Για τον Νταν το να ζήσει τη ζωή του ακριβώς όπως ήθελε δεν έμοιαζε τόσο εύκολο τον καιρό που ήταν 14 χρονών και ξεκινούσε τις εμφανίσεις του στο ροντέο: «Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω αυτή τη δουλειά, να συναλλάσσομαι με άλλους κτηνοτρόφους και ταυτόχρονα να είμαι γκέι και να έχω σχέση με άντρα.» Για δέκα χρόνια παράτησε την επαρχία και τη ζωή που ήξερε και μετακόμισε στην πόλη προσπαθώντας να συμμορφωθεί με το γκέι στερεότυπο που είχε στο μυαλό του. «Φορούσα τα σχετικά ρούχα, άκουγα τη σχετική μουσική και πήγαινα στα σχετικά μαγαζιά. Όμως τελικά συνειδητοποίησα πως όλο αυτό δεν ήταν για μένα.»
Για τον Μίκι η πορεία ήταν ακριβώς η αντίθετη, αφού γεννήθηκε στη Μελβούρνη και κάποια στιγμή παράτησε τη δουλειά του και αποφάσισε να γυρίσει την Αυστραλία. Η περιπλάνησή του έλαβε τέλος όταν συνάντησε τον Νταν και βρήκε τη ζωή που ονειρευόταν: «Μ' αρέσει που ζούμε ανάμεσα στα ζώα και έχω δίπλα μου τον άνθρωπό μου. Αυτό είναι το μέρος όπου αισθάνομαι περισσότερο άνετα. Εδώ ηρεμεί η ψυχή μου και νιώθω πως βρίσκομαι στο σπίτι μου.»
Δείτε τη ρομαντική ιστορία τους στο σχετικό βίντεο. Σαν ένα Brokeback Mountain χωρίς μυστικά και χωρίς δάκρυα.
________________________________________________________
* Την περασμένη εβδομάδα, τρομοκράτες χτύπησαν την Athens Voice καίγοντας ολοσχερώς τα γραφεία της. Οι αναγνώστες αυτής της ηλεκτρονικής στήλης γνωρίζουν καλά ότι η εφημερίδα πήρε πολύ περισσότερα ρίσκα από ό,τι ένας κουκουλοφόρος που εισβάλλει μέσα στη νύχτα με σκοπό να κάψει τον χώρο όπου εργάζονται και δημιουργούν δεκάδες άνθρωποι. Ανάμεσα σε αυτά και η απόφασή της να παραχωρήσει χώρο ελεύθερης έκφρασης σε έναν γκέι μπλόγκερ "της διπλανής πόρτας" χωρίς λογοκρισίες και περιορισμούς. Ένα ρίσκo μεταξύ πολλών άλλων που η εφημερίδα τα πλήρωσε και σε συναδελφική αλληλεγγύη, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι η είδηση του εμπρησμού θεωρήθηκε «χαμηλής βαρύτητας» από μεγάλη μερίδα του τύπου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ναζισμός δεν σηκώνει επιλεκτική αντιμετώπιση, όποια κι αν είναι η ιδεολογική κουκούλα που φοράει κάθε φορά. Τα κάθε λογής μαντρόσκυλά του, οπλισμένα με φυτίλια ή λεπίδες που αστράφτουν στο σκοτάδι, θα πρέπει να μας βρουν όλους απέναντι. Όσο υπάρχει ακόμα καιρός, αν δεν είναι ήδη πολύ αργά. Όσο έχουμε ακόμα κάτι να υπερασπιστούμε πέρα από στάχτες και αποκαΐδια.