.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2006

H ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας για τις ενδιάμεσες εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Στις εκλογές αυτές οι ψηφοφόροι καλούνται να ανανεώσουν το σύνολο της Βουλής των Αντιπροσώπων, το ένα τρίτο της Γερουσίας και να εκλέξουν τους κυβερνήτες 36 Πολιτειών. Διακύβευμα όλων των αναμετρήσεων, εθνικών και τοπικών, ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου διχάζει τους Δημοκρατικούς, ενώ χρησιμεύει ως ιδεολογικό δόλωμα των Ρεπουμπλικανών για την προσέλκυση συντηρητικών ψηφοφόρων πέρα από την παραδοσιακή εκλογική τους πελατεία. Το άνοιγμα του γάμου στα ζευγάρια του ίδιου φύλου αποτελεί θέμα συζήτησης και μέσα στους κόλπους της αμερικανικής ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Αν και η συντριπτική πλειοψηφία τάσσεται υπέρ του να έχουν όλοι το δικαίωμα να παντρευτούν ή όχι, αρκετές φωνές του λεγόμενου queer κινήματος ανησυχούν για τις επιβλαβείς, κατά την άποψή τους, συνέπειες που μπορεί να έχει η διαμάχη για την γκέι και λεσβιακή κοινότητα. Η φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ συνοψίζει αυτές τις αντιρρήσεις υπενθυμίζοντας με κάθε ευκαιρία ότι «ο γάμος δεν είναι παρά μία από τις διαθέσιμες επιλογές που έχει ένα ζευγάρι για να οργανώσει τη ζωή του και τη σεξουαλικότητά του». Φοβάται ότι ο γάμος ζευγαριών του ίδιου φύλου θα επιβάλλει καινούρια πρότυπα συμμόρφωσης θέτοντας υπό αμφισβήτηση άλλου τύπου σχέσεις. Θέμα του βιβλίου της Gender Trouble είναι η παραγωγή καινούριων κοινωνικών προτύπων που επιβεβαιώνουν πάντα τις κυρίαρχες φαλλοκρατικές και ετεροφυλοφιλικές αντιλήψεις. Παρόμοια θέση εκφράζει και ο σκηνοθέτης Τζον Γουότερς. Χωρίς να τα απορρίπτει, εκπλήσσεται με την έμφαση που δίνει το κίνημα ΛΟΑΤ σε αιτήματα που σχετίζονται με τη στρατιωτική θητεία και το γάμο. Αρκετές οργανώσεις που αυτο-αποκαλούνται queer τηρούν προς το παρόν διακριτική στάση, καθώς δεν θέλουν να δώσουν επιχειρήματα στον αντίπαλο. Πολλοί ακτιβιστές πάντως θεωρούν ότι η διεκδίκηση του γάμου πηγαίνει κόντρα στην προοδευτική και καταγγελτική παράδοση του γκέι κινήματος. Η Κάρεν ΄Αντριους, λεσβία ακτιβίστρια από τον Καναδά μάχεται για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αλλά απορρίπτει ακόμα και την ιδέα του γάμου. Θεωρεί ότι η διεκδίκησή του αποτελεί οπισθοχώρηση, ιδιαίτερα για αυτούς που ανέκαθεν μάχονταν στο πλευρό του φεμινιστικού κινήματος.

Ο αντίλογος

Για άλλους, ο γάμος παρέχει ένα μοναδικό πλαίσιο ανάπτυξης της προσωπικότητας του ατόμου πέρα από τα ξενύχτια και τις καταχρήσεις. «Η αναγνώριση του γάμου είναι απαραίτητη προκειμένου να αποβάλλουμε τις κακές συνήθειες που έχουμε αποκτήσει εδώ και δεκαετίες» είναι η άποψη του 28χρονου Τζον Πίτερς, εκπαιδευτικού από τη Νέα Υόρκη. «Βαρέθηκα να γυρνάω στα ίδια μπαράκια εδώ και 15 χρόνια. Η ύπαρξή μας περιστρέφεται γύρω από το ξενύχτι, το σεξ και το αλκοόλ. Ολόκληρη η κοινωνική μας ζωή εξαντλείται στις μπαρότσαρκες. Ο γάμος μπορεί να μας προσφέρει ένα διαφορετικό πλαίσιο ύπαρξης μέσα στην κοινωνία. Το ίδιο απαραίτητο είναι και το δικαίωμα της υιοθεσίας. Με τον σύντροφό μου έχουμε δύο παιδιά. Ζούμε δαφορετικά, γνωρίζουμε άλλους γονείς, πηγαίνουμε μαζί τους στις σχολικές εκδηλώσεις και τους αγώνες.» Ο Πάτρικ Μουρ, μέλος της Act Up πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο για τις εμπειρίες του με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Και αυτός εκφράζει τις ανησυχίες του για το γεγονός ότι η κοινωνική ζωή των γκέι περιορίζεται στα ξενύχτια και τα κλαμπ. «Ειδικά για τις λιγότερο προνομιούχες τάξεις οι έξοδοι σε ντισκοτέκ και νυχτερινά κέντρα είναι η μοναδική μορφή κοινωνικοποίησης, και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί το αλκοόλ και συχνά τα ναρκωτικά». Το ζήτημα των αυτοκαταστροφικών τάσεων πολλών ομοφυλόφιλων και πως αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν βρίσκεται στο επίκεντρο έντονης συζήτησης στους κόλπους της γκέι κοινότητας, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Η διάδοση της χρήσης κρυστάλλων μεταμφεταμίνης, μιας ιδιαίτερα δημοφιλούς ναρκωτικής ουσίας, προσφέρεται συχνά σαν παράδειγμα. Για πολλούς η γκέι κοινότητα πρέπει να προσφέρει στα μέλη της ένα εναλλακτικό κοινωνικό υπόβαθρο, και από αυτή την πεποίθηση πηγάζει ο αγώνας για την αναγνώριση του δικαιώματος στον γάμο και την οικογένεια. Στην πολιτική σκηνή και τα ΜΜΕ η διαμάχη μεταξύ των υπέρμαχων του γάμου και του queer κινήματος ξεπερνά τους παραδοσιακούς ιδεολογικούς διαχωρισμούς. Η Δεξιά δανείζεται τα επιχειρήματα των queers προκειμένου να παραμείνει ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών αποκλειστικό προνόμιο των ετεροφυλόφιλων. Η Αριστερά αντίθετα προβάλει το πρότυπο του υπεύθυνου, παντρεμένου και οικογενειάρχη ομοφυλόφιλου. «Το να θέλει ένας γκέι να κάνει οικογένεια δεν το κάνει αυτόματα συντηρητικό» είναι η άποψη της Λίζα Θορπ, βιβλιοθηκάριου από τη Βιρτζίνια. «Πρέπει να ξεφύγουμε από την παγίδα των ΜΜΕ. Το θέμα είναι να έχει κάποιος το δικαίωμα να παντρευτεί, χωρίς όμως αυτό το δικαίωμα να μετατραπεί σε υποχρέωση. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που βρίσκεται πάντα πίσω από κάθε πολιτική διαμάχη στην Αμερική: το χρήμα! Η μέλλουσα αγορά των γκέι γάμων στις Η.Π.Α. υπολογίζεται σε εκατομμύρια δολάρια. Όπως συχνά συμβαίνει εδώ, η αγορά τελικά θα επιβάλλει την άποψή της». Η Μεγκ, σύντροφος της Λίζα συνεχίζει: «Η διαμάχη για το γάμο αφορά πάνω από όλα την ανώτερη και μεσαία τάξη. Φανταστείτε δύο τραπεζίτες που παντρεύονται στη Βοστώνη με τρία παιδιά και ένα Βόλβο. Στο φτωχό Νότο όμως η εικόνα είναι τελείως διαφορετική. Εκεί οι γκέι, και ειδικά όσοι ανήκουν σε μειονότητες όπως οι μαύροι και οι λατίνοι, έχουν να αντιμετωπίσουν τη βία και την καταπίεση μέσα στις ίδιες τις οικογένειες και τα σχολεία τους. Η διαμάχη γύρω από το γάμο δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε άλλα ζητήματα, εξίσου επείγοντα».

24 σχόλια:

erva_cidreira είπε...

Εύγε σου!
Με κάθε καινούργια μετάφρασή σου βάζεις όλο και πιο ψηλά τον πήχη της ενημέρωσης και του προβληματισμού.
Το συγκεκριμένο κείμενο συμπυκνώνει με εξαιρετικό τρόπο τις διαφορετικές απόψεις εντός του γκέι κινήματος σχετικά με τον γάμο και θα άξιζε να το συζητήσουμε διεξοδικότερα, ακόμη κι αν χρειαστεί - ίσως - να διαφωνήσουμε.

gay super hero είπε...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Βεβαίως αν θέλεις τη δική μου άποψη, ο κάθε ενήλικας πρέπει να έχει το δικαίωμα να παντρευτεί αυτόν που θέλει. Τελεία και παύλα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να πιθηκίζουμε ετεροφυλοφιλικά σχήματα που, μεταξύ μας, δεν είναι και ιδιαίτερα επιτυχημένα. Είναι όμως χαρακτηριστικό πως οι ομοφοβικοί σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τα επιχειρήματα περί "υποχρεωτικού ριζοσπαστισμού" των γκέι που δεν θα έπρεπε να τολμούν να ζητάνε πράγματα όπως ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών κτλ. Αντίστοιχα δήθεν "προοδευτικά" επιχειρήματα από τα δεξιά ακούμε πολύ συχνά και στην Ελλάδα και αυτός ο παραλληλισμός ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο.

gay super hero είπε...

Να συμπληρώσω και κάτι άλλο. Είμαι σαφώς υπέρ του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου να επιλέγει το σύντροφο της ζωής του και αυτό να αναγνωρίζεται από την πολιτεία. Επίσης δεν θεωρώ επ' ουδενί ότι το να είναι κάποιος καλός ή κακός γονιός έχει να κάνει με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Από κει όμως μέχρι το να προτείνουμε το γάμο και την τεκνοποίηση ως πανάκεια μέσω της οποίας θα ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι ή θα απομακρυνθούμε από τις κακές επιρροές υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Το να λες ότι θέλω να παντρευτώ ή να μεγαλώσω ένα παιδί γιατί αυτό μου δίνει περισσότερες ευκαιρίες να διευρύνω τον κοινωνικό και επαγγελματικό μου κύκλο και να "ενταχθώ" στην κοινωνία είναι κατά την άποψή μου ένα θλιβερό επιχείρημα. Δυστυχώς όπως και οι περισσότεροι ετεροφυλόφιλοι γονείς έτσι και οι γκέι δείχνουν να βλέπουν την ανατροφή των παιδιών ως μία καθαρά εγωιστική υπόθεση.

Κώστας είπε...

gay super hero

Με κάλυψες απόλυτα με τα σχόλια σου.

Τα είπες όλα!

erva_cidreira είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
erva_cidreira είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
erva_cidreira είπε...

Κατ’ αρχήν να πω ότι η ομοφυλοφοβία δεν αποτελεί αποκλειστικότητα κανενός πολιτικού χώρου. Υπάρχει, δυστυχώς, σε όλους. Και στη ρητορική της δεν διστάζει να χρησιμοποιεί όλα τα πιθανά επιχειρήματα.
Αυτό που ένα σοβαρό γκέι κίνημα οφείλει, κατά τη γνώμη μου, να κάνει είναι να δουλέψει πάνω στην ταυτοτική συνείδηση, να διεκδικήσει πολιτική ισονομία και να αγωνιστεί για κάποιο βαθμό πολιτισμικής αυτονομίας, γιατί όπως πολύ σωστά επισημαίνεις τα ετεροφυλοφιλικά πρότυπα ούτε πετυχημένα είναι, ούτε υποχρεωτικά κατάλληλα για εμάς.
Είναι δε πολύ σημαντικό μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία να καταφέρουμε να διατηρήσουμε τον πλουραλισμό των απόψεων μας και να αναπτύξουμε την ταυτοτική αλληλεγγύη.
Σχετικά με τη θεωρία queer και τους θιασώτες της το «πρόβλημα» είναι ότι μέσα από την έντονη θεωρητικολογία για συχνά πολύ πρακτικά θέματα της καθημερινής ζωής λειτουργούν από-πολικοποιητικά, καλλιεργώντας μια μεταμοντέρνα στάση ατομικισμού. Είναι ευτύχημα όμως ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα διατηρούν χαμηλά τους τόνους.
Και βέβαια εκτός από τον γάμο και την ομογονεϊκότητα (υιοθεσία και γονική μέριμνα), μην το ξεχνάμε, μένει πάντα το ζήτημα των θεμάτων των σχετικών με την ταυτότητα φύλου. Το πιο δύσκολο κομμάτι.

gay super hero είπε...

Kαταρχάς νομίζω ότι είναι καλό να χρησιμοποιούμε μια λιγότερο ξύλινη γλώσσα, ιδίως όταν θέλουμε να καταγγείλουμε την έντονη θεωρητικολογία και να απευθυνθούμε σε ένα ευρύ κοινό που δεν αποτελείται κατ'ανάγκην από κοινωνικούς επιστήμονες. Τώρα ως προς την ουσία μου κάνει εντύπωση πως το θέμα του γάμου αποδεικνύεται πάντα ιδιαίτερα "ζουμερό" από άποψη σχολίων σε σχέση με άλλα θέματα. Χωρίς να θέλω να παραγνωρίσω το γάμο (που αποτελεί κατά την άποψή μου βασικό ανθρώπινο δικαίωμα) νομίζω ότι πολύ πιο επείγοντα είναι τα θέματα που σχετίζονται με τη βία και την καταπίεση, λεκτική, ψυχολογική ακόμα και σωματική που υφίστανται οι γκέι μέσα στην κοινωνία και την οικογένεια. Καταπίεση την οποία συχνά εσωτερικεύουν με ολέθρια ψυχολογικά αποτελέσματα.

erva_cidreira είπε...

Λογικό είναι το θέμα του γάμου να είναι το πιο «ζουμερό», αφού προσφέρει, μέσω μιας διευρυμένης πια αντίληψης για το τι είναι οικογένεια, την πολυπόθητη ορατότητα.
Αν και η πραγματική αλλαγή θα έρθει μόνο με την ομογονεϊκότητα, που θα αναγκάσει να υπάρξουν αλλαγές στο επίπεδο της γλώσσας και της παιδείας, τους κατ’ εξοχήν μηχανισμούς αναπαραγωγής της ετεροκανονικότητας.
Με δεδομένες αυτές τις κατακτήσεις τα θέματα που επισημαίνεις παλεύονται ευκολότερα. Π.χ. οι ισπανοί ήδη ξεκίνησαν τον αγώνα τους κατά της λεκτικής και σωματικής βίας, έχοντας όμως πλέον το νόμο με το μέρος τους. Αντιλαμβάνεσαι ότι έτσι από την άμυνα περνάνε στην επίθεση. Τεράστια διαφορά.
Υγ. Ομολογώ, τέλος, ότι δεν κατάλαβα σε ποιον ακριβώς απευθύνεις την επίπληξη περί ξύλινης γλώσσας.

gay super hero είπε...

Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Οι διακρίσεις και η καταπίεση θα λήξουν μόνο όταν αποκτήσουμε πλήρως το δικαίωμα στην οικογένεια, ή η κοινωνία θα μας παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα μόνο αν πάψει να μας αντιμετωπίζει ρατσιστικά; Ομολογώ ότι είμαι πιο κόντά στη δεύτερη εκδοχή. Πρώτα η ισπανική και άλλες κοινωνίες έμαθαν να ανέχονται το διαφορετικό μετά από αγώνες δεκαετιών και μετά προχώρησαν παραπέρα. Αν δεν περάσεις από το Α πώς θα καταλήξεις στο Ω; Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι με τις ανάλογες νομοθετικές αλλαγές, η κοινωνία θα "αναγκαστεί" με σφιγμένα δόντια να ανεχτεί μία ομάδα του πληθυσμού. Μήπως απλώς ομολογούν ότι με δεδομένη την έλλειψη κοινωνικής δράσης των άμεσα ενδιαφερόμενων, ελπίζουν ο νομοθέτης να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και η αλλαγή να επιβληθεί από πάνω προς τα κάτω; Πάντως προσωπικά δεν θέλω να με ανέχονται μόνο και μόνο επειδή δέχομαι να διαιωνίσω την αιώνια σύμβαση περί γάμου, παιδιών κτλ, αλλά ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα που μπορεί να θέλει ή όχι να ασκήσει αυτό του το δικαίωμα. Ούτε θεωρώ ότι η ομογονεϊκότητα χρειάζεται για να επέλθουν αλλαγές στο επίπεδο "της παιδείας και της γλώσσας". Οι άνθρωποι και οι σχέσεις που αναπτύσσουν δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μέσο επίτευξης πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων στόχων. Απλά εφόσον υπάρχουν παιδιά που έρχονται στον κόσμο και ενήλικοι που έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν το ρόλο του γονέα, δεν βλέπω πως μπορεί κάποιος να κάνει ρατσιστικούς διαχωρισμούς σχετικά με το ποιος (και με ποιον τρόπο) μπορεί να γίνει γονέας και ποιος όχι.

erva_cidreira είπε...

Ας ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο κράτος, άλλο κοινωνία.
Από το κράτος, ως πολίτης με υποχρεώσεις, απαιτείς τα δικαιώματα που σου αναλογούν.
Από την κοινωνία μπορείς να ελπίζεις σε αποδοχή ή ανοχή, αλληλεγγύη ή τουλάχιστον όχι διακρίσεις, ενσωμάτωση ή κάποιου βαθμού αυτονομία.
Έχοντας όμως τον νόμο με το μέρος σου παλεύεις με ατού κι αν το κάνεις έξυπνα μπορείς να αντισταθμίσεις την (μονίμως) περιορισμένη δύναμή σου.
Όσο για την ομογονεϊκότητα, επίσης ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αφορά μόνον τους ομοφυλόφιλους γονείς, αλλά και τα ομοφυλόφιλα παιδιά. Επιτέλους θα υπάρχει και γι’ αυτά ένα δικό τους οικογενειακό μοντέλο στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, ακόμη κι αν τα ίδια είχαν την «ατυχία» να γεννηθούν σε οικογένεια ετεροφύλων.
Κατά τα άλλα ούτε ο γάμος ούτε η ομογονεϊκότητα (θα) είναι υποχρεωτικά για κανέναν.

To Μπρίκι είπε...

1)[]..εφόσον υπάρχουν παιδιά που έρχονται στον κόσμο και ενήλικοι που έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν το ρόλο του γονέα, δεν βλέπω πως μπορεί κάποιος να κάνει ρατσιστικούς διαχωρισμούς σχετικά με το ποιος (και με ποιον τρόπο) μπορεί να γίνει γονέας και ποιος όχι..[]

Μαζί με όλα τα πάρα πολύ ενδιαφέροντα που πολύ ορθά διατυπώθηκαν και απο τους 2 να πώ ότι το παραπάνω σχόλιο θα έπρεπε να είναι η ουσία του θέματος που όμως διαφεύγει απο τον πολύ κόσμο.
Τα παιδιά για να μεγαλώσουν χρειάζονται αγάπη και ενα αρμονικό περιβάλλον. Τα παραδείγματα απο την πραγματική ζωή εκεί έξω αυτό δείχνουν. Ένα παιδί χρειάζεται συναισθηματική ασφάλεια. Και αυτήν μπορούν να την παρέχουν και ομοφυλόφιλοι γονείς.

2)[]..Έχοντας όμως τον νόμο με το μέρος σου παλεύεις με ατού κι αν το κάνεις έξυπνα μπορείς να αντισταθμίσεις την (μονίμως) περιορισμένη δύναμή σου...[]

Για να φτάσουν οι Ισπανοί στο επίπεδο που βρίσκονται συσπειρώθηκαν και έβαλαν στην άκρη την γκρίνια και τον αρνητισμό του στυλ 'αφου τίποτα δεν θα γίνει γιατί να τρέξω'.

Είναι ένα γενικότερο κακό - τουλάχιστον για τα Ελληνικά δεδομένα. Ως πολίτες (στη σχέση μας με το κράτος δηλαδή) έχουμε μόνο δικαιώματα, ως ιδιώτες είμαστε περιθωριοποιημένοι (ως μέλη του κοινωνικού συνόλου)

Υ.Γ. Όπως καταλάβατε επιστρέφουμε μετά το τροχαίο αργά και σταθερά. Σύντομα θα βρείτε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τους γάμους των ομοφυλοφίλων.

Καλή μας μέρα

gay super hero είπε...

Περαστικά σου! Δεν γνώριζα τους λόγους της απουσίας σου, απ'ο,τι βλέπω όμως επιστρέφεις δυναμικά! Εύχομαι να μην είναι κάι σοβαρό.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, και απαντάω στον έρβα, σε μια δημοκρατική κοινωνία οι νόμοι πρέπει να χαίρουν της συναίνεσης μεγάλης μερίδας των πολιτών (στην Ισπανία πολύ πριν τη νομιμοποίηση του γάμου, το 60% των πολιτών τασσόταν υπέρ. Στη Γαλλία πλέον τα ποσοστά είναι τα ίδια με αποτέλεσμα σύσσωμη η Αριστερά να υπόσχεται ότι θα το πράξει όταν έρθει στην εξουσία. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι 30%). Δυστυχώς τα δικαιώματα δεν χαρίζονται σε κανέναν. Απαιτείται κοινωνική δράση αλλά και δράση σε προσωπικό επίπεδο (οικογενειακό, φιλικό περιβάλλον κτλ.) για να "γυρίσει ο ήλιος". Οι νομοθετικές παρεμβάσεις δεν θά'ρθουν από μόνες τους ούτε μπορούν να επιβληθούν απ'έξω (βλέπε Ευρωπαϊκή 'Ενωση).
Τέλος ας μην φετιχοποιούμε τόσο πολύ το γάμο και τη γονεϊκότητα. Να μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι ο τελικός στόχος, το επιστέγασμα του αγώνα. Ας μην πέσουμε στην παγίδα των αμερικανών που ζητώντας "ή γάμο ή τίποτα" το μόνο που κατάφεραν ήταν να συσπειρώσουν τους αντιπάλους τους. Η σταδιακή προσέγγιση των ευρωπαϊκών χωρών που επιδιώκουν την πρακτική συνεννόηση αντί της ιδεολογικής σύγκρουσης εκ του αποτελέσματος είναι πολύ πιο επιτυχημένη.

erva_cidreira είπε...

Αν έπρεπε οι νόμοι να έχουν την κοινωνική συναίνεση σώνει και καλά, θα ήμασταν ακόμη στον Μεσοπόλεμο. Ο Νομοθέτης, βλέπεις, δεν εκφράζει μόνο τη βούληση της κοινωνίας, αλλά συχνά την εκπαιδεύει και την καθοδηγεί.
Και όσον αφορά στις δημοσκοπήσεις, ας αποφασίσει η όποια κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τα ΜΜΕ για να αλλάξει το κλίμα ομοφυλοφοβίας με προβολή θετικών εικόνων των ομοφυλοφίλων και να δεις πώς τα ποσοστά θα ανέβουν αμέσως κι εδώ (δες περίπτωση Χιλής).
Από την άλλη ασφαλώς μπορούν να υπάρξουν νομοθετικές παρεμβάσεις από έξω. Η εμπειρία μας από τη συμμετοχή μας στην ΕΕ τόσα χρόνια αυτό δείχνει. Άλλο αν στο ζήτημα των gay rights κάτι τέτοιο δεν φαίνεται, προς το παρόν, ορατό στον ορίζοντα.
Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι πού τελικά διαφωνούμε. Προφανώς η από τα πάνω μεταρρύθμιση δεν εμποδίζει την από τα κάτω δράση του γκέι κινήματος. Το ζήτημα είναι να έχουμε καθαρή εικόνα του πού θέλουμε να φτάσουμε, πώς και σε πόσο χρόνο. Γιατί η ζωή όλων μας είναι πεπερασμένη και η υπομονή μας ακόμη περισσότερο, ενώ στο εντωμεταξύ καινούργιες γενιές ομοφυλόφιλων στερούνται τις ευκαιρίες να ευτυχήσουν. Ή μήπως όχι;

Κορίτσια, περαστικά. Είχα διαβάσει το σχετικό ποστ σας, αλλά δεν κατάλαβα ότι σας αφορούσε προσωπικά.

gay super hero είπε...

'Ερβα η εμπειρία που έχουμε από τη μέχρι τώρα συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση είναι ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ή νόμος που έρχεται απ'έξω απλά παραμένει ανενεργός και διακοσμητικός εφόσον προσκρούει στις βαλκάνιες πραγματικότητες της ελληνικής κοινωνίας. Οι κυβερνήσεις δεν ρίχνουν το έλλειμμα, απλά μαγειρεύουν τα οικονομικά στοιχεία, τα οικοσυστήματα χαρακτηρίζονται "προστατευμένα" ενώ κανείς δεν τα προστατεύει ουσιαστικά από τους κυνηγούς και τους εμπρηστές, το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους ποτέ δεν σταμάτησε αν και παράνομο, το κοκορέτσι συνεχίζει να βρίσκεται στις προθήκες των κρεοπωλείων κτλ, κτλ. Αυτή τη βαλκάνια πραγματικότητα πρέπει να αλλάξουμε, μετά οι νόμοι θα αλλάξουν από μόνοι τους.

erva_cidreira είπε...

Ξέρεις, όταν ο νόμος υπάρχει, ανενεργός ή όχι, μπορώ να τον επικαλεστώ, να προσφύγω, να δικαιωθώ, να αποζημιωθώ, έστω κι αργά, έστω και με πολύ κόπο.
Αλλιώς, θα πρέπει να περιμένω πότε θα αλλάξει τις σκοταδιστικές του αντιλήψεις ο κάθε ομοφυλοφοβικός ή να περιορίσει την ιδιοτέλειά του ο κάθε συμφεροντολόγος ετεροφυλόφιλος για να μου επιτραπεί να ζήσω κι εγώ τη ζωή που δικαιούμαι.
Ίσως σε μιαν άλλη ζωή...
Παρεμπιπτόντως, προχθές ο Αρχιεπίσκοπος συνόψισε υποδειγματικά τους φόβους των κάθε είδους αντιδραστικών: γάμος ομοφύλων και ομογονεϊκότητα.

gay super hero είπε...

Δεν νομίζω ότι συνόψισε κανένα φόβο, απλά χρησιμοποιεί κάποια πράγματα για να συσπειρώσει την αντίδραση και καλά θα κάνουμε να μην πέσουμε στην παγίδα του. Παρεμπιπτόντως απ'ό,τι γνωρίζω, εδώ και ένα χρόνο υπάρχει νομοθεσία (εισαγόμενη από την Ε.Ε., με πρωτοβουλία όμως Ελληνίδας Επιτρόπου) που απαγορεύει οποιαδήποτε διάκριση στο χώρο της εργασίας βάσει της φυλής, της εθνικότητας, του σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. Κανένας δεν έχει προσφύγει πουθενά, ενώ η επιτροπή κατά των διακρίσεων που προβλέπεται από το νόμο είναι ουσιαστικά ανενεργή. Και η βία εναντίον μας είναι παράνομη αλλά σπάνια την καταγγέλουμε. Άν οι ίδιοι δεν συνειδητοποιηθούμε και δεν πιέσουμε για κάποια πράγματα, όσοι νόμοι και να γίνουν θα μένουν κενό γράμμα.

Ανώνυμος είπε...

γεια gay super hero! Πρώτη φορά διαβάζω το blog σου και θέλω απλά να σου πω ενα μπράβο και συνέχισε! Σπάνιο να διαβάζεις στο ίδιο κείμενο λόγο και αντίλογο για ένα τόσο σημαντικό θέμα.

φιλια

gay super hero είπε...

S'efxaristo poly gia ta kala sou logia city girl! Kai to diko sou blog poly endiaferon!

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας, λέγομαι Σταύρος Γιαννακόπουλος. Μου συνέστησαν φίλοι να διαβάσω την ιστοσελίδα σου. Έχω πραγματικά εκπλαγεί από τον τρόπο γραφής σου, κατ' αρχήν, αλλά και από τις απόψεις σου εν γένει.
Δεν χορταίνω να διαβάζω όλα όσα γράφεις αλλά και να τα προτείνω και σε φίλους.
Τώρα όσο για τον γάμο, να σας πω τη γνώμη μου και εγώ. Συμφωνώ με τον Έρβα πως είναι αναγκαιότητα το κράτος να θεσπίσει νόμους που να προστατεύουν τους πολίτες του και να προάγουν τον πολιτισμό. Πολύ σωστά είπες πως αν περιμέναμε να αποδεχτούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, όλοι οι κάτοικοι,τότε ούτε οι γυναίκες θα είχαν δικαίωμα ψήφου σήμερα ,ούτε η ομοφυλοφιλία θα είχε απενοχοποιηθεί και τα διαζύγια θα ήταν πολύ μακρινό όνειρο για τις βιασμένες και ξυλοκοπημένες γυναίκες, αφού οι άντρες θα είχαν το δικαίωμα να αποφασίζουν κατά βούληση και συμφέρον. Ίσως λοιπόν να ήμασταν ακόμη πολύ πριν τον μεσοπόλεμο εκεί κάπου στον Μεσαίωνα.
Με εσένα φίλτατε Υπερήρωα συμφωνώ πως πρέπει ο καθένας από εμάς να κάνει κοινωνικό έργο, ευαισθητοποιώντας τους συγγενείς και φίλους αλλά και μέσω συλλογικής δράσης όπως ΛΟΑΤ κινήματα και φεστιβάλ υπερηφάνειας.
Η ελληνική κοινωνία θα είναι έτοιμη, όταν εμείς που γνωρίζουμε, την εκπαιδεύσουμε και τη μορφώσουμε-επιμορφώσουμε.Η γνώση και η ενημέρωση πρέπει να γίνει το όπλο μας και ο στόχος μας.
Ο συνδυασμός, λοιπόν, της κοινωνικής ευαισθητοποίησης, ευσυνειδησίας και αφύπνισης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, παραλλήλως, με τη θέσπιση νόμων που να τα προστατεύουν, είναι η χρυσή τομή των απόψεων σας. Αυτό έχω να προτείνω.
Να σας πω σε όλους εύγε και να συνεχίσετε να γράφετε τόσο όμορφα και να δίνεται κουράγιο σε όλους εμάς. Σας ευχαριστώ πολύ.
Σταύρος Γιαννακόπουλος
Μέλος του ανθρωπιστικού κινήματος
www.bepositive.gr

gay super hero είπε...

Σταύρο, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Να διευκρινήσω όμως κάτι για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: όπως μπορείς να διαβάσεις και σε προηγούμενο ποστ μου ("Περιεχόμενο του Μπλογκ"), εγώ δεν γράφω τίποτα, απλώς μεταφράζω! Μπορείς αν θέλεις να με επαινέσεις για την απόδοση στα ελληνικά, αλλά πάντως όχι για το περιεχόμενο! Και κάτι άλλο. Για μένα οι μεταφράσεις είναι απλά ένα χόμπι, το κάνω γιατί θέλω ορισμένα κείμενα που θεωρώ σημαντικά να υπάρχουν στα ελληνικά και να είναι διαθέσιμα σε όλους. Δεν θεωρώ ότι αυτό που κάνω είναι "κοινωνική προσφορά". Αυτό που κάνεις εσύ, ο εθελοντισμός και ο ακτιβισμός, να διαθέτεις χρόνο από την προσωπική σου ζωή, μόνο αυτό έχει σημασία. Κι εγώ τέτοιες δάφνες δεν μπορώ να διεκδικήσω.

Ανώνυμος είπε...

συγχαρητηρια για το blog. αξιεπαινη προσπαθεια . καλη συνεχεια! :)

desiderius είπε...

Agaphte GSH,

(Den vrhka to e-mail sou, kai anagkastika sou stelnw to parakatw ws sxolio se ena palio post, wste na meinei metaksu mas,afou den afora kanenan allon.)

Kapoio provlhma sto systhma, h kapoios kakentrexhs, diegrapse apo pantou to blog mou. Twra to URL "desiderius1982,blogspot.com" to exei karpw8ei allos, kai exei valei ekei ena blog-fantasma.

Suntoma 8a epanel8w sto posting, sto neo blog pou eftiaksa - ektos Blogger fusika.

Den mporw kan na valw ena link sthn palia dieu8unsh gia na prow8w tous episkeptes sto neo blog, epeidh thn exei parei allos. Den 8a mporoun loipon na me ksanavroun polloi ap' osous anagnwstes eixa. 8ermh paraklhsh: Antikatasthse sto link pou mou ekanes thn timh na exeis gia to blog mou th swsth nea dieu8umsh:

DESIDERIUS82.WORDPRESS.COM

Euxaristw eilikrinws.
Desiderius (Nikos)

gay super hero είπε...

Ok my friend. It is done;)