H AΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΘΗΝΑΙ

Μετά από ένα μήνα χωρίς καμία πληροφόρηση για το θέμα των πολιτικών γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, η οργάνωση ΟΛΚΕ εξέδωσε προχθές μία ανακοίνωση στην οποία κατηγορεί τον Συνασπισμό επειδή τελικά δεν βρέθηκαν δήμαρχοι πρόθυμοι να τελέσουν τους συγκεκριμένους γάμους. Στην ανακοίνωση ο Συνασπισμός εγκαλείται γιατί σε ανακοίνωσή του στις 14 Μαρτίου υποστήριζε "...τις δημοσιοποιημένες πρωτοβουλίες μελών της Ομοφυλοφιλικής και Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδος να τελέσουν πολιτικό γάμο καθώς μάλιστα πιστεύει ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τον πολιτικό γάμο επιτρέπει τους γάμους ομοφύλων».

Για την ιστορία όμως την επικείμενη τέλεση γάμων ζευγαριών του ίδιου φύλου δεν είχε ανακοινώσει ο Συνασπισμός. Την ανακοίνωση είχε κάνει η ίδια η οργάνωση ΟΛΚΕ στις 13 Μαρτίου. Τότε ο δήμαρχος Καισαριανής είχε δηλώσει ότι ναι μεν δεν έχει πρόβλημα να προχωρήσει, εφόσον όμως υπάρχει θετική γνωμάτευση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Και ο Συνασπισμός στην περίφημη ανακοίνωσή του στις 14 Μαρτίου είχε καταλήξει με την εξής μπηχτή:

"Θεωρούμε παρόλα αυτά, ότι οι περαιτέρω πρωτοβουλίες για ένα τόσο σοβαρό θέμα απαιτούν συνεννόηση και συνεργασία με τα κόμματα και με τις δημαρχιακές αρχές προκειμένου να έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. "

Το ερώτημα είναι βεβαίως για ποιο λόγο κάποιοι έσπευσαν να προχωρήσουν σε ανακοινώσεις και τηλεοπτικές θριαμβολογίες για ένα τόσο σημαντικό θέμα χωρίς να έχουν προηγουμένως τη δέσμευση εκείνων των δημόσιων λειτουργών που είναι απαραίτητοι για να προχωρήσει το εγχείρημα.

Δεν είναι στην πρόθεσή μου να αθωώσω τον Συνασπισμό ή οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Δεν μας χρειάζονται μόνο αυτοί, τους χρειαζόμαστε και εμείς. Το να προσπαθούμε να "εκθέσουμε" ένα κοινοβουλευτικό κόμμα προεξοφλώντας ότι θα μας παντρέψουν χωρίς καν να έχουμε εξασφαλίσει προηγουμένως τη συναίνεσή τους, το να προσπαθούμε να τους σύρουμε στην υποστήριξη των θέσεών μας μέσω εκβιαστικών ανακοινώσεων, απλά δεν είναι η ενδεδειγμένη πρακτική για να εξασφαλίσουμε πολύτιμους συμμάχους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι για να προωθήσουμε τα θέματά μας χρειάζεται σκληρή και κοπιαστική δουλειά σε όλα τα μέτωπα. Και ότι χρειάζεται να προσεγγίσουμε ανθρώπους από όλους τους χώρους και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Κάτι που προϋποθέτει σχέσεις που χτίζονται για να μπορούν να αντέξουν στο χρόνο.

Για να καταλάβετε το εξαιρετικά βλαβερό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, αντιγράφω από την απάντηση που έδωσε στη δημοσιότητα ο Συνασπισμός εχθές:

"Ο Συνασπισμός έχει παλέψει και θα συνεχίζει να παλεύει για την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες, με τα μέσα και τους τρόπους που κάθε φορά ο ίδιος κρίνει ότι βοηθάνε την προσπάθεια, χωρίς ερασιτεχνισμούς και κραυγές, χωρίς να μας ενδιαφέρει να βρούμε τρόπους να βγαίνουμε στα κανάλια"

Δυστυχώς δεκαετίες διακρίσεων και κοινωνικής περιφρόνησης δεν πρόκειται να σβηστούν σε μια νύχτα επειδή ανακαλύψαμε κάποιο νομικό "παραθυράκι", ούτε μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο οποιοσδήποτε δικαστής ή δήμαρχος θα γίνει ο από μηχανής θεός που θα λύσει τα ζητήματά μας. Δυστυχώς ο γάμος αποδεικνύεται ένα πυροτέχνημα για τις τηλεοράσεις χωρίς καμία ουσιαστική μελέτη και προπαρασκευή. Δυστυχώς δικαιώνομαι όταν έγραφα ότι ο μόνος γάμος που θα δούμε θα είναι στο TV Τιγκλόν.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να υποχρεώσει τους δημάρχους που έχει στηρίξει να κάνουν οτιδήποτε που ενδεχομένως θα βλάψει την επανεκλογή τους στις συντηρητικές μικρές κοινωνίες. Αλλά και σε περίπτωση που οι γάμοι είχαν γίνει και προσβληθεί νομικά, ποιες ήταν ρεαλιστικά οι πιθανότητες επιτυχίας; Πως μπορούμε να προεξοφλήσουμε ότι ο ο οποιοσδήποτε εγχώριος δικαστής θα ήθελε να παίξει το ρόλο του νομοθέτη, στηριζόμενος σε μία αμφιλεγόμενη διατύπωση του νόμου για τον πολιτικό γάμο και αγνοώντας το γεγονός ότι ολόκληρο το ελληνικό οικογενειακό δίκαιο στηρίζεται στην ετερότητα φύλου μεταξύ των συζύγων; Όσο για τα ευρωπαϊκά δικαστήρια είναι γνωστό ότι ουδέποτε έχουν υποχρεώσει κάποιο κράτος να κατοχυρώσει νομικά τα ζευγάρια του ίδιου φύλου -πόσο μάλλον τον πολιτικό γάμο-και ότι οι όποιες θετικές τους αποφάσεις (για την υιοθεσία, για τις συντάξεις κτλ) αναφέρονται σε χώρες όπου ήδη υπάρχει σύμφωνο συμβίωσης.

Ουσιαστικά δηλαδή θα ζητούσαμε από τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια να εκδώσουν μία επαναστατική απόφαση χωρίς νομικό προηγούμενο με τον κίνδυνο τελικά να καταλήξουμε είτε σε μία αρνητική απόφαση που θα μας πάει πίσω δεκαετίες, είτε σε μία απόφαση που το ελληνικό κράτος ουδέποτε θα εφαρμόσει όπως έχει συμβεί με τόσες δικαστικές αποφάσεις στο παρελθόν (βλέπε εκτροπή του Αχελώου, παράνομες χωματερές κτλ). Ευτυχώς η επιπολαιότητα όσων αποφάσισαν να ανοίξουν το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο ήταν τόσο μεγάλη που το θέμα έληξε πολύ πριν καταλήξει σε δικαστικό Βατερλώ.

Το καλό με τα λάθη είναι ότι μπορούμε να μαθαίνουμε από αυτά. Αυτή τη στιμή η Ελλάδα ετοιμάζεται να γίνει η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που θα εφαρμόσει ένα σύμφωνο συμβίωσης αποκλειστικά για ετερόφυλα ζευγάρια. Είναι η χρυσή ευκαιρία να εκθέσουμε την κυβέρνηση για τη στάση της τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων. Και για αυτό η συνδρομή των οργανώσεων με τις διασυνδέσεις που έχουν με αντίστοιχες οργανώσεις του εξωτερικού μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμη.