O REVQUEER ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΩΝΙΑ!

Μετά από τέσσερις μήνες απουσίας που μας έχουν φανεί αιώνας, είναι μεγάλη χαρά και τιμή μου να φιλοξενήσω σήμερα την επιστροφή του εθνικού θησαυρού του blogging - που βέβαια δεν είναι άλλος από τον μοναδικό Revqueer! Πηγή έμπνευσης της ιστορίας που θα διαβάσετε υπήρξε το πρόσφατο ταξίδι του με τρεις φίλους μπλόγκερς στη Βαρκελώνη - και αυτή είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να του δείξουμε πόσο μας έχει λείψει και πόσο πολύ θέλουμε να γυρίσει κοντά μας!

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ τη Βαρκελώνη με τρεις πολύ καλούς μου φίλους! Επειδή οι πολυήμερες προετοιμασίες για το ταξίδι με είχαν εξαντλήσει, είχα ήδη αρχίσει να ροχαλίζω με το στόμα ανοιχτό στο αεροπλάνο πριν καλά καλά απογειωθούμε και με το κεφάλι ακουμπισμένο στον ώμο μιας υπέρβαρης Καταλανής ηλικιωμένης χήρας, ονειρευόμουν τρελά ξενύχτια και αχαλίνωτες ερωτικές συνευρέσεις με καυτά καταλανικά αντρικά κορμιά. Η κούρασή μου ήταν τέτοια που ξύπνησα με μεγάλη καθυστέρηση αφότου προσγειωθήκαμε κι έτυχε να βγω απ' το αεροπλάνο ακριβώς τη στιγμή που το αυτοκινητάκι με τις σκάλες απομακρυνόταν από την έξοδο με αποτέλεσμα να πέσω στο κενό σπάζοντας και τα δύο πόδια μου.

Η αλήθεια είναι πως κάπως παραξενεύτηκα που δε με ξύπνησαν οι φίλοι μου αλλά όπως με έπαιρνε το ασθενοφόρο, ήμουν βέβαιος πως θα με περίμεναν στο νοσοκομείο με πρόσωπα παραμορφωμένα από την αγωνία. Δυστυχώς δεν ήταν εκεί όταν έφτασα. Δεν έχασα όμως το κουράγιο μου ακόμα κι όταν πληροφορήθηκα πως θα περνούσα τις τέσσερις μέρες του ταξιδιού στο νοσοκομείο κι αποφάσισα να δω τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Τα νοσοκομεία της Βαρκελώνης είναι ευρύχωρα και το φαγητό υπέροχο. Καλό θα ήταν πάντως να έχετε μαζί σας παντόφλες γιατί δε παρέχουν σε μη-Ισπανούς, ενώ αν είστε από χώρα εκτός της Ε.Ε. δε δικαιούστε πιτζάμες. Θα πρότεινα επίσης να μη σας πετύχουν στους διαδρόμους με το αναπηρικό καροτσάκι να φλερτάρετε τους τραυματιοφορείς σε ώρες κοινής ησυχίας, γιατί η προϊσταμένη θα σας βάλει υπόθετα.

Το δεύτερο βράδυ και μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να βρω τον Profylaktiko στο κινητό του αλλά δυσκολευόμουν να τον ακούσω γιατί ήταν σε κάποιο μπαρ με δυνατή μουσική. Μου είπε πως πληροφορήθηκαν για τη πτώση μου και ήταν συντετριμμένοι με το πάθημα μου αλλά αποφάσισαν να φανούν δυνατοί και να συνεχίσουν κανονικά το ταξίδι τους. Επίσης με ρώτησε σε ποιο τσεπάκι της βαλίτσας είχα βάλει το gay οδηγό γιατί δε τον έβρισκαν πουθενά. Αφού τον καθησύχασα πως είμαι καλά και τον διαβεβαίωσα πως δεν είχα ξεχάσει να πάρω τον οδηγό έπεσα για ύπνο.

Την τρίτη μέρα είχα έναν σύντομο ειδύλλιο με έναν 19χρονο φοιτητή νοσηλευτικής. Δυστυχώς δε μιλούσε καλά ελληνικά, δηλαδή ήξερε μόνο τους στίχους από ένα τραγούδι που είχε εκπροσωπήσει τη Κύπρο φέτος στη Eurovision Junior, αδιαμφισβήτητο σημάδι πως ήταν μπότομ. Τα αγγλικά του ήταν άθλια, αλλά εγώ είχα παρακολουθήσει λίγα μαθήματα ισπανικών άνευ διδασκάλου (το Spanish Lesson της Μαντόνα) και μπορέσαμε κουτσά στραβά να συνεννοηθούμε. Τελικά δε καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τη σχέση μας γιατί ανακάλυψα πως κατά τη παραμονή του στο δωμάτιό μου είχε καταφέρει να κλέψει ένα ρολόι Omega, τα γυαλιά ηλίου μου και μια ολόχρυση καρφίτσα της γιαγιάς μου με μεγάλη χρηματική και συναισθηματική αξία που φορούσα στο πέτο της ρόμπας μου. Με παρακάλεσε να μη τον καταδώσω και δε το έκανα αλλά λίγες ώρες αργότερα τον συνέλαβαν όταν έκλεψε τη χρυσή καδένα ενός ζάπλουτου έμπορου ωτασπίδων που ήταν σε διπλανό δωμάτιο με οξύ καρδιακό επεισόδιο.

Την τέταρτη μέρα έφτασε πια ο καιρός να πάρω εξιτήριο. Αποχαιρέτησα όλο το προσωπικό και τους ασθενείς και επιβιβάστηκα στο ταξί. Στο δρόμο για το αεροδρόμιο απόλαυσα τη μεγάλη λεωφόρο της πόλης και προσπαθούσα κοιτώντας απ' το παράθυρο να εντοπίσω κάποιο σημαντικό αξιοθέατο. Για καλή μου τύχη όπως ανεβήκαμε σε μια γέφυρα αντίκρισα για 3 δευτερόλεπτα την κορυφή της Σαγράδα Φαμίλια κι ένιωσα ευτυχής που τα έξοδα του ταξιδιού μου δεν πήγαν τελείως χαμένα.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο με υποδέχτηκαν οι φίλοι μου και η αλήθεια είναι πως με συγκίνησαν. Ο Hourglass ως έμπειρος γιατρός έγραψε με ανεξίτηλο μαρκαδοράκι "Είμαι Αδερφή" πάνω στο γύψο μου ενώ ο Good As You έκρυψε συνολικά δύο κιλά μπανάνες μέσα στις τσέπες μου, στη μπλούζα και το παντελόνι μου για να τις πάρουμε μαζί μας μήπως μας πιάσει καμιά λιγούρα στη πτήση.

Γενικά δεν θέλω να παραπονιέμαι, μια χαρά ήταν όλα, απλά θέλω ίσως να ανακαλύψω περισσότερα πράγματα από τη μαγευτική αυτή πόλη σε επόμενη επίσκεψη!

Ο φακός των παπαράτσι συλλαμβάνει τους Hourglass, Good As You και Profylaktiko σε γνωστό κλαμπ της Βαρκελώνης την ώρα που ο φίλος τους στενάζει στο κρεβάτι του πόνου