«Ξεκίνησε ένας πόλεμος με ερωτήσεις κάτω από τη μέση... Το είπα για να μην το βγάλουν άλλοι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας.» Οι εξηγήσεις του Γρηγόρη Βαλλιανάτου στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα για τους λόγους που τον έκαναν να αποκαλύψει τώρα ότι είναι οροθετικός δεν αφήνουν αμφιβολία. Προφανώς κάποιος ή κάποιοι αποφάσισαν να τον απειλήσουν με «αποκαλύψεις» σχετικά με τα ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα, ίσως με αφορμή τις δημοτικές εκλογές. Προκειμένου να μην φανεί ακτιβιστικά ασυνεπής, αποφάσισε να κάνει την «ηρωική έξοδο» και να τα αποκαλύψει ο ίδιος.
Δεν παύει όμως να προκαλεί εντύπωση η χρήση της φράσης «ερωτήσεις κάτω από τη μέση». Από τον άνθρωπο που σε παλιότερες συνεντεύξεις του αποκάλυπτε (χωρίς τη συναίνεσή τους) τον ερωτικό προσανατολισμό του τάδε πολιτευτή της Ν.Δ. ή της τάδε βουλευτίνας του Κ.Κ.Ε. Και που σήμερα κάνει μέσω Facebook αντίστοιχες αποκαλύψεις για κάποιους συνυποψηφίους του οι οποίοι, όπως λέει, «είναι γκέι και όλος ο κόσμος τους ξέρει». Πριμοδοτώντας με έμμεσο τρόπο όσους είναι ανοιχτά και περήφανα ετεροφυλόφιλοι «και όλος ο κόσμος το ξέρει»...
Δυστυχώς όταν το τζίνι του outing βγει από το μπουκάλι, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα σταματήσει σε όσους είναι ομοφυλόφιλοι και δεν θα επεκταθεί και στους οροθετικούς. Όταν υπάρχουν ακτιβιστές που υποστηρίζουν ότι τα δημόσια πρόσωπα που δεν μιλούν για την ομοφυλοφιλία τους στέλνουν «το μήνυμα της ντροπής», θα ερχόταν και η ώρα που το επιχείρημα αυτό μετατρέπεται σε μπούμερανγκ για όλους εκείνους που διεκδικούν δημόσιο ρόλο και δεν μιλούν ανοιχτά για την ιδιότητά τους ως φορείς του HIV. Στη ζούγκλα του outing, ούτε ο Ταρζάν δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής...
Εδώ που φτάσαμε εναπόκειται στις διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, και ειδικά αυτές που ασχολούνται με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και των οροθετικών, να διαχωρίσουν τη θέση τους καταδικάζοντας τέτοιες πρακτικές και ξεκαθαρίζοντας κατά πόσο προτίθενται να συνεργαστούν με τον συγκεκριμένο υποψήφιο σε περίπτωση που εκλεγεί στο δημοτικό συμβούλιο. Γιατί κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δεχτεί το τεκμήριο των καλών τους προθέσεων όσο δεν δηλώνουν ξεκάθαρα ότι τα προσωπικά δεδομένα του καθενός δεν μπορούν να θυσιάζονται στον βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Για το τέλος η εξομολόγηση ενός ακόμα οροθετικού, αμερικάνου αυτή τη φορά: «΄Ισως αντί για ένα φυλλάδιο με σέξι νεαρούς που διαφημίζουν προφυλακτικά θα πρέπει να προσλάβετε εμένα. Να σας πω ότι δεν έχω κάνει σεξ εδώ και χρόνια αφού τα επίπεδα τεστοστερόνης μου είναι μη ανιχνεύσιμα εξαιτίας των ναρκωτικών και των αντι-ρετροϊικών φαρμάκων. Με όσο λιγότερο σέξι τρόπο γίνεται, θέλω να πω στα νέα παιδιά ότι οι ζωές τους θα είναι συνυφασμένες με ένα φαρμακείο και μια κλινική λοιμωδών νοσημάτων. Την καριέρα τους μπορούν να την πετάξουν στον υπόνομο, γιατί όταν φτάσεις να ζεις με τον ιό 18 χρόνια όπως εγώ, θα έχεις εξαντληθεί. Ακόμα και η εξάντλησή σου θα έχει εξαντληθεί.
Θα είσαι κοινωνικά εξοστρακισμένος, είτε το γνωρίζεις είτε όχι. Και κάθε φορά που βγάζεις ένα εξάνθημα, κάθε φορά που έχεις πονοκέφαλο ή στομαχικά προβλήματα θα σκέφτεσαι: Αυτό είναι; Αυτό με περιμένει; Δεν υπάρχει καταφύγιο για το άγχος και την κατάθλιψη, ούτε και θα υπάρξει. Και δεν υπάρχει φάρμακο για να σταματήσει αυτό το τρέμουλο που με πιάνει. Αλλά τα νεαρά παιδιά δεν σκέφτονται τι θα γίνει όταν φτάσουν στα 50 ή έστω στα 30. Σκέφτονται μόνο το τώρα. Και το σεξ είναι ένα ισχυρό ελιξίριο που παραλύει την κοινή λογική.»
Μακάρι η συγκεκριμένη αποκάλυψη να γινόταν η χρυσή ευκαιρία όχι για κουτσομπολιό και οuting, αλλά για να συζητήσουμε σοβαρά και ειλικρινά τι σημαίνει να ζει και να μεγαλώνει κάποιος με τον ιό. Αλλά και ποια είναι τα όρια της Ελευθερίας (αγαπημένης λέξης του υποψήφιου δημάρχου) όταν μιλάμε για ασφαλές σεξ, για τη χρήση ναρκωτικών ή την επί χρήμασι προσφορά ερωτικών υπηρεσιών. Για την έννοια της Eλευθερίας που δεν συνδέεται μόνο με την τόλμη και τις απολαύσεις αλλά κουβαλάει πάντα το δικό της τίμημα. Και η οποία τελειώνει εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα και τα προσωπικά δεδομένα των άλλων.
Με την προσωπική εμπειρία του και την έφεση στην επικοινωνία που τον χαρακτηρίζει, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος θα μπορούσε να ταρακουνήσει τους νεότερους –ειδικά τους νεότερους ομοφυλόφιλους– που σκέφτονται μόνο πως θα περάσουν καλά σήμερα. Θα τους παρείχε έτσι μια πολυτιμότατη υπηρεσία. Ίσως πιο πολύτιμη κι από το αν καταφέρει να εκλεγεί δήμαρχος...