ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ ΚΑΙ ΑΣΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ

Η Μιράντα Σαλμάν γεννήθηκε άντρας, σήμερα όμως είναι μία από τις κορυφαίες παίκτριες μιας γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου στο Μεξικό. Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε το ταλέντο της στην μπάλα, όμως έπεσε συχνά θύμα προκαταλήψεων στο εξαιρετικά “μάτσο” περιβάλλον των γηπέδων . Το μοναδικό πράγμα που την έκανε να μην το βάζει κάτω ήταν το πάθος της για το παιχνίδι.

“Τον καιρό που ήμουν αγόρι ήθελα να είμαι ο καλύτερος για να μην μπορούν οι άλλοι να με κοροϊδεύουν. Αυτό ήταν που μου έδωσε το “κάτι παραπάνω” σε σχέση με τους υπόλοιπους.” Το ποδοσφαιρικό ταλέντο που διέθετε ήταν αδιαμφισβήτητο και χάρη σε αυτό κατέληξε να παίζει επαγγελματικά στην ομάδα Πούμας που αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία του μεξικάνικου πρωταθλήματος. Δεν τον προστάτευε όμως από τις λοιδορίες των συμπαικτών του, που δεν έπαψαν ποτέ να τον χλευάζουν για τους “θηλυκούς” τρόπους του.

Ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τα γήπεδα. Άντρας ακόμα, παντρεύτηκε και έκανε ένα παιδί. Πέντε χρόνια αργότερα πήρε διαζύγιο και προχώρησε σε επέμβαση αλλαγής φύλου. Μετά από οκτώ χρόνια απουσίας από τα γήπεδα, γράφτηκε σε μια γυναικεία ομάδα και άρχισε να παίζει και πάλι. Το ταλέντο της δεν την έχει εγκαταλείψει και οι συμπαίκτριές της δηλώνουν χωρίς περιστροφές ότι είναι το πιο πολύτιμο απόκτημα της ομάδας τους: “Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της στις πάσες και τον έλεγχο της μπάλας. Η Μιράντα είναι απλά αχτύπητη.” Και στην προσωπική της ζωή όμως, τα στερεότυπα που έχουμε γύρω από το φύλο και τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων δεν έχουν καμία θέση, αφού αυτή την εποχή έχει δεσμό με μια συμπαίκτριά της από την ίδια ομάδα.

Ευτυχώς, η Μιράντα δεν είναι η μόνη τρανσέξουαλ στη Λατινική Αμερική που αμφισβητεί τα στερεότυπα που οδηγούν τα διαφυλικά άτομα στο κοινωνικό περιθώριο: Στην Κολομβία, η 34χρονη Τατιάνα Πινέρος διορίστηκε πρόσφατα επικεφαλής της υπηρεσίας πρόνοιας στο δήμο της Μπογκοτά, ενός οργανισμού με δύο χιλιάδες υπαλλήλους. Και στην πόλη του Μεξικού η Ντιάνα Σαντσές Μπάριος κατεβαίνει στις εκλογές ελπίζοντας να γίνει η πρώτη διαφυλική γυναίκα που θα καταλάβει μια θέση στο τοπικό κοινοβούλιο…

[via]

ΓΚΕΪ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Μπισκότα Oreo

Αλυσίδα ρούχων Gap

Παγωτά Ben & Jerry’s

Πολυκαταστήματα JC Penny (για την Ημέρα του Πατέρα): “Τί είναι αυτό που κάνει έναν μπαμπά τόσο σούπερ; Είναι αυτός που σου μαθαίνει κολύμπι, αυτός που σου στήνει τη σκηνή, αυτός που σου φτιάχνει το ποδήλατο, ο καλύτερός σου φίλος και αυτό που σε γεμίζει αγκαλιές – όλα σε ένα. Ή σε δύο.”

Discover America, διεθνής καμπάνια για την προώθηση του τουρισμού στις ΗΠΑ (δείτε στο 1:15)

ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΤΕ: Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΗΦΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΣΕΞΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σε ντέρμπι μεταξύ δύο γκολκίπερ εξελίχτηκε η ψηφοφορία για την ανάδειξη του πιο σέξι από τους 23 διεθνείς της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου των ανδρών, με τη μεσογειακή γοητεία του κρητικού Μιχάλη Σηφάκη να υπερισχύει τελικά απέναντι στα πιο άρια θέλγητρα του αθηναίου Αλέξη Τζόρβα. Αυτός ο τίτλος είναι ίσως μια παρηγοριά για τον 28χρονο που υπερασπίστηκε το τέρμα της εθνικής μας κατά τον τελευταίο, όπως αποδείχτηκε, αγώνα της στο φετινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κόντρα στη Γερμανία. Ας δούμε όμως ποια θα ήταν  η ιδανική σέξι ενδεκάδα με τα ποσοστά που συγκέντρωσε ο καθένας, σύμφωνα πάντα με τις δικές σας ψήφους.

Μιχάλης Σηφάκης (28, 1.87, 81 τερματοφύλακας στον Άρη) 19%


 

Αλέξης Τζόρβας (30, 1.88, 80 τερματοφύλακας στην Παλέρμο) 15%

  

Γιάννης Μανιάτης (26, 1.77, 71 αμυντικός στον Ολυμπιακό)  9%

Κώστας Κατσουράνης (32, 1.83, 81 μέσος στον Παναθηναϊκό) 7%

Γιώργος Καραγκούνης (35, 1.76, 74 μέσος στον Παναθηναϊκό)  6%

Γιώργος Σαμαράς (27, 1.93, 82 επιθετικός στη Σέλτικ)  6%

Γιώργος Τζαβέλας (25, 1.83, 81 αμυντικός στη Μονακό) 6%

Σωτήρης Νίνης (22, 1.73, 72 μέσος στον Παναθηναϊκό)  5%

Σωκράτης Παπασταθόπουλος (24, 1.83, 82 αμυντικός στη Βέρντερ Βρέμης) 5%

Γρηγόρης Μάκος (25, 1.83, 74 μέσος στην ΑΕΚ)  4%

Γιάννης Φετφατζίδης (22, 1.65, 60 μέσος στον Ολυμπιακό)  3%

 

ΒΙΒΛΙΟ-ΠΡΟΤΑΣΗ: “Η ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΕΥΘΥΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ”

Είναι μεγάλη μου χαρά να αφιερώσω αυτήν εδώ την ανάρτηση  στο πρώτο μυθιστόρημα ενός ανθρώπου που αποτελεί έναν από τους πιο τακτικούς αναγνώστες και σχολιαστές αυτού του μπλογκ  -και ακόμα μεγαλύτερη αφού πρόκειται για ένα από αυτά τα βιβλία που διαβάζονται απνευστί και δεν θέλεις να το αφήσεις από τα χέρια σου! Το βιβλίο “Η κλεμμένη ζωή ενός εύθυμου ανθρώπου” του Δημήτρη Πολίτη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος εδώ και λίγους μήνες. Πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας είναι ο Δήμος, ένα πρόσωπο  που διαισθάνεται κανείς ότι μοιράζεται αρκετά βιογραφικά στοιχεία με το συγγραφέα.

Ο Δήμος είναι γκέι και το βιβλίο έχει σαν άξονα δύο ερωτικές ιστορίες που σημαδεύουν τη ζωή του και εκτυλίσσονται με απόσταση μερικών χρόνων η μία από την άλλη. Η πρώτη αφορά τον εφηβικό του έρωτα με έναν παιδικό του φίλο, μια ιστορία με φόντο την Αθήνα, το Πήλιο και ένα νησί του Αιγαίου. Έναν έρωτα που δεν βρίσκει ανταπόκριση αφού ο φίλος του δεν ενδιαφέρεται για άντρες (ή μήπως ενδιαφέρεται;) Η δεύτερη είναι η σχέση του με έναν παντρεμένο σύμβουλο της ιρλανδικής κυβέρνησης, όταν χρόνια αργότερα θα δουλέψει σε μια υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει έδρα την Ιρλανδία. Η σχέση αυτή θα τον μπλέξει σε έναν απίστευτο κυκεώνα πάθους, μυστικών υπηρεσιών και τρομοκρατικών οργανώσεων, αφού ο γοητευτικός ιρλανδός εκτός από αμφιφυλόφιλος είναι και διπλός πράκτορας του ΙΡΑ!

Αν θέλετε να επιλέξετε ένα βιβλίο για το καλοκαίρι, το συγκεκριμένο με τη στρωτή γραφή του, την καταιγιστική πλοκή του, τις συνεχείς ανατροπές και τα αδιάκοπα φλάσμπακ ανάμεσα στις δύο ιστορίες, είναι ακριβώς το κατάλληλο. Ένα βιβλίο γραμμένο με τα φόντα να λειτουργήσει ως εξαιρετικό κινηματογραφικό σενάριο (προσωπικά θα ήθελα πολύ να το δω γυρισμένο σε  ταινία). Διαβάζοντάς το δεν θα μπορέσετε σε καμία περίπτωση να μαντέψετε τι συμβαίνει στο τέλος – όταν τα αισθήματα του πρωταγωνιστή για την ψυχολογική περιθωριοποίηση που γνώρισε από μικρός λόγω της ομοφυλοφιλίας του βγαίνουν στην επιφάνεια. Με έναν τρόπο που ίσως ξενίσει όσους αναγνώστες είχαν ταυτιστεί μαζί του μέχρι εκείνη τη στιγμή…

“Θέλεις να έρθεις να κάτσεις δίπλα μου για λίγο; μου χαμογέλασε ενθαρρυντικά και χτύπησε μαλακά με την παλάμη του το χώρο δίπλα στο μαξιλάρι του.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα πήδηξα στο κρεβάτι του και ξάπλωσα στα αριστερά του, εκεί ακριβώς που μου έδειξε. Γύρισα ανάσκελα όπως κι αυτός κι άρχισα να κοιτάζω κι εγώ το ταβάνι. Μείναμε στην  ίδια θέση για κάμποσα λεπτά χωρίς να μιλάει κανείς. Από το μισάνοιχτο παράθυρο ακουγόταν μόνο η σιωπή της νύχτας και το κελάιδισμα από ένα ζευγάρι αηδόνια που κρυμμένα μέσα στο πλούσιο φύλλωμα μιας οξιάς  γλυκοκελαηδούσαν την αγάπη τους έξω από το παράθυρό μας, προαναγγέλλοντας τον ερχομό μιας καινούριας ανοιξιάτικης αυγής.

-Άλκη, σ’ αγαπώ, του είπα αποφεύγοντας να τον κοιτάξω και χωρίς να καταλάβω καν πως βγήκαν αυτές οι λέξεις από το στόμα μου. Μείναμε έτσι ξαπλωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο για αρκετή ώρα ακόμα. Ο απόηχος των λέξεων που είχα ξεστομίσει με κεραυνοβόλησε, με σοκάρισε κι εμένα τον ίδιο, ίσως περισσότερο από εκείνον.

Ο Άλκης, σαν να σκέφτηκε λιγάκι και γύρισε προς το μέρος μου. Κοντοστάθηκε για λίγο και μετά αποφάσισε να μου απαντήσει.

-Κι εγώ σ’ αγαπώ, Δήμο, είπε ήρεμα. Όμως νομίζω κάπως διαφορετικά απ’ όπως μ’ αγαπάς εσύ. Έχουμε μεγαλώσει σχεδόν μαζί. Σε νοιάζομαι και θέλω πάντα το καλό σου, σε θεωρώ αδελφό μου και ίσως κάτι περισσότερο, συμπλήρωσε.

Έτρεμα ολόκληρος. Ένιωσα τις κόχες των ματιών μου να πλημμυρίζουν από δάκρυα. Συνέχισα να κοιτάω το ταβάνι σιωπηλά.

-Ξέρω ότι εσύ ίσως με αγαπάς κάπως διαφορετικά Δήμο, συνέχισε με το ίδιο ήρεμο και νηφάλιο ύφος. Προσπαθώ να κατανοήσω αυτού του είδους την αγάπη αλλά μου είναι λίγο δύσκολο να την καταλάβω…Και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να σ’ αγαπήσω με τον τρόπο που μ’ αγαπάς εσύ, κατέληξε.”

Αυτό ήταν ένα μικρό απόσπασμα για να πάρετε μια γεύση από το βιβλίο. Ο “εύθυμος άνθρωπος” του τίτλου αναφέρεται βέβαια στην αγγλική λέξη γκέι, μια λέξη που ο αφηγητής θεωρεί ειρωνική  αφού η ομοφυλοφιλία του στον κόσμο που ζει δεν τον κάνει περισσότερο χαρούμενο, αλλά περισσότερο μόνο. Μια λεξικολογική παρατήρηση σχετικά με αυτό: πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι η λέξη gay κόλλησε στους ομοφυλόφιλους με την κυριολεκτική έννοια του εύθυμου, του κεφάτου και του χαρούμενου. Στην πραγματικότητα όμως η λέξη αυτή χρησιμοποιήθηκε  με τη μεταφορική της έννοια, του “ζωηρού” και σεξουαλικά έκλυτου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν άρχισε να χρησιμοποιείται για τους ομοφυλόφιλους, “gay houses” ονομάζονταν και οι οίκοι ανοχής…

ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΘΕΣΗ: ΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΦΡΟΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΚΕΪ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ

Όταν πριν από ένα μήνα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να ανακοινώσει ότι προσωπικά τάσσεται υπέρ του γάμου για τα ζευγάρια ίδιου φύλου, το επιτελείο του ζήτησε από το τηλεοπτικό κανάλι όπου θα εμφανιζόταν να στείλουν για τη συνέντευξη μια μαύρη δημοσιογράφο. Πέρα από την αγωνία τους για το πως θα επηρέαζε η συνέντευξη την προσπάθεια επανεκλογής του προέδρου, οι σύμβουλοι του Ομπάμα αποφάσισαν να στοχεύσουν ειδικά στο κοινό των αφροαμερικάνων ψηφοφόρων. Πρόκειται για μια ομάδα του πληθυσμού που λόγω και της έντονης σχέσης της με τη θρησκεία,  τηρούσε αρνητική στάση για το ζήτημα. Και πολλοί εκτιμούν ότι η αποτυχία του σχετικού δημοψηφίσματος στην Καλιφόρνια πριν από 4 χρόνια οφείλεται και στην υποψηφιότητα Ομπάμα  που αύξησε κατά πολύ την  προσέλευση των μαύρων ψηφοφόρων στις κάλπες.

Σήμερα η θέση που έλαβε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ  φαίνεται να έχει αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα, σε βαθμό που οι δημοσκόποι μιλάνε για μια άνευ προηγουμένου μεταστροφή των μαύρων ψηφοφόρων μέσα σε δύο μόλις μήνες. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του δικτύου ABC το ποσοστό των αφροαμερικάνων που δηλώνει υπέρ του γάμου ομοφύλων έχει εκτοξευτεί από το 41% πριν την ανακοίνωση στο 59% σήμερα. Η στάση τους έχει επηρεαστεί όχι μόνο από τον Ομπάμα αλλά και από άλλες προσωπικότητες όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, ο ηθοποιός Γουίλ Σμιθ, ο ράπερ Jay-Z και πολλοί άλλοι.

Ακόμα πιο δραματική είναι η μεταστροφή σε συντηρητικές νότιες πολιτείες με μεγάλο μαύρο πληθυσμό. Στη Φλόριντα το ποσοστό όσων δηλώνουν υπέρ αυξήθηκε από το 23% στο 49%, ενώ στο Μέριλαντ πριν την ανακοίνωση το 56% των αφροαμερικάνων  δήλωνε ότι θα ψηφίσει κατά, ενώ σήμερα το 55% δηλώνει ακριβώς το αντίθετο! Το Μέριλαντ είναι μία από τις τρεις πολιτείες όπου οι ψηφοφόροι καλούνται να αποφασίσουν για την ισότητα στο γάμο σε δημοψηφίσματα  που διοργανώνονται ταυτόχρονα με τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Μέχρι σήμερα 28 πολιτείες έχουν απορρίψει  σχετικές προτάσεις μέσω δημοψηφισμάτων. Φέτος για πρώτη φορά οι δημοσκόποι πιστεύουν ότι πολιτείες όπως το Μέριλαντ μπορούν να κάνουν την έκπληξη, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην αλλαγή στάσης του μαύρου πληθυσμού.

Ένας πολιτικός αναλυτής συνοψίζει την κατάσταση: “Μέχρι τώρα είχαμε το φόβο  ότι αυτή η αλλαγή στάσης μπορεί να βλάψει την επανεκλογή του. Σήμερα βλέπουμε ότι ότι όχι μόνο δεν τον έβλαψε, αλλά αντίθετα  έχει επηρεάσει την κοινή γνώμη θετικά για το συγκεκριμένο ζήτημα.”  Σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα αν οι προοδευτικοί πολιτικοί, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι που ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα πρόβαλλαν το ζήτημα του γάμου. Όχι για λόγους αντισυμβατικότητας ή “ανθρωπισμού”, αλλά ως ζήτημα δικαιοσύνης και ισότητας σε μία δημοκρατική πολιτεία όπως έκανε ο πρόεδρος των ΗΠΑ…

[via]

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ATHENS PRIDE 2012

Δεν θα δείτε τα καθιερωμένα στιγμιότυπα έξω από τη Βουλή αφού βρέθηκα  στην πορεία αργότερα, όταν πέρναγε από  την Ομόνοια. Κατά γενική ομολογία λιγότερος ο κόσμος και πιο αδύναμος ο  παλμός φέτος σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Το έχουμε ξαναπεί πως όταν η εκδήλωση γίνεται εθιμοτυπικά μια φορά το χρόνο και δεν συνδέεται με ένα ζωντανό κοινωνικό κίνημα τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, δυσκολεύεται να αφήσει το στίγμα της και να βρει την απήχηση που θα έπρεπε. Ούτε μπορεί βέβαια η ύπαρξη ενός κοινωνικού κινήματος  να εξαρτάται από τη ροή κρατικών κονδυλίων προς διάφορες ομάδες και ομαδούλες – λεφτά που έχουν πλέον στερέψει. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί μομφή προς τους διοργανωτές και τους εθελοντές που είμαι σίγουρος ότι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους όπως κάνουν κάθε χρόνο.

Και μία φώτο που δεν είναι δική μου (τη βρήκα εδώ) με το βανδαλισμό ενός κτιρίου γωνία Σταδίου και Παπαρηγοπούλου, δίπλα στη Marfin. Ο μαζικός βανδαλισμός κτιρίων επί της Σταδίου με συνθήματα αντι-φαλλοκρατικού και αντι-εξουσιαστικού περιεχομένου ήταν ένα από τα θλιβερά παρεπόμενα της πορείας…

 

Πολύ καλή τραγουδιστικά αλλά και στην παρουσίαση ενός  κατά τα άλλα άνευρου μουσικού προγράμματος η Εβελίνα Παπούλια που έφερε μια πολύ καλοδεχούμενη νότα glam-rock στο φετινό Pride. Στα highlights και οι διάσημες πλέον  Κούκλες που ζωντάνεψαν στη σκηνή ντίβες όπως η Νταλιντά και η Νάνα Μούσχουρη.

Στα πολύ θετικά της φετινής εκδήλωσης και η παρουσία του δημάρχου Γιώργου Καμίνη στην πλατεία Κλαυθμώνος πριν την παρέλαση (φωτογραφία από το Facebook του Athens Pride)

Και ένα μικρό σουβενίρ: ο αρκουδάκος του Pride ξεκουράζεται στο μπαλκόνι μετά το πάρτι…

Ραντεβού στη Θεσσαλονίκη στις 23 Ιουνίου για το πρώτο Pride της συμπρωτεύουσας. Και μπορώ να αποκαλύψω την αποκλειστική πληροφορία ότι  οι αρχαιολόγοι έδωσαν μόλις χτες το πράσινο φως για να φωτιστεί ο Λευκός Πύργος στα χρώματα του ουράνιου τόξου!