.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΡΟΖ ΤΡΙΓΩΝΟ ΜΙΛΑΕΙ

Τη στιγμή που κόλλησε το πρόσωπό του στην οθόνη του Μνημείου για τους ομοφυλόφιλους που έπεσαν θύματα του ναζισμού στο Βερολίνο, ο Ρούντολφ Μπράζντα ρώτησε με απορία τον (επίσης γκέι) δήμαρχο του Βερολίνου: “Γιατί δείχνετε δύο αγόρια να φιλιούνται; Δεν ήταν έτσι στα στρατόπεδα. Έπρεπε να δείξετε πώς μας κρεμούσαν από τους αγκώνες.”

gay kiss9
rudolf brazda

95 χρονών σήμερα ο Ρούντολφ δεν έχει χάσει ούτε το χαμόγελό του, ούτε το δυνατό του γέλιο. Αλλά καθώς διηγείται τα τρία χρόνια που πέρασε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ πολλές φορές δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του. ‘Οταν το Μάιο του 2008 εγκαινιάστηκε το Μνημείο στο Βερολίνο ήταν ένας ακόμα από τους 15 χιλιάδες ανώνυμους ομοφυλόφιλους που οι ναζί έστειλαν στα κολαστήρια. Στην τηλεόραση άκουσε τους επίσημους να δηλώνουν με λύπη ότι κανείς από τους επιζώντες δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου. “’’Ημουν κρατούμενος στο Μπούχενβαλντ και είμαι ακόμα εδώ”. Από την Αλσατία όπου μετά τον πόλεμο έζησε 50 χρόνια με το σύντροφό του ‘Εντι, ο Ρούντολφ Μπράζντα συμφώνησε να δώσει αυτή τη συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό Tetu.

rudolf brazda 8

‘Οταν οι ναζιστές κατέλαβαν την εξουσία είσαστε μόλις 20 χρονών…

Μόλις είχα ξεκινήσει τη ζωή μου ως ομοφυλόφιλος. Ζούσα με το φίλο μου στη Λειψία. Και ξαφνικά ήρθαν οι ναζί. Το 1937 συνέλαβαν όλους τους ομοφυλόφιλους της πόλης. Διάβαζαν τα γράμματά μας, παρακολουθούσαν σε ποιους γράφουμε και τους έπιαναν κι αυτούς. Η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη και πριν το Χίτλερ. Αλλά τότε οι αρχές μας άφηναν στην ησυχία μας. Με την παρέα μου συμπεριφερόμασταν με απόλυτη ελευθερία, βγαίναμε στο δρόμο και σχολιάζαμε δυνατά όλους τους ωραίους άντρες που περνούσαν! Το 1930 οργανώσαμε με το φίλο μου ένα “γαμήλιο πάρτι” στο πατρικό μου σπίτι, μπροστά στη μητέρα μου και τα αδέλφια μου! Τα βράδια χόρευα μόνο με άντρες. Τότε κανείς δεν έδινε σημασία.

Σας συνέλαβαν δύο φορές. Τη δεύτερη σας έστειλαν στο Μπούχενβαλντ όπου περάσατε τρία χρόνια από το 1942 ως το 1945. Υπήρχαν πολλοί ομοφυλόφιλοι στο στρατόπεδο;

Γνώρισα πολλούς ομοφυλόφιλους στο στρατόπεδο. Αλλά ήταν μαζεμένοι τόσοι άντρες εκεί που δεν χρειαζόταν να τους έχουν στείλει εκεί γι’ αυτό το λόγο για να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλο.

rudolf brazda 2

Θέλετε να πείτε ότι μπορούσε κάποιος να έχει σεξουαλικές σχέσεις;

Οι πιο ηλικιωμένοι δεν είχαν τέτοιες ευκαιρίες. Αλλά με μας τους νεότερους ήταν αλλιώς. Αγαπιόμασταν δυνατά. Ακόμα και οι ετεροφυλόφιλοι άντρες το έκαναν συχνά μεταξύ τους. Βέβαια όλα αυτά γίνονταν στα κρυφά. Οι Ες Ες ήξεραν τί συμβαίνει μεταξύ μας αλλά αδιαφορούσαν. Στους χώρους που κοιμόμασταν δεν υπήρχαν Ες Ες αλλά μόνο οι “κάπο” (κρατούμενοι στους οποίους οι Ες Ες ανέθεταν την επιτήρηση των υπόλοιπων). Ο πιο μεγάλος στην πτέρυγά μου, ένας 50άρης “κάπο” με ερωτεύτηκε. Είχαμε μια περιπέτεια μαζί.

Πώς ήταν στα στρατόπεδα;

Τα κρεβάτια ήταν φτιαγμένα από μεταλλικές γρίλιες, το ένα πάνω στο άλλο. Μου έρχεται τώρα στο μυαλό μια ιστορία αρκετά στενάχωρη. Μια μέρα ένα πολύ ελκυστικό αγόρι 17-18 χρονών ήρθε να κοιμηθεί δίπλα μου. Σκέφτηκα ότι για να είναι εκεί ένα τόσο ωραίο παιδί, μάλλον τον έχουν στείλει επειδή είναι ομοφυλόφιλος. Μιλώντας μου είπε ότι είναι τυφλός. Καθώς τον μετέφεραν έμπηξε στο μάτι του ένα στυλό. Πίστευε ότι έτσι οι Ες Ες θα τον άφηναν ήσυχο. Τη άλλη μέρα τον φώναξαν στο αναρρωτήριο. Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ. Αργότερα έμαθα ότι του έκαναν μια ένεση με δηλητήριο γιατί ένας τυφλός κρατούμενος τους ήταν άχρηστος. Πολλοί εκτελέστηκαν με αυτό τον τρόπο.

pink_triangle

Η ζωή στα στρατόπεδα ήταν πιο δύσκολη για τους ομοφυλόφιλους;

Δεν μπορώ να μιλήσω για τίποτα άλλο πέρα από τη δική μου εμπειρία. Είχα την τύχη να είμαι νέος και όμορφος. Νομίζω ότι αυτό μου έσωσε τη ζωή. Η πιο δύσκολη στιγμή που πέρασα ήταν όταν ένας Ες Ες μου έσπασε τα δόντια. Επειδή μας θεωρούσαν ψυχικά άρρωστους, μας είχαν στο στρατόπεδο μαζί με τους διανοητικά αναπήρους. Θυμάμαι μια μέρα πήραν αρκετούς από αυτούς και τους έκλεισαν σε ένα φορτηγό. Μας είπαν ότι θα τους πάνε κάπου αλλού. Μόλις έκλεισε η πόρτα τους έριξαν αέρια και τους σκότωσαν όλους. Για μας ήξεραν ότι μπορούσαμε να δουλέψουμε και μας έστελναν στα λατομεία όπου χειριζόμασταν επικίνδυνα εκρηκτικά. ‘Οπως και με τους διανοητικά ανάπηρους έτσι και σε μας οι Ες Ες δεν έδειχναν κανένα έλεος. Αλλά εγώ είχα την τύχη να με ερωτευτεί ο “κάπο” της πτέρυγάς μου. Όσο σκληρός και απάνθρωπος ήταν με τους άλλους, τόσο αρνάκι ήταν μαζί μου! (γελάει)

Αυτός σας έσωσε τη ζωή;

Στο στρατόπεδο με έβαλαν στην ομάδα των οικοδόμων. Είχαμε στη διάθεσή μας μια αποθήκη με υλικό και εκεί είχα την περιπέτειά μου με τον “κάπο”. Μια μέρα καθόμουν μόνος μου στο γραφείο. Άκουσα μια φωνή να ρωτάει “Ποιός είναι υπεύθυνος εδώ;”. “Γράφει στην πόρτα, δεν ξέρεις να διαβάζεις;” του απάντησα εγώ, νομίζοντας ότι είναι κάποιος κρατούμενος. Την επόμενη στιγμή ένας Ες Ες είχε χυμήξει πάνω μου και με ρίχνει μαζί με την καρέκλα στο πάτωμα. Καθώς έκανα να σηκωθώ, μου σπάει τρία δόντια με μια γροθιά στο πρόσωπο. Όπως ήμουν αιμόφυρτος στο πάτωμα μου λέει “Αύριο φεύγεις για την Ντόρα μαζί με τους άλλους”. Η Ντόρα ήταν ένα άλλο στρατόπεδο, ένα ορυχείο 900 μέτρα κάτω από το έδαφος. ‘Ηξερα ότι εκεί με το παραμικρό σε έστηναν στον τοίχο. Τότε σώθηκα χάρη στον “κάπο” μου. Είπε στο διοικητή ότι του ήμουν απαραίτητος για να τελειώσουν οι εργασίες. Χάρη σ’ αυτόν έμεινα στο Μπούχενβαλντ.

pink triangle

Τί μπορούσε να συμβεί σε κάποιον που δεν ήταν τόσο τυχερός όσο εσείς;

‘Ηταν τόσο εξοντωτική η εργασία και τόσο απάνθρωπη η συμπεριφορά των Ες Ες που αν δεν ήμουν τυχερός δεν θα σας μίλαγα τώρα. Ο τρόπος που αντιμετώπιζαν οι ναζί εμάς τα “ροζ τρίγωνα” απλά δεν περιγράφεται. Μπορούσαν να μας τσακίσουν χωρίς κανένα έλεος. Θυμάμαι έναν άντρα που είχαν πιάσει οι Ες Ες μια μέρα. Δεν ξέρω τί του καταλόγιζαν. ‘Ισως ότι δεν δούλευε αρκετά, που ήταν και η πιο συχνή δικαιολογία. Του έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη και τον κρέμασαν σε ένα στύλο από τους καρπούς (σηκώνεται για να μας δείξει με δάκρυα στα μάτια). Τον άφησαν εκεί κρεμασμένο με τα χέρια να έχουν εξαρθρωθεί από τους ώμους του. Το μαρτύριό του είναι μια φριχτή ανάμνηση που θα με ακολουθεί πάντα.

Πέρσι στο καλοκαίρι πήγατε στο μνημείο για τα “ροζ τρίγωνα” στο Βερολίνο και μπήκατε επικεφαλής στην γκέι παρέλαση της πόλης. Τί αισθήματα σας προκάλεσε η συμμετοχή σας στο Pride;

Βρήκα υπέροχη την παρέλαση, όλη αυτή την ατμόσφαιρα ελευθερίας… Αλλά μου κάνει εντύπωση με τί ευκολία οι γκέι πετάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο, πόσο εύκολο είναι κάποιος να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τόσα διαφορετικά άτομα. Αυτή η νοοτροπία δεν μου ταιριάζει. ‘Ισως γιατί είμαι πια τόσο μεγάλος… Αλλά κυρίως γιατί ο έρωτας και η αφοσίωση μετράνε πολύ στα μάτια μου.
rudolf brazda 9

Γνωρίσατε τον έρωτα μετά την απελευθέρωση;

Μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου δεν μπορούσα να γυρίσω στο σπίτι μου στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας γιατί εκεί γινόντουσαν ακόμα μάχες με τους ρώσους. ‘Ημουν μαζί με το Φερνάντ, έναν άλλο κρατούμενο που είχαμε σχέσεις. Ο Φερνάντ ήταν από την Αλσατία και με έφερε εδώ μαζί του. Λίγο καιρό αφού φτάσαμε γνώρισε μια γυναίκα και χωρίσαμε. Κάποια χρόνια αργότερα γνώρισα τον ‘Εντι σε ένα χορό μασκαρεμένων. Είχα ντυθεί γυναίκα. Εκείνος ήταν 18, εγώ 36. Μου ζήτησε να χορέψουμε. Βγήκαμε έξω και του είπα ότι είμαι άντρας. Στην αρχή ξαφνιάστηκε, αλλά μετά μου είπε “Δεν με νοιάζει. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Και την ημέρα που θα γίνεις 100 θα σε αγαπάω ακόμα”. 18 χρονών και να μου πει κάτι τέτοιο! Αυτό το σπίτι το φτιάξαμε μαζί. Ζήσαμε εδώ μαζί 50 χρόνια μέχρι που πέθανε το 2003.

Γιατί δεν είχατε μιλήσει ποτέ πριν για αυτά που περάσατε;

Κανείς δεν με είχε ρωτήσει. Μέχρι πέρσι που πήγα στο Βερολίνο για τα εγκαίνια του Μνημείου όλων όσων εκτοπίστηκαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι. Kανένας ποτέ πριν δεν είχε ενδιαφερθεί για την ιστορία μας.



35 σχόλια:

Unknown είπε...

Φοβερή ιστορία!

One Big DJ είπε...

δεν εΧΩ λόγια..με ράγισες.

Ephemeron είπε...

Μπραβο σου που το ανεβασες !!!
Υπεροχο κειμενο!!!

Hfaistiwnas είπε...

Είναι πολύ σκληρό..
Τι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι ένας Θεός.. ξέρει..

Elementstv είπε...

Πραγματικα συγκλονιστικο κειμενο.Με αγγιξε και το σημειο που ελεγε για τη σημερινη γενια μεσα σ'ολα τα αλλα.Δεν ειμαι οπισθοδρομικος αλλα νομιζω εχει δικιο οτι καπου ισως χανουμε την μπαλα με τους ερωτικους συντροφους(τουλαχιστον οταν τους αλλαζουμε μονο και μονο επειδη το επιβαλλει η εποχη να εχουμε πολλους!).

erva_cidreira είπε...

Σ' ευχαριστούμε!

sCaTterBraiN είπε...

...

Tales from the other side of town είπε...

Συγκλονιστική ιστορία, όπως και αυτή του γάλλου Pierre Seel.
Μπράβο gsh!

tovenito είπε...

τι ανάρτηση!από αυτές που δίνουν νόημα στο μπλογκ!
δεν έχω λόγια..

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Φοβερή ιστορία. Εύγε μικρέ μου!

another george blog είπε...

Ευτυχώς που το σχόλιο είναι γραπτό και όχι προφορικό. Θα ήταν λίγο δύσκολο να μιλήσω.

gay super hero είπε...

Παιδιά ευχαριστώ από την καρδιά μου όσους έρχεστε να αφήσετε μια καλή κουβέντα.

Είχε αρκετή δουλίτσα αυτή η ανάρτηση αλλά άξιζε τον κόπο γιατί με έχετε συγκινήσει :-)

SK είπε...

Συγχαρητήρια για την ανάρτηση και από μένα.

Unknown είπε...

Δεν μπορώ να αφήσω κάποιο σχόλιο, γιατι έχω βουρκώσει.

Μπράβο σου ρε.
Μπράβο σου που μας ξεστραβώνεις με τέτοια κείμενα.

tifoeus είπε...

εξαιρετικός, πολύ καλή σκέψη να το μεταφράσεις!

transs είπε...

GSH, με πήραν τα ζουμιά...

gay super hero είπε...

Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα πράγματα συνεχίζουν να συμβαίνουν και σήμερα σε πολλές περιοχές του κόσμου. Δεν τέλειωσαν πριν από 60 χρόνια. Δυστυχώς...

Unknown είπε...

ΌΧΙ.

Ο λαός μας πραγματικά υποφέρει σε πολλές περιοχές του κόσμου σήμερα· όμω δεν υπάρχουν πια KZ, δεν υπάρχει πια το Auschwitz, δεν υπάρχει ο βιομηχανικός θάνατος-βασανισμός που μόνο οι Ναζί πραγματοποίησαν.

gay super hero είπε...

@ ΑrisMUC

Συμφωνώ ότι η βιομηχανική/ γραφειοκρατική μέθοδος εξόντωσης πληθυσμών που εφάρμοσαν οι ναζιστές είναι κάτι το μοναδικό στην ιστορία και κακώς συγκρίνεται με άλλα εγκλήματα.

Απλά δεν πιστεύω ότι το κακό στον κόσμο τελείωσε με το ναζισμό ή ότι σαν έννοια ταυτίζεται αποκλειστικά με τη σβάστικα...

Tradescadia είπε...

Είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται αυτές οι φωνές. Για να μένει η μνήμη ζωντανή. Για να μην επαναληφθεί ποτέ κάποια παρόμοια φρίκη. Βρέθηκα πρόσφατα στο Άουσβιτς και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν έχουμε ιδέα για την έκταση της μαζικής εξόντωσης που έλαβε χώρα τότε. Νά'σαι καλά για όσα μοιράζεσαι! Καλημέρα!

ProFyLaKtiKo είπε...

μου άρεσε πολύ :) ίσως γιατί έχω πάει και στο μνημείο του βερολίνου, αλλά είχα διαβάσει και για τα ροζ τριγωνάκια όταν είχα πάει στο νταχάου.

πράγματι συγκλονιστική ιστορία... και αρκετά τυχερή τολμώ να πω :)

Monos,Ksenos,Fititis είπε...

Έχω επισκεφτεί το μνημείο ήταν τρομερή εμπειρία.Έχω να προσθέσω επίσης πως ο δήμαρχος του Βερολίνου είναι αξιόλογος άνθρωπος όχι επειδή είναι ομοφυλόφιλος αλλά σαν άνθρωπος, έχει βοηθήσει πολλές μειονότητες στην Γερμανία....

abravanel είπε...

Και σκέψου οτι όλες οι μαρτυρίες που έχουμε από τα στρατόπεδα είναι success stories, άνθρωποι δηλαδή που υπήρξαν αρκετά τυχεροί για να επιζήσουν.

mr.f είπε...

Πρώτα από όλα, να πω πως χαίρομαι που άρχισε η κανονική ροή των post στο blog σου, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και επιτέλους θα μαθαίνουμε όλα τα νέα που αφορούν την LGBT community γρήγορα και έγκυρα. Γιατί ως γνωστόν, ο GSH κάνει έρευνα πριν κάνει post, δεν διαβάζει απλά τα ελληνικά site :-) (αν ακούστηκα ειρωνικός δεν ήμουν το εννοώ, god, why do I keep doing that?)

Όσο αφορά τον γεράκο, μου φαίνεται απίστευτο που έζησε 50 χρόνια με έναν άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα θαυμάσιο. Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα καταφέρω εγώ ο ίδιος να κάνω κάτι τέτοιο, σε μία εποχή που σίγουρα, δεν υπάρχουν κίνδυνοι όπως να σε κρεμάσουν από τα χέρια επειδή είσαι γκέι.

Γενικά το post να σου πω την αλήθεια με έκανε να σκεφτώ τι γκέι είμαστε εμείς οι σημερινοί. Ενοχικοί, κρυφοί, προβληματικοί, κομπλεξικοί και χωρίς να υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή μας από ένα πολιτικό καθεστώς.

Τέτοιες μαρτυρίες σε κάνουν να θέλεις να γίνεις καλύτερος σε κάποια πράγματα. Το θέμα είναι ότι αύριο θα το έχω ξεχάσει και θα έχω μπει πάλι στο mentality που είχα και χθες.

Πραγματικά αυτός ο παππούλης έχει πολύ ενδιαφέρον σαν προσωπικότητα.

Σκεφτείτε αυτόν και μετά σκεφτείτε τα Romeo & Dar και τι γράφει ο καθένας εκεί μέσα... :Ρ

Ευχαριστούμε για το post, είναι καταπληκτικό και δεν υπήρχε περίπτωση να το έβλεπα αν δεν ήσουν εσύ. Θέλουμε και άλλα!

Sorry για το σεντόνι, opening season comment :D

star sheep!!! είπε...

erwtika trigwna......nai re!!!eimaste pleonektes!!!giati na menoume sto 1 afou boroume na xoume 2???!!!

star sheep!!! είπε...

vevaia twra tha mou pei kaneis:esy re m@@@@@@@ka den exeis oute to 1...ti milas??-deixte omws katanohsh!!

alitaki είπε...

poli oreo kimeno.

George Tsitiridis είπε...

fandastiki douleia opos panda..
bravo sou kai pali bravo..
yparxei kai ena vivlio pou milaei gia ta roz trigona
then einai o idios etsi?

Αναγνώστης είπε...

Ήρωα, καταπληκτική ανάρτηση!
Για να μαθαίνουμε και την γκέι ιστορία...

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλή πρωτοβουλία να το ανεβάσεις! το αναδημοσίευσα, αναφέροντάς σε, ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα..
δυστυχώς ακόμα και σήμερα σε χώρες όπως το Ιράκ οι πρακτικές βίας (δολοφονίες, βασανισμοί, κλπ) δεν έχουν εκλείψει..

Greekstories είπε...

Σ'ευχαριστω για την αναρτηση. Συγκλονιστικη. Ζω στην Γερμανια και δεν πηρα χαμπαρι ποτε εγινε αυτη η συνεντευξη

Ανώνυμος είπε...

να δώσετε τεράστια προσοχή σε αυτά τα λόγια :( Αλλά μου κάνει εντύπωση με τί ευκολία οι γκέι πετάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο, πόσο εύκολο είναι κάποιος να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τόσα διαφορετικά άτομα ) δυστυχώς ο έρωτας και η αφοσίωση είναι λέξεις που πολύ λίγα ζευγάρια βιώνουν στις μέρες μας... είμαι περήφανος που ήρθαν έτσι τα πράγματα στη ζωή μου και η λέξεις ( έρωτας και αφοσίωση ) δεν είναι άγνωστες για εμένα .[ Γιάννη ευχαριστώ τον θεό για το δώρο που μας έκανε Σ'αγαπάω με όλη την δύναμη της ψυχής μου! ]

Katsiki είπε...

Συγκλονιστική συνέντευξη!!! Δεν ξέρω τι να πω...
Θα συμφωνήσω απόλυτα και με τον απο πάνω μου για τα λόγια του Ρούντολφ Μπράζντα περί έρωτα και αφοσίωσης...
Ήταν όντως πολύ τυχερός στη ζωή του, όχι μόνο γιατί κατάφερε και σώθηκε, αλλά και για τον έρωτα που έζησε...

Voutyro είπε...

Συγκλονιστικό κείμενο... Μπράβο για την πολύ καλή δουλειά.

Ανώνυμος είπε...

Και ζήσανε μαζί 50 χρόνια!!!Ένα μέρος από την τύχη του να έχουμε και τίποτα στον κόσμο!!!Από τις συγκλονιστικότερες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει.Μπράβο!!