“Πιστεύω ότι μπορούμε να τηρήσουμε την υπόσχεση των ιδρυτών του έθνους: για όποιον είναι πρόθυμος να δουλέψει σκληρά, δεν πρέπει να έχει καμία σημασία ποιο είναι το χρώμα του, από που έρχεται ή ποιον αγαπάει. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι λευκός ή μαύρος, λατίνος ή ασιάτης, νέος ή ηλικιωμένος, πλούσιος ή φτωχός, αρτιμελής ή μη, ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος. Αυτό που έχει σημασία είναι η προσπάθεια.”
“Χτες το βράδυ η Αμερική πέρασε τον Ρουβίκωνα. Οι ψηφοφόροι αναγνώρισαν ότι όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη. Παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, επέλεξαν για δεύτερη φορά έναν μαύρο πρόεδρο. Ο αγώνας για την ισότητα των ομοφυλόφιλων πλέον μοιάζει με δρόμο χωρίς επιστροφή …Κυρίως οι γυναίκες αυτής της χώρας επέλεξαν με την ψήφο τους να πάνε τη χώρα μπροστά με πραγματισμό και λογική. Το ίδιο και οι νέοι που ψήφισαν σε ποσοστά ακόμα μεγαλύτερα σε σχέση με το 2008, οι λατίνοι που γύρισαν την πλάτη τους στους ρεπουμπλικάνους και οι αφρο-αμερικάνοι που με την τεράστια προσέλευσή τους στις κάλπες έδωσαν στον πρόεδρο την ευκαιρία να γράψει τον δικό του επίλογο σε ένα σημαντικό κεφάλαιο της αμερικάνικης ιστορίας.”
“Ο αγώνας για την ισότητα των ομοφυλόφιλων πλέον μοιάζει με δρόμο χωρίς επιστροφή”: ο πρόεδρος Ομπάμα εξασφάλισε μια θέση στην ιστορία όταν έγινε ο πρώτος πρόεδρος που στήριξε ανοιχτά το δικαίωμα του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Όταν έβαλε την υπογραφή του για να μπορούν οι γκέι να υπηρετούν στο στράτευμα χωρίς να κρύβουν τη σεξουαλικότητά τους. Όταν υπέγραψε τον νόμο για τον κολασμό των εγκλημάτων ομοφοβικού μίσους. Όταν επέτρεψε στους οροθετικούς να ταξιδεύουν ελεύθερα στις ΗΠΑ. Και όταν δεσμεύτηκε ότι η χώρα του θα δώσει διπλωματικό αγώνα για να σταματήσουν οι διώξεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων οπουδήποτε στον κόσμο.
Με τη σειρά τους οι ομοφυλόφιλοι πολίτες ανταπέδωσαν τη στήριξη του προέδρου, ψηφίζοντας υπέρ της επανεκλογής του με το συντριπτικό ποσοστό του 77%. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γκάλοπ, το τεράστιο προβάδισμα του Ομπάμα σε αυτή την κοινωνική ομάδα πρόσθεσε δύο ποσοστιαίες μονάδες στο τελικό του αποτέλεσμα. Μια λεπτομέρεια: σύμφωνα με τα ως τώρα αποτελέσματα η διαφορά υπέρ του Ομπάμα στη λαϊκή ψήφο είναι ακριβώς 2% …Σύμπτωση;
Ενδεικτικό της τεράστιας κοινωνικής αλλαγής που συντελέστηκε στην Αμερική όσο ο Ομπάμα είναι πρόεδρος: για πρώτη φορά στα χρονικά, οι κάτοικοι τριών πολιτειών είπαν χτες “ναι” στο γάμο των γκέι με δημοψήφισμα. Πραγματικός πολιτικός σεισμός αν σκεφτεί κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια τριάντα πολιτείες είχαν ψηφίσει “όχι” σε αντίστοιχα δημοψηφίσματα. Ή ότι μία από τις τρεις πολιτείες που είπαν το μεγάλο ναι κατοικείται σε ποσοστό 37% από πιστούς καθολικούς, ενώ μία άλλη έχει 30% μαύρο πληθυσμό που άλλαξε στάση απέναντι στους γκέι χάρη στο σχετικό διάγγελμα του προέδρου…
Πολιτικός σεισμός αν αναλογιστεί κανείς ποια ήταν τα πρόσωπα που έκλεψαν την παράσταση στις χτεσινές εκλογές: Πρόσωπα όπως η Τάμι Μπόλντουιν που έγινε η πρώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλη πολιτικός που εκλέγεται ανάμεσα στα 100 μέλη της Γερουσίας. Ή ο ανοιχτά γκέι εκλογολόγος των New York Times και θεός των “κομπιουτεράδων” Νέιτ Σίλβερ που επιβεβαίωσε τη φήμη του προβλέποντας με ακρίβεια το εκλογικό αποτέλεσμα και στις 50 πολιτείες. Τι κι αν οι άσπονδοι εχθροί του σάρκαζαν ότι είναι πολύ “γυναικωτός” για να ασχολείται με τους αριθμούς…
Στην Ελλάδα της κρίσης, των ατελείωτων μέτρων χωρίς προοπτική και της ραγδαίας κοινωνικής οπισθοδρόμησης, ίσως ειδικά σήμερα αυτές οι ειδήσεις για κοινωνικές αλλαγές μεγατόνων στη “συντηρητική” και “πουριτανική” Αμερική να περάσουν στα ψιλά. Όπως θα περάσει στα ψιλά το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων που κατέθεσε σήμερα η κυβέρνηση της Γαλλίας ή η σχετική απόφαση του δικαστηρίου στην Ισπανία. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον όταν θα έχουμε αφήσει πίσω μας τον θυμό και την κατάθλιψη, να ασχοληθούμε και πάλι με το τι συμβαίνει σε χώρες που μπορεί να είναι κι αυτές περισσότερο φτωχές σε σχέση με το παρελθόν, έχουν γίνει όμως πλουσιότερες σε ισότητα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
3 σχόλια:
Ωραίο το σχόλιό σου.
Να προσθέσω ότι η αλλαγή στην κοινή γνώμη τα τελευταία δέκα χρόνια είναι τέτοια, που οι δημοσκοπήσεις δίνουν πλέον πλειοψηφία σε αυτούς που είναι υπέρ του δικαιώματος γάμου για τους γκέι.
Και ότι το θέμα αυτό παύει σιγά σιγά να είναι θέμα. Και ότι είναι όλο και λιγότερο "επικίνδυνο" για κάποιον πολιτικό να παίρνει τέτοιες θέσεις (στις ΒΑ Πολιτείες, καθώς και στην Δ. ακτή, αλλά και αλλού, δεν είναι θέμα πια).
Τεράστια πρόοδος σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, που έγινε με πολλή δουλειά, οργάνωση, και κοινή λογική.
@ SK
Εγώ ελπίζω ότι μετά από αυτά τα αποτελέσματα η αμερικάνικη δεξιά θα καταλάβει ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξει στάση, να γίνει λιγότερο ηθικολογική και περισσότερο μετριοπαθής. Να αφήσει τις εξαλλοσύνες περί "σοσιαλισμού" και να υιοθετήσει πιο συναινετικούς τόνους.
Ελπίζω να καταλάβουν πόσο τους στοίχισαν τα "πάρτι τσαγιού" και το γεγονός ότι δεν συνεργάστηκαν σε τίποτα με τον πρόεδρο τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια. Αντίθετα προσπάθησαν να τον σαμποτάρουν με κάθε τρόπο ελπίζοντας ότι αν καταρρεύσει η οικονομία θα χάσει τις εκλογές...
Πάντως για το πόσο γρήγορα έχουν αλλάξει τα πράγματα φτάνει να θυμηθούμε την ίδια μέρα πριν από τέσσερα χρόνια. Χαρά και τότε, αλλά και πίκρα...
http://gayrightsgreece.blogspot.gr/2008/11/blog-post_05.html
Θεος φυλάξοι, και να 'μαστε καλά που δε βγήκε ο Καρατζαφυ-Ρόμνεϊ. Γιατί φοβάμαι οτι οι δικοί μας θα παραδειγματίζονταν απ' τα χειρότερα, όπως πάντα :)
Δημοσίευση σχολίου