ΘΕΑ Η ΚΥΠΡΟΣ!

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε τα σχετικά σχόλια.]

«Ντουζ πουάν» για το κυπριακό σύμφωνο συμβίωσης

 

Είναι μια από εκείνες τις (όχι σπάνιες) ημερομηνίες που αισθάνεσαι πως η Κύπρος αξίζει το πιο ολόψυχό μας δωδεκάρι. Η 26η Νοεμβρίου 2015 είναι η ημέρα που επέλεξε η κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων για να γράψει ιστορία. Αν και μόλις 11 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το νησί της Αφροδίτης απέδειξε ότι δεν βάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στο περιθώριο ούτε σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Με την ψήφο τους, οι κύπριοι βουλευτές έθεσαν τέρμα στις νομοθετικές παλινωδίες δύο ετών θεσπίζοντας μια για πάντα ένα σύμφωνο συμβίωσης που περιλαμβάνει και τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Και βρέθηκαν ξαφνικά στην πρωτοπορία, δείχνοντας τον δρόμο στην κουρασμένη «μαμά» Ελλάδα που τώρα τρέχει ασθμαίνοντας για να τους προφτάσει.

Με αυτή την ψηφοφορία η Κύπρος γίνεται η δέκατη ευρωπαϊκή χώρα όπου ισχύει σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, χωρίς να ξεχνάμε βέβαια ότι σε άλλες 13 ισχύει ήδη ο πολιτικός γάμος για όλους (και η Σλοβενία πρόκειται να αποφασίσει για το θέμα με δημοψήφισμα στις 20 Δεκεμβρίου). Η Κύπρος κατέκτησε όμως και μια πρωτιά: Γίνεται και επίσημα η πρώτη χώρα με κατά πλειοψηφία ορθόδοξο πληθυσμό που κατοχυρώνει νομοθετικά τα ομόφυλα ζευγάρια και μάλιστα χωρίς να έχουν προηγηθεί δικαστικές καταδίκες. Και αυτό έχει ευρύτερη σημασία, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία πολλές φορές υπερθεματίζει σε ομοφοβία όχι τόσο για λόγους δόγματος, αλλά από υπερβάλλοντα αντιδυτικό ζήλο.

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει μόνο όταν τα ζευγάρια ίδιου φύλου αποκτήσουν νομική υπόσταση και κοινωνική παρουσία σε χώρες με ισχυρή ορθόδοξη παράδοση όπως η Κύπρος. Παρά την τεράστια κοινωνική και οικονομική της επιρροή και τον ιστορικό της ρόλο στο νησί του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, η εκκλησία της Κύπρου μπόρεσε να καθυστερήσει την ψήφιση του νόμου για δύο χρόνια και να επηρεάσει κάποιους κυβερνητικούς βουλευτές που συντάχθηκαν με το «όχι». Αυτό που δεν μπόρεσε τελικά ήταν να εμποδίσει το αναπόφευκτο. Και αυτό παρά τις κατά καιρούς έντονες παρεμβάσεις του αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Β' για το θέμα όπως αυτή και αυτή.

Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί η τεράστια πλειοψηφία των βουλευτών που συναίνεσαν, αφού σχεδόν τρεις στους τέσσερις τελικά τάχθηκαν υπέρ του νομοσχεδίου. Συνολικά 39 ψήφισαν «ναι», 12 ψήφισαν «όχι», ενώ τρεις απείχαν από την ψηφοφορία. Αν και η δεξιά κυβέρνησή του «Δημοκρατικού Συναγερμού» έφερε το νομοσχέδιο στη Βουλή θέλοντας να αποδείξει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, το κόμμα του προέδρου Αναστασιάδη τελικά άφησε τους βουλευτές του να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Το αποτέλεσμα ήταν έξι από τους 20 βουλευτές του ΔΗ.ΣΥ να διαφοροποιηθούν από την κυβέρνηση ψηφίζοντας «όχι» - ανάμεσά τους και ο περιβόητος για τις κατά καιρούς ομοφοβικές του δηλώσεις Ανδρέας Θεμιστοκλέους. Αντίθετα, από τους 19 βουλευτές του αριστερού ΑΚΕΛ μόνο ένας ψήφισε «όχι». Άλλωστε η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ ήταν εκείνη που ξεκίνησε τη σύνταξη του νομοσχεδίου το οποία κληρονόμησε η σημερινή κυβέρνηση μετά τις προεδρικές εκλογές του 2013.

Παρά λοιπόν τις διαρροές από τον ΔΗ.ΣΥ, η ψηφοφορία στην κυπριακή βουλή απέδειξε ότι τόσο τα αριστερά όσο και τα δεξιά κόμματα μπορούν ανεξαρτήτως των ιδεολογικών τους διαφορών να συναινέσουν σε ένα βασικό ζήτημα ανθρώπινων δικαιωμάτων, κάτι που ελπίζουμε να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα και για την Ελλάδα. Εντύπωση προκαλεί πάντως ότι, σε αντίθεση με την αριστερά και τη δεξιά, αναλογικά τη χειρότερη επίδοση στην ψηφοφορία είχε το κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗ.ΚΟ) των πρώην προέδρων Σπύρου Κυπριανού και Τάσσου Παπαδόπουλου. Και αυτό γιατί από τους οκτώ βουλευτές του, οι τρεις ψήφισαν «όχι» και τρεις απείχαν. Αν και το τελικό κείμενο που ψηφίστηκε δεν έχει δημοσιευτεί ακόμα στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, μπορείτε να πάρετε μία γεύση από το κυπριακό σύμφωνο συμβίωσης ανοίγοντας εδώ.

Η ιστορική σημασία της ψηφοφορίας είναι ακόμα μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι το 1998 οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν ποινικό αδίκημα στην Κύπρο, καθώς το νησί κληρονόμησε τους σχετικούς νόμους της βικτοριανής περιόδου από την περίοδο της βρετανικής αποικιοκρατίας. Και χρειάστηκαν οι καταδικαστικές αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε συνδυασμό με τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Μεγαλονήσου στην Ε.Ε. για να καταργηθεί η σχετική νομοθεσία εν μέσω τεράστιων αντιδράσεων. Αν και πέρασαν μόλις 17 χρόνια πριν από τότε, σήμερα η Ελλάδα που δεν είχε ποτέ τέτοιους νόμους βλέπει την πλάτη της Κύπρου. Σε αυτό συνέβαλαν αναμφίβολα οι σχετικές εξελίξεις σε Βρετανία και ΗΠΑ που επηρεάζουν πολύ πιο άμεσα την κυπριακή κοινωνία, αφού χιλιάδες κύπριοι έχουν συγγενείς που μένουν εκεί μόνιμα. Αλλά και στην επίσης πρώην βρετανική αποικία της Μάλτας που ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης μόλις πέρσι. Και μάλιστα πολύ πιο εκτενές από το κυπριακό αφού περιλαμβάνει και την υιοθεσία.

Όπως και να έχει το πράγμα, μάλλον η Ελλάδα δεν θα μείνει για πολύ καιρό ουραγός των εξελίξεων αφού και εδώ η ψήφιση του συμφώνου στη Βουλή μοιάζει πλέον να είναι υπόθεση λίγων εβδομάδων. Μπορούμε δηλαδή να ελπίζουμε ότι τουλάχιστον θα αφήσουμε πίσω μας την Ιταλία όπου η κυβέρνηση Ρέντσι ακόμα το παλεύει - αλλά δεν είναι και λίγο να έχεις το Βατικανό στην αυλή σου! Από τη μεριά της αυτή η στήλη δεν θα κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι, τόσο στην Κύπρο όσο και εδώ, το σύμφωνο απέχει από την κατάκτηση της πραγματικής ισότητας. Είναι όμως ένα κεκτημένο και πατώντας επάνω του μπορούμε πλέον με πρακτικά παραδείγματα να αναπτύξουμε την επιχειρηματολογία εκείνη που θα συμβάλλει -ελπίζω πολύ σύντομα- στην άρση και των υπόλοιπων διακρίσεων. Οι τίτλοι τέλους θα κάνουν καιρό να γραφτούν, αυτή όμως είναι μια πολύ καλή αρχή. Σε Ελλάδα και Κύπρο τα τελευταία λίγα χρόνια δεν είχαμε πολλές καλές ειδήσεις. Ένας λόγος παραπάνω να γιορτάσουμε μια μεγάλη, ιστορική ημέρα. 

ΤΟ ΡΟΖ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

Τι δουλειά έχει ο Ρωμανός με το σύμφωνο συμβίωσης;

 

Ως... πρωτεργάτη των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων επιχειρεί να εμφανίσει πλέον ο ΣυΡιζΑ τον Πάνο Λάμπρου, στα πλαίσια της συνεχιζόμενης εκστρατείας υπεράσπισης του στελέχους της Πολιτικής Γραμματείας από τις καταγγελίες που έχουν προκύψει σε βάρος του. Όπως είναι γνωστό ο κ. Λάμπρου παραμένει ειδικός συνεργάτης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, παρά τις καταγγελίες του μέχρι πρότινος υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, ότι επισκεπτόταν έγκλειστους τρομοκράτες στις φυλακές και παζάρευε μαζί τους το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης.

Η επιχείρηση ροζ ξεπλύματος πήρε σάρκα και οστά την περασμένη Τετάρτη όταν το «τμήμα δικαιωμάτων» του ΣυΡιζΑ διοργάνωσε ημερίδα με κεντρικό ομιλητή τον ίδιο και θέμα το σύμφωνο συμβίωσης και τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Σύμφωνα μάλιστα με ρεπορτάζ της φιλοκυβερνητικής «Εφημερίδας των Συντακτών», ο κ. Λάμπρου όχι μόνο ισχυρίστηκε πως είχε κάποιον (αδιευκρίνιστο) ρόλο στην υπόθεση των πολιτικών γάμων ομόφυλων ζευγαριών που έγιναν στην Τήλο το καλοκαίρι του 2008, αλλά έφτασε στο σημείο να παραλληλίσει τους αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων με τα όσα του προσάπτονται περί «τρομοκρατικής δράσης».

Για όσους θυμούνται βέβαια όσα συνέβησαν εκείνη την περίοδο, η πραγματικότητα είναι ότι οι καλές υπηρεσίες που λέει ότι πρόσφερε ο κ. Λάμπρου μάλλον δεν έπιασαν τόπο, αφού ούτε ένας δήμαρχος εκλεγμένος με τον ΣυΡιζΑ δεν είχε δεχτεί τότε να τελέσει γάμους ομοφύλων. Τελικά ο κλήρος έπεσε στον μακαρίτη πλέον και εκλεγμένο τότε με το ΠαΣοΚ δήμαρχο της ακριτικής Τήλου Τάσο Αλιφέρη. Αυτά ως προς την αποκατάσταση της πραγματικότητας.

Τα όσα συμβαίνουν πάντως είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά των προθέσεων του κυβερνώντος κόμματος που εργαλειοποιεί τα ΛΟΑΔ δικαιώματα ώστε να τα χρησιμοποιεί όποτε τα χρειάζεται ως «τσόντα» στα πλαίσια της προώθησης μιας δήθεν «δικαιωματικής», αλλά στην πραγματικότητα ξεκάθαρα ιδεολογικής, ατζέντας. Η οποία όμως ούτε αφορά, ούτε βρίσκει απαραίτητα σύμφωνους όλους τους ομοφυλόφιλους, αμφί και τρανς πολίτες. Σε αυτά τα πλαίσια εξηγείται και η κομματική πρεμούρα για παραμονή του κ. Λάμπρου στη θέση του ως σύνδεσμος μεταξύ της κυβέρνησης και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Φτάνει κανείς να μελετήσει το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης που έχει ανέβει εδώ και δύο εβδομάδες στο site της δημόσιας διαβούλευσης. Από τα 58 συνολικά άρθρα, στην πραγματικότητα μόνο τα 14 πρώτα αφορούν το σύμφωνο. Την ίδια στιγμή, μετράει κανείς τουλάχιστον 11 άρθρα τα οποία αφορούν ζητήματα κρατουμένων στις φυλακές, ανάμεσά τους και το περιβόητο άρθρο 43 που διευκολύνει τις εκπαιδευτικές άδειες καταδίκων όπως ο Νίκος Ρωμανός.

Από τη μία αυτό θα πρέπει να μας καθησυχάζει ως ένδειξη ότι το νομοσχέδιο όντως θα φτάσει στη Βουλή, αφού είναι γνωστό πόσο μονοπωλούν το ενδιαφέρον του σημερινού υπουργού Δικαιοσύνης παρόμοια ζητήματα. Από την άλλη η συμπερίληψη τέτοιων διατάξεων ενέχει τον κίνδυνο να αδυνατίσει σοβαρά η πολιτική στήριξη του νομοσχεδίου ανάμεσα στα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής. Ίσως μάλιστα και να τους διευκολύνει να μην το ψηφίσουν με πρόφαση... τον Ρωμανό.

Ελπίζουμε πάντως κατά τη διάρκεια της ημερίδας ο κ. Λάμπρου να ενημερώθηκε για τις μεγάλες ελλείψεις του νομοσχεδίου ως προς το πρωτεύον ζήτημα που υποτίθεται πως είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Ελλείψεις σχετικά με τα φορολογικά ζητήματα των συμβιούντων (που δεν αναφέρονται πουθενά), τα ασφαλιστικά δικαιώματα (που παραπέμπονται σε κάποια μελλοντική εγκύκλιο), τα δικαιώματα των αλλοδαπών συντρόφων αλλά και το ζήτημα της υιοθεσίας και της προστασίας των ομογονεϊκών οικογενειών (τα οποία επίσης παραμένουν εκκρεμή). Ως προς το τελευταίο, θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από τη νέα αριστερή πλειοψηφία της Πορτογαλίας: Το πρώτο πράγμα που ψήφισε στη Βουλή ήταν η αναγνώριση της υιοθεσίας και της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Ας μην τον αδικούμε όμως. Τελικά η μοναδική ίσως ελπίδα να δει φως η ΛΟΑΔ κοινότητα με τα αιτήματά της είναι να τα μεταφέρει ο κ. Λάμπρου στον υπουργό – όπως άλλωστε κάνει και με τα αιτήματα των έγκλειστων στις φυλακές...

 

«ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑΤΕ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ»

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε τα δικά σας σχόλια. Όπως μπορείτε να δείτε στο τέλος της ανάρτησης, το κείμενο βρέθηκε στην κορυφή της λίστας με τα πιο διαβασμένα της A.V. την περασμένη εβδομάδα με πάνω από 30 χιλιάδες επισκέψεις. Σας ευχαριστώ!]

 

Στη Γαλλία, μια ιστορία ελπίδας μέσα στο σκοτάδι.

Ήταν μια βίαιη επίθεση από αυτές που κινδυνεύουν να περάσουν στα ψιλά, ειδικά σε μια χώρα που μόλις δύο μέρες αργότερα έζησε την πιο πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία της. Όμως, για αυτόν ακριβώς το λόγο η ιστορία δύο νεαρών Γάλλων που απάντησαν σε εκείνους που τους επιτέθηκαν με το μήνυμα ότι παραμένουν ανυποχώρητοι και αισιόδοξοι, απέκτησε ευρύτερη συμβολική σημασία για τους συμπατριώτες τους που καλούνται να αντιμετωπίσουν μια από τις πλέον σκοτεινές στιγμές της ιστορίας τους.

Ο 21χρονος Κλεμάν και ο 25χρονος Ααρόν είναι ζευγάρι και ζουν στο Μονπελιέ. Μια πόλη της νότιας Γαλλίας που φημίζεται για την ανεκτικότητά της, καθώς εκεί τελέστηκε πριν από δυόμισι χρόνια ο πρώτος γάμος γκέι ζευγαριού στη Γαλλία. Όμως, όπως παρατηρεί ο Κλεμάν «από τότε που ψηφίστηκε ο γάμος ομοφύλων, έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι έχει γίνει αποδεκτός από ολόκληρη την κοινωνία. Προφανώς αυτό δεν ισχύει για όλους». Το βράδυ της περασμένης Τρίτης, οι δυο τους περίμεναν ταξί για να επιστρέψουν σπίτι μετά από νυχτερινή έξοδο όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά τους και μια παρέα αντρών άρχισε να τους στολίζει με διάφορες ομοφοβικές χυδαιότητες. Όταν τους ζήτησαν το λόγο, έξι άτομα βγήκαν από τα αυτοκίνητο. Τέσσερις έπεσαν πάνω στον Ααρόν ρίχνοντάς τον αναίσθητο στο πεζοδρόμιο ενώ δύο ανέλαβαν το φίλο του. Οι δράστες τράπηκαν σε φυγή όταν οι θαμώνες ενός γειτονικού μπαρ βγήκαν για βοήθεια.

Τα δύο παιδιά μεταφέρθηκαν αμέσως στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες, όμως αυτό που διαφοροποιεί τη δική τους περίπτωση από μια πληθώρα αντίστοιχων περιστατικών είναι ότι αποφάσισαν να τη δημοσιοποιήσουν καταθέτοντας μήνυση εναντίον αγνώστων και παραχωρώντας συνέντευξη σε δημοσιογράφους. Όπως δηλώνουν «αυτό που συνέβη σε εμάς έχει συμβεί και σε πολλούς άλλους. Θέλουμε να μιλήσουμε και για λογαριασμό όλων εκείνων που φοβήθηκαν να μην κάνουν τα πράγματα χειρότερα.»

Το ζευγάρι σε κατάσταση σοκ στο αστυνομικό τμήμα

Η υπόθεση απέκτησε ευρύτερη δημοσιότητα την επόμενη μέρα όταν ο Κλεμάν ανέβασε στο Facebook ένα μήνυμα που έβαλε φωτιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μαζεύοντας 190 χιλιάδες like μέσα σε λίγες ώρες. Χαμογελώντας στο φακό παρά τα ράμματα, το μελανιασμένο μάτι και τα αίματα στο μπλουζάκι του, ο 21χρονος συνόδευσε τη φωτογραφία με το παρακάτω μήνυμα προς τους δράστες της επίθεσης:

«Χτες το βράδυ μια παρέα ομοφοβικών μάς χτύπησε, αφού πρώτα μας έβρισαν καθώς γυρνούσαμε σπίτι μετά από νυχτερινή έξοδο. Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω το αίσθημα του φόβου που αισθάνεται κανείς όταν βλέπει το δικό του άνθρωπο αναίσθητο στο πεζοδρόμιο με το κεφάλι αιμόφυρτο. Το αίσθημα ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τον βοηθήσεις, ότι δεν μπορείς να πιστέψεις πως αυτό συμβαίνει σε σένα.

Τελικά και οι δύο καταφέραμε να σταθούμε πάλι όρθιοι στα πόδια μας και γι’ αυτό αποφάσισαν να μας χτυπήσουν πιο δυνατά. Ήταν έξι και ήμασταν δύο αλλά αυτό δεν τους έφτανε. Γιατί το μοναδικό πράγμα που μπορεί να συγκριθεί με το μίσος τους, είναι η δειλία τους. Όμως ξέρετε κάτι; Στην πραγματικότητα ποτέ δεν θα καταφέρετε τίποτα. Όσο και να με χτυπήσετε, δεν θα μπορέσετε να σβήσετε αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπό μου. Και ποτέ δεν θα με κάνετε να σταματήσω να αγαπώ το αγόρι μου περισσότερο από καθετί στον κόσμο.

Μπορεί να είμαστε π**στάρες και λούγκρες, όπως μας αποκαλέσατε, όμως εμείς δεν θα τα βάζαμε έξι εναντίον δύο. Αγαπητοί ομοφοβικοί, χαιρετώ σας.»