ΕΥΡΩΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑ

Τα δικαιώματα των ζευγαριών ίδιου φύλου σχετικά με το γάμο και την υιοθεσία αποτελούν αρμοδιότητα του εθνικού νομοθέτη και οι ενδιαφερόμενοι δεν μπορούν να τα κατοχυρώσουν δικαστικά με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Έτσι συνοψίζεται σε λίγες γραμμές η χτεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με αφορμή την υπόθεση ενός ζευγαριού γυναικών από τη Γαλλία που ζητούσε να τους αναγνωριστεί κοινή γονική μέριμνα για το βιολογικό παιδί της μίας από τις δύο.

Οι δυο γυναίκες -51 και 46 χρονών αντίστοιχα- ζουν μαζί από το 1989 και έχουν συνάψει “σύμφωνο συμβίωσης” από το 2002. Το 2000 η μία από αυτές έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι μέσω υποβοηθούμενης αναπαραγωγής χρησιμοποιώντας το σπέρμα ενός ανώνυμου δότη σε μία κλινική του Βελγίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα η συμβία της προσέφυγε στα δικαστήρια με σκοπό να της αναγνωριστεί κοινή γονική μέριμνα με τη βιολογική μητέρα του παιδιού και με τη συναίνεση της τελευταίας. Τα γαλλικά δικαστήρια απέρριψαν την προσφυγή με το σκεπτικό ότι ο νόμος αναγνωρίζει κοινή γονική μέριμνα για το παιδί ενός από τους συντρόφους μόνο όταν οι δύο σύντροφοι είναι παντρεμένοι.

Στη συνέχεια το ζευγάρι προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεωρώντας ότι με αυτή την απόφαση παραβιάζεται το άρθρο 8 της ευρωπαϊκής σύμβασης (που ορίζει την προστασία της ιδιωτικής ζωής) σε συνδυασμό με το άρθρο 14 (που ορίζει την προστασία από τις διακρίσεις). Οι δικαστές του Στρασβούργου έκριναν με πλειοψηφία 6-1 ότι δεν υπάρχει διάκριση, αφού ο γαλλικός νόμος δεν επιτρέπει αυτή τη μορφή υιοθεσίας σε κανένα ζευγάρι που έχει συνάψει “σύμφωνο συμβίωσης”, ομόφυλο ή ετερόφυλο. Σύμφωνα με τις ενάγουσες όμως αυτό αποτελεί διάκριση καθώς οι ίδιες δεν μπορούν να παρακάμψουν αυτή την απαγόρευση μέσω του γάμου, όπως μπορεί να κάνει ένα ετερόφυλο ζευγάρι.

Σε αυτό το σημείο οι δικαστές παραπέμπουν σε παλιότερη απόφασή τους το 2010 στην περίπτωση ενός γκέι ζευγαριού που ζητούσε από την αυστριακή κυβέρνηση να τους αναγνωρίσει το δικαίωμα στο γάμο. Το δικαστήριο είχε κρίνει τότε ότι αν και τα ομόφυλα ζευγάρια εμπίπτουν στην έννοια της “οικογενειακής ζωής”, το κάθε κράτος μπορεί να αποφασίζει μόνο του ποια μορφή αναγνώρισης θα τους παρέχει. Και αυτό γιατί, ως προς το δικαίωμα του γάμου για αυτά τα ζευγάρια, “δεν υπάρχει συναίνεση” ανάμεσα στα 47 κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Μέχρι στιγμής εφτά από αυτά τα κράτη έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ οκτώ κράτη αναγνωρίζουν πλήρη δικαιώματα στο ζήτημα της υιοθεσίας και άλλα δύο επιτρέπουν στους ομοφυλόφιλους να υιοθετούν μόνο τα παιδιά των συντρόφων τους. Δύο ακόμα χώρες προχωρούν με το ζήτημα του γάμου αυτή τη στιγμή που μιλάμε: η Δανία -όπου η κυβέρνηση αναμένεται να φέρει το σχετικό νόμο στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα- και το Ηνωμένο Βασίλειο όπου σήμερα ξεκινάει η σχετική δημόσια διαβούλευση.

Όσο για την Ελλάδα, αντί να γίνουμε η …“Δανία του Νότου” όπως μας είχαν υποσχεθεί, συνεχίζουμε να βλέπουμε τα τρένα να περνούν – και χωρίς κανένα φόβο πλέον ότι θα έρθει η Ευρώπη να μας τραβήξει το αφτί για την ολιγωρία μας. Βλέπετε η Ευρώπη δεν επεμβαίνει στα εσωτερικά μας – εκτός αν της χρωστάμε λεφτά…