ΔΥΟ ΑΝΤΡΕΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΜΠΟΥ ΤΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ

“Αν ρωτήσει κανείς γκέι σκηνοθέτες και σεναριογράφους ποια ήταν η πιο τολμηρή γκέι σκηνή που είδαν τα τελευταία χρόνια σε μια μεγάλη εμπορική παραγωγή του Χόλιγουντ, ακολουθεί μια εκκωφαντική σιωπή. Η τελευταία που μπορούν να θυμηθούν είναι η σκηνή μέσα στο αντίσκηνο στο Brokeback Mountain που δεν είναι δα και τόσο αποκαλυπτική. Από τότε έχουν περάσει επτά χρόνια. Ακόμα και το Milk του Γκας Βαν Σαντ υπήρξε εξαιρετικά συγκρατημένο αν σκεφτεί κανείς ότι διαδραματίζεται στο Σαν Φρανσίσκο της δεκαετίας του ‘70, μια εποχή που ο κόσμος έκανε σεξ σε κάθε γωνία. Ένας κριτικός του κινηματογράφου έχει τη δική του εξήγηση: “οι ταινίες που παρουσιάζουν περιπτύξεις μεταξύ αντρών μπαίνουν αμέσως στο γκέτο των “γκέι ταινιών”. Και το πλατύ κοινό τις αποφεύγει.”

Μία από τις γκέι ταινίες που ξεχώρισαν την περσινή χρονιά ήταν το Weekend, μια βρετανική παραγωγή που παρακολουθεί ένα ζευγάρι που έρχεται κοντά μέσα από μια γνωριμία “της μιας βραδιάς”. Αν και οι κριτικές ήταν διθυραμβικές, άνοιξε σε ελάχιστες αίθουσες και οι εισπράξεις υπήρξαν απογοητευτικές. Ο σκηνοθέτης Andrew Haigh θυμάται πόσο δύσκολο ήταν να εξασφαλίσει χρηματοδότηση: “Κανένας παραγωγός δεν ήθελε να διαθέσει κεφάλαια. Όλοι μου έλεγαν πως δεν υπάρχει κοινό γι’ αυτή την ταινία. Πράγμα που μου φάνηκε κάπως παράξενο. Μόνο οι γκέι να έρθουν να τη δουν, δεν είναι και λίγοι!”

Ο ίδιος αποδίδει αυτή τη στάση σε μια γενικότερη κοινωνική διστακτικότητα στο θέμα της εξιστόρησης ενός έρωτα μεταξύ δύο ανδρών: “Οι άνθρωποι θεωρούν ότι εφόσον δεν είναι γκέι οι ίδιοι, μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο άντρες δεν τους αφορά καθόλου. Αυτό είναι που με τρελαίνει. Οι γκέι μπορούν κάλλιστα να δουν μια ταινία που αναφέρεται σε έναν ετερόφυλο έρωτα και να κάνουν τις δικές τους αναγωγές. Θα έπρεπε να συμβαίνει και το ανάποδο!”

Στην αμερικάνικη τηλεόραση η σειρά που έσπασε όλα τα ταμπού σχετικά με την απεικόνιση της γκέι σεξουαλικότητας ήταν το Queer as Folk που προβλήθηκε την περίοδο 2000-2005. Μια σειρά που ακολουθούσε τους πρωταγωνιστές της παντού, χωρίς να διστάζει να δείξει τι συμβαίνει και ανάμεσα στα σεντόνια. Για το καστ, αυτή η τόλμη είχε τις συνέπειές της. Ο Peter Paige που έπαιζε τον ΄Εμετ θυμάται: “Ο μάνατζέρ μου -που είναι ο ίδιος γκέι- με συμβούλεψε να μην πάρω το ρόλο. Μου είχε πει “Πώς μπορώ να σε πλασάρω σε ένα μεγάλο κανάλι όταν οι παραγωγοί σε έχουν δει να πηδιέσαι στο Queer as Folk;”

Μετά το τέλος της σειράς, ο Paige είδε τους παραγωγούς να τον αποφεύγουν στα κάστινγκ. Δεν ήταν μόνο το σεξ αλλά και ο εξαιρετικά “έξαλλος” γκέι χαρακτήρας που έπαιζε στο σίριαλ. “Πλέον είχα ένα τριπλό εμπόδιο να υπερνικήσω: είμαι γκέι ο ίδιος και έπαιζα τον πιο γκέι χαρακτήρα στην πιο γκέι τηλεοπτική σειρά!” Ο ίδιος λέει ότι πολύ συχνά οι υπεύθυνοι κάστινγκ προτιμούν ετεροφυλόφιλους ηθοποιούς - ακόμα και για τους γκέι ρόλους…

…Όμως η πραγματική κοινωνική αλλαγή έρχεται μέσα από τις ιστορίες που βλέπουμε στο πανί ή το γυαλί. Το 1967 στο αποκορύφωμα του αντιρατσιστικού κινήματος, το “Μάντεψε Ποιος θα Έρθει για Δείπνο” συνήθισε το κοινό στην ιδέα ενός παντρεμένου ζευγαριού από διαφορετική φυλή. Γι αυτό και στο θέμα της απεικόνισης της γκέι σεξουαλικότητας διακυβεύονται πολύ περισσότερα από τον απλό γαργαλισμό του κοινού. Όσο το Χόλιγουντ αρνείται να εξοικειώσει τους θεατές με κάτι που που τους κάνει να αισθάνονται άβολα, οι ομοφυλόφιλοι θα παραμένουν πολίτες βήτα κατηγορίας. Σύμφωνα με το σεναριογράφο Dustin Lance Black: “Υπάρχει τόσος πορνογραφικός κορεσμός στο διαδίκτυο που για μένα το γκέι σεξ δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η ερωτική, ρομαντική πλευρά του. Πολύ απλά, δεν μπορείς να διηγηθείς μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους άμα το βγάλεις απέξω…”

Ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον κείμενο για την κινηματογραφική βιομηχανία και τα ταμπού της. Μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ.

Και μια που δεν πρόκειται να δούμε τις ιστορίες που μας αφορούν στις πολυέξοδες αμερικάνικες παραγωγές που κατακλύζουν τα μούλτιπλεξ, επέλεξα για να σας προτείνω τέσσερις “μικρές” ταινίες πρόσφατης παραγωγής από τις τέσσερις γωνίες του πλανήτη. Δεν θα τις δείτε στις αίθουσες και δύσκολα θα τις βρείτε στο dvd-club της γειτονιάς σας ή για να τις κατεβάσετε νόμιμα με ελληνικούς υπότιτλους στο ίντερνετ. Αξίζει πάντως να τις ψάξετε – θα σας συγκινήσουν.

Κόντρα στο Ρεύμα (Contracorriente) Περού, 2010

Σε ένα παραδοσιακό ψαροχώρι του Περού, ένας πρωτευουσιάνος καλλιτέχνης προκαλεί την καχυποψία της κλειστής αλλά δεμένης μικρής κοινωνίας. Όταν όμως ένας υποδειγματικός οικογενειάρχης καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην κακία του κόσμου και το καθήκον του απέναντι στον άντρα που αγαπά, όλο το χωριό θα πάρει ένα χρήσιμο μάθημα…

Σαββατοκύριακο (Weekend) Ηνωμένο Βασίλειο, 2011
Δύο νεαροί άντρες που γνωρίζονται σε ένα κλαμπ για έναν έρωτα της “μιας βραδιάς” καταλήγουν να μοιραστούν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους. Αυτή η “μια βραδιά” θα αλλάξει τη ζωή τους για πάντα…

Μάτια Ορθάνοιχτα (Einayim Pkuhot) Ισραήλ, 2009
Στην κλειστή κοινωνία των ορθόδοξων εβραίων, η γνωριμία ενός θεοσεβούμενου οικογενειάρχη με ένα νεαρό και ταραγμένο φοιτητή της θεολογίας θα γεννήσει ένα πάθος που απειλεί και τους δύο με κοινωνικό εξοστρακισμό…

Ομορφιά (Skoonheid) Νότια Αφρική, 2011
Μέσα στην αυστηρά τακτοποιημένη οικογενειακή ζωή του, ένας 40άρης έχει συνηθίσει να αδιαφορεί για την προσωπική του ευτυχία. Μέχρι που μια τυχαία συνάντηση θα ξετυλίξει το κουβάρι της ζωής του με πολύ οδυνηρό τρόπο…