ΜΑΝΤΟΝΑ: ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

27 Σεπτεμβρίου στις 21:15 το βράδυ: η Μadonna καταφθάνει με αυτοκίνητο στο Ολυμπιακό Στάδιο

Ακριβώς πέντε λεπτά αργότερα το σόου θα ξεκινήσει με το Candy Shop

Απίστευτο και όμως αληθινό: η καλύτερη στιγμή σε όλη τη συναυλία ήταν μια μπαλάντα. "The devil wouldn't recognise you"



H κυρία ξεσηκώνει τα πλήθη: "Ούα ούα!"

Ευχαριστώ τον αδελφό μου για τη βιντεοσκόπηση και τον τρελογιατρό Mad που ήταν η καλύτερη παρέα που θα μπορούσα να ευχηθώ για τη συναυλία! Και βέβαια εκείνο το δαιμόνιο κορίτσι που κατάφερε να μας βρει εισιτήρια ;-)

Οι εντυπώσεις μου από τη συναυλία:

-Νομίζω ότι το σόου που παρακολούθησα από αισθητικής άποψης ήταν πολύ κατώτερο σε σχέση σε όσα έχουμε δει σε dvd από προηγούμενες τουρνέ της και τα άπειρα βιντεο-κλιπ που έχει κάνει κατά καιρούς. Οι χορογραφίες εξαντλήθηκαν σε μαθήματα χιπ-χοπ και αερόμπικ και όσο για τα κοστούμια τι να πει κανείς; Ειδικά το look "Old School" με το κόκκινο σορτσάκι και τις επιγονατίδες απλά δεν σηκώνει κανένα σχολιασμό.

-Καταλαβαίνω βέβαια ότι όλα τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα για τους φανατικούς της Αρένας Α που βρέθηκαν σε τόσο στενή επαφή με το απόλυτο είδωλο. Ακόμα και λόξιγκας να έπιανε τη Μαντόνα σε ολόκληρη τη συναυλία, ευχαριστημένοι θά φευγαν. Επειδή όμως σε κανέναν δεν περισσεύουν τα ευρώπουλα ούτε η ταλαιπωρία που φάγαμε μέχρι να εξασφαλίσουμε τα εισιτήρια, εγώ επιλέγω να είμαι πιο αυστηρός.

-Ως προς το σόου την παράσταση έκλεψε μάλλον η τεχνολογία: η κυλινδρική βιντεο-οθόνη που κατέβηκε στη σκηνή, οι τέσσερις στήλες που τη διέσχιζαν στο 4 minutes, η λευκή Μπέντλεϊ.

-Φωνητικά τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά, ειδικά στα σημεία που συμμετείχε στη χορογραφία και όλο το βάρος σήκωναν οι δεύτερες φωνές. Αλλά όχι μόνο: το αγαπημένο μου Borderline δολοφονήθηκε εν ψυχρώ χωρίς τη δικαιολογία της περίπλοκης χορογραφίας.

-Εξαιρετικό και πολύ ξεσηκωτικό το τσιγγάνικο La Isla Bonita αλλά υπάρχει κανείς που δεν το έχει δει ήδη χιλιάδες φορές από τη συναυλία του Live-8; Η μεγαλύτερη απογοήτευση της βραδιάς ήταν σίγουρα το Hung Up, ένα από τα (πολλά) κομμάτια που επέλεξε ατυχώς να το ερμηνεύσει μόνη μπροστά στο μικρόφωνο με μία ηλεκτρική κιθάρα (χωρίς καλώδιο φυσικά). Μιλάμε για τη μεγαλύτερη χορευτική επιτυχία των τελευταίων χρόνων που σίγουρα άξιζε αντίστοιχης αντιμετώπισης από το team των χορογράφων της.

-Από την άποψη της οργάνωσης τα πάντα κύλησαν ρολόι: δεν μας πήρε πάνω από δέκα λεπτά για να κάτσουμε στις θέσεις μας και παρά την κοσμοσυρροή στις αποβάθρες μετά τη συναυλία μέσα σε ένα μισάωρο είχαμε επιβιβαστεί στο τρένο.

-H καμπαλομάγισσα το έκανε τελικά το θαύμα της: παρά τα πυκνά μαύρα σύννεφα που σκέπαζαν τον αττικό ουρανό από νωρίς το απόγευμα, οι πρώτες σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν πολύ μετά τη συναυλία.

-Και ναι, στην Kylie πέρασα πολύ καλύτερα. Γιατί τελικά το fun είναι στην προσωπικότητα του ανθρώπου. Η πειθαρχία είναι καλή άμα είσαι γερμανική μεραρχία ;-)

Θα κλείσω με μία τελείως διαφορετική νότα, αλλά αφού τα είχα συνδέσει στο προηγούμενο ποστ οφείλω να σας ενημερώσω: η συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα το απόγευμα έξω από τη Βουλή για την υποστήριξη των διωκόμενων της Τήλου μάλλον δεν υπήρξε ιδιαίτερα πετυχημένη: μετά βίας μέτρησα 70 με 80 άτομα εκ των οποίων μόνο τρεις μπλόγκερ (από όσους γνωρίζω εγώ τουλάχιστον - από ό,τι μου είπε ήταν εκεί και ο Les-Boi αλλά δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω). Δυστυχώς αν δεν λάβουμε εμείς τα δικαιώματά μας στα σοβαρα μάλλον δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα το κάνει κάποιος άλλος. Από ό,τι μαθαίνω πάντως η δίκη της Πέμπτης μάλλον πρόκειται να αναβληθεί λόγω απεργίας.