Ή πως να περάσει η ώρα στο γραφείο άμα σκυλοβαριέσαι :-)
.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007
ΟΥΤΙΣ ΕΜΟΙ Γ' ΟΝΟΜΑ *
Με την καλοκαιριάτικη όμως ξηρασία
Έφυγα γιατί ήμουν Στήλη Φωτιάς, ήμουν Καταστροφή
Ακόρεστη, σαρκωμένη, και ροδοπόρφυρη.
...................................................................................
Πήρα το δρόμο που ήθελα -
Μα είναι μακρύς ο τρομερός δρόμος του Αίματος
Που άλλοτε φάνταζε μόνο ένα μέρος του από την κοκκινίλα του καλοκαιριού
Απλώνεται ατελείωτος και χωρίς στροφές
παρεκτός από φωτιά, εκμηδένιση, πυρκαγιά:
Θαρρούσα πως ο δρόμος του Αίματος ποτέ δεν θα κούραζε
Μα τώρα μόνο το κόκκινο τριφύλλι
στέκει πάνω από την ανάσα του λιονταριού και το στόμα του εραστή
Και πράσινο τρέχει της Λήθης το ποτάμι
ώ Λήθη μακρύ ποτάμι
Πάνω από τα Γόμορα και τη φωτιά...
(Ήντιθ Σίτγουελ Πράσινο Τρέχει το Ποτάμι της Λήθης
μετ. Κλείτος Κύρου)
Εννέα εκατομμύρια οκτακόσιοι είκοσι τέσσερις χιλιάδες διακόσιοι είκοσι τρεις εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι, σαράντα υπουργοί και υφυπουργοί, τριακόσιοι αντιπρόσωποι, διακόσια εκατομμύρια ευρώ που θα δαπανηθούν για αφίσες - φυλλάδια και τηλεοπτική διαφήμιση, ένας πρωθυπουργός, τρεις χιλιάδες πυρκαγιές, δύο εκατομμύρια εξακόσιες ογδόντα τρεις χιλιάδες στρέμματα καμμένη γη, τέσσερις χιλιάδες διακόσια σπίτια κατεστραμμένα, εξήντα τέσσερις άνθρωποι που τους κατάπιε η στάχτη, ουδεμία συντριβή, ούτε μία παραίτηση, απολύτως καμία συγγνώμη.
* («Κανένα με φωνάζουνε»: η απάντηση του Οδυσσέα στον Κύκλωπα Πολύφημο από τη θ’ ραψωδία της Οδύσσειας - και του Καραμανλή στο ερώτημα ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο)
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007
H ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ
Με το άψογο timing που με χαρακτηρίζει αποφάσισα να ανεβάσω το παρακάτω κωμικό (;) ποστ χωρίς να γνωρίζω ότι την ίδια στιγμή δεκαέξι άνθρωποι παρέδιδαν το πνεύμα σε έναν καλοκαιρινό παράδεισο που έγινε κόλαση. Μετά τα δέντρα και τα ελάφια, οι άνθρωποι. Ό,τι και να θέλω να γράψω δεν έχει καμία σημασία. Τέτοιες στιγμές μας προδίδουν οι λέξεις.
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007
Μ' ΕΧΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΘΡΕΨΕΙ ΚΑΛΑ
Mέχρι τώρα σας είχα συνηθίσει σε πιο multimedia καταστάσεις, αλλά τώρα που πέφτει το σούρουπο και είναι μια ώρα δύσκολη, ήρθε η ώρα να πούμε ένα ποιηματάκι :-) Πάμε λοιπόν.
Όταν ήρθες ήσουν σαν το κόκκινο κρασί με το μέλι
Κι η γεύση σου φλόγιζε με τη γλύκα της το στόμα μου.
Τώρα είσαι σαν το πρωινό ψωμί,
Τραγανό κι ευχάριστο.
Χόρτασα πια με τη γεύση σου, με δυσκολία σε δοκιμάζω
Μ’έχεις, όμως, θρέψει καλά.
Το ποίημα αυτό έγραψε η Αμερικανίδα ποιήτρια Άμυ Λόουελ για τα δέκα χρόνια γνωριμίας με την ερωμένη της Άντα Ράσελ. Η μετάφραση είναι του Τάσου Κόρφη. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους το παλεύουν. Και στις γυναίκες αναγνώστριες αυτού του μπλογκ. Κυρίες μου, χαίρομαι πολύ να διαβάζω τα σχόλιά σας :-)
Όταν ήρθες ήσουν σαν το κόκκινο κρασί με το μέλι
Κι η γεύση σου φλόγιζε με τη γλύκα της το στόμα μου.
Τώρα είσαι σαν το πρωινό ψωμί,
Τραγανό κι ευχάριστο.
Χόρτασα πια με τη γεύση σου, με δυσκολία σε δοκιμάζω
Μ’έχεις, όμως, θρέψει καλά.
Το ποίημα αυτό έγραψε η Αμερικανίδα ποιήτρια Άμυ Λόουελ για τα δέκα χρόνια γνωριμίας με την ερωμένη της Άντα Ράσελ. Η μετάφραση είναι του Τάσου Κόρφη. Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους το παλεύουν. Και στις γυναίκες αναγνώστριες αυτού του μπλογκ. Κυρίες μου, χαίρομαι πολύ να διαβάζω τα σχόλιά σας :-)
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2007
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ
Οι μοναχοί θα φάνε σήμερα ελάφι στα κάρβουνα.Διάβαζα χθες στην "Καθημερινή" ότι οι πολιτικοί σπέυδουν να υποβάλλουν τα σέβη τους στον αρχιεπίσκοπο και να ζητιανέψουν τα ψηφουλάκια της εκκλησίας, οι πιστοί της οποίας αποτελούν λέει "την πιο συμπαγή ομάδα πολιτών με αναφορές και επιρροή σε όλη τη διαστρωμάτωση της κοινωνίας" (μην ξεράσω). Στην επόμενη σελίδα διαβάζω τον κατάλογο με τους καταπατητές των καμμένων της Πεντέλης - ανάμεσά τους η Μονή Πεντέλης (βεβαίως - βεβαίως) και 28 (ναι διάβασες καλά είκοσι οκτώ) οικοδομικοί συνεταιρισμοί με ονόματα όπως "Βασίλισσα Φρειδερίκη" (!!!!!), "Δικηγόροι Πειραιώς" (που μάλλον βαρέθηκαν τη θάλασσα και είπαν να πιάσουν βουνό), "Άγιος Σπυρίδων", "Άγιος Τιμόθεος" και ένα σωρό άλλοι "άγιοι" που επιδιώκουν τον αποχαρακτηρισμό της δασικής έκτασης. Γιατί στην τελική αυτοί οι ψηφοφόροι έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν.
[ Αναρωτιέμαι πως ήταν οι τελευταίες στιγμές του καθώς βούταγε στο κενό για να μη γίνει το επόμενο θύμα της ζαρντινιέρας. 'Αραγε του ήρθε στα ρουθούνια η μυρωδιά της βροχής όταν πιτσιρικάς έπαιζε μπάλα στην πατρίδα και τον πιτσιλούσαν τα βρωμόνερα; Θυμήθηκε το χαμόγελο της μάνας του, τό 'νιωσε πάλι άραγε το γρατζούνισμα στην κοιλιά του από τότε που παράβγαινε στο σκαρφάλωμα μικρός και εκείνο το άλλο το γρατζούνισμα που χρόνια μετά σκάλιζε με την καρδιά του στους ίδιους κορμούς; Πως νά 'ταν η τελευταία λιακάδα, πρόλαβε από κει πάνω να χαιρετήσει για τελευταία φορά τη θάλασσα, το πρόλαβε το σάστισμα των ανθρώπων στα μπαλκόνια, το σάστισμα του ζευγαριού απ'το τραπέζι της γωνίας -οι τελευταίοι του πελάτες-, πριν κοκκινίσουν όλα, πριν γύρω από το θρυμματισμένο του κεφάλι πέσουν βροχή τα θρύψαλλα από τις λαϊκοπόπ επιτυχίες και τα χορευτικά σουξέ; ]
[ Αναρωτιέμαι πως ήταν οι τελευταίες στιγμές του καθώς βούταγε στο κενό για να μη γίνει το επόμενο θύμα της ζαρντινιέρας. 'Αραγε του ήρθε στα ρουθούνια η μυρωδιά της βροχής όταν πιτσιρικάς έπαιζε μπάλα στην πατρίδα και τον πιτσιλούσαν τα βρωμόνερα; Θυμήθηκε το χαμόγελο της μάνας του, τό 'νιωσε πάλι άραγε το γρατζούνισμα στην κοιλιά του από τότε που παράβγαινε στο σκαρφάλωμα μικρός και εκείνο το άλλο το γρατζούνισμα που χρόνια μετά σκάλιζε με την καρδιά του στους ίδιους κορμούς; Πως νά 'ταν η τελευταία λιακάδα, πρόλαβε από κει πάνω να χαιρετήσει για τελευταία φορά τη θάλασσα, το πρόλαβε το σάστισμα των ανθρώπων στα μπαλκόνια, το σάστισμα του ζευγαριού απ'το τραπέζι της γωνίας -οι τελευταίοι του πελάτες-, πριν κοκκινίσουν όλα, πριν γύρω από το θρυμματισμένο του κεφάλι πέσουν βροχή τα θρύψαλλα από τις λαϊκοπόπ επιτυχίες και τα χορευτικά σουξέ; ]
Σάββατο 18 Αυγούστου 2007
ΟΧΙ ΡΕ Π@#$%* ΜΟΥ !!!!!!
Ημέρα εθνικού πένθους η σημερινή. Μόλις ανακάλυψα ένα βιντεάκι όπου ο κορυφαίος πορνοστάρ όλων των εποχών Φρανσουά Σαγκάτ δηλώνει ερωτευμένος και μάλιστα με έναν στρέητ (όχι και τόσο στρέητ, το έχουν κάνει δυο φορές, αλλά Φρανσουά είναι αυτός πως να του αντισταθείς;). 'Οπως θα δείτε και στο βιντεάκι το παιδί είναι ακόμα πιο κούκλος και σέξυ στο χαλαρό από ό,τι στις ταινίες του. Enjoy it, εγώ πάω να πνίξω τον πόνο μου στα χάπια και το αλκοόλ.
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007
MH ΜΕ ΖΑΛΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΣΟΥ ΛΕΩ
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που έγινε (που αλλού;) στην Αμερική:
το 83% των λεσβιών και
το 61% των γκέι αντρών .........έχουν κατοικίδιο
Συγκεριμένα
το 59% των λεσβιών και
το 38% των γκέι..........................έχουν σκύλο
το 51% των λεσβιών και
το 28% των γκέι............έχουν γάτα (νιάου)
το 65% των λεσβιών και
το 46% των τοιούτων.......συζούν με το έτερον ήμισυ
το 20% των λεσβιών και
το 5% των γκέι............έχουν ανήλικα παιδιά (μάλλον τα γκεόνια δεν τα πάνε και τόσο καλά με τις πάνες)
Tα τρία πιο συνηθισμένα επαγγέλματα των γκέι:
1) Ιατρικός κλάδος
2) Εκπαίδευση
3) Λογιστικά / Χρηματοοικονομικά
Τα τρία πιο συνηθισμένα επαγγέλματα των λεσβιών:
1) Ιατρικός κλάδος
2) Εκπαίδευση
3) Νομικά / Δημόσιο
Και τώρα το καλύτερο................Ταρατατάμ........................
Ο μέσος γκέης βγάζει $83.000 το χρόνο
(περίπου €63.846 σε κανονικά λεφτά)
Η μέση λέσμπω βγάζει $80.000 το χρόνο
(περίπου €61.538 σε κανονικά λεφτά)
Ο μέσος στρέητ βγάζει (κρατηθείτε) .....................$46.326 το χρόνο !!!!!!
(περίπου €35.635 σε φραγκοδίφραγκα)
Looooooooooooooooooooooooooooooooool:-)
το 83% των λεσβιών και
το 61% των γκέι αντρών .........έχουν κατοικίδιο
Συγκεριμένα
το 59% των λεσβιών και
το 38% των γκέι..........................έχουν σκύλο
το 51% των λεσβιών και
το 28% των γκέι............έχουν γάτα (νιάου)
το 65% των λεσβιών και
το 46% των τοιούτων.......συζούν με το έτερον ήμισυ
το 20% των λεσβιών και
το 5% των γκέι............έχουν ανήλικα παιδιά (μάλλον τα γκεόνια δεν τα πάνε και τόσο καλά με τις πάνες)
Tα τρία πιο συνηθισμένα επαγγέλματα των γκέι:
1) Ιατρικός κλάδος
2) Εκπαίδευση
3) Λογιστικά / Χρηματοοικονομικά
Τα τρία πιο συνηθισμένα επαγγέλματα των λεσβιών:
1) Ιατρικός κλάδος
2) Εκπαίδευση
3) Νομικά / Δημόσιο
Και τώρα το καλύτερο................Ταρατατάμ........................
Ο μέσος γκέης βγάζει $83.000 το χρόνο
(περίπου €63.846 σε κανονικά λεφτά)
Η μέση λέσμπω βγάζει $80.000 το χρόνο
(περίπου €61.538 σε κανονικά λεφτά)
Ο μέσος στρέητ βγάζει (κρατηθείτε) .....................$46.326 το χρόνο !!!!!!
(περίπου €35.635 σε φραγκοδίφραγκα)
Looooooooooooooooooooooooooooooooool:-)
Τρίτη 14 Αυγούστου 2007
OI XAΥΛΙΟΔΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ
Kαι τώρα τί λένε; Δύσκολο όταν έχεις μάθει να μιλάς μέσα από το στόμα των άλλων. Αλλά δύσκολα αφήνεις και αυτό το τσαντίρι που έχεις στήσει εδώ, το πρώην χακί-λάδοπράσινο με τα δήθεν κλαδάκια και τα φυλλαράκια και τις φτέρες της ψευτορομαντικής ευαισθησίας που τώρα τό βαψες γαλάζιο με μπουρμπουλήθρες. Αυτό που παρακαλάς να το ανακαλύψουν οι αστρονόμοι που οργώνουν καβάλα στα τηλεσκόπια τα έτη φωτός και τις μαύρες τρύπες του κυβερνοχώρου και να το βάλουν στο χάρτη. ‘Ενας ακόμα που παίρνει σειρά για το απέραντο μπλογκοταφείο όπου λάμπουν στον ήλιο τα κόκκαλα τόσων επίδοξων Νόμπελ. Οι χαυλιόδοντες της ματαιοδοξίας.
Και τί κάνω εδώ; Μέχρι τώρα μετέφραζα, κείμενα που ήθελα να υπάρχουν στα ελληνικά. Αυτά θα μείνουν εδώ. Και άμα βρώ κάποιο κειμενάκι που να με ενδιαφέρει θα το ξανακάνω. Οι μεταφράσεις είναι για μένα μια ευχάριστη πνευματική άσκηση, όπως είναι για άλλους τα σταυρόλεξα ή το σκάκι. Μπορώ με τις ώρες να βάζω τις λέξεις στη ζυγαριά ακριβείας, να τις πιάνω προσεκτικά από τις άκρες με το τσιμπίδι και να τις τοποθετώ αργά και προσεκτικά στην κατάλληλη θέση. Να βάζω τους άλλους να μιλάνε με τις δικές μου λέξεις. Τώρα που το σκέφτομαι μοιάζει λιγότερο με σταυρόλεξο και περισσότερο με ντόμινο ή παζλ, παιχνίδια που σιχαίνομαι ακόμα περισσότερο και από τα σταυρόλεξα. Απλά ψάχνω να βρω τις παρομοιώσεις που είναι απαραίτητες για να αποκτήσει το ιστολόγιο την καλή έξωθεν λογοτεχνική μαρτυρία (sorry για την καθαρεύουσα αλλά σιχαίνομαι τη λέξη blog. Μου θυμίζει μπλονκ ή ζονκ ή κάτι τέτοιο. Δεν έχω πρόβλημα με το weblog). Παρομοιώσεις, μεταφορές και καλολογικά στοιχεία που μας λέγανε και στο γυμνάσιο οι εκθεσατζούδες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι μεταφράσεις μπορεί να μου θυμίζουν παιχνίδια που σιχαίνομαι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μου προκαλούν την ίδια απέχθεια.
Μέχρι τώρα λοιπόν ήμουνα εδώ μέσα σαν αυτούς που επεξεργάζονται πολύτιμους λίθους σκυμένοι με ένα μικροσκόπιο στο μάτι και με το κοπίδι τους κόβουν, σμιλεύουν, λειαίνουν εκατομμύρια μικροσκοπικές επιφάνειες πάνω στις πέτρες για να βρίσκει το φως και να αντανακλάται από όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές πλευρές. Από δω και στο εξής θέλω να γίνω ένας μουντζούρης με μια αξίνα στα σκοτεινά έγκατα που ξεκοιλιάζει από το χώμα την ακατέργαστη πρώτη ύλη.
Όχι πως θα προβάλει κανένα περίεργο πλάσμα άμα σπάσει το κουκούλι του υψιπετούς μπλογκο-μεταφραστή. Η πιο κοινή και συνηθισμένη κατσαριδο-πεταλούδα. Τα πόδια και οι κεραίες της κατσαρίδας και τα φτερά της πεταλούδας. Κι εγώ όπως όλοι, κάπου-κάπου πετάω ψηλά με πολύχρωμα φτερά. Και άλλες φορές είμαι γυρισμένος ανάσκελα στο πάτωμα της κουζίνας και χαρχαλεύω την ατμόσφαιρα με τα γλοιώδη και σιχαμένα ποδαράκια μου. Το ίδιο φρικαλέος και θαυμάσιος όσο εσύ, κι εσύ και η άλλη. Καινούρια γραμματοσειρά, same old me. Ένας άντρας εκεί, γύρω στα τριάντα που μένει στο κέντρο πάνω από έναν μικρό πεζόδρομο που τον αγαπάει. Ο άντρας αγαπάει τον πεζόδρομο ή ο πεζόδρομος τον άντρα; Δύσκολο να αποφανθεί η επιστήμη, το αίσθημα ήταν αμοιβαίο και κεραυνοβόλο. Που ζει μόνος και αγκαλιάζει τη μοναξιά του, αυτή τη γριά και πνιγηρή ερωμένη που τον πασπατεύει. Την μονόχνωτη. Που αποστρέφεται τη συνάφεια του κόσμου την πολλή. Ευτυχώς για την ψωροπερηφάνια του, η ζωή του δεν είναι για αυτολύπηση αλλά απόφθεγμα καβαφικής σοφίας. Αναστεναγμός ανακούφισης.
Same old me, καινούριες φιλοδοξίες. Που ξέρεις, μπορεί να μάθω και να κατεβάζω φωτογραφίες ή να βάζω μέσα στο κείμενο παραπομπές και links. Ή είναι όλο αυτό μια καλοκαιρινή παραφορά, ένας καθαρός παραλογισμός, προϊόν της αυγουστιάτικης ραστώνης. Όνειρο θερινής νυχτός. Γράφει και διαβάζει αυτό που έγραψε. Σιχαίνεται τους στόμφους του στην αρχή, το στυλάκι του το δήθεν. Μετά αυτό με τα διαμάντια και τα ορυχεία, στο μυαλό του έμοιαζε πολύ καλύτερο αλλά στην οθόνη δεν τον πείθει και τόσο. Και μετά η κατσαριδο-πεταλούδα και η πνιγηρή γριά. Χαμόγελο ικανοποίησης. Κατέβα κάτω, είναι δικός μου αυτός ο χαυλιόδοντας.
Και τί κάνω εδώ; Μέχρι τώρα μετέφραζα, κείμενα που ήθελα να υπάρχουν στα ελληνικά. Αυτά θα μείνουν εδώ. Και άμα βρώ κάποιο κειμενάκι που να με ενδιαφέρει θα το ξανακάνω. Οι μεταφράσεις είναι για μένα μια ευχάριστη πνευματική άσκηση, όπως είναι για άλλους τα σταυρόλεξα ή το σκάκι. Μπορώ με τις ώρες να βάζω τις λέξεις στη ζυγαριά ακριβείας, να τις πιάνω προσεκτικά από τις άκρες με το τσιμπίδι και να τις τοποθετώ αργά και προσεκτικά στην κατάλληλη θέση. Να βάζω τους άλλους να μιλάνε με τις δικές μου λέξεις. Τώρα που το σκέφτομαι μοιάζει λιγότερο με σταυρόλεξο και περισσότερο με ντόμινο ή παζλ, παιχνίδια που σιχαίνομαι ακόμα περισσότερο και από τα σταυρόλεξα. Απλά ψάχνω να βρω τις παρομοιώσεις που είναι απαραίτητες για να αποκτήσει το ιστολόγιο την καλή έξωθεν λογοτεχνική μαρτυρία (sorry για την καθαρεύουσα αλλά σιχαίνομαι τη λέξη blog. Μου θυμίζει μπλονκ ή ζονκ ή κάτι τέτοιο. Δεν έχω πρόβλημα με το weblog). Παρομοιώσεις, μεταφορές και καλολογικά στοιχεία που μας λέγανε και στο γυμνάσιο οι εκθεσατζούδες. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι μεταφράσεις μπορεί να μου θυμίζουν παιχνίδια που σιχαίνομαι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μου προκαλούν την ίδια απέχθεια.
Μέχρι τώρα λοιπόν ήμουνα εδώ μέσα σαν αυτούς που επεξεργάζονται πολύτιμους λίθους σκυμένοι με ένα μικροσκόπιο στο μάτι και με το κοπίδι τους κόβουν, σμιλεύουν, λειαίνουν εκατομμύρια μικροσκοπικές επιφάνειες πάνω στις πέτρες για να βρίσκει το φως και να αντανακλάται από όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές πλευρές. Από δω και στο εξής θέλω να γίνω ένας μουντζούρης με μια αξίνα στα σκοτεινά έγκατα που ξεκοιλιάζει από το χώμα την ακατέργαστη πρώτη ύλη.
Όχι πως θα προβάλει κανένα περίεργο πλάσμα άμα σπάσει το κουκούλι του υψιπετούς μπλογκο-μεταφραστή. Η πιο κοινή και συνηθισμένη κατσαριδο-πεταλούδα. Τα πόδια και οι κεραίες της κατσαρίδας και τα φτερά της πεταλούδας. Κι εγώ όπως όλοι, κάπου-κάπου πετάω ψηλά με πολύχρωμα φτερά. Και άλλες φορές είμαι γυρισμένος ανάσκελα στο πάτωμα της κουζίνας και χαρχαλεύω την ατμόσφαιρα με τα γλοιώδη και σιχαμένα ποδαράκια μου. Το ίδιο φρικαλέος και θαυμάσιος όσο εσύ, κι εσύ και η άλλη. Καινούρια γραμματοσειρά, same old me. Ένας άντρας εκεί, γύρω στα τριάντα που μένει στο κέντρο πάνω από έναν μικρό πεζόδρομο που τον αγαπάει. Ο άντρας αγαπάει τον πεζόδρομο ή ο πεζόδρομος τον άντρα; Δύσκολο να αποφανθεί η επιστήμη, το αίσθημα ήταν αμοιβαίο και κεραυνοβόλο. Που ζει μόνος και αγκαλιάζει τη μοναξιά του, αυτή τη γριά και πνιγηρή ερωμένη που τον πασπατεύει. Την μονόχνωτη. Που αποστρέφεται τη συνάφεια του κόσμου την πολλή. Ευτυχώς για την ψωροπερηφάνια του, η ζωή του δεν είναι για αυτολύπηση αλλά απόφθεγμα καβαφικής σοφίας. Αναστεναγμός ανακούφισης.
Same old me, καινούριες φιλοδοξίες. Που ξέρεις, μπορεί να μάθω και να κατεβάζω φωτογραφίες ή να βάζω μέσα στο κείμενο παραπομπές και links. Ή είναι όλο αυτό μια καλοκαιρινή παραφορά, ένας καθαρός παραλογισμός, προϊόν της αυγουστιάτικης ραστώνης. Όνειρο θερινής νυχτός. Γράφει και διαβάζει αυτό που έγραψε. Σιχαίνεται τους στόμφους του στην αρχή, το στυλάκι του το δήθεν. Μετά αυτό με τα διαμάντια και τα ορυχεία, στο μυαλό του έμοιαζε πολύ καλύτερο αλλά στην οθόνη δεν τον πείθει και τόσο. Και μετά η κατσαριδο-πεταλούδα και η πνιγηρή γριά. Χαμόγελο ικανοποίησης. Κατέβα κάτω, είναι δικός μου αυτός ο χαυλιόδοντας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)