Μπορεί το Φεστιβάλ να έχει τελειώσει εδώ και μια εβδομάδα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Γιατί αν περιμέναμε από το Δανίκα δεν θα τα μαθαίναμε ποτέ ;-)
Τρία από τα τέσσερα βραβεία του "Δεκαπενθημέρου των Σκηνοθετών" κέρδισε η ταινία του 19χρονου γαλλοκαναδού Ξαβιέ Ντολάν "Σκότωσα τη μητέρα μου" που αναφέρεται στην πολύ δύσκολη σχέση ενός γκέι εφήβου με τη μητέρα του. Στην ταινία, που είχε συζητηθεί ακόμα και για το Χρυσό Φοίνικα, πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης. Το τρέιλερ φαίνεται πολύ καλό πάντως - αν και δυστυχώς δεν μπόρεσα να το βρω υποτιτλισμένο στα αγγλικά.
Το βραβείο σεναρίου του φεστιβάλ κέρδισε η ταινία "Ανοιξιάτικη Μέθη" του κινέζου σκηνοθέτη Λου Γε. Η "Μέθη" προκάλεσε τόση αίσθηση με τις τολμηρές σκηνές της που πολλοί την χαρακτηρίζουν "το κινέζικο Shortbus". Μια γυναίκα προσλαμβάνει έναν ντέτεκτιβ καθώς υποψιάζεται ότι ο άντρας της την απατά - αλλά θα ανακαλύψει ότι την απατά με έναν άλλον άντρα. Το φιλμ γυρίστηκε μυστικά στη Νανκίν καθώς οι κινεζικές αρχές έχουν απαγορεύσει στο σκηνοθέτη να γυρίζει ταινίες για μια πενταετία λόγω του πολιτικού θέματος της προηγούμενης απόπειράς του με τα "Θερινά Ανάκτορα".
Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε στο φεστιβάλ και η ταινία του ισραηλινου σκηνοθέτη Xαϊμ Ταμπακμάν "Μάτια Ορθάνοιχτα" που καταπιάνεται με το εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα της ομοφυλοφιλίας στις κοινότητες των ορθόδοξων εβραίων. Ένας χασιδιστής κρεοπώλης, σεβάσμιος οικογενειάρχης και πατέρας τεσσάρων παιδιών γνωρίζει έναν νεαρο που ήρθε στην Ιερουσαλήμ για να σπουδάσει το Ταλμούδ αλλά δεν έχει ούτε σπίτι ούτε χρήματα. Τον προσλαμβάνει σαν βοηθό του και σιγά-σιγά τον ερωτεύεται.
"Για τους ορθόδοξους εβραίους δεν τίθεται καν θέμα αποδοκιμασίας της ομοφυλοφιλίας - είναι κάτι που απλά δεν υφίσταται" δηλώνει ο σκηνοθέτης. Πέρα από την κοινωνική κατακραυγή οι δύο ήρωες βιώνουν μια αγωνιώδη εσωτερική πάλη καθώς οι ίδιοι κανόνες που δεν τους επιτρέπουν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους είναι αυτοί που δίνουν νόημα στη ζωή τους.
Στο βίντεο μπορείτε να δείτε αρκετές σκηνές από την ταινία καθώς και συνέντευξη με τον γάλλο παραγωγό της.
Τις Κάννες επέλεξε για την επιστροφή του και ο μεγάλος ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδοβάρ με την καινούρια του ταινία "Ραγισμένες Αγκαλιές" και πρωταγωνίστρια την Πενέλοπε Κρουζ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός συγγραφέα που χάνει το φως του και τη γυναίκα που αγαπά -μια νεαρή ηθοποιό- όταν προσπαθεί να τη σώσει από τα χέρια του παρανοϊκού και πανίσχυρου εραστή της.
Οι "Αγκαλιές" ακολουθούν μια λαβυρινθώδη διαδρομή όπου το παρελθόν, το παρόν και οι πολλαπλές ταυτότητες των ηρώων της (ανάμεσά τους και ένας γκέι σκηνοθέτης) μπλέκονται σε ένα κουβάρι. Σύμφωνα με τους κριτικούς όμως και παρά τον πλούτο του σεναρίου, η ταινία δεν φτάνει στη απαραίτητη συναισθηματική απογείωση. Κάτι που ίσως να της στέρησε και το Χρυσό Φοίνικα .
Το χιτσκοκικής ατμόσφαιρας τρέιλερ μπορείτε να δείτε εδώ.
Και από την Ισπανία στη γειτονική Πορτογαλία και την ταινία του Χοάο Πέδρο Ροντρίγκες "Πεθαίνοντας σαν Άντρας". Η Τόνια είναι μία drag queen σε κλαμπ της Λισαβόνας που αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό των νεότερων συναδέλφων της. Ο φίλος της την πιέζει να γίνει γυναίκα κάνοντας εγχείρηση αλλαγής φύλου, κάτι που όμως είναι αντίθετο με τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις. Μπορείτε να δείτε αρκετές σκηνές από την ταινία καθώς και συνέντευξη με τον σκηνοθέτη στα γαλλικά, στην επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ.
23 σχόλια:
Πηγε να μου βγει η λεσβια φεμινιστρια
για να κραξει το κατεστημενο που θελει αντρες γκει ή μη να παιρνουν χρηματοδοτηση και προωθηση για τις ταινιες τους, ενω οι λεσβιοσκηνοθετες τον [rubber] πουλο. Αλλα ειναι αργαμιση και νυσταζου.
γκες σι ντιν καμ αουτ αφτερολ.
ντιν = ντιντ
σσσ μην κοροιδευεις :P
@ dee
Δεν έχεις και άδικο...Νομίζω ότι η μόνη γυναίκα σκηνοθέτης στο φεστιβάλ ήταν η Τζέιν Κάμπιον...
Ωραίο και κατατοπιστικό αφιέρωμα!
PS Το ενδεχόμενο η σκηνοθεσία απλά να μην είναι το φορτέ των γυναικών, δεν το έχετε σκεφτεί? (όπως και η σύνθεση μουσικής)
@ cobden
Εσύ έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο ότι σε συλλογικές καλλιτεχνικές δουλειές όπως η παραγωγή μιας ταινίας ή η διεύθυνση μιας ορχήστρας συνήθως επιφυλάσσεται για τις γυναίκες ο ρόλος του ερμηνευτή/εκτελεστή και ποτέ ο ρόλος του οργανωτή/συντονιστή;
Για ποιο λόγο οι γυναίκες διαπρέπουν σε πιο "μοναχικές" καλλιτεχνικές δραστηριότητες όπως η συγγραφή;
@gay super hero
Ναι, καλά...Ως συνήθως φταίει πάλι η "πατριαρχική" κοινωνία.Και ως συνήθως θεωρείτε πως οι γυναίκες και οι άντρες είναι ακριβώς το ίδιο,οπότε ο μόνος λόγος που οι γυναίκες δεν διαπρέπουν σε κάποια επαγγέλματα είναι η "κακούργα η κενωνία". Αυτό βέβαια δεν εξηγεί πώς οι γυναικες σε πολλά επαγγέλματα έχουν ξεπεράσει τους άντρες (αλήθεια, εδώ η "πατριαρχική κοινωνία" γιατί δεν συνωμότησε εναντίον τους?). Υπάρχουν όμως πολλά επαγγέλματα που απλά οι γυναικες δεν είναι ιδιαίτερα ικανές , και άλλα στα οποιά οι άντρες δεν είναι ιδιαίτερα ικανοί. Τα δύο φύλα δεν είναι το ίδιο, υπάρχουν διαφορές βιολογικές που πολλές φορές καθορίζουν και τις κλίσεις τους και τα ενδιαφέροντα τους.
Και πώς να το κάνουμε, κατά μέσο όρο, πράγματι οι γυναίκες είναι πιο οργανωτικές και πιο πρακτικές από τους άντρες, και αυτό τους βοηθάει να πετύχουν σε πολλά επαγγέλματα. Αλλά όσον αφορά τη μεγαλοφυία, ε, αυτό είναι συνήθως ανδρική υπόθεση.Πόσες γυναίκες έχουν κερδίσει Βραβείο Νόμπελ , ειδικά σε κλάδους όπως τα Μαθηματικά, η Φυσική ή η Χημεία?Οι πιο μεγάλοι φιλόσοφοι εξακολουθούν να είναι άντρες (πολύ απλά, από τη φύση τους, οι πιο πρακτικές γυναίκες δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για αφηρημένες ιδέες). Και αυτά συνωμοσία του "ανδρικού κατεστημένου"?
Τόσο μεγάλες αποκλίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα σε κάποια καλλιτεχνικά επαγγέλματα σίγουρα δεν μπορούν να εξηγηθούν μόνο από τη βιολογία. Κάποια απόκλιση δικαιολογείται αλλά όχι τόσο μεγάλη (ακόμα και στις θετικές επιστήμες και τα πολυτεχνικά επαγγέλματα που δεν θεωρούνται το "φόρτε" των γυναικών τα ποσοστά είναι πολύ ψηλότερα σε σχέση με τα επαγγέλματα καλλιτεχνικής διεύθυνσης τα οποία λογικά θα έπρεπε να τις ευνοούν περισσότερο). Πώς εξηγείς βιολογικά ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες γυναίκες μαθηματικοί (άλλη μία μοναχική δραστηριότητα) παρά σκηνοθέτες;
Για να ανατεθεί σε κάποιον η διεύθυνση μιας ολοκληρωμένης καλλιτεχνικής δουλειάς πέρα από τη βιολογία σίγουρα παίζεί σημαντικό ρόλο και η κοινωνική δικτύωση. Όταν αυτή είναι εντελώς ανδροκρατούμενη (όπως κατ' εξοχήν συμβαίνει στο σινεφιλικό/κινηματογραφικό χώρο) δεν μπορείς να πεις ότι αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο.
Kαλά τα περί "ευφυϊας" που -πώς να το κάνουμε- είναι "αντρική υπόθεση" δεν τα σχολιάζω καν. Ναι, οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται για τις αφηρημένες ιδέες. Είναι μόνο για να πλένουν πιάτα.
Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!
Το πιο γαμάτο που λένε : "Άντε μωρή πάνε πλύνε κανά πιάτο!"
χαχαχα
Εγώ πιστεύω ότι τα δύο φύλλα έχουν διαφορές, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό επηρεάζει την ευφυΐα και τις τάσεις για μάθηση κτλ. Υπάρχουν πάντα ενδείξεις αλλά επειδή όντως η κοινωνία ήταν (είναι;) πατριαρχική, δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο ισχύει το nurture vs nature.
interesting post babe!
Θέλω να δω του Pedro, για αρχή και μετά την εβραϊκή, ίσως γιατί έχω γνωρίσει ορθόδοξους εβραίους.
Οι άντρες είναι διαφορετικοί από τις γυναίκες και οι γυναίκες από τους άντρες(φυσικά αυτό ισχύει και για τους άντρες μεταξύ τους και τις γυναίκες μεταξύ τους) Εκ των πραγμάτων όλοι είμαστε άνισοι σε διαφορετικά πεδία.Το ωφέλιμο είναι ο καθένας και η καθεμία να προσφέρει εκεί που είναι ικανότερος-η.
Η πενέλοπε έχει αναδειχθεί σε μούσα του Αλμοδοβάρ...
Ταινίες για ένα όμορφο και πολύχρωμο καλοκαίρι! :)
grguy
Aκριβώς. Και οι οι άντρες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους και οι γυναίκες επίσης. Οπότε οι τελεσίδικες κατηγορΙοποιήσεις του στυλ "οι μεν είναι καλοί μόνο σε αυτό, οι δε είναι καλοί μόνο σε εκείνο" όχι μόνο δεν βοηθάνε σε τίποτα αλλά μπορεί και να μεταβληθούν σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
@gay super hero
Δεν υποστήριξα πως δεν υπάρχουν έξυπνες γυναίκες, μίλησα για μεγαλοφυια. Και παρά τις διάφορες ψευτοπροοδευτικές, εξισωτικές ιδεολογίες , η πραγματικότητα είναι εδώ και επιμένει.Ας ρίξουμε μια ματιά στα βραβεία Νόμπελ από το 1990 και μετά(τα τελευταία 20 χρόνια νομίζω πως οι περισσότεροι θα αποδεχθούμε πως ακόμη και αν δεν υπάρχει απόλυτη ισότητα ευκαιριών μεταξύ αντρών και γυναικών, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί θεαματικά). Νόμπελ Φυσικής , 47 άντρες, καμία γυναίκα. Νόμπελ Χημείας 40 άντρες, καμία γυναίκα. Οικονομικά 35 άντρες , καμία γυναίκα. Νόμπελ Ιατρικής 41 άντρες, 2 γυναίκες Νόμπελ Λογοτεχνίας 14 άντρες, 5 γυναίκες.
Δεν υποστηρίζω πως πάντα οι επιλογές των βραβείων Νόμπελ είναι οι σωστές, αλλά αυτά τα θεαματικά νούμερα ε, νομίζω πως κάποιο καμπανάκι πρέπει να σου χτυπάνε . Και αν πιστεύεις πως οι γυναίκες αδικούνται συστηματικά σε αυτά τα βραβεία και πρόκειται για μια ακόμη συνωμοσία της "πατριαρχικής κοινωνίας", θα θέλα να ήξερα ποιές είναι οι αδικημένες σε αυτούς τους τομείς, που θα τους άξιζε να πάρουν Νόμπελ και δεν το πήραν λόγω του φύλου τους. Μην κάνεις σαν τους PC καθηγητές λογοτεχνίας στις Η.Π.Α. που προτιμούσαν να διδάσκουν κάθε δευτεροκλασσάτη συγγραφέα, αρκεί να είναι γυναίκα, παρά τους μεγάλους κλασσικούς άντρες συγγραφείς, τους οποίους χαρακτήριζαν απαξιωτικά Dead White Males. Οι Dead White Males όμως είναι που έχτισαν τον Δυτικό Πολιτισμό. Όσον αφορά τη σκηνοθεσία, η μόνη που μπορεί να χαρακτηριστεί πραγματικά μεγαλοφυής από γυναίκες, είναι η σπουδαία Λένι Ρίφενσταλ.Από εκεί και πέρα το χάος. Εκτός αν η Τζεϊν Κάμπιον είναι ο θηλυκός Ντεϊβιντ Λιν, και δεν την άφησε να εξελιχθεί έτσι το επάρατο αντρικό κατεστημένο...
Το ξαναγράφω. Οι περισσότερες γυναίκες είναι οργανωτικές, πρακτικές, και κατά μέσο όρο τα καταφέρνουν καλύτερα από τους άντρες σε πολλά επαγγέλματα. Κατά μέσο όρο όμως...Γιατί η μεγαλοφυια είναι τις περισσότερες φορές αντρική υπόθεση, το αποδέχεσαι ή όχι, ταιριάζει ή όχι με την ιδεολογία σου. Όπως έγραψε και η αγαπημένη σου Καμίλ Πάλια :
"Masculinity is aggressive, unstable, combustible. It is also the most creative cultural force in history...Serial or sex murder, like fetishism, is a perversion of male intelligence. It is a criminal abstraction, masculine in its deranged egotism and orderliness. It is the asocial equivalent of philosophy, mathematics, and music. There is no female Mozart because there is no female Jack the Ripper."
Μα δεν χρειάζεται το γυναικείο φύλο να βγάλει ούτε Μότσαρτ, ούτε Τζακ Αντεροβγάλτη.
'Εχουν βγάλει τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη της κριτικής σκέψης που είναι η Camille Paglia.
Μπεσαμέλ για παστίτσιο
Υλικά: Αλάτι, 8 κουτ. Αλεύρι, 1 Αυγό, 6 κουτ. Βούτυρο, 1 λίτρο Γάλα, λίγο Μοσχοκάρυδο, Πιπέρι
Σε κατσαρόλα ανακατεύετε το βούτυρο με το αλεύρι και ρίχνετε το γάλα σιγά-σιγά. Ανακατεύετε συνέχεια με σύρμα (να μην κολλήσει και να μη σβολιάσει) μέχρι να γίνει πηχτή κρέμα.
Αλατοπιπερώνετε, βγάζετε από τη φωτιά και προσθέτετε το αυγό και το μοσχοκάρυδο.
ΥΓ. Αφού είμαστε που είμαστε εκτός θέματος, είπα να γράψω κάτι το πιο νόστιμο...
@ sk
Τί να τις κάνω τις συνταγές; Μάγειρα χρειάζομαι! :-D
Ξέρω καναδυό νόστιμους μάγειρες (pun intended!), αλλά τι να στους κάνω που είσαι 8000 km μακριά!
Tou pedro ti perimeno pos kai pos!kalimera!
Χμμ..αλλά κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελισσόταν η maria anna Mozart
αν οι περιστάσεις κ' το κοινωνικό πλαίσιο το επέτρεπαν.
Επίσης γυναίκες serial killers (δυστυχώς) κάθε άλλο παρά άγνωστες είναι.
Πφφ.. αυτό το παγκλία, «ευαγγέλιο» πλέον, τι βαρύγδουπη γλώσσα.
Θα μπορούσε να πει το παράδειγμα με τις μαγείρισσες και τους σεφ.
Να κάνουμε κ’ πρακτικές-μεγαλοφυΐες λοιπόν..
Υγ. Riefenstahl, έλα μωρέ και η Nelly’s, αν και στατικιά καλή ήταν.
Watch the related video, I think it has something to offer in the above conversation.
http://www.ted.com/talks/helen_fisher_tells_us_why_we_love_cheat.html
Δημοσίευση σχολίου