OI ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΓΚΕΪ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια. Όπως μπορείτε να δείτε στο τέλος της ανάρτησης το κείμενο βρέθηκε στη λίστα με τα δέκα πιο διαβασμένα της A.V. την περασμένη εβδομάδα. Σας ευχαριστώ!]

«Είναι καιρός να πεις "αρκετά". Είναι καιρός να είσαι ο εαυτός σου». Ένα γκέι ζευγάρι ενώνει την κρεβατοκάμαρα –και τις ζωές τους– στην ιταλική διαφήμιση της ΙΚΕΑ.

"Δεν είναι της μόδας, δεν είναι συνηθισμένο, δεν κάνει για όλους."  Για να περάσει το μήνυμά της στους ιάπωνες καταναλωτές, η Toyota χρησιμοποεί στη διαφήμιση του Auris το 19χρονο ανδρόγυνο μοντέλο Σταβ Στράσκο.

 

 

«Να ζήσετε, μπαμπά!» Με το καινούργιο Renault Twingo, ένας γάμος παίρνει διαφορετική τροπή σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει...

«Όταν πήγαμε στην Καλιφόρνια και είδαμε πόσο ευτυχισμένες είναι, όλοι οι φόβοι μας πέταξαν απ’ το παράθυρο». Ένας πατέρας περιγράφει την τεράστια συναισθηματική απόσταση που χρειάστηκε να διανύσει για να δεχτεί ότι η κόρη του μπορεί να γίνει ευτυχισμένη με μια άλλη γυναίκα στη διαφήμιση της ταξιδιωτικής ιστοσελίδας Expedia.

«Έχω ένα σχέδιο: να το πω στους γονείς μου. Μαμά, να σας συστήσω την Κλόντια. Μπαμπά, είναι Βραζιλιάνα και λατρεύει την μπάλα!» Δυο κορίτσια ερωτευμένα στη διαφήμιση της ισπανικής αλυσίδας ρούχων Desigual.

«Μείνετε συντονισμένοι για να δείτε πόσο έχουμε αλλάξει». Και για του λόγου το αληθές, η αμερικάνικη αλυσίδα πολυκαταστημάτων JCPenney χρησιμοποιεί στις διαφημίσεις της τη διάσημη λεσβία κωμικό Έλεν Ντετζένερες.

«Έχετε ακούσει ποτέ τέτοια σχόλια; Βοηθήστε μας να τα σταματήσουμε». Μια διαφημιστική καμπάνια που προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους Αυστραλούς σχετικά με την εχθρότητα που αντιμετωπίζουν τα ομοφυλόφιλα, αμφιφυλόφιλα και διαφυλικά άτομα στους χώρους εργασίας και τον αθλητισμό.

«Αυτός είναι ο Φρεντ. Είναι ο καλύτερός μου φίλος. Λατρεύει κι αυτός τα μαστορέματα, όπως κι εγώ. Θα ήθελα να είμαστε συνέχεια μαζί, αλλά δεν ξέρω πώς να του το πω». Ανομολόγητοι πόθοι στη νέα διαφήμιση της γαλλικής αλυσίδας εργαλείων και κατασκευών Leroy Merlin...

Ένα γκέι ζευγάρι πάνω σε ένα δίτροχο Segway βγάζει βόλτα τους... σκατζόχοιρούς του σε ένα σποτάκι της βρετανικής Lloyd’s, που αλλάζει τα δεδομένα στο μάρκετινγκ των τραπεζικών υπηρεσιών. Πριν τρία χρόνια, η ίδια τράπεζα ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε την εικόνα ενός γκέι ζευγαριού για να λανσάρει στεγαστικό δάνειο.

«Αγάπη και σάλτσες». Η ιταλική εταιρεία ζυμαρικών Althea είχε την ιδέα να διαφημίσει τις σάλτσες της χρησιμοποιώντας τρία διαφορετικά σποτάκια με τρία διαφορετικά ζευγάρια: ένα ανδρόγυνο, δύο άντρες και δύο γυναίκες. Τα κανάλια της ιταλικής τηλεόρασης αποφάσισαν να μην προβληθούν τα δύο σποτάκια με ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο, παρά μόνο μετά τις 11 το βράδυ...

«Ο άντρας μου πήγε στο μπαρ να μας φέρει ένα ποτό.  -Το ίδιο και ο δικός μου!» Κι εκεί που νομίζατε ότι παρακολουθούσατε το κλασικό διαφημιστικό κλισέ «καμάκι στην παραλία», το σποτάκι της ταμπλέτας Kindle κάνει την ανατροπή!

Εμείς στην Ελλάδα ως πότε θα ανεχόμαστε διαφημίσεις όπως αυτή εδώ;

Παλιότερα διαφημιστικά σποτάκια με γκέι περιεχόμενο εδώ.

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΑΛΛΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να βρείτε και  τα σχετικά σχόλια. Το κείμενο βρέθηκε στη λίστα με τα δέκα πιο διαβασμένα της A.V. την περασμένη εβδομάδα. Σας ευχαριστώ!]

Ονομάζεται Sigurður Hjartarson, είναι συνταξιούχος γυμνασιάρχης και ιδιοκτήτης του μοναδικού μουσείου στον κόσμο που είναι αφιερωμένο στο ανδρικό σεξουαλικό όργανο. Το Φαλλολογικό Μουσείο της Ισλανδίας χρονολογείται από το 1997 και είναι σίγουρα ένας πολύ καλός λόγος για να επισκεφτείτε το Ρέικιαβικ. Φιλοξενεί πάνω από 280 δείγματα από 93 διαφορετικά είδη ζώων, ενώ ο ιδιοκτήτης του υποστηρίζει ότι η συλλογή του περιλαμβάνει ένα δείγμα από κάθε είδος θηλαστικού που ζει στην Ισλανδία – τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα. Τα εκθέματα κυμαίνονται σε μέγεθος από τα δύο χιλιοστά ενός χάμστερ (οι επισκέπτες το θαυμάζουν μέσω μεγεθυντικού φακού) μέχρι το κολοσσιαίο παλαμάρι της μπλε φάλαινας που φτάνει σε μήκος το 1 μέτρο και 70 εκατοστά και σε βάρος τα 70 κιλά!

                                          Το σήμα κατατεθέν του μουσείου

Το ενδιαφέρον του Sigurður για η συγκεκριμένη συλλογή ξεκίνησε από μικρή ηλικία όταν μάζευε καμουτσίκια φτιαγμένα από τα «ιδιαίτερα» σφαγμένων ταύρων. Χρόνια αργότερα ένας συνάδελφος προσφέρθηκε μεταξύ σοβαρού και αστείου να του προσφέρει τα όργανα των ζώων που έσφαζαν στο χωριό του. Ήταν αυτός που του έβαλε την ιδέα να αρχίσει να προμηθεύεται ο ίδιος τα τρόπαιά του από κυνηγούς, σφαγεία και φαλαινοθηρικούς σταθμούς. Καθώς δεν είχε σχετικές γνώσεις, έμαθε μόνος του πως να τα συντηρεί στην πράξη: Κάποια εκθέματα του μουσείου είναι ταριχευμένα, ενώ άλλα διατηρούνται στη φορμόλη. Oρισμένα έχουν γίνει καπνιστά, παστά ή ακόμα και τουρσί! Ο ίδιος διευκρινίζει ότι κανένα ζώο δεν σκοτώθηκε με σκοπό να του πάρουν τα όργανα για το μουσείο. Η συλλογή του περιλαμβάνει και εκθέματα που έχει αγοράσει από το εξωτερικό, όπως η (τεράστια) μαλαπέρδα ενός ελέφαντα, το ματζαφλάρι μιας καμηλοπάρδαλης και η τσουτσού μιας πολικής αρκούδας.

         Το πέος ενός ελέφαντα. Το αμπαζούρ δίπλα είναι φτιαγμένο από το όσχεο ενός ταύρου!

Το μουσείο –που προσελκύει γύρω στους 11 χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, το 60% γυναίκες– είναι μια καθαρά οικογενειακή επιχείρηση. Εδώ και λίγα χρόνια τη διαχείριση έχουν αναλάβει οι δύο γιοι του Sigurður, ενώ ο ίδιος επιμένει πως η δημιουργία του θα ήταν αδύνατη χωρίς την κατανόηση της γυναίκας του που – μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για να στεγάσει τα εκθέματα– ήταν αναγκασμένη για χρόνια να συμβιώνει με την ανορθόδοξη συλλογή. Σκοπός του μουσείου είναι να εκτιμήσουν οι επισκέπτες με τα ίδια τους τα μάτια την απίστευτη διαφορετικότητα και ποικιλομορφία που παρατηρείται στη φύση. Η εξέλιξη των ζωϊκών ειδών κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών είχε σαν αποτέλεσμα να εξελιχθεί ανάλογα και το όργανο που επιτελεί κατά το ήμισυ τη διαδικασία της αναπαραγωγής.

Το πέος αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στους ωκεανούς σαν μετεξέλιξη κάποιου πτερυγίου. Με αυτόν τον τρόπο αντί να ψεκάζουν με το σπέρμα τους τα ωάρια που έχει εναποθέσει το θηλυκό πάνω σε βράχια ή φύκια (όπως κάνουν ακόμα τα ψάρια), τα αρσενικά μπορούσαν να «στοχεύουν» κατευθείαν τα ωάρια μέσα στο σώμα του θηλυκού. Από τη μεριά τους τα θηλυκά μπορούσαν έτσι να επιλέξουν ποιος από τους πιθανούς μνηστήρες τους επιθυμούσαν να τις γονιμοποιήσει. Η προσαρμογή του ανδρικού οργάνου στις ιδιαίτερες συνθήκες που αντιμετωπίζει το κάθε είδος έχει σαν αποτέλεσμα μια τεράστια ποικιλία σχημάτων και μορφών: Κάποια είναι σκεπασμένα με τρίχωμα, ορισμένα καλύπτονται από αγκίστρια, ενώ κάποια άλλα ξεπροβάλλουν μέσα από μια δερμάτινη θήκη (την πόσθη).

      

                                                    Φαλλοί από φάλαινες

Σε στύση κάποια είναι σκληρά και άκαμπτα, ενώ στα θαλάσσια θηλαστικά διατηρούν μια λαστιχένια ευλυγισία. Κάποια γεμίζουν με αίμα ή λυμφατικό υγρό, ενώ ορισμένα τυχερά είδη μπορούν να προκαλούν τη στύση κατά βούληση χάρη σε ένα ειδικό οστό. Μάλιστα ο άνθρωπος είναι ένα από τα ελάχιστα πρωτεύοντα που δεν διαθέτει τέτοιο οστό (γκαντεμιά!). Τα μαρσιποφόρα έχουν διχαλωτά πέη, ενώ το όργανο ενός από αυτά –της έχιδνας– έχει τέσσερα κεφάλια (πράγμα που σημαίνει ότι κάθε συνουσία της έχιδνας μπορεί να θεωρηθεί όργιο). Το μέγεθος σε σχέση με το σώμα του ζώου επίσης ποικίλλει σε εξαιρετικό βαθμό, από το πέος του γορίλα που μετά βίας φτάνει τα πέντε εκατοστά μέχρι το σεξουαλικό όργανο της αχιβάδας που –καθώς δεν μπορεί να μετακινηθεί– έχει αναπτύξει ένα σωληνάριο που μπορεί να φτάσει οκτώ φορές το μήκος της. Πέος δεν διαθέτουν τα περισσότερα πτηνά, εξαίρεση όμως αποτελεί η πάπια που διαθέτει όργανο σε σχήμα τιρμπουσόν: Καθώς ο βιασμός είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στις πάπιες, οι θηλυκές έχουν αναπτύξει έναν λαβυρινθώδη κόλπο που μπορεί να αποβάλλει το σπέρμα ανεπιθύμητων εισβολέων (τώρα ξέρουμε για ποιο λόγο ο Ντόναλντ εκνεύριζε μονίμως την Νταίζη).

 

Στο μουσείο δεν εκτίθενται μόνο ζωϊκά εκθέματα αλλά και έργα τέχνης ή διακοσμητικά για το σπίτι εμπνευσμένα από το ανδρικό σεξουαλικό όργανο. Ένα γλυπτό που τραβάει την προσοχή των επισκεπτών (φώτο επάνω) παρουσιάζει στη σειρά και με εξαιρετική ανατομική λεπτομέρεια τα μαρκούτσια των 15 παικτών της ισλανδικής ομάδας του χάντμπολ, που έγιναν εθνικοί ήρωες όταν κέρδισαν το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008 (από τις ελάχιστες διακρίσεις που έχει πετύχει αυτή η πολύ μικρή σε πληθυσμό χώρα σε θερινούς αγώνες). Το γλυπτό έχει φιλοτεχνήσει η κόρη του Sigurður, αλλά η ίδια επιμένει ότι είναι προϊόν της φαντασίας της και ότι οι παίκτες δεν χρειάστηκε να βρεθούν σε στύση για να προμηθεύσουν τα... εκμαγεία. Και μια που μιλάμε για την Ισλανδία, ενδιαφέρον έχει και το φολκλορικό τμήμα του μουσείου που φιλοξενεί τα όργανα διάφορων θρυλικών πλασμάτων όπως οι γοργόνοι, οι καλικάντζαροι και τα ξωτικά.

Πέρα από τα γλυπτά όμως, ένα έκθεμα που λείπει από το μουσείο είναι ένας πραγματικός ανθρώπινος φαλλός. Πριν κάποια χρόνια ένας ξακουστός ερωτύλος που αποδήμησε σε ηλικία 95 ετών κληροδότησε το όργανό του στο μουσείο, η διαδικασία της ταρίχευσης όμως απέτυχε οικτρά. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις δότες από το εξωτερικό πρόθυμοι να διαθέσουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν μετά θάνατον: ένας άγγλος, ένας γερμανός και ένας αμερικάνος. Το ίδιο δηλώνουν ότι σκοπεύουν να κάνουν ο Sigurður και οι γιοι του...

{Με πληροφορίες από εδώ}

ΓΚΕΪ ΠΟΡΝΟ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορέιτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια. Όπως μπορείτε να δείτε και στο τέλος της ανάρτησης, το κείμενο βρέθηκε στην κορυφή των πιο διαβασμένων της A.V. με πάνω από 10 χιλιάδες επισκέψεις. Ευχαριστώ πολύ!]

Γιάοϊ είναι η ονομασία που επικράτησε στη δεκαετία του ’80 για μια κατηγορία μάνγκα που γράφονται από κοπέλες, απευθύνονται σε κοπέλες (συνήθως έφηβες) και έχουν σαν κύριο θέμα τους μια ερωτική σχέση μεταξύ αρρένων (συνήθως νεαρών/ μαθητών/ εφήβων) με ιδιαίτερα τονισμένο το σεξουαλικό στοιχείο. Μέσα στο εξαιρετικά περίπλοκο σύμπαν των γιαπωνέζικων κόμικ, τα Γιάοϊ δεν πρέπει να συγχέονται με τα Σόνεν-άι (που έχουν ως θέμα επίσης τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αγοριών αλλά δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη συναισθηματική πλευρά) αλλά ούτε και με τα Μπάρα (μάνγκα που σχεδιάζονται και καταναλώνονται κυρίως από γκέι άντρες).

Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα Γιάοϊ και τα Μπάρα είναι η γραφιστική/ σχεδιαστική: Στα Γιάοϊ οι πρωταγωνιστές είναι συνήθως ανδρόγυνες φιγούρες (τα λεγόμενα Μπίσονεν – όμορφα αγόρια) με λεπτά σώματα, λαμπερά μαλλιά και θηλυκά χαρακτηριστικά (μεγάλες βλεφαρίδες, έντονα ζυγωματικά κτλ). Αντίθετα στα Μπάρα, που απευθύνονται σε γκέι άντρες, οι πρωταγωνιστές είναι μυώδεις, εύσωμοι και εμφανίζουν έντονη τριχοφυΐα. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, είναι συχνό το φαινόμενο οι πρωταγωνιστές να έχουν ευρωπαϊκά/καυκάσια χαρακτηριστικά: Η τριχοφυΐα δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη στους ιάπωνες άνδρες και όσο για τα Γιάοϊ, η δράση πολλές φορές εκτυλίσσεται μέσα σε ευρωπαϊκά οικοτροφεία.

Το φανατικό κοινό των Γιάοϊ στην Ιαπωνία υπολογίζεται ότι φτάνει τα 500 χιλιάδες άτομα και αποτελείται στη συντριπτική του πλειοψηφία από κορίτσια στην εφηβεία. Στο ερώτημα για ποιο λόγο ειδικά οι ιαπωνέζες έφηβες δείχνουν τέτοιο ενδιαφέρον για πορνογραφικά κόμικ με ανδρικό ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο, οι ερμηνείες μεταξύ των ειδικών ποικίλλουν. Πολλοί κάνουν τον παραλληλισμό με το αντίστοιχο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες για τη λεσβιακή πορνογραφία. Άλλοι στέκονται ιδιαίτερα στο γεγονός ότι η δράση πολλών Γιάοϊ εκτυλίσσεται στην Ευρώπη. Γι’ αυτούς τα ευρωπαϊκά οικοτροφεία αποτελούν για τις γιαπωνέζες σκηνικό «εξωτικών» φαντασιώσεων αντίστοιχων με αυτές που προκαλούσαν στους δυτικούς άνδρες οι ιστορίες για οριεντάλ χαρέμια γεμάτα περιπαθείς οδαλίσκες...

Όπως και να ’χει, η επιλογή νεαρών ανδρών, και μάλιστα ευρωπαίων, φαίνεται να καλύπτει την ανάγκη των έφηβων κοριτσιών στην Ιαπωνία να προβάλλουν τις δικές τους φαντασιώσεις και τους πιο μύχιους και ανομολόγητους πόθους τους πάνω στη φιγούρα ενός «Άλλου», ενός «Ξένου». Οι ίδιες παραδέχονται ότι δεν θα διάβαζαν ποτέ αντίστοιχες ιστορίες με πρωταγωνιστές δυο κορίτσια, καθώς θα έβρισκαν κάτι τέτοιο υπερβολικά κοντινό και οικείο. Καλύπτει επιπλέον την ανάγκη τους να αντιστρέψουν τη σεξιστική οπτική της κοινωνίας τους (είναι γνωστό πόσο δημοφιλή είναι στους ιάπωνες άνδρες τα πορνογραφικά κόμικς με πρωταγωνίστριες έφηβες «λολίτες») μετατρέποντας με τη σειρά τους τους άνδρες και τα ανδρικά σώματα σε σεξουαλικά αντικείμενα, κομμένα και ραμμένα όμως στα μέτρα της δικής τους κοριτσίστικης ευαισθησίας.

Πέρα από το γεγονός ότι οι φιγούρες είναι χαρακτηριστικά ανδρόγυνες, στις σεξουαλικές σκηνές οι πρωταγωνιστές συνήθως κάνουν έρωτα πρόσωπο με πρόσωπο (σε αντίθεση με τα γκέι κόμικς όπου οι σεξουαλικές σκηνές ακολουθούν το πρότυπο της κυριαρχίας/υποταγής). Πέρα από όλα αυτά, τα Γιάοϊ έχουν δεχθεί έντονη κριτική για την ελάχιστα ρεαλιστική απεικόνιση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων αλλά και των προκαταλήψεων που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι στην πραγματικότητα. Οι πρωταγωνιστές συνήθως δεν αυτοπροσδιορίζονται ως ομοφυλόφιλοι, απλά «συμβαίνει» να ερωτευτούν κάποιον συνομήλικο ή συμμαθητή τους. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, η κοινωνική αποδοχή της σεξουαλικής τους ταυτότητας δεν δείχνει να τους απασχολεί και η ομοφοβία είναι παντελώς απούσα, εκτός από κάποια επεισόδια που θέλουν να τονίσουν τη δραματικότητα της πλοκής και τα εμπόδια που πρέπει να υπερβούν οι δύο εραστές πριν θριαμβεύσει η αγάπη τους. Για τις φαν των μάνγκα βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν έχει καμία σημασία, αφού πρωταρχική λειτουργία των κόμικς είναι η απόδραση σε έναν φανταστικό κόσμο και όχι η τριβή με την καταθλιπτική πραγματικότητα...

Αντιδράσεις προκαλεί επίσης η εμμονή των Γιάοϊ να διανέμουν ξεκάθαρους σεξουαλικούς ρόλους στους δύο πρωταγωνιστές σύμφωνα με το ετερόφυλο πρότυπο: ο ενεργητικός αποκαλείται «σέμε» και συνήθως παρουσιάζεται με περισσότερο «αρρενωπά» χαρακτηριστικά, είναι περισσότερο δυνατός, τολμηρός κτλ. Αντίθετα ο παθητικός αποκαλείται «ούκε» και είναι πιο ήσυχος, λιγότερο παρορμητικός, πιο ευαίσθητος κτλ. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι οι δύο όροι προέρχονται από το λεξιλόγιο των πολεμικών τεχνών όπου υποδηλώνουν αντίστοιχα τον επιτιθέμενο και τον αμυνόμενο. Για πολλούς η χρήση όρων δανεισμένων από τις πολεμικές τέχνες φέρνει στο νου μία άλλη γιαπωνέζικη ομοφυλοφιλική παράδοση: Αυτή των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ των σαμουράι και των νεαρών ακολούθων τους...

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Γιάοϊ που έχει δεχτεί αρκετές επικρίσεις είναι η χρήση του βιασμού ως κομβικό σημείο της πλοκής: Η σεξουαλική βία δεν αποτελεί κατακριτέο στοιχείο, αντίθετα πηγάζει από το έντονο πάθος που τρέφει ο «σέμε» για τον «ούκε» και σε πολλές περιπτώσεις ο βιασμός αποτελεί το... έναυσμα για να ανακαλύψουν τον έρωτα που τρέφει ο ένας για τον άλλο! Παρά το γεγονός όμως ότι, τόσο η ηλικία των πρωταγωνιστών όσο και το στοιχείο της έντονης βίας, καθιστούν τα γιαπωνέζικα κόμικς πολλαπλώς ακατάλληλα για το δυτικό αναγνωστικό κοινό, η μόδα των μάνγκα και άνιμε με σεξουαλικό περιεχόμενο έχει βρει πολυάριθμους μιμητές εκτός Ιαπωνίας. Τα Γιάοϊ δεν αποτελούν εξαίρεση καθώς υπάρχουν ήδη εκδοτικοί οίκοι στις ΗΠΑ και τη Γερμανία που τυπώνουν αντίστοιχες ιστορίες σχεδιασμένες από δυτικούς κομίστες.

Πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι και ότι οι ίδιες οι φαν όχι μόνο δεν αποτελούν παθητικές καταναλώτριες, αλλά αντίθετα συμμετέχουν ενεργά οι ίδιες στη διαμόρφωση της αντι-κουλτούρας των Γιάοϊ. Το έντονο σεξουαλικό και ομοερωτικό στοιχείο έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχουν τον πρώτο λόγο οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, αλλά έφηβες κομίστριες που ασχολούνται ερασιτεχνικά με το αντικείμενο, οι λεγόμενες «Ντούτζινσι». Οι Ντούτζινσι προωθούν τη δουλειά τους μέσα από συνέδρια ερασιτεχνικού κόμικ που έχουν τεράστιο κοινό στην Ιαπωνία, ενώ τα τελευταία χρόνια τον πρώτο λόγο στη διάδοση της δουλειάς τους έχει το ίντερνετ. Πέρα από το «ακατάλληλο» περιεχόμενο, οι Ντούτζινσι πρέπει να υπερβούν και τον σκόπελο των πνευματικών δικαιωμάτων, αφού πολύ συχνά «δανείζονται» άρρενες χαρακτήρες από ιδιαιτέρως δημοφιλή mainstream μάνγκα, άνιμε, ακόμα και βίντεο-παιχνίδια, μετατρέποντάς τους σε πρωταγωνιστές γκέι πορνογραφημάτων...

ΙΤΑΛΙΑ: ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ

[ Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

 

Η Ιταλία είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική χώρα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που δεν προσφέρει απολύτως καμία κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου. Μαζί με την Ελλάδα είναι οι μόνες από τις 15 χώρες-μέλη της Ε.Ε. πριν τη διεύρυνση του 2004, που κατέχουν αυτό το θλιβερό «προνόμιο». Επιπλέον, και παρά τα συχνά περιστατικά ομοφοβικής βίας που αναστατώνουν την ιταλική κοινωνία (δες εδώ, εδώ και εδώ), οι νομοθετικές και εκτελεστικές αρχές αρνούνται να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την προστασία των ομοφυλόφιλων πολιτών από τη βία και τις διακρίσεις.

Στη χώρα που αποτελεί το προπύργιο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας η συζήτηση για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ξεκίνησε από τη δεκαετία του '70 χωρίς όμως να έχει καταλήξει πουθενά. Παρά τη δημοσιότητα που έλαβε το ζήτημα του γάμου λόγω των εξελίξεων στη γειτονική Γαλλία (κοιτίδα ιδεολογικών ρευμάτων στην Ιταλία από τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης) και παρά την πρόσφατη ιστορική απόφαση του ιταλικού Αρείου Πάγου σύμφωνα με την οποία «δεν υπάρχει καμιά επιστημονική τεκμηρίωση ότι βλάπτονται τα παιδιά που μεγαλώνουν με ζευγάρια του ίδιου φύλου», το πολιτικό τοπίο παραμένει εχθρικό. Οι παρατάξεις της χώρας δεν φαίνονται διατεθειμένες να πάνε κόντρα στην επίσημη γραμμή του Βατικανού, ακόμα και όταν αυτή δέχεται πλήγματα από τις αποκαλύψεις έγκριτων εφημερίδων όπως η Repubblica ότι πραγματική αιτία παραίτησης του πάπα ήταν η αποκάλυψη κυκλώματος εκβιασμού ομοφυλόφιλων ιερέων...

Συνδυασμός της Κεντροαριστεράς

Εξαιτίας του εκλογικού συστήματος, ο συνασπισμός τεσσάρων κεντροαριστερών κομμάτων έλαβε την πλειοψηφία στη Βουλή όχι όμως και στη Γερουσία, με αποτέλεσμα το κυβερνητικό του μέλλον να μοιάζει αβέβαιο. Μεγαλύτερη δύναμη της Κεντροαριστεράς αποτελεί το Δημοκρατικό Κόμμα του υποψήφιου πρωθυπουργού Πιερ-Λουίτζι Μπερσάνι που, κατά τη διάρκεια συνεδρίου τον περασμένο Ιούλιο, αρνήθηκε να υποστηρίξει την ισονομία για τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Οι Δημοκρατικοί περιορίστηκαν να επαναλάβουν την υπόσχεση για ένα χαλαρό «σύμφωνο συμβίωσης» αντίστοιχο με αυτό που δεν κατάφερε να περάσει η κυβέρνηση Πρόντι το 2008.

Δεύτερη δύναμη της Κεντροαριστεράς είναι το Κόμμα της Αριστεράς και της Οικολογίας, το οποίο δεν έλαβε όμως πάνω από το 3% των ψήφων. Αρχηγός του είναι ένας από τους ελάχιστους ανοιχτά γκέι πολιτικούς της Ιταλίας, ο κυβερνήτης της Απουλίας Νίκι Βέντολα. Ο Βέντολα προσπάθησε αλλά απέτυχε να λάβει το χρίσμα της Κεντροαριστεράς για την πρωθυπουργία στις προκριματικές εκλογές που έγιναν τον Νοέμβριο (περισσότερα για την πολιτική του καριέρα εδώ: "Ο αρχηγός του ιταλικού ΣΥΡΙΖΑ είναι γκέι"). Όπως είναι ευνόητο, το Κόμμα της Αριστεράς είναι το μόνο που υποστηρίζει τον γάμο και την υιοθεσία για τα ζευγάρια ίδιου φύλου (κάτι που ακόμα περιμένουμε να δηλώσουν χωρίς περιστροφές τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα). Από το κόμμα προέρχονται και δύο από τους τέσσερις ανοιχτά γκέι πολιτικούς που εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές.

Οι άλλοι δύο προέρχονται από τους Δημοκρατικούς. Ο Σέρτζιο Λο Τζιούντισε, νέος γερουσιαστής από την Μπολόνια δεν δηλώνει αισιόδοξος: «Θα είναι μια περίεργη και πιθανότατα σύντομη κοινοβουλευτική θητεία. Μέσα στους πρώτους μήνες θα δούμε αν έχουμε το περιθώριο να προωθήσουμε τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών. Ο Μπερσάνι έχει δεσμευτεί σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και πρέπει να φροντίσουμε να τηρηθούν. Είμαι απογοητευμένος γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε ισχυρότερη πλειοψηφία. Σε αυτές τις συνθήκες έντασης δεν είμαι σίγουρος ότι θα βρεθούν αρκετές ψήφοι.» Και ο συνάδελφός του, βουλευτής από την Πάδουα Ιβάν Σκαλφαρότο: «Είναι τόσο περίπλοκη η πολιτική κατάσταση που πολλοί θα μπουν στον πειρασμό να βάλουν το ζήτημα των ατομικών δικαιωμάτων στο περιθώριο. Αντιθέτως πρόκειται για κατεπείγον ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί χωρίς άλλη χρονοτριβή.»

Συνδυασμός της Κεντροδεξιάς

Η παράταξη του αειθαλούς πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατέχει ίσως τα πρωτεία σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη όσον αφορά τις εκδηλώσεις εχθρότητας σε βάρος των ομοφυλόφιλων. Και επειδή το κακό ξεκινάει πάντα από την κορυφή, ποιος μπορεί να ξεχάσει τα μεγάλα σουξέ του Σίλβιο όπως το περίφημο «εμείς δεν έχουμε ομοφυλόφιλους, είναι όλοι στην Αριστερά» και το διαβόητο «καλύτερα να μου αρέσουν οι γυναίκες παρά να είμαι γκέι» με το οποίο απάντησε στις κατηγορίες περί συνεύρεσής του με ανήλικη; Από κοντά υπασπιστές, σύμμαχοι και προστατευόμενοι του Σίλβιο με δηλώσεις για «βόμβες ναπάλμ» που πρέπει να καθαρίσουν την Ευρώπη από τη «μάστιγα της ομοφυλοφιλίας» (μια ανθολογία του πολιτικού μίσους α λα ιταλικά εδώ)

Όπως είναι ευνόητο, η απενοχοποίηση της ρητορικής μίσους δεν αποτελεί αθώα καφενόβια εκτόνωση, αλλά έχει πολύ χειροπιαστές συνέπειες για τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Όπως είδαμε παραπάνω, ο ιταλοί ομοφυλόφιλοι βιώνουν στην καθημερινότητά τους την έξαρση της ομοφοβικής βίας, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν έχουν καταγραφεί έως και εμπρηστικές επιθέσεις σε γκέι στέκια μέσα στο κέντρο της Ρώμης. Αυτό δεν εμπόδισε τη μέχρι πρότινος κεντροδεξιά πλειοψηφία να κωφεύει απέναντι σε ένα πρόβλημα στο οποίο συνέβαλλε και η ίδια, μπλοκάροντας κάθε απόπειρά να ληφθούν νομοθετικά μέτρα για την καταπολέμησή του (πιο πρόσφατα σε σχετική ψηφοφορία στη Βουλή το καλοκαίρι του 2011).

Μπέπε Γκρίλο - Κίνημα των Πέντε Αστέρων

Οι συμπατριώτες του τον γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες, ο υπόλοιπος κόσμος έμαθε τον χαρισματικό κωμικό χάρη στις εξαιρετικές εκλογικές του επιδόσεις που τον καθιστούν πλέον ρυθμιστή των εξελίξεων. Ο άνθρωπος που έγινε φορέας της οργής των ιταλών για το πολιτικό κατεστημένο, δεν φαίνεται να έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα ζητήματα των ομοφυλόφιλων πολιτών. Στο εξαιρετικά δημοφιλές μπλογκ του www.beppegrillo.it, το οποίο υπήρξε και πλατφόρμα της πολιτικής του καριέρας, βρίσκουμε μόνο μία σχετική ανάρτηση από τον Αύγουστο του 2007: Σχολιάζοντας μια υβριστική δήλωση ενός πολιτικού της Λέγκας του Βορρά, απαριθμεί όλες τις προσβλητικές για τους γκέι εκφράσεις που απαντώνται στην ιταλική γλώσσα για να καταλήξει: «Γιατί να μην τους αποκαλούμε καλύτερα ανθρώπινα όντα, πολίτες της Ιταλίας που πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους;»

Από τότε ενδιαφέρθηκε ξανά για το θέμα μόνο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Με αφορμή την αρνητική απόφαση του Δημοκρατικού Κόμματος, ο ίδιος έσπευσε να δηλώσει υπέρ του γάμου για τα ζευγάρια ίδιου φύλου, μια θέση όμως που δεν περιλαμβάνεται στις δεσμεύσεις του κινήματός του. Η στάση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για μικρο-πολιτική εκμετάλλευση από όσους του καταλογίζουν ότι –παρά τη χαρισματικότητα που τον διακρίνει– έχει βοηθήσει ελάχιστα να προβληθεί το θέμα στις εκδηλώσεις όπου πρωτοστατεί ο ίδιος. Το γεγονός ότι σε μία συγκέντρωσή του απευθύνθηκε στον κυβερνήτη της Απουλίας με τη φράση «Χαίρε π**στη» ή οι δηλώσεις του σε μία άλλη συγκέντρωση ότι ναι μεν είναι υπέρ του γάμου, αλλά για την υιοθεσία «θα πρέπει να το σκεφτούμε – ίσως πρέπει να γίνει δημοψήφισμα», δεν έχουν πείσει πολλούς για την καθαρότητα των προθέσεών του...

Κεντρώος Συνδυασμός του Μάριο Μόντι

Ο εκλεκτός τεχνοκράτης των Βρυξελλών δεν μπόρεσε να πείσει τους ιταλούς να του εμπιστευθούν το μέλλον τους και τα εκλογικά αποτελέσματα υπήρξαν απογοητευτικά για το εγχείρημα της καθόδου του στην πολιτική. Ερωτηθείς για τον γάμο των γκέι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο πρώην πρωθυπουργός προέβη σε κάποιες αινιγματικές δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες «τα ζητήματα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι πιο σημαντικά από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις» αλλά θα πρέπει με αυτά να ασχοληθεί το κοινοβούλιο. Στη συνέχεια αναγκάστηκε να διευκρινίσει ότι κατά την άποψή του οικογένεια δημιουργείται μόνο από έναν άντρα και μια γυναίκα. Προκειμένου να κρατήσει στον συνασπισμό του τους χριστιανοδημοκράτες αλλά και τους πρώην νεοφασίστες του Τζιανφράνκο Φίνι, αν ήθελε ας έκανε κι αλλιώς...

Από την παραπάνω σύνοψη λείπει δυστυχώς το όνομα του εισαγγελέα Αντόνιο ντι Πιέτρο, πρωτεργάτη της επιχείρησης κατά της διαφθοράς «Καθαρά Χέρια» τη δεκαετία του '90. Το κόμμα του «Ιταλία των Αξιών» ήταν το πρώτο που υποστήριξε ευθαρσώς τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου αλλά, λόγω απογοητευτικών εκλογικών επιδόσεων, δεν κατέβηκε σε αυτές τις εκλογές. Ο Ντι Πιέτρο στήριξε τη λίστα «Επανάσταση των Πολιτών» ενός συναδέλφου του πρώην δικαστικού, η οποία όμως δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή...