H ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας για τις ενδιάμεσες εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Στις εκλογές αυτές οι ψηφοφόροι καλούνται να ανανεώσουν το σύνολο της Βουλής των Αντιπροσώπων, το ένα τρίτο της Γερουσίας και να εκλέξουν τους κυβερνήτες 36 Πολιτειών. Διακύβευμα όλων των αναμετρήσεων, εθνικών και τοπικών, ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου διχάζει τους Δημοκρατικούς, ενώ χρησιμεύει ως ιδεολογικό δόλωμα των Ρεπουμπλικανών για την προσέλκυση συντηρητικών ψηφοφόρων πέρα από την παραδοσιακή εκλογική τους πελατεία. Το άνοιγμα του γάμου στα ζευγάρια του ίδιου φύλου αποτελεί θέμα συζήτησης και μέσα στους κόλπους της αμερικανικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία τάσσεται υπέρ του να έχουν όλοι το δικαίωμα να παντρευτούν ή όχι, αρκετές φωνές του λεγόμενου queer κινήματος ανησυχούν για τις επιβλαβείς, κατά την άποψή τους, συνέπειες που μπορεί να έχει η διαμάχη για την γκέι και λεσβιακή κοινότητα. Η φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ συνοψίζει αυτές τις αντιρρήσεις υπενθυμίζοντας με κάθε ευκαιρία ότι «ο γάμος δεν είναι παρά μία από τις διαθέσιμες επιλογές που έχει ένα ζευγάρι για να οργανώσει τη ζωή του και τη σεξουαλικότητά του». Φοβάται ότι ο γάμος ζευγαριών του ίδιου φύλου θα επιβάλλει καινούρια πρότυπα συμμόρφωσης θέτοντας υπό αμφισβήτηση άλλου τύπου σχέσεις. Θέμα του βιβλίου της Gender Trouble είναι η παραγωγή καινούριων κοινωνικών προτύπων που επιβεβαιώνουν πάντα τις κυρίαρχες φαλλοκρατικές και ετεροφυλοφιλικές αντιλήψεις. Παρόμοια θέση εκφράζει και ο σκηνοθέτης Τζον Γουότερς. Χωρίς να τα απορρίπτει, εκπλήσσεται με την έμφαση που δίνει το κίνημα ΛΟΑΤ σε αιτήματα που σχετίζονται με τη στρατιωτική θητεία και το γάμο. Αρκετές οργανώσεις που αυτο-αποκαλούνται queer τηρούν προς το παρόν διακριτική στάση, καθώς δεν θέλουν να δώσουν επιχειρήματα στον αντίπαλο. Πολλοί ακτιβιστές πάντως θεωρούν ότι η διεκδίκηση του γάμου πηγαίνει κόντρα στην προοδευτική και καταγγελτική παράδοση του γκέι κινήματος. Η Κάρεν ΄Αντριους, λεσβία ακτιβίστρια από τον Καναδά μάχεται για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αλλά απορρίπτει ακόμα και την ιδέα του γάμου. Θεωρεί ότι η διεκδίκησή του αποτελεί οπισθοχώρηση, ιδιαίτερα για αυτούς που ανέκαθεν μάχονταν στο πλευρό του φεμινιστικού κινήματος.

Ο αντίλογος

Για άλλους, ο γάμος παρέχει ένα μοναδικό πλαίσιο ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου πέρα από τα ξενύχτια και τις καταχρήσεις. «Η αναγνώριση του γάμου είναι απαραίτητη προκειμένου να αποβάλλουμε τις κακές συνήθειες που έχουμε αποκτήσει εδώ και δεκαετίες» είναι η άποψη του 28χρονου Τζον Πίτερς, εκπαιδευτικού από τη Νέα Υόρκη. «Βαρέθηκα να γυρνάω στα ίδια μπαράκια εδώ και 15 χρόνια. Η ύπαρξή μας περιστρέφεται γύρω από το ξενύχτι, το σεξ και το αλκοόλ. Ολόκληρη η κοινωνική μας ζωή εξαντλείται στις μπαρότσαρκες. Ο γάμος μπορεί να μας προσφέρει ένα διαφορετικό πλαίσιο ύπαρξης μέσα στην κοινωνία. Το ίδιο απαραίτητο είναι και το δικαίωμα της υιοθεσίας. Με τον σύντροφό μου έχουμε δύο παιδιά. Ζούμε δαφορετικά, γνωρίζουμε άλλους γονείς, πηγαίνουμε μαζί τους στις σχολικές εκδηλώσεις και τους αγώνες.» Ο Πάτρικ Μουρ, μέλος της Act Up πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο για τις εμπειρίες του με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Και αυτός εκφράζει τις ανησυχίες του για το γεγονός ότι η κοινωνική ζωή των γκέι περιορίζεται στα ξενύχτια και τα κλαμπ. «Ειδικά για τις λιγότερο προνομιούχες τάξεις οι έξοδοι σε ντισκοτέκ και νυχτερινά κέντρα είναι η μοναδική μορφή κοινωνικοποίησης, και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί το αλκοόλ και συχνά τα ναρκωτικά». Το ζήτημα των αυτοκαταστροφικών τάσεων πολλών ομοφυλόφιλων και πως αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν βρίσκεται στο επίκεντρο έντονης συζήτησης στους κόλπους της γκέι κοινότητας, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Η διάδοση της χρήσης κρυστάλλων μεταμφεταμίνης, μιας ιδιαίτερα δημοφιλούς ναρκωτικής ουσίας, προσφέρεται συχνά σαν παράδειγμα. Για πολλούς η γκέι κοινότητα πρέπει να προσφέρει στα μέλη της ένα εναλλακτικό κοινωνικό υπόβαθρο, και από αυτή την πεποίθηση πηγάζει ο αγώνας για την αναγνώριση του δικαιώματος στον γάμο και την οικογένεια. Στην πολιτική σκηνή και τα ΜΜΕ η διαμάχη μεταξύ των υπέρμαχων του γάμου και του queer κινήματος ξεπερνά τους παραδοσιακούς ιδεολογικούς διαχωρισμούς. Η Δεξιά δανείζεται τα επιχειρήματα των queers προκειμένου να παραμείνει ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών αποκλειστικό προνόμιο των ετεροφυλόφιλων. Η Αριστερά αντίθετα προβάλει το πρότυπο του υπεύθυνου, παντρεμένου και οικογενειάρχη ομοφυλόφιλου. «Το να θέλει ένας γκέι να κάνει οικογένεια δεν το κάνει αυτόματα συντηρητικό» είναι η άποψη της Λίζα Θορπ, βιβλιοθηκάριου από τη Βιρτζίνια. «Πρέπει να ξεφύγουμε από την παγίδα των ΜΜΕ. Το θέμα είναι να έχει κάποιος το δικαίωμα να παντρευτεί, χωρίς όμως αυτό το δικαίωμα να μετατραπεί σε υποχρέωση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που βρίσκεται πάντα πίσω από κάθε πολιτική διαμάχη στην Αμερική: το χρήμα! Η μέλλουσα αγορά των γκέι γάμων στις Η.Π.Α. υπολογίζεται σε εκατομμύρια δολάρια. Όπως συχνά συμβαίνει εδώ, η αγορά τελικά θα επιβάλλει την άποψή της». Η Μεγκ, σύντροφος της Λίζα συνεχίζει: «Η διαμάχη για το γάμο αφορά πάνω από όλα την ανώτερη και μεσαία τάξη. Φανταστείτε δύο τραπεζίτες που παντρεύονται στη Βοστώνη με τρία παιδιά και ένα Βόλβο. Στο φτωχό Νότο όμως η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Εκεί οι γκέι, και ειδικά όσοι ανήκουν σε μειονότητες όπως οι μαύροι και οι λατίνοι, έχουν να αντιμετωπίσουν τη βία και την καταπίεση μέσα στις ίδιες τις οικογένειες και τα σχολεία τους. Η διαμάχη γύρω από το γάμο δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε άλλα ζητήματα, εξίσου επείγοντα».