ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΝ. ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΠΟΥ;

Η υιοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου είναι σήμερα νόμιμη σε 13 χώρες του κόσμου, 23 αμερικάνικες πολιτείες και κάποιες επαρχίες της Αυστραλίας και του Μεξικού. Σε λίγους μήνες  και η Γαλλία αναμένεται να προστεθεί σε αυτή την -μικρή μέχρι στιγμής- λίστα χωρών που αναγνωρίζουν την ομογονεϊκότητα. Σύμφωνα όμως με την κρατική Υπηρεσία Υιοθεσιών της Γαλλίας, η άρση των νομικών εμποδίων στο εσωτερικό της χώρας ίσως να μην είναι αρκετή για όσα ζευγάρια επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα παιδί.  Και αυτό γιατί ενώ η “ζήτηση” προέρχεται από ζευγάρια σε πλούσιες χώρες της Δύσης,  η “προσφορά” εντοπίζεται κυρίως στα ορφανοτροφεία φτωχών χωρών της περιφέρειας.  Σε 70 από αυτές η ομοφυλοφιλία παραμένει ποινικό αδίκημα. Και από τις υπόλοιπες, πολλές υψώνουν ολοένα και πιο αδιαπέραστα τείχη απέναντι στους υποψήφιους ομοφυλόφιλους γονείς.

Το πρόβλημα περιέγραψε στη γαλλική Εθνοσυνέλευση η διευθύντρια της Υπηρεσίας Υιοθεσιών που συμμετείχε  στην κοινοβουλευτική συζήτηση εν όψει της ψήφισης του σχετικού νομοσχεδίου. Η Υπηρεσία λειτουργεί από το 2006, συνεργάζεται με 35 χώρες του εξωτερικού με μεγάλο πληθυσμό εγκαταλελειμμένων παιδιών και μέχρι στιγμής έχει μεσολαβήσει σε 6 χιλιάδες υποθέσεις υιοθεσίας από ετερόφυλα ζευγάρια. Η Υπηρεσία είναι σήμερα ο νο.1 διαμεσολαβητής σε υποθέσεις διεθνούς υιοθεσίας καθώς -σε αντίθεση με τις αντίστοιχες ιδιωτικές- είναι υποχρεωμένη να αναλαμβάνει τις υποθέσεις όλων των ζευγαριών που πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις, χωρίς διακρίσεις.

Η διευθύντρια της Υπηρεσίας περιγράφει μια ζοφερή διεθνή κατάσταση καθώς έχει εντοπίσει μόνο τρεις χώρες στον πλανήτη όπου τα αιτήματα υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους μπορούν να έχουν κάποια τύχη: τη Νότια Αφρική, κάποιες επαρχίες της Βραζιλίας και ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ. Ακόμα και σε αυτές όμως “το προφίλ των παιδιών ενδεχομένως να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των υποψήφιων γονιών” καθώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για ψυχές που -όσο σκληρό κι αν ακούγεται- βρίσκονται “στα αζήτητα”  λόγω προχωρημένης  ηλικίας ή διάφορων ιατρικών προβλημάτων. Όσο για το κόστος της διαμεσολάβησης προκειμένου να ολοκληρωθεί νόμιμα η διαδικασία, αυτό φτάνει τα 18 με 25 χιλιάδες ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδα των δικηγόρων και τα αεροπορικά εισιτήρια.

Σύμφωνα με τη γαλλική υπηρεσία πολλές χώρες, χωρίς να απαγορεύουν επίσημα την υιοθεσία από ομοφυλόφιλους, θέτουν “κοινωνικά κριτήρια” που αποκλείουν τους ομοφυλόφιλους γονείς. Για τον ίδιο λόγο αρκετές από αυτές έχουν αρχίσει να κλείνουν την πόρτα ακόμα και σε μεμονωμένα ανύπαντρα άτομα. “Η Ρωσία για παράδειγμα, παρακολουθεί από κοντά την εξέλιξη των παιδιών που δίνονται για υιοθεσία στο εξωτερικό. Σε περίπτωση που οι ρωσικές αρχές ανακαλύψουν ότι το άτομο που υιοθέτησε ένα παιδί είναι ομοφυλόφιλος που στη συνέχεια παντρεύτηκε τον σύντροφό του, ενδεχομένως να μας βάλουν στη “μαύρη λίστα”  και να μας κατηγορήσουν ότι αποκρύπτουμε πληροφορίες.”

Άλλες χώρες  όπως η Κίνα και το Βιετνάμ ζητούν από τις δυτικές υπηρεσίες αποδείξεις ότι το παιδί δεν θα καταλήξει με έναν ή δύο ομοφυλόφιλους γονείς. Η υπόθεση της διεθνούς υιοθεσίας γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε χρόνο μειώνεται ο αριθμός  έκθετων παιδιών από φτωχά κράτη που προσφέρονται για υιοθεσία σε οικογένειες της πλούσιας Δύσης: Στη Γαλλία ο αριθμός των διεθνών υιοθεσιών δεν ξεπέρασε τις 2 χιλιάδες το 2011, ακριβώς στο μισό σε σχέση με έξι χρόνια πριν.

[via]

Σχετικές αναρτήσεις:
Μετά από δύο χρόνια, ένα γκέι ζευγάρι ξανασμίγει με το παιδί τους
Ο Ρίκι Μάρτιν μιλάει στην Όπρα: “Ο λόγος που μίλησα είναι τα παιδιά μου”