ΤΟ OUTING ΕΡΧΕΤΑΙ, Ο ΒΑΛΛΙΑΝΑΤΟΣ ΦΕΥΓΕΙ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

                    Από δημοσίευμα του περιοδικού Flash (1994)

Μερικές σκέψεις για τις δημοτικές εκλογές

Μέσω μιας μακροσκελούς ανακοίνωσης την οποία ίσως να έχετε ήδη διαβάσει, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος δήλωσε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ότι αποσύρει την υποψηφιότητά του για τον δήμο της Αθήνας καταγγέλλοντας λογοκρισία και αποκλεισμούς. Καταγγελίες που έχουν προκαλέσει σχόλια, καθώς τους τελευταίους τρεις μήνες πολλοί υποψήφιοι μεγάλων κομμάτων μάλλον θα ζήλευαν την πρόσβαση που είχε ο συγκεκριμένος υποψήφιος στα μέσα ενημέρωσης.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ουδέποτε ανακοινώθηκαν ονόματα που θα κατέβαιναν πλαισιώνοντας τον επικεφαλής του συγκεκριμένου συνδυασμού, αναρωτιέται κανείς αν η υποψηφιότητα αυτή είχε εξαρχής κάποια άλλη επιδίωξη πέρα από το να κατονομαστούν δημοσίως ως ομοφυλόφιλοι ορισμένοι άλλοι υποψήφιοι για τον δήμο της Αθήνας, είτε μέσω Facebook, είτε στα πλαίσια τηλεοπτικών συνεντεύξεων. Αφού προηγουμένως ο εμπνευστής αυτής της εκστρατείας του outing είχε φροντίσει να καλύψει τα νώτα του αποκαλύπτοντας ο ίδιος την οροθετικότητά του.

Οι συνέπειες για τους δύο υποψηφίους που βρέθηκαν στο στόχαστρο του outing είναι γνωστές: Αμέσως μετά τις αποκαλύψεις ο ένας είδε τα ποσοστά του να κατρακυλούν από τη δεύτερη στην πέμπτη θέση στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο άλλος αποσύρθηκε από την κούρσα του δήμου βρίσκοντας παρήγορη στέγη στο ευρωψηφοδέλτιο μεγάλου κόμματος. Στα μάτια της κοινής γνώμης στιγματίστηκαν όχι μόνο για την υποτιθέμενη ομοφυλοφιλία τους, αλλά και ως «άτολμοι», «πλαστοί» και «υποκριτές».

Την ίδια στιγμή δεν καταγράφηκε καμία ουσιαστική αντίδραση απέναντι σε αυτή την καταστρατήγηση του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή ούτε από τον πολιτικό κόσμο ούτε κι από τα μέσα ενημέρωσης που δεν παρέλειψαν να αναδημοσιεύσουν τις συγκεκριμένες «αποκαλύψεις». Αλλά ούτε και από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που ασχολούνται με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, οι οποίες μάλιστα έσπευσαν να χαιρετίσουν την υποψηφιότητα Βαλλιανάτου αποφεύγοντας για ακόμα μια φορά να διαχωρίσουν τη θέση τους από πρακτικές όπως το outing.

Από τη μεριά του ο πρώην υποψήφιος φρόντισε να ανταποδώσει τη φιλοφρόνηση, χαρακτηρίζοντας μέσω facebook τη νεότερη γενιά ακτιβιστών ως «δικά του παιδιά».

Συνεχίζει βεβαίως να πλανάται το ερώτημα του κατά πόσο υπήρχαν και άλλοι ομοφυλόφιλοι υποψήφιοι οι οποίοι δεν κατονομάστηκαν αλλά αντιθέτως προστατεύτηκαν. Επίσης κατά πόσο θα δούμε στο άμεσο μέλλον τον κ. Βαλλιανάτο να φιγουράρει ως υποψήφιος στις λίστες κάποιου άλλου δημοτικού συνδυασμού. Πόσο μάλλον που ούτε ο νυν δήμαρχος κ. Καμίνης ούτε κάποιος άλλος υποψήφιος βγήκε δημόσια να καταδικάσει τη λογική του outing σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων...

Για να κλείσουμε θα δανειστώ από ένα παλιότερο κείμενό μου μερικές ενδεικτικές δράσεις που έχουν αναλάβει διάφορες μεγάλες πόλεις της Ευρώπης για την άρση των διακρίσεων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ομοφυλόφιλων δημοτών τους. Με την ευχή να δούμε και στα προγράμματα των δικών μας υποψηφίων στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις αντίστοιχες προτάσεις που θα πηγαίνουν πολύ πιο πέρα από την όποια «τουριστική πολιτική» και μέσω αυτής τη στήριξη επετειακών εκδηλώσεων όπως το Pride αλλά και των οργανώσεων το φέρνουν σε πέρας.

Άμστερνταμ (Ολλανδία) Διενέργεια κοινωνιολογικής έρευνας για να σκιαγραφηθεί το προφίλ των δραστών ομοφοβικών επιθέσεων με σκοπό την παρέμβαση στις αντίστοιχες κοινότητες (μαθητές λυκείων, άνεργοι, μουσουλμάνοι).

Λυόν (Γαλλία) Δημιουργία ΛΟΑΔ αρχείου στη δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης που περιλαμβάνει βιβλία, ταινίες, δημοσιογραφικά κείμενα και επιστημονικές δημοσιεύσεις των τελευταίων 15 χρόνων.

Βαρκελώνη (Ισπανία) Πρόγραμμα ευαισθητοποίησης κατά της ομοφοβίας στα γηροκομεία της πόλης με σκοπό να γνωρίσουν οι ηλικιωμένοι ετεροφυλόφιλοι τις εμπειρίες ζωής των συνομήλικών τους ομοφυλόφιλων (διωγμοί από τη δικτατορία του Φράνκο, περίοδος του Aids κτλ).

Κολωνία (Γερμανία) Υπογραφή από το δήμο «Χάρτας της Διαφορετικότητας» και διενέργεια ετήσιου διαγωνισμού για την εταιρεία που ακολουθεί τις καλύτερες πρακτικές για την προώθηση της διαφορετικότητας στο εργατικό της δυναμικό.

Βαντάα (Φινλανδία) Το πρόγραμμα «Τόλμησε» με σκοπό την καταπολέμηση της ομοφοβίας στα σπορ και την ενθάρρυνση των ομοφυλόφιλων αθλητών σε συνεργασία με την Αθλητική Συνομοσπονδία της Φινλανδίας.

...και άλλα πολλά που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ίσως είναι καιρός να ξεφύγουμε από τις πρακτικές του παρελθόντος που έφεραν τη χώρα εδώ που βρίσκεται, δοκιμάζοντας για αλλαγή κάποιες φρέσκες ιδέες.

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

Μια γκέι ξενάγηση στην Κωνσταντινούπολη

Πρωτεύουσα αυτοκρατοριών για 17 αιώνες, μαγνήτης του παγκόσμιου τουρισμού σήμερα καθώς συγκαταλέγεται ήδη στους πέντε πρώτους προορισμούς παγκοσμίως, η Κωνσταντινούπολη έχει να προσφέρει μια μοναδική εμπειρία στον κάθε επισκέπτη, πόσο μάλλον όταν αυτός είναι Έλληνας. Με την ευκαιρία μιας πασχαλινής επίσκεψης στην Πόλη, η στήλη προσπάθησε να συλλέξει εκείνες τις πληροφορίες που θα ενδιέφεραν έναν ομοφυλόφιλο ταξιδιώτη - πληροφορίες που δεν θα βρείτε εύκολα στους τουριστικούς οδηγούς ή στις ξεναγήσεις των τουριστικών γραφείων. Το αποτέλεσμα μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.

Μια ξενάγηση στην Πόλη δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει από τον Ιουστινιανό, τον αυτοκράτορα που άφησε όσο κανείς άλλος τη σφραγίδα του στη Βασιλεύουσα. Στα έργα του περιλαμβάνεται η Αγιά Σοφιά αλλά και η εξαιρετικά ατμοσφαιρική Βασιλική Κιστέρνα, μια τεράστια υπόγεια δεξαμενή που στηρίζεται σε 336 κίονες και υδροδοτούσε την πόλη κατά τη βυζαντινή περίοδο. Τις φωτογραφίες τράβηξε ο Δ. που με συνόδευσε στο ταξίδι.

 

Δυστυχώς όμως ο Ιουστινιανός δεν έμεινε στην ιστορία μόνο για αυτό το εντυπωσιακό πρόγραμμα δημόσιων έργων. Στα πλαίσια της καταστολής των «ειδωλολατρικών» πρακτικών που συνδέονταν με τον ελληνικό πολιτισμό της προχριστιανικής περιόδου, ο Ιουστινιανός έγινε ο πρώτος χριστιανός ηγεμόνας που ξεκίνησε οργανωμένους διωγμούς σε βάρος των ομοφυλόφιλων. Χρησιμοποίησε μάλιστα τις συγκεκριμένες κατηγορίες ως πρόσχημα για να ξεφορτωθεί τους πολιτικούς του αντιπάλους. Σχετικά διαβάζουμε στην «Απόκρυφη Ιστορία» του ιστορικού Προκόπιου (εκδόσεις Άγρα, 2010):

«Αργότερα απαγόρεψε με νόμο ακόμα και την παιδεραστία. Δεν εξέταζε όμως ποιοι παρέβαιναν τον νόμο μετά την ισχύ του αλλά ασχολούνταν και με εκείνους που είχαν προσβληθεί από αυτή την ασθένεια οποτεδήποτε στο παρελθόν. Όσο για την ποινική δίωξη των ατόμων αυτών, διεξαγόταν χωρίς να τηρείται κανένας από τους κανόνες: τους επιβαλλόταν ποινή ακόμα και χωρίς να υπάρχει κατήγορος και αρκούσε ο λόγος ενός ανδρός ή ενός αγοριού, ακόμα και δούλου, αν το 'φερνε η τύχη, που εξαναγκαζόταν μάλιστα να καταθέσει εναντίον του κυρίου του, για να θεωρηθεί ότι είχε εξακριβωθεί η ενοχή. Όποιους λοιπόν συλλάμβαναν με τον τρόπο αυτόν, τους έκοβαν τα γεννητικά όργανα και τους διαπόμπευαν. Στην αρχή όμως δεν επέβαλλαν σε όλους αυτή την ποινή, αλλά μόνο σε αυτούς που θεωρούνταν Πράσινοι ή κάτοχοι πολλών χρημάτων ή είχαν κατά τύχη πέσει στη δυσμένεια των τυράννων για κάποιο λόγο.»

Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι ο ίδιος ο Ιουστινιανός τιμούσε ιδιαίτερα τη μνήμη των αγίων Σέργιου και Βάκχου, δύο στρατιωτών που μαρτύρησαν κατά τη ρωμαϊκή περίοδο και που η σχέση τους παραπέμπει στα αρχαιοελληνικά πρότυπα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη σχετική ακολουθία που διαβάζεται στις εκκλησίες την ημέρα της εορτής τους, οι δύο άγιοι «συνδέονταν με αδελφική στοργή και πίστη» (η στήλη έχει ασχοληθεί πρόσφατα μαζί τους εδώ) Ο αυτοκράτορας θεωρούσε ότι οι δύο άγιοι είχαν σώσει τη ζωή του και για τον λόγο αυτό τους αφιέρωσε έναν ναό που αρχιτεκτονικά θεωρείται πρότυπο της Αγιάς Σοφιάς σε μικρότερη κλίμακα. Σήμερα η εκκλησία των αγίων Σέργιου και Βάκχου λειτουργεί ως τζαμί...

Στο αρχαιολογικό Μουσείο δίπλα στο ανάκτορο Τοπκαπί, μπορείτε να δείτε εξαιρετικά διακοσμημένες σαρκοφάγους της ρωμαϊκής περιόδου από τη Συρία και τη Μικρά Ασία.

 

 

Όχι πολύ μακριά από την Αγιά Σοφιά μπορείτε να επισκεφτείτε το ανάκτορο του Παργάλη Ιμπραήμ Πασά. Ο έλληνας που σύμφωνα με τους χρονογράφους της εποχής συνδέθηκε ερωτικά με τον σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και χρημάτισε για χρόνια Μεγάλος Βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχτισε τη λαμπρότερη ιδιωτική κατοικία της εποχής του ακριβώς απέναντι από το Μπλε Τζαμί. Σήμερα στεγάζει το μουσείο Τουρκικής και Ισλαμικής Τέχνης το οποίο καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές παραμένει κλειστό λόγω ανακαίνισης. Τελικά η αντιπαλότητα ανάμεσα στον Παργάλη Ιμπραήμ Πασά και την αγαπημένη σύζυγο του σουλτάνου Χιουρέμ είχε σαν αποτέλεσμα τη δολοφονία του. Η στήλη έχει ασχοληθεί και με τη δική του ιστορία εδώ.

 
Μετά τις οθωμανικές ραδιουργίες, καιρός να ελαφρύνουμε λίγο την περιήγησή μας με αυτή τη φωτογραφία από τα σκαλοπάτια στη συνοικία του Καράκιοϊ, κοντά στις ακτές του Βοσπόρου, που μια ομάδα νεαρών καλλιτεχνών αποφάσισε να βάψει στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η κίνησή τους αυτή προκάλεσε την αντίδραση πολλών συντηρητικών μουσουλμάνων...

Δυστυχώς όμως οι ομοφυλόφιλοι της Τουρκίας (και όχι μόνο) δεν αντιμετωπίζουν μόνο την εχθρότητα των μουσουλμάνων. Όπως διαβάζουμε στην Athens Voice, με την ευκαιρία του φετινού Πάσχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν παρέλειψε να καταδικάσει «το εθνοφυλετικό και θρησκευτικό μίσος». Προφανώς όμως όταν πρόκειται για τη χριστιανική αγάπη ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, αφού μόλις πριν λίγους μήνες ο ίδιος ο Πατριάρχης είχε χρησιμοποιήσει τα σκληρότερα λόγια προκειμένου να καταδικάσει ως «κατακριτέες» και «απόρροια αμαρτίας» τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου...

(Κάπου εδώ θα ανέβαζα φωτογραφίες από το Φανάρι και τον φετινό εορτασμό του ορθόδοξου Πάσχα σε εκκλησία της Πόλης, αλλά επειδή δεν θέλω να προκαλέσω τους «ευσεβείς» αναγνώστες, πάμε παρακάτω...)

Όσα αναφέρουμε παραπάνω δεν εμποδίζουν πάντως τους γκέι της Κωνσταντινούπολης αλλά και τους ξένους επισκέπτες να το ρίχνουν έξω. Σε μια πάροδο της Ιστικλάλ, του τεράστιου εμπορικού πεζόδρομου που διασχίζει τη γειτονιά του Πέραν βρίσκεται το παλιότερο γκέι μπαρ της Πόλης που μετράει ήδη δώδεκα χρόνια. Το Sugar and Spice είναι και το μόνο που βγάζει τραπεζάκια έξω...

Στην Ιστικλάλ γίνεται κάθε Ιούνιο και η παρέλαση περηφάνιας των ομοφυλόφιλων της Πόλης, γεγονός που έχει προσελκύσει και τους διοργανωτές των μεγάλων γκέι πάρτι που διοργανώνονται ανά την υφήλιο...

Επίσης κοντά στην Ιstiklal βρίσκεται το Tekyon που κάθε Σάββατο βράδυ μαζεύει τα πλήθη που διασκεδάζουν αποκλειστικά στους ρυθμούς της τουρκικής ποπ. Αρκετά ευρύχωρο για τα δικά μας δεδομένα (σε αντίθεση με τα ελληνικά κλαμπ, εκεί τουλάχιστον μπορείς να χορέψεις) στο Tekyon συνυπάρχουν οι τούρκοι γκέι που ακολουθούν τα πρότυπα του σύγχρονου γυμνασμένου μετροσέξουαλ με πολύ πιο παραδοσιακές, «οθωμανικές» καταστάσεις. Όσοι δεν αντέχουν την τούρκικη ποπ και προτιμούν πιο δυτικά ακούσματα θα προτιμήσουν το Neo ή το Love στην πιο εύπορη περιοχή του Νισάντασι, βόρεια της πλατείας Ταξίμ. Και οι πιο τολμηροί θα πάνε για after στο Cheeky, σε μια εξαιρετικά κακόφημη πάροδο της Istiklal όπου συγκεντρώνονται διάφοροι οίκοι ανοχής. Πάντως, σύμφωνα με τους έλληνες που ζουν στην Πόλη, η γκέι ζωή της Αθήνας δεν έχει κάτι να ζηλέψει από την Κωνσταντινούπολη...

 

Για όσους έχουν κουραστεί από τα ξενύχτια, την κοσμοπλημμύρα της Ιστικλάλ και το απίστευτο μποτιλιάρισμα στους δρόμους της Πόλης, η λύση είναι μια απόδραση με το καραβάκι στις πανέμορφες Πριγκιποννήσους. Η δεύτερη από αυτές ονομάζεται Αντιγόνη, και εκεί βρήκε καταφύγιο ο μεγάλος τούρκος διηγηματογράφος Σαΐτ Φαΐκ για να ξεφύγει από τα κουτσομπολιά σχετικά με την σεξουαλικότητά του. Ο Φαΐκ είναι εκπρόσωπος της λεγόμενης «ανθρωπιστικής τάσης» στην τουρκική λογοτεχνία και γράφει με ιδιαίτερη αγάπη για τους προλετάριους του λιμανιού αλλά και τους έλληνες της Πόλης (κάποια διηγήματά του έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά). Το σπίτι του στην Αντιγόνη έχει μετατραπεί σε μουσείο και η είσοδος είναι δωρεάν. Συν τοις άλλοις, είναι μια εκπληκτική ευκαιρία να δείτε από μέσα μια τυπική ξύλινη εξοχική κατοικία των Πριγκιποννήσων, ζηλευτό προνόμιο των αστών της Πόλης...

 

   

Γυρνώντας από τις Πριγκιποννήσους, μην παραλείψετε να κάνετε μία στάση στο ανάκτορο του Ντολμαμπαχτσέ που με τους τεράστιους πολυελαίους και τις κρυστάλλινες σκάλες του αποτελεί την αποθέωση του τουρκομπαρόκ. Μέρος της ξενάγησης είναι και το δωμάτιο όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ. Βίντεο που ισχυρίζονται ότι ο Ατατούρκ εκτός από αλκοολικός ήταν και ομοφυλόφιλος είχαν σαν αποτέλεσμα η τουρκική κυβέρνηση να μπλοκάρει πριν λίγα χρόνια το YouTube, μια απόφαση που παραμένει σε ισχύ μέχρι σήμερα. Επίσης μπλοκαρισμένοι είναι δημοφιλείς ιστότοποι και εφαρμογές γκέι γνωριμιών όπως το Grindr και το Planetromeo…

 

Λίγο πριν κλείσουμε, μία νότα για τα περίφημα τουρκικά χαμάμ τα οποία οι ξένοι γκέι επισκέπτες δεν θα πρέπει να συγχέουν με ναούς σαρκικών απολαύσεων όπως συμβαίνει με τις σάουνες σε διάφορες δυτικές πρωτεύουσες. Μπορείτε να επισκεφτείτε κάποιο από τα παραδοσιακά χαμάμ έχουν απομείνει στην Πόλη έχοντας στο νου σας ότι πέρα από κάνα-δυο κακόφημα στην περιοχή του Γαλατά, τα περισσότερα δεν βλέπουν με καλό μάτι τις περιπτύξεις μεταξύ των θαμώνων. Γνωριμίες μπορούν να γίνουν παντού αλλά λίγη προσοχή σίγουρα δεν βλάπτει...

Και για το τέλος θα πρέπει σίγουρα να αναφερθούμε στην εικαστική σκηνή της Κωνσταντινούπολης που αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης, ιδιαίτερα μετά τα εγκαίνια του μουσείου σύγχρονης τέχνης στις ακτές του Βοσπόρου το 2004. Ανάμεσα στα άλλα, το μουσείο περιλαμβάνει αρκετά έργα γυναικών καλλιτεχνών της χώρας, πολλά από τα οποία αναδεικνύουν με γλαφυρό τρόπο τη δύσκολη θέση της γυναίκας στη μουσουλμανική κοινωνία της σύγχρονης Τουρκίας. Πολλές και διάσημες είναι οι γκαλερί που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια γύρω από την Ιστικλάλ. Μία από αυτές είναι η Arter που φιλοξενεί αναδρομική έκθεση του βρετανού καλλιτέχνη Marc Quinn (γνωστός για τα γλυπτά του που παρουσιάζουν σώματα που ξεφεύγουν από τον «κλασικό κανόνα» όπως ανάπηροι, τρανσέξουαλ κτλ), ενώ από την Gallerist ξεκίνησε την καριέρα του ο ζωγράφος Taner Ceylan, γνωστός για τα ομοερωτικά του έργα όπως αυτό εδώ.

ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΤΟΝ ΣΩΣΙΑ ΜΟΥ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια. Όπως μπορείτε να δείτε και στο τέλος της ανάρτησης, το κείμενο βρέθηκε στην πρώτη θέση της λίστας με τα πιο διαβασμένα της A.V. την περασμένη εβδομάδα με πάνω από 15 χιλιάδες επισκέψεις. Σας ευχαριστώ πολύ!]

Ζευγάρια που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό…

Ορισμένοι τους κοιτάνε περίεργα θεωρώντας ότι δεν μπορεί παρά να είναι αδέλφια. Άλλοι πάλι τους συγχαίρουν που είναι τόσο «ταιριαστό ζευγάρι». Οι ομοιότητες στην εξωτερική εμφάνιση μεταξύ δύο ερωτικών συντρόφων διαφορετικού φύλου πάντα προκαλούσαν πολλές και ποικίλες αντιδράσεις στον κοινωνικό τους περίγυρο. Όταν όμως πρόκειται για ζευγάρι του ίδιου φύλου, οι ομοιότητες μπορεί να είναι ακόμα περισσότερο χτυπητές. Και όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα, δεν θα μπορούσε παρά να υπάρχει και ένα μπλογκ αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα ζευγάρια που μοιάζουν με ...δίδυμα αδέλφια.

Ο δημιουργός του λέει ότι με αυτή την κίνηση θέλει να ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά «με τον ναρκισσισμό, την επιδειξιομανία και τη σεξουαλικότητα». Τα ίδια τα ζευγάρια πάντως που στέλνουν τις φωτογραφίες τους οικειοθελώς δεν φαίνεται να ανησυχούν μήπως με την ύπαρξή τους επικυρώνουν τη φροϋδική θεωρία που αντιμετωπίζει την ομοφυλοφιλία ως ...μια μορφή ναρκισσισμού. Αντιθέτως επιλέγουν τον αυτοσαρκασμό τονίζοντας πολλές φορές την ομοιότητά τους μέσω του grooming (μαλλιά, γένια κτλ), της πόζας και της έκφρασης χωρίς να φοβούνται να εκτεθούν στα αδηφάγα βλέμματα των social media. Άλλωστε και οι ψυχολόγοι επιβεβαιώνουν ότι ο καθένας από μας εμπιστεύεται ενστικτωδώς περισσότερο ένα πρόσωπο που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με το δικό μας. Και αυτό ισχύει εξίσου για τα ζευγάρια ίδιου και διαφορετικού φύλου.

 

 

 

 

Μπορείτε να δείτε ακόμα περισσότερες φωτογραφίες στο boyfriendtwin.tumblr.com

Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice  όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

 

Διδάσκοντας τη διαφορετικότητα στα ευρωπαϊκά σχολεία

Η αναγνώριση του γάμου ομοφύλων και της ομογονεϊκότητας σε ολοένα και περισσότερες χώρες της Ευρώπης αποτελεί μια εκ βάθρων κοινωνική αλλαγή η οποία δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστα τα εκπαιδευτικά συστήματα στις χώρες αυτές. Το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού (bullying) δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Την ίδια στιγμή η αντιμετώπιση εντός του σχολικού περιβάλλοντος των παιδιών που σε ευαίσθητη ηλικία συνειδητοποιούν τη διαφορετικότητά τους ή εκείνων που μεγαλώνουν με ομογονεϊκές οικογένειες μετατρέπεται σε μία πρόκληση που οι ιθύνοντες της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν μπορούν πλέον να αγνοήσουν.

Στο συμπέρασμα αυτό έχουν καταλήξει οι υπεύθυνοι του βρετανικού υπουργείου Παιδείας καθώς –μετά την πρόσφατη θέσπιση του γάμου ομοφύλων στη Μεγάλη Βρετανία– οι δάσκαλοι έρχονται αντιμέτωποι με τις σχετικές απορίες και τα ερωτήματα των μαθητών ήδη από το Δημοτικό. Πόσο μάλλον που οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τη λέξη «γκέι» με αρνητικό πρόσημο σε βάρος συνομηλίκων τους πριν ακόμα συνειδητοποιήσουν καλά-καλά τι ακριβώς σημαίνει. Για τον σκοπό αυτό έχουν καταρτίσει ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης των μαθητών σχετικά με τη διαφορετικότητα, χρησιμοποιώντας μια σειρά είκοσι βιβλίων γραμμένων και εικονογραφημένων ειδικά για παιδιά.

Ένα από αυτά τα βιβλία έχει τίτλο «Ο βασιλιάς και ο βασιλιάς» και είναι δημιούργημα δύο ολλανδών συγγραφέων. Το βιβλίο αφηγείται με τη μορφή παραμυθιού την ιστορία ενός πρίγκιπα που απορρίπτει όλες τις πριγκίπισσες που προσπαθεί να του προξενέψει η βασίλισσα μητέρα του μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει και ερωτεύεται τον αδελφό μίας από αυτές. Το παραμύθι τελειώνει με τον γάμο των δύο πριγκιπόπουλων που πλέον γίνονται «Βασιλιάς και Βασιλιάς» και... έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

 

    
Στη συνέχεια του βιβλίου που έχει τίτλο «Ο βασιλιάς και ο βασιλιάς κάνουν οικογένεια» το ζευγάρι ταξιδεύει στη ζούγκλα και παρατηρούν πως όλα τα ζώα μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Αυτό τους δημιουργεί την επιθυμία να μεγαλώσουν κι αυτοί ένα παιδί. Η επιθυμία τους γίνεται πραγματικότητα όταν ανακαλύπτουν ένα κοριτσάκι που έχει κρυφτεί στις αποσκευές τους και αποφασίζουν να το υιοθετήσουν.

  

Ένα αντίστοιχο γερμανικό βιβλίο γραμμένο ειδικά για παιδιά έχει τίτλο «Ο συγκάτοικος του μπαμπά». Διηγείται την ιστορία ενός αγοριού που οι γονείς του έχουν χωρίσει και ο πατέρας του ζει πλέον με έναν άλλο άντρα.

   

Παραπάνω μπορείτε να δείτε μερικά αποσπάσματα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία εδώ.

Δυστυχώς δεν έχουν λείψει και οι ηχηρές αντιδράσεις απέναντι στις προτεινόμενες αλλαγές από οργανωμένες ομάδες «ανησυχούντων» που με τη βοήθεια της οικονομικής κρίσης προσπαθούν να μεταφέρουν στην Ευρώπη το κλίμα κοινωνικού διχασμού που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια για το συγκεκριμένο θέμα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Στη Βρετανία θρησκευτικές οργανώσεις επιτέθηκαν στα καινούρια προγράμματα με εκφράσεις όπως «παιδική κακοποίηση» και «προπαγάνδα που έχει σκοπό να δημιουργήσει στα παιδιά θετική στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία.»

Στη Βάδη-Βυρτεμβέργη της Γερμανίας (ομόσπονδο κρατίδιο στα νοτιοδυτικά της χώρας με ισχυρή βιομηχανία και πρωτεύουσα τη Στουτγάρδη) η πρόθεση των αρχών να εισάγουν στα σχολεία ένα πρόγραμμα για την αποδοχή της διαφορετικότητας στα πλαίσια όχι της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης αλλά της αγωγής του πολίτη, προκάλεσε επίσης την οργή οργανώσεων «ανησυχούντων γονέων». Οι τελευταίοι συγκέντρωσαν 200 χιλιάδες υπογραφές μέσω διαδικτύου και έχουν ήδη προχωρήσει σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στη Στουτγάρδη και την Κολωνία. Όσο για τον δημόσιο λόγο τους, δεν διστάζουν να εκτροχιαστούν φτάνοντας στο σημείο να μιλάνε για «πλύση εγκεφάλου» ή ακόμα και για «προώθηση της παιδοφιλίας»...

Αλλά και στη Γαλλία οι οργανώσεις που πρωτοστάτησαν πέρσι στις κινητοποιήσεις εναντίον του γάμου ομοφύλων ξαναχτυπούν φέτος διοργανώνοντας παράνομες «ημέρες αποχής» των μαθητών από τα δημόσια σχολεία. Με αυτό τον τρόπο διαμαρτύρονται για το πρόγραμμα «Η Αλφαβήτα της Ισότητας» μέσω του οποίου οι μαθητές καλούνται να συνειδητοποιήσουν τα κοινωνικά στερεότυπα σε σχέση με το φύλο και πως αυτά επηρεάζουν τη συμμετοχή σε δραστηριότητες της ηλικίας τους όπως το παιχνίδι και ο αθλητισμός. Για τους αντιδραστικούς πρόκειται για μια ακόμα συνωμοσία που έχει σκοπό την κατάργηση των δύο φύλων και την προώθηση της ομοφυλοφιλίας...

Όσο για την Ελλάδα, όπως έχουμε δει πρόσφατα σε αυτή εδώ τη στήλη, τα σχολικά προγράμματα αποσιωπούν κάθε αναφορά σχετικά με την ομοφυλοφιλία, φτάνοντας σε σημείο να λογοκρίνουν την ελληνική ιστορία και λογοτεχνία προκειμένου να το πετύχουν. Την ίδια στιγμή κάποιοι αρκούνται να ψελλίζουν ευχολόγια περί «συμφώνου συμβίωσης» και «ωρίμανσης της κοινωνίας στο μακρινό μέλλον». Προσπαθώντας να αποφύγουν τις επώδυνες ρήξεις με ότι μέχρι πρότινος θεωρούσαν αυτονόητο ειδικά στον χώρο της παιδείας, στρουθοκαμηλίζουν απέναντι σε μια κοινωνική ανάγκη που μπορεί να παραμένει βουβή αλλά γίνεται ολοένα πιο πιεστική και επείγουσα κάθε μέρα που περνάει...