Τα ‘70s ήταν η δεκαετία της απελευθέρωσης. Τα ‘80s σημαδεύτηκαν από τη “μάστιγα του αιώνα”. Στα ‘90s η μόδα έγινε το παν και τα κορμιά έπρεπε να θυμίζουν γλυπτά του Πραξιτέλη. Τί θα έχανε όμως ένας γκέι άντρας αν έπεφτε για ύπνο στο πάρτι της χιλιετίας και τον ξυπνούσαν σήμερα; Αν μετά από χρόνια αποφασίσουμε να κοιτάξουμε πίσω τί θα μας έχει μείνει τελικά από την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα; Μια ματιά σε όσα θα θυμόμαστε -και κάποια που ίσως προτιμάμε να ξεχάσουμε - από τη δεκαετία του Μηδέν-Μηδέν.
Queer as Folk
Όχι μια ακόμα τηλεοπτική σειρά, αλλά κάτι που έμοιαζε με γκέι επανάσταση. Οι ζωές πέντε γκέι αντρών και ενός ζευγαριού γυναικών συμπυκνωμένες σε πέντε τηλεοπτικές σεζόν όπου κανένα θέμα δεν ήταν απαγορευμένο: από το Aids, τα ναρκωτικά και την ομοφοβική βία μέχρι τη σχέση με τους γονείς, το σεξ, τον έρωτα και την οικογένεια. Και μια ολόκληρη γενιά που ξενυχτούσε ή προγραμμάτιζε το βίντεο για τις 3 τα ξημερώματα, την ώρα που το Star πρόβαλλε τα επεισόδια της σειράς. Γιατί πριν ανακαλύψουμε τα download και το DVD υπήρχε ακόμα το βίντεο…
Γκάζι
Κάτι η παρακμιακή γοητεία μιας παρατημένης γειτονιάς που αναλάβαμε να βγάλουμε από την ”αφάνεια”, κάτι οι Oλυμπιακοί του 2004 και το Γκαζοχώρι έγινε Γκέι-ζι πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Δέκα χρόνια μετά, η ελπίδα ότι η Αθήνα θα μπορούσε να μπει στον παγκόσμιο χάρτη του γκέι τουρισμού μοιάζει με κακόγουστο αστείο. Με τα πλήθη να συρρέουν στο νέο σταθμό του μετρό, το γκέι nightlife στην πρωτεύουσα δείχνει να πάσχει από την ίδια έλλειψη φαντασίας με τη μαζική straight διασκέδαση: στριμωξίδι, μουσικές επιλογές που δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη, έξοδοι που μοιάζουν με καταναγκαστικά έργα σε μια γειτονιά που θυμίζει όλο και περισσότερο τον αχταρμά του Ψυρρή. Μόνο η σάουνα γιγαντώνεται….
Όταν τον Αύγουστο του 1999 ένα ζευγάρι νοτιοαφρικανών αποφάσισε να βγάλει στον αέρα το Gaydar ούτε οι ίδιοι δεν φαντάζονταν τι θα ακολουθούσε. Για ποιο λόγο να ξεπαγιάζει κανείς στα πάρκα ή να ξεροσταλιάζει στα μπαράκια όταν μπορούσε να βρει αυτό που ψάχνει με ένα κλικ σαν να ξεφυλλίζει μενού από delivery πιτσαρίας; Απαραίτητο συστατικό τα stats και οι ακέφαλες φωτογραφίες με εσώρουχο (ή χωρίς) μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου. Ήταν η δεκαετία που όροι όπως “real”, “χώρος οκ” και “top, bottom, vers” έκαναν τα καλιαρντά γραφικό απολίθωμα κατάλληλο μόνο για τηλεοπτικές κωμωδίες και μεσημεριανάδικα. Και εξοικείωσαν τόσο τους γκέι με το Ίντερνετ που πλέον είμαστε παντού, από τα μπλογκ μέχρι το YouTube και το Facebook…
Την αρχή έκανε η Ολλανδία το 2001. Από τότε την έχουν ακολουθήσει άλλες έξι χώρες, πέντε αμερικάνικες πολιτείες και ο δήμαρχος της Τήλου. Η ισότητα στο γάμο έγινε τη δεκαετία που τελειώνει πολιτικό ζήτημα που προκαλεί ζωηρές αντιπαραθέσεις στις ανεπτυγμένες χώρες και άλλοθι για διώξεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων στις λιγότερο ανεπτυγμένες. Ας ελπίσουμε ότι σε δέκα χρόνια όλα αυτά θα είναι μια μακρινή ανάμνηση και ο καθένας θα μπορεί να κανονίσει τη ζωή του όπως του ταιριάζει. Γιατί η ζωή περνάει και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε κι άλλο χρόνο ως πολίτες Β’ κατηγορίας.
Χρειάστηκε ένας ταϊβανέζος σκηνοθέτης για να μετατρέψει ένα διήγημα 50 σελίδων με θέμα τον καταδικασμένο έρωτα ανάμεσα σε δύο καουμπόιδες στο μεγαλύτερο κινηματογραφικό γκέι ρομάντζο όλων των εποχών. Η ταινία του Ανγκ Λι μπορεί να μην κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ταινίας το 2005, έκανε όμως ρεκόρ εισπράξεων για το είδος της και καθιέρωσε τη λέξη Brokeback ως συνώνυμο του κρυφού γκέι στο Χόλιγουντ. Έδωσε στον αδικοχαμένο Χιθ Λέτζερ την ευκαιρία για να ξεχωρίσει και σε όλους εμάς σκηνές - όπως αυτή με τα δύο πουκάμισα, το ένα προσεκτικά διπλωμένο μέσα στο άλλο - που θα θυμόμαστε όσες δεκαετίες κι αν περάσουν…
Δημήτρης Παπαϊωάννου
Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του όσο κανείς με την επιτυχία του 2004 είναι και από τους ελάχιστους εν ζωή ανοιχτά γκέι καλλιτέχνες στην Ελλάδα – και σίγουρος ο μόνος που γνώρισε τόσο καθολική απήχηση. Μένει να δούμε πως θα χειριστεί το πέρασμα από τη θέση του “πρωτοποριακού δημιουργού” σε αυτή του “εθνικού καλλιτέχνη”. Σε μια εποχή που η αισιοδοξία του 2004 μοιάζει με μακρινή ανάμνηση, το όραμα, το αισθητήριο και η γνώση ανθρώπων όπως ο Παπαϊωάννου μας είναι περισσότερο απαραίτητα από ποτέ.
H εκδήλωση που ξεκίνησε σε ετήσια βάση το 2005 κατάφερε ξεκινώντας από λίγες εκατοντάδες να κατεβάζει πλέον στους δρόμους της Αθήνας μερικές χιλιάδες. Επιπλέον μπόρεσε να γίνει θεσμός, μια ημερομηνία που δεν λείπει από την ατζέντα όσων βρισκόμαστε τον Ιούνιο στην Αθήνα. Αυτό που δεν κατάφερε ήταν να γίνει η “μαγιά” για ένα πιο μαζικό και αποτελεσματικό πολιτικό κίνημα πέρα από το εθιμοτυπικό της εκδήλωσης και τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου. Ούτε μπόρεσε να βρει μιμητές σε άλλες ελληνικές πόλεις ή και στην Κύπρο…
Ο όρος που επινοήθηκε το 2002 για να περιγράψει τους άντρες που προσέχουν και ξοδεύουν για την εμφάνισή τους χωρίς να είναι απαραίτητα γκέι. Για τους μαρκετίστες ήταν η απόλυτη φαντασίωση και για πολλούς διάσημους άντρες (κυρίως αθλητές) το άλλοθι που έψαχναν για να μετατρέψουν το ναρκισσισμό τους σε επικερδή επιχείρηση κλείνοντας το μάτι στους γκέι καταναλωτές. Ντέιβιντ Μπέκαμ, Κριστιάνο Ρονάλντο και βέβαια η γαλλική ομάδα των Dieux Du Stade που ξεκίνησε σχολή με τα γυμνά της ημερολόγια το 2001: πλέον κάθε ομάδα που σέβεται τον εαυτό της βγάζει κι από ένα!
Η μαζική είσοδος νέων κρατών που διψούσαν για νίκες αλλά και η κατάργηση του κανόνα της “μητρικής γλώσσας” έδωσαν νέα πνοή σε ένα θεσμό που την προηγούμενη δεκαετία φαινόταν να αργοπεθαίνει από overdose ιρλανδέζικης μπαλάντας. Σε μια εποχή που η τηλεόραση έχει κατακλυστεί από διαγωνισμούς ταλέντων, το αυθεντικό “τσάμπιονς λιγκ των γκέι” απέκτησε ένα γιγαντισμό που θυμίζει πλέον αμερικάνικες υπερπαραγωγές. Όσο για την Ελλάδα, οι ψηλές θέσεις στη βαθμολογία αλλά και η έλλειψη μέτρου που μας χαρακτηρίζει φέρνουν το διαγωνισμό σταθερά στην κορυφή της ετήσιας τηλεθέασης.
Παπούτσια, άντρες και κοκτέιλ κοσμοπόλιταν. ‘Η αλλιώς η άλλη εμβληματική επιτυχία της αμερικανικής τηλεόρασης και τα μεγαλύτερα Gay Icons της δεκαετίας. Τέσσερις γυναίκες της μεγαλούπολης, ανεξάρτητες και δυναμικές, τρώνε τα μούτρα τους και μαθαίνουν από τα παθήματά τους στο σεξ και τις σχέσεις. Τέσσερις γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι γκέι άντρες (ίσως έτσι να έβγαζε περισσότερο νόημα η σειρά). Από την άλλη αν ήταν άντρες πώς θα χαζεύαμε τόσα επώνυμα συνολάκια;
Το απόλυτο σύμβολο του σεξ για τη δεκαετία που πέρασε. Ό,τι ήταν ο Τζο Νταλεσάντρο στα '70s, o Tζεφ Στράικερ στα '80s και τα αγόρια της Bel Ami στα '90s – και ακόμα περισσότερα. Ο διασημότερος πορνοστάρ της δεκαετίας υπήρξε πηγή έμπνευσης για γκέι καλλιτέχνες από τους Pierre et Gilles μέχρι τον Bruce La Bruce. Όποιο κι αν είναι το γούστο του καθενός, ο Φρανσουά συνδυάζει τα πάντα και τελικά αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας του: άντρας και αγόρι, τριχωτός και babyface, σκληρός και τρυφερός, τατουάζ που ψαρώνει και χαμόγελο που σκοτώνει.
Τη δεκαετία που χάρη στα νέα φάρμακα πλέον κανείς δεν πεθαίνει από Aids, οι νέες γενιές μεγαλώνουν με πλήρη άγνοια κινδύνου. Οι καμπάνιες για τους κινδύνους του σεξ χωρίς προφύλαξη είναι πλέον σπάνιες. Στα κλαμπ των μεγάλων γκέι μητροπόλεων η χρήση ναρκωτικών που μειώνουν τις σεξουαλικές αναστολές έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Στις “ερασιτεχνικές” πορνοσελίδες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο ίντερνετ το bareback από “απαγορευμένο” έχει γίνει μπανάλ. Και οι αριθμοί των νέων μολύνσεων δεν λένε να μειωθούν. Ας ελπίσουμε ότι “μόδα” είναι και θα περάσει – όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο….
Βερολίνο-Βαρκελώνη
Χάρη στις φτηνές πτήσεις των γνωστών εταιρειών αλλά και τη νοοτροπία του έλληνα γκέι που ξεσαλώνει με λιγότερες αναστολές όταν βρίσκεται εκτός συνόρων, τα δύο Β της Ευρώπης έγιναν ο αγαπημένος προορισμός των ελλήνων ταξιδιωτών για 5ήμερες ή ακόμα και 3ήμερες αποδράσεις αφήνοντας πόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι και το Άμστερνταμ να φάνε τη σκόνη τους. Αναρωτιέμαι αν ψάχνουμε εκεί αυτά που δεν βρίσκουμε εδώ ή μήπως δεν μας ενδιαφέρει ούτε καν να τους μιμηθούμε αφού είναι τόσο εύκολο να πεταχτούμε ως εκεί…
Ο άνθρωπος που κέρδισε το Booker (το μεγαλύτερο βραβείο της αγγλόφωνης λογοτεχνίας) το 2004 απέδειξε με τη “Γραμμή της Ομορφιάς” ότι η ιστορία, η ζωή και η καθημερινότητα των ομοφυλόφιλων αντρών μπορούν να γίνουν το υλικό σπουδαίας λογοτεχνίας και ότι ο ίδιος είναι αυτή τη στιγμή ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς παγκοσμίως. Στην Ελλάδα είχαμε την τύχη όχι μόνο να μας επισκεφτεί αλλά και να κυκλοφορούν όλα τα βιβλία του μεταφρασμένα στα ελληνικά.
Τη δεκαετία που μας πέρασε τα αρσενικά της Βραζιλίας αντικατέστησαν στη συλλογική γκέι φαντασίωση τα αγόρια της ανατολικής Ευρώπης. Ξεχάστε τους τερατόμορφους ποδοσφαιριστές που ξέραμε τις περασμένες δεκαετίες. Όπου και να κοιτάξει κανείς οι βραζιλιάνοι άντρες είναι πλέον περιζήτητοι και ο μοναδικός τους ανταγωνισμός προέρχεται από άλλες χώρες της ίδιας ηπείρου όπως η Αργεντινή ή η Κούβα. Μοντέλα από τη Βραζιλία, ταινίες από τη Βραζιλία, διακοπές στη Βραζιλία, σαγιονάρες από τη Βραζιλία – ήταν μια δεκαετία που κανείς δεν μπορούσε να ξεφύγει από το σεξ-απίλ των καριόκας.
Οι γκέι και τις λεσβίες στις χώρες της Μέσης Ανατολής σίγουρα εύχονται να μην επιστρέψει η δεκαετία που μόλις τελειώνει. Αίγυπτος, Μαρόκο, Σαουδική Αραβία, Ιράκ, Ιράν – παγιδεύσεις, συλλήψεις, δίκες-παρωδία, βασανιστήρια, τάγματα θανάτου, εκτελέσεις. Στο πρόσωπο της πιο ευάλωτης ομάδας οι φανατικοί αποφάσισαν να τιμωρήσουν αυτό που στα μάτια τους συμβολίζει το “δυτικό ιμπεριαλισμό”. Σε μια περιοχή που η ομοφυλοφιλία όχι μόνο δεν είναι ξενόφερτη αλλά έχει παράδοση αιώνων. Σε μια περιοχή που κάποτε οι ευρωπαίοι πήγαιναν για να ζήσουν ό,τι ήταν απαγορευμένο τις πατρίδες τους. Τί θα έλεγε ο Καβάφης αν ζούσε σήμερα;
Αντί για επίλογο: Δέκα χρόνια νεότεροι δεν μπορούμε να γίνουμε, ας ελπίσουμε όμως ότι γίναμε δέκα χρόνια σοφότεροι :-)
Εσείς τί θα θυμάστε περισσότερο από τη δεκαετία που πέρασε;
34 σχόλια:
Από τα πιο ωραία ποστ που έχεις κάνει..
σημεία σταθμοί!!!
Hφαιστιωνάκο νά σαι πάντα καλά αγόρι μου :-)
Θαυμάζω τόσο το περιεχόμενο όσο και την τάξη και την οργάνωση αυτού του ποστ. Εύγε!
χμ, σοφότεροι με ημερολόγια με ξεβράκωτους και τσόντες με τον Σαγκάτ...πως γίνεται αλήθεια αυτό?
Αν θα έπρεπε να θυμόμαστε κάτι είναι η οικειοποίηση του ίντερνετ και κάθε μέσου κοινωνικής δικτύωσης από τις αδερφές για ψωνιστήρι.
Αs always, πολύ καλή ανασκόπηση των noughties! Νά'μαστε καλά να δούμε και την ανασκόπηση των 2010's!
Πολλά μπράβο για το ποστ αυτό gsh.
Εξαιρετικό.
Μου άρεσε επίσης πολύ που επέλεξες να το κλείσεις με τη Μέση Ανατολή.
Αν κράταγα κάτι απ' την δεκαετία που μας πέρασε, για τα λοαδ δικαιώματα θα ήταν το μελανό σημείο της Μέσης Ανατολής, και θετικό το παράδειγμα της Ισπανίας που μέσα σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα άλλαξε το τοπίο, και, την εκλογή του Ομπάμα που γέννησε ξανά την ελπίδα στην άλλη μεριά του ατλαντικού.
Η Βραζιλία ήταν πάντα σταθερή αξία!
Όχι μόνο για τους γκέι, μα και για τις βραζιλιάνες τρανς (δυστυχώς βέβαια εκεί έχουμε τις πιο πολλές δολοφονίες διαφυλικών).
@ neverlandean
Είναι που έχω ωροσκόπο Παρθένο :-Ρ
Τhanks neverάκο!
@ mahler
Κι εγώ νομίζω ότι αυτή τη δεκαετία θα τη θυμόμαστε ως τη "δεκαετία του cyber"
@ sk
Noughties? God I hate that term :-) Προτιμώ το "δεκαετία του Μηδέν-Μηδέν" που θυμίζει και λίγο ποδοσφαιρικό αγώνα. Βέβαια υποδηλώνει ότι δεν έγινε τίποτα σε αυτή τη δεκαετία πράγμα που δεν είναι αλήθεια!
@ tales
Σωστά τα λες αλλά όπως είδες περιόρισα την "αναδρομή" από την αρχή στις εμπειρίες των γκέι αντρών. Για τις λεσβίες και τους διαφυλικούς θεώρησα ότι αν το επιχειρούσα θα υπήρχαν αναπόφευκτα λάθη και παραλείψεις...
μόνο που το παρακάναμε με το cyber
κοίτα να δεις που πέρασαν και τα 00's. πολύ ωραία ανασκόπηση.
Tι θα ελεγε ο Καβαφης αν ζουσε σημερα;
Ισως και να μην ελεγε τιποτα, και απλα να χανόταν σε καποιο dark room αντι σε καποιο καφενειο...
afti i dekaetia diladi einai mesa sto lifestyle telika
@ ephemeron
Μη μου πεις τώρα ότι έχεις να προσάψεις και στον Καβάφη ότι ήταν στην ντουλάπα γιατί θα πεθάνω :-)
@ pisoglendis
Lifestyle υπήρχε παντού σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις εποχές.
Όμως οι επιλογές μιας κοινωνίας, αισθητικές και άλλες, χρειάζονται πάντα αποκρυπτογράφηση.
Δεν έχω να πω λόγια. Απλά κορυφή το ποστ σου αυτό.
Να σαι καλά! Οσο για τον Καβάφη αν ξύπναγε τώρα θα νόμιζε ότι είναι σε άλλον πλανήτη. λολ
οχι βεβαια, αναφερομαι στην αλλαγη των καιρων :)
Τοτε ηταν τα καφενεια και οι πλατειες, τωρα ειναι τα dark rooms, και τα gay bars, και o cyber-world...
γραφεις... "Στο πρόσωπο της πιο ευάλωτης ομάδας οι φανατικοί αποφάσισαν να τιμωρήσουν αυτό που στα μάτια τους συμβολίζει το “δυτικό ιμπεριαλισμό”. Σε μια περιοχή που η ομοφυλοφιλία όχι μόνο δεν είναι ξενόφερτη αλλά έχει παράδοση αιώνων. Σε μια περιοχή που κάποτε οι ευρωπαίοι πήγαιναν για να ζήσουν ό,τι ήταν απαγορευμένο τις πατρίδες τους. "
Ναι αλλα αν ησουν εδω, και δεις τι γινεται, θα ελεγες..."Ποιος δινει δεκαρα γαι την παραδοση αιωνων..."
Αγαπητε gay super hero, βγαλε το εισιτηριο σου να ερθεις εδω, και ελα να μεινεις εδω στο σπιτι μου, και οταν βγεις εξω για να ψωνισεις στο σουπερ-μαρκετ, οχι σε gay bar γιατι δεν το χρειαζεσαι..., και δεις ποσοι gay ειναι τριγυρω και σου την πεφτουν, τοτε θα δεις αν θα κανεις λογο για παραδοση αιωνων χωρις προβλημα...
Ελα εδω αγορι μου, και θα παθεις σοκ!!! και δεν χρειαζομαστε καμια "παραδοση αιωνων"...
Καθε αλλο...
Αγαπητέ Ephemeron όπως λέτε κι εσείς εκεί what goes around, comes around. Και όταν ο Καβάφης ζούσε στην Αλεξάνδρεια κάπως έτσι ήταν όπως τα περιγράφεις.
'Εχει σημασία να μπορεί κανείς να στηριχτεί στη δική του την κουλτούρα για να υπερασπιστεί την ταυτότητά του. 'Οπως καταλαβαίνεις εκ των πραγμάτων είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους άραβες ομοφυλόφιλους να πουν "δώστε μας δικαιώματα για να γίνουμε όπως η Αμερική". Θα πρέπει να βρουν στηρίγματα στη δική τους παράδοση.
Επίσης δεν είναι απαραίτητο ότι όλοι θέλουν να φύγουν από τον τόπο τους για να ζήσουν πιο ελεύθεροι...
Bear, Scatterbrain χαίρομαι που σας άρεσε. Ευχαριστώ!
@ gsh
Kι εγώ το noughties το αντιπαθώ. Εδώ στην Αμερική η λέξη είναι άγνωστη, αν το πεις δεν θα ξέρει ο άλλος για τι μιλάς. Είναι βρετανικής έμπνευσης!
Η ανάρτηση είναι εκ των κορυφαίων.
Από αυτή την δεκαετία (όπως σε κάθε τι) ο καθένας θα μείνει σε αυτό που του αρέσει και τον εκφράζει καλύτερα. Σε όσους αρέσουν μόνο ημερολόγια με ξεβράκωτους, τσόντες με τον Σαγκάτ και ψωνιστήρι το internet σοφότεροι σίγουρα δεν θα γίνουν. Άλλοι που θα σταθούν στους κοινωνικούς αγώνες, στις κοινωνικές αλλαγές θετικές ή αρνητικές, στην Ελλάδα ή στην αλλοδαπή. Που θα προσπαθήσουν να ψιλαφίσουν και να κατανοήσουν την Τέχνη της δεκαετίας που πέρασε, σίγουρα θα πάρουν καλύτερα και περισσότερα εφόδια για την δεκαετία που έρχεται.
Οι περισσότεροι, πιστεύω, θα σταθούν κάπου ανάμεσα. Κάτι θα πάρουν από τα "εύπεπτα" και κάτι από τα "δύσκολα" της δεκαετίας. Λίγο από όλα δηλαδή, που θεωρώ ότι είναι και το πιο σωστό. Γιατί η ζωή θέλει ποικιλία και πολυχρωμία.
Λαγωνικό νομίζω ότι έπιασες απόλυτα το "πνεύμα" της ανάρτησης :-)
Μια θετική ψήφος στο "noughties" από εμένα και ένα μπράβο για τη συγκεκριμένη ανάρτηση!
Τι είναι το gaydar?
(Περιμένω αντιδράσεις του πλήθους!)
Ο Καλύτερος απολογισμός της δεκαετίας που περνά !(αν και λήγει του χρόνου).
=Το τρυφερό brokeback mountain , ο μοναδικός allan Hollinghurst,το ηλεκτρονικό ψωνιστήρι και φυσικά το sex and the city! Νομίζω αυτά επέλεγα ως σημεία σταθμούς της δεκαετίας.
Αυτή η ανάρτηση μιλάμε θα έπρεπε να δημοσιευτεί σε περιοδικό!
Καλό Σαββατόβραδο, ήρωά μου
Ενα ακομα που εγινε, και θα το θυμομαστε για αρκετο καιρο, και το λεω με μεγαλη μου λυπη, ειναι η δραματικη οικονομικη κατασταση της Ελλαδας, η οποια φοβαμαι οτι δεν θα βοηθησει καθολου τα gay δικαιωματα. Ο κοσμος θα εχει να ασχοληθει με τοσα αλλα προβληματα, που τα gay δικαιωματα θα πανε πολυ πισω στη σειρα...
Ελπιζω, απο τα βαθη της καρδιας μου, να εχω αδικο...
@ another george
Μη μου πεις οτι εσύ είσαι ο γκέι που γράφω στην πρώτη παράγραφο ότι κοιμήθηκε το 2000 και ξύπνησε σήμερα :-)
@ πέμπτη εποχή
Ούτως ή άλλως και η "δεκαετία" είναι μια τελείως αυθαίρετη έννοια που απλά μας επιτρέπει να βάλουμε μία ταξή στο χάος της ανθρώπινης ιστορίας. Κι έχει επικρατήσει πλέον να θεωρούμε "δεκαετία" τα χρόνια που έχουν το ίδιο νούμερο (80-89 για το 80, 90-99 για το 90 κτλ)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά ειδικά για τη δεκαετία που τελειώνει έχω την αίσθηση ότι τα καλύτερα αφιερώματα θα γίνουν στο ίντερνετ, όχι σε περιοδικά :-)
@ ephemeron
Οικονομική κρίση υπάρχει παντού. Αυτό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα είναι η διάθεση για ανατροπές...
"Οικονομική κρίση υπάρχει παντού. Αυτό που δεν υπάρχει στην Ελλάδα είναι η διάθεση για ανατροπές..."
Έτσι ακριβώς. Οι νόμοι που αποκαθιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι άλλωστε οι πιο "φθηνοί", δεν κοστίζουν ούτε ένα ευρώ. Μόνο πολιτική βούληση χρειάζονται.
Φανταζομαι οπως λενε και εδω, εγω ειμαι... "completely detached from reality"!!!
Εντάξει ως γκέι δε μπορώ να πως πως τα 90ς τα έζησα(λόγω ηλικίας), οπότε τα00ς ήταν η πρώτη μου δεκαετία...
Ελπίζω στα 10ς να θυμόμαστε επίσης τίποτε καλό ;-)
Πολύ καλοδουλεμένη ανάρτηση, αντάξια του έτους και του blog.
Εμένα δεν μου αρέσει ο Sagat... Lol :D
Μπραβο σου!!!
Εκπληκτικο αφιερωμα (ετσι το ονομαζω...)
Τι μου θυμησες που λενε και οι γιαγιαδες...
poli kali i douleia pou ekanes! na sai kala! filia! :)
Profylaktiko μια που ήταν η πρώτη σου δεκαετία στα "κυκλώματα" ελπίζω να σου άρεσε το αφιέρωμα ;-)
Giannis PPM, Mr.F, Ψεύτικος Πέτρος, Leviathan σας ευχαριστώ πολύ!
wraio post. Ksereis apo pou mporw na vrw torrent gia to queer as folk? to evlepa kapote apo to youtube se parts alla to stamatisane se kapoia fasi..
Exw na omologisw oti kathe nea xronia mpainw kai koitazw to dieux du stade, fovero :) hehe
@ liar
Στο btjunkie.org υπάρχουν τα πάντα. Μόνο μη με ρωτάς για υπότιλους και τέτοια - δεν ξέρω καθόλου να σου πω :-)
Αν και το είδα λίγο αργότερα από τους υπόλοιπους, είναι από τα καλύτερα ποστ που έχω διαβάσει!
Μου αρέσει και η συνοχή που έχει το κείμενο, και η τάξη του και φυσικά το περιεχόμενο.
Πραγματικά αγνοούσα ότι κάποια από τα γεγονότα που αναφέρεις διαδραματίστικαν αυτή τη δεκαετία!!
Συγχαρητήρια και πάλι :)
Δημοσίευση σχολίου