Ο ΑΝΙΨΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΗΣ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε τα δικά σας σχόλια.]

 

Ένας μαροκινός γκέι συγγραφέας περιγράφει την κόλαση του φανατισμού

Τώρα πια το γνωρίζουμε. Ούτε η εισβολή των αμερικάνων στο Ιράκ, ούτε η Αραβική Άνοιξη μπόρεσαν να εξασφαλίσουν ένα μέλλον ειρήνης και δημοκρατίας για τους αραβικούς λαούς. Αντί για αυτό είδαμε να αναδύεται στα εδάφη της Συρίας και της Μεσοποταμίας ένα ισλαμικό χαλιφάτο που θέλει να γυρίσει τους λαούς της περιοχής πίσω στον μεσαίωνα. Σκλαβοπάζαρα, άνθρωποι που αποκεφαλίζονται, σταυρώνονται, πετιούνται από ταράτσες, λιθοβολούνται, πυρπολούνται ζωντανοί. Ένα καθημερινό θέατρο της φρίκης που λειτουργεί ως διαφημιστικό στρατολόγησης για ανεξακρίβωτο αριθμό ατόμων νεαρής ηλικίας που ψάχνουν να βρουν νόημα στη ζωή τους ταξιδεύοντας για να πολεμήσουν στο πλευρό των μαχητών της τζιχάντ ή αναλαμβάνοντας τρομοκρατικά χτυπήματα κατά των δυτικών «απίστων» όπως έγινε πρόσφατα στη Δανία και τη Γαλλία.

41 ετών σήμερα, ο μαροκινής καταγωγής Αμπντέλα Ταϊά (στη φωτογραφία επάνω) έχει γίνει διάσημος στη Γαλλία μέσα από τα βιβλία του. Μάλιστα ένα από αυτά («Ο Στρατός της Σωτηρίας») πρόσφατα έγινε και ταινία. Στο παρακάτω κείμενο περιγράφει πως αντέδρασε η οικογένειά του όταν η λαίλαπα του ισλαμικού φανατισμού χτύπησε τη δική τους πόρτα.

«Κανείς δεν εξαιρείται. Σας το λέω και θα το ξαναπώ. Πρέπει να έρθετε όλοι και να του μιλήσετε. Δεν είναι πρόσκληση. Είναι διαταγή!»

Η μητέρα μου, μια αναλφάβητη γυναίκα 75 ετών ανέθεσε στον εαυτό της την αποστολή να σώσει τον εγγονό της. Έναν νεαρό που μόλις στα 16 του χρόνια είχε μετατραπεί σε φανατικό ζηλωτή. Μονίμως εξοργισμένος με όλο τον κόσμο, δεν άφηνε σε χλωρό κλαρί κανέναν από τη στενή και ευρύτερη οικογένειά του. "Ο τρόπος που ζείτε δεν είναι απλώς χαράμ (αμαρτία). Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι κοφρ (άρνηση της πίστης). Κι εγώ δεν θέλω να είμαι από το πρωί μέχρι το βράδυ δίπλα σε άπιστους. Ακόμα κι αν πρόκειται για τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τις αδελφές μου. Από μένα εξαρτάται να σας σώσω. Αυτή είναι η αποστολή μου!"

Καταλάβαμε γρήγορα πως αυτή ήταν μία από τις αποστολές που του ανέθεσε ο αρχηγός του, ο Εμίρης του. Εκείνος ήταν που κατάλαβε αμέσως πως στο πρόσωπο του ανιψιού μου είχε βρει το κατάλληλο άτομο. Μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες, το παιδί ήταν πλέον ένας άλλος άνθρωπος. Η πλύση εγκεφάλου υπήρξε ολοκληρωτική. Ο μονίμως χαμογελαστός έφηβος μετατράπηκε σε έναν νεαρό σκυθρωπό και ανελέητο. Πλέον μιλούσε με διαφορετικό τρόπο. Λέξεις από τα κλασικά αραβικά εναλλάσσονταν με στίχους του Κορανίου και παραβολές από τη ζωή του προφήτη Μωάμεθ. Εννοούσε να έχει λόγο για την παραμικρή λεπτομέρεια στην καθημερινότητα της οικογένειας και των γύρω του. Να επιβάλλει τον δικό του νόμο στην οικογένειά του και κυρίως στις αδελφές του. Πλέον το ισλάμ ήταν ο ίδιος. Και παρόλο που έμοιαζε κωμικός στον καινούριο του ρόλο, ο τρόμος που ενέπνεε στους γύρω του, ανάμεσά τους και στην 75χρονη μητέρα μου που πλέον ζούσε μόνη, ήταν πραγματικός. Ο κίνδυνος που ένιωθαν ήταν πραγματικός.

Στο τηλέφωνο είχα την εντύπωση ότι και η μητέρα μου με δούλευε. «Εσύ που είσαι και συγγραφέας πρέπει να έρθεις οπωσδήποτε. Και να φέρεις και τα βιβλία σου μαζί!» Με έπιασαν τα γέλια. Αν είναι δυνατόν! Ήθελα να της απαντήσω: «Μητέρα είμαι ομοφυλόφιλος. Ειδικά εμένα δεν πρόκειται να με ακούσει ποτέ.» Δεν τόλμησα. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, ένας διαφορετικός αγώνας για μια άλλη, πιο κατάλληλη στιγμή. Το επείγον αυτή τη στιγμή είναι τούτη η ανθρώπινη βόμβα στην καρδιά της οικογένειάς μου. Αυτό που έχει σημασία είναι η έκκληση της μητέρας μου για βοήθεια και η αναγνώριση από μέρους της του ρόλου που μπορούν να παίξουν τα βιβλία. Έπρεπε να φύγω για το Μαρόκο. Να προσπαθήσω κάτι, οτιδήποτε. Και να διαπιστώσω με τα ίδια μου τα μάτια ότι οι περιγραφές ήταν επιεικείς σε σχέση με την πραγματικότητα.

Αυτό που ξέσπασε στην οικογένεια της αδελφής μου δεν ήταν τίποτα λιγότερο από πόλεμος. Εκείνη το μόνο που έκανε ήταν να κλαίει συνέχεια. Ο άντρας της παραδεχόταν ότι δεν είχε πλέον το σθένος να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον γιο του. Μόνο μία από τις αδελφές του συνέχισε να του πηγαίνει κόντρα. Εκείνος της φώναζε. Αυτή του φώναζε πιο δυνατά. Την χτύπαγε. Του ανταπέδιδε τα χτυπήματα. Εκείνη μου διηγήθηκε όλες τις λεπτομέρειες της παρανοϊκής κόλασης που προσπαθούσε να τους επιβάλλει ο ανιψιός μου στο όνομα της «πραγματικής πίστης του ισλάμ». Που φυσικά ήταν πραγματική μόνο στο μακρινό παρελθόν. Τον καιρό του προφήτη. Πριν από 14 αιώνες...

Τον καιρό που μεγάλωνα, στις δεκαετίες του '70 και του '80, ακόμα και η φτωχή οικογένεια μου είχε στα ράφια της βιβλία στα αραβικά και στα γαλλικά. Και κυρίως ο μεγάλος αδελφός μου. Είκοσι χρόνια μετά δεν υπάρχουν πια βιβλία στις οικογένειες που έφτιαξαν τα αδέλφια μου. Η μητέρα μου πάντα μας έλεγε «διαβάστε, διαβάστε, διαβάστε». Στο Μαρόκο αυτό σημαίνει «μελετήστε». Γιατί μόνο αυτό μπορεί να σας σώσει από τη φτώχια και την πολιτική εγκατάλειψη μέσα στην οποία καλούμαστε όλοι να επιβιώσουμε.

Κατά βάθος ήταν εκείνη η αναλφάβητη γυναίκα που με έκανε να αγαπήσω τα βιβλία. Εκείνη ήταν που με έσπρωξε στο γράψιμο. Και μαζί της όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύ είχαν αυξηθεί στη χώρα μας η αθλιότητα και η έλλειψη ανθρωπιάς. Εκείνη είχε καταλάβει πως ο εγγονός της υπέφερε από κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον ίδιο, κάτι που τον ξεπερνούσε. Και όπως πάντα όταν αντιμετώπιζε μια κρίση, δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Κάλεσε τους πάντες για βοήθεια. Και όλοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά της.

Όμως τι μπορείς να κάνεις για να συνεφέρεις κάποιον που δεν είναι πλέον ο εαυτός του; Στην πραγματικότητα, τίποτα.

«Πήγαινε να του δείξεις τα βιβλία σου!» Δεν το έκανα. Η αίσθηση της απόγνωσης με είχε καταβάλλει. Απέναντί μας είχαμε έναν νεαρό αποφασισμένο για όλα, που κάποιοι είχαν καταφέρει να μετατρέψουν σε ρομπότ. Να του πούμε ότι τον αγαπάμε; Αυτό δεν του είναι αρκετό. Να του πούμε να αλλάξει μυαλά; Θα γελάσει στα μούτρα μας.

Ο θάνατος είχε αρχίσει να περπατάει ανάμεσά μας. Αισθανόμασταν την παρουσία του.Ο πατέρας του άρχισε να φωνάζει: «Θα τον καταδώσω στην αστυνομία!»

Ποιος ήταν τελικά υπεύθυνος για αυτή την τραγωδία; Η οικογένειά μου; Το ισλάμ; Ο βασιλιάς; Το Μαρόκο; Η Σαουδική Αραβία; Η Αμερική; Η Γαλλία; Εγώ;

Λίγο πριν φύγω, στα βάθη της απελπισίας μου, προσπάθησα να ξαναπιάσω το νήμα της τρυφερής επικοινωνίας που είχα μαζί του κάποτε, τον καιρό που ήταν ακόμα παιδί. Και του έκανα αυτή την ερώτηση: «Θυμάσαι που σου διάβαζα τον Τεν-Τεν όταν ήσουν μικρός;» Δεν πρόλαβα να τελειώσω την ερώτηση και μου απάντησε σαν υπνωτισμένος: «Μιλού. Κάπτεν Χάντοκ. Οι αδελφοί Ντιπόν...»

Μια μικρή χαραμάδα ελπίδας;

---

* Μετάφραση από εδώ. Ακόμα ένα κείμενο του Αμπντέλα Ταϊά, σχετικά με την εμπειρία του να μεγαλώνει κανείς ως ομοφυλόφιλος σε μια παραδοσιακή μουσουλμανική κοινωνία, μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
Ένα αγόρι προορισμένο να θυσιαστεί

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ, ΒΕΡΣΙΟΝ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια.]

Τι έγραφε το νομοσχέδιο που έφερε ο Συ.Ριζ.Α στη Βουλή το 2013

 

Μετά τη δήλωση του αρμόδιου υπουργού την περασμένη Δευτέρα ότι μία από τις καινοτομίες που σκοπεύει να εισάγει η νέα κυβέρνηση είναι η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ζευγάρια ίδιου φύλου, είναι η κατάλληλη στιγμή να θυμηθούμε τη πρόταση νόμου που είχαν υποβάλλει στη Βουλή 46 βουλευτές του Συ.Ριζ.Α. στην οποία προβλεπόταν επέκταση του υφιστάμενου συμφώνου αλλά και τροποποίηση/προσθήκη βασικών του διατάξεων. Η πρόταση αυτή είχε κατατεθεί τον Νοέμβριο του 2013, δηλαδή ένα μήνα μετά τη σχετική καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ολόκληρο το κείμενο της πρότασης νόμου μπορείτε να το βρείτε εδώ. Αν θέλετε να το συγκρίνετε με το υφιστάμενο σύμφωνο συμβίωσης, δηλαδή τον νόμο 3719 που ψήφισε το 2008 η κυβέρνηση της Ν.Δ. μπορείτε να βρείτε εκείνο το κείμενο εδώ.

Προφανώς δεν γνωρίζουμε αν ο υπουργός προτίθεται να φέρει στη Βουλή το συγκεκριμένο κείμενο ή κάποιο άλλο, ενώ ακόμα κι αν είναι το ίδιο δεν γνωρίζουμε ποιες τροποποιήσεις θα γίνουν μέχρι να ψηφιστεί. Έχει ενδιαφέρον πάντως να εξετάσουμε συνοπτικά καθένα από τα 13 άρθρα της πρότασης νόμου. Μπορούμε έτσι να διαγνώσουμε τις προθέσεις του κόμματος που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία αλλά και να εντοπίσουμε διαφορές και κοινά σημεία σε σχέση με το υφιστάμενο σύμφωνο αλλά και τη νομοθεσία που διέπει τον γάμο. Με την επιφύλαξη βέβαια ότι ο συντάκτης αυτής της στήλης δεν προσποιείται σε καμία περίπτωση πως διαθέτει εξειδικευμένες νομικές γνώσεις.

Το πρώτο άρθρο ορίζει ότι το σύμφωνο είναι ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο που κατατίθεται στο ληξιαρχείο και εκδίδεται σχετικό απόσπασμα. Πέραν του ότι το νέο σύμφωνο μπορεί να υπογραφεί και από ζευγάρια του ίδιου φύλου, ως προς τι διαδικασίες δεν υπάρχει κάποια διαφοροποίηση σε σχέση το πρώτο άρθρο του νόμου που ισχύει και σήμερα.

Στο δεύτερο άρθρο ορίζονται τα κωλύματα που δεν επιτρέπουν τη σύναψη συμφώνου και είναι αντίστοιχα με αυτά του γάμου, δηλαδή όταν το ένα από τα δύο άτομα είναι ήδη παντρεμένο ή έχει συνάψει σύμφωνο με άλλο άτομο, μεταξύ συγγενών κτλ. Επίσης καμία διαφορά σε σχέση με το ισχύον σύμφωνο.

Στο τρίτο άρθρο ορίζεται ποιοι μπορούν να προσβάλλουν την ακυρότητα του συμφώνου εφόσον έχουν έννομο συμφέρον. Αντίστοιχη διάταξη για τον γάμο προβλέπεται στο άρθρο 1378 του αστικού κώδικα. Η πρόταση του Συ.Ριζ.Α πάντως δεν προβλέπει ότι την ακυρότητα του συμφώνου μπορεί να ζητήσει και εισαγγελέας όπως ισχύει σήμερα. Αυτή είναι η πρώτη διαφορά σε σχέση με τον υφιστάμενο νόμο.

Η δεύτερη σημαντική διαφορά σε σχέση με το ισχύον σύμφωνο περιέχεται στο άρθρο 4 που ορίζει τους τρόπους λύσης του συμφώνου. Όπως ισχύει και στον υφιστάμενο νόμο, η διαδικασία λύσης είναι πολύ απλή και μπορεί να γίνει ακόμα και με απλή συμβολαιογραφική δήλωση που ο ενός από τους δύο κοινοποιεί στον άλλο. Καμία σχέση δηλαδή με τις πιο χρονοβόρες διαδικασίες διαζυγίου που ισχύουν για τους παντρεμένους. Η σημαντική διαφορά είναι ότι στο υφιστάμενο σύμφωνο όταν ένας από τους δύο παντρευτεί, το σύμφωνο αυτομάτως παύει να ισχύει! Αντίθετα η πρόταση του Συ.Ριζ.Α. ορίζει ρητά πως κανείς δεν μπορεί να παντρευτεί αν έχει υπογράψει σύμφωνο που παραμένει σε ισχύ. Πρόκειται για μία θετική προσθήκη που προστατεύει την αξιοπρέπεια του συντρόφου που έχει υπογράψει σύμφωνο.

Το πέμπτο άρθρο ορίζει ότι τα επώνυμα των συντρόφων δεν αλλάζουν όπως και στο υφιστάμενο σύμφωνο.

Στο έκτο άρθρο ορίζεται (όπως και στον υφιστάμενο νόμο) ότι οι δύο σύντροφοι μπορούν να συμπεριλάβουν στο σύμφωνο που θα υπογράψουν και όρους σχετικά με την τύχη των περιουσιακών στοιχείων που θα αποκτήσουν κατά τη διάρκειά του. Αν δεν το κάνουν, ισχύουν οι ίδιες διατάξεις που ισχύουν και τον γάμο. Δηλαδή αν χωρίσουν, ο ένας μπορεί να αξιώσει μερίδιο από την περιουσία που απέκτησε ο άλλος όσο ήταν μαζί εφόσον κριθεί ότι και αυτός συνέβαλλε στην απόκτησή της. Η πρόταση του Συ. Ριζ.Α. προσθέτει και τη δυνατότητα κοινοκτημοσύνης που προβλέπεται για τους παντρεμένους στο άρθρο 1403 του αστικού κώδικα.

Στο έβδομο άρθρο ορίζονται οι προϋποθέσεις καταβολής διατροφής μετά τη λήξη του συμφώνου χωρίς διαφορές σε σχέση με τον υφιστάμενο νόμο.

Ούτε το όγδοο άρθρο, που ορίζει τεκμήριο πατρότητας για τα παιδιά που γεννάει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια του συμφώνου, διαφέρει από τον υφιστάμενο νόμο. Η διατύπωση του άρθρου αφορά αποκλειστικά και μόνο τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν υπάρχει δηλαδή «τεκμήριο γονεϊκότητας» που να ισχύει αντίστοιχα για τη σύντροφο μιας γυναίκας που γεννάει παιδί κατά τη διάρκεια του συμφώνου. Ακριβώς ίδιο με το υφιστάμενο σύμφωνο είναι και το ένατο άρθρο που ορίζει το επώνυμο αυτών των παιδιών.

Το δέκατο άρθρο, που ορίζει κοινή γονική μέριμνα και των δύο συντρόφων για τα παιδιά που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του συμφώνου, επίσης δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με τον υφιστάμενο νόμο. Όμως αν σκεφτούμε ότι η πρόταση νόμου του Συ.Ριζ.Α περιλαμβάνει και τα ομόφυλα ζευγάρια, ίσως έχει κάποια σημασία ότι η διατύπωση αυτής της διάταξης δεν τα αποκλείει ρητά. Θα μπορούσε δηλαδή θεωρητικά να ασκηθεί κοινή γονική μέριμνα και από δύο γυναίκες συντρόφους αν η μία από τις δύο έφερνε στον κόσμο ένα παιδί «αγνώστου πατρός»; Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα...

Στο ενδέκατο άρθρο εντοπίζεται ακόμα μια σημαντική διαφορά της πρότασης σε σχέση με το υφιστάμενο νόμο. Συγκεκριμένα ορίζεται ότι ο σύντροφος έχει σε περίπτωση θανάτου ακριβώς τα ίδια κληρονομικά δικαιώματα στην περιουσία του εκλιπόντος που θα είχε αν ήταν παντρεμένοι. Αντίθετα στο ισχύον σύμφωνο ο επιζών σύντροφος έχει ακριβώς τα μισά δικαιώματα σε σχέση με την περίπτωση που ήταν παντρεμένοι...

Τα άρθρα 12 και 13 της πρότασης του Συ.Ριζ.Α αποτελούν εντελώς νέες προσθήκες σε σχέση με το ισχύον σύμφωνο και θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα. Το άρθρο 12 αναγνωρίζει στους συντρόφους που έχουν συνάψει σύμφωνο ακριβώς τα ίδια δικαιώματα στο εργατικό, φορολογικό, ασφαλιστικό δίκαιο κτλ με τους παντρεμένους. Δηλαδή επίδομα γάμου, φοροαπαλλαγές, συντάξεις χηρείας, ασφαλιστική κάλυψη από το ταμείο του συντρόφου κτλ. Το υφιστάμενο σύμφωνο δεν προέβλεπε τίποτα αντίστοιχο με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζεται ούτε από την εφορία, ούτε από τα ασφαλιστικά ταμεία. Σύμφωνα με αυτό το άρθρο όλοι οι φορείς είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίζουν όσους υπέγραψαν σύμφωνο ισότιμα με τους παντρεμένους. Βεβαίως αυτό θα πρέπει να εξειδικευτεί με ειδικές εγκυκλίους προς όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς, οπότε τον πρώτο καιρό η γραφειοκρατία θα είναι σίγουρα ένα πρόβλημα. Πρόβλημα που δεν θα υπήρχε αν αντί για σύμφωνο είχαμε επέκταση του πολιτικού γάμου...

Και το άρθρο 13 είναι νέα προσθήκη που δίνει άδεια νόμιμης διαμονής στους αλλοδαπούς που υπογράφουν σύμφωνο με έλληνες υπηκόους , ακριβώς όπως ισχύει με τον γάμο. Πολύ σημαντικό ζήτημα και μεγάλη παράλειψη του ισχύοντος συμφώνου.

Ανακεφαλαιώνοντας μπορούμε να πούμε ότι η πρόταση νόμου που είχε καταθέσει ο Συ. Ριζ.Α. πριν 14 μήνες επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και ταυτόχρονα αναγνωρίζει στους συντρόφους τα ίδια κληρονομικά, ασφαλιστικά και φορολογικά δικαιώματα που έχουν οι παντρεμένοι. Κάτι που δεν ισχύει με το υφιστάμενο σύμφωνο και εξηγεί για ποιο λόγο τα αντρόγυνα δεν το έχουν προτιμήσει ως τώρα.

Προκύπτει όμως και μία σημαντική αντίφαση που οφείλεται στον διττό στόχο της πρότασης του Συ.Ριζ.Α. Από τη μία επιθυμεί να εξασφαλίσει ισότιμα τα ανύπαντρα ζευγάρια τουλάχιστον στα οικονομικά ζητήματα - και κυρίως τα ζευγάρια ίδιου φύλου που μέχρι στιγμής δεν μπορούν να παντρευτούν. Την ίδια στιγμή όμως θέλει το σύμφωνο να παραμείνει μια πιο «χαλαρή» μορφή δέσμευσης σε σχέση με τον γάμο. Πράγματι η λύση του συμφώνου είναι «παιχνιδάκι» σε σχέση με το διαζύγιο. Αν μη τι άλλο, το υφιστάμενο σύμφωνο δεν περιείχε αυτή την αντίφαση καθώς ο γάμος (που λύνεται πιο δύσκολα) συνεχίζει να παρέχει περισσότερα δικαιώματα σε σχέση με το πιο «χαλαρό» σύμφωνο. Πρόκειται για μία αντίφαση που οφείλεται ξεκάθαρα στο γεγονός ότι ο Συ.Ριζ,Α δεν επιθυμεί μέχρι στιγμής να επεκτείνει τον πολιτικό γάμο και στα ομόφυλα ζευγάρια. Αν το έκανε, θα μπορούσαμε να έχουμε παράλληλα με τον γάμο ένα σύμφωνο με λιγότερες υποχρεώσεις αλλά και λιγότερα δικαιώματα, όπως είναι και το λογικό για μια πιο «χαλαρή» μορφή δέσμευσης.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα ετερόφυλα ζευγάρια θα έχουν ακόμα περισσότερα δικαιώματα και δυνατότητες να ρυθμίσουν τη ζωή τους σε σχέση με σήμερα, και μάλιστα χωρίς «πέναλτι» αν δεν επιθυμούν να παντρευτούν. Όσο για τα ομόφυλα ζευγάρια, αυτά θα αποκτήσουν κάποια δικαιώματα σε σχέση με το απόλυτο τίποτα που ισχύει σήμερα. Ταυτόχρονα όμως θα παραμείνουν αποκλεισμένα από τον θεσμό του γάμου, με όλο το συμβολικό φορτίο και την κοινωνική διάσταση που δεν μπορεί να παρέχει ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο. Στα μάτια του νόμου θα συνεχίσουν να μην θεωρούνται οικογένεια. Θα συνεχίσουν να μην έχουν τη δυνατότητα που έχουν οι παντρεμένοι να υιοθετούν μαζί ένα παιδί ή τη δυνατότητα ο ένας σύντροφος να υιοθετήσει το παιδί του άλλου. Ούτε βέβαια πρόκειται να αλλάξει κάτι στο υφιστάμενο καθεστώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στην οποία συνεχίζουν να έχουν πρόσβαση μόνο μεμονωμένες γυναίκες ή ετερόφυλα ζευγάρια. Οι ομοφυλόφιλοι θα αποκτήσουν κάποια δικαιώματα, όμως η απόσταση που τους χωρίζει από τα δικαιώματα των ετεροφυλόφιλων συμπολιτών τους ουσιαστικά θα αυξηθεί.

Μένει να δούμε πότε θα υλοποιηθούν όλα αυτά. Όπως είδαμε, το 2013 είχαν υπογράψει την πρόταση νόμου 46 βουλευτές. Ανάμεσά τους ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ένα σωρό στελέχη που σήμερα είναι υπουργοί (Βούτσης, Δραγασάκης, Δρίτσας, Κουρουμπλής, Στρατούλης, Τσακαλώτος, Φωτίου κτλ) Με τόσο βαριές υπογραφές θα περίμενε κανείς πως το σύμφωνο θα είναι από τις πρώτες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης. Αν και όπως είδαμε την περασμένη εβδομάδα κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, προχτεσινά δημοσιεύματα επιμένουν ότι η ρύθμιση για τα ομόφυλα ζευγάρια θα έρθει πολύ σύντομα στη Βουλή. Χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται απλώς για επέκταση του υφιστάμενου (σχεδόν άχρηστου) συμφώνου ή για το «ενισχυμένο» σύμφωνο που πρότεινε ο Συ.Ριζ.Α πριν από 14 μόλις μήνες.

Υπάρχει και το κακό προηγούμενο της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου που είχε επίσης καταθέσει ένα σχετικό νομοσχέδιο όσο ήταν στην αντιπολίτευση, το ξέχασε όμως σε κάποιο συρτάρι τα δύο χρόνια που βρισκόταν στην εξουσία. Με μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τότε: Πλέον έχει μεσολαβήσει η καταδικαστική απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που λειτουργεί ως το κατάλληλο «άλλοθι» για τους πολιτικούς μας ώστε να ψηφιστεί ο νόμος. Φτάνει αυτό να γίνει σχετικά σύντομα ώστε να μην εξαρτηθεί η τύχη του συμφώνου από τη γενικότερη πολιτική ρευστότητα...

ΓΙΑ ΤΟΝ κ.ΤΣΙΠΡΑ ΟΙ ΓΚΕΪ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.]

Ο πρωθυπουργός “ξέχασε” στην ομιλία του τα δικαιώματα των ΛΟΑΔ.

 

Από τις χτεσινές προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς που γεννήθηκαν στην Ελλάδα:

«Στόχος μας είναι μια ενιαία πολιτική με πρόσημο την ένταξη, την προστασία, τον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Πρωταρχικός ρόλος του νέου χαρτοφυλακίου αποτελεί η άμεση ψήφιση νόμου περί ιθαγένειας για τα παιδιά δεύτερης γενιάς (χειροκροτήματα). Η ανυπαρξία νομικής ρύθμισης για αυτά τα παιδιά εδώ και δύο χρόνια έχει αποκλείσει από τις διαδικασίες χορήγησης ιθαγένειας το πιο ενταγμένο τμήμα των μεταναστών. Αυτά τα παιδιά δηλαδή που έχουν συνδέσει τη ζωή και την παιδεία τους με την πατρίδα μας. Αυτά τα παιδιά που δεν έχουν μάθει άλλη γλώσσα, δεν έχουν μάθει άλλη πατρίδα και έχουν μάθει μόνο την ελληνική παιδεία.»

Από τις χτεσινές προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού σχετικά με την κατοχύρωση των ομοφυλόφιλων ελλήνων πολιτών και των οικογενειακών τους σχέσεων:

.……………………………………………………..

 

 

Για πολλοστή φορά, οι προγραμματικές δηλώσεις ενός  νέου πρωθυπουργού δεν περιλαμβάνουν την παραμικρή αναφορά στην ανάγκη των ομοφυλόφιλων πολιτών αυτής της χώρας για  «προστασία», «σεβασμό των δικαιωμάτων τους» και «ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής». Πολίτες που ο νόμος τους εμποδίζει να κάνουν οικογένειες και που τα δικά τους παιδιά δεν τα αναγνωρίζει. Πολίτες των οποίων τα ζητήματά δεν απαιτούν άμεση επίλυση «εδώ και δύο χρόνια», αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες. Πολίτες που δεν έχουν καμία άλλη πατρίδα εκτός από αυτήν που κληρονόμησαν από τους γονείς τους και στην οποία παράγουν, προσφέρουν και επιβαρύνονται με τις ίδιες υποχρεώσεις, απολαμβάνοντας όμως λιγότερα δικαιώματα. Στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε τους πάντες, από τις καθαρίστριες και τους σχολικούς φύλακες μέχρι τους υπαλλήλους της ΕΡΤ. Ξέχασε όμως τους ομοφυλόφιλους πολίτες. Πολίτες που όπως φαίνεται δεν συμπεριλαμβάνονται «στην ιστορία, την περηφάνια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού» στις οποίες αναφέρθηκε με δάκρυα στο τέλος της ομιλίας του...

(Τη στιγμή που γράφονται αυτές τις γραμμές δεν γνωρίζουμε αν ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης πρόκειται να αναφερθεί στο θέμα σε δική του ομιλία από το βήμα της Βουλής τη Δευτέρα. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ένας πρωθυπουργός που προβάλλει ως σύνθημά του τη φράση «Δημοκρατία παντού» , το αγνόησε επιδεικτικά.)

Ταυτόχρονα παρακολουθούμε την κυβέρνηση Τσίπρα να ακολουθεί την πεπατημένη της προηγούμενης κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, θέτοντας ως μοναδικό επιτακτικό ζήτημα «δικαιωμάτων» την ελληνοποίηση των μεταναστών δεύτερης γενιάς. Χωρίς στοιχεία, καθώς δεν γνωρίζουμε ούτε για πόσα άτομα μιλάμε, ούτε από ποιες χώρες κατάγονται. Χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που μιλάει για χορήγηση ιθαγένειας μετά από εξατομικευμένη κρίση της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά και όχι μαζικά με βάση κάποιες «τυπικές»προϋποθέσεις. Και την ίδια στιγμή που χώρες της Ευρώπης αντιμετωπίζουν προβλήματα θρησκευτικού εξτρεμισμού ακόμα και από μετανάστες τρίτης και τέταρτης γενιάς. Καθώς ιθαγένεια σημαίνει πάνω απ'όλα παροχή δικαιώματος ψήφου, καταλαβαίνει κανείς ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες και οι πιθανοί κίνδυνοι μιας τέτοιας απόφασης για τους ομοφυλόφιλους πολίτες της χώρας όσο οι ίδιοι συνεχίζουν να στερούνται οποιασδήποτε νομικής κατοχύρωσης.

Κατά τα λοιπά γνωρίζουμε ότι προεκλογικά ο πρωθυπουργός έχει ήδη αποκλείσει τη δυνατότητα υιοθεσίας από ζευγάρια ίδιου φύλου - άρα και τον πολιτικό γάμο, αφού στο ελληνικό οικογενειακό δίκαιο αυτά τα δύο πάνε μαζί. Παραμένει μόνο το ερωτηματικό του συμφώνου συμβίωσης. Θα αναγνωρίσει έστω και αυτό η κυβέρνηση ως μία από τις προτεραιότητές της ή θα εξαντλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο σε ζητήματα «ανεκτικότητας» ψηφίζοντας την ιθαγένεια, όπως ακριβώς έκανε και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου; Θα καταφέρει να πείσει ο Συ.Ριζ.Α τους κυβερνητικούς του εταίρους ή θα αναζητήσει συμμάχους σε άλλα κόμματα;

Μέχρι τώρα είχαμε στην Ελλάδα κυβερνήσεις που παρίσταναν τις ευρωπαϊκές ενώ στην πραγματικότητα έκαναν ελάχιστα για να συγκλίνει ουσιαστικά η Ελλάδα με την Ευρώπη. Σήμερα μια νέα κυβέρνηση δημιουργεί με τις επιλογές της τον πολύ σοβαρό κίνδυνο η Ελλάδα να βρεθεί και τυπικά εκτός Ευρώπης με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τα δικαιώματα των ΛΟΑΔ. Την ίδια στιγμή, μια σειρά από κορυφαίους υπουργούς (όπως ο υπουργός Εξωτερικών και ο υπουργός Άμυνας) εγκαλούνται για ιδιαίτερα στενές σχέσεις με το ρώσικο καθεστώς του προέδρου Πούτιν που χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια την εχθρότητα απέναντι στους ομοφυλόφιλους ως ιδεολογικό υποκατάστατο και μέσο σύμπτυξης συμμαχιών με αντιδραστικές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη. Η ελπίδα έρχεται, αλλά προς το παρόν οι ομοφυλόφιλοι πολίτες της χώρας δικαιούνται να κρατούν μικρό καλάθι...

Ο ΚΟΥΝΕΛΟΘΕΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ

[Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της εφημερίδας Athens Voice όπου μπορείτε να αφήσετε και τα δικά σας σχόλια.]

Στην κινέζικη κουλτούρα, οι ομοφυλόφιλοι έχουν τη δική τους θεότητα.

«Σε Ανατολή και Δύση για πολλά χρόνια οι θρησκείες έσπρωχναν τους ομοφυλόφιλους στο περιθώριο. Όμως η θεία πρόνοια είναι καλοπροαίρετη και η αγάπη είναι το δώρο της προς όλους τους ανθρώπους.» Με αυτά τα λόγια ο Λου Γουέιμινγκ, ένας τριαντάρης ταοϊστής ιερέας από την Ταϊβάν, εξηγεί την απόφασή του να ιδρύσει το 2006 έναν ναό αφιερωμένο στον Του Ερ Σεν ή αλλιώς τον «κουνελοθεό». Μια θεότητα της κινέζικης παράδοσης ξεχασμένη εδώ και αιώνες αφού τόσο οι αυτοκρατορικές όσο και οι κομουνιστικές αρχές προσπάθησαν με κάθε τρόπο να εξαλείψουν τη λατρεία της.

Ο ίδιος ο Λου έχει δώσει όρκο αγαμίας και αρνείται να αποκαλύψει τη σεξουαλικότητά του. Η ιδέα να ιδρύσει στην Ταϊβάν έναν ναό αφιερωμένο στον θεό-προστάτη των ομοφυλόφιλων προέκυψε από τα παράπονα πολλών ομοφυλόφιλων πιστών ότι δεν υπήρχε καμία θεότητα για να εισακούσει τις προσευχές τους. Αντλώντας από την κινέζικη παράδοση, ο Λου αποφάσισε να αναβιώσει τη λατρεία του Του Ερ Σεν («το πνεύμα του κουνελιού» στα κινέζικα). Όσο ζούσε, το πραγματικό όνομα του συγκεκριμένου πνεύματος ήταν Χου Τιανμπάο και ήταν αξιωματούχος στην επαρχία του Φουτζιάν κατά τον 18ο αιώνα, την περίοδο που κυβερνούσε την Κίνα η δυναστεία των Τσινγκ.

Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση ο Χου ερωτεύτηκε παράφορα έναν πανέμορφο νεαρό μανδαρίνο, απεσταλμένο του αυτοκράτορα στην περιοχή. Όταν τον συνέλαβαν να κρυφοκοιτάει μέσα από μία χαραμάδα την ώρα που ο μανδαρίνος έπαιρνε το μπάνιο του, ο Χου ομολόγησε τον θαυμασμό του. Προσβεβλημένος, ο νεαρός ευγενής διέταξε να τον ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου. Μετά την εκτέλεσή του, ο Χου εμφανίστηκε στο όνειρο ενός χωρικού με τη μορφή κουνελιού. Του εξήγησε ότι εγκλημάτησε από αγάπη και γι'αυτό τον λόγο οι θεοί του κάτω κόσμου αποφάσισαν να διορθώσουν την αδικία που έγινε σε βάρος του. Του ανέθεσαν λοιπόν να προστατεύει τους άντρες που τρέφουν επιθυμίες για άλλους άντρες. Ο χωρικός μοιράστηκε το όνειρό του με τους συγχωριανούς του και αυτοί αποφάσισαν να αναγείρουν έναν ναό προς τιμήν του νέου θεού.

Πέρα από την παράδοση, γνωρίζουμε πως η νέα λατρεία γρήγορα βρέθηκε στο στόχαστρο της δυναστείας των Τσινγκ η οποία, επηρεασμένη και από τις πρώτες επαφές της με τη Δύση, αποφάσισε να καταστείλει τη λατρεία θεοτήτων που «προτρέπουν σε ακολασία». Η λατρεία του κουνελοθεού έγινε μυστική, γνωρίζουμε όμως γι'αυτήν από τις αναφορές τοπικών αξιωματούχων προς την κυβέρνηση σύμφωνα με τις οποίες «οι άντρες που αποκτούν τον νεαρό που επιθύμησαν ευχαριστούν το είδωλό τους γεμίζοντας το στόμα του με ζάχαρη και χοιρινά εντόσθια». Για πολλούς μελετητές του κινέζικου πολιτισμού, η συγκεκριμένη λατρεία δεν είναι άσχετη με τον θεσμό των «αδελφικών δεσμών» που ήταν επίσης διαδεδομένος στην επαρχία του Φουτζιάν. Μέσω των «αδελφικών δεσμών» ένας μεγαλύτερος άντρας επισημοποιούσε τη σχέση του με έναν νεότερο τον οποίο αναλάμβανε να «προστατεύει». Μπορούσαν να ζουν μαζί για χρόνια πριν χωρίσουν για να κάνει ο καθένας τη δική του οικογένεια.

Τετράδια όπου οι πιστοί καταγράφουν τις προσευχές τους πριν τα δώσουν στους ιερείς για να τα κάψουν

Σύμφωνα με τον ιερέα Λου, ο κουνελοθεός είναι μια ιδιαίτερα σεμνή θεότητα τόσο λόγω του ατιμωτικού θανάτου του, όσο και εξαιτίας της ταύτισής του με το κουνέλι, ένα πολύ ταπεινό ζώο με το οποίο οι Κινέζοι παρομοιάζουν υποτιμητικά τους ομοφυλόφιλους. Γι αυτό τον λόγο είναι ιδιαίτερα ευγνώμων όταν οι πιστοί απευθύνονται σε αυτόν και κάνει το παν για να εκπληρώσει τις επιθυμίες τους. Προκειμένου να εισακουστούν, οι πιστοί καίνε μέσα στον ναό χάρτινα σημειώματα όπου έχουν καταγράψει τις ευχές τους, αφήνουν προσωπικά είδη ρουχισμού κτλ στον βωμό του θεού για να τα ευλογήσει ή παίρνουν από τον ναό χάρτινα φυλαχτά με ευχές και ξόρκια και τα βάζουν κάτω από το μαξιλάρι τους πριν κοιμηθούν.

Ένα μπλουζάκι τοποθετημένο πάνω στον βωμό για να πάρει την ευλογία του θεού · χάρτινα φυλαχτά.

Ο Λου υπολογίζει πως κάθε χρόνο επισκέπτονται τον ναό εννιά χιλιάδες γκέι και λεσβίες. Ο κινέζικος πολιτισμός μπορεί να μην έχει επηρεαστεί από τη χριστιανική παράδοση, όμως η έμφαση στη δημιουργία οικογένειας και την απόκτηση απογόνων προκαλεί αφόρητες πιέσεις, με αποτέλεσμα ελάχιστοι ομοφυλόφιλοι να εκδηλώνονται ανοιχτά. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η λατρεία του κουνελοθεού μεταφέρθηκε από την επαρχία Φουτζιάν στην Ταϊβάν, ένα νησί που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τις ακτές της Φουτζιάν με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να κατάγεται από τη συγκεκριμένη επαρχία.

Αν και επίσημα παραμένει έδαφος της Κίνας, η Ταϊβάν έχει ντε φάκτο ανεξάρτητη κυβέρνηση από το 1949 όταν κατέφυγαν εκεί οι ηττημένοι δεξιοί του κινέζικου εμφυλίου. Σε αντίθεση με την ηπειρωτική Κίνα, έχει αναπτύξει ένα δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης και είναι το πρώτο ασιατικό κράτος όπου οι ομοφυλόφιλοι ξεκίνησαν να διεκδικούν δημόσια τα δικαιώματά τους. Μάλιστα πριν από μόλις έναν μήνα, βουλευτές της αντιπολίτευσης κατέθεσαν νομοσχέδιο για την αναγνώριση των γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Αν ψηφιστεί, η Ταϊβάν θα γίνει η πρώτη ασιατική χώρα που θεσπίζει τον γάμο για όλους. Όσο για τον κουνελοθεό, θα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αποδείξει ότι ακούει τις προσευχές των πολυάριθμων πιστών του...

---

* Με πληροφορίες από εδώ