ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΦΥΛΟ

Ο Αξέλ Λεοτάρ γεννήθηκε γυναίκα το 1969. Από την ηλικία των 20 ετών είναι ακτιβιστής σε οργανώσεις διαφυλικών ενώ ξεκίνησε τη διαδικασία της φυλομετάβασης σε ηλικία 33 ετών. Σήμερα δουλεύει ως κοινωνικός λειτουργός, φωτογράφος αλλά και συγγραφέας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε στη Γαλλία το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Το λάθος φύλο" (Mauvais genre) που σε πολύ μεγάλο βαθμό στηρίζεται στις δικές του εμπειρίες ως τρανσέξουαλ. Η συνέντευξη που θα διαβάσετε δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Tetu.

"Το λάθος φύλο" δεν είναι αυτοβιογραφία. Παρ'όλα αυτά έχεις πολλά κοινά με τον Γκαμπριέλ που είναι ο ήρωας του βιβλίου. Είσαι τρανς, φωτογράφος, άλλαξες φύλο στα 33...

Σε μεγάλο βαθμό είναι όντως η δική μου ιστορία. 'Εχω μπλέξει λίγο την πραγματικότητα με τη φαντασία, οπότε δεν είναι ολόκληρο το βιβλίο αυτοβιογραφικό. 'Hθελα πάνω από όλα να μιλήσω για την κοινότητα των διαφυλικών, τον κόσμο της πορνείας στο δάσος της Βουλώνης, αλλά και τους τρανς που έχουν ενταχθεί στην κοινωνία χωρίς προβλήματα...

Τί αλλάζει όταν κάποιος από γυναίκα γίνεται άντρας;

Ξαφνικά όλα γίνονται πιο εύκολα! Να βρεις δουλειά, να σου εμπιστευτούν μια θέση ευθύνης... Η γνώμη σου αποκτά πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα. Ακόμα και οι γυναίκες σε αντιμετωπίζουν πιο ευνοϊκά. Η εμπειρία μου με έκανε ακόμα πιο φεμινιστή σε σχέση με πριν!

Για ποιο λόγο έγραψες αυτό το βιβλίο;

'Εχω διαβάσει ό,τι έχει γραφτεί για το θέμα, αλλά μου φάνηκε ότι κανείς δεν αναφερόταν σε κάποια ζητήματα. Για παράδειγμα σε κανένα βιβλίο δεν είδα να μιλάνε για την υποχρεωτική στείρωση που επιβάλλεται στους διαφυλικούς. Για να μπορέσει να αλλάξει φύλο ληξιαρχικά ένας άντρας που γίνεται γυναίκα πρέπει να υποβληθεί σε αιδοιοπλαστική, παρά το γεγονός ότι δεν θέλουν όλες να υποβληθούν σε μια τέτοια εγχείρηση. Αντίθετα για τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν άντρες η φαλλοπλαστική δεν είναι υποχρεωτική - για τον απλούστατο λόγο ότι οι γάλλοι χειρούργοι δεν ξέρουν πώς να την κάνουν! Τους αφαιρούν όμως τη μήτρα, τις σάλπιγγες και τις ωοθήκες. Μιλάμε για όργανα συνολικού βάρους 150 γραμμαρίων! Το βρίσκω πολύ σημαντικό ένας ετεροφυλόφιλος που δεν γνωρίζει γι'αυτό τό θέμα να μπορέσει να το διαβάσει.

Γράφεις λοιπόν για το μεγάλο κοινό;

Νομίζω ότι πρέπει να τα λέμε όλα και να τα κάνουμε προσιτά σε όσο το δυνατό περισσότερους. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διαβάσει το βιβλίο ο μέσος αναγνώστης και όχι ως κάτι το ζοφερό ή το σκανδαλιστικό. Θέλω να μπορέσουν να φανταστούν ότι ο Γκαμπριέλ είναι ο γείτονάς τους. 'Η το παιδί τους. Αν ήταν το παιδί τους θέλω να αναρωτηθούν αν θα δεχόντουσαν να το αντιμετωπίζει με αυτό τον τρόπο το κοινωνικό περιβάλλον.

Προσεγγίζεις επίσης και το ζήτημα του HIV όσον αφορά τους διαφυλικούς.

Οι τρανς είναι η πιο ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού σε σχέση με το HIV. 'Ενας στους δύο διαφυλικούς είναι οροθετικός ενώ ανάμεσα σε αυτούς που απασχολούνται στην μη καταγεγραμμένη πορνεία το ποσοστό φτάνει το 80%. Παραδόξως είναι και μία ομάδα για την οποία δεν έχει γίνει ποτέ καμία καμπάνια ενημέρωσης και καμία επιδημιολογική έρευνα. Είναι σαν να μην υπάρχουμε. Αντίθετα στα δημόσια νοσοκομεία υπάρχει ένα πρωτόκολλο αντιμετώπισης των διαφυλικών εξαιρετικά βίαιο.

Στο βιβλίο σου μιλάς για τα δημόσια νοσοκομεία αλλά και τις ιδιωτικές κλινικές. Μιλάμε για ένα σύστημα δύο ταχυτήτων;

Οι κλινικές προσπαθούν να τηρήσουν τις διαδικασίες που έχει θέσει η Διεθνής Ομοσπονδία για την Υγεία των Διαφυλικών και η οποία προβλέπει μάξιμουμ ψυχιατρική παρακολούθηση τριών μηνών. Το δημόσιο νοσοκομείο από την άλλη είναι ένα πραγματικό σφαγείο και πολλοί τρανς βγαίνουν από κει σακατεμένοι. Εκεί η ψυχιατρική παρακολούθηση διαρκεί έως και δύο χρόνια. Μόνο μετά από αυτό το τεράστιο χρονικό διάστημα καλείται να αποφανθεί ο ψυχίατρος αν ένα άτομο είναι πραγματικά διαφυλικό ή όχι για να ξεκινήσει την ορμονοθεραπεία.... Από την άλλη μεριά όταν κάποιος εγκληματίσει η ψυχιατρική παρακολούθηση δεν διαρκεί περισσότερο από ένα-δυο μήνες...

Τί πρέπει να αλλάξει;

Η ψυχιατρική παρακολούθηση δεν πρέπει να διαρκεί πάνω από τρεις μήνες. Μετά από αυτό το διάστημα θα πρέπει να ξεκινούν οι ορμονοθεραπείες και ταυτόχρονα να είναι δυνατή ληξιαρχικά η αλλαγή φύλου. Πρέπει να σταματήσουν οι στειρώσεις και οι υποχρεωτικές εγχειρήσεις. Είναι πρακτικές που θυμίζουν στρατόπεδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Mε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ορατότητας των Διαφυλικών, όπως έχει οριστεί η 31η Μαρτίου.