100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΑΝΤΡΩΝ ΣΤΟΝ ΤΙΤΑΝΙΚΟ

Όταν βυθίστηκε ο Τιτανικός, ο ταγματάρχης Archibald Butt –στρατιωτικός σύμβουλος του προέδρου Ταφτ και υπασπιστής του προκατόχου του Θίοντορ Ρούζβελτ- ήταν ένας από τους ανθρώπους διακρίθηκαν για τον ηρωισμό τους τη μοιραία εκείνη νύχτα της 14ης με 15η Απριλίου του 1912. Εν μέσω του πολύνεκρου ναυαγίου, ο ταγματάρχης υπήρξε η ενσάρκωση της ανδρείας, συνοδεύοντας γυναίκες από τις καμπίνες τους στις σωσίβιες λέμβους και αντιμετωπίζοντας το θάνατο με θάρρος και  αυταπάρνηση. Μια από τις γυναίκες που βοήθησε και που τον γνώριζε από τον καιρό που η ίδια παρέδιδε μαθήματα μουσικής στα παιδιά του προέδρου Ρούζβελτ κατέθεσε ότι -αφού τη βοήθησε να τακτοποιηθεί στη σωσίβια λέμβο- έριξε στους ώμους της μια κουβέρτα σε μια κίνηση ιπποτισμού τόσο αβίαστη, που έμοιαζε λες κι ετοιμάζονταν για μια βόλτα με ανοιχτό αμάξι στην εξοχή.

Ο πρόεδρος Ταφτ δάκρυσε όταν επιβεβαιώθηκε ότι ο ταγματάρχης χάθηκε στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Συνοψίζοντας την ατμόσφαιρα θρήνου στην αμερικανική πρωτεύουσα, ένας δημοσιογράφος έγραψε “το όνομα του ταγματάρχη Archie Butt που ήταν κάποτε συνώνυμο με το γέλιο και την ευδαιμονία είναι σήμερα σύμβολο ηρωισμού”. Οι μελετητές της εποχής τον παρουσιάζουν  σαν πρότυπο νότιου ευγενούς και αξιωματικού. Αυτό που παραλείπουν να αναφέρουν είναι ότι το ναυάγιο του Τιτανικού υπήρξε η τραγική κατάληξη του μακροχρόνιου ειδυλλίου που συνέδεε τον ταγματάρχη με ένα άλλο άντρα – το διάσημο καλλιτέχνη της εποχής Frank Davis Millet.

Ο Butt γενήθηκε στην Τζόρτζια το 1865 λίγο μετά τη συνθηκολόγηση των νοτίων στον αμερικάνικο εμφύλιο. Δούλεψε ως  ανταποκριτής εφημερίδων του Νότου στην Ουάσιγκτον, πολέμησε εναντίον των ισπανών στην Κούβα και των ανταρτών στις Φιλιππίνες και υπήρξε εξαιρετικά έμπιστος σύμβουλος του προέδρου Ταφτ. Ταυτόχρονα όμως συγκατοικούσε σε μια παλιομοδίτικη γειτονιά της Ουάσιγκτον με τον 20 χρόνια μεγαλύτερό του Millet. Γεννημένος στη Μασαχουσέτη, ο  Millet είχε υπηρετήσει με τις δυνάμεις των βορείων στον αμερικάνικο εμφύλιο. Δούλεψε ως πολεμικός ανταποκριτής στο εξωτερικό και σπούδασε ζωγραφική στην Ιταλία όπου φέρεται να συνδέθηκε ερωτικά με το δημοσιογράφο Charles Stoddard. Σύμφωνα με το συγγραφέα Χένρι Τζέιμς “ο μεγαλειώδης ανδρισμός του ακτινοβολούσε ιπποτισμό και ομορφιά”. Περισσότερα για το έργο του εδώ.

“Ο καλλιτέχνης φίλος μου που μένει μαζί μου.” Έτσι περιέγραφε ο Butt το σύντροφό του. Ο μόνος καβγάς τους που έχει καταγραφεί είχε να κάνει με την ταπετσαρία του σπιτιού, καθώς το ντεσέν με τα κόκκινα και ροζ τριαντάφυλλα που διάλεξε ο Millet “προκαλούσε ναυτία” στον ταγματάρχη. Τα πάρτι τους, στα οποία παρευρίσκονταν τακτικά  ο πρόεδρος,  υπουργοί της κυβέρνησης, πρέσβεις, στρατηγοί και μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου έγραψαν ιστορία στην κοσμική ζωή της πρωτεύουσας. Ενοικιαστής του ζευγαριού ήταν ο Archie Carr,  νεαρός βρετανός διπλωμάτης που φαίνεται να μύησε τον ταγματάρχη  στα μυστικά της σκοτσέζικης ενδυμασίας (“δεν είχα ιδέα ότι οι σκοτσέζοι δεν φοράνε τίποτα κάτω από το κιλτ μέχρι που ο Άρτσι ήρθε να μείνει μαζί μας”). Χρόνια αργότερα όταν επέστρεψε στην Ουάσιγκτον με την ιδιότητα του βρετανού πρεσβευτή,  ο Carr κόντεψε να προκαλέσει αποπληξία στους πουριτανούς των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε “σπιτώσει” ένα αγροτόπαιδο από την Αϊόβα που είχε γνωρίσει στο σταθμό των λεωφορείων…

O ταγματάρχης και ο καλλιτέχνης σάλπαραν μαζί για την Ιταλία με το ατμόπλοιο “Βερολίνο” το Μάρτιο του 1912 και τράβηξαν πάνω τους όλα τα βλέμματα, εν μέρει εξαιτίας της  εξεζητημένης ενδυμασίας τους: περικνημίδες στο χρώμα του χαλκού, ασορτί σακάκια με κουμπιά από κόκκινη πορσελάνη, πλατύγυρα καπέλα, ψηλά κολάρα, γκέτες, λίλιουμ και λινά μαντήλια στο πέτο. Επιβιβάστηκαν στον Τιτανικό για να επιστρέψουν στην Αμερική και φαίνεται ότι ένας λόγος που έκλεισαν χωριστές καμπίνες ήταν το πλήθος των αποσκευών τους: μόνο ο ταγματάρχης κουβαλούσε μαζί του επτά μπαούλα με ρούχα και ψώνια από το ταξίδι!

Όταν η τελευταία λέμβος είχε κατέβει στη θάλασσα και ο ωκεανός ήταν έτοιμος να καταπιεί το διάσημο υπερωκεάνιο, αρκετοί επιβάτες θυμούνται τον ταγματάρχη να περιμένει ήρεμος το τέλος στο κατάστρωμα. Κανείς δεν θυμάται τον λιγότερο αναγνωρίσιμο Millet, είναι όμως αδιανόητο να μη βρισκόταν κάπου εκεί κοντά. Σε περιπτώσεις πολύνεκρων δυστυχημάτων ή θεομηνιών οι ρεπόρτερ συνηθίζουν να προβάλλουν τις τραγικές ιστορίες οικογενειών που χωρίστηκαν για πάντα ή που κατάφεραν ανέλπιστα να επιβιώσουν.  Οι απώλειες των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών  αγνοούνται συστηματικά και πολύ συχνά απουσιάζουν από την “επίσημη” καταγραφή των γεγονότων.

Η μακροχρόνια σχέση του Archie Butt και του Frank Millet και η τραγική της κατάληξη πάνω στον Τιτανικό μπορεί να μην έγινε ταινία με δισεκατομμύρια εισπράξεις ανά τον κόσμο. Παραμένει όμως ένα πρώιμο παράδειγμα μιας ανομολόγητης ομοφυλοφιλικής σχέσης στα πιο υψηλά κλιμάκια της αμερικάνικης δημόσιας ζωής. Οι σύγχρονοί τους που γνώριζαν τα παρασκήνια της Ουάσιγκτον κατανοούσαν  πόσο σημαντικοί ήταν ο ένας για τον άλλο  χωρίς να μπαίνουν σε “ενοχλητικές” λεπτομέρειες. Οι δυο άντρες ήταν μαζί στη ζωή, μαζί και στο θάνατο. Και το συντριβάνι που φτιάχτηκε στη μνήμη τους στο προεδρικό πάρκο της Ουάσιγκτον φέρει το όνομα και των δύο.

[via]