H επίσημη εκδοχή για την αιτία θανάτου του μεγάλου συνθέτη Πιοτρ 'Ιλιτς Τσαϊκόφσκι είναι η χολέρα. Οι φήμες όμως ότι δεν πέθανε από φυσικά αίτια αλλά αυτοκτόνησε δεν έπαψαν να κυκλοφορούν από το 1893 μέχρι σήμερα. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την αποκάλυψη μέχρι τώρα άγνωστων αρχείων, οι περισσότεροι μελετητές αποδέχονται πλέον το σενάριο που πρότεινε στα τέλη της δεκαετίας του 70 η μουσικολόγος και αρχειολόγος Αλεξάντρα Ορλόβα. Ότι δηλαδή ο Τσαϊκόφσκι όχι μόνο αφαίρεσε τη ζωή του, αλλά εξαναγκάστηκε να το κάνει.Μερικά γεγονότα από τη βασανισμένη ζωή του μεγάλου συνθέτη: σε μικρή ηλικία, η οικογένειά του καταστράφηκε οικονομικά. Εξαιρετικά ευαίσθητος και εσωστρεφής, προσκολλήθηκε νευρωτικά στη μητέρα του. Ο θάνατός της από χολέρα όταν ο Τσαϊκόφσκι ήταν 14 ετών ήταν ένα τραύμα που ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει πραγματικά.
Μετά το σχολείο, φοίτησε στην Αυτοκρατορική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης που προετοίμαζε τους αξιωματούχους της τσαρικής αυτοκρατορίας. Στη σχολή φοιτούσαν μόνο αγόρια και οι σεξουαλικοί πειραματισμοί μεταξύ τους ήταν πολύ συνηθισμένοι. Σε αυτή την ηλικία ο Τσαϊκόφσκι αρχίζει για πρώτη φορά να συνειδητοποιεί την έλξη του προς το ίδιο φύλο, γεγονός που του προκαλεί απέχθεια για τον ίδιο του τον εαυτό.
Παρακολουθώντας μια παράσταση Μότσαρτ, ο Τσαϊκόφσκι αποφασίζει να ακολουθήσει μουσική καριέρα και γράφεται στο ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Στη συνέχεια μετακομίζει στην πολύ λιγότερο καλλιεργημένη ατμόσφαιρα της Μόσχας όπου όμως γνωρίζει τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες του.
Το 1869 ερωτεύεται τον 'Εντουαρτ Ζακ, έναν 15χρονο μαθητή (σε όλη του τη ζωή οι εραστές του θα είναι νεαρής ηλικίας). Tα αισθήματά του για τον Ζακ θεωρούνται η πηγή έμπνευσης για το ερωτικό θέμα του έργου "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Ο Ζακ ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του και η αυτοκτονία του σε ηλικία 19 ετών τον συντρίβει. 14 χρόνια αργότερα γράφει στο ημερολόγιό του πόσο του λείπει, πόσο κλαίει ακόμα γι'αυτόν και πως δεν έχει αγαπήσει κανενα περισσότερο.
Ο Τσαϊκόφσκι θα εξομολογηθεί στον μικρότερο αδελφό του ότι οι ομοφυλοφιλικές του προτιμήσεις "δημιουργούν ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε μένα και τους υπόλοιπους ανθρώπους. Σφραγίζουν το χαρακτήρα μου με μία αίσθηση αποξένωσης, έναν τρόμο απέναντι στους άλλους, υπερβολική συστολή και καχυποψία... όλα αυτά με κάνουν ολοένα και πιο αντικοινωνικό". Στρέφεται στην τέχνη όπου παραμένει εξαιρετικά παραγωγικός παρά τις νευρώσεις και τις κρίσεις κατάθλιψης. Στον κόσμο της μουσικής βρίσκει μια διέξοδο για την προσωπική του έκφραση την οποία ίσως να μην είχε ανακαλύψει αν δεν αισθανόταν τόσο αποξενωμένος από τον κοινωνικό του περίγυρο.
Πιστεύοντας ότι μέσω του γάμου μπορεί να "θεραπεύσει" την ομοφυλοφιλία του, ο Τσαϊκόφσκι παντρεύεται το 1877. Ο γάμος του καταλήγει σε καταστροφή, η γυναίκα του μπαίνει σε άσυλο και ο ίδιος οδηγείται σε απόπειρα αυτοκτονίας (βούτηξε στα παγωμένα νερά του ποταμού της Μόσχας ελπίζοντας να πάθει πνευμονία). Παρά τις περιπέτειες της προσωπικής του ζωής η καλλιτεχνική του φήμη μεγαλώνει: συνθέτει τα πιο διάσημα μπαλέτα του (όπως η "Λίμνη των Κύκνων" και ο "Καρυοθράυστης") και περιοδεύει στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι καταθλιπτικές του κρίσεις παραμένουν - όπως και ο τρόμος ότι η ομοφυλοφιλία του ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποκαλυφθεί.
Το τελευταίο του έργο, η Συμφωνία αρ.6 ("Παθητική") κάνει την πρεμιέρα του στη Αγία Πετρούπολη στις 28 Οκτωβρίου 1893. Μία εβδομάδα αργότερα, στις 6 Νοεμβρίου ο συνθέτης αφήνει την τελευταία του πνοή. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή πεθαίνει από το μικρόβιο της χολέρας που κόλλησε καταναλώνοντας μολυσμένο νερό. Από την πρώτη στιγμή όμως οι περίεργες συνθήκες του θανάτου του και η εξαιρετικά ταχεία κατάληξη της ασθένειάς του δημιουργούν ένα όργιο φημών σχετικά με τις πραγματικές αιτίες.
Τα στοιχεία που έφερε στην επιφάνεια έναν αιώνα αργότερα η Αλεξάντρα Ορλόβα προκαλούν ανατριχίλα. Το 1893 ο συνθέτης ξεκινάει ερωτικό δεσμό με τον Αλεξάντρ Βλαντιμίροβιτς Στένμποκ-Φέρμορ, έναν 18χρονο ευγενή. Ο κόμης Στένμποκ-Φέρμορ, θείος του νεαρού, ανακαλύπτει τη σχέση τους και απευθύνει μια οργισμένη επιστολή προς τον τσάρο όπου ξεσκεπάζει τον συνθέτη. Ο κόμης εμπιστεύεται το γράμμα σε έναν δικηγόρο, παλιό συμφοιτητή του Τσαϊκόφσκι από την Αυτοκρατορική Σχολή. Αφού διαβάζει το περιεχόμενο του γράμματος, ο δικηγόρος αποφασίζει να μην το παραδώσει στον τσάρο. Μαζί με έξι άλλους πρώην συμφοιτητές του -όλοι τους νομικοί και αξιωματούχοι- συστήνουν ένα άτυπο "δικαστήριο τιμής".
Οι επτά ανακοινώνουν την απόφασή τους στο συνθέτη: οι ίδιοι δέχονται να αποκρύψουν το περιεχόμενο της επιστολής από τον τσάρο ώστε να αποφύγει ο Τσαϊκόφσκι το σκάνδαλο και τη διαπόμπευση. Ο μοναδικός όρος που του επιβάλλουν είναι βαρύτατος: ο ίδιος πρέπει να δεχτεί να αφαιρέσει μόνος του τη ζωή του! Ο θάνατος θα προκληθεί με την κατανάλωση μικρών ποσοτήτων αρσενικού. Η ουσία επιλέγεται καθώς τα συμπτώματα της δηλητηρίασης (διάρροια, εμετοί, αφυδάτωση και τελικά θάνατος από νεφρική ανεπάρκεια μετά από 3-4 μέρες) θυμίζουν τα συμπτώματα της χολέρας. Ο Τσαϊκόφσκι προτιμά έναν τόσο βασανιστικό θάνατο από την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό εξοστρακισμό.
Τα τελευταία έργα του Τσαϊκόφσκι φανερώνουν μια ωριμότητα που συναρπάζει. Κανείς δεν ξέρει πόσα θα μπορούσε να είχε προσφέρει ακόμα στον κόσμο της μουσικής αν δεν έπεφτε θύμα των προκαταλήψεων και του τρόμου της αποκάλυψης.
Π.Ι. ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΙ - "ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ" ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΘΕΜΑ
Aξίζει τον κόπο να το ακούσετε. Είναι μόνο δύο λεπτά αλλά θα σας ταξιδέψει!
42 σχόλια:
Καταπληκτικό ποστ! :)
Μουσική που έχει παίξει πολύ και όντως αγαπημένη!
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες..
Eνδιαφέρον και διαφορετικό post, ευχαριστούμε gsh. Και να σκεφθεί κανείς ότι σε πολλά μέρη του κόσμου αυτά συμβαίνουν ακόμα και σήμερα...
Tουλάχιστον μας μένει η μουσική του. Για όσους παίζουν πιάνο, δοκιμάστε τα κομμάτια πιάνου του. Δεν είναι τόσο γνωστά, αλλά πολλά είναι προσιτά στον μέσο ερασιτέχνη πιανίστα.
@ sk
"...μία αίσθηση αποξένωσης, ένας τρόμος απέναντι στους άλλους, υπερβολική συστολή και καχυποψία...νευρώσεις και κρίσεις κατάθλιψης"
Δεν συμβαίνουν και πολύ μακριά όλα αυτά. Φτάνει να κάνεις μια βόλτα στα γκέι μπαρ της γειτονιάς σου για να δεις από κοντά τα ίδια πράγματα που περιέγραφε τότε ο Τσαϊκόφσκι. Ή σε μια ιστοσελίδα γκέι γνωριμιών.
Δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο Ιράν για να τα βιώσει.
Συμπληρωματικά ρίξ(τ)ε μια ματιά κι εδώ:
http://gaynewsingreek.blogspot.com/2007/05/blog-post_9769.html
http://gaynewsingreek.blogspot.com/2007/05/blog-post_2146.html
Ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια με τους Ρώσους :)
@ erva
Eγώ τα είδα ψάχνοντας για αυτό το ποστ, αλλά καλά κάνεις και μας δίνεις τις παραπομπές :-)
Και επειδή οι ρώσοι γενικώς έχουν πολλες χάρες, το επόμενο θέμα θα είναι ρώσοι αθλητές της ενόργανης :-Ρ
πολύ ωραίο ποστ :-)
WOW!
Αν και επιμένω πως ο κορυφαίος gay συνθέτης είναι ο Τριαντάφυλλος
ρε MAD ο τριαντάφυλλος δεν είναι γκέι...
όσον αφορά στο Τσαϊκόφσκι , ομολογώ πως δεν εγνώριζα την ιστορία και πολύ χάρηκα που την έμαθα.. τραγικό φινάλε όντως. και αυτό το μάθαμε γιατί ο Τσαϊκόφσκι ήταν γνωστός λόγω της μουσικής του. ας φανταστούμε τι γίνεται με τους ανώνυμους
@ profylaktiko
Ακόμα και για τον Τσαϊκόφσκι που είναι διάσημος ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ήταν ομοφυλόφιλος και ότι πέθανε γι'αυτό. Και όπως θα έχεις προσέξει ελάχιστοι αναφέρονται στην ομοφυλοφιλία των μεγάλων δημιουργών όταν μιλάνε για το έργο τους.
Φέτος π.χ. είναι το έτος Γιάννη Ρίτσου. Πάω στοίχημα ότι σε καμία από τις εκδηλώσεις που έχει προγραμματίσει για αυτόν το Υπουργείο Πολιτισμού δεν πρόκειται κανείς να αναφερθεί στην ομοφυλοφιλία του. 'Οπως βλέπεις όμως και από την περίπτωση του Τσαϊκόφσκι πολύ δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε το έργο τους αν δεν γνωρίζουμε αυτή τη "λεπτομέρεια".
Δυστυχώς για την ομοφυλοφιλία των ιστορικών προσώπων ένα πυκνό πέπλο σιωπής συνεχίζει να σκεπάζει τα πάντα.
gshero, θα σου πω ότι με έκανες να συγκινηθώ πολύ. Δεν τα ήξερα όλα αυτά.
Tί είναι αυτά που αναφέρεις για τον Ρίτσο!;;;; Ο άνθρωπος ήταν χρόνια κοντά με τη γυναίκα της ζωής του! Ντροπή σουνα εκφέρεις τέτοιες ανακρίβειες και μάλιστα ενώ είναι νεκρός! Έσχος!
Είσαι σίγουρος/η ότι έτσι γράφεται το αίσχος; :-)
Φρόντισε, λοιπόν, να διορθώσεις και τα υπόλοιπα δικά σου εγκληματικά λάθη, τα οποία δε σταματούν σε μία λέξη! Όπως δεν είναι ορθό να σε προσβάλουν εξαιτίας της ιδιαιτερότητάς σου, να μη προσβάλεις και εσύ συνανθρώπους σου, τη στιγμή μάλιστα που έχουν πεθάνει! Να βρεις άλλους τρόπους να καλύψεις την ιδιαιτερότητά σου και όχι βλασφημώντας τρίτους!
@ anonymous
Θα σου συνιστούσα από εδώ και στο εξής να προσέχεις πολύ καλά πώς εκφράζεσαι όταν βρίσκεσαι εδώ μέσα. Μάλλον βρήκες το εντελώς λάθος μέρος για να γράψεις ότι είναι "έγκλημα", "προσβολή" και "βλασφημία" να είναι ένας μεγάλος ποιητής ομοφυλόφιλος. Μήπως θέλεις να πεις ότι αυτό που είμαι είναι "έγκλημα";
Τα ιστορικά πρόσωπα ανήκουν στην ιστορία. Δεν ανήκουν ούτε στους συγγενείς τους, ούτε στο Κόμμα, ούτε σε διάφορους αυτόκλητους υπερασπιστές που προσπαθούν να επιβάλλουν σε όλους επιλεκτική αμνησία. Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείσαι με τον Ρίτσο και όχι με τον Τσαϊκόφσκι (κι αυτός παντρεμένος δεν ήταν;) μπορείς αν θέλεις να πατήσεις στο Google τις λέξεις "Ρίτσος" και "ομοφυλοφιλία" να δούμε τί θα σου βγάλει. Όπως ίσως γνωρίζεις το θέμα αυτό αναλύεται στους λογοτεχνικούς κύκλους εδώ και χρόνια. Εκτός αν θέλεις να σταματήσει η λογοτεχνική έρευνα και η λογοτεχνική κριτική γιατί ενοχλεί τις προκαταλήψεις σου.
Μήπως είναι "εγκληματίας" η Ορλόβα επειδή "προσβάλλει" τη μνήμη του Τσαϊκόφσκι; Ή μήπως είναι "εγκληματίας" ο Μπίτον;
Άψογη η ανάρτησή σου. Ήξερα αρκετά πράγματα για τη ζωή του Τσαϊκόφσκι και το έργο του (ο δίσκος με την "Παθητική" έχει σχεδόν λιώσει από την πολύ χρήση και την ίδια τύχη θα έχει σε λίγο το CD), όμως όχι όλες τις λεπτομέρειες που αναφέρεις! Ευχαριστώ πολύ!
sigklonistiko. efxaristo x
o agapimenos mou apo tous klasikous!!!ta ixera ta perissotera apo auta pou les..ta eixa dei se ena dokimanter!!filia kai kalo sou vradi!!
1) Να είσαι σίγουρος πως ξέρω πολύ καλά πως εκφράζομαι και σε πιο επίπεδο επιείκειας βρίσκομαι.
2)Βλασφημία δεν είναι η ομοφυλοφιλία σου (αυτή είναι απόλυτα σεβαστή), αλλά ότι συκοφαντείς τρίτους και μάλιστα νεκρούς!
3)Η λογοτεχνική κριτική και έρευνα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το τι κάνει ο κάθε δημιουργός στο κρεβάτι του! Αυτά σκοπίμως αφορούν εσένα και όχι φυσικότατα την φιλολογική επιστήμη. Και αλίμονο αν η επιστήμη στηριζόταν στο google ή στο ''λοιπόν'' και το ''cιαο''!!!!!!!!!!!!!!!!!!
@ anonymous
Μπορείς να μου εξηγήσεις πώς ακριβώς τον "συκοφαντώ" όπως λες; Μήπως γράφω ότι ήταν προδότης; Καταχραστής; Βιαστής; Λωποδύτης; Απατεώνας; Πού ακριβώς βρίσκεται η φοβερή "συκοφαντία";
Και για να τελειώνουμε με το "Λοιπόν" και το "Ciao":
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/online/online_print?id=47293692
"Ελληνική Βιβλιογραφία Ομοφυλοφιλικής Επιθυμίας"
"Γιάννης Ρίτσος: «Ο Αρίοστος αρνείται να γίνει άγιος», σελ. 110 - «Ο Αρίοστος ο προσεχτικός αφηγείται στιγμές τού βίου και του ύπνου του», σελ. 136, «Ισως να 'ναι και έτσι», σελ. 173, «Λιγοστεύουν οι ερωτήσεις», σελ. 101, «Με το σκούντημα τού αγκώνα», σελ. 163, «Οχι μονάχα για σένα», σελ. 141, «Τι παράξενα πράγματα», σελ. 113, «Κέδρος», ευρώ 10 έκαστο."
ΤΑ ΝΕΑ 12/5/2001, από άρθρο του Roderick Beaton καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας στο King's College του Λονδίνου με τίτλο "Ρίτσος αυτός ο άγνωστος"
"Γιατί (για να φέρω μια λεπτομέρεια αρκετά ασήμαντη, αλλά ενδεικτική) να αποσιωπηθεί, και πάλι εδώ, η έκδηλη ομοφυλοφιλία που προκύπτει σε ποιήματα από τη δεκαετία του '60, και που δηλώνεται ακάλυπτα στα όψιμα πεζά;"
TA NEA 4/2/2006 από άρθρο του Ευριπίδη Γαραντούδη με τίτλο "Γυναικείος ύμνος στην ομοφυλόφιλη ευτυχία"
"Όσοι πιστεύουν ότι η εικόνα που περιέγραψα είναι αναληθής, ας απαντήσουν στο ερώτημα: εξακολουθεί ή όχι να αποτελεί ταμπού για την κριτική η ομοφυλοφιλία του Γιάννη Ρίτσου, παρά μάλιστα το γεγονός ότι για τον ερωτικό ποιητή Ρίτσο η ομοφυλοφιλία δεν υπήρξε ταμπού, δεδομένου ότι η ομοφυλόφιλη ερωτική επιθυμία ομολογείται ρητά στην ποίησή του ήδη με το ποίημα «Ο ξένος», γραμμένο το καλοκαίρι του 1935 και δημοσιευμένο το 1943; Το βιβλίο τής Ρωζέττη συνιστά, λοιπόν, μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε αν ωρίμασαν οι συνθήκες για να εξετάσουμε την παλαιότερη και σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία του αποκλίνοντος ερωτισμού, αποδεσμευμένοι από αποσιωπήσεις και αγκυλώσεις του παρελθόντος."
Τα παράπονά σου εκεί, όχι εδώ. Καί φρόντισε άλλη φορά να μην προσβάλλεις τους ζωντανούς πάνω στη φούρια σου να "υπερασπιστείς" τους νεκρούς.
Η συζήτηση για τον Ρίτσο τελειώνει εδώ. Το θέμα της ανάρτησης είναι ο Τσαϊκόφσκι.
Μα από που κι ως που ητην λογοτεχνική κριτική και επιστήμη να την αφορούν τι κάνει ο κάθε δημιουργός στο κρεβάτι του; Είτε μιλάμε για τη φιλολογία, είτε για τη μουσικολογία, είτε για την ιστορία της τέχνης. Και ο Σεφέρης ήταν ετεροφυλόφιλος. Και; Και ο κορυφαίος των κορυφαίων Ο Καβάφης ήταν ομοφυλόφιλος. Και; Είναι ιεροσυλία και απόλυτη μαλθακότητα να συνδέεται μόνο με αυτήν. Δεν αφορά καμία επιστήμη τούτο. Άκου Τσαικόφσκι, μη διαβάζεις Ρίτσο αφού δε σου αρέσει, αλλά βρες άλλο στήριγμα για τις ερωτικές σου προτιμήσεις.
Aν δεν έχεις καταλάβει, το θέμα αυτής της ανάρτησης είναι πώς αποσιωπάται συστηματικά η ομοφυλοφιλία των μεγάλων δημιουργών παρά το γεγονός ότι το έργο τους συνδέεται άμεσα με αυτή.
Εσύ μπορεί αν θέλεις να αποσιωπήσεις τα ομοφυλοφιλικού περιεχόμένου ποιήματα του ενός ή του άλλου ποιητή. Εμείς πάλι θα τα διαβάζουμε, θα τα προβάλλουμε και θα τα διαδίδουμε. Εσύ μπορεί να θεωρείς "ιεροσυλία" ότι το ένα τρίτο των ποιημάτων του Καβάφη αναφέρεται στον αντρικό έρωτα. Εγώ πάλι θεωρώ "ιεροσυλία" που κανένα από αυτά δεν διδάσκεται στα σχολεία.
"Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά —
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό."
Αν δεν καταλαβαίνεις για ποιο λόγο μόνο ένας ομοφυλόφιλος ποιητής θα μπορούσε να γράψει αυτούς τους στίχους ή γιατί μόνο ένας ομοφυλόφιλος θα μπορούσε να είχε ζωγραφίσει αυτό μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
Ιεροσυλία και ολοκληρωτική μαλθακότητα είναι να συνδέεται ο Καβάφης μόνο με την ομοφυλοφιλία. Το 1/4 των ποιημάτων του αναφέρονται στον έρωτα, αλλά τα υπόλοιπα ποιήματα είναι εξίσου και περισσότερο κορυφαία. Δε μπορεί κανείς να υποβιβάζει το μεγαλείο της καβαφικής ποιήσεως στο βωμό της ελλειψης οποιονδήποτε προσωπικών του στηριγμάτων.
Και όχι δε μπορεί μόνο ένας ομοφυλόφιλος να υμνεί τον έρωτα τόσο μοναδικά!
Λυπάμαι, γιατί ενώ το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας είναι απολύτως σεβαστό, εσύ ψάχνεις σε ολοκληρωτικό βαθμό στηρίγματα νομιμοποίησης. Είναι κρίμα να βασανίζεις και να υποβιβάζεις τόσο την ψυχή και το πνεύμα σου!
Anonymous, αν ο gay super hero έγραφε ότι ο Ρίτσος είναι Καρδιτσιώτης ποιητής αντί Μονεμβασίτης, θα έγραφες "ντροπή σου να εκφέρεις τέτοιες ανακρίβειες", "να μη προσβάλεις και εσύ συνανθρώπους σου", και "όχι βλασφημώντας τρίτους"? Το πολύ πολύ να έλεγες ότι υπάρχει μια ανακρίβεια ή ένα λάθος στο post. Αυτό ήταν το νόημα των απάντησεων του gsh στα πρώτα σχόλιά σου. (Άσε που, αντίθετα με το Καρδιτσιώτης/Μονεμβασίτης, εδώ δεν υπήρξε καν θέμα λάθους! Η ουσία αυτού που θέλω να πω παραμένει).
"Και όχι δε μπορεί μόνο ένας ομοφυλόφιλος να υμνεί τον έρωτα τόσο μοναδικά!"
Χμ, εδώ μάλλον συμφωνείτε και συμφωνούμε: σε ακριβώς την ίδια ένταση, ισχύει και το αντίστροφο, δλδ το ίδιο δεν μπορεί μόνον ένας ετεροφυλόφιλος να υμνεί τον έρωτα τόσο μοναδικά!
Το ταλέντο είναι το θέμα, κι όχι η κατεύθυνση... Δλδ ακόμη κι αν μου διηγείται τον έρωτά του για τη γάτα του ή τη γλάστρα του ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το θέμα είναι να με κάνει να συγκινηθώ, να ταξιδέψω, να πονέσω κι εγώ...
Κι όταν αυτό το ταλέντο βρίσκεται "υπό διωγμόν", αν πραγματικά αξίζει, θα βασανιστεί τόσο που αυτό που θα βγάλει θα είναι πραγματικό αριστούργημα.
Θα ήθελα ΤΟΣΟ πολύ να δω κάποιους στρ-8 σε "κύκλο" γκέη να μπορούν να κάνουν πράξη το αυτόν σε αντίστροφο, μια που όπως έχουμε συζητήσει με τον gsh, κι εκεί ισχύει ο "αντίστροφος ρατσισμός"... Και μετά να το αναλύσουμε διεξοδικότερα....
Αλλά μάλλον θα περιμένω πάαααρα πολύ.
ΥΓ- παιδιά μη βαράτε, ειρήνη και καλή καρδιά, έτσι ή αλλλιώς δεν έχω ίντερνετ και λαθρεπιβιβάζομαι, οπότε αν πλακωθούμε δεν θα μπορώ να απαντήσω... τα σέβη μου! :))))
ΥΓ- και το τι διδάσκεται στα σχολεία.... γ@μα τα με μεγάλα γράμματα... καμμία σχέση λέμε!
Aphrodite, συμφωνούμε πλήρως. Να πλακωθούμε!; Ούτε προτίθεμαι, ούτε επιθυμώ επουδενί. Έλαα, υπερβάλεις! Δες χάριν παραδείγματος τη Δημουλά! Ή μήπως πει κανείς πως τάχα είναι ομοφυλόφιλη και αυτή!;
Anonymous δεν είπα ότι ΟΛΑ τα ερωτικά ποιήματα γράφονται από ομοφυλόφιλους. Είπα ότι το συγκεκριμένο ποίημα (οι "Επιθυμίες" του Καβάφη) δεν θα μπορούσε να είχε γραφτεί παρά μόνο από έναν ομοφυλόφιλο. Αν πρόσεξες, το ποίημα αυτό δεν αναφέρεται καν στον 'Ερωτα.
Eντάξει σεβαστότατη η άποψή σου! Καλή σου νύχτα!
ΤΈΧΝΗ αυτό το ποστ σε συνδυασμό με τον ανώνυμο στα σχόλια. Δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι οι αντιλήψεις που οδήγησαν στο θάνατο αυτό τον σπουδαίο συνθέτη ζουν και σήμερα, έστω και κάτω από το μανδύα μιας στοιχειώδους πολιτικής ορθότητας.
Ο Tchaikovsky ήταν σφοδρά ερωτευμένος με τον ανιψιό του Bob Davidov.
Πριν 3 χρόνια περίπου το BBC Music Magazine είχε αφιέρωμα στον συνθέτη, όπου ο αρθρογράφος συμμεριζόταν την άποψη κάποιων μουσικολόγων και βιογράφων, ότι δηλαδή ο Tchaikovsky έγραψε την τελευταία του Συμφωνία (Παθητική) έχοντας τον απαγορευμένο έρωτα με τον ανιψιό του στο μυαλό (και στην καρδιά) του.
Απόσπασμα από γράμμα που έστειλε ο Tchaikovsky στον ανιψιό του:
"I often think of you and see you in my dreams, usually looking sad and depressed. This has added a feeling of compassion to my love for you and makes me love you even more. Oh God! How I want to see you this very minute. Write me a letter from College during some boring lecture and send it to this address (14, Rue Richepanse). It will still reach me as I am staying here for nearly two weeks.
I embrace you with mad tenderness.
Yours
P. Tchaikovsky"
Dynx σε ευχαριστούμε!
ekseretiko post!!!!!
BRAVO!!!!!!!!!!!!
ιδέαν δεν ειχα!
σκεψου και να 'χω ακουσει τοσο πολύ Τσαϊκόσφσκι
η κοινωνική αποξένωση, γενικοτερα η αντιμετώπιση, μου θυμισε τον (πολύ αγαπημένο) Ασλάνογλου
"Η ασυνήθιστη οικονομική δυσχέρεια στην οποία περιέπεσε, σε συνδυασμό με την ερωτική ιδιοτυπία του σε εποχές απόλυτης κατακραυγής της ομοφυλοφιλίας, δημιούργησαν συνθήκες απροσπέλαστης απελπισίας σ' έναν άνθρωπο ιδιαίτερα ευαίσθητο κι αξιοπρεπή. Ως εκ τούτου, το θέαμα της διαπόμπευσής του από κοινωνικά αποβράσματα στο ζαχαροπλαστείο «Αχίλλειον» της Θεσσαλονίκης ή οι βρισιές που άγνωστοι έγραφαν στις σκάλες της πολυκατοικίας που διέμενε, αποτελούν εν μέρει μια εξήγηση για την πληγωμένη εσωστρέφεια και την πνιγηρή απομόνωση του ποιητή. «Μέσα σ' αυτή τη διαπάλη μεταξύ του εξωτερικού κόσμου και του εσωτερικού», εξηγεί ο ίδιος, «γεννιέται μια σύγκρουση, ένα δράμα, που εξωτερικεύεται με μια στιχουργική προσωπική, μέσα σε μια θεματολογία που υπαγορεύεται από την ίδια την ψυχοσύνθεση του ποιητή, από τον ιδιαίτερο ψυχισμό του».
(συγγνώμη για το υπερβολικά μεγάλο σχόλιο, αλλά ήθελα πολύ να στο γραψω)
@ marilena
To έχω διαβάσει κι εγώ αυτό πρόσφατα! Αλλά δεν θυμάμαι πού....
και ως συνηθως, ξέχασα να αναφερω την πηγή. εδω για όλο το άρθρο:
http://www.e-poema.eu/poem.php?id=45
nomizw oti o dialogos edw mesa eixe analogo endiaferon me to yperoxo post. einai i gnwsti nootropia toy 'xaliou'. dld de mas enoxlei i omofilofilia arkei na tin kryvoume opws ti vrwmia katw apo to xali. ki en pasei periptesei oi erastes tis 'katharis'texnis as diamartyrithoun, estw k anonyma gia tin parakmi tis neoellinikis simerinis koultouras. as mplokarei ena skyladiko me trakter...
i texni einai oi empeiries, oi eikones, ta pathi, oi erwtes, i tragwdies tis zwis, den einai aposteirwmeno apostagma tou 'vrwmikou myalou',ki oso gnwrizeis ti zwi tou kallitexni toso kalytera antilamvanesai to ergo tou. kai to thema den einai an itan gay, einai i katapiesmeni sexualikotita kai i idiaiterotita. sigoura an itan enas kalozwismenos patriarxis i texni tha exane polla... an itan vlaxa sti samarina tha ekfrazotan alliws... alla ayto itan to ergo tou giati tetoios itan o synthetis. opoios anazita íthiki kai politika orthi texni as psallei ta egwmia. allilouia kai geia...
Πολύ ωραίο ποστ!Η μουσική του Τσαϊκόφσκι είναι απλά υπέροχη.Να σου προτείνω και το "Δικαστήριο Τιμής:Η Ζωή και ο Θάνατος του Τσαϊκόφσκι" του γνωστού Γάλλου συγγραφέα Ντομινίκ Φερναντέζ
Δικια μας ηταν ο Τσαικοφσκι;;
Δεν ειχα ιδεα καμια.
εμάς, πάλι, θα μας ενδιέφερε να ιδιαίτερα να ακούσομε τα περί της ... πασιφανούς υποθέσεως με την παρθένο το θείο βρέφος και την αγία άννη.
(αφήνοντας στην άκρη βιολογικές, θετές μητέρες και πρωτίσως ψαλιδάρηδες)
Άργησα αλλά την βρήκα την ανάρτηση. Πολύ ωραία! Συμφωνώ και συστήνω κι εγώ όπως κι ο Cobden τη μυθιστορηματική βιογραφία του Φερναντέζ για τον Τσαϊκόφσκι αλλά και την "Αρπαγή του Γανυμήδη" του ίδιου.
Σε σεμινάρια που παρακολούθησα πριν κάποια χρόνια στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι στη Μόσχα διαπίστωσα πόσο σκανδαλωδώς αμήχανα αντιμετωπίζουν και σήμερα ακόμη οι Ρώσοι την ομοφυλοφιλία του συνθέτη.
Δημοσίευση σχολίου