ΟΜΗΡΟΥ ΑΦΡΟΔΥΣΣΕΙΑ

Μετά από την ευγενική πρόσκληση του φίλτατου Παύλου, το σημερινό μου ποστ με τίτλο "Ομήρου Αφροδύσσεια" δημοσιεύεται στο μπλογκ "Αυτός, αυτός και τα μυστήρια" :-)

(Πλέον μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο και εδώ, μάζί με τα σχετικά σχόλια που είχαν δημοσιευθεί τότε στο μπλογκ του Παύλου)

«Άνδρα μοι έννεπε μούσα πολύτροπος»

(«Άντρας μου έγνεφε μουσάτος, πολύτριχος»)

‘Όταν οι νεαροί, αναψοκοκκινισμένοι Τρωαδίτες είδαν τους μπρατσωμένους, τριχωτούς και ηλιοκαμένους ημίθεους και ήρωες των Αχαιών να μπουκάρουν από το ξύλινο καγκουρό του βασιλιά της Τήλου Οδυσσέα, κόντεψαν να κλάσουν κουβαρίστρες με τη σκέψη της σφαγής και της λεηλασίας που τους περίμενε – η ιδέα του βιασμού όμως ξαφνικά έπαψε να τους είναι και τόσο δυσάρεστη. Βλέπετε εδώ και δέκα χρόνια το θεοκρατικό καθεστώς της Τροίας τους είχε κλεισμένους μέσα στα τείχη, είχε διακόψει τις dsl συνδέσεις με τα στρατεύματα των Αχαιών και είχε απαγορεύσει δια ροπάλου τις νυχτερινές τσάρκες στα κοντινά δασάκια. Στη θέα όμως αυτών των παλίκαρων όλες οι καταπιεσμένες ορμές των πολιορκημένων βγήκαν στην επιφάνεια και πλέον τίποτα δεν μπορούσε να τις σταματήσει. Νιώθοντας στην ατμόσφαιρα τον άσβεστο πόθο και τη βασανιστική προσμονή των τεκνών της Τροίας, ο αρχηγός των Αχαιών ανακοίνωσε ότι δεν μπήκαν στην Τροία για να κάνουν πόλεμο αλλά ελληνικό έρωτα. Όσο κι αν έκραζε ο ξενέρωτος μητροπολίτης της Τροίας Χαμουρόσιος ότι αυτά είναι βίτσια και ανωμαλίες που θα τους βγάλουν κατευθείαν στην κόλαση, τα άβγαλτα αλλά τρυφερά και άτριχα οπίσθια των Τρωαδιτών ξεσήκωσαν στο άψε-σβήσε όλες τις αθάνατες ελληνικές συνήθειες – από το σουβλάκι καλαμάκι μέχρι το πάρτι με ούζα και από το δροσιστικό φραπόγαλο μέχρι το πλακωτό!



Ακολούθησε ένα 15ήμερο όργιο κατά τη διάρκεια του οποίου γράφτηκαν οι πιο χρυσές σελίδες της ελληνοτρωαδικής φιλίας (μη βλέπετε που δεν υπήρχε τότε ο Νταλάρας να κάνει συναυλία στα κατεχόμενα - μπορεί ο Όμηρος σήμερα να είναι παντελώς άγνωστος, αλλά εκείνη την εποχή ήταν η πρώτη φίρμα στις πίστες). Όπως θα έλεγε όμως και ο Χαμουρόσιος το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο θεός – έτσι κάπως και ο ήρωας μας ο Οδυσσέας μετά από 15 μέρες άρχισε να βαριέται τα ατελείωτα τρενάκια, τα 69 ενωμένα εργοστάσια και τη στάση κουτάλι με τα πύρκαυλα τεκνά της Τροίας και αποφάσισε ότι ήταν καιρός να σαλπάρει σε αναζήτηση νέων σεξουαλικών εμπειριών. Στους ναύτες του ανακοίνωσε ότι επιτέλους μετά από δέκα χρόνια θα γύριζαν στην Τήλο. Στη σκέψη όμως ότι εκεί τον περίμενε η στρίτζα και αραχνομούνα σύζυγός του Πηνελόπη, αποφάσισε να παρατείνει όσο μπορούσε το ταξίδι της επιστροφής του και να επωφεληθεί οργανώνοντας μια τουρνέ σεξοτουρισμού σε όλη τη Μεσόγειο. Ήταν ένα σεξουαλικό έπος που έμελλε να γράψει ιστορία!

Με το που σάλπαραν από την Τροία, η πρώτη στάση των γενναίων Τηλιακών ήταν στη χώρα των Κικόνων που πήραν αυτό το όνομα από τη Μαντόνα Τσικόνε. Με αυτό τον τρόπο οι Κίκονες ήθελαν να τιμήσουν τη γνωστή θεά του Ολύμπου που αποφάσισε μετά από 25 χρόνια καριέρας να τους τιμήσει επιτέλους και να δώσει μία και μοναδική συναυλία στην πατρίδα τους. Δυστυχώς όταν έφτασε ο Οδυσσέας με τους άντρες του, οι Κίκονες δεν ήταν σεξουαλικά διαθέσιμοι καθώς είχαν στηθεί όλοι σε ατελείωτες ουρές έξω από τα εκδοτήρια για τη συναυλία της θεάς, βριζόντουσαν χυδαία και τραβούσε η μία τα εξτένσιον της αλληνής. Καθώς λοιπόν δεν υπήρχε κανένα ερωτικό ενδιαφέρον εκεί εκτός από τα απίθανα σεξουαλικά βρομόλογα στη γλώσσα των Κικόνων και τις τσιφτετελοειδείς φιγούρες των ευλύγιστων θαυμαστών της θεάς στα καταγώγια της Κικονίας, ο Οδυσσέας και οι άντρες του αποφάσισαν να σαλπάρουν και πάλι.

Μια θύελλα τους βγάζει από την πορεία τους και καταλήγουν στην ακτή της Αφρικής, κάτι που τους προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό καθώς ήταν γνωστό σε όλη τη Μεσόγειο πόσο προικισμένοι είναι οι κάτοικοι αυτής της ηπείρου. Ήταν όμως τέτοια η γκαντεμιά του Οδυσσέα (ένας από τους κωπηλάτες στο πλοίο του ήταν ο Μητσοτάκων, μακρινός πρόγονος του Μητσοτάκη) που οι Τηλιακοί έπεσαν πάνω στον πιο μουρόχαυλο λαό της Αφρικής, τους Λωτοφάγους! Για να καταλάβετε, οι Λωτοφάγοι όλη μέρα έπιναν μπάφο και την άκουγαν μασουλώντας ένα μαγικό μανιτάρι. Όσο και αν προσπάθησε ο Οδυσσέας να τους ποτίσει στα κρυφά με το μπλε χάπι της θεάς Αφροδίτης, τα τεράστια εργαλεία των Λωτοφάγων παρέμεναν ατάραχα και συνέχιζαν να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

Αν νομίζατε όμως ότι η γκαντεμιά συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του ταξιδιού και ότι ο Οδυσσέας επέστρεψε άπραγος στην αγκαλιά της Πηνελόπης, είσαστε γελασμένοι. Εκεί που ο ήρωας μας άρχισε να αναπολεί με νοσταλγία τα πάντα ετοιμοπόλεμα τεκνάκια της Τροίας, σκάει μύτη στο κατάστρωμα ο από μηχανής θεός των ανέμων Παίολος και του παραδίδει ένα ασκί με όλους τους ανέμους κλείνοντάς του τσαχπίνικα το μάτι. Πολυμήχανος όπως ήταν ο Οδυσσέας μπήκε αμέσως στο νόημα. Ανοίγοντας το ασκί προκαλεί μια πρωτοφανή θαλασσοταραχή που στέλνει επιτέλους τον Μητσοτάκωνα για μπουρμπουλήθρες στον πάτο της θάλασσας.

Για να το γιορτάσει ο Οδυσσέας κλείνει εισιτήρια για το υπερωκεάνιο drag-show των τρανσέξουαλ Σειρήνων που μιμούνται με απαράμιλλη επιτυχία τις θεές του Ολύμπου ερμηνεύοντας όλα τα μεγάλα σουξέ τους και σκορπώντας τον ενθουσιασμό στο πλήρωμα. Στη συνέχεια γνωρίζουν τη μάγισσα του role-playing Κίρκη που τους ντύνει όλους με γουρουνοστολές και τους βάζει να την ικανοποιούν ενώ κυλιούνται στις λάσπες. Δεν λείπουν βέβαια και τα απρόοπτα όταν σε ένα όργιο με τους Κύκλωπες, το κοντάρι του Οδυσσέα αστοχεί και καταλήγει στο μάτι του Πολύφημου με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του ομοφοβικού θεού Ποσειδώνα. Στα ανοιχτά της Μυτιλήνης πέφτουν πάνω στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη που αντιδρώντας στο φαλλοκρατικό κατεστημένο της αρχαίας ελληνικής ναυτιλίας έχουν στείλει άκλαυτους πολλούς μουστακαλήδες καπεταναίους – αλλά την τελευταία στιγμή τους σώζει από τα νύχια τους η μάχιμη τζιβιτζιλού θεά Αθηνά.

Μετά από μια ιδιαίτερα ευχάριστη παραμονή στο νησί της dominatrix θεογκόμενας Καλυψώς που τον μυεί στα μυστικά του spanking, στους δονητές και την ποδολαγνεία, έχει έρθει δυστυχώς η ώρα που ο Οδυσσέας θα πρέπει να επιστρέψει στην οικογενειακή θαλπωρή της στρίγγλας Πηνελόπης. Φτάνοντας στην Τήλο μαθαίνει ότι όσο έλειπε η αχώνευτη έπλεκε όλη μέρα φριχτές σωβρακοφανέλες και άθλιες κουρελούδες στον αργαλειό της και ότι τον περίμενε τόσα χρόνια για να τον εκδικηθεί. «Τόσοι νταβραντισμένοι προικοθήρες μνηστήρες έχουν κατσικωθεί μέσα στο παλάτι κι εγώ ακόμα να μην μπορώ να ξεφορτωθώ την παγομούνα;» σκέφτεται ο Οδυσσέας αλλά εκείνη τη στιγμή περνάει από μπροστά του όλο νάζι ένα μανάρι με μελαχρινές μπούκλες, μπούτια τσιμέντο και στήθος μάρμαρο και ο ήρωας μας χάνει το φως του. Φανταστείτε την απογοήτευσή του όταν το μανάρι τον αναγνωρίζει και τον φωνάζει «πατέρα»!

Είναι ο Τηλέμαχος που έχει μεγαλώσει πια όσο καιρό ο Οδυσσέας έλειπε στα ξένα και του διηγείται πόσο στενάζουν οι Τηλιακοί κάτω από το ζυγό της μέγαιρας Πηνελόπης. Βλέπετε η λεγάμενη έχει κλείσει όλες τις σάουνες και τα sex-shop και το κρατικό κανάλι της Τήλου παίζει όλη μέρα ψαλμούς και λιτανείες. «Ε αυτό πάει πολύ!» ξεσπάει ο Οδυσσέας καθώς μπουκάρει στο παλάτι. Με το που βλέπει μπροστά του τη μαντάμ Ντεκάβλ, δεν χάνει χρόνο και οργανώνει στο φτερό ένα απίστευτο όργιο με τους μνηστήρες που δοκιμάζουν ένας ένας με τη σειρά το περίφημο τόξο του. «Τώρα τι έχεις να πεις;» της φωνάζει εξαντλημένος από τον σεξουαλικό του άθλο. «Ξέρεις Οδυσσέα δεν είμαι τόσο απάρτου όσο με θέλει ο ‘Όμηρος. Υπήρξαν κι άλλοι εκτός από σένα. Ο Τηλέμαχος δεν είναι γιος σου» του απαντάει η Πηνελόπη κι ένα χαμόγελο χαιρεκακίας έχει διαγραφεί στο πρόσωπό της – αλλά δεν θα κρατήσει για πολύ.

«Και δεν το λες τόση ώρα ευλογημένη;». Ο πολυμήχανος ήρωας δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του και ανακοινώνει στο πλήθος που ζητωκραυγάζει ότι η Τήλος πρόκειται να γίνει το πρώτο νησί της αρχαιότητας που θα επιτρέψει τον γκέι γάμο!Όπως όλα τα καλά ελληνικά έργα, έτσι και το έπος της Αφροδύσσειας δεν μπορεί παρά να κλείσει με κουφέτα. Ο Οδυσσέας παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο, οι μνηστήρες παντρεύτηκαν μεταξύ τους – μέχρι και η Πηνελόπη βρήκε μια ξινισμένη δούλα για να γηροκομήσουν η μία την άλλη πάνω από τον αργαλειό. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

THE END