ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ

Ζευγάρι του ίδιου φύλου έξω από τη Βουλή

Στο “Όνειρο Θερινής Νυκτός” του Σέξπιρ υπάρχει μια σκηνή όπου η βασίλισσα των ξωτικών Τιτάνια ποτισμένη με ένα μαγικό φίλτρο που έχει ετοιμάσει ο σύζυγός της ερωτεύεται έναν εργάτη που έχει μεταμορφωθεί σε γάιδαρο. Μια καλοκαιρινή νύχτα το όνειρο του έρωτα μετατρέπεται σε εφιάλτη μέσα σε ένα ειδυλλιακό, μαγεμένο δάσος. Πολύ γρήγορα τα ξόρκια λύνονται, οι ήρωες ξυπνούν από τον εφιάλτη και ο έρωτας θριαμβεύει και πάλι. Στο τέλος όλοι παντρεύονται και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Προφανώς επηρεασμένοι από την κωμωδία του μεγάλου άγγλου δραματουργού, οι πολιτικοί μας αποφάσισαν να ανεβάσουν το δικό τους “Όνειρο Θερινής Νυκτός” την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή. Ποιος ξέρει. Ίσως να ελπίζουν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο ξυπνώντας από το βαθύ ύπνο μας θα αντικρίσουμε κι εμείς το γάιδαρο και θα τον περάσουμε για αραβικό καθαρόαιμο. Μόνο που στο δικό τους έργο τα ξόρκια δεν λύνονται τόσο εύκολα, ούτε βρίσκονται όλα τα ζευγάρια παντρεμένα στο τέλος.

Αναφέρομαι στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης που το ΠαΣοΚ είχε καταθέσει στη Βουλή από τον περασμένο Νοέμβριο. Από τότε το είχαν στα αζήτητα μέχρι την περασμένη εβδομάδα οπότε και αποφάσισαν τελικά να το βγάλουν από τη ναφθαλίνη. Φθινόπωρο το κατέθεσαν, Ιούλιο το εμφάνισαν από το μπαούλο σε κάποια επιτροπή του θερινού τμήματος της βουλής. Μέσα στην ντάλα του καλοκαιριού όταν η βουλή υπολειτουργεί, όλος ο κόσμος λείπει διακοπές και κανείς δεν διαβάζει εφημερίδες.

“‘Ονειρο Θερινής Νυκτός” αποδείχτηκε τελικά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που για πρώτη φορά περιλαμβάνει και τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Η πλειοψηφία της βουλής (ΝΔ, ΚΚΕ και ΛαΟΣ) το καταψήφισε. Δεν έχει σημασία όμως. Η αξιωματική αντιπολίτευση έκανε το χρέος της. Μας έκλεισε πονηρά το μάτι. Μας χτύπησε φιλικά στην πλάτη. Ψιθύρισε στο αυτί μας γλυκά ερωτόλογα όπως κάνουν οι φευγαλέοι εραστές τις νύχτες του καλοκαιριού. Και ακριβώς όπως κάνουν οι φευγαλέοι εραστές, υποσχέθηκε να μας αποκαταστήσει μόνο όταν ήταν σίγουρη ότι δεν θα τό παιρνε χαμπάρι κανένας.

Γιατί τί νόημα έχει να λες ότι θες να δώσεις δικαιώματα στους ανθρώπους όταν λειτουργείς τόσο ενοχικά σαν να ντρέπεσαι γι’ αυτό που κάνεις; Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αποτελεί προτεραιότητα για ένα κόμμα ένα νομοσχέδιο που συζητιέται το κατακαλόκαιρο σε μια άδεια βουλή με εισηγήτρια μια νεαρή και άπειρη αλλά αρκούντως lifestyle βουλευτίνα; Όταν ο αρχηγός και τα πρωτοκλασάτα στελέχη που το υπογράφουν είναι απόντες ή σφυρίζουν αδιάφορα; Πώς μπορείς να πιστεύεις σε κάτι χωρίς να παλεύεις γι’ αυτό; Και πώς τις καταπολεμάς αυτές τις ρημάδες τις προκαταλήψεις όταν κανείς δεν σε ακούει ποτέ να τις καταγγέλλεις;

Εύχομαι όταν επιστρέψουν κι αυτοί με το καλό στα πράγματα (λέμε τώρα) να λυθεί επιτέλους η γλώσσα τους, να λυθούν και τα ξόρκια στο μαγεμένο βασίλειο της εξουσίας και να ζήσουν όχι μόνο αυτοί καλά αλλά κι εμείς καλύτερα τρώγοντας κουφέτα – και όχι μόνο μπροστά στο συμβολαιογράφο αλλά και το δήμαρχο τον ίδιο. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι το μόνο που θα έχει μείνει τότε από το όμορφο όνειρο αυτής της καλοκαιρινής νύχτας θα είμαστε εμείς στο ρόλο του απατημένου γαϊδαράκου που ερωτεύτηκε η Τιτάνια να κάνουμε και πάλι αυτό που ξέρουν να κάνουν τόσο καλά τα γαϊδουράκια: Yπομονή.