ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ

Λέξεις και εκφράσεις εχθρικές ή προσβλητικές για τους ομοφυλόφιλους, έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια “πασατέμπο” στους κύκλους της (αγγλόφωνης αλλά όχι μόνο) νεολαίας ως συνώνυμα λέξεων όπως ο άχρηστος, ο άσχημος και ο αδύναμος. Θέλοντας να μετρήσουν το φαινόμενο αλλά και να δείξουν την έκταση που έχει πάρει ως “μόδα” στα κοινωνικά δίκτυα, ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στον Καναδά έφτιαξαν την ιστοσελίδα ΝοHomophobes.com  η οποία παρακολουθεί, σε πραγματικό χρόνο, πόσες φορές εμφανίζονται οι συγκεκριμένες λέξεις στα μηνύματα που δημοσιεύουν οι χρήστες του Twitter.

Στο πάνω μέρος της σελίδας υπάρχει ένας μετρητής που δείχνει πόσες φορές εμφανίστηκαν την τελευταία μέρα, εβδομάδα κτλ, λέξεις όπως Faggot (για τους άντρες ομοφυλόφιλους), Dyke (για τις λεσβίες), No Homo (έκφραση που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής από καλλιτέχνες της ραπ και hip-hop σκηνής) και So Gay (αγαπημένη των μαθητών στα σχολεία όποτε θέλουν να μειώσουν κάποιον). Μόνο τη χτεσινή μέρα βλέπουμε π.χ. ότι η λέξη faggot εμφανίστηκε ούτε λίγο, ούτε πολύ 24 χιλιάδες φορές…

Τους τελευταίους τρεις μήνες έχει εμφανιστεί κάτι λιγότερο από τρία εκατομμύρια φορές…

Και σαν να μην έφταναν τα νούμερα που κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα, κάτω από το μετρητή βλέπουμε να εμφανίζονται  -σε πραγματικό χρόνο πάντα- όλα τα μηνύματα χρηστών του Twitter που περιλαμβάνουν τις επίμαχες  λέξεις: Ένας πραγματικός καταιγισμός ανοησίας και κακεντρέχειας που δεν μπορεί παρά να προκαλεί κατάθλιψη. Οι δημιουργοί της ιστοσελίδας γράφουν ότι “πολλές φορές οι ομοφοβικές εκφράσεις δεν έχουν σκοπό να πληγώσουν κάποιον, αλλά πόσες φορές τις χρησιμοποιούμε χωρίς να σκεφτόμαστε;”  Ακόμα όμως κι αν λάβουμε υπόψη τη νεανική απερισκεψία, μηνύματα όπως αυτά σίγουρα πρέπει να προκαλέσουν προβληματισμό:

Ακόμα πιο καταθλιπτικό είναι το πόσο διαδεδομένη είναι η χρήση κοσμητικών επιθέτων τύπου “faggot” και “so gay” από τις νεαρές κοπέλες που επικοινωνούν μέσω Twitter. Όσο για την Ελλάδα, όλοι ξέρουμε ότι οι αντίστοιχες λέξεις χρησιμοποιούνται κυριολεκτικά σε κάθε ευκαιρία για να δηλώσουν απαξία στον καθημερινό λόγο ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και μορφωτικού επιπέδου.  Πάντως η  αποτύπωσή τους στο γραπτό λόγο φαίνεται ότι παραμένει ακόμα “ταμπού”, γεγονός που υποδηλώνει ότι η συνήθης υπεράσπιση τέτοιων συμπεριφορών από διάφορους καλοθελητές (“είναι αθώες εκφράσεις που έχουν διαδοθεί στην καθομιλουμένη”, “δεν έχουν ρατσιστική πρόθεση” κτλ) είναι μάλλον υποκριτική. Πρόκειται πάντως για ένα ταμπού που σιγά-σιγά αρχίζει να ξεπερνιέται, ιδιαίτερα σε μέσα που είναι  δημοφιλή στις νεαρότερες ηλικίες όπως το Facebook….

Σχετικές αναρτήσεις:
Ο Αντώνης Κανάκης και η βία της γελοιοποίησης
Από τους “queer” με αγάπη: Ομοφοβικά συνθήματα στο Γκάζι