγμένο το σύρτη. Μήπως θέλει να παίξουμε κρυφτό; Κοιτάω μέσα στην ντουλάπα, δεν είναι πουθενά. Αυτό το παιχνίδι δεν μοιάζει πολύ διασκεδαστικό. Κοιτάω κάτω από το κρεβάτι, δίπλα στον καναπέ, πίσω από την κουρτίνα, μέσα στο μπάνιο. Τίποτα. Πουθενά. Χωρίς να χάσω χρόνο, καλώ την ασφάλεια του κτιρίου. Επιμένουν ότι δεν είδαν κανέναν να μπαίνει ή να βγαίνει από το κτίριο εδώ και ώρες.

******

Την επομένη στις 2 το μεσημέρι, συναντάω την παρέα για πρωινό στο Γιάφα καφέ. Για μένα και την παρέα μου το Γιάφα ανήκει στην κατηγορία της «Παλιάς Υόρκης», που περιλαμβάνει όλα εκείνα τα θρυλικά στέκια του παρελθόντος που παραμένουν ακόμα ανοιχτά. Τους διηγούμαι τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ και αρχίζουν τις θεωρίες μιλώντας όλοι μαζί.

«Δεν είσαι λίγο μεγάλος για το Grindr;»
«Δεν ήταν πολύ χειρότερα όταν τα είχες κάνει πάνω σου στο Sound Factory;»
«Είναι σατανιστές. Ψάξου για σημάδια από σύριγγες».
«Πρέπει να τρέφεσαι καλύτερα. Μάλλον έχασες τις αισθήσεις σου και έφυγε».
«Τα φαντάσματα στοιχειώνουν τα παλιά σπίτια, όχι τα κινητά!»
«Πώς λέγεται κάποιος που πάει με φαντάσματα; Νεκρόφιλος;»
«Εγώ νομίζω ότι σου έριξαν ναρκωτικά. Τσέκαρε από πίσω μήπως έχεις αίμα»

Παραγγέλνω μια σαλάτα με αβοκάντο και ντρέσινγκ καρότο.

soul

******

Λίγες μέρες αργότερα, ένας από την παρέα του Γιάφα καφέ μού λέει ότι έχει ένα γνωστό που έχει ένα γνωστό που λέγεται Τσαρλς και γνωρίζει πολλά για τον Στιβ. Μου δίνει το mail και τον αριθμό του κινητού του. Μαθαίνω ότι είναι λίγο περίεργος αλλά μπορεί να μου δώσει περισσότερες πληροφορίες. Η περιέργεια με κάνει να του τηλεφωνήσω.

«Σε ευχαριστώ που πήρες. Σιχαίνομαι τα mail». Η φωνή του μου φέρνει στο μυαλό έναν τύπο που φοράει καπελάκι του μπέιζμπολ για να κρύψει τη φαλάκρα του. «Μαθαίνω ότι ήρθε και σε βρήκε ο Στιβ;»
«Ναι. Ο φίλος μου μου είπε ότι γράφεις κάτι γι’ αυτόν;»
«Όχι. Κάνω μία έρευνα».
«Εννοείς για την αστυνομία;»
«Οι αστυνομικοί είναι ηλίθιοι. Μην μου πεις ότι πήγες και σου έδειξαν σκίτσα;»
«Ναι». Τον ακούω να γελάει. Τον ρωτάω αν είναι ιδιωτικός ντετέκτιβ.
«Όχι ψάχνω κάποιον που χάθηκε όπως θα έκανε οποιοσδήποτε για ένα μέλος της οικογένειάς του. Εννοώ της γκέι οικογένειας που είχαμε κάποτε. Δεν είμαστε συγγενείς».
«Κάποτε;»
«Τον παλιό καιρό. Σε μια εντελώς διαφορετική εποχή της Νέας Υόρκης. Πες μου τι συνέβη, λοιπόν».
«Μιλούσαμε στο Grindr και αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε. Ήρθε στο διαμέρισμά μου. Ήταν αργά. Μπήκε μέσα και μου ζήτησε...»
«Ένα ποτήρι νερό; Συγγνώμη, συνέχισε».
«Μου φάνηκε περίεργος και...»
«Κάποια στιγμή γύρισες και είχε εξαφανιστεί;»
«Ναι, αυτό το ξέρεις».
«Ήταν 4 τα ξημερώματα;»
«Νομίζω...»
«Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην τον έχει συναντήσει ακριβώς εκείνη την ώρα! Κάποια στιγμή έβαλα και εγώ Grindr και το άνοιγα κάθε βράδυ στις 4. Αλλά μου έσβησαν το λογαριασμό γιατί λέει παρενοχλούσα τους χρήστες. Μαλάκες!»
Μεγάλη παύση και τον ακούω να τραβάει ρουφηξιά από ένα τσιγάρο.
«Αφού έχεις δει το προφίλ του στο Grindr, πως δεν τον αναγνώρισες;» τον ρωτάω τελικά.
«Δεν το έχω δει! Και κανείς δεν μπορεί να μου περιγράψει με ακρίβεια πώς είναι τώρα. Όταν εξαφανίζεται από το σπίτι σου, αμέσως εξαφανίζεται και από το Grindr. Κανείς δεν έχει καταφέρει να κρατήσει έστω και μία φωτογραφία του. Αλλά ο Στιβ είναι καπάτσος με την τεχνολογία. Πάντα ήταν έξυπνος».
Ακούω τη δόνηση του κινητού μου.
«Σου έστειλα δύο φωτογραφίες του».
Τις τσεκάρω. Βλέπω ένα μικροκαμωμένο, αδύνατο νεαρό, πολύ χλωμό με κοντά μαλλιά. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτός που ήρθε σπίτι μου. Χαμογελάω με μια περίεργη ανακούφιση.
«Όχι δεν είναι αυτός. Κοίτα, μάλλον πρέπει να κλείσω...»
Το κινητό δονείται και πάλι. Ακόμα δύο φωτογραφίες. Στη μία είναι ο Στιβ σε ένα κλαμπ γεμάτο κόσμο. Το κούρεμά του είναι ρωμαϊκό και φοράει ένα τεράστιο τι-σερτ με στάμπα μία μπάλα μπιλιάρδου. Στην άλλη είναι ξαπλωμένος μπρούμυτα σε ένα κρεβάτι, φοράει φαρδιά τζιν και κοιτάει πίσω από το κεφάλι του με τα μάτια του να ξεπροβάλλουν κάτω από ένα καπέλο του μπέιζμπολ. Δεν έχω πια καμία αμφιβολία.
«Αυτός είναι!»
Ο Τσαρλς εξομολογείται γελώντας. «Τις δύο πρώτες τις στέλνω για δοκιμή. Οι μυθομανείς μού λένε κατευθείαν ότι είναι αυτός. Και έτσι τους ξεχωρίζω».
«Θες να πεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που λένε ψέματα ότι τον έχουν δει;»
«Έχεις ακούσει το κλισέ ότι σε αυτή την πόλη ζουν τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι και έχουν όλοι τους μια ιστορία;»
«Όχι».
«Ε λοιπόν, κάποιοι δεν έχουν καμία ιστορία οπότε αναγκάζονται να επινοήσουν».

******

«Αυτός είναι ο Στιβ» ανακοινώνω περήφανος κρατώντας το τηλέφωνό μου μπροστά στην αρχιφύλακα Ρόουλαντ. Κοιτάζει την οθόνη χωρίς να αντιδρά. «Μίλησες με τον Τσαρλς, έτσι δεν είναι; Μήπως άρχισε να σε ενοχλεί;»
«Ναι του μίλησα. Όχι δεν με ενοχλεί».
«Κοίταξε να δεις. Αυτός ο Τσάρλς είναι μεγάλος μπελάς. Προσπάθησε να τον αποφύγεις. Θα σου ζητήσει να συναντηθείτε. Μετά θα σε πάει σπίτι του για να σου δείξει φωτογραφίες του Στιβ. Μετά θα νομίζει ότι μπορείς να τον φέρεις σε επαφή με τον Στιβ ή ότι εσύ είσαι ο Στιβ. Τότε ξεκινάει η παρενόχληση και γι’ αυτό αναγκαστήκαμε να του τραβήξουμε περιοριστικούς όρους για να πάψει να κυνηγάει τους μάρτυρες. Μείνε μακριά του».

Σηκώνεται και βγαίνει από το γραφείο χωρίς να μου πει τίποτα. Σηκώνομαι κι εγώ θεωρώντας πως έχουμε τελειώσει. Καθώς βάζω το κινητό στο σάκο μου, επιστρέφει με ένα φάκελο. Τον ανοίγει πάνω στο γραφείο.
«Αυτός είναι ο φάκελος του Στιβ». Μου δείχνει τις φωτογραφίες. «Είσαι φίλος; Συγγενής του;»
«Όχι».
«Λοιπόν. Δύο συλλήψεις για ναρκωτικά το ’97 και το ’99. Μικροποσότητες, κατοχή και εμπορία. Μικροκλοπές και μία κατηγορία για ληστεία που αποσύρθηκε».
«Δηλαδή, τώρα έχει επιστρέψει και κλέβει τον κόσμο;»
«Η σορός του βρέθηκε στο φρεάτιο του ανελκυστήρα ενός παρατημένου κτιρίου στο Μπρούκλιν στις 3 Φεβρουαρίου 2001 από τους εργάτες της οικοδομής. Ήταν δηλωμένος ως αγνοούμενος από τον Σεπτέμβριο του ’99. Αναγνωρίστηκε χάρη στο φίλο σου τον Τσαρλς. Η οδοντοστοιχία του ταίριαζε με τα αρχεία. Υπήρχαν σημάδια μακροχρόνιας τοξικομανίας. Η αιτία θανάτου ασαφής. Το πτώμα ήταν μερικώς μουμιοποιημένο. Το βρήκαν κλεισμένο με μονωτική μέσα σε πλαστικές σακούλες. Τα τραύματα από την πτώση είχαν προκύψει μετά θάνατον. Πρεζάκια. Κάποιοι τα τινάζουν από υπερβολική δόση. Οι φίλοι τους δεν θέλουν μπλεξίματα με τους μπάτσους και ξεφορτώνονται το πτώμα».

death

******

«Ξέρεις ότι κρατάω όλα τα παλιά τεύχη του Next και του QX;» μου λέει ο Τσαρλς όταν μιλάμε την άλλη μέρα στο τηλέφωνο. «Τα πιο παλιά σε έχουν στο εξώφυλλο!» Πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια ήμουν διάσημο go-go boy στα κλαμπ της Νέας Υόρκης. Αυτό είναι μάλλον και το μεγαλύτερό μου επίτευγμα. Θέλω να ακούσω τι έχει να πει για αυτά που έμαθα στην αστυνομία αλλά δεν ξέρω πως να φέρω την κουβέντα. «Άκου, πήγα στην αστυνομία...»

«Το ξέρω. Έχω ένα φίλο εκεί. Οι μπάτσοι δεν με συμπαθούν γιατί δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Καλύτερα να μην τους έδειχνες τις φωτογραφίες. Δεν μπορείς να καταλάβεις. Ο Στιβ ήρθε στη Νέα Υόρκη μια άλλη εποχή και την έκανε σπίτι του. Ήταν γκέι, όμορφος και έξυπνος. Πολύ έξυπνος. Του άρεσε η περίεργη μουσική και οι περίεργες ταινίες. Ήταν εξαιρετικός στο σχέδιο, συνέχεια δούλευε δικά του κόμικς. Έβγαινε συνέχεια. Του άρεσε να δοκιμάζει τα πάντα και ποτέ δεν έλεγε όχι. Τελικά έμπλεξε με τα ναρκωτικά. Όταν έμαθε πως ήταν και οροθετικός, η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο. Νομίζω ότι δεν ήξερε πού να στραφεί. Ήρθε στη Νέα Υόρκη για να ξεφύγει από μια πολύ άσχημη οικογενειακή κατάσταση, αλλά όταν προσπάθησε να ξεφύγει από αυτά που βρήκε εδώ δεν είχε πλέον πού να πάει. Είχε φτάσει στο τέλος του κόσμου». Ξαφνικά αισθάνθηκα άσχημα που προσπάθησα να ψαρέψω τον Στιβ, αυτή τη φωνή που έμοιαζε με φάντασμα από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής.

«Ήταν σαν ποντίκι στη φάκα. Τα ναρκωτικά που έπαιρνε γινόταν όλο και πιο σκληρά, τα πάντα ήταν όλο και πιο έντονα. Τον κουβάλησα για συνεδρίες αποτοξίνωσης στο Γκέι και Λεσβιακό Κέντρο. Η ελπίδα κράτησε πολύ λίγο. Τον έδιωξαν από το διαμέρισμά του, βρέθηκε με τα πράγματά του κυριολεκτικά πεταμένα στο πεζοδρόμιο. Ήταν άστεγος. Κάπως έτσι τον βρήκε το τέλος. Κάποιες φορές του έδινα λεφτά και πάντα το μετάνιωνα μετά. Ο Στιβ μπορούσε να σε χρησιμοποιήσει τόσο εύκολα. Σε αγόρια όπως αυτόν μπορείς να συγχωρέσεις τα πάντα. Όμως η ομορφιά και η γοητεία τους τελικά συσσωρεύουν αρνητικούς λογαριασμούς με όλο τον κόσμο. Και όταν η ομορφιά χάνεται, η πραγματικότητα καταρρέει πάνω στο κεφάλι τους».

«Μου πήρε έξι μήνες για να καταλάβω ότι είχε εξαφανιστεί. Μέχρι τότε τα ίχνη του είχαν χαθεί. Οι κολλητοί του ήταν όλοι τοξικομανείς, πλέον δεν έχει μείνει κανείς. Υπήρχαν φήμες ότι πέθανε, χωρίς να έχει βρεθεί ποτέ το πτώμα. Έψαχνα στα νεκροτομεία, στις φυλακές, στα αρχεία της αστυνομίας. Αναγκάστηκα να δω εκατοντάδες φωτογραφίες με πεθαμένα γκέι παιδιά – δεν θα στο συνιστούσα. Μόνος μου τον έψαχνα και ακόμα τον ψάχνω. Αλλά να που γύρισε!»

Τον διακόπτω. «Δηλαδή νομίζεις πως γύρισε και έπεσε πάλι στα ναρκωτικά και τις κλοπές;»
«Όχι».
«Τότε γιατί ενδιαφέρεται η αστυνομία;»
«Κάποιοι έχουν καταγγείλει ότι τους έκλεψε. Δεν είναι αυτός, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι κάποιος άλλος που έχει κάνει μία ή δύο κλοπές. Οι ηλίθιοι δεν ξέρουν καν ποιον ψάχνουν. Τους έχουν μπερδέψει θεωρώντας πως είναι το ίδιο άτομο. Κατάλαβες;»
«Όχι».
«Αυτά παθαίνει ο κόσμος από τα ναρκωτικά στη Νέα Υόρκη. Δεν πεθαίνουν. Απλώς εξαφανίζονται μέσα στα λαγούμια».
«Έχει αλλάξει πολύ η Νέα Υόρκη» του απαντάω γελώντας.
«Ναι. Σήμερα τα λαγούμια νοικιάζονται πανάκριβα».

******

Δυο μέρες μετά έχω εννιά μηνύματα του Τσαρλς στο κινητό μου. Η αρχιφύλακας Ρόουλαντ είχε δίκιο. Θέλει να με συναντήσει. Αυτό αποκλείεται. Τον παίρνω στο τηλέφωνο. «Μερικές φορές βλέπω εφιάλτες με τον Στιβ» μου απαντάει πριν προλάβω να πω κουβέντα. «Τον βλέπω να μου τηλεφωνεί από θάλαμο αργά το βράδυ. Τρέχω στο παράθυρο και τον βλέπω στο πεζοδρόμιο να κατεβάζει το ακουστικό και να φεύγει γελώντας».
«Τσαρλς, πόσων χρονών ήταν ο Στιβ όταν εξαφανίστηκε;»
«26».
«Δηλαδή, σήμερα είναι 46. Αποκλείεται να είναι ο τύπος που ήρθε στο διαμέρισμά μου εκείνο το βράδυ. Μάλλον είναι ο άλλος τύπος».
«Ποιος άλλος τύπος; Σε ένα άλλο όνειρο τρέχω γύρω από το πάρκο στην Τόμκινς Σκουέαρ. Η πόλη είναι έρημη, χωρίς φώτα. Τα πάντα είναι γκρίζα. Στέκομαι μπροστά από ένα παλιό κτίριο και κάτι μου λέει ότι μέσα είναι ο Στιβ. Μπαίνω μέσα και φτάνω μέχρι την πόρτα ενός διαμερίσματος. Το ξέρω ότι είναι μέσα αλλά ανοίγω την πόρτα και βλέπω μόνο πηχτό σκοτάδι. Σαν κάτι κακό να έχει συμβεί. Τις μέρες γυρνάω στο Ιστ Βίλατζ ψάχνοντας να βρω την πρόσοψη του κτιρίου που βλέπω στον ύπνο μου. Έχω κάνει και σκίτσα. Δεν είμαι σίγουρος πως υπάρχει...»
Τον διακόπτω. «Η αστυνομία μου είπε ότι σου έδειξαν τον Στιβ νεκρό». Κάνει πως δεν με άκουσε.
«Την τελευταία φορά που τον είδα ήταν το 2000 μπροστά από το Boiler Room. Καβαλούσε μια μηχανή χωρίς μπλουζάκι, τόσο χλωμός και αδύνατος, τα μάτια του έμοιαζαν με παγάκια. Πέρασε μπροστά μου σαν σίφουνας την ώρα που έβγαινα. Του φώναξα αλλά δεν με άκουσε. Τον είδα να παίρνει την Τέταρτη Οδό προς τα ανατολικά και μετά να στρίβει στην Πρώτη Λεωφόρο. Εξαφανίστηκε σαν μια μικρή άσπρη κουκίδα».
«Τσαρλς, μου είπαν ότι τους βοήθησες να αναγνωρίσουν το πτώμα». Η φωνή μου είχε αρχίσει να τρέμει. «Γι’ αυτό δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να τον ψάχνεις ακόμα!»
Σιωπή. «Ο Στιβ είναι νεκρός» του λέω ήρεμα, χωρίς να αμφιβάλλω ούτε για μια στιγμή ότι πριν ένα μήνα τον είχα δει στο διαμέρισμά μου.
«Μου λείπει τόσο πολύ» μου απαντάει και ξεσπάει σε κλάματα. «Θα ήθελα να τον ξαναδώ μια φορά μόνο. Να κοιτάξω το πρόσωπό του, να μου πει πως όλα είναι εντάξει…»

Πριν κλείσω το τηλέφωνο και βάλω φραγή στον αριθμό του, διαβεβαιώνω αυτόν τον άντρα –αυτή τη φωνή– ότι όλα θα πάνε καλά και του υπόσχομαι να τον ειδοποιήσω αν τυχόν ξαναδώ τον Στιβ. Ξέρω όμως πως δεν πρόκειται. Όχι γιατί ο Στιβ δεν είναι κάπου εκεί έξω, αλλά γιατί δεν βρήκε αυτό που έψαχνε σε μένα. Θα συνεχίσει να ψάχνει. Ένα αγόρι που τρέχει να ξεφύγει. Κοιτάω από το παράθυρο, καθώς ο παγωμένος ήλιος του Φλεβάρη δύει πίσω από τις οικοδομές στον αυτοκινητόδρομο του Γουέστ Σάιντ. Ανοίγω το Grindr.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

EUROVISION 2015 HIGHLIGHTS

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε τα σχόλια και να δείτε τα αποτελέσματα της σχετικής δημοσκόπησης.]

eurovision2015
Τι καλό θα δούμε στη Βιέννη τον Μάιο – ψηφίστε το αγαπημένο σας

 
Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις 23 Μαΐου για να μάθουμε ποιος θα είναι ο διάδοχος της Κοντσίτα Βουρστ, όμως οι 40 χώρες που δήλωσαν συμμετοχή έχουν ήδη επιλέξει τους καλλιτέχνες και τα τραγούδια που θα τους εκπροσωπήσουν στον διαγωνισμό που γιορτάζει φέτος την εξηκοστή του επέτειο. Και όπως φαίνεται, φέτος θα είναι μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική χρονιά όπου κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια τον τελικό νικητή. Σήμερα σας παρουσιάζουμε εκείνους που έχουν ήδη ξεχωρίσει από τη γραμμή της εκκίνησης.

Ιταλία

Ο συνδυασμός της ποπ με την όπερα ποτέ δεν κατάφερε να σαρώσει στη Eurovision - θυμόμαστε π.χ. την ατυχή εμφάνιση του γάλλου Βασιλί Αμορί το 2011. Τρεις εικοσάχρονοι -δύο τενόροι και ένας βαρύτονος- ευελπιστούν να το αλλάξουν αυτό. Με καριέρα στη δισκογραφία από το 2010, οι Il Volo έχουν αποδείξει επιπλέον ότι μπορούν να διακριθούν σε ένα ζωντανό τηλεοπτικό πρόγραμμα, θριαμβεύοντας στην ψήφο του τηλεοπτικού κοινού κατά τη διάρκεια του πρόσφατου φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. Αν τα καταφέρουν, το «Grande amore» θα είναι το πρώτο τραγούδι χωρίς αγγλικό στίχο που κερδίζει μετά το «Molitva» της Σερβίας το 2007.

https://www.youtube.com/watch?v=w1f6o1HQBvg
Shoot of the Opera trio Il Volo for their Christmas 2013 CD packaging. Photographed at Lionshare Studio.8255 Beverly Blvd. Suite 219. Los Angeles, CA 90048. 323.424.3691

Ισπανία

Η πιθανότητα ο διαγωνισμός να επιστρέψει στη Μεσόγειο δέκα χρόνια μετά τη διοργάνωση της Αθήνας αυξάνεται με τη φετινή συμμετοχή της Ισπανίας, που επιστράτευσε για αυτό τον σκοπό μία από τις μεγαλύτερες σταρ της εγχώριας ποπ σκηνής. Η 30χρονη Εδούρνε (το όνομά της σημαίνει «χιόνι» στη γλώσσα των βάσκων) φιλοδοξεί να γίνει η Αμαζόνα του φετινού διαγωνισμού συνδυάζοντας μια εντυπωσιακή εμφάνιση με μια εξαιρετική φωνή. Οι ισπανοί δεν άφησαν τίποτα στην τύχη φέτος, καθώς τη σύνθεση του τραγουδιού που έχει τον τίτλο «Amanecer» (Το χάραμα) υπογράφουν οι δημιουργοί του σουηδικού «Euphoria».

https://www.youtube.com/watch?v=l9KWjZ4rLmEedurne

Εσθονία

Αν δεν ψάχνουμε απλώς το τραγούδι που θα κερδίσει έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό αλλά εκείνο που θα ακουστεί περισσότερο στα ραδιόφωνα από τη Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ, μάλλον θα πρέπει να ποντάρουμε στη φετινή συμμετοχή της Εσθονίας. Το «Goodbye to yesterday» είναι το πολύ ταιριαστό ντουέτο του 35χρονου Στιγκ που είναι και ο συνθέτης με την 21χρονη Ελίνα. Η νοσταλγική '60s ατμόσφαιρα του κομματιού σε συνδυασμό με τους σατιρικούς στίχους που περιγράφουν την ιστορία ενός ζευγαριού που αντί να αποφύγει τον χωρισμό επιλέγει να τον διασκεδάσει, ίσως φέρουν τον διαγωνισμό στη Βαλτική του χρόνου.

https://www.youtube.com/watch?v=4jYNaiGsPREstig elina

Σουηδία

Η αντεπίθεση των βόρειων συνεχίζεται με την υπερδύναμη του θεσμού που δεν είναι άλλη από τη Σουηδία. Οι σουηδοί τηλεθεατές επέλεξαν φέτος τον ωραίο Μανς Σέλμερλεφ ποντάροντας τόσο στο σεξ-απίλ του 29χρονου ερμηνευτή, όσο και στα εντυπωσιακά γραφικά που τον συνοδεύουν επί σκηνής. Όσο για την γκέι κοινότητα της Σουηδίας, αυτή φαίνεται διχασμένη: Από τη μία θυμούνται την πρόσφατη γυμνή εμφάνιση του Μανς σε σουηδικό γκέι φεστιβάλ· από την άλλη δεν μπορούν να ξεχάσουν τα ομοφοβικά σχόλια που έκανε λίγο μετά σε μια τηλεοπτική εκπομπή (είχε πει ότι η ομοφυλοφιλία "δεν είναι φυσιολογική" και ότι είναι καλύτερο «οι άντρες να κοιμούνται με γυναίκες και να κάνουν παιδιά για να διαιωνίζεται το είδος»). Το τραγούδι έχει τίτλο «Heroes».

https://www.youtube.com/watch?v=CBCdb6vNuiMmans

Βέλγιο

Πολλές χώρες -και η Ελλάδα- ποντάρουν φέτος σε νεαρούς καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν μέσα από τηλεοπτικούς διαγωνισμούς ταλέντων. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο 18χρονος Λοΐκ Νοτέ που με την πολύ ιδιαίτερη φωνή του ξεσήκωσε την επιτροπή του The Voice στο Βέλγιο ερμηνεύοντας το «Diamonds» της Rihanna. Ο ίδιος έγραψε το «Rhythm inside» με το οποίο θα εκπροσωπήσει φέτος την πατρίδα του. Και επιλέγει να ρισκάρει με μία συμμετοχή που συμβαδίζει απόλυτα με τα σύγχρονα ποπ ακούσματα, αποφεύγοντας εντελώς τα γνωστά φεστιβαλικά κλισέ.

https://www.youtube.com/watch?v=jWDMUN332F8loic nottet

Σλοβενία

Οι σλοβένοι Maraaya είναι ένα παντρεμένο ανδρόγυνο - το όνομα του συγκροτήματος είναι συνδυασμός των ονομάτων τους, Μαριέτκα και Ρέι. Οι δυο τους φιλοδοξούν να πετύχουν την καλύτερη επίδοση της Σλοβενίας τα τελευταία δώδεκα χρόνια τόσο με τους ρετρό-ποπ ρυθμούς του «Here for you» όσο και με τη φωνή της Μαριέτκα που θυμίζει μεγάλες αγγλίδες τραγουδίστριες όπως η Duffy και η Adele. Τα τεράστια ακουστικά που φοράει αλλά και η χορεύτρια με το αόρατο βιολί είναι το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος που θα συνοδεύσει την εμφάνισή τους στη Βιέννη.

https://www.youtube.com/watch?v=-5JIY7qgzgUmaraaya

Ισραήλ

Οι φετινές συμμετοχές μπορούν χονδρικά να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Εκείνες που ακολουθούν το επικό/φεστιβαλικό στιλ της περσινής νικήτριας Κοντσίτα Βουρστ και τις πιο ψαγμένες/ραδιοφωνικές στα πρότυπα των ολλανδών Cοmmon Linnets που ήρθαν δεύτεροι πέρσι. Το πιο γλεντζέδικο ύφος της έθνικ-ποπ με το οποίο είχαν μεσουρανήσει στο πρόσφατο παρελθόν χώρες όπως η Ελλάδα, η Τουρκία και η Αρμενία, θα είχε μείνει ορφανό φέτος αν το Ισραήλ δεν αποφάσιζε να ποντάρει εκεί για να επιστρέψει στον τελικό μετά από 4 χρόνια. O 18χρονος Ναντάβ Γκουέτζ αναδείχτηκε και αυτός μέσα από τηλεοπτικό διαγωνισμό ταλέντων και επιχειρεί να συνδυάσει το R&B με τους ξεσηκωτικούς χορευτικούς ρυθμούς της Μέσης Ανατολής. Επιπλέον δεν παραλείπει να διαφημίσει τουριστικά το Τελ Αβίβ μέσα από το βίντεο-κλιπ του «Golden boy».

https://www.youtube.com/watch?v=BQNNtbdZ4Zgnadav guedz

Γεωργία

Η Γεωργία ήταν για πολλά χρόνια το «αποπαίδι» του διαγωνισμού, τουλάχιστον σε σχέση με τις επιδόσεις των καυκάσιων γειτόνων της όπως η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Φέτος η 20χρονη Νίνα Σουμπλατί θα επιχειρήσει να το αλλάξει αυτό με μια φεμινιστική και πολύ ροκ συμμετοχή που έγραψε η ίδια και αναφέρεται στις πολεμίστριες ("Warriors"), δηλαδή τις γυναίκες που ξεχωρίζουν καθημερινά με τον δυναμισμό και την προσφορά τους. Στο ίδιο πνεύμα και το βίντεο-κλιπ όπου πρωταγωνιστούν θρυλικές μορφές της γεωργιανής ιστορίας όπως η βασίλισσα Ταμάρ. Η Νίνα είναι τόσο ροκ που αποφάσισε να λανσάρει διαδικτυακό διαγωνισμό για το τατουάζ που θα χτυπήσει στο κορμί της την ημέρα που θα εμφανιστεί στον διαγωνισμό!

https://www.youtube.com/watch?v=RZrRQSI_pcQnina sublatti

Ρωσία

Οι υποκριτικές μπαλάντες για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών ήταν κάποτε ειδικότητα του Ισραήλ στη Eurovision. Εδώ και λίγα χρόνια τη σκυτάλη στο είδος φαίνεται να έχει πάρει η Ρωσία. Το επαναλαμβάνει και φέτος με το τραγούδι «Α million voices» και στίχους-χιλιοειπωμένα κλισέ όπως «προσευχόμαστε για την ειρήνη» και «είμαστε όλοι διαφορετικοί αλλά ίδιοι». Στίχοι που είναι ακόμα πιο ασυγχώρητοι αν σκεφτεί κανείς ότι η Ουκρανία δεν συμμετέχει φέτος στον διαγωνισμό εξαιτίας του πολέμου με τους αντάρτες που υποστηρίζει η Ρωσία στα ανατολικά της χώρας. Η μοναδική ελπίδα που έχει φέτος η Ρωσία να διασκεδάσει την εξαιρετικά αρνητική εικόνα που έχει στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν είναι άλλη από την πανέμορφη 28χρονη Πολίνα Γκαγκάρινα που αναδείχτηκε και αυτή μέσα από έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό ταλέντων. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Η Πολίνα έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στην Ελλάδα αφού οι γονείς της έμεναν για λίγα χρόνια εδώ πριν επιστρέψουν στη Ρωσία.

https://www.youtube.com/watch?v=jBVY7Glcd84polina gagarina

Αυστραλία

Ειδικά για την φετινή εξηκοστή επέτειο του διαγωνισμού, η EBU αποφάσισε να προσκαλέσει την Αυστραλία να συμμετέχει για μία και μοναδική φορά, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να ευχαριστήσει το αυστραλιανό κοινό που παρακολουθεί φανατικά τον διαγωνισμό εδώ και χρόνια χωρίς να μπορεί να συμμετέχει. Και προειδοποιώντας ότι η μοναδική περίπτωση να επαναληφθεί κάτι τέτοιο είναι αν η Αυστραλία καταφέρει να κερδίσει φέτος! Δεν είναι πάντως λίγοι εκείνοι που υποψιάζονται ότι η EBU φλερτάρει με την ιδέα να προσκαλεί μία χώρα εκτός Ευρώπης κάθε χρόνο ώστε να τονωθεί το διεθνές ενδιαφέρον για τον θεσμό. Πολλά ονόματα ακούστηκαν σε μια χώρα με πλήθος διεθνών σταρ, αλλά η αυστραλιανή τηλεόραση κατέληξε τελικά στον άγνωστο εκτός Αυστραλίας 34χρονο Γκάι Σεμπάστιαν που είχε κερδίσει έναν διαγωνισμό ταλέντων πριν χρόνια και προσπαθεί τώρα να αναβιώσει την καριέρα του. Ο Γκάι επέλεξε funk και soul ρυθμούς για τη συμμετοχή του «Τonight again».

https://www.youtube.com/watch?v=i7MwzRBEY_MGuy-Sebastian


Όπως είναι φανερό από τις παραπάνω συμμετοχές
, ο ανταγωνισμός προβλέπεται ιδιαίτερα σκληρός φέτος. Έστω κι αν αναγκαστήκαμε να περιοριστούμε μόνο σε δέκα, αφήνοντας εκτός αρκετές άλλες χώρες που διεκδικούν κι αυτές μια θέση στη δεκάδα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε όλες εκείνες που επέλεξαν φέτος κάποια συμμετοχή με «μήνυμα» όπως η Φινλανδία που στέλνει ένα 4μελές συγκρότημα με σύνδρομο Down, η τραγουδίστρια της Πολωνίας που έχει μείνει ανάπηρη μετά από τροχαίο, η μπαλάντα της Γαλλίας που αναφέρεται έμμεσα στις φετινές τρομοκρατικές επιθέσεις, το τραγούδι της Αρμενίας που γράφτηκε για την 100η επέτειο της γενοκτονίας των αρμενίων και το τραγούδι της Ρουμανίας που μιλάει για τους γονείς που φεύγουν μετανάστες και αφήνουν πίσω τα παιδιά τους. Μέσα σε όλα αυτά, να ευχηθούμε καλή επιτυχία στην ελληνική συμμετοχή που αν καταφέρει να ξεχωρίσει θα το οφείλει αποκλειστικά στην ευγενή παρουσία και την όμορφη φωνή της Μαρίας-Έλενας Κυριάκου.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

ΤΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ TO BULLYING

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

bullying1


Το μιντιακό τσίρκο δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος


1) Σταμάτα να κάνεις like σε αυτάρεσκες καμπάνιες ευαισθητοποίησης που βοηθάνε μόνο τους εμπνευστές τους και όχι τα θύματα

Μην αφήνεις το bullying να γίνει μια αυτοτροφοδοτούμενη βιομηχανία. Η ασταμάτητη προβολή του φαινομένου ως «μάστιγα της εποχής» το κάνει ακόμα περισσότερο «μόδα» ειδικά εκεί όπου η εμφάνισή του είναι σχετικά πρόσφατη όπως στα σχολεία (σε χώρους όπως ο στρατός έχω την εντύπωση ότι ισχύει από πιο παλιά). Όσο για τις «καμπάνιες ευαισθητοποίησης» και τις «ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης» που σίγουρα ετοιμάζονται, αυτές πρόκειται να ωφελήσουν μάλλον τους εμπνευστές τους και όχι τα θύματα. Θυμήσου πόσο θέριεψαν αντίστοιχα φαινόμενα τραμπουκισμού όπως αυτό της Χρυσής Αυγής μέσα από καταστάσεις μαζικών αφορισμών και στείρας δαιμονοποίησης. Τα χιλιάδες αυτάρεσκα status όσων θέλουν να ποζάρουν στον καθρέφτη των social media ως συγκλονισμένοι, οργισμένοι ή κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι δεν βοηθούν κανέναν, τελεία και παύλα. Αντίθετα, σε όλους εκείνους που αναζητούν διέξοδο στα προσωπικά και κοινωνικά τους αδιέξοδα μέσω της βίας και της επιθετικότητας, προσδίδουν την αίγλη και το σεξ-απίλ του «παραβατικού» και του «αμφισβητία» που πηγαίνει κόντρα στη μάζα. Τέτοια φαινόμενα απαιτούν μαζική περιφρόνηση, όχι μαζική προβολή. Το bullying είναι πολύ σοβαρό θέμα για να γίνεται "σούπα" στα social media ή ευκαιρία για την προβολή και τη μακροημέρευση επωνύμων και οργανώσεων που το έχουν αναλάβει ως «εργολαβία».

2) Μην παριστάνεις πως γνωρίζεις τι συνέβαινε στην ψυχή και τη ζωή ενός νέου ανθρώπου και της οικογένειάς του

Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Δεν γνωρίζουμε τίποτα ουσιαστικό για το κακό που συνέβη παρά μόνο συγκεχυμένες πληροφορίες με τις οποίες μας τροφοδοτεί εδώ και εβδομάδες ένα ανελέητο μιντιακό τσίρκο. Αυτή σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνουμε κήρυγμα περί των παθογενειών της ελληνικής οικογένειας που «κάτι κρύβει» ή να ανεβαίνουμε στα κάγκελα καταγγέλλοντας την «κρυψίνοια» ή την «ομοφοβία» της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ασεβές και άτοπο. Ένας άνθρωπος που έχασε τη ζωή του δεν είναι ούτε στατιστική, ούτε ήρωας κάποιου κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα τον οποίο εμείς θα ανεβάζουμε με το ζόρι πάνω στο βάθρο του. Κανείς δεν μας δίνει το δικαίωμα να στοχοποιήσουμε την οικογένειά του ή να αμφισβητήσουμε αυτό που περνάνε αυτοί οι άνθρωποι και που κανείς μας δεν εύχεται να περάσει. Όποιος θέλει να μιλήσει για «παρενόχληση ομοφοβικού χαρακτήρα» ας το κάνει για τη δική του περίπτωση, χωρίς να σπεύδει να αποδώσει τα χαρακτηριστικά της δικής του περίπτωσης σε άλλα περιστατικά για τα οποία δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα. Όταν μιλάμε για τρυφερές ηλικίες και για αγόρια που στοχοποιούνται επειδή ίσως είναι πιο ευαίσθητα ή πιο μελετηρά από τα υπόλοιπα, το να μιλάμε οι απέξω απ'τον χορό για ομοφυλοφιλία και ομοφοβία δεν τα βοηθάει σε τίποτα, αλλά αντίθετα ενισχύει τη χρήση των συγκεκριμένων εννοιών ως μέσο στιγματισμού. Ούτε όλα τα «διαφορετικά» αγόρια είναι ομοφυλόφιλοι, ούτε όλοι οι ομοφυλόφιλοι έχουν πέσει θύμα κακοποίησης στην εφηβεία τους, ούτε όλοι οι δράστες ομοφοβικών επιθέσεων είναι «ενοχικοί» ή «καταπιεσμένοι» ομοφυλόφιλοι. Τα στερεότυπα δεν καταπολεμούνται με άλλα στερεότυπα.

3) Μη συμβουλεύεις μόνο τα θύματα να ζητήσουν «βοήθεια» - τα θύματα ίσως δεν ξέρουν που να τη βρουν όμως οι δράστες μάλλον δεν ξέρουν καν ότι τη χρειάζονται

Ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία: ο εκφοβισμός πετυχαίνει ακριβώς εκεί όπου τα θύματα δεν έχουν πουθενά να στραφούν για βοήθεια, είτε λόγω ντροπής, είτε λόγω αδιαφορίας και εγκατάλειψης, είτε γιατί κάτι τέτοιο θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη θέση τους. Και ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις πως υπάρχουν οι κατάλληλες κοινωνικές δομές για να εντοπίσουν το πρόβλημα και να βοηθήσουν ένα παιδί σε μια χώρα που διαθέτει «καμπάνιες» και «οργανώσεις» όχι όμως δομές και θεσμούς. Ούτε νομίζω πως βοηθάει κάποιον που ζει μία καθημερινή κόλαση εδώ και τώρα να του πούμε να κάνει υπομονή γιατί «η ζωή του θα γίνει καλύτερη» σε μερικά χρόνια σύμφωνα με τα πρότυπα της γνωστής αμερικάνικης καμπάνιας. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην υποδαυλίζουμε συνεχώς τη μοιρολατρική λογική σύμφωνα με την οποία το θύμα είναι εξ ορισμού ένα αδύναμο πλάσμα που αν δεν λάβει βοήθεια θα συνεχίσει να υπομένει αγόγγυστα την τύχη του μέχρι τελικής πτώσεως, καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι τραμπούκοι δεν είναι παρά θρασύδειλοι που πατάνε ακριβώς πάνω στην παραίτηση και την έλλειψη αντίδρασης του θύματος. Και να μας γίνει πεποίθηση πως αν κάποιος χρειάζεται «βοήθεια»,  είναι μάλλον αυτός που περνάει την ώρα του βασανίζοντας και κάνοντας κόλαση τη ζωή των άλλων. Γιατί τί ακριβώς μπορεί να πετύχει στη ζωή του και σε ποια ευτυχία και προσωπική ολοκλήρωση μπορεί να ελπίζει κάποιος που εκτονώνεται και διασκεδάζει με το να γίνεται τύραννος και δυνάστης των διπλανών του;

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗ ΣΛΟΒΕΝΙΑ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

slovenia

Η 19η χώρα στον κόσμο που αναγνωρίζει τους γάμους ομοφύλων

1) Γιατί είναι η πρώτη χώρα στα Βαλκάνια όπου τα ζευγάρια ίδιου φύλου μπορούν πλέον να παντρεύονται

Οι ίδιοι οι σλοβένοι μάλλον θα έλεγαν πως είναι "η πρώτη χώρα στην κεντρική Ευρώπη" όπου ισχύει ο γάμος ομοφύλων. Παρά το γεγονός ότι η μικρή χώρα των δύο εκατομμυρίων κατοίκων υπήρξε για δεκαετίες κομμάτι της Γιουγκοσλαβίας, οι αιώνες που πέρασε ως έδαφος της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας και η γειτνίασή της με την Αυστρία, την Ιταλία και την Ουγγαρία κάνουν τους σλοβένους να μην αισθάνονται βαλκάνιοι . Όμως ακόμα και για τα δεδομένα της κεντρικής Ευρώπης η Σλοβενία φάνηκε πρωτοποριακή σε αυτό το κομμάτι όταν ψήφισε ένα σύμφωνο συμβίωσης από το 2006, δηλαδή νωρίτερα από τους τσέχους, τους ούγγρους και τους αυστριακούς (ας μην πούμε για τους ιταλούς που ακόμα το σκέφτονται). Και την περασμένη Τρίτη έγινε η πρώτη χώρα της περιοχής που πέρασε στο επόμενο στάδιο, όταν η Βουλή ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία υπέρ του γάμου για όλους. "Σήμερα η Σλοβενία μπαίνει στον 21ο αιώνα" δήλωσε ένας από τους βουλευτές και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε.

2) Γιατί ήταν η μόνη χώρα που αποσχίστηκε από τη Γιουγκοσλαβία (σχεδόν) ειρηνικά

Αν και η Σλοβενία πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν έγινε το θέατρο σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα στους παρτιζάνους και τις τρεις φασιστικές δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ουγγαρίας που είχαν μοιράσει τη χώρα μεταξύ τους, υπήρξε πολύ πιο τυχερή κατά την περίοδο της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Η χώρα κήρυξε την ανεξαρτησία της τον Ιούνιο του 1991 και ακολούθησαν ολιγοήμερες συγκρούσεις των σλοβένων με τον γιουγκοσλαβικό στρατό ο οποίος όμως σύντομα αποσύρθηκε. Το γεγονός ότι η χώρα δεν συνορεύει με τη Σερβία ούτε έχει σερβική μειονότητα στο έδαφός της, τη γλίτωσε από το λουτρό αίματος που ακολούθησε στην Κροατία, τη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

3) Γιατί στη Σλοβενία ο γάμος ομοφύλων υπήρξε πρωτοβουλία της Αριστεράς

To νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων υπήρξε πρωτοβουλία του μικρού κόμματος της Ενωμένης Αριστεράς που μπήκε στη Βουλή μόλις πέρσι. Την πρωτοβουλία αποδέχτηκε ο συνασπισμός κεντρώων και κεντροαριστερών κομμάτων που κυβερνά τη χώρα, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να εξασφαλιστεί η πλειοψηφία στη σχετική ψηφοφορία. Αντίθετα στην Ελλάδα τόσο η αριστερή κυβέρνηση όσο και τα κεντροαριστερά κόμματα της αντιπολίτευσης εμμένουν σε ένα ξεπερασμένο από τις διεθνείς εξελίξεις σύμφωνο συμβίωσης.

4) Γιατί παρά την οικονομική κρίση, μια μικρή και φτωχή χώρα ψήφισε τον γάμο για όλους

Η Σλοβενία ήταν η πρώτη πρώην κομμουνιστική χώρα που εντάχθηκε στο ευρώ το 2007. Η οικονομία της χτυπήθηκε σοβαρά από τη χρηματοπιστωτική κρίση δύο χρόνια αργότερα με αποτέλεσμα να χάσει το 8% του ΑΕΠ της μέσα σε 12 μήνες. Έκτοτε η ανάκαμψη παραμένει αναιμική, όμως η ανεργία έχει πέσει στο 10% και το χρέος της δεν είναι πάνω από το 45% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει πως, αν και μπήκε στο ευρώ πολύ μετά την Ελλάδα, αυτή τη στιγμή δεν κινδυνεύει να βρεθεί εκτός. Το φτηνό εργατικό κόστος σε σχέση με τη γειτονική Αυστρία έχει σαν αποτέλεσμα η χώρα να διατηρεί μια βιομηχανική εξαγωγική βάση με τα αυτοκίνητα και τα φάρμακα να αποτελούν τα πρώτα σε πωλήσεις εξαγωγικά της προϊόντα.

5) Γιατί πλέον δεν διοργανώνει δημοψηφίσματα για ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 60% των σλοβένων συμφωνεί με τον γάμο ομοφύλων. Παρόλα αυτά πριν τρία χρόνια σε δημοψήφισμα που διοργανώθηκε μετά από μια διαδικασία συλλογής υπογραφών, μια αντίστοιχη πρόταση είχε απορριφθεί. Αιτία ήταν η χαμηλή συμμετοχή που επέτρεψε στους φανατικούς αντιπάλους του μέτρου να κυριαρχήσουν. Κάτι που δεν προκαλεί εντύπωση, αφού η επίδραση της Καθολικής Εκκλησίας σε μια χώρα που δεν είναι ιδιαίτερα αστικοποιημένη παραμένει ισχυρή. Και σήμερα οι αντίπαλοι του γάμου απειλούν με νέα συλλογή υπογραφών, όμως μετά από αυτό που έγινε το 2012 η διαδικασία άλλαξε και πλέον τα ζητήματα ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν μπορούν να τίθενται σε δημοψήφισμα.

olm

6) Γιατί η άγρια φύση παραμένει ο μεγαλύτερος πλούτος της

Η γεωγραφική θέση της χώρας ανάμεσα στις Άλπεις και την Αδριατική θάλασσα έχει σαν αποτέλεσμα οι σλοβένοι να αισθάνονται ιδιαίτερη περηφάνια για τον φυσικό πλούτο μιας χώρας που είναι η τρίτη πιο δασώδης στην Ευρώπη. Κάτι που αντικατοπτρίζεται και στη σημαία τους όπου κεντρική θέση κατέχει η τριπλή κορυφή το όρους Τριγκλάβ που είναι και το ψηλότερο στη χώρα. Ακόμα ένα διάσημο αξιοθέατο είναι η λίμνη Μπλεντ (στην κεντρική φωτογραφία). Στο νησάκι μέσα στη λίμνη βρίσκεται η εκκλησία της Αναλήψεως της Θεοτόκου, ιδιαίτερα δημοφιλής για γάμους. Σύμφωνα με την παράδοση ο γαμπρός ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας κρατώντας στην αγκαλιά του τη νύφη, χτυπάει το κουδούνι και κάνει μια ευχή. Εξίσου διάσημα είναι τα τεράστια σπήλαια Σκότσιαν όπου τα νερά του ποταμού Ρέκα έχουν δημιουργήσει ένα υπόγειο δίκτυο φρεάτων, ρευμάτων και λιμνών που εκτείνεται σε μήκος 34 χιλιομέτρων. Πρόκειται για έναν από τους πιο σημαντικούς υπόγειους υγροβιότοπους στον κόσμο και δεν είναι τυχαίο ότι συμπεριλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο. Κάτοικος των σπηλαίων είναι η τυφλή και σχεδόν διάφανη σαλαμάνδρα Πρωτέας (φωτογραφία επάνω). Στα μεσαιωνικά χρόνια όταν οι πλημμύρες ξέβραζαν τις σαλαμάνδρες, οι κάτοικοι θεωρούσαν πως ήταν τα μωρά των δράκων που ζούσαν μέσα στις σπηλιές...

dormouse

7) Για τις λιχουδιές της τοπικής κουζίνας...

Για να μείνουμε στην πανίδα της χώρας, αυτή περιλαμβάνει εκτός από τις σαλαμάνδρες και μεγάλα αρπακτικά όπως οι λύκοι, οι αρκούδες, οι λύγκες και τα τσακάλια. Αλλά και τον πολύ πιο ταπεινό δρυόμυ που βλέπετε στη φωτογραφία επάνω. Το συγκεκριμένο τρωκτικό που μοιάζει με διασταύρωση ανάμεσα σε σκίουρο και ποντίκι, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στη χώρα και αποτελεί μία από τις πλέον ...ιδιαίτερες λιχουδιές της τοπικής κουζίνας, μια συνήθεια που οι σλοβένοι φαίνεται να κρατάνε από τον καιρό των ρωμαίων. Μάλιστα η παγίδευση του δρυόμυος αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εθνικές παραδόσεις της χώρας...

8) Γιατί μετά από πολλά χρόνια, η Σλοβενία στέλνει επιτέλους ένα τραγούδι της προκοπής στη Eurovision...

H Σλοβενία συμμετέχει στον διαγωνισμό από το 1993, όμως τα προηγούμενα 11 χρόνια μπόρεσε να περάσει στον τελικό μόλις τρεις φορές και με πενιχρά αποτελέσματα από άποψης βαθμολογίας. Φέτος ελπίζουν να σπάσουν την γκίνια με το συγκρότημα των Maraaya που κατάφερε να κερδίσει την προσοχή των φαν του διαγωνισμού με τους ρετρό-ποπ ρυθμούς του τραγουδιού "Here for you". Που σημαίνει ότι μόνο σε ένα πράγμα η Ελλάδα είχε μέχρι τώρα καλύτερες επιδόσεις από τη Σλοβενία και φέτος μάλλον πάει κι αυτό... Δείτε το βίντεο και μη ρωτάτε: Κανείς δεν ξέρει για ποιον λόγο η τραγουδίστρια φορούσε αυτά τα τεράστια ακουστικά στη διάρκεια του εθνικού τελικού, ούτε αν θα το επαναλάβει στη σκηνή της Βιέννης...

maraaya

divje babe

9) Καιρός ήταν, αν σκεφτείς ότι είναι η χώρα στην οποία βρέθηκε το παλιότερο μουσικό όργανο

Σε ένα από τα πολλά σπήλαια της χώρας βρέθηκε το εύρημα που βλέπετε επάνω: Πρόκειται για ένα κόκκαλο αρκούδας στο οποίο έχουν ανοιχτεί τρύπες. Οι παλαιοντολόγοι θεωρούν ότι έχει ηλικία 55 χιλιάδων ετών και χρησίμευε ως φλάουτο στους ανθρώπους του Νεάντερταλ που αποδεικνύεται ότι δεν ήταν καθόλου "πρωτόγονοι", αλλά αντίθετα διέθεταν μουσικές ευαισθησίες. Στη Σλοβενία φυλάσσεται και η παλιότερη ρόδα στον κόσμο που βρέθηκε σε νεολιθικό παραλίμνιο οικισμό και είναι φτιαγμένη από ξύλο βελανιδιάς. Η ηλικία της ξεπερνάει τα 5 χιλιάδες χρόνια.

10) Γιατί στο θέμα του γάμου έκανε καλό σεφτέ για το 2015

Ελπίζουμε ότι η Σλοβενία έκανε μόνο την αρχή φέτος, αφού μέσα στο 2015 περιμένουμε εξελίξεις και σε δύο άλλες χώρες τουλάχιστον. Στην Ιρλανδία οι ψηφοφόροι θα αποφανθούν για τον γάμο ομοφύλων μέσω δημοψηφίσματος τον ερχόμενο Μάιο. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η μεγάλη πλειοψηφία υποστηρίζει το μέτρο, όμως και εκεί δεν θα πρέπει να υποτιμάει κανείς τη σημαντική επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας. Ένα μήνα μετά, τον Ιούνιο, αναμένεται η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για τις 15 αμερικάνικες πολιτείες που συνεχίζουν να μην τελούν γάμους ομοφύλων. Οι αναλυτές προεξοφλούν μια θετική απόφαση, σημειώνοντας ότι τα προηγούμενα δύο χρόνια ένας καταιγισμός αποφάσεων από χαμηλότερα δικαστήρια έκανε τον γάμο ομοφύλων πραγματικότητα στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, χωρίς το Ανώτατο Δικαστήριο να αντιδράσει παρόλο που πολλές φορές του δόθηκε η ευκαιρία. Μια τέτοια απόφαση θα δώσει τέλος στο δικαστικό σίριαλ αναγνωρίζοντας τον γάμο ως συνταγματικό δικαίωμα σε ολόκληρη την αμερικάνικη επικράτεια.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

ΥΠΑΡΧΟΥΝ “ΜΑΓΙΚΑ ΧΑΠΙΑ” ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙΣ HIV;

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

the-magic-pill
Το σεξ βρήκε το …φάρμακό του

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε τη δημοσίευση δύο ευρωπαϊκών μελετών (μίας βρετανικής και μίας γαλλικής) σύμφωνα με τις οποίες το χάπι Truvada, που έως τώρα λαμβάνεται ως αγωγή από τους οροθετικούς, μπορεί να χρησιμεύσει και ως μέσο πρόληψης μειώνοντας κατά 86% την πιθανότητα μόλυνσης από τον HIV στα άτομα που επιλέχτηκαν για την έρευνα, και συγκεκριμένα γκέι άντρες που δεν χρησιμοποιούν τακτικά προφυλακτικό. Αμέσως μετά 71 ευρωπαϊκές οργανώσεις για τον HIV (ανάμεσά τους και δύο ελληνικές, η  «Θετική Φωνή» και η «Praksis») δημοσίευσαν ένα μανιφέστο στο οποίο ζητούν όχι μόνο να εγκριθεί η χρήση του χαπιού ως μέσο πρόληψης στην Ευρώπη αλλά και να αναλάβουν τα εθνικά συστήματα υγείας το κόστος της συνταγογράφησης. Ένα από τα σημαντικά ντεσού των δύο μελετών που δεν φαίνεται να απασχόλησε τους συντάκτες του μανιφέστου: Μπορεί η πιθανότητα μόλυνσης από τον HIV να μειώθηκε, αλλά ένας στους τρεις συμμετέχοντες κόλλησαν κάποιο άλλο αφροδίσιο (από βλεννόρροια μέχρι ηπατίτιδα) κατά τη διάρκεια της έρευνας...

Με αφορμή αυτές τις εξελίξεις αποφάσισα να μεταφράσω σήμερα την παρέμβαση του γάλλου ακτιβιστή για θέματα HIV/AIDS Ερβέ Λαταπί σχετικά με το θέμα της χημικής «προφύλαξης πριν την έκθεση» και τον τρόπο που αυτή πλασάρεται στον ομοφυλόφιλο πληθυσμό.

Για τους ομοφυλόφιλους, η 1η Δεκεμβρίου 2014 σημαδεύτηκε από την εκκωφαντική εμφάνιση μιας συντριπτικής επικοινωνιακής καμπάνιας την οποία μπορούμε να ονομάσουμε «Truvada για όλους.»

Ένα σκεύασμα που χρησιμοποιείται στα πλαίσια της αγωγής των οροθετικών πρόκειται να συνταγογραφείται πλέον και στους οροαρνητικούς σαν εμβόλιο για να τους προστατεύσει από την μόλυνση με τον ιό. Τεράστια ερευνητικά κονδύλια επιστρατεύονται προς όφελος μιας ιδιωτικής φαρμακοβιομηχανίας και όλα αυτά επειδή οι γκέι άντρες, που είναι και οι περισσότερο εκτεθειμένοι στον ιό, υποτίθεται πως δεν είναι πλέον ικανοί να υιοθετήσουν συμπεριφορές χαμηλού ρίσκου και συγκεκριμένα τη χρήση προφυλακτικού με περιστασιακούς συντρόφους.

Καινοτόμοι

Μήπως αυτό σημαίνει πως οι γκέι άντρες δεν είναι πλέον σε θέση να λειτουργήσουν ως καινοτόμοι σε ζητήματα σεξουαλικής συμπεριφοράς όπως συνέβαινε σταθερά από την αρχή της σεξουαλικής επανάστασης στη δεκαετία του '60; Μήπως δεν είναι πλέον ικανοί να προσαρμόσουν τη σεξουαλικότητά τους με επινοητικό και δημιουργικό τρόπο; Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '70 ήρθαμε αντιμέτωποι με την ανάγκη να επανεξετάσουμε και να τροποποιήσουμε τις συμπεριφορές μας προκειμένου να διαφυλάξουμε τη σεξουαλική μας ελευθερία. Στη Γαλλία ο δρ. Λουί-Ντομινίκ Λασιβέ, ιδρυτής της ομοσπονδίας ομοφυλόφιλων ιατρών, σήμανε το τέλος της γιορτής από το 1982 με το βιβλίο του «Σεξουαλική Υγεία». Αντιμέτωπος με την αύξηση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων (ΣΜΝ), προειδοποιεί, ενημερώνει και εκπαιδεύει το κοινό: «Οι κατάλληλες πρακτικές είναι κάτι που μαθαίνεται, η σεξουαλική απόλαυση είναι κάτι που ανακαλύπτεται. Και τις μεν και τη δε μπορούμε να τις τελειοποιήσουμε.»

Σεξουαλική δυσφορία

Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά την εμφάνιση του AIDS, η σεξουαλική υγεία των γκέι δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση και η εύκολη λύση είναι να θεωρούμε το προφυλακτικό ως υπεύθυνο της σεξουαλικής μας δυσφορίας. Στο Παρίσι υπολογίζεται πως το 20% των γκέι αντρών είναι ήδη οροθετικοί (αρκετοί χωρίς να το γνωρίζουν καν) και οι δείκτες της σεξουαλικής τους υγείας είναι κάθε άλλο παρά ικανοποιητικοί: Ως οροθετικοί βιώνουν τη φοβία και την απόρριψη· είναι εκείνοι που υιοθετούν τις πλέον ριψοκίνδυνες πρακτικές, που αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο πρόβλημα με τις ναρκωτικές ουσίες και που εμφανίζουν τη μεγαλύτερη αύξηση σε ΣΜΝ. Όσο για τους οροαρνητικούς αυτοί ζουν σε ένα καθεστώς μόνιμου φόβου και είναι οι μεγάλοι ξεχασμένοι της πρόληψης τα τελευταία χρόνια. Αντί να τους βοηθούν να παραμείνουν οροαρνητικοί, οι πάντες μοιάζουν να τους προετοιμάζουν για τη στιγμή που θα γίνουν οροθετικοί.

Επικοινωνιακά προβάλλεται αποκλειστικά και μόνο το κομμάτι της βιοχημείας: Συχνές εξετάσεις για να εντοπιστούν οι οροθετικοί, ένταξή τους σε προγράμματα φαρμακευτικής αγωγής για να μειωθεί η πιθανότητα να μεταδώσουν σε άλλους τον ιό και σήμερα η «προφύλαξη πριν την έκθεση». Την ίδια στιγμή η προβολή των σεξουαλικών πρακτικών ελάττωσης του κινδύνου έχει περάσει στα αζήτητα. Κάπως έτσι η κουλτούρα του ασφαλούς σεξ την οποία οι ίδιοι οι γκέι επινόησαν χάνεται σιγά-σιγά. Και αντικαθίσταται σταδιακά από μία άλλη κουλτούρα εμπνευσμένη από τη δραματική και οδυνηρή εμπειρία της οροθετικότητας και την άνοδο του ατομοκεντρισμού. Η σεξουαλική ελευθερία δεν γίνεται αντικείμενο διεκδίκησης με τον επαναστατικό τρόπο που γινόταν άλλοτε αλλά σύμφωνα με τα σύγχρονα δόγματα του αντιδραστικού νεοφιλελευθερισμού: Πρωτοκαθεδρία του ατόμου σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο, χειραφέτηση της σεξουαλικής απόλαυσης από οποιονδήποτε περιορισμό και καθοδήγηση της ιατρικής έρευνας με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος.

Ένα «μαγικό χάπι» για το σεξ

Σε αυτή τη θλιβερή συγκυρία λανσάρεται εν μέσω θριαμβολογιών αυτό το σχεδόν «μαγικό» σεξουαλικό χαπάκι. Το σκεπτικό της Εθνικής Υπηρεσίας Έρευνας για τον HIV όταν ανακοίνωσε τη διενέργεια μελέτης για να αξιολογηθεί το συγκεκριμένο σκεύασμα, ήταν πως το συγκεκριμένο χάπι προοριζόταν μόνο ως συμπληρωματικό μέσο πρόληψης σε ένα πολύ μικρό κομμάτι του γκέι πληθυσμού, εκείνους δηλαδή που αντιδρούν περισσότερο στη χρήση προφυλακτικού. Και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα έθετε υπό αμφισβήτηση τη βασική στρατηγική πρόληψης που είναι το ασφαλές σεξ. Παρόλα αυτά φτάνει να διαβάσει κανείς τις διαφημίσεις που δημοσιεύτηκαν στα γκέι έντυπα προκειμένου να βρεθούν πρόθυμοι για να συμμετέχουν στη μελέτη ή όσα δημοσιεύουν στα social media οι υπεύθυνοι των σχετικών ΜΚΟ, για να καταλάβει ότι η συγκεκριμένη έρευνα έχει λειτουργήσει ως δούρειος ίππος προκειμένου να «απελευθερωθεί» ο συγκεκριμένος πληθυσμός από οποιαδήποτε δεύτερη σκέψη σχετικά με τις ριψοκίνδυνες σεξουαλικές πρακτικές και τις συνέπειές τους.

Οι δογματικοί του Truvada

Απαιτώντας το «Truvada για όλους» και το «Truvada τώρα!» και εξακολουθώντας να υποτιμούν τη σοβαρότητα της αυξανόμενης διάδοσης των ΣΜΝ στον γκέι πληθυσμό (η οποία αφορά τόσο τους οροθετικούς όσο και τους οροαρνητικούς) οι δογματικοί του Truvada θυμίζουν τους μαθητευόμενους μάγους. Δεν υπόσχονται μόνο ένα θαυματουργό σκεύασμα το κόστος του οποίου ζητούν να αναλάβει το κοινωνικό σύνολο. Προωθώντας την καθημερινή αγωγή με χάπια ως μία απολύτως φυσιολογική κατάσταση για όλους τους σεξουαλικά ενεργούς ομοφυλόφιλους, κάνουν την οροθετικότητα να μοιάζει με ακόμα πιο «τετριμμένη» κατάσταση σε σχέση με πριν. Αγνοώντας όλους τους φόβους που εκφράζονται σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της υπερκατανάλωσης φαρμάκων επιδεικνύουν μια υπεραισιοδοξία χωρίς φραγμούς σχετικά με τα «θαύματα» της βιοχημείας. Και το χειρότερο απ'όλα, σβήνουν με μια μονοκοντυλιά όλον τον δύσκολο και επίπονο αγώνα και τη σκληρή δουλειά που είχε γίνει όλα τα προηγούμενα χρόνια σχετικά με την εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του συγκεκριμένου πληθυσμού σε ζητήματα σεξουαλικής υγείας.


* Μετάφραση από εδώ. Ένα παλιότερο άρθρο για το ίδιο θέμα:
Ακόμα ένα μπλε χάπι για το σεξ