.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια.]
 
ireland1
 
Οι ιρλανδοί εγκρίνουν τον γάμο ομοφύλων με ποσοστό 62%
 
ireland2

Ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας Έντα Κένι, επισκέπτεται το δημοφιλές γκέι στέκι «Panti’s Bar» μαζί με πρωτοκλασάτα στελέχη του κεντροδεξιού κόμματος Φίνα Γκέιλ τον περασμένο Δεκέμβριο. Και τα τέσσερα κοινοβουλευτικά κόμματα της Ιρλανδίας υποστήριξαν το «Ναι» στο δημοψήφισμα της Παρασκευής. Η κυβέρνηση του Έντα Κένι περιλαμβάνει στις τάξεις της και το κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα.

ireland3

O καλλιτέχνης Τζο Κάσλιν υπογράφει αυτή την τοιχογραφία ενός ζευγαριού αντρών την οποία φιλοτέχνησε σε κτίριο του κεντρικού Δουβλίνου μετά από άδεια των ιδιοκτητών. O ένας από τους δύο φοράει ένα παραδοσιακό δαχτυλίδι Κλαντάχ (δύο παλάμες κρατάνε μία καρδιά πάνω στην οποία ισορροπεί ένα στέμμα), ένα σχέδιο εξαιρετικά δημοφιλές για γαμήλιες βέρες. Παρά τη διεθνή προβολή που απέκτησε το έργο, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης ζήτησε από τους ιδιοκτήτες του κτιρίου να το καλύψουν αφού δεν είχαν λάβει σχετική άδεια από την πολεοδομία. Στην Ελλάδα αντίθετα, βλέπουμε χιλιάδες «καλλιτεχνικές» παρεμβάσεις σε κτίρια, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός.

ireland4

O Ιρλανδός σταρ του Χόλιγουντ Κόλιν Φάρελ (μεταξύ άλλων έχει υποδυθεί και τον Μέγα Αλέξανδρο στην ομώνυμη ταινία του Όλιβερ Στόουν) υπήρξε από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του «Ναι» στο δημοψήφισμα της περασμένης Παρασκευής. Σε μια ανοιχτή επιστολή του πριν από λίγους μήνες κάλεσε τους συμπατριώτες του να ψηφίσουν υπέρ της ισότητας στον γάμο μιλώντας για το bullying που είχε υποστεί στην εφηβεία του ο γκέι αδελφός του Έιμον (φωτογραφία επάνω). Ο Φάρελ έγινε κουμπάρος στον γάμο του αδελφού του με τον καλλιτέχνη Στίβεν Μάνιον πριν από έξι χρόνια στον Καναδά.

ireland5

Μοναχές του τάγματος των Καρμελιτισσών αποχωρούν από το εκλογικό τμήμα όπου έριξαν την ψήφο τους στο δημοψήφισμα της Παρασκευής. Πυρήνας της εθνικής ταυτότητας των ιρλανδών στον αγώνα τους κατά της αγγλικής κυριαρχίας, η Καθολική Εκκλησία είδε την επιρροή της να μειώνεται ραγδαία μετά την αποκάλυψη υποθέσεων παιδοφιλίας που η ιεραρχία της προσπαθούσε να συγκαλύψει. Η ισχύς της Εκκλησίας ήταν τέτοια που μέχρι το 1993 στην Ιρλανδία απαγορευόταν η πώληση προφυλακτικών. Την ίδια χρονιά αποποινικοποιήθηκαν και οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

540774409

Ιρλανδοί υπέρμαχοι της ισότητας στον γάμο απαντούν στα κηρύγματα της Καθολικής Εκκλησίας κατά του γάμου ομοφύλων με την ευαγγελική προτροπή «Αγάπα τον πλησίον σου». Πριν από πέντε χρόνια η ιρλανδική Βουλή ψήφισε ένα σύμφωνο συμβίωσης για τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Έκτοτε το έχουν υπογράψει γύρω στα χίλια ζευγάρια.

ireland7

ireland8

Ζευγάρι στη ζωή αλλά και καλλιτεχνικό δίδυμο που κινείται στον χώρο της ποπ αρτ, ο Άντριαν και ο Σέιν φωτογραφίζονται έξω από το τμήμα όπου άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα και από κάτω σε μία πιο ...ιδιωτική πόζα. Μπορείτε να δείτε τη δουλειά τους και εδώ.

ireland9

Aστέρες της Eurovision όπως η νικήτρια του 1992 Λίντα Μάρτιν, οι δίδυμοι Τζέντουαρντ και ο ...Ντάστιν η γαλοπούλα (παιδική φιγούρα που συμμετείχε στον διαγωνισμό το 2008 αλλά κόπηκε στον ημιτελικό) υποστήριξαν το δικαίωμα όλων των ζευγαριών στον γάμο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες νίκες στον διαγωνισμό αφού έχει κερδίσει συνολικά επτά φορές.

ireland10

Η μετανάστευση κυρίως προς την Αγγλία και την Αμερική υπήρξε παραδοσιακά η διέξοδος των ιρλανδών απέναντι στην ανέχεια που μάστιζε την πατρίδα τους και ανάμεσα στα διάσημα τέκνα της χώρας στο εξωτερικό συγκαταλέγεται βεβαίως και η δυναστεία των Κένεντι. Δυστυχώς, πολλοί ιρλανδοί της νεότερης γενιάς αναγκάστηκαν με τη σειρά τους να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς εξαιτίας της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης. Πολλοί από αυτούς, όπως η κοπέλα της φωτογραφίας, δεν παρέλειψαν να επιστρέψουν για να ψηφίσουν ανεβάζοντας το #hometovote στην κορυφή του Twitter και τη συμμετοχή στο δημοψήφισμα σε επίπεδα-ρεκόρ για την πρόσφατη ιστορία της χώρας.

ireland11

«Ψηφίστε Όχι γιατί τα παιδιά χρειάζονται μητέρα και πατέρα» προτρέπει τους ιρλανδούς αυτή η αφίσα οργανώσεων που αντιμάχονται τον γάμο ομοφύλων. Όταν, όμως, το ζευγάρι της φωτογραφίας έμαθε ότι η εικόνα που είχαν τραβήξει μαζί με τον γιο τους για λογαριασμό διαφημιστικού γραφείου χρησιμοποιήθηκε για αυτόν τον σκοπό, έβγαλαν ανακοίνωση μέσω της Διεθνούς Αμνηστίας τονίζοντας ότι οι ίδιοι υποστηρίζουν το δικαίωμα στον γάμο για όλα τα ζευγάρια.

ireland12

Ο ιρλανδός τραγουδιστής Χοζίερ ήταν μία από τις πολλές διασημότητες της χώρας που κάλεσε τους συμπατριώτες του να πουν το μεγάλο «Ναι» στον γάμο ομοφύλων. Ο Χοζίερ έγινε γνωστός για την τεράστια επιτυχία του «Take me to church», με το βίντεο-κλιπ που διηγείται την ιστορία ενός γκέι ζευγαριού που πέφτει θύμα τραμπούκων να μετράει πάνω από 200 εκατομμύρια προβολές στο YouTube. Μήνυμα υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα έστειλε και ο Μπόνο των U2 ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι ο ίδιος δεν θα μπορέσει να ταξιδέψει στην Ιρλανδία για να ψηφίσει.

ireland 13

Ο Σάιμον και ο Κέβιν είναι ένα ακόμα ζευγάρι που πόζαρε έξω από  εκλογικό τμήμα την Παρασκευή. Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, το 62% των συμπατριωτών τους ψήφισε για να τους επιτραπεί τελικά να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα υπόλοιπα ζευγάρια. Η Ιρλανδία είναι το πρώτο κράτος που θεσμοθετεί τον γάμο ομοφύλων μέσω δημοψηφίσματος, αν και στο παρελθόν κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί και σε κάποιες αμερικάνικες πολιτείες. Επιπλέον χώρες όπως η Κροατία έχουν επικυρώσει την απαγόρευση του γάμου ομοφύλων μέσω δημοψηφίσματος.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

«ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΗΤΑΝ ΓΚΕΪ»

[Αναδημοσίευση από τον ιστότoπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

alexander-alexandria
 
 
Μια νεαρή σταρ ταράζει τα νερά στην Αίγυπτο
 

Παρουσιάστρια παιδικών εκπομπών στην τηλεόραση και σταρ του αιγυπτιακού σινεμά, η νεαρή Μόνα Χαλά έκανε πριν λίγες ημέρες κάτι που θεωρείται αδιανόητο στην πατρίδα της: Υπερασπίστηκε τους ομοφυλόφιλους συμπολίτες της και μάλιστα σε μία συνέντευξη που μπήκε σε όλα τα σπίτια μέσω της τηλεόρασης. Μιλώντας σε δημοσιογράφο του καναλιού ON που υποστήριξε ότι η κυβέρνηση πρέπει να γνωρίζει αν κάποιος είναι ομοφυλόφιλος, η Μόνα απάντησε παραπέμποντας στην αρχαία ιστορία της Αιγύπτου:

«Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να είναι ομοφυλόφιλος. Δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω τους ανθρώπους από ηθικής άποψης. Η ομοφυλοφιλία υπάρχει από την αρχαιότητα. Πολλοί άνθρωποι στη διάρκεια της ιστορία υπήρξαν ομοφυλόφιλοι. Ποιοι είμαστε εμείς να τους κρίνουμε; Ο Μέγας Αλέξανδρος που έχτισε την Αλεξάνδρεια ήταν ομοφυλόφιλος. Είναι λόγος αυτός να καταστρέψουμε την πόλη ή να της αλλάξουμε όνομα; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι ομοφυλόφιλοι. Έτσι τους έφτιαξε η φύση.»

Δείτε τη συνέντευξη με υπότιτλους στα αγγλικά εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=-Dh6cFonht0

Η παρέμβασή της Μόνα Χαλά είναι εξαιρετικά θαρραλέα αν σκεφτεί κανείς ότι το σημερινό στρατιωτικό καθεστώς της Αιγύπτου, που πριν δύο χρόνια ανέτρεψε την κυβέρνηση των ισλαμιστών, έχει επιδοθεί σε πραγματικό κυνήγι μαγισσών σε βάρος των γκέι συλλαμβάνοντας και φυλακίζοντας δεκάδες άτομα. Για αυτό το άνευ προηγουμένου κύμα καταστολής σε βάρος των αιγύπτιων ομοφυλόφιλων είχαμε γράψει σχετικά πρόσφατα σε αυτή τη στήλη («Τα αύριο που δεν ήρθαν ποτέ»)

Έκτοτε υπάρχουν ενδείξεις ότι οι διεθνείς αντιδράσεις για τα πογκρόμ έχουν κάνει κάποιους δικαστές να το ξανασκεφτούν. Το πιο πρόσφατο περιστατικό ήταν η σύλληψη 25 ανδρών σε χαμάμ του Καΐρου με την κατηγορία της «ακολασίας». Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν γυμνοί στην κλούβα παρουσία συνεργείων της τηλεόρασης τα οποία είχε ειδοποιήσει η αστυνομία με σκοπό να τους διαπομπεύσουν. Σε αντίθεση όμως με όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, η διεθνής κατακραυγή φαίνεται να λειτούργησε θετικά, αφού οι δικαστές τελικά αθώωσαν τους συλληφθέντες από όλες τις κατηγορίες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως η ιστορία είχε αίσιο τέλος αφού ένας από τους κατηγορούμενους τελικά δεν άντεξε την κοινωνική κατακραυγή και αυτοπυρπολήθηκε βάζοντας τέρμα στη ζωή του...

Η συνέντευξη της Μόνα Χαλά δεν ήταν η μοναδική θετική είδηση από τον αραβικό κόσμο τις τελευταίες ημέρες. Η τρομοκρατία του Ισλαμικού Κράτους που δημοσιεύει σχεδόν καθημερινά φρικαλέες εικόνες από εκτελέσεις ανδρών τους οποίους κατηγορεί για ομοφυλοφιλία στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, φαίνεται να έχει αφυπνίσει τμήματα της κοινής γνώμης τουλάχιστον σε πιο φιλελεύθερες χώρες όπως ο Λίβανος. Με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, 14 σταρ της τηλεοπτικής και μουσικής σκηνής της χώρας δημοσίευσαν ένα βίντεο με το οποίο ζητούν να σταματήσει ο στιγματισμός και οι διώξεις των ομοφυλόφιλων στον αραβικό κόσμο:

«Γνωρίζετε ότι σύμφωνα με το πρώτο άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι; Γνωρίζετε ότι σήμερα, στον 21ο αιώνα, υπάρχουν άνθρωποι που στιγματίζονται, δέχονται βία, συλλαμβάνονται και δολοφονούνται μόνο και μόνο επειδή είναι ΛΟΑΔ; Είμαστε όλοι ελεύθεροι και έχουμε ίσα δικαιώματα. Γνωρίζουμε ότι συχνά είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές προκαταλήψεις όμως οι νόμοι πρέπει να είναι δίκαιοι. Η δημοκρατία δεν πρέπει να λειτουργεί μόνο για την πλειοψηφία ή τη μειοψηφία. Όλοι οι πολίτες πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ομοφυλόφιλος για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, όπως και δεν χρειάζεται να είναι γυναίκα για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των γυναικών.»

Δείτε το βίντεο στα αραβικά εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=VLsO3TzPt1Q

Το βίντεο υπήρξε πρωτοβουλία οργανώσεων που μάχονται για την κατάργηση του άρθρου 534 του λιβανέζικου ποινικού κώδικα, το οποίο τιμωρεί τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις με ποινή 12μηνης φυλάκισης. Με βάση το συγκεκριμένο άρθρο, στο πρόσφατο παρελθόν η αστυνομία έχει προχωρήσει και στον Λίβανο σε μαζικές συλλήψεις ανδρών οι οποίοι υποβάλλονται σε ταπεινωτικές πρωκτικές εξετάσεις για να «διαπιστωθεί» αν είναι ομοφυλόφιλοι...


*Στην κεντρική φώτο: Έφιππο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου κοντά στην Πύλη της Ροζέτας στην Αλεξάνδρεια.

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΕ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια.]

pride

Η ταινία “Pride” είναι μια αληθινή ιστορία αλληλεγγύης των γκέι με την εργατική τάξη
 

Την περασμένη Πέμπτη στην πρεμιέρα του κινηματογραφικού φεστιβάλ Οutview, τo αθηναϊκό κοινό είχε την ευκαιρία να δει για πρώτη φορά μία από τις πιο συγκινητικές ταινίες του 2014. Το βρετανικής παραγωγής φιλμ «Pride» που πέρσι τέτοιο καιρό κέρδισε τoν «Queer Φοίνικα» στο φεστιβάλ των Καννών διηγείται μία πέρα για πέρα αληθινή ιστορία: Στο Λονδίνο του 1984 μια ομάδα γκέι και λεσβιών αντιμέτωποι με τις αστυνομικές επιχειρήσεις «αρετής», την ομοφοβική βία, το «κράξιμο» του κίτρινου τύπου και την κρίση του Aids προσπαθούν να βγουν από το καβούκι τους αναζητώντας ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες. Αποφασίζουν να ξεκινήσουν έρανο υπέρ των ανθρακωρύχων που απεργούν επί μήνες ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης Θάτσερ να κλείσει τα εθνικοποιημένα ορυχεία. Το συνδικάτο αρνείται τη στήριξη των «ανώμαλων» και η ομάδα με τον τίτλο «Γκέι και λεσβίες υπέρ των απεργών» ξεκινούν για να παραδώσουν τα χρήματα οι ίδιοι σε ένα χωριό ανθρακωρύχων της Ουαλίας που διάλεξαν τυχαία από τον χάρτη.

Αυτό που ακολουθεί θα διαλύσει τις προκαταλήψεις και των μεν και των δε μέσα από την αλληλεγγύη του κοινού αγώνα. Οι Ουαλοί απεργοί συνειδητοποιούν πως οι ομοφυλόφιλοι –που τους ενισχύουν οικονομικά περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα– δεν είναι «τέρατα της φύσης». Και όχι μόνο θα το αναγνωρίσουν αλλά και θα ανταποδώσουν στο Pride του Λονδίνου την επόμενη χρονιά. Την ίδια στιγμή, πολλοί γκέι και λεσβίες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τέτοιες κοινότητες της εργατικής τάξης για να επιβιώσουν, θα δουν για πρώτη φορά την «περήφανη εργατιά» να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητά τους. Περίφημη είναι η σκηνή στη ντίσκο του χωριού, όπου ένα μέλος της γκέι ομάδας βάζει κυριολεκτικά «φωτιά στην πίστα» ξεσηκώνοντας τις επευφημίες του γυναικείου πληθυσμού και τα ζηλόφθονα βλέμματα των αντρών που τον πολιορκούν, ζητώντας του να τους μάθει να χορεύουν – κάτι που μέχρι τότε θεωρούσαν θανάσιμη προσβολή στον ανδρισμό τους.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Μάθιου Γουόρτσις έως τώρα έκανε καριέρα στο θέατρο (έχει κερδίσει βραβείο Τόνι και πρόσφατα διαδέχτηκε τον Κέβιν Σπέισι ως διευθυντής του Old Vic στο Λονδίνο). Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μία συνέντευξη που έδωσε για την ταινία. Την μετέφρασα από εδώ.


Μέχρι τώρα είχατε μία πλούσια καριέρα στο θέατρο. Τι ήταν αυτό που σας προετοίμασε να διηγηθείτε μία τέτοια ιστορία στον κινηματογράφο;
Μία πολύ σημαντική μορφή προετοιμασίας ήταν τα παιδικά χρόνια που πέρασα σε ένα χωριό στη βόρεια Αγγλία στη μέση του πουθενά, περιτριγυρισμένο από ανθρακωρυχεία και εντελώς απομονωμένο. Η οικογένειά μου αναγκάστηκε να μετακομίσει σε αυτό το χωριό όπου ήμασταν σαν ξένο σώμα προσπαθώντας να αφομοιωθούμε και να γίνουμε αποδεκτοί. Αυτό μου έδωσε μία ιδέα σχετικά με το πως λειτουργούν τέτοιες μικρές και σφιχτά δεμένες κοινότητες, ποια είναι τα υπέρ και ποια είναι τα κατά.

Ήσασταν έφηβος την περίοδο που διαδραματίζονται τα γεγονότα της ταινίας;
Την περίοδο της απεργίας θυμάμαι τις πικετοφορίες των ανθρακωρύχων έξω από ένα εργοστάσιο που παραλάμβανε κάρβουνο από τα ορυχεία. Σε εκείνη την ηλικία δεν καταλάβαινα και πολλά πράγματα. Έμαθα πολύ περισσότερα για την πολιτική κατάσταση και την κοινωνική αναταραχή της εποχής αργότερα, όταν πήγα στο πανεπιστήμιο. Επιπλέον το να ενδιαφέρεται ένα αγόρι για το θέατρο και τη μουσική δεν ήταν και τόσο συνηθισμένο εκεί που μεγάλωσα. Δεν υπήρχε ούτε μία θεατρική ομάδα στην περιοχή και οι άνθρωποι το θεωρούσαν τόσο περίεργο όσο το να δουν έναν άντρα να χορεύει!

Συνήθως οι ταινίες ακόμα και όταν είναι «ομαδικές» περιστρέφονται γύρω από έναν ήρωα. Πώς καταφέρατε να δημιουργήσετε αυτό το αίσθημα της «κοινότητας» που αποπνέει η ταινία;
Το να περάσει στο πανί η ισορροπία μεταξύ των χαρακτήρων που υπήρχε στο σενάριο έμοιαζε με περίπλοκη αλγεβρική εξίσωση. Είχα ένα τετράδιο όπου για κάθε σκηνή σημείωνα πόσα καρέ πρέπει να αφιερώσω σε κάθε χαρακτήρα. Επιπλέον έχει σημασία να κατανοήσει κανείς το ανθρώπινο στοιχείο που ενώνει όλους αυτούς τους χαρακτήρες: την αδικία και τον τραμπουκισμό που έχουν βιώσει στο πετσί τους. Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί στο περιθώριο και κάποια στιγμή ορθώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν το δίκιο τους. Αυτό είναι μία πολύ δυνατή εικόνα που νομίζω πως χαράχτηκε μέσα μου κατά την παιδική μου ηλικία. Πάντως, μετά από 25 χρόνια στο θέατρο, νομίζω πως αυτό που έχω μάθει είναι πώς να σκηνοθετώ ηθοποιούς. Τι πρέπει να τους δώσω για να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους. Επίσης μέσα από τα μιούζικαλ έχω μάθει να συντονίζω μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Πώς να δίνω στον καθένα τη στιγμή που θα λάμψει για να μπορέσω να διηγηθώ την ιστορία ολόκληρης της ομάδας.

Μια που το αναφέρετε, θα μπορούσατε να δείτε την ταινία να ανεβαίνει ως μιούζικαλ σε μερικά χρόνια;
Όταν διάβασα το σενάριο τηλεφώνησα στους παραγωγούς: «Το σενάριο είναι εξαιρετικό. Με έκανε να γελάσω και να κλάψω. Η ιστορία είναι σημαντική και το γράψιμο είναι φρέσκο. Ο μοναδικός μου όρος είναι να μου δώσετε τα δικαιώματα και για τη θεατρική μεταφορά του έργου». Το είχα δει από την πρώτη στιγμή ότι θα μπορούσε να γίνει ένα εξαιρετικό μιούζικαλ. Είναι μία ταινία που εμψυχώνει το θεατή παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρωταγωνιστές. Επίσης είναι γεμάτο με χορό και τραγούδι. Όλα αυτά τα στοιχεία παραπέμπουν σε μιούζικαλ. Όμως η ταινία προσπαθεί να εξισορροπήσει τη λαμπερή πλευρά με τις πιο σκληρές και δύσκολες πλευρές. Στα μιούζικαλ υπάρχει ο κίνδυνος να σε παρασύρει το μελό. Αν το έκανα για το θέατρο θα ήθελα να διατηρήσω την ισορροπία της ταινίας, τη σκληρότητα και την αυθεντικότητα που έχει. Δεν θα ήθελα να γίνει ένα λαμπερό, μελό παραμύθι.

Πόσο ολοκληρωμένο ήταν το σενάριο του Στίβεν Μπέρεσφορντ όταν ξεκινήσατε να δουλεύετε;
Ήταν ολοκληρωμένο σε σημαντικό βαθμό. Δουλέψαμε και μαζί προσθέτοντας και αφαιρώντας κάποιες σκηνές. Όμως και τίποτα να μην είχαμε κάνει, η δύναμη του σεναρίου ήταν ατόφια από την αρχή. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει –και ίσως να μην τον ενδιαφέρει– ότι είναι εντελώς διαφορετικό ένα σενάριο γραμμένο από ένα άτομο σε σχέση με κάποιο σενάριο που είναι αποτέλεσμα συνεργασίας μίας δημιουργικής ομάδας. Το σενάριο ενός συγγραφέα έχει ένα σωρό ιδιορρυθμίες τις οποίες υποτίθεται πως πρέπει να αποφύγεις αλλά εγώ τις λατρεύω. Λατρεύω ένα σενάριο που δεν έχει «εξομαλυνθεί», που δεν συμπεριφέρεται με εντελώς προβλέψιμο και συμβατικό τρόπο. Λατρεύω για παράδειγμα το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή διηγείται μία ιστορία που δεν περιστρέφεται γύρω από έναν και μοναδικό «κεντρικό ήρωα». Δεχτήκαμε μεγάλη πίεση για να το αλλάξουμε αυτό αλλά δεν υποκύψαμε.

Θεωρείτε πως η ταινία αποτελεί μία μορφή «απάντησης» στην κινηματογραφική βιογραφία της Μάργκαρετ Θάτσερ που είδαμε πριν δύο χρόνια με τη Μέριλ Στριπ;
Νομίζω πως είναι. Και δεν σας κρύβω πως το βρίσκω απολαυστικό να ακούω τη φράση «γαμημένη Θάτσερ» από το στόμα ενός από τους ήρωες της ταινίας. Δεν ήταν αυτός ο λόγος που κάναμε την ταινία. Όμως ήταν μία πρόσθετη αντάμοιβη, ότι βάλαμε και εμείς ένα λιθαράκι για να εξισορροπηθεί κάπως αυτή η προσπάθεια «αγιογράφησης» της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Ποια είναι η αγαπημένη σας αντίδραση του κοινού σχετικά με την ταινία;
Η πρώτη αντίδραση ήταν δύο μέρες αφού είχαμε τελειώσει το μοντάζ στο φεστιβάλ των Καννών. Μετά την προβολή, στην αίθουσα ήταν μαζεμένοι 900 άνθρωποι από όλη την Ευρώπη που χειροκροτούσαν όρθιοι. Εκεί καταλάβαμε για πρώτη φορά πως αυτή η ιστορία μπορούσε να αγγίξει ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το σύμπαν όπου διαδραματίζεται η ταινία. Έκτοτε, οι προβολές μας απομακρύνουν όλο και περισσότερο από το μικρό χωριό της Ουαλίας. Μέχρι τώρα, η πιο μακρινή ήταν στο Λος Άντζελες. Εκεί αναρωτιόμουν αν η αντίδραση θα ήταν η ίδια όσο απομακρυνόμαστε από τον γεωγραφικό πυρήνα της ιστορίας. Και εκεί όμως υπήρξε ενθουσιώδης. Εξίσου ενθουσιώδης όσο ήταν και στο χωριουδάκι της Ουαλίας αλλά και στο Σόχο του Λονδίνου όταν κάναμε μία προβολή για τα εναπομένοντα μέλη της ομάδας «Γκέι και λεσβίες υπέρ των απεργών» και τις οικογένειές τους. Υπάρχουν, λοιπόν, κάποια πράγματα που είναι πιο σημαντικά από καριέρες και σταδιοδρομίες και ήταν μεγάλο προνόμιο για μένα να σκηνοθετήσω αυτή την ταινία. Αισθάνεται κανείς πολύ μικρός απέναντι στα πραγματικά γεγονότα και το πόσο άλλαξαν τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Και είναι τιμή μου που βοήθησα να μάθει το κοινό για αυτή την ιστορία.

Αντί για επίλογο: Την ταινία «Pride», που θυμίζει μεγάλες πρόσφατες επιτυχίες του βρετανικού σινεμά όπως ο «Μπίλι Έλιοτ» και το «Άντρες έτοιμοι για όλα», θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και στις ελληνικές αίθουσες φέτος το καλοκαίρι. Μην τη χάσετε!

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

ΤΟ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]
 
tikkou1

Μια ελληνίδα καλλιτέχνης αναστατώνει τις Βρυξέλλες

«Υποδεχόμαστε την εργατική Πρωτομαγιά με τα χρώματα της διαφορετικότητας». Με αυτή τη φράση η οργάνωση που έχει αναλάβει το Pride των Βρυξελλών σε δυο εβδομάδες από τώρα εγκαινίασε το «Out in the Street» ή, όπως διευκρινίζει, «την πρώτη μόνιμη έκθεση αστικής τέχνης στη Ευρώπη με ΛΟΑΔ θεματολογία». Λίγα μέτρα από την περίφημη Grand-Place στο κέντρο της βελγικής πρωτεύουσας, η έκθεση αποτελείται από μια σειρά τοιχογραφίες με την υπογραφή δύο ευρωπαίων καλλιτεχνών: του Γερμανού Ραλφ Κένινγκ, γνωστού για τα κόμικς με γκέι περιεχόμενο που έχουν μεταφραστεί σε 11 γλώσσες, και της Ελληνίδας Φωτεινής Τίκκου. Η 34χρονη που ζει και εργάζεται στη Δανία είναι γνωστή μεταξύ άλλων και για τις εικονογραφήσεις βιβλίων ελληνικών εκδοτικών οίκων.

Για τους διοργανωτές, σκοπός της έκθεσης είναι να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι, οι οροθετικοί και οι τρανς μέσα από εικαστικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο. Οι πρώτες επικρίσεις είχαν να κάνουν με την επιλογή του χώρου, καθώς η συγκεκριμένη γειτονιά του κέντρου συγκεντρώνει έτσι κι αλλιώς πολλά δημοφιλή γκέι στέκια και δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα ομοφοβικής βίας άλλων, πιο υποβαθμισμένων περιοχών της βελγικής πρωτεύουσας. Όμως και το περιεχόμενο μίας από τις πιο εμβληματικές τοιχογραφίες συγκέντρωσε τα πυρά των θαμώνων της περιοχής.

tikkou2


 

Το γκράφιτι που υπογράφει η Φωτεινή Τίκκου απεικονίζει ένα αγόρι που κρατιέται από ένα σκοινί, προσπαθώντας να το σκάσει από το παράθυρο ενός κτιρίου στη Rue de la Chaufferette. Η λεζάντα δίπλα στο αγόρι διευκρινίζει ότι πρόκειται για θύμα ομοφοβικού bullying. Και παραδίπλα οι περαστικοί μπορούν να δουν τι είναι αυτό που οδήγησε το αγόρι σε αυτή την απελπισμένη προσπάθεια απόδρασης: Μέσα σε πολύχρωμα συννεφάκια, μπορεί να διαβάσει κανείς υβριστικές ομοφοβικές εκφράσεις στα αγγλικά και τα γαλλικά.

Αρκετοί γκέι επιχειρηματίες της περιοχής θεωρούν ότι το έργο στέλνει ένα διφορούμενο μήνυμα: «Οι εκφράσεις αυτές στιγματίζουν και η παρουσία τους στον δημόσιο χώρο μπορεί να αποδειχτεί προβληματική. Πολλοί περαστικοί που δεν είναι εξοικειωμένοι με το ζήτημα της ομοφοβικής βίας ίσως να μην εκλάβουν αυτό που βλέπουν ως καταγγελία, αλλά ως προτροπή. Αντί για «κατήχηση» θα προτιμούσαμε το έργο να εκπέμπει ένα θετικό μήνυμα που ταιριάζει περισσότερο στην ατμόσφαιρα της περιοχής». Επιπλέον κατηγορούν τις γκέι οργανώσεις και το δήμο των Βρυξελλών που χρηματοδότησε το έργο ότι δεν ζήτησαν καν τη γνώμη τους: «Όπως πάντα κάνουν του κεφαλιού τους, χωρίς να ρωτάνε την άποψη εκείνων που ζουν και δουλεύουν στη γειτονιά».

Από τη μεριά της, η ίδια η καλλιτέχνις δηλώνει έκπληκτη για τη διάσταση που έλαβε το θέμα, θεωρεί όμως θετικό το γεγονός ότι υπήρξε αφορμή για να ξεκινήσει διάλογος και ανταλλαγή απόψεων εντός της ΛΟΑΔ κοινότητας. Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικά ακόμη από τα έργα της που εγκαινιάστηκαν στις Βρυξέλλες την Παρασκευή.

tikkou3

«Είμαι γκέι και λοιπόν;» «Μα τι κρίμα!»

tikkou4

Η Φωτεινή Τίκκου φωτογραφίζεται δίπλα σε μία από τις δημιουργίες της: «Τι εννοείς "δεν πιστεύω πως είσαι λεσβία";»

tikkou5

«Ο έρωτας δεν κοιτάει: Α. Χρώμα Β. Ηλικία Γ. Φύλο Δ. Όλα τα παραπάνω»

tikkou6

«Τι εννοείς "Γιατί δεν μπορούσες απλώς να είσαι γκέι";»

tikkou7

«Αν τα παιδιά των γκέι ζευγαριών βγαίνουν γκέι, τότε πως γίνεται οι περισσότεροι γκέι να μεγάλωσαν με ετεροφυλόφιλους γονείς;»

tikkou8

«Αποκρουστικό; Πανέμορφο;»

tikkou9

«Αν αυτό σου φαίνεται σέξι, πώς είναι δυνατόν να το βρίσκεις αηδιαστικό όταν το κάνουν δύο άντρες;»

tikkou10

«Είμαι οροθετικός. Δεν μπορείς να κολλήσεις άμα μου σφίξεις τα χέρια ή αν με κοιτάξεις στα μάτια. Αλλά ίσως αυτό να σου είναι δύσκολο γιατί είμαι αόρατος για σένα.»

tikkou11

«Είμαι αόρατος για σένα γιατί είμαι ηλικιωμένος. Έζησα ευτυχισμένος με τον σύντροφό μου για χρόνια αλλά όταν πέθανε αναγκάστηκα να πάω σε γηροκομείο. Εκεί έπρεπε να κάνω coming-out από την αρχή λες και είμαι πάλι στο σχολείο. Και όπως στο σχολείο δεν χάρηκαν όλοι που το έμαθαν.»

tikkou12

«Είμαι αόρατη για σένα γιατί έρχομαι από πολύ μακριά. Στη χώρα μου οι λεσβίες πάνε φυλακή. Γι’ αυτό δεν θέλω να μοιραστώ την ταυτότητά μου μαζί σου. Το coming-out είναι δύσκολο για μένα. Ίσως κάποια μέρα...»

tikkou13

«Όπως βλέπεις είμαστε δύο γυναίκες. Γι’ αυτό σταμάτα να ρωτάς ποιος είναι ο άντρας στη σχέση.»

tikkou14

«Είμαι τρανς. Αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να ρωτάς για τα γεννητικά μου όργανα.»

tikkou15

Για το τέλος, μια «οικογενειακή φωτογραφία» της ΛΟΑΔ κοινότητας δια χειρός του γερμανού κομίστα Ραλφ Κένινγκ.


*Όλες οι φωτογραφίες από το Facebook της Φωτεινής Τίκκου