Ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ της ομοφοβίας και των κακόβουλων δημοσιευμάτων που απασχολεί εδώ και αρκετό καιρό το γερμανικό ποδόσφαιρο παίζεται τις τελευταίες μέρες. Αφορμή οι πρόσφατες δηλώσεις ενός από τους μεγαλύτερους άσους των γηπέδων, του 28χρονου Φίλιπ Λαμ. Αρχηγός της Μπάγερν Μονάχου αλλά και της εθνικής Γερμανίας όποτε απουσιάζει ο Μπάλακ, ο Λαμ θεωρείται αυτή τη στιγμή ένας από τους καλύτερους αμυντικούς παίκτες στην Ευρώπη. Και όπως δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του εκτιμά ότι “η κοινωνία δεν είναι έτοιμη” για ανοιχτά γκέι ποδοσφαιριστές στα γήπεδα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Για ποιο λόγο καταλήγει να κάνει τέτοιες δηλώσεις ένας άνθρωπος που για πολλά χρόνια συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια να καταπολεμηθεί η ομοφοβία στα γήπεδα; Ο Λαμ ήταν από τους ελάχιστους παίκτες που τόλμησαν να δώσουν συνέντευξη σε γκέι περιοδικό ήδη από το 2007, δηλώνοντας ότι ο ίδιος θα καλωσόριζε ανοιχτά γκέι παίκτες στην ομάδα του. Ένα χρόνο αργότερα μάλιστα κέρδισε και το “βραβείο ανεκτικότητας” για τη συμβολή του στην καταπολέμηση της ομοφοβίας στον αθλητισμό.
Όπως φαίνεται ήταν ακριβώς αυτή του η στάση που έβαλε στο στόχαστρο τόσο τον ίδιο, όσο και την οικογένειά του και την προσωπική του ζωή. Διάφοροι καλοθελητές άρχισαν να διαδίδουν ότι για να κάνει τέτοιες δηλώσεις, δεν μπορεί παρά να είναι γκέι (όλοι θυμόμαστε βέβαια την αντίστοιχη περίπτωση Ντάτολο στον Ολυμπιακό που έγινε αντικείμενο χλευασμού επειδή κάποτε είχε φωτογραφηθεί για ένα γκέι περιοδικό), πως ο γάμος του δεν είναι παρά ένα καμουφλάζ και ότι στην πραγματικότητα τα έχει με έναν άντρα από την Κολωνία. Ο πόλεμος σε βάρος του ήταν τόσο αμείλικτος που εξαναγκάστηκε να βγαίνει στα κανάλια για να διαψεύδει τις φήμες και να δηλώνει το αυτονόητο: ότι αγαπάει τη γυναίκα του…
O Philipp Lahm και η σύζυγός του Claudia Schattenberg.
Έχοντας γνωρίσει από πρώτο χέρι το bullying και την εχθρότητα που θα αντιμετώπιζε ένας ομοφυλόφιλος αθλητής, δεν είναι τυχαίο πως η στάση του φαίνεται να έχει αλλάξει εντελώς. Πέρσι το καλοκαίρι δήλωσε ότι δεν θα συμβούλευε κανέναν γκέι παίκτη να εκδηλωθεί ανοιχτά, θυμίζοντας την αυτοκτονία του Τζάστιν Φάσενου το 1998. Και πριν από λίγες μέρες ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να τους δεχτεί γιατί όπως είπε “το γήπεδο μοιάζει με αρένα μονομάχων, δεν είναι χώρος πολιτικής ορθότητας”. Βεβαίως κανείς δεν μίλησε για “πολιτική ορθότητα” αλλά για πραγματικό σεβασμό απέναντι σε όλους τους αθλητές. Και σίγουρα κανείς δεν θα τολμούσε να εκστομίσει κάτι αντίστοιχο για παίκτες που δέχονται επιθέσεις εξαιτίας της φυλής ή του χρώματός τους…
Ούτε βέβαια είναι τυχαίο πως αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο ένας ανοιχτά γκέι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής σε ολόκληρη την Ευρώπη (δες εδώ: O Άντρας της Χρονιάς 2011). Η απροθυμία των αθλητικών αρχών να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά το φαινόμενο της ομοφοβίας αντικατοπτρίζεται και σε μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στη Γαλλία, σύμφωνα με την οποία το 51% των αθλητών δηλώνουν ότι δεν θα αισθάνονταν άνετα με έναν ανοιχτά γκέι συμπαίκτη τους. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο των αθλητών και γίνεται ακόμα πιο έντονο στα ομαδικά αθλήματα, με τους αθλητές να δηλώνουν ότι αυτό που τους επηρεάζει περισσότερο απ’ όλα είναι η αρνητική στάση των συμπαικτών τους…
8 σχόλια:
Θα έρθει η ώρα για να γίνουν όλοι ίσοι και στα γήπεδα..
krima...elpizo na er8ei auti i ora sidoma...
kalo sou vradi!
Όσο υπάρχει το απανταχού υποκριτικό παπαδαριό, που πιάνει από τρυφερή ηλικία τον κόσμο και του περνάει στο υποσυνείδητο συγκεκριμένη άποψη (ενώ το ίδιο άλλα κάνει κρυφά...) δεν υπάρχει σωτηρία. Ο αγώνας πρέπει να είναι κατά του χωρισμού κράτους-εκκλησίας. Όταν μια κοινωνία φτάσει να θεωρεί μια τέτοια πρακτική ως παιδική κακοποίηση, θα έχουμε περάσει πράγματι στον 21ο αιώνα. Είμαστε ακόμα μεσαιωνικοί άνθρωποι σε απίστευτο βαθμό.
@ ανώνυμος
Παίζουν παπάδες στο γερμανικό ποδόσφαιρο; :-Ο
Όχι, δεν παίζουν παπάδες, αλλά έχουν φροντίσει οι απανταχού παπάδες (κυρίως) να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις,ώστε όσοι gay ποδοσφαιριστές παίζουν να φοβούνται να εκδηλωθούν σε μια κοινωνία που δεν είναι έτοιμη να τους δεχτεί, γιατί η αντιδραστική εκκλησία της έχει από τα τρυφερά της χρόνια κάνει πλύση εγκέφάλου κυρίως για σεξουαλικά θέματα. Το σέξ είναι η μόνιμη ψύχωση όλων των θρησκειών και αυτό ήταν το νόημα.
Αν ήταν έτσι όπως το λες, τότε χώρες που ιστορικά δεν είχαν ποτέ επίσημες θρησκείες και ιερατεία (όπως η Κίνα και η Ιαπωνία) θα περίμενε κανείς να είναι πολύ ανοιχτές σε αυτά τα θέματα. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό υπήρχε σε όλες τις κοινωνίες και τις εποχές. Μπορεί να χρησιμοποιεί τις θρησκείες ή κάποιο άλλο σύστημα αξιών προκειμένου να νομιμοποιηθεί και να αποκτήσει "θεσμική" υπόσταση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προϋπήρχε.
Ο Φασάνου αυτοκτόνησε το 1998, το 1990 είχε μιλήσει για τη σεξουαλικότητά του.
@ ανώνυμος
Σωστή παρατήρηση και το διορθώνω αμέσως :-)
Δημοσίευση σχολίου