“Οι Κήποι της Σεχραζάντ” είναι γραμμένοι με τη μορφή ημερολογίου. Μετά από 11 χρόνια στη Ρώμη η 29χρονη Σεχραζάντ επιστρέφει στο Ιράν. Λατρεύει την πατρίδα της, ξέρει όμως ότι η χώρα της δεν μπορεί να την αγαπήσει. Η Σεχραζάντ ξαναβρίσκει τους δικούς της ανθρώπους αλλά και την κοπέλα που ήταν ο πρώτος της έρωτας. Η Παρβίν, που είναι σήμερα διαζευγμένη και έχει γυρίσει από την Αμερική, φαίνεται να την έχει ξεχάσει. Θα μπορέσει η Σεχραζάντ να ξαναζωντανέψει την παλιά τους φλόγα;
Το βιβλίο που κυκλοφορεί ήδη στην Ευρώπη ξεκινάει σαν μυθιστόρημα και καταλήγει σε λεύκωμα με αποσπάσματα από μπλογκ και συζητήσεις στο ‘Ιντερνετ. Το διαδίκτυο αποτελεί άλλωστε τη μοναδική ανάσα ελευθερίας για τους ομοφυλόφιλους του Ιράν που στον πραγματικό κόσμο αντιμετωπίζουν ως και την ποινή του θανάτου. Το βιβλίο έγραψαν τρεις λεσβίες και μία τρανσέξουαλ που χρησιμοποιούν για την προστασία τους το ψευδώνυμο “Vida”.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μια συνέντευξη με τις συγγραφείς όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Tetue.
Στο βιβλίο σας αισθάνεται κανείς πολύ έντονα ότι το ίντερνετ αποτελεί το μοναδικό χώρο ελευθερίας για τον πληθυσμό του Ιράν και ιδιαίτερα για τους ομοφυλόφιλους και τους διαφυλικούς. Πιστεύετε ότι τα νέα μέσα επικοινωνίας μπορούν να επιταχύνουν τις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα σας;
Το διαδίκτυο παίζει πρωταρχικό ρόλο στη μάχη των ιρανών για δημοκρατία όπως είδατε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον της επανεκλογής του Αχμαντινετζάντ. ‘Ομως το ίντερνετ όπως και τα κινητά τηλέφωνα είναι δίκοπο μαχαίρι: το καθεστώς μπορεί να διεισδύσει στο δίκτυο για να εντοπίσει, να ελέγξει και να λογοκρίνει τους αντιπάλους του. Πολλοί άνθρωποι εντοπίστηκαν και συνελήφθησαν από τις μυστικές υπηρεσίες με αυτό τον τρόπο. Γι’ αυτό και πρέπει να βρίσκουμε συνέχεια καινούριους τρόπους κινητοποίησης. Το 1979 η κυκλοφορία μιας κασέτας με τις ομιλίες του Χομεϊνί ήταν αρκετή για να βάλει φωτιά στις μάζες. Σήμερα πέρα από το ίντερνετ η μοναδική μας ελπίδα είναι η αντίσταση να γίνει καθολική.
Όταν το 2007 ο πρόεδρος Αχμαντινετζάντ δήλωσε στη Νέα Υόρκη ότι δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στο Ιράν, ποια ήταν η δική σας αντίδραση;
Αυτός ο άνθρωπος έχει χάσει πια την αίσθηση του γελοίου! Υπάρχουν τόσοι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν όσοι και στις άλλες χώρες. Είναι η ντροπή και η αίσθηση της καταπίεσης που τους κάνει σχεδόν αόρατους. Αυτό που ο πρόεδρος θέλει να πιστέψουμε είναι ότι όλοι αυτοί οι νεαροί άντρες που εκτελέστηκαν τα τελευταία χρόνια δεν ήταν ομοφυλόφιλοι αλλά παιδόφιλοι και άρα τους άξιζε η κρεμάλα. Στο Ιράν αυτή είναι μια πολύ διαδεδομένη ιδέα που χρησιμεύει σαν πρόσχημα για τις διώξεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων.
Σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία, η διαφυλικότητα δεν τιμωρείται με την ποινή του θανάτου στο Ιράν. Υπάρχουν πολλές λεσβίες που κάνουν αλλαγή φύλου μόνο και μόνο για να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθερα;
Σίγουρα πολύ λιγότερες λεσβίες επιλέγουν κάτι τέτοιο σε σχέση με τους γκέι άντρες παρά το ότι, λόγω των διακρίσεων που υφίστανται οι γυναίκες, συμφέρει περισσότερο να γίνει κανείς άντρας παρά γυναίκα! Αλλά η φύση της επέμβασης είναι πολύ διαφορετική. Είναι αλήθεια ότι η διαφυλικότητα είναι νόμιμη στο Ιράν, αλλά πολύ συχνά δεν αποτελεί παρά μία καταναγκαστική πρακτική για τους ομοφυλόφιλους που δέχονται ασφυκτικές πιέσεις να προχωρήσουν σε αλλαγή φύλου μέσω ορμονοθεραπειών και εγχειρήσεων.
Πώς εξηγείτε ότι η διαφυλικότητα είναι ανεκτή αλλά όχι και η ομοφυλοφιλία;
Η ίδια η σεξουαλικότητα δεν καταπιέζεται στο Ιράν. Αντίθετα είναι κυρίαρχη αλλά μόνο στο εσωτερικό ενός γάμου ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα (ή και πολλές γυναίκες αφού η πολυγαμία δεν είναι παράνομη για τους άντρες!) Για αυτό το λόγο η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά ταμπού της ιρανικής κοινωνίας ενώ η διαφυλικότητα παραμένει ανεκτή. Οι διαφυλικοί είναι λιγότερο περιθωριοποιημένοι καθώς μπορούν κι αυτοί να παντρευτούν!
Υπάρχει αλληλεγγύη ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους, τους διαφυλικούς και τους ετεροφυλόφιλους στην πατρίδα σας;
Ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους και τους διαφυλικούς υπάρχει. Με τους ετεροφυλόφιλους είναι άλλη ιστορία. Η προκατάληψη απέναντι στις σεξουαλικές μειονότητες παραμένει πολύ ισχυρή.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Θα μας άρεσε να γυριστεί μια ταινία βασισμένη στους “Κήπους της Σεχραζάντ” αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει στο εξωτερικό, πράγμα που και γελοίο είναι και επικίνδυνο για τις ηθοποιούς που θα δεχτούν να παίξουν. Για την ώρα περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί η πολιτική κατάσταση…
Από τη μεριά μου ελπίζω αυτό το βιβλίο πολύ σύντομα να μεταφραστεί και στα ελληνικά. Και εύχομαι να μη διαψευστούν οι ελπίδες των συγγραφέων του. Γιατί όπως είδαμε και στο Ιράκ, η δημοκρατία δεν εξασφαλίζει απαραίτητα και την ελευθερία για τους ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες….
16 σχόλια:
Καληνύχτα ήρωα!!
Όνειρα γλυκά :-)
Είναι τρέλλα η ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο ακόμα και σήμερα. Η βλακεία μας, είναι ανίατη, σαν είδος.
Από τη μεριά μου ελπίζω αυτό το βιβλίο πολύ σύντομα να μεταφραστεί και στα ελληνικά.
Μακάρι.
Αλλά φοβάμαι ότι και να μεταφραστεί στα ελληνικά, δεν θα υπάρξουν πολλοί πρόθυμοι να το διαβάσουν.
8a sumfwnisw me to prolalisanta. Isws o poluxrwmos Planitis an to evgaze.
@ erva
Μπορεί να έχεις δίκιο αλλά αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Μην ξεχνάμε π.χ. ότι τα (ελάχιστα) γκέι βιβλιοπωλεία σε Νέα Υόρκη. Λονδίνο και Παρίσι κλείνουν αν δεν έχουν κλείσει ήδη (εκεί βέβαια υπάρχουν εξειδικευμένα λόαδ τμήματα στις μεγάλες αλυσίδες αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Απλά στο εξωτερικό η αγορά είναι μεγαλύτερη και οι τίτλοι που κυκλοφορούν πολύ περισσότεροι.
Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενημερώνουμε για ό,τι παίρνουμε είδηση από το μπλογκ και από κει και πέρα όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ψάξει :-)
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο φιλαράκο! Θα το αναζητήσω. Να σαι καλά ήρωα!!
Gsh, έχεις δίκιο ότι πολλά γκέι βιβλιοπωλεία σε μεγάλες πρωτεύουσες κλείνουν γιατί οι μεγάλες αλυσίδες έχουν εξειδικευμένα λοαδ τμήματα (αυτό δεν συμβαίνει καθόλου στην ελλάδα). Έπίσης ένα μεγάλο ποστοστό της αγοράς βιβλίου έχουν τα μεγάλα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία (ούτε αυτό συμβαίνει στην ελλάδα -έχουν ελάχιστο ποσοστό).
Αυξάνονται όμως οι λοαδ εκδοτικοί οίκοι, διότι μπορούν μέσω των αλυσίδων που έχουν αυτά τα εξειδικευμένα τμήματα μπορούν και προωθούν πολύ καλά τα βιβλία τους. Ας ελπίσουμε λοιπόν, τουλάχιστον, ότι στο μέλλον τα μεγάλα βιβλιοπωλεία των Αθηνών θα ξεπεράσουν πια τις προκαταλήψεις τους και θα αποκτήσουν λοαδ τμήματα, όπως έχει κάνει το Public στο Σύνταγμα (έστω κι αν είναι πολύ μικρό).
"Γιατί όπως είδαμε και στο Ιράκ, η δημοκρατία δεν εξασφαλίζει απαραίτητα και την ελευθερία για τους ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες".
Ε, δεν έχουν και δημοκρατία στο Ιράκ, τώρα...και οι ίδιοι οι αμερικανοί ομολογούν την αποτυχία τους...
@ tales
Φαντάζομαι όμως να συμφωνείς ότι το κλείσιμο των βιβλιοπωλείων που πουλάνε αποκλειστικά λόαδ τίτλους έχει κι αυτό τη σημασία του και δεν αναπληρώνεται από την ύπαρξη εξειδικευμένων τμημάτων που ενδεχομένως να έχουν μόνο διακοσμητικό ρόλο σε μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία.
Επιπλέον ότι στο εξωτερικό η ζήτηση είναι σε μεγάλο βαθμό ακαδημαϊκή καθώς υπάρχουν πολυάριθμα τμήματα ΛΟΑΔ σπουδών και gender studies που απορροφούν τους συγκεκριμένους τίτλους. Μην είσαι τόσο σίγουρος δηλαδή ότι και εκεί η ζήτηση προέρχεται από τον περίφημο "μέσο καταναλωτή" της "ελεύθερης αγοράς".
'Οσο για το Ιράκ έχουν ελεύθερες εκλογές και ένα πολυκομματικό καθεστώς με κόμματα που εκπροσωπούν τους διάφορους φονταμενταλιστές. Παρόλα αυτά η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με την προηγούμενη μονοκομματική δικτατορία.
Φυσικά και συμφωνώ - η ύπαρξη των λοαδ βιβλιοπωλείων είναι πολύ σημαντική, για την ίδια την λοαδ κοινότητα. Είναι αυτά που θα προωθήσουν την λοαδ λογοτεχνία, απλά γιατί την γνωρίζουν καλύτερα από ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο. Είναι ένας πυρήνας της λοαδ κοινότητας και ως εκ τούτου αναγκαίος. Απλά σου ανέφερα πώς έχουν περίπου σήμερα τα πράγματα.
Ε, ναί, καθώς επίσης, και αρκετές "παρακρατικές ομάδες" που δρουν ανεξέλεγκτα έξω από κάθε πλαίσιο κράτους δικαίου. Δημοκρατία δεν σημαίνει μόνο πολυκομματισμός. Τώρα πόσο ελεύθερες είναι οι εκλογές μέσα σ' ένα κλίμα τρομοκρατίας, είναι ένα ερώτημα.
Επίσης, πέρα από τα λοαδ βιβλιοπωλεία που όπως σου είπα φυσικά πιστεύω πως είναι απαραίτητα, πιστεύω ότι οι μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων έχουν κάνει κακό στο βιβλίο. Μπορεί να εξυπηρετούν το σύγχρονο πνεύμα ζωής, που θέλει να τα βλέπει όλα σε στυλ σούπερ μάρκετ, το βιβλίο όμως δεν είναι ντοματο-κονσέρβα.
Έμαθα να διαβάζω και να αγαπώ το βιβλίο, στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου που ήταν δύο στενά απ'το σπίτι μου. Δεν είχε μεγάλη ποικιλία βιβλίων. Ήταν όμως ένα πολύ φροντισμένο βιβλιοπωλείο, με μεγάλη αγάπη στο βιβλίο και την γραφή, και ακόμη όταν δεν είχε κάτι, την επόμενη ημέρα φρόντιζε και το είχα. Θέλω να πώ ότι τα μικρά βιβλιοπωλεία που εκλίπουν πλέον, είναι μια μεγάλη απώλεια σ'αυτό που ονομάζουμε "βιβλιοφιλία".
πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.
ελπίζω να εκδοθεί και στα ελληνικά.
τόσες βλακείες εκδίδουν ας κάνουν και μια εξαίρεση.
@ sebastian
Γιατί το λες αυτό; Τόση "γυναικεία λογοτεχνία" υπάρχει στα ράφια. Λένα Μαντά, Χρύσα Δημουλίδου, Μάρα Μεϊμαρίδη κτλ. Μιλάμε για λογοτεχνία, όχι αστεία :-)
Πού να ασχολούνται τώρα με τις ιρανές... 'Ασε που είναι λεσβίες και δεν μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους η μέση αναγνώστρια :-Ρ
άσχετο, που θύμισε το Περσέπολις, που ήταν αριστούργημα
Το άρθρο στα γαλλικά εδώ: http://www.tetu.com/actualites/culture/il-ne-nous-reste-que-la-resistance-et-lespoir-que-le-ras-le-bol-devienne-general-15023
Ευχαριστούμε για την μετάφραση.
Πάντως από τη δική μου εμπειρία στη Γαλλία, τμήμα ΛΟΑΤ ταινιών υπήρχε στα Fnac, μα πλέον όχι. Τα βιβλία δεν έχουν ξεχωριστό τμήμα και αυτά που έψαχνα δεν τα βρήκα στη μεγαλύτερη αλυσίδα. Ίσως στα μεγάλα καταστήματα Fnac στο Παρίσι να υπάρχουν, αλλά όχι πάντα στις άλλες πόλεις. Τα βρήκα όμως σε μικρότερα βιβλιοπωλεία χωρίς να είναι κατηγοριοποιημένα.
Δημοσίευση σχολίου