Η ΓΚΕΪ ΠΛΟΚΗ ΒΑΘΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ ΝΤΑΟΥΝΤΟΝ

[ Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να βρείτε και τα σχετικά σχόλια. ]

 

Όλοι θυμόμαστε βέβαια την κατακραυγή που ξέσπασε τον περασμένο Οκτώβριο όταν το κρατικό κανάλι της ΝΕΤ αποφάσισε να λογοκρίνει ένα φιλί μεταξύ δύο ανδρών στο παρθενικό επεισόδιο της πολυβραβευμένης βρετανικής σειράς «Ο Πύργος του Ντάουντον». Ο (πολύ σύντομος) ερωτικός ασπασμός ανάμεσα στον βαλέ Τόμας Μπάροου και τον πρώην εργοδότη του, φιλοξενούμενο της οικογένειας Κρόουλι και επίδοξο προικοθήρα Δούκα του Κράουμπορο είχε προκαλέσει τότε αδικαιολόγητη εφίδρωση στη διοίκηση της ΝΕΤ που αποφάσισε να προβεί σε προληπτική λογοκρισία, πετσοκόβοντας στην κυριολεξία τη συγκεκριμένη σκηνή.

Η κατακραυγή που προκλήθηκε εντός και εκτός Ελλάδος (με σωρεία αρνητικών δημοσιευμάτων στον διεθνή τύπο) είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην έξοδο ο διευθυντής προγράμματος της κρατικής τηλεόρασης και να αναδιπλωθούν οι υπεύθυνοι της ΝΕΤ: Τελικά το επεισόδιο προβλήθηκε σε επανάληψη χωρίς καμία περικοπή και μάλιστα στην απογευματινή ζώνη.Με αυτό τον τρόπο αποκαταστάθηκε για τους έλληνες τηλεθεατές ένα σημαντικό κομμάτι στο παζλ της τηλεοπτικής πλοκής: Ουσιαστικά το διαβόητο φιλί δεν ήταν παρά ένα ερωτικό πρελούδιο στην προσπάθεια του δολοπλόκου Τόμας να εκβιάσει τον αριστοκρατικής καταγωγής εραστή του με όπλο την ερωτική αλληλογραφία που είχαν ανταλλάξει στο παρελθόν. Μια προσπάθεια που αποτυγχάνει πανηγυρικά...

Μια διεθνής κατακραυγή που θα έπρεπε να είχαν προβλέψει οι αρμόδιοι, αφού ουσιαστικά μιλάμε για μια δραματική σειρά εποχής – «ιερή αγελάδα» για τη βρετανική τηλεόραση που είχε να γνωρίσει μια τόσο εμβληματική διεθνή επιτυχία από τον καιρό του Mr. Bean. Ο Πύργος του Ντάουντον παρακολουθεί με ιδιαίτερη οξυδέρκεια τις εκρηκτικές κοινωνικές ανακατατάξεις στην Αγγλία της γεωργιανής περιόδου (πριν και μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο) επικεντρώνοντας στην αριστοκρατική οικογένεια του κόμη του Γκράνθαμ από τη μία μεριά και στο πολυπληθές υπηρετικό προσωπικό της από την άλλη. Η σειρά, που έχει βραβευτεί με εννιά βραβεία Έμι και δύο Χρυσές Σφαίρες, προβάλλεται ήδη σε 100 χώρες του κόσμου και μετράει στο φανατικό κοινό της 120 εκατομμύρια τηλεθεατές. Όσο για τους εξαιρετικούς πρωταγωνιστές, οι αψεγάδιαστες ερμηνείες τους διασώζουν τη σειρά ακόμα και όταν το σενάριο παρεκκλίνει προς τη σαπουνόπερα (π.χ. στον δεύτερο κύκλο επεισοδίων που παρακολουθεί την τύχη των πρωταγωνιστών κατά τον Μεγάλο Πόλεμο).

Ένας από αυτούς τους πρωταγωνιστές είναι ο 36χρονος Ρομπ-Τζέιμς Κολίερ, πρώην μοντέλο αλλά και βετεράνος της παραδοσιακής βρετανικής σαπουνόπερας Coronation Street. Ο χαρακτήρας και οι ατελείωτες ίντριγκες και δολοπλοκίες του βαλέ Τόμας Μπάροου τον οποίον υποδύεται στο γυαλί, δίνουν την ευκαιρία στον ανοιχτά γκέι σεναριογράφο της σειράς Julian Fellowes να εξερευνήσει τη ζωή ενός γκέι άντρα σε μια περίοδο της αγγλικής ιστορίας που η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα και εκατοντάδες άνδρες φυλακίζονταν κάθε χρόνο. Στον τρίτο κύκλο των επεισοδίων (που προβάλλεται και στην Ελλάδα εδώ και δυο εβδομάδες) ο Τόμας καλείται να αποδείξει την τρυφερή και ευαίσθητη πλευρά του και το κοινό να τον δει με εντελώς διαφορετικό μάτι από ό,τι έχει συμβεί ως τώρα (είναι χαρακτηριστική η ατάκα της Σίρλεϊ Μακ Λέιν που συμμετείχε σε κάποια επεισόδια της σειράς όταν τον πρωτοσυνάντησε: «Τί θα γίνει με την πάρτη σου; Γιατί είσαι τόσο σατανικός;»)

Όπως δηλώνει και ο ίδιος ο ηθοποιός: «Στον τρίτο κύκλο το σενάριο παίρνει μια πολύ πιο συναισθηματική τροπή και το κοινό έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει για ποιο λόγο έχει διαμορφωθεί έτσι ο χαρακτήρας του. Η ομοφυλοφιλία εκείνη την περίοδο ήταν έγκλημα και μπορούσες ανά πάσα στιγμή να βρεθείς στη φυλακή. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συναισθανθεί πόσο μεγάλο βάρος κουβαλάει στους ώμους του». Πάντως ο Ρομπ δεν παραλείπει να υπενθυμίσει στο κοινό του ότι - σε αντίθεση με τον χαρακτήρα του στο σίριαλ- ο ίδιος είναι ετεροφυλόφιλος και πατέρας ενός παιδιού: «Η κοπέλα μου δεν ανησυχεί όταν με βλέπει να φιλάω άντρες ηθοποιούς γιατί ξέρει ότι δεν είναι του γούστου μου. Όταν όμως φιλάω γυναίκες μου αρχίζει τις σκηνές "Εμένα δεν με έχεις φιλήσει ποτέ έτσι!"».

Η ανατροπή στην πλοκή έρχεται με την μορφή του πανέμορφου νεαρού Τζίμι Κεντ που προσλαμβάνεται ως λακές στον περίφημο πύργο: «Ο Τόμας τον παίρνει κάτω από τις φτερούγες του και αναλαμβάνει να τον προσέχει. Γνωρίζοντας ποιες είναι οι προτιμήσεις του, ο Τζίμι είναι αυτό που πάντα αναζητούσε.» Το δράμα κορυφώνεται όταν ο Τόμας μπαίνει μυστικά στην κρεβατοκάμαρα του Τζίμι και τον φιλάει την ώρα που κοιμάται. «Αν το απαιτεί το σενάριο θα φιλήσω οποιονδήποτε άντρα, αλλά όταν είναι τόσο όμορφος όσο ο συμπρωταγωνιστής μου στη σκηνή, αυτό είναι μπόνους!» δηλώνει ο Ρομπ πριν προσθέσει:«Για πρώτη φορά το κοινό συμπάσχει με τον Τόμας και αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Ο έρωτας του διαλύει τη ζωή. Οι τηλεθεατές συμπάσχουν με κάποιον που η καρδιά του έχει ραγίσει γιατί αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί σε όλους μας, έτσι δεν είναι;» Η ερωτική ιστορία του ομοφυλόφιλου βαλέ υπόσχεται ανατροπές και επιπλοκές καθώς η καμαριέρα Σάρα Ο' Μπράιαν δεν έχει συγχωρέσει τον Τόμας για τις μηχανορραφίες του σε βάρος του ανιψιού της που επίσης δουλεύει στον πύργο. Και η ομοφυλοφιλία του θα είναι το όπλο που θα χρησιμοποιήσει για να τον καταστρέψει...

---

Τα επεισόδια του "Πύργου του Ντάουντον" προβάλλονται από τη ΝΕΤ ταυτόχρονα με την προβολή τους στο εξωτερικό κάθε Δευτέρα στις 10 μμ και σε επανάληψη κάθε Κυριακή στις 7μμ. Από τη μεριά μας, ας ελπίσουμε ότι οι υπεύθυνοι του κρατικού καναλιού δεν θα μπουν και πάλι στον πειρασμό της λογοκρισίας...

 

 

 

 

ΠΑΡΕΝΘΕΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ: ΤΑΜΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΝΟΜΙΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ)

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

Αφορμή για αυτό το κείμενο είναι μία φράση που διάβασα στο μπλογκ του Gay means Happy σχετικά με τους ομοφυλόφιλους που θέλουν να αποκτήσουν παιδιά: “Θα μου πείτε, σιγά το πρόβλημα, μπορούμε να αποκτήσουμε μέσω παρένθετης μητέρας, όπως έκανε ο Ρίκι Μάρτιν και έγινε το πρότυπο των αμερικανών ομοφυλόφιλων και της υπόλοιπης οικουμένης.”  Και αυτή εδώ η προχτεσινή είδηση που μετέδωσε το γαλλικό πρακτορείο: «Το υπουργείο εσωτερικών της Ινδίας ανακοίνωσε ότι απαγορεύει την πρόσβαση σε υπηρεσίες παρένθετης μητρότητας για τα ζευγάρια ίδιου φύλου αλλά και μεμονωμένα ανύπαντρα άτομα. Η απόφαση που διανεμήθηκε στις πρεσβείες των ξένων χωρών ορίζει ότι από εδώ και στο εξής θα γίνονται δεκτά από το εξωτερικό μόνο ανδρόγυνα παντρεμένα για δύο χρόνια τουλάχιστον».

 

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει σε αυτό το θέμα περισσότερα κοινά με την Ινδία παρά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Και αυτό γιατί στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη η παρένθετη μητρότητα αντιμετωπίζεται ως αντι-φεμινιστική ιεροσυλία που οδηγεί στην εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος και απαγορεύεται δια ροπάλου στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ιταλία, την Ισπανία και τις σκανδιναβικές χώρες. Η Αγγλία και η Ολλανδία δεν την απαγορεύουν αλλά δίνουν το δικαίωμα στην παρένθετη μητέρα να υπαναχωρήσει και να κρατήσει το παιδί, καθώς δεν αναγνωρίζουν καμία σχετική συμφωνία. Σε αντίθεση με τον 'Ελληνα νομοθέτη, οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί του μάλλον δεν πείθονται ότι υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει ο θεσμός της παρένθετης μητρότητας «αλτρουιστικά» και χωρίς την καταβολή σχετικής αμοιβής, πάνω ή κάτω από το τραπέζι. Επιλέγουν λοιπόν να την απαγορεύσουν πλήρως αντί να δώσουν έμμεσα την ευλογία τους σε «αθέμιτες» συναλλαγές.

Αντίθετα η Ελλάδα αναγνωρίζει την παρένθετη μητρότητα «χωρίς αμοιβή» ήδη με το νόμο 3089 του 2002. Μάλιστα όπως διαβάζουμε εδώ (σελίδα 5) η σχετική νομοθεσία στην κατά τα άλλα καθυστερημένη και «θρησκόληπτη» Ελλάδα θεωρείται «η πιο ολοκληρωμένη και προοδευτική ευρωπαϊκή νομοθεσία για την ιατρική υποβοηθούμενη αναπαραγωγή»! Ο Έλληνας νομοθέτης δίνει το δικαίωμα να καταφύγουν σε παρένθετη μητέρα (πάντα «χωρίς αμοιβή») όχι μόνο παντρεμένα ανδρόγυνα, αλλά και ανύπαντρες γυναίκες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν, ακόμα και ανδρόγυνα σε ελεύθερη συμβίωση. Μοναδική προϋπόθεση να λάβουν σχετική άδεια από το πρωτοδικείο και η παρένθετη μητέρα να είναι Ελληνίδα για να μην γίνεται εκμετάλλευση γυναικών από φτωχές χώρες.

Δεν ξέρω τι είναι περισσότερο ειρωνικό: Ότι ο νομοθέτης δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο θα φτώχαιναν μέσα σε λίγα χρόνια οι Ελληνίδες; Ή ότι πιστεύει σοβαρά πως υπάρχει κάποια Ελληνίδα (πέρα από πολύ στενούς συγγενείς) που θα κυοφορήσει το παιδί κάποιου άλλου «χωρίς αμοιβή»;

Βεβαίως υπάρχουν όρια στην προοδευτικότητα και την καλή (ή μάλλον αφελή) προαίρεση του Έλληνα νομοθέτη να διευκολύνει τα ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Και αυτά τα όρια έχουν πολλά κοινά με τα αντίστοιχα όρια του νομοθέτη στην Ινδία! Όπως διαβάζουμε παρακάτω (σελίδα 29) στην Ελλάδα «η απόκτηση τέκνου από ζευγάρι ανδρών είναι αδύνατη αφού …η κυοφορία για λογαριασμό άλλου επιτρέπεται μόνο ύστερα από αίτηση γυναίκας που αδυνατεί για ιατρικούς λόγους να κυοφορήσει. Επομένως αποκλείεται η κυοφορία υπέρ κάποιου άνδρα ή ζευγαριού ανδρών. Όσον αφορά σε ζευγάρια γυναικών ο αποκλεισμός προκύπτει από το άρθρο 1456 του Α.Κ. Σύμφωνα με αυτό η παρένθετη μητρότητα επιτρέπεται μόνο σε άγαμη και χωρίς σύντροφο γυναίκα ή σε γυναίκα που συζεί σε ελεύθερη ένωση με άνδρα. Άρα αποκλείεται η ιατρική αρωγή σε γυναίκες που συζούν και επιθυμούν να αποκτήσουν από κοινού τέκνο».

Δεν αποτελεί βεβαίως μυστικό ότι η παρένθετη μητρότητα αποτελεί ίσως τη μόνη διαθέσιμη διέξοδο για ζευγάρια ανδρών που θέλουν να αποκτήσουν παιδί, ακόμα και σε χώρες όπου επιτρέπεται η υιοθεσία (το γιατί μπορείτε να το διαβάσετε εδώ) Απόδειξη για αυτό είναι σταρ όπως ο Ρίκι Μάρτιν και ο Έλτον Τζον που έχουν καταφύγει έναντι αμοιβής σε αντίστοιχες υπηρεσίες των ΗΠΑ. Εκεί ο νομοθέτης δεν μοιράζεται τις αναστολές της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, αλλά ούτε και την υποκρισία της ελληνικής νομοθεσίας: Στη laissez-faire Αμερική η παρένθετη μητρότητα αναγνωρίζεται ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή εμπορική συναλλαγή με τα σχετικά συμβόλαια να διέπονται από τη νομοθεσία της κάθε πολιτείας.

Αυτό που δεν συμβαίνει ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Αμερική είναι τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της ελληνικής πολιτείας: Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες η παρένθετη μητρότητα απαγορεύεται για όλους (έστω κι αν η καθολική απαγόρευση βαραίνει δυσανάλογα τα γκέι ζευγάρια). Αντίθετα στην Αμερική η πρόσβαση είναι ελεύθερη επίσης σε όλους, εφόσον βεβαίως διαθέτουν το χρήμα που εκεί αγοράζει τα πάντα. Όσο για την ελληνική νομοθεσία, στην υποκρισία της «χωρίς αμοιβή» παρένθετης μητρότητας προστίθεται και η διάκριση σε βάρος των ζευγαριών ίδιου φύλου.

Αλλά αυτό που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, που διάφοροι προοδευτικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης συχνά αποκαλούν «Τεχεράνη της Ευρώπης», η πολιτεία τα τελευταία 30 χρόνια ουδέποτε έλαβε σοβαρά υπόψη της τις αντιρρήσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας όταν πρόκειται για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων και της ιδιωτικής ζωής των ετεροφυλόφιλων πολιτών. Συγκεκριμένα διαβάζουμε: «Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας πριν την ψήφιση του Ν. 3089/2002 εξέφρασε την αντίθεσή της στην τεχνητή γονιμοποίηση και άλλες καινοτομίες» (μπορείτε να διαβάσετε ποιες ήταν αυτές οι αντιρρήσεις στη σελίδα 19). Ούτε ο νομοθέτης, ούτε τα ΜΜΕ έδωσαν τότε την παραμικρή σημασία στις αντιρρήσεις της Εκκλησίας. Όπως ουδέποτε έλαβαν υπόψη τους τις αντιρρήσεις της Ιεράς Συνόδου σχετικά με τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων (που παραμένουν παράνομες σε αρκετές άλλες χώρες της Ευρώπης, ενώ συζητείται ξανά η απαγόρευσή τους στη σούπερ προοδευτική Ισπανία), του πολιτικού γάμου, του γρήγορου διαζυγίου ή του συμφώνου συμβίωσης για τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Στην πραγματικότητα οι αντιρρήσεις της Εκκλησίας και των υπερσυντηρητικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας σε ζητήματα όπως ο πολιτικός γάμος, η υιοθεσία, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και το σύμφωνο συμβίωσης ανασύρονται πολύ βολικά από το συρτάρι σε μία και μοναδική περίπτωση: Όποτε τίθεται στο τραπέζι η επέκταση αυτών των δικαιωμάτων τα οποία ήδη απολαμβάνουν οι ετεροφυλόφιλοι Έλληνες πολίτες και στους ομοφυλόφιλους. Και ανασύρονται ακριβώς από εκείνους τους πολιτικούς, δημοσιογράφους και λοιπούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης που προτιμούν να κρύψουν τη δική τους δυσφορία, τις δικές τους αντιρρήσεις και τη δική τους αδιαφορία πίσω από τα ράσα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ-ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ: ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΚΕΪ;

[ Αναδημοσίευση του κειμένου από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να βρείτε και τα σχετικά σχόλια. ]

 

 

Από τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης τολμώ να πω ότι το έχουμε συνηθίσει: Αποτελεί ένα ακόμα θλιβερό κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας ότι χρόνια τώρα αρνούνται πεισματικά να εξηγήσουν στο κοινό τους την κατεπείγουσα ανάγκη των ομοφυλόφιλων πολιτών για ισότητα και δικαιοσύνη, την ανάγκη του κάθε ανθρώπου να κατοχυρώσει νόμιμα τη σχέση του και να ξεκινήσει οικογένεια με τον/τη σύντροφό του.

Δεν μας κάνει λοιπόν και τόση εντύπωση ότι τα ίδια μέσα που καλύπτουν μέχρι και τον λόξυγκα του Ζεράρ Ντεπαρντιέ ή το χασμουρητό της Κάρλα Μπρούνι, εδώ και μήνες δεν βρίσκουν να γράψουν το παραμικρό για την επικείμενη αναγνώριση του γάμου ομοφύλων στη Γαλλία. Ή ότι –εντελώς συμπτωματικά– θυμούνται πως υπάρχει τέτοιο θέμα μόνο όταν διαδηλώνουν στο Παρίσι οι φανατικοί αντίπαλοι του μέτρου, φροντίζοντας μάλιστα να φουσκώσουν προς τα πάνω τα νούμερα των διαδηλωτών και υιοθετώντας άκριτα τις παρανοϊκές διαστρεβλώσεις τους όπως π.χ. ότι δήθεν θα καταργηθούν οι λέξεις «πατέρας» και «μητέρα» από το αστικό δίκαιο. Για ακόμα μια φορά επιλέγουν να παρουσιάσουν ένα βασικό ζήτημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας μέσα από το πρίσμα των αρνητών του – οι οποίοι παρεμπιπτόντως, παρά τη μεγάλη φασαρία που κάνουν, δεν παύουν να αποτελούν μειοψηφία στη γαλλική κοινωνία...

Αυτό που μας κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η στάση των επιφανών Ελλήνων που ζουν και διαπρέπουν στη Γαλλία· αυτών που θεωρούμε ότι αποτελούν το «ευρωπαϊκό» πρόσωπο της Ελλάδας στο εξωτερικό. Εδώ και μήνες κυκλοφορούν στη Γαλλία εκκλήσεις στους ανθρώπους των επιστημών, των γραμμάτων, των τεχνών και του αθλητισμού που καταθέτουν κείμενα και γυρίζουν βίντεο καλώντας τη γαλλική κυβέρνηση να καταργήσει το τελευταίο οχυρό των διακρίσεων. Η πιο πρόσφατη είναι αυτό εδώ το ψήφισμα προσωπικοτήτων από όλα τα πεδία στο περιοδικό Nouvel Observateur. Όσο κι αν ψάξετε, σε καμία από αυτές τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τους ομοφυλόφιλους πολίτες δεν θα βρείτε έστω και μία ελληνική υπογραφή.

Κι όμως οι Έλληνες που διαπρέπουν στη Γαλλία σε όλους αυτούς τους χώρους δεν είναι λίγοι. Τι πιστεύει άραγε ο κατ' εξοχήν πολιτικοποιημένος σκηνοθέτης και διευθυντής της Γαλλικής Ταινιοθήκης, Κώστας Γαβράς, για την άνευ προηγουμένου στοχοποίηση που υφίστανται αυτή την περίοδο οι ομοφυλόφιλοι στη Γαλλία; Τί έχει να πει κάποιος που έχει γνωρίσει τόσους ομοφυλόφιλους δημιουργούς για όσους –με αφορμή τη συζήτηση για το γάμο– τους παρουσιάζουν ως αποσταθεροποιητικά στοιχεία της κοινωνίας, επίδοξους παιδεραστές και καταστροφείς του πολιτισμού και της ανθρωπότητας; Όχι και πολλά πράγματα αν κρίνουμε από τις πρόσφατες συνεντεύξεις και εμφανίσεις του στην Ελλάδα. Το ίδιο σιωπηλός παραμένει για το θέμα και ο κατά πολύ νεότερος γιος του Ρομάν Γαβράς που έχει επίσης κερδίσει δάφνες παγκοσμίως για την αιχμηρή, καταγγελτική του κινηματογραφία.

Ποια είναι η άποψη ενός ανθρώπου που ασχολήθηκε χρόνια με την παιδεία και τη νεολαία, της κορυφαίας πανεπιστημιακού μας κας Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, σχετικά με τις προειδοποιήσεις των ειδικών ότι η δημόσια έκρηξη μισανθρωπίας και εχθρότητας στα πεζοδρόμια, τα πληκτρολόγια και τα τηλεοπτικά πλατό της Γαλλίας θέτει σε κίνδυνο την ψυχική υγεία των γκέι εφήβων αλλά και των παιδιών που μεγαλώνουν με γονείς του ίδιου φύλου; Σε μια περίοδο που τα μηνύματα μίσους και βίας σε βάρος των ομοφυλόφιλων κατακλύζουν το γαλλόφωνο Twitter σε τέτοιο βαθμό που η γαλλική κυβέρνηση αναγκάζεται να ζητήσει εξηγήσεις από το αμερικάνικο δίκτυο; Σε μια περίοδο που οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η εμμονή των προασπιστών της «παραδοσιακής» οικογένειας με το μοντέλο «βιολογικός πατέρας-βιολογική μητέρα και τα παιδιά τους» μπορεί αν έχει ψυχολογικές συνέπειες ακόμα και για τα παιδιά που είναι υιοθετημένα ή αυτά που ζουν σε μονογονεϊκές ή ανασυσταθείσες οικογένειες.

Τουλάχιστον όμως όσοι διαπρέπουν στην ανώτατη παιδεία και τον παγκόσμιο κινηματογράφο δεν είναι στη δύσκολη θέση να πρέπει να διαβεβαιώσουν τους γκέι θαυμαστές τους ότι τους λατρεύουν. Αυτό αναγκάζεται να κάνει σε περσινή του συνέντευξη ο Νίκος Αλιάγας, λίγο πριν αναρωτηθεί «και γιατί μωρέ θέλετε να παντρεύεστε; Δεν βλέπετε πόσοι χωρίζουν;» Προφανώς ο εθνικός τηλε-κονφερανσιέ δεν αντιλαμβάνεται πόσο συγκαταβατική ακούγεται μια τέτοια δήλωση από το στόμα κάποιου που έχει το δικαίωμα να παντρευτεί και να χωρίσει όσες φορές θέλει, όταν μάλιστα σε άλλη του συνέντευξη δηλώνει: «Και ο γάμος είναι στο πρόγραμμα. Μεγάλωσα κι εγώ, τι να κάνω;». Αλλά και η Νανά Μούσχουρη –που πλέον δεν ζει στη Γαλλία αλλά στην Ελβετία– δηλώνει σε κάθε ευκαιρία πόσο λατρεύει τους γκέι θαυμαστές της ανά την οικουμένη. Τί κι αν οι τελευταίοι εξοργίστηκαν από τις απανωτές αρνητικές ψήφους που έριξε το ίνδαλμά τους στις ψηφοφορίες για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τον καιρό που εκπροσωπούσε τη Ν.Δ. στην Ευρωβουλή; Η απάντησή της ήταν ότι το έκανε για λόγους «κομματικής πειθαρχίας».

Εξυπακούεται ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν αναιρεί το πόσο περήφανους μας έχουν κάνει να αισθανθούμε με το έργο και την προσφορά τους όλοι εκείνοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που διαπρέπουν μακριά από την πατρίδα, τόσο στη Γαλλία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Έχουν την τεράστια ευκαιρία να μας κάνουν περήφανους για ακόμα μια φορά καλύπτοντας το χαμένο έδαφος και ενώνοντας τις φωνές τους υπέρ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε αυτή τη μεγάλη μάχη που δίνει σήμερα η προοδευτική Γαλλία. Φτάνει να το τολμήσουν.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΩΡΟ ΤΟΥ 2013 ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΜΑΜΑΔΕΣ

Μια σύμπτωση που κουβαλάει εξαιρετικό συμβολισμό, μόλις λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσει η συζήτηση για τον γάμο ομοφύλων στην ολομέλεια της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης: Το πρώτο μωρό της χρονιάς, ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε μόλις ένα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς στην Ωβέρνη της κεντρικής Γαλλίας έχει δύο μαμάδες!

Η Μοντ και η Ντελφίν χρησιμοποίησαν τις υπηρεσίες μιας τράπεζας σπέρματος στο Βέλγιο για να φέρουν στον κόσμο την μικρή Σάσα. Έχουν υπογράψει “σύμφωνο συμβίωσης” εδώ και δύο χρόνια αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία: Με το σημερινό καθεστώς η Ντελφίν -που δεν είναι βιολογική μητέρα του παιδιού- δεν έχει κανένα νόμιμο δικαίωμα στην ανατροφή του. Το ζευγάρι περιμένει με ανυπομονησία να ψηφιστεί ο νόμος για τον γάμο, αφού μόνο όταν παντρευτούν θα μπορέσει η Ντελφίν να υιοθετήσει τη Σάσα. Όσο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή  -διαδικασία που ακολούθησε το ζευγάρι- η νομιμοποίησή της θα αργήσει ακόμα περισσότερο αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να τη συζητήσει ξεχωριστά στα πλαίσια ενός  νομοσχεδίου για τη βιοηθική που θα κατατεθεί τον Μάρτιο…

Και οι μαμάδες και η κορούλα είναι σκέτη γλύκα πάντως! Δείτε το σχετικό βίντεο.

Και από τους διαδρόμους των μαιευτηρίων στους διαδρόμους της πολιτικής όπου αντίστοιχα συγκινητικές στιγμές είναι εξαιρετικά  σπάνιες,  αλλά όχι ανύπαρκτες. Η υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλίας Κριστίν Τομπιρά καλείται να απαντήσει σε βουλευτή της αντιπολίτευσης που την κατηγορεί ότι με το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων θέλει “να καταστρέψει τη γαλλική οικογένεια” και “να βγάλει τις λέξεις πατέρας και μητέρα από τον αστικό κώδικα”.  -“Γνωρίζετε πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αν και οι βουλευτές σας σπάνια μας τιμούν με την παρουσία τους σε αυτή τη συζήτηση” απαντάει η υπουργός και συνεχίζει με μία γεμάτη πάθος υπεράσπιση της ισότητας που θα κάνει τους συναδέλφους της να σηκωθούν όρθιοι ξεσπώντας σε χειροκροτήματα:

“Κύριε βουλευτή δεν θέλετε να πιστέψουμε ότι τόσα χρόνια σας έχουν κλεισμένο μέσα σε ένα ιγκλού και αγνοείτε πλήρως τη διαφορετικότητα των οικογενειών σε αυτή τη χώρα. Ότι αγνοείτε παντελώς την ύπαρξη ομογονεϊκών οικογενειών σε αυτή τη χώρα. Ότι αγνοείτε πως τα ομόφυλα ζευγάρια αγαπιούνται το ίδιο με τα ετερόφυλα ζευγάρια. Ότι αγαπούν ακριβώς το ίδιο τα παιδιά τους που είναι όλα τους παιδιά της Γαλλίας. Ναι κύριε βουλευτή, η κυβέρνηση καταθέτει ένα νομοσχέδιο που κομίζει πρόοδο, γενναιοδωρία, ισότητα και αδελφοσύνη. Ένα νομοσχέδιο που εξασφαλίζει την ασφάλεια δικαίου σε όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν στη Γαλλία. Και πρέπει να σας πω ότι αυτό είναι κάτι που με κάνει εξαιρετικά περήφανη.”

Ακόμα κι αν δεν μιλάτε γαλλικά, αξίζει να δείτε την παρέμβασή της (στο 3:17 του βίντεο)

Και παρακάτω μερικές φωτογραφίες από τη μεγάλη διαδήλωση υπέρ του γάμου στο Παρίσι πριν δυο βδομάδες. Σε αντίθεση με τις κινητοποιήσεις των αντιπάλων του μέτρου, θα προσέξατε ότι σε αυτή την περίπτωση τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ούτε καν ασχολήθηκαν με το θέμα…

“Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφοσύνη. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο”

O γκέι δήμαρχος του Παρισιού κ. Ντελανοέ με άλλες προσωπικότητες.

“Ναι στους γκέι γάμους, όχι στους δυστυχισμένους γάμους.”

“Η οικογένειά μου δεν διαφέρει από τη δική σας”

“Θέλω κι εγώ διατροφή. Διαζύγιο για όλους!”

“Κι ο Χριστός είχε δυο μπαμπάδες.”

“H μαμά μου θέλει να με υιοθετήσει. Εσάς τί σας πειράζει;”

H εξαιρετική φωτογραφία του Olivier Ciappa που έγινε το σήμα κατατεθέν των κινητοποιήσεων.

Και για το κλείσιμο ένα μικρό απόσπασμα από την  απάντηση της λεσβίας συγγραφέως Virginie Despentes στην παρέμβαση του σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν εναντίον του γάμου ομοφύλων:

“Σαν να μην έφταναν όλες οι ανοησίες που ακούμε τόσο καιρό για τον γάμο των γκέι, αποφάσισε και ο κύριος Ζοσπέν να ξεκινήσει σόλο καριέρα. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε όμως: Μας διαβεβαιώνει ότι δεν το κάνει από εχθρότητα! Δεν προτείνει να βγούμε στο δρόμο και να σπάσουμε τα μούτρα κάποιας αδελφής, ούτε να κάνουμε κόλαση τη ζωή μιας λεσβίας στο λύκειο. Προς θεού, τίποτα από όλα αυτά, απλά θέλει να μας προειδοποιήσει ότι ο γάμος είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια: “Η ανθρωπότητα -μας λέει- έχει οικοδομηθεί πάνω στη σχέση ανδρών-γυναικών”.

Νάτο λοιπόν, χωρίς καμία εχθρότητα, χωρίς την παραμικρή ομοφοβική διάθεση: οι ομοφυλόφιλοι δεν αποτελούν μέρος της ανθρωπότητας. Πρέπει να το αποδεχτούμε: υπάρχει η Ανθρωπότητα με Α κεφαλαίο που έχει στη διάθεσή της τους θεσμούς και μία κάστα λιγότερο ευγενής και λιγότερο ανθρώπινη. Μια κάστα που θα πρέπει να είναι ευχαριστημένη απλά και μόνο επειδή  δεν την καταδιώκουν και όχι να διεκδικεί  δικαιώματα από το κράτος! Ο Προυστ, ο Ζενέ, ο Ζιντ: Όλοι αυτοί ήταν λιγότερο άνθρωποι από τους ετεροφυλόφιλους.

Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν με θεωρούσα “γυναίκα” όπως ορίζουν τον εαυτό τους οι γυναίκες που κάνουν σχέσεις με άντρες. Μέχρι όμως να ακούσω αυτή τη δήλωση, ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι δεν αποτελώ πια μέρος της ανθρωπότητας. Θα μου πάρει λίγο καιρό μέχρι να το συνηθίσω. Ίσως γιατί άργησα να γίνω λεσβία. Δεν έχω συνηθίσει να με βάζουν στη θέση μου κάθε πέντε λεπτά. Στην καινούρια μου θέση, τη θέση αυτών που οι άλλοι …απλά τους ανέχονται.”


Σχετικές αναρτήσεις:
Οι ομοφυλόφιλοι θέλουν να υιοθετήσουν , αλλά από πού;
Μήνυμα προς τους ετεροφυλόφιλους συμπολίτες: “Αν ενδιαφέρεστε, βοηθήστε”

ΠΟΔΑΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ 2013: ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΚΟΥΪΖ ΤΟΥ GAY SUPER HERO ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΕΝΑ ΔΩΡΟ!

Τι καλύτερο για να υποδεχτούμε το νέο έτος από έναν διαγωνισμό που θα μου δώσει την ευκαιρία να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τους πιστούς αναγνώστες/τριες που έχουν στηρίξει αυτό το ιστολόγιο εδώ και χρόνια; Η ιδέα του διαγωνισμού είναι απλή και στηρίζεται στην ύλη αυτού του μπλογκ. Πρόθεσή μου όμως είναι κερδίσει το δώρο ο πιο παρατηρητικός αναγνώστης ή αναγνώστρια!

Για να απαντήσετε, θα πρέπει να θυμηθείτε  τις πέντε ετήσιες ανασκοπήσεις των γεγονότων της χρονιάς που έχουν δημοσιευτεί σε αυτό το μπλογκ – η τελευταία μόλις πριν μία εβδομάδα:

Η ανασκόπηση του 2008

Η ανασκόπηση του 2009

Η ανασκόπηση του 2010

Η ανασκόπηση του 2011

Η ανασκόπηση του 2012

Υπάρχει ένα γεγονός που, αν και αναφέρεται σε κάθε ανασκόπηση από το 2008 ως το 2011, έχει παραλειφθεί στην τελευταία ανασκόπηση του 2012. Όποια ή όποιος βρει ποιο είναι αυτό το γεγονός και απαντήσει πρώτος/η, είτε στα σχόλια αυτής της της ανάρτησης, είτε στο mail (gaysuperhero@hotmail.gr) θα κερδίσει αυτό εδώ:

Το βιβλίο “Ομοφυλοφιλία: μια παγκόσμια ιστορία” κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πάπυρος το 2008 και είναι ένα συλλογικό έργο 380 σελίδων σε μετάφραση Μαργαρίτας Μηλιώρη. Πρόκειται για μία πολυτελή έκδοση που χωρίζεται σε 14 κεφάλαια, ενώ τα κείμενα συνοδεύονται από 250 φωτογραφίες καλλιτεχνικών έργων και όχι μόνο. Σίγουρα ένα έργο που δεν θέλετε να λείπει από τη βιβλιοθήκη σας, και συμβαίνει να έχω στη διάθεσή μου ένα μόνο έξτρα αντίτυπο για όποια/ον καταφέρει να το κερδίσει!  Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το περιεχόμενο του βιβλίου εδώ.

 

Το βιβλίο-έπαθλο μπορώ να το αποστείλω στη νικήτρια ή τον νικητή σε οποιαδήποτε διεύθυνση μου υποδείξει χωρίς να επιβαρυνθεί με ταχυδρομικά έξοδα. Θα πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσω ότι η προσφορά είναι καθαρά δική μου πρωτοβουλία χωρίς καμία συνεννόηση με τον εκδοτικό οίκο ή οποιονδήποτε άλλο. Από τη μεριά μου εύχομαι να υπάρξει νικητής και γρήγορα

Πολύ σύντομα θα επιστρέψουμε στην κανονική ροή αυτού του μπλογκ. Καλή χρονιά και καλή επιτυχία σε όλες και όλους!