ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ “ΡΟΖ ΤΡΙΓΩΝΟ”

Την ιστορία του 98χρονου πλέον Ρούντολφ Μπράζντα, του τελευταίου εν ζωή “ροζ τριγώνου” -όπως αποκαλούνται οι ομοφυλόφιλοι που εκτοπίστηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου- είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε σε αυτή εδώ τη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο μπλογκ το 2009. Ο Μπράζντα πέρασε τρία χρόνια στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ και κατάφερε να επιζήσει, περνώντας την υπόλοιπη ζωή του με τον εκλιπόντα πλέον σύντροφό του στη γαλλική επαρχία της Αλσατίας. Αποκάλυψε την ιστορία του για πρώτη φορά όταν ταξίδεψε στο Βερολίνο για να παραστεί στα εγκαίνια του μνημείου για τους ομοφυλόφιλους που έπεσαν θύματα του ναζισμού. Σήμερα με πρωτοβουλία του γάλλου πρωθυπουργού, η πατρίδα του τον τιμά με το παράσημο των “Ιπποτών της Λεγεώνας της Τιμής” που αποτελεί και την ύψιστη τιμητική διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας.



Η τελετή έγινε σε ένα σχολείο στα δυτικά προάστια του Παρισιού όπου ο Μπράζντα είχε προσκληθεί για να διηγηθεί στους μαθητές την ιστορία του. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το πρωτόκολλο τηρήθηκε κατά γράμμα: πομπή με στρατιωτικά οχήματα, τεράστιο πορτρέτο του Ντε Γκολ, τιμητικό άγημα από βετεράνους του πολέμου αλλά και χορωδία έφηβων μαθητών που τραγουδούσαν εμβατήρια των παρτιζάνων της γαλλικής Αντίστασης. Και το άκρον άωτον της υποκρισίας: ανάμεσα στους επίσημους που παραβρέθηκαν ήταν και η πρώην δήμαρχος της κωμόπολης που στο παρελθόν έχει καταδικαστεί από τη δικαιοσύνη για ομοφοβική προσβολή σε βάρος ενός ανοιχτά γκέι δημοτικού συμβούλου, τον οποίο είχε αποκαλέσει “παιδόφιλο”! Είναι η κυρία με τα κόκκινα νύχια που βλέπετε να χειροκροτεί με ενθουσιασμό σε αυτή εδώ τη φωτογραφία…




Την τελετή άνοιξε η πρόεδρος του “Ιδρύματος μνήμης για τα θύματα του ναζισμού” που θύμισε σε όλους ότι για τους ναζιστές “η ομοφυλοφιλία ήταν συνώνυμη της κτηνωδίας. Στα ναζιστικά στρατόπεδα οι ομοφυλόφιλοι υπήρξαν θύματα των πιο στυγερών εγκλημάτων, από ιατρικά πειράματα μέχρι ευνουχισμούς και λοβοτομές. Γι αυτό και είναι τόσο σημαντικό η μνήμη των “ροζ τριγώνων” να αποκατασταθεί και να γίνει μάθημα για τις επόμενες γενιές.” Αυτό ήταν και το νόημα της τελετής για τον ίδιο το Ρούντολφ Μπράζντα που -παρά το ότι κινείται πλέον με δυσκολία λόγω της προχωρημένης ηλικίας του- δεν χάνει καμία ευκαιρία για να μεταδώσει τη μαρτυρία του στους νεότερους.

Πριν ακόμα αποφασιστεί η βράβευσή του, είχε δεχτεί την πρόσκληση του σχολείου να έρθει και να μιλήσει στους μαθητές. Και αφού αποδέχτηκε το παράσημο “στο όνομα όλων όσων υπέφεραν”, απάντησε στις ερωτήσεις των μαθητών της τρίτης γυμνασίου και της πρώτης λυκείου. Για τα παιδιά, η ανακάλυψη ενός κομματιού της ιστορίας που παραμένει εκτός των σχολικών βιβλίων υπήρξε ένα σοκ. Με κουρασμένη φωνή τους διηγήθηκε τις συλλήψεις του στη Γερμανία και την Τσεχοσλοβακία, τον εκτοπισμό του στο Μπούχενβαλντ το 1942, την πάντα αηδιαστική ανάμνηση της “απολύμανσης” που περίμενε όλους τους κρατούμενους την πρώτη μέρα τους στο στρατόπεδο, το πως κατάφερε να γλιτώσει τις “πορείες θανάτου” των κρατουμένων καθώς οι ναζιστές άδειαζαν τα στρατόπεδα λίγο πριν την ήττα τους, αλλά και την επιστροφή του στη ζωή την οποία και μοιράστηκε για πολλές δεκαετίες με το σύντροφό του στη μεταπολεμική Ευρώπη.




“Αν δεν τον γνωρίζαμε δεν θα ξέραμε τίποτα από όλα αυτά” εξηγούν τρεις μαθητές του σχολείου. “Τώρα πρέπει να φροντίσουμε να τα μάθουν όλοι”. Ένας άλλος πρώην κρατούμενος θυμάται: “Όταν γυρίσαμε από τα στρατόπεδα κάποιοι από τους συντρόφους μου μιλούσαν ακόμα για τα ροζ τρίγωνα. Μετά τους ξεχάσαμε όλοι. Είναι ζήτημα πολιτισμού να κρατήσουμε τη μνήμη τους ζωντανή.”

[via]