ΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ ΓΥΜΝΑ ΤΟΥ ΑΟΥΡΕΛΙΟ ΜΟΝΓΚΕ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

 

Φως και σκοτάδι, έρωτας και θάνατος

Ο Aurelio Monge γεννήθηκε πριν 44 χρόνια στην Ισπανία και ασχολήθηκε αρχικά με το σχέδιο αλλά πολύ γρήγορα τον κέρδισε η φωτογραφία. Βάση εκκίνησης της δουλειάς του είναι το κλασικό ιδεώδες της ομορφιάς, όμως στη μελέτη του φωτός και της σκιάς έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από τους μεγάλους δασκάλους του μπαρόκ όπως ο Βελάσκεθ και ο Καραβάτζιο. Στη φωτογραφία επάνω, ο «Στοχαστής».

Πλάτων, από τη σειρά «Οι φιλόσοφοι»

Η σχολή του Πυθαγόρα


Θάνατος

Ενοχή και αμαρτία

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη

Χριστός

Anima obscura (Σκοτεινή ψυχή)

 

Pietà - Η Αποκαθήλωση

Διόνυσος

Οσιομάρτυρας

Homo sapiens

Πορτρέτο του καλλιτέχνη

Προμηθεύς

Μίδας

Ουράνια σώματα

Πτώση στα Τάρταρα

Ο Τελέγονος φονεύει τον Οδυσσέα

Ουρανός

Το θαύμα της ζωής

Μπορείτε να δείτε περισσότερα έργα του καλλιτέχνη αν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του εδώ.

ΕΝΑΣ ΓΚΕΪ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια.]

 

Ο τζαμαϊκανός Μάρλον Τζέιμς κέρδισε το βραβείο Μπούκερ και ετοιμάζει σίριαλ για το HBO.

«Ήξερα πως έπρεπε να φύγω από την Τζαμάικα - είτε μέσα σε φέρετρο, είτε μέσα σε αεροπλάνο.» Με αυτή τη φράση ξεκινάει το κείμενο που έγραψε πριν λίγους μήνες ο Marlon James για τους New York Times. Ένα κείμενο στο οποίο εξομολογείται πως είναι ομοφυλόφιλος - μια εξομολόγηση που πίσω στην πατρίδα ίσως του στοίχιζε τη ζωή. Ο 45χρονος συγγραφέας κέρδισε την περασμένη εβδομάδα το βραβείο Μπούκερ, ίσως το σημαντικότερο της αγγλόφωνης λογοτεχνίας, για το βιβλίο του «Μια σύντομη ιστορία εφτά σκοτωμών» (A brief history of seven killings). Και αυτή τη στιγμή συνεργάζεται με το συνδρομητικό κανάλι HBO που έχει αναλάβει να μεταφέρει το βιβλίο στην τηλεοπτική οθόνη. Ο ίδιος μπορεί να μένει πλέον στις ΗΠΑ, αλλά οι μνήμες και η ιστορία της Τζαμάικα συνεχίζουν να τροφοδοτούν το έργο του. Μέσα από μια πλειάδα χαρακτήρων, το βραβευμένο μυθιστόρημα εστιάζει στη διαπλοκή πολιτικής και οργανωμένου εγκλήματος με αφορμή ένα γεγονός που συντάραξε το νησί το 1976: Την απόπειρα δολοφονίας του Μπομπ Μάρλεϊ. Αλλά και τις προεκτάσεις αυτής της βίας, μέσα από το εμπόριο ναρκωτικών, στην Αγγλία και την Αμερική της δεκαετίας του '80.

Πηγή έμπνευσης για τον Τζέιμς είναι η πραγματική Τζαμάικα που διαφέρει αρκετά από το τουριστικό στερεότυπο του ειδυλλιακού παραδείσου στην Καραϊβική με τους χαλαρούς κατοίκους που πλέκουν τα μαλλιά τους ράστα και καπνίζουν μαριχουάνα χορεύοντας ρέγκε στην παραλία. Την Τζαμάικα που συγκαταλέγεται στις χώρες με τους υψηλότερους δείκτες εγκληματικότητας παγκοσμίως. Την Τζαμάικα που το περιοδικό Time αποκάλεσε πριν λίγα χρόνια «ίσως την πιο ομοφοβική χώρα στον πλανήτη». Για τους γκέι του νησιού, το γεγονός ότι πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα κράτη της αμερικάνικης ηπείρου που συνεχίζει να τιμωρεί την ομοφυλοφιλία με δεκαετή φυλάκιση είναι ίσως το μικρότερο από τα προβλήματά τους. Πολύ μεγαλύτερη απειλή είναι τα λιντσαρίσματα «υπόπτων» για ομοφυλοφιλία τους οποίους αναλαμβάνει να «τιμωρήσει» ο εξαγριωμένος όχλος, κυρίως στις παραγκουπόλεις γύρω από το Κίνγκστον.

Οι παράγοντες που τροφοδοτούν το μίσος εναντίον των ομοφυλόφιλων στα λαϊκά στρώματα της Τζαμάικα είναι πολλοί και ποικίλοι. Σημαντικό ρόλο παίζουν αναμφίβολα τα κηρύγματα μίσους των φονταμενταλιστικών προτεσταντικών εκκλησιών που κυριαρχούν στο νησί, αλλά και της αίρεσης των Ρασταφάριανς που έγιναν γνωστοί σε όλον τον κόσμο χάρη στον Μπομπ Μάρλεϊ. Ένας άλλος παράγοντας είναι μια κουλτούρα εγκληματικότητας που συνδέεται με τη φτώχεια, το εμπόριο ναρκωτικών και την τάση των τζαμαϊκανών να λύνουν τις διαφορές τους με τη βία. Μια κουλτούρα που αντικατοπτρίζεται και στους στίχους της ράγκα, ηλεκτρονικής μετεξέλιξης της παραδοσιακής ρέγκε μουσικής. Καλλιτέχνες της ράγκα όπως ο Μπούτζου Μπάντον (που έχει υπάρξει ως και ...υποψήφιος για Γκράμι) έχουν γίνει διαβόητοι σε όλον τον κόσμο για στίχους με τους οποίους καλούν το κοινό να επιτεθεί και να κάψει ζωντανούς τους ομοφυλόφιλους. Στίχοι που έχουν εξασφαλίσει στο συγκεκριμένο είδος τον χαρακτηρισμό «φονική μουσική» (murder music) και στους καλλιτέχνες του μποϊκοτάζ και απαγορεύσεις όποτε προσπαθούν να παίξουν στο εξωτερικό.

Για να ξαναγυρίσουμε όμως στον Μάρλον Τζέιμς, ο ίδιος παραδέχεται πως έζησε τη ζωή του προστατευμένος από τις χειρότερες εκφάνσεις της βίας και της εγκληματικότητας που σπαράζουν το νησί, καθώς μεγάλωσε σε ένα ήσυχο μεσοαστικό προάστιο του Κίνγκστον με πατέρα δικηγόρο και μητέρα αστυνομικό. Παρόλα αυτά, ο τρόμος που σε πολύ τρυφερή ηλικία του προκάλεσε αυτοκτονικές τάσεις ήταν πανταχού παρών. Ιδού πως τον περιγράφει ο ίδιος στο κείμενό του για τους New York Times:

«Ακόμα και σε ηλικία 28 χρονών, επτά χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από το κολέγιο, ήμουν τόσο πεπεισμένος πως η φωνή μου μπορούσε να με «καρφώσει» που είχα σταματήσει να μιλάω σε άτομα που δεν ήξερα. Η σιωπή είχε αφήσει τα σημάδια της αφού περπατούσα με καμπούρα και το στήθος ρουφηγμένο προς τα μέσα, σαν να προσπαθούσα να αποφύγω φανταστικές γροθιές. Είχα περάσει επτά χρόνια σε ένα σχολείο αρρένων: δύο χιλιάδες έφηβοι που φορούσαν όλοι τις ίδιες χακί φόρμες και παραφύλαγαν στην καντίνα, στην τάξη, στα αποδυτήρια, ψάχνοντας για αγόρια διαφορετικά από τα άλλα. Προσπαθούσα να προφυλάξω τον εαυτό μου βρίζοντας, σφίγγοντας τα δόντια για να μη με καταλάβουν από τη φωνή μου και ζωγραφίζοντας κορίτσια με τεράστιο στήθος στο μάθημα των εικαστικών. Για να μη με βάλουν στο μάτι έφερνα στο σχολείο τεύχη του Penthouse αλλά τα υπόλοιπα αγόρια συνέχιζαν να με αποκαλούν «αδελφούλα» κάθε μέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα. Για να σώσω τον μεγαλύτερό μου αδελφό, έφτασα να προσποιούμαι πως δεν είχαμε καμία συγγένεια. Στο σπίτι χανόμουν στο Λονδίνο του Ντίκενς και τον Μισισιπή του Μαρκ Τουέν. Μια μέρα μετά το σχολείο, αντί να γυρίσω σπίτι, περπάτησα για μίλια μέχρι το λιμάνι του Κίνγκστον. Σταμάτησα στην άκρη της αποβάθρας με τη σκέψη ότι την επόμενη φορά θα συνεχίσω να περπατάω.»

O Τζέιμς μπόρεσε να αφήσει οριστικά πίσω του τους εφιάλτες μόλις το 2007, όταν ένα αμερικάνικο κολέγιο του πρότεινε τη θέση του καθηγητή αγγλικής φιλολογίας. Ακόμα και τότε, χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να αποδεχτεί πλήρως τον εαυτό του και να αρχίσει να ζει τη ζωή του ως ομοφυλόφιλος. Όπως λέει ο ίδιος «για πρώτη φορά σταμάτησα να κοιτάω πίσω από τους ώμους μου όταν έπεφτε το σκοτάδι». Το προηγούμενο μυθιστόρημά του με τίτλο «Το βιβλίο των νυχτερινών γυναικών» είχε για θέμα του τη δουλεία στις φυτείες ζαχαροκάλαμου της Τζαμάικα μέσα από τα μάτια μίας σκλάβας. «Η σύντομη ιστορία εφτά σκοτωμών» έχει σίγουρα εξασφαλίσει εκατομμύρια πωλήσεις σε όλον τον κόσμο χάρη στο βραβείο Μπούκερ, ενώ η τηλεοπτική του μεταφορά από το HBO υπόσχεται ακόμα περισσότερα. Και ο ίδιος είναι πλέον τόσο άνετος που ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου είναι γκέι: Ένας γκάνγκστερ ονόματι Weeper που όταν δεν καθαρίζει κόσμο, απαγγέλλει λογοτεχνία. Όσο για το επόμενο βιβλίο του, σκοπεύει αυτή τη φορά να ασχοληθεί με την ιστορία των αυτοκρατοριών της μεσαιωνικης Αφρικής και την πίστη τους στο υπερφυσικό στοιχείο. Πολλοί μιλάνε ήδη για ένα αφρικάνικο Game of Thrones. Να κάτι που σίγουρα θα ενδιαφέρει το HBO...

 

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ Ή ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

Δέκα εξαγγελίες μέσα σε επτά χρόνια

Εδώ και επτά χρόνια το ακούμε συνεχώς αλλά ποτέ δεν το βλέπουμε. Ο λόγος για το περίφημο σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών για το οποίο οι κατά καιρούς κυβερνητικές εξαγγελίες –είτε μέσω διαρροών στον τύπο, είτε μέσω συνεντεύξεων, είτε μέσω ανακοινώσεων, είτε μέσω κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων– έχουν μετατραπεί στο απόλυτο Déjà vu. Την περασμένη Τρίτη ήταν σειρά του σημερινού υπουργού Δικαιοσύνης να εξαγγείλει ξανά-μανά το πολύφερνο σύμφωνο, κάτι που έχει κάνει ήδη τέσσερις φορές από την αρχή του έτους. Όμως δεν είναι ο πρώτος. Παρακάτω κάναμε μια προσπάθεια να συλλέξουμε «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» που ακούστηκαν από τα χείλη των αρμοδίων όλων των κυβερνήσεων της προηγούμενης επταετίας. Γιατί, όπως λένε και οι αμερικάνοι «Αν με κοροϊδέψεις μία φορά, ντροπή σου. Αν με κοροϊδέψεις και δεύτερη, ντροπή μου».

5 Νοεμβρίου 2008 Ψηφίζεται στη Βουλή ένα σύμφωνο συμβίωσης αποκλειστικά για ετερόφυλα ζευγάρια από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ.

15 Ιουλίου 2009 Απορρίπτεται από το θερινό τμήμα της Βουλής πρόταση νόμου του ΠαΣοΚ για επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. ( link ) Τρεις μήνες αργότερα, το ΠαΣοΚ θριαμβεύει στις εκλογές και σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

17 Σεπτεμβρίου 2010 Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης δηλώνει σε συνέντευξή του στον Βήμα FM πως έχει συσταθεί νοπαρασκευαστική επιτροπή για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. (  link )

6 Νοεμβρίου 2010 Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει πως υποστηρίζει ένα σύμφωνο συμβίωσης χωρίς διακρίσεις κατά τη διάρκεια διαδικτυακής συνέντευξης. ( link )

10 Μαΐου 2011 Ανοιχτό αφήνει το θέμα της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια «στο μέλλον» το υπουργείο Δικαιοσύνης σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου. ( link )

22 Αυγούστου 2011 Ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιλτιάδης Παπαϊωάννου θα θέσει σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών εντός του επόμενου μήνα,  σύμφωνα με δημοσιεύματα των «Νέων» και της «Ελευθεροτυπίας». ( link )

9 Σεπτεμβρίου 2011 Οι συντάξεις χηρείας δεν πρόκειται να επεκταθούν στα ομόφυλα ζευγάρια  «λόγω κόστους»,  δηλώνει στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης... ( link ) 

7 Νοεμβρίου 2013 Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καταδικάζει την Ελλάδα για τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το Σύμφωνο Συμβίωσης.

22 Νοεμβρίου 2013 46 βουλευτές του ΣυΡιζΑ (ανάμεσά τους και ο Αλέξης Τσίπρας) καταθέτουν στη Βουλή πρόταση νόμου για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια ( link )

28 Νοεμβρίου 2013 Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Νέων» που έχει τίτλο «Πράσινο φως στο σύμφωνο συμβίωσης»,  ο υπουργός Δικαιοσύνης της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου θα νομοθετήσει την επέκταση του συμφώνου μετά από πιέσεις βουλευτών του ΠαΣοΚ. Τελικά ο Χαράλαμπος Αθανασίου δέχεται να συμπεριλάβει τον σεξουαλικό προσανατολισμό στον νέο αντιρατσιστικό νόμο με αντάλλαγμα να παγώσει το σύμφωνο συμβίωσης... ( link και link )

9 Σεπτεμβρίου 2014 Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τον αντιρατσιστικό νόμο, απορρίπτονται από τη Βουλή οι τροπολογίες ΠαΣοΚ, ΣυΡιζΑ και ΔημΑρ περί επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. ( link )

1 Δεκεμβρίου 2014 Αφού απορρίπτει κατηγορηματικά τον γάμο ομοφύλων, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου δηλώνει πως το σύμφωνο συμβίωσης είναι αντικείμενο ειδικής επιτροπής για να εξεταστούν «σε βάθος» οι συνέπειες... ( link )

9 Φεβρουαρίου 2015 Την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια προαναγγέλλει ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος στα πλαίσια των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης Τσίπρα. ( link )

4 Μαρτίου 2015 «Το σύμφωνο συμβίωσης θα είναι το πρώτο νομοσχέδιο που θα φέρω στη Βουλή» δηλώνει ο υπουργός στον Βήμα FM. Τελικά προτιμά να καταθέσει νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών. ( link )

10 Ιουνίου 2015 Τρεις μέρες πριν το Pride της Αθήνας, ανεβαίνει στην ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης κείμενο νομοσχεδίου για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης. Το κείμενο δεν τίθεται ποτέ σε δημόσια διαβούλευση. ( link )

6 Οκτωβρίου 2015 Νέα κυβέρνηση Τσίπρα και νέες προγραμματικές δηλώσεις του υπουργού Ν. Παρασκευόπουλου που υπόσχεται «μια νέα μορφή συμφώνου κοινωνικής συμβίωσης με αναγνώριση γάμου ομοφύλων και ετεροφύλων». Δεν διευκρινίζει τι ακριβώς εννοεί, ούτε πότε σκοπεύει να το υλοποιήσει... ( link )

Ενδεικτικά, αυτά τα επτά χρόνια που στην Ελλάδα περιμένουμε, οι παρακάτω χώρες έχουν περάσει όχι κάποιο σύμφωνο αλλά πολιτικό γάμο για τα ομόφυλα ζευγάρια:

Το 2009 η Σουηδία
Το 2010 η Πορτογαλία, η Ισλανδία και η Αργεντινή
Το 2012 η Δανία
Το 2013 η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, η Νέα Ζηλανδία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο
Το 2014 το Λουξεμβούργο και η Φινλανδία
Το 2015 η Σλοβενία, η Ιρλανδία και οι ΗΠΑ

Στο μεταξύ στη χώρα μας συνεχίζουμε να παίζουμε το θέατρο των σκιών, με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο (που σε αντίθεση με άλλους ιεράρχες δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες σκληρές εκφράσεις) να δηλώνει μια μέρα μετά τη νέα εξαγγελία του υπουργού ότι «οι εχθροί της πατρίδας ...αποσκοπούν στο ξεθεμελίωμα της οικογένειας και την επιβολή της διαστροφής». Προφανώς θα ξαναδούμε να παίζεται από την πολιτική ηγεσία το γνωστό έργο «εμείς θέλουμε, αλλά υπάρχουν αντιδράσεις». Με την εκκλησιαστική ιεραρχία να αναλαμβάνει όπως πάντα το δικό της ρόλο, επιτρέποντας στους διάφορους αρμόδιους να κρύβονται πίσω από τα ράσα της...

 

 

 

Ο ΗΦΑΙΣΤΙΩΝΑΣ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ;

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

Αριστεροί και δεξιοί γυρίζουν την πλάτη στην Αμφίπολη.


Η Κατερίνα Περιστέρη πρέπει να αισθάνεται μόνη αυτό τον καιρό. Οι επικριτές της εξ αριστερών από την πρώτη στιγμή αντιμετώπιζαν τις ανασκαφές στην Αμφίπολη ως τίποτα παραπάνω από ένα πρότζεκτ προσωπικής ματαιοδοξίας και εθνικιστικής μεγαλομανίας του «μακεδονομάχου» Αντώνη Σαμαρά. Μετά την αποκάλυψη πως το μνημείο υπήρξε προσωπική παραγγελία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη μνήμη του αγαπημένου του συντρόφου Ηφαιστίωνα, κινδυνεύει πλέον να δει και τους εκ δεξιών υποστηρικτές της να λακίζουν. Όσους δηλαδή δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι οποιαδήποτε αναζωπύρωση της συζήτησης για τη σεξουαλικότητα του μεγάλου στρατηλάτη και τον κεντρικό ρόλο που έπαιζαν οι ομοερωτικές σχέσεις στην αρχαία ελληνική κοινωνία.

Η εσωτερική αμφιθυμία καθρεφτίζεται και στον διεθνή αντίκτυπο που είχαν οι ανακοινώσεις της περασμένης Τετάρτης. Ένας αντίκτυπος που μπορεί να χαρακτηριστεί από αναιμικός έως ανύπαρκτος. Περασμένα μεγαλεία οι σχεδόν καθημερινές ανταποκρίσεις και τα πρωτοσέλιδα για την Αμφίπολη πέρσι το φθινόπωρο σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ. Την πρεμούρα της κυβέρνησης Σαμαρά να «διεθνοποιήσει» την προβολή της ανασκαφής και των ευρημάτων πέρσι, διαδέχεται φέτος η πρόδηλη αδιαφορία των ελληνικών αρχών που δεν έχουν πρόβλημα να την αμφισβητήσουν και να τη θάψουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις προηγούμενες πέντε ημέρες η είδηση για τη σύνδεση της Αμφίπολης με τον Αλέξανδρο και τον Ηφαιστίωνα απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά από τις ιστοσελίδες των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών και αμερικάνικων εφημερίδων με ελάχιστες εξαιρέσεις. Απουσιάζει επίσης από το CNN και την αγγλόφωνη έκδοση του Euronews. Ένα ελλιπέστατο ρεπορτάζ βρίσκουμε στο BBC, ενώ η μοναδική εκτενής αναφορά εντοπίζεται στο site της λαϊκής βρετανικής εφημερίδας Daily Mail.

Έστω και σε επίπεδο λαϊκής κουλτούρας, οποιαδήποτε χώρα είχε στα χέρια της τη «μεγαλύτερη ιστορία αγάπης όλων των αιώνων» θα φρόντιζε να την προβάλλει. Όχι εμείς. Πόσο μάλλον που μέσα από αυτή την ιστορία όχι μόνο προβάλλεται η χώρα διεθνώς και μάλιστα σε συγκεκριμένα «ευαίσθητα» ακροατήρια, αλλά δίνεται με έμμεσο τρόπο η καλύτερη απάντηση στην προπαγάνδα του Γκρουέφσκι με τα μουσολινικής έμπνευσης αγάλματα στο κέντρο των Σκοπίων. Όμως η σύνδεση με τον Αλέξανδρο μέσω Ηφαιστίωνα μάλλον δεν είναι αυτό που είχαν στο μυαλό τους ακόμα και όσοι καλοβλέπουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Θυμόμαστε τέτοιο καιρό πέρσι με πόση αγωνία τα τηλεοπτικά κανάλια πρόβαλλαν το σενάριο ο τάφος να έχει χτιστεί για τη βασίλισσα του Αλεξάνδρου Ρωξάνη · λες και υπήρχε περίπτωση οι διάδοχοι να έστηναν μνημείο για τη γυναίκα που δολοφόνησαν μαζί με τον γιο της για να μην μπει εμπόδιο στα σχέδιά τους. Θυμόμαστε επίσης πόσο είχαν προπηλακιστεί πριν λίγα χρόνια στη Θεσσαλονίκη επιστήμονες που τόλμησαν να θίξουν σε ένα συνέδριο τις ομοφυλοφιλικές ίντριγκες που οδήγησαν στη δολοφονία του Φιλίππου Β'. Αλλά και πως το ελληνικό κράτος αρνήθηκε να συνδράμει ώστε να γυριστεί η ταινία «Αλέξανδρος» του Όλιβερ Στόουν στην Ελλάδα με το επιχείρημα του τότε υπουργού ότι «δεν μπορεί να συνυπογράψει μια ταινία με την οποία διαφωνεί ιστορικά». Και τότε το ζήτημα ήταν η απεικόνιση της σχέσης του στρατηλάτη με τον Ηφαιστίωνα...

Αυτά όσον αφορά τη Δεξιά για την οποία η αρχαία Ελλάδα δεν είναι παρά μια ευκαιρία για τόνωση του πατριωτικού φρονήματος (βλέπε Καμμένος στη Σαλαμίνα) που θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από στοιχεία παράταιρα προς το «ελληνοχριστιανικό ιδεώδες» . Όμως και η Αριστερά -που από την εποχή των συλλαλητηρίων για το «μακεδονικό» ποτέ δεν είδε με καλό μάτι τη μετατροπή του Αλεξάνδρου σε «σύμβολο του εθνικισμού»- αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή εχθρικά οτιδήποτε έχει να κάνει με την Αμφίπολη. Την Πέμπτη η είδηση περί Ηφαιστίωνα απουσίαζε επιδεικτικά από τα πρωτοσέλιδα τόσο της «Εφημερίδας των Συντακτών» όσο και του «Ριζοσπάστη» · μόλις πριν λίγους μήνες η κυβερνητική «Αυγή» πανηγύριζε με το πόρισμα κάποιων ιστορικών ότι ο τάφος είναι μνημείο της ρωμαϊκής και όχι της ελληνιστικής περιόδου. «Το κουφάρι της Αμφίπολης βρωμάει εθνικισμό» φώναζαν αριστεροί διαμαρτυρόμενοι έξω από την αίθουσα όπου οι αρχαιολόγοι έκαναν τις ανακοινώσεις τους. Όσο για τον σημερινό υπουργό πολιτισμού, αφού πρώτα περιέκοψε τα κονδύλια της ανασκαφής, φρόντισε σύμφωνα με το Βήμα να απαξιώσει με χυδαίο τρόπο την κ. Περιστέρη μόλις προχτές σε πηγαδάκι της Βουλής.... 

Με αυτό τον τρόπο το θάψιμο της Αμφίπολης και του Ηφαιστίωνα μοιάζει νομοτελειακό αφού και οι δύο ιδεολογικές πλευρές μπορεί να ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, καταλήγουν όμως στο ίδιο αποτέλεσμα. Αναδεικνύοντας έτσι με πολύ γλαφυρό τρόπο την προβληματική σχέση της πολιτικής μας κουλτούρας με την ελληνική αρχαιότητα.

Θα κλείσω αυτό το κείμενο σημειώνοντας πως για τον γράφοντα η μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν η απουσία της είδησης για την Αμφίπολη και τον Ηφαιστίωνα από τα περισσότερα ξένα sites που ειδικεύονται στην γκέι ειδησεογραφία. Χάθηκε έτσι μια ευκαιρία να τονωθεί το συμβολικό φορτίο που έχει η Ελλάδα σε ένα κοινό μειοψηφικό μεν αλλά σημαντικού ειδικού βάρους - και δεν μιλάω μόνο για την καθαρά οικονομική πλευρά του ζητήματος, όπως η τόνωση του τουρισμού στη Βόρεια Ελλάδα. Πρόκειται για τις ίδιες ιστοσελίδες όπου δεν απουσιάζουν οι ειδήσεις από την Ελλάδα όταν πρόκειται για ομοφοβικές επιθέσεις, τη δράση της Χρυσής Αυγής ή την καταδίκη της χώρας στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για το σύμφωνο συμβίωσης. Πάντως οι ελληνικές ΛΟΑΔ οργανώσεις έχουν τη χρυσή ευκαιρία να προβάλλουν την είδηση στον ξένο τύπο κατά τη διάρκεια του συνεδρίου της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας των ΛΟΑΔ οργανώσεων ILGA που θα γίνει στην Αθήνα σε τρεις εβδομάδες. Ας ελπίσουμε πως και αυτή η ευκαιρία δεν θα χαθεί.

Διαβάστε επίσης: Αλέξανδρος και Ηφαιστίων: Τι λένε οι ιστορικοί για τη σχέση τους

---

Στην κεντρική φωτογραφία: Ο Αλέξανδρος στη μάχη της Ισσού από ψηφιδωτό της Πομπηίας - Κεφαλή μπρούτζινου αγάλματος που ίσως απεικονίζει τον Ηφαιστίωνα στο μουσείο Πράδο της Μαδρίτης.