ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΑΔΕΛΦΟΜΑΝΑΣ: FRANÇOIS SAGAT

[Το παρακάτω κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το γαλλόφωνο μπλογκ “Το Ημερολόγιο μιας Αδελφομάνας” σε μετάφραση δική μου. H Φρανσουάζ Σαγκάν ήταν συγγραφέας, γνωστή για το μυθιστόρημα "Καλημέρα Θλίψη". Το Marais είναι η γκέι γειτονιά του Παρισιού.]

Πως ο Φρανσουά Σαγκάτ μπήκε στη ζωή μου

Είναι μια ανοιξιάτικη μέρα στο Παρίσι. Γύρω από το τραπέζι ο κολλητός μου, ένας άλλος πολύ καλός φίλος κι εγώ. Τρώγοντας με τα μάτια μου τα καλά κομμάτια που περνάνε, ίσα-ίσα που ακούω τί λένε. Μέχρι που η κουβέντα αρχίζει να ζεσταίνεται και να γυρνάει γύρω από ένα όνομα: “Φρανσουά Σαγκάτ”. Ξανακατεβαίνω στον πλανήτη Γη και τους ρωτάω:

“Σαγκάτ; Θέλετε να πείτε Σαγκάν….Φρανσουάζ Σαγκάν”

Το απελπισμένο βλέμμα δύο αδελφών έχει καρφωθεί επάνω μου.

“Όχι Σαγκάν. Σαγκάτ! Φρανσουά Σαγκάτ. Μα πόσο χοντροπατάτα είσαι τελικά!” μου απαντάει ο κολλητός ξεκαρδισμένος στα γέλια.

Αν και τσαντισμένη (εντάξει τα έχω τα πιασίματά μου αλλά δεν είμαι και πατάτα, πόσο μάλλον χοντροπατάτα!) ακούω με προσοχή τα υπέρ και τα κατά αυτού του περίφημου “Φρανσουά Σαγκάτ”.

Τα υπέρ:

“Καλά τί λέμε τώρα, ο τύπος είναι θεός, κοίτα το σβέρκο του, είναι ο μόνος που έχει κάνει καριέρα στην Αμερική, μόνο που σε κοιτάει τελειώνεις”

Τα κατά:

“Σιγά την καραπαθητικιά, έπιασε διαμέρισμα στο Marais και κυκλοφορεί με κουκούλα για να μην την αναγνωρίζουν η γελοία, άμα τον φιλήσεις το στόμα του θα βρωμοκοπάει αναβολικά”

Κι εγώ μέσα σε όλα αυτά να μην καταλαβαίνω ποιος είναι αυτός ο καλός κύριος και για ποιο λόγο προκαλεί τόσες αντιδράσεις (η τελευταία φορά που θυμάμαι τον κολλητό να παθιάζεται τόσο ήταν για τις εγκυμοσύνες της Μπρίτνεϊ). Εκείνη τη στιγμή δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τί θα μπορούσε να σημαίνει ο Φρανσουά Σαγκάτ στη ζωή μου ως αδελφομάνα, πόσο μάλλον στη ζωή μου ως γυναίκα.

Πως ο Φρανσουά Σαγκάτ μπήκε στις φαντασιώσεις μου

Με το που γυρνάω σπίτι παίρνω την απόφαση ότι θα πάψω να είμαι μια αστοιχείωτη χοντροπατάτα. Μπαίνω στο ίντερνετ και γκουγκλάρω το Φρανσουά Σαγκάτ. Και εγένετο φως. Φωτογραφίες, βίντεο, ημερολόγια, μπλογκ νταβραντισμένων θαυμαστών, ρουφάω τα πάντα σαν σφουγγάρι, είπα ότι θα μορφωθώ και το εννοώ. Αφού λοιπόν ξύπνησα από το λήθαργο που είχα πέσει τόσα χρόνια, χτυπάω κλήση στον κολλητό.

“Γλυκούλη μου μπορείς να μου στείλεις καμιά ταινία με το Φρανσουά εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση, αμέσως;” (τον αποκαλώ ήδη με το μικρό του λες και ήμασταν μαζί από την πρώτη δημοτικού).

Αυτό ήταν. Ο κολλητός έχει φρικάρει εντελώς….

“Να το ξεχάσεις. Ο Φρανσουά δεν είναι για σένα!” (απ’ ό,τι φαίνεται οι πάντες τον αποκαλούν με το μικρό του)

“Δεν είναι για μένα;;; Μα έχω θεματάκι και πρέπει να μορφωθώ χρυσό μου!” του ουρλιάζω στο ακουστικό (ουρλιάζω συχνά στο τηλέφωνο με τον κολλητό, χαρά στο κουράγιο του που με ανέχεται τόσα χρόνια τελικά).

Ουρλιαχτό στο ουρλιαχτό, τελικά τον ψήνω και υποχωρεί. Μέσα σε λίγα λεπτά η ταινία έχει φτάσει στον υπολογιστή μου. Κατεβάζω μια γουλιά μεταλλικό νερό, ανεβάζω τον ήχο και πατάω το play. Και εγένετο φως για ακόμα μια φορά. Σας το ορκίζομαι, είναι η πρώτη φορά που παρακολουθώ γκέι τσόντα. Είχα δει μόνο εκείνο το επεισόδιο του Sex and the City που η Σαμάνθα φέρνει μία για να τη δει μαζί με τις κολλητές της, και θυμάμαι που όταν την έβλεπαν είχαν όλες αλλάξει χρώμα και η Σάρλoτ κρυβόταν πίσω από τη Hermès τσάντα. Αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα περάσει ποτέ αυτό το κατώφλι. Το έκανα κι αυτό μόνο για χάρη του Φρανσουά.

Δεν θα σας κουράσω με τις λεπτομέρειες της ταινίας, παραδέχομαι ότι δεν την παρακολούθησα μέχρι το τέλος, στο σημείο που κάτι τύποι με σιδερικά άρχισαν να παίρνονται πάνω σε μια δερμάτινη αιώρα ομολογώ ότι κώλωσα λιγάκι. Μου έμεινε όμως μια σκηνή με το Φρανσουά μου (ναι έγινε κιόλας ο Φρανσουά μου λες κι έχουμε περάσει ένα σωρό ρομαντικές βραδιές μαζί να συζητάμε το καινούριο βιβλίο του Ουελμπέκ πάνω από ένα ποτήρι Σαρντονέ). Βλέπουμε λοιπόν το Φρανσουά μου μέσα σε ένα όμορφο πάρκο, να κάθεται πάνω σε ένα όμορφο παγκάκι. Εντελώς τυχαία περνάει από κει κι ένα πολύ όμορφο αγόρι.

Η “καυτή” σκηνή που ακολούθησε καθόλου δεν με απασχολεί. Αυτό που μου έμεινε ήταν εκείνο το απειροελάχιστο δευτερόλεπτο πριν από τη σκηνή του ξεσκίσματος: εκείνο το βλέμμα που έριξε ο Φρανσουά μου σε εκείνο τον άγνωστο. Ένα βλέμμα που έλεγε “Πάμε”. Ένα βλέμμα που έλεγε “Μιαμ-μιαμ…” Τα πάντα βρισκόντουσαν μέσα σε αυτό το βλέμμα. Σε βλέμματα σαν κι αυτό εγώ λέω ναι. Νομίζω ότι θα πρέπει όλοι να έχουμε στο σπίτι ένα κουτί για τις μέρες που είμαστε χάλια, ένα κουτί που να το ανοίγουμε όταν αισθανόμαστε σαν χοντροπατάτες και μέσα από το κουτί να βγαίνει ο Φρανσουά και να μας ρίχνει ένα βλέμμα “Μιαμ-μιαμ…”. Δεν μου χρειάζεται να σκεφτώ κάτι παραπάνω. Όλο αυτό απλά μου ανοίγει την όρεξη να βγω μια βόλτα σε ένα όμορφο πάρκο. Φύγαμε λοιπόν!

Πως ο Φρανσουά Σαγκάτ μπήκε στον κολλητό μου (παραλίγο)

Και οι εβδομάδες περνούν. Εγώ κάνω τη ζωή μου, ο Φρανσουά μου κάνει τη ζωή του, ο κολλητός μου κάνει κι αυτός τη δική του. Συμβαίνει όμως ο κολλητός μου να είναι και παίδαρος (το ξέρω ότι σας τό ‘χω ξαναπεί αλλά καλά θα κάνω να τον γλείφω πού και πού αφού τον φωνάζω κατεπειγόντως τρεις φορές την εβδομάδα που μου κολλάει το Livebox για να το φτιάξει). Μια ωραία μέρα λοιπόν μου ανακοινώνει ότι το ένα πράγμα έφερε το άλλο και εδώ και λίγο καιρό μιλάει στο chat με το Φρανσουά μου. Και δεν μιλάνε απλώς, έχουν πάρει φωτιά τα πληκτρολόγια. Κι επειδή πρόκειται για τον κολλητό μου, δεν παραλείπει να με ενημερώσει για όλες τις καυτές λεπτομέρειες. ‘Eχω ερεθιστεί τόσο που μού ‘ρχεται να ουρλιάξω (πάλι). Μόνο που υπάρχει ένα μικρό κόλλημα: ο κολλητός μου είναι και κυκλοθυμικός (πώς θα ήταν κολλητός μου άλλωστε;) οπότε μετά από λίγες μέρες μου πετάει την εξής κεραμίδα:

“Μου την έχει δώσει να κάθομαι να περιμένω πότε θα πάρει μια απόφαση η Μαρκησία Σαγκάτ. Τα παίρνω άσχημα που δεν απαντάει όταν του στέλνω μήνυμα και χαλιέμαι που όποτε στέλνει αυτός θεωρεί αυτονόητο ότι εγώ πρέπει να του απαντήσω αμέσως!”

Καθώς προαισθάνομαι την καταστροφή που ετοιμάζεται και μην μπορώντας να βγάλω από το μυαλό μου τα στιβαρά μπούτια του Φρανσουά προσπαθώ να τον κάνω να έρθει στα συγκαλά του:

“Μα γλυκέ μου για το Σαγκάτ μιλάμε! Αν συμπεριφέρεται σαν Μαρκησία αυτό συμβαίνει γιατί είναι Μαρκησία! Αυτός θα αποφασίσει τελικά, λογικό δεν είναι; Μην ξεχνάς ότι έχει ολόκληρη αυλή γύρω του…έχει όλο το Marais στα πόδια του!”

Περήφανος σαν πετεινός, ο κολλητός σηκώνει τη μύτη στον αέρα και μου απαντάει:

“Σαγκάτ, ξε-Σαγκάτ, εγώ είμαι αυτός που θα αποφασίσει. Τέλος.”

Και κάπως έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη έλαβε τέλος το τσατάρισμα του κολλητού με το Φρανσουά μου. Όσο για μένα τα φαντάζεστε, ήμουν έτοιμη να πέσω να πεθάνω. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί... Συνεχίζεται κάτι μήνες μετά όταν οι δυο τους πέφτουν μούρη με μούρη και πετσέτα με πετσέτα στους σκοτεινούς διαδρόμους μίας γκέι σάουνας. Κι εκεί ο Φρανσουά έκανε στον κολλητό μου εκείνο που ξέρει να κάνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο: του έριξε το περίφημο βλέμμα “Μιαμ-μιαμ…” Άδικα προσπαθείτε να μαντέψετε τι έγινε παρακάτω. 'Οπου ο κολλητός αντιδρά όπως κανένας λογικός άνθρωπος (και σίγουρα όχι εγώ) δεν θα είχε διανοηθεί ποτέ να αντιδράσει: τον προσπερνάει σαν να μη συμβαίνει τίποτα με ένα μπλαζέ υφάκι του στυλ “συγγνώμη κύριε ποιος είστε;” Για να μην μακρηγορούμε, έριξε χυλόπιτα στο Φρανσουά Σαγκάτ. Σοκ και δέος! Για το Φρανσουά κυρίως, αφού δεν φαντάζομαι ότι έχει συνηθίσει να του λένε όχι. Αλλά και για μένα αφού ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι έχω για κολλητό ένα φρενοβλαβή.

“Μα καλά πώς σου ήρθε να τον φτύσεις έτσι στην ψύχρα; Πας καλά;;;;” (ουρλιάζω πάλι αλλά, συγγνώμη, έχω βγει απ’ τα ρούχα μου!)

“Μου ήρθε γιατί το βρίσκω περισσότερο ερεθιστικό να πω όχι στο Φρανσουά Σαγκάτ παρά να του πω ναι” ήταν η απάντησή του.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα μπήκα στο νόημα. Ο κολλητός μου δεν είναι μια τρελή. Είναι θεοπάλαβος.

Υστερόγραφο

Καλέ μου Φρανσουά ρίχνω το βλέμμα μου της χοντροπατάτας στο δικό σου βλέμμα “Μιαμ-μιαμ…” για να μπορέσω να σου κάνω αυτή την εξομολόγηση. Εδώ και χρόνια είμαι χωμένη μέσα στα κυκλώματα, εδώ και χρόνια έχω συναντήσει αμέτρητους γκέι άντρες που είναι όλοι τους σούπερ προικισμένοι, σούπερ ερωτικοί και σούπερ ερεθιστικοί. Αλλά το ομολογώ, το ομολογώ εγώ η μικρή και καλή αδελφομάνα ότι είσαι ο πρώτος άντρας που με έκανε να θελήσω…να γίνω κι εγώ άντρας! Σου το λέω από τώρα ότι δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο (γιατί γουστάρω πολύ που είμαι κορίτσι!) Αλλά καλέ μου Φρανσουά αν κατά τύχη διαβάσεις αυτές τις γραμμές έχω αυτή την πρόταση για σένα: θα μου άρεσε πολύ αν ερχόσουν να σου κάνω το τραπέζι και να θάψουμε μαζί τον Ουελμπέκ πάνω από ένα ποτήρι Σαρντονέ. Μπορούμε να φάμε και πατάτες αν θέλεις. Αλλά ό,τι και να γίνει μετά, να είσαι σίγουρος για ένα πράγμα: εσύ είσαι αυτός που θα αποφασίσει.

ΣΤΕΦΑΝΩΣΟΝ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΣ ΣΑΡΚΑ ΜΙΑΝ

Αν και η Σουηδία είναι από τον περασμένο Απρίλιο η έβδομη χώρα στον κόσμο όπου τα ζευγάρια του ίδιου φύλου μπορούν να παντρευτούν με πολιτικό γάμο, ο αγώνας για την ισότητα δεν σταμάτησε εκεί αλλά μετράει μία ακόμα νίκη.

Αυτή τη φορά πρόκειται για το θρησκευτικό γάμο αφού οι 250 επίσκοποι της Λουθηρανικής Εκκλησίας της Σουηδίας ψήφισαν χτες σε ποσοστό 70% ότι από εδώ και στο εξής οι γκέι και οι λεσβίες θα μπορούν να παντρεύονται και στην εκκλησία! Σημειωτέον ότι στη Σουηδία και οι ίδιοι οι επίσκοποι εκλέγονται με μυστική ψηφοφορία από τους απλούς πιστούς που υπολογίζονται στο 73% του πληθυσμού της χώρας. Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν εξωγήινα στην ελληνική πραγματικότητα. Αποδεικνύουν όμως ότι η θρησκεία -όπως και όλα τα πράγματα άλλωστε - μπορεί να γίνει δύναμη για το κακό αλλά και για το καλό.

Δικαιωμένος από τις εξελίξεις πρέπει να αισθάνεται ο 51χρονος Λαρς Γκάρντφελντ, ιερέας από το Γκέτεμποργκ και ο άνθρωπος που ήταν όλα αυτά τα χρόνια το δημόσιο πρόσωπο της εκστρατείας για το θρησκευτικό γάμο. Το 2006 ο Γκάρντφελντ παντρεύτηκε στον Καναδά το συνάδελφό του ιερέα Λαρς Αρνέλ και σήμερα μεγαλώνουν μαζί δυο παιδιά ηλικίας τριών ετών. Για το θέμα έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο “Μισεί άραγε ο Θεός τους ομοφυλόφιλους;” ενώ έδωσε και αυτήν εδώ τη συνέντευξη στην ιστοσελίδα του περιοδικού Tetu.

Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι αυτό το θέμα είναι τόσο ευαίσθητο;

Την ίδια πολύ έντονη διαμάχη είχαμε και πριν από 50 χρόνια όταν η Εκκλησία μας αποφάσισε να δεχτεί γυναίκες ιερείς. Μπροστά στην ανάγκη για αλλαγές πολλοί άνθρωποι αντιδρούν με φόβο. Σε όλη την ιστορία μας υπήρχαν πάντα κληρικοί που ήθελαν η Εκκλησία να ακολουθήσει τις δημοκρατικές κατακτήσεις της κοινωνίας και κάποιοι άλλοι που αντιδρούσαν.

Οι αντίπαλοι του γάμου αναφέρονται πολύ συχνά στην Αγία Γραφή. Ισχυρίζονται ότι η ιερότητα του γάμου δεν μπορεί να ισχύει παρά μόνο μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας….

Αν μελετήσουμε τα σχετικά εδάφια των γραφών θα δούμε να γράφουν επίσης ότι η γυναίκα πρέπει να υπoτάσσεται στον άντρα της. Αλλά η Εκκλησία μας αποφάσισε να προχωρήσει πέρα από αυτό και να χειραφετηθεί. Το να λέμε ότι πρέπει να σεβαστούμε την παράδοση σχετικά με τους ομοφυλόφιλους, σημαίνει ότι πρέπει να πάμε πίσω 200 χρόνια. Δεν μπορεί να έχουμε αφήσει πίσω μας κάποια αναχρονιστικά πράγματα που αναφέρονται στις γραφές και άλλα όχι.

Και το θέμα των παιδιών;

Η Εκκλησία πάντα πάντρευε ζευγάρια για τα οποία γνώριζε πολύ καλά ότι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Ποτέ δεν ήταν κριτήριο αυτό για ένα γάμο και μου κάνει εντύπωση που κάποιοι ξαφνικά θέτουν τέτοιο ζήτημα. Πόσο μάλλον που στη σημερινή εποχή πολλά ζευγάρια ομοφυλόφιλων μπορούν να αποκτήσουν παιδιά. Είναι εντελώς παράλογο να επιτρέπουμε το γάμο σε ένα ετερόφυλο ζευγάρι που δεν μπορεί να τεκνοποιήσει, αλλά να το αρνηθούμε σε ένα ομόφυλο ζευγάρι που μεγαλώνει ήδη παιδιά όπως εμείς οι δύο!

Πολλές Εκκλησίες έχουν απειλήσει να διακόψουν κάθε επαφή με τη σουηδική Εκκλησία σε περίπτωση που η τελευταία ευλογήσει τους γκέι γάμους. Θεωρείτε σοβαρή μια τέτοια απειλή;

Τα τελευταία 20 χρόνια, οι σχέσεις της Εκκλησίας μας με την Καθολική Εκκλησία ήταν σχετικά καλές. Πολύ συχνά οι επίσκοποί μας ήταν επίσημοι προσκεκλημένοι στο Βατικανό και συμμετείχαν σε τελετές και ακολουθίες. Αν και δεν τους επέτρεπαν να συμμετέχουν στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αυτοί ήταν τόσο χαρούμενοι που έκαναν σαν μικρά παιδιά! Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που αντιμετωπίζουν με τόση περίσκεψη το ζήτημα των ομοφυλόφιλων.

Πώς αισθάνεστε σήμερα;

Καταλαβαίνω πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να ζω σε αυτή τη χώρα. Η Εκκλησία είναι η μητέρα όλων μας και είναι μεγάλη χαρά για μένα που αναγνωρίζει πλέον σε κάποια από τα παιδιά της τα ίδια δικαιώματα που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι. Δεν ξεχνάω όμως ότι κάποιοι στους κόλπους της έκαναν τα πάντα για να εμποδίζουν αυτή την εξέλιξη.

Ορισμένοι ιερείς έχουν ήδη δηλώσει ότι θα αρνηθούν να παντρέψουν ομόφυλα ζευγάρια και η Εκκλησία τους αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα εφόσον βρεθεί αντικαταστάτης. Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει πρόβλημα;

Στη Σουηδία ακόμα και σήμερα ένας επίσκοπος μπορεί να αρνηθεί να χειροτονήσει έναν ανοιχτά ομοφυλόφιλο ιερέα. Αυτοί που είναι αντίθετοι είναι κυρίως οι μεγαλύτεροι. 'Οσο περνάει ο καιρός οι αντιστάσεις μειώνονται.

Πιστεύετε ότι είναι πιο εύκολο για έναν ομοφυλόφιλο ιερέα σήμερα σε σχέση με την εποχή που χειροτονηθήκατε εσείς πριν 15 χρόνια;

Νομίζω ότι υπάρχουν περισσότεροι ιερείς σήμερα που στις ενορίες τους μιλάνε ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία τους. Περισσότεροι φοιτητές στις ιερατικές σχολές επίσης. Η πλειοψηφία όμως αποφεύγει να μιλήσει γιατί φοβούνται μήπως δεν χειροτονηθούν. Για παράδειγμα στο Λίνκεπινγκ ο επίσκοπος σύντομα θα πάρει σύνταξη και κανείς δεν ξέρει ποιος θα τον διαδεχτεί. Εκεί κάθε φορά που γίνονται εκλογές υπάρχουν υποψήφιοι που υπόσχονται ότι δεν πρόκειται να χειροτονήσουν ομοφυλόφιλους.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ…

Την προτελευταία θέση κατέχει η Ελλάδα ανάμεσα σε 29 χώρες της Ευρώπης σχετικά με τις πολιτικές αντιμετώπισης του HIV και του AIDS. Η μοναδική από τις 29 ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκεται χαμηλότερα από την Ελλάδα είναι η Ρουμανία….

Η Ελλάδα συγκεντρώνει συνολικά χαμηλότερη βαθμολογία (597 με άριστα το 1000) ακόμα και σε σχέση με τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης αλλά και την Κύπρο! Στην πρώτη θέση έρχεται το Λουξεμβούργο με 857 βαθμούς και ακολουθούν η Μάλτα και η Ελβετία. Από τις μεγάλες χώρες η Βρετανία βρίσκεται στην 9η θέση, η Γαλλία στη 12η, η Γερμανία στη 13η, η Ισπανία στη 15η και η Ιταλία μόλις μια θέση πάνω από την Ελλάδα στην 28η! Ολόκληρη την κατάταξη μπορείτε να δείτε σε αυτό τον πίνακα:

Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να βαθμολογηθούν και χώρες όπως η Ρωσία και η Τουρκία για να δούμε αν είμαστε κάτω κι απ’ αυτές…

Τα στοιχεία προέρχονται από έρευνα της εταιρείας Health Consumer Powerhouse που έγινε για λογαριασμό της σουηδικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δημοσιεύτηκε την εβδομάδα που μας πέρασε. Η εταιρεία εξειδικεύεται στη βαθμολόγηση των συστημάτων υγείας πρώτα στη Σουηδία και μετά στην υπόλοιπη Ευρώπη από το 2004.

Η έρευνα καταρτίζει ένα “δείκτη αντιμετώπισης του HΙV” που στηρίζεται στις επιδόσεις των χωρών σε 28 παραμέτρους. Αυτές οι παράμετροι ομαδοποιούνται χονδρικά σε 4 κατηγορίες: “Δικαιώματα και διακρίσεις σε βάρος των οροθετικών”, “Πρόσβαση σε θεραπείες”, “Μέτρα πρόληψης” και “Αποτελέσματα”. Η Ελλάδα συγκεντρώνει πολύ χαμηλή βαθμολογία τόσο στο ζήτημα των διακρίσεων όσο και στο ζήτημα της πρόληψης.

Συγκεκριμένα η χώρα μας παίρνει “κάτω από τη βάση” ή δεν παρέχει στοιχεία σε 14 από τις 28 παραμέτρους. Αυτές είναι:

-Κοινωνικές διακρίσεις που υφίστανται οι οροθετικοί (όπως βαθμολογούνται από τους ίδιους)
-Υποχρέωση των σχολείων να δεχτούν οροθετικούς μαθητές
-Άρνηση γιατρών να αναλάβουν οροθετικούς ασθενείς
-Εθνική πολιτική για το Aids και ενιαίο σύστημα καταγραφής κρουσμάτων
-Ποσοστό ασθενών που ξεκινούν θεραπεία σε προχωρημένο στάδιο
-Δωρεάν πρόσβαση στη “θεραπεία μετά την έκθεση”
-Εξέταση εγκύων γυναικών για τον ιό
-Διαθεσιμότητα γρήγορου τεστ διάγνωσης
-Διαθεσιμότητα γυναικείου προφυλακτικού
-Μέτρα πρόληψης στις φυλακές
-Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία
-Ποσοστό ασθενών με φυματίωση που εξετάζονται για Aids
-Μέτρηση των ποσοστών μόλυνσης από τις υπηρεσίες αιμοδοσίας

Σύμφωνα με την έρευνα το 2007 τα κρούσματα αυξήθηκαν κατά 8% πανευρωπαϊκά σε σχέση με το 2006. Πάνω από το 50% των κρουσμάτων σε όλη την Ευρώπη αποδίδονται πλέον σε ετεροφυλοφιλικές σεξουαλικές επαφές – αυτά όμως αφορούν σε μεγάλο βαθμό μετανάστες από χώρες εκτός Ευρώπης. Ταυτόχρονα, μέσα σε πέντε χρόνια ο αριθμός των αντρών που έχουν μολυνθεί μέσα από ομοφυλοφιλικές επαφές έχει διπλασιαστεί… Ολόκληρη την έρευνα μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά εδώ.

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η Ελλάδα είναι μία από τις μόλις τρεις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν καταγράψει μείωση των νέων κρουσμάτων για την περίοδο 1999 - 2006! Οι υπεύθυνοι της έρευνας όμως αποφάσισαν να μην λάβουν υπόψη τους αυτά τα στοιχεία καθώς θεωρούν ότι η καταγραφή των κρουσμάτων δεν είναι αξιόπιστη…

Αναρωτιέμαι αν έχει ενημερωθεί για αυτά τα στοιχεία και πώς ακριβώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει το ζήτημα η (καινούρια) ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Επιπλέον σε σχέση με την τριτοκοσμική κατάσταση που βιώνουμε, εντύπωση προκαλεί το πόσο σπάνιες και “διακριτικές” είναι οι δημόσιες παρεμβάσεις και καταγγελίες των σχετικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Φαίνεται ότι οι αρμόδιοι έχουν βρει τον τρόπο να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου χωρίς να τους ενοχλεί κανείς….

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΖΩΑΚΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΪ

Είναι ο άνθρωπος το μοναδικό πλάσμα του ζωϊκού βασιλείου που εμφανίζει ομοφυλοφιλική συμπεριφορά; Κάθε άλλο! Οι επιστήμονες έχουν ήδη καταγράψει ομοφυλοφιλικές επαφές σε περισσότερα από 400 είδη ζώων. Όμως όλες οι θεωρίες σχετικά με το τί καθορίζει τη σεξουαλικότητα των ζωντανών οργανισμών (είναι θέμα κληρονομικότητας; είναι θέμα ανατροφής; ή απλά ένας τρόπος για να κάνουμε καλύτερο σεξ;) δεν έχουν καταφέρει να απαντήσουν σε ένα βασικό ερώτημα: εφόσον οι ομοφυλόφιλοι είναι λιγότερο πιθανό να αποκτήσουν απογόνους πώς δεν έχουν εξαφανιστεί;

Για να απαντήσουν στο ερώτημα, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας μελέτησαν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά θηλαστικών, πτηνών, ερπετών, ψαριών – ακόμα και εντόμων! Σκοπός τους να βρουν τί εξυπηρετεί η ομοφυλοφιλία από βιολογικής άποψης – με άλλα λόγια σε τί βοηθάει τη διαιώνιση των ειδών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας υπάρχουν πέντε βασικές θεωρίες που μπορούν να εξηγήσουν τη βιολογική σκοπιμότητα της ομοφυλοφιλίας:

1. Η θεωρία των αποδυτηρίων. Όποιος έχει βρεθεί σε αποδυτήρια μετά από έναν αθλητικό αγώνα γνωρίζει ότι τα σεξουαλικά πειράγματα και υπονοούμενα αποτελούν τον κανόνα σε ομάδες νεαρών και θερμόαιμων αρσενικών. Κατά τον ίδιο τρόπο τα ρινοδέλφινα δελφίνια χρησιμοποιούν τις ομοφυλοφιλικές επαφές για την ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών ανάμεσα στα αρσενικά μιας ομάδας. Τα αρσενικά ρινοδέλφινα όχι μόνο ζευγαρώνουν μεταξύ τους αλλά πολλές φορές χρησιμοποιούν για τη διείσδυση και το ρύγχος τους! Το φαινόμενο είναι πολύ συνηθισμένο αφού υπολογίζεται ότι οι μισές επαφές τους είναι με άτομα του ίδιου φύλου. Αλλά και οι χιμπατζήδες μπονόμπο εκτονώνουν τις κοινωνικές εντάσεις μέσω των ομοφυλοφιλικών επαφών που διευκολύνουν τη συμφιλίωση με άλλα μέλη της ομάδας . Τέλος τα αρσενικά φίδια του γένους Θαμνόφις ζευγαρώνουν όταν είναι μόνα ώστε να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους και να μην πεθάνουν από το κρύο.

2. Η θεωρία του ευνουχισμού. Από ό,τι φαίνεται πολλά αρσενικά ζευγαρώνουν με άλλα αρσενικά ώστε να εμποδίσουν την πρόσβασή τους σε θηλυκά. Για παράδειγμα ο σεξουαλικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις αρσενικές μύγες-κοπροφάγους είναι ιδιαίτερα έντονος. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα αρσενικά ζευγαρώνουν με άλλα αρσενικά προκειμένου να τα ακινητοποιήσουν για όσο το δυνατόν περισσότερο. Με αυτό τον τρόπο βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση για να αρπάξουν κάποια θηλυκή μύγα που θα τύχει να περάσει από δίπλα τους! Από την άλλη σε πολλά θηλαστικά όπως οι βίσονες το κυρίαρχο αρσενικό ζευγαρώνει με τα υπόλοιπα αρσενικά της ομάδας προκειμένου να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του στην αγέλη. 3. Η θεωρία του “με συγχωρείτε λάθος”. Σε πολλά έντομα η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα σύγχυσης. Για παράδειγμα πολλές αρσενικές φρουτόμυγες φλερτάρουν με άλλα αρσενικά γιατί τους λείπει ένα γονίδιο που επιτρέπει να ξεχωρίζουν ανάμεσα στα δύο φύλα. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλούς αρσενικούς φρύνους που σπεύδουν να ζευγαρώσουν με άλλους αρσενικούς μέχρι που οι τελευταίοι με ένα ειδικό κάλεσμα ενημερώνουν τον επίδοξο εραστή για το “λάθος” του. Σε κάποια είδη ψαριών της Κεντρικής Αμερικής τα αρσενικά μιμούνται την εμφάνιση των θηλυκών για να μπερδέψουν τους ανταγωνιστές τους: Για παράδειγμα εμφανίζουν στα πλευρά τους μια μαύρη κηλίδα που είναι χαρακτηριστικό των θηλυκών. Με αυτό τον τρόπο τα άλλα αρσενικά αντί να τα διώξουν προσπαθούν να τα προσεγγίσουν ! Όπως συμβαίνει συχνά και στους ανθρώπους τα πιο βαρβάτα αρσενικά τελικά μένουν μπουκάλα…

4. Η θεωρία του “παίζω και μαθαίνω”. Τα πιο νεαρά ζώα (και κυρίως τα αρσενικά – κάτι που συμβαίνει και στους ανθρώπους) πειραματίζονται σεξουαλικά με άτομα του ίδιου φύλου σε μικρή ηλικία, κάτι που μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες αναπαραγωγικής επιτυχίας αργότερα όταν θα είναι έτοιμα να ζευγαρώσουν με το αντίθετο φύλο. Για παράδειγμα έχει διαπιστωθεί ότι οι αρσενικές φρουτόμυγες που “πειραματίζονται” περισσότερο σε νεαρή ηλικία αποκτούν κατά μέσο όρο περισσότερους απογόνους στη διάρκεια της ζωής τους.

5. Η θεωρία του “κούκου”. Τα αρσενικά σκαθάρια πολλές φορές ζευγαρώνουν με άλλα αρσενικά προκειμένου να μπερδέψουν το σπέρμα τους με αυτό των ανταγωνιστών τους. Με αυτό τον τρόπο όταν ο ανταγωνιστής βρεθεί με κάποιο θηλυκό είναι πολύ πιθανό να περάσει και το σπέρμα του εραστή του μαζί με το δικό του, αυξάνοντας τις πιθανότητες το σκαθάρι να αποκτήσει απογόνους ακόμα κι αν το ίδιο δεν καταφέρει να ζευγαρώσει με θηλυκό!

Το μειονέκτημα βέβαια αυτών των θεωριών είναι ότι σχεδόν όλες προσπαθούν να εξηγήσουν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά πάντα μέσα από τη σκοπιά της ετεροφυλοφιλίας και της αναπαραγωγής των ειδών. Πάντως αν και οι ομοφυλοφιλικές επαφές στα περισσότερα είδη τείνουν να είναι περιστασιακές και αυτός ο κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του: οι ερευνητές βρήκαν ότι στα άλμπατρος της Χαβάης το ένα τρίτο των ζευγαριών αποτελείται από δύο θηλυκά που φτιάχνουν φωλιά, κλωσάνε και μεγαλώνουν τα μικρά τους μαζί. Κάτι αντίστοιχο συνηθίζουν και οι αρσενικοί μαυροσκούφηδες πιγκουίνοι που υιοθετούν ανεπιθύμητα αυγά και μένουν μαζί για να μεγαλώσουν τα μικρά. Μια τέτοια ιστορία στο ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης υπήρξε η αφορμή να γραφτεί ένα διάσημο παιδικό βιβλίο για τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς του ίδιου φύλου…

‘Αλλωστε ούτε οι σταθερές σχέσεις ανάμεσα σε αρσενικά και θηλυκά με σκοπό το μεγάλωμα των παιδιών είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες στο ζωϊκό βασίλειο καθώς τις συναντάμε (και πάλι) μόνο σε ορισμένα είδη πτηνών. Στα θηλαστικά συνήθως το μεγάλωμα των μικρών αναλαμβάνουν τα θηλυκά είτε μόνα τους είτε σε αγέλες…

ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΜΙΤΕΡΑΝ: “ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ”

Στο επίκεντρο μιας διαμάχης που συγκλονίζει τη Γαλλία τις τελευταίες μέρες βρίσκεται ο μοναδικός ανοιχτά ομοφυλόφιλος υπουργός της γαλλικής κυβέρνησης Φρεντερίκ Μιτεράν. Ο ανιψιός του πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν που τον περασμένο Ιούνιο ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού στην κυβέρνηση Σαρκοζί κατηγορείται από την αντιπρόεδρο του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λε Πεν αλλά και στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος ότι στο βιβλίο του “Η Λάθος Ζωή” παραδέχεται πως έκανε σεξουαλικό τουρισμό με ανήλικα αγόρια στην Ταϊλάνδη. Στο βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 2005 και έχει πουλήσει 200 χιλιάδες αντίτυπα ο Μιτεράν είχε αναφερθεί για πρώτη φορά δημόσια στην ομοφυλοφιλία του.

Αφορμή για τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του ήταν τα σχόλια του Μιτεράν σχετικά με τη σύλληψη από την ελβετική αστυνομία του διάσημου σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι που κατηγορείται για την αποπλάνηση μιας 13χρονης στις ΗΠΑ το 1977. Ο υπουργός είχε δηλώσει ότι η σύλληψη “μας θυμίζει την Αμερική που φοβόμαστε” κι ότι “πρόκειται για μια υπόθεση πολύ παλιά που πλέον δεν βγάζει κανένα νόημα” – μια δήλωση που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις.

Χτες το βράδυ ο Μιτεράν εμφανίστηκε σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων της γαλλικής τηλεόρασης για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη:

Για το βιβλίο: “Όπως είδατε πουθενά στο εξώφυλλο δεν αναφέρω ότι πρόκειται για αυτοβιογραφία. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, ούτε για απομνημονεύματα. Προτιμώ να μην ορίσω τα πράγματα. Πρόκειται για μια αφήγηση, αλλά δεν μου αρέσει ούτε αυτή η λέξη. Κατά βάθος για μένα είναι μία πραγματεία. Ένας τρόπος για να αφηγηθώ μια ζωή που μοιάζει πολύ με τη δική μου αλλά και με τη ζωή πολλών άλλων ανθρώπων.”

“Ο τίτλος του βιβλίου είναι “Η Λάθος Ζωή”. Αφηγούμαι τη διαδρομή μιας δύσκολης ύπαρξης. Και σε αυτή τη λάθος ζωή υπάρχουν πολλές φορές και οι λάθος συναναστροφές. Υπάρχουν περιγραφές που είναι σκληρές γιατί δεν μπορεί κανείς να φτιάξει δυνατή λογοτεχνία -όπως είχα την πρόθεση να κάνω- χρησιμοποιώντας σαν υλικό όμορφα συναισθήματα.”

Για τις κατηγορίες εναντίον του: “Οι τρεις μέρες που πέρασαν δεν ήταν καθόλου εύκολες για μένα. Δεν ήρθα εδώ για να παραπονεθώ γιατί γνώριζα ότι η πολιτική είναι συχνά μια σκληρή υπόθεση και σήμερα το διαπιστώνω. ‘Ηρθα για να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα: πρώτον σε καμία περίπτωση το βιβλίο δεν αποτελεί υπεράσπιση του σεξουαλικού τουρισμού. Ακόμα κι αν ένα από τα έντεκα κεφάλαια περιγράφει ακριβώς την περιήγηση του αφηγητή μέσα σε αυτή την κόλαση αλλά και τη νοσηρή γοητεία που μια τέτοια κόλαση μπορεί να ασκήσει σε έναν άνθρωπο.”

“Δεύτερον για το βάναυσα άδικο συμπέρασμα στο οποίο σπεύδουν ορισμένοι ότι δηλαδή οι εκπορνευόμενοι νεαροί στους οποίους αναφέρομαι ήταν ανήλικοι: Σε καμία περίπτωση. Το επαναλαμβάνω: Σε καμία περίπτωση. Δεν έχω κάνει ποτέ κακό σε κανένα στη ζωή μου. Βεβαίως όλοι μπορούμε να βλάψουμε τους άλλους αλλά μιλάω για τα στοιχειώδη ζητήματα. Το βιβλίο δεν αποτελεί υπεράσπιση ούτε του σεξουαλικού τουρισμού ούτε της αποπλάνησης ανηλίκων. Ορισμένοι σχολιαστές ή ακόμα και πολιτικοί φαίνεται να μπερδεύουν τις φαντασιώσεις τους και την κακή τους προαίρεση με την πραγματικότητα.”

[Διακόπτει συγκινημένος] ”Σκέφτομαι την τιμή μου, σκέφτομαι την οικογένειά μου, σκέφτομαι τα παιδιά μου, σκέφτομαι τη μητέρα μου. Δεν ήρθα εδώ για να παραπονεθώ αλλά τα σκέφτομαι όλα αυτά. Κι αν έχω συγκινηθεί είναι γιατί αυτά τα πράγματα είναι που έχουν σημασία για μένα. Είμαι εδώ για να υπερασπιστώ με όποιον τρόπο μπορώ την τιμή μου.”

“Ναι είχα σχέση με νεαρούς, αυτό είναι κάτι που δεν κρύβω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να συγχέουμε την ομοφυλοφιλία με την παιδοφιλία λες και είμαστε στην παλαιολιθική εποχή. Κι αν διαβάσει κανείς ολόκληρο το βιβλίο νομίζω ότι αυτό είναι απόλυτα ξεκάθαρο.”

Για όσα μετανιώνει: “Αυτό που περιγράφω ήταν ένα λάθος, σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν έγκλημα. Βρισκόμουν πάντα με άντρες της ηλικίας μου ή λίγα χρόνια μικρότερους και πάντα με τη δική τους συναίνεση. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πάνω σε αυτό.”

“Με τον καιρό έφτασα στο συμπέρασμα ότι πρέπει κανείς να αρνείται σε κάθε περίπτωση τέτοιου είδους επί χρήμασι συναλλαγές, ότι τέτοιες συναλλαγές πλήττουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μπορεί κανείς να κάνει τέτοια λάθη και καλώ όποιον δεν τα έχει κάνει ποτέ του να μου ρίξει την πρώτη λίθο. Ανάμεσα σ’ αυτούς που μας βλέπουν ποιος δεν έχει κάνει ποτέ λάθος στη ζωή του;”

Για το μέλλον του στην κυβέρνηση: “Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας με δέχτηκε σήμερα και επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου. Το ίδιο και ο πρωθυπουργός που έχει δηλώσει ότι τρέφει εκτίμηση για μένα από τότε που διάβασε το βιβλίο πριν τέσσερα χρόνια. Νομίζω ότι τον άγγιξε η ειλικρίνεια, ίσως και το κουράγιο με το οποίο γράφτηκε.”

“Ποτέ δεν πρόκειται να προσθέσω στην αδικία της οποίας είμαι θύμα την ταπείνωση μιας παραίτησης. Μπορώ να καταλάβω την απέχθεια που τρέφουν για μένα άτομα όπως η κυρία Λε Πεν. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω την τύφλωση ή τη διάθεση εκδικητικότητας κάποιων άλλων, όπως ορισμένα στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος.”

Τα επίμαχα αποσπάσματα από το βιβλίο:

“Τα περισσότερα αγόρια είναι νεαροί και όμορφοι. Η παρακμή που μπορεί κανείς να συνδέσει με το επάγγελμά τους μοιάζει να μην τους αγγίζει. Αργότερα θα μάθαινα ότι δεν έρχονται εδώ κάθε βράδυ, ότι έχουν φιλενάδες, κάποιοι από αυτούς είναι φοιτητές κι άλλοι μένουν με τις οικογένειές τους που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν από πού προέρχεται το χαρτζιλίκι τους.

“Έκανα πως δεν άκουσα όταν ένας από τους προαγωγούς μου πρότεινε “young boys, no trouble, very safe”. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πόσο έχει καταρρεύσει η φήμη των γάλλων αντρών από το λατίνο εραστή στις αμερικάνικες ταινίες του ‘30 στον πωρωμένο παιδεραστή της σύγχρονης εποχής.”

“Παρά τα όσα πιστεύουμε υπάρχουν πολύ λίγα σεξουαλικά ερείπια από δυτικές χώρες ανάμεσα στο κοινό. Οι περισσότεροι πελάτες είναι ντόπιοι, μεσήλικες, έρχονται με παρέα και χαλαρώνουν πίνοντας ουίσκι με κόκα-κόλα”

“ Έχω διαβάσει τα πάντα γύρω από το εμπόριο της σάρκας, έχω δει τόσες ταινίες και ρεπορτάζ. Παρά την υποκρισία των δημοσιογράφων, γνωρίζω ότι υπάρχει ένας πυρήνας αλήθειας στη σκανδαλοθηρία τους. Η ασυνειδησία και η σκληρότητα των οικογενειών, η φτώχεια και η αθλιότητα, η μαφία του υποκόσμου που λυμαίνεται τα κυκλώματα της μαστροπείας, τα βουνά των δολαρίων από τα οποία στα αγόρια καταλήγουν μόνο ψίχουλα, τα ναρκωτικά, οι ασθένειες, όλες οι νοσηρές λεπτομέρειες αυτού του εμπορίου.”

“Συμπεριφέρομαι καθημερινά με δειλία, κάνω ό,τι μπορώ για να πνίξω τους ενδοιασμούς μου, γράφω βιβλία, βάζω παντού το συναίσθημα, δεν σταματάω να σκέφτομαι, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν με εμποδίζει από το να επιστρέψω. ‘Όλο αυτό το τελετουργικό της πιάτσας των εφήβων, της αγοράς των σκλάβων με ερεθίζει απίστευτα. Ο φωτισμός είναι άθλιος, η μουσική εκνευριστική, το θέαμα πάνω στην πίστα δεν είναι μόνο ηθικά αποτρόπαιο αλλά και αποπνικτικά χυδαίο.”

“Παρόλα αυτά αισθάνομαι για όλο αυτό μια έλξη που ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Η αφθονία των νεαρών που είναι τόσο ελκυστικοί και άμεσα διαθέσιμοι μου προκαλεί μια μέθη που δεν μπορώ να καλύψω ή να φρενάρω. Χρήμα και σεξ, είμαι στην καρδιά του συστήματος, του συστήματος που λειτουργεί γιατί ξέρω ότι δεν θα με αρνηθούν. Η δυτική ηθική, οι τύψεις, η ντροπή που σέρνω, τα πάντα, ο κόσμος ολόκληρος γίνονται κομμάτια….”

Ο Φρεντερίκ Μιτεράν γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Κατά τη δεκαετία του ΄70 συνέδεσε το όνομά του με την αποκατάσταση ιστορικών κινηματογράφων για σινεφίλ στη γαλλική πρωτεύουσα. Στη δεκαετία του ΄80 υπήρξε βραβευμένος σκηνοθέτης της τηλεόρασης. Από το 2003 ως το 2005 διεύθυνε το γαλλόφωνο δορυφορικό κανάλι TV5. Από το 2005 ως το 2007 δούλεψε στο γκέι κανάλι Pink TV. Το 2008 ανέλαβε τη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης ενώ γράφει και στο γκέι περιοδικό Tetu. Τον Ιούνιο του 2009 έγινε υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας. Έχει υιοθετήσει και μεγαλώσει δύο παιδιά ενώ σήμερα είναι και παππούς.

ΒΑΤΙΚΑΝΟ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ (!)

Αντιδρώντας στην κριτική που δέχεται από όλες τις πλευρές για τα σκάνδαλα παιδοφιλίας που συγκλονίζουν την Καθολική Εκκλησία, ο αρχιεπίσκοπος Σιλβάνο Τομάσι, μόνιμος εκπρόσωπος της Αγίας ‘Εδρας στα Ηνωμένα Έθνη, απάντησε με εξίσου σκανδαλώδεις και προκλητικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του συμβουλίου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου στη Γενεύη.

Αντιμέτωπος με τις καταγγελίες ότι η ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας συμμετέχει στη συγκάλυψη των σκανδάλων, ότι δεν παρέχει τα σχετικά στοιχεία στις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις για τα δικαιώματα του παιδιού και ότι δεν καταγγέλλει τους ένοχους ιερείς στις αρμόδιες αρχές, ο αρχιεπίσκοπος άνοιξε νέο κεφάλαιο στην ιστορία της ψυχολογίας ισχυριζόμενος ότι οι ιερείς που εμπλέκονται στις υποθέσεις παιδοφιλίας δεν είναι παιδόφιλοι αλλά ομοφυλόφιλοι!

“Το μεγαλύτερο ποσοστό των καθολικών ιερέων που εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις δεν είναι παιδόφιλοι αλλά κυρίως ομοφυλόφιλοι που έλκονται από εφήβους αρσενικού γένους. Από όλους τους ιερείς που έχουν κατηγορηθεί το 80 με 90% ανήκει σε αυτή τη μειονότητα. Οι άνθρωποι αυτοί ασελγούσαν πάνω σε αγόρια εφηβικής ηλικίας από 11 έως 17 ετών” δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος. Πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να μιλάμε για “παιδοφιλία” αλλά για “εφηβοφιλία” και ότι αυτοί οι “εφηβόφιλοι-ομοφυλόφιλοι” (καινούρια ορολογία του Βατικανού) δεν αντιπροσωπεύουν ποσοστό πάνω από 5% στο σύνολο του καθολικού κλήρου.

Όλα τα παραπάνω βέβαια δεν μένουν σε θεωρητικό ή επικοινωνιακό επίπεδο. Η ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας χρησιμοποιεί συστηματικά τις υποθέσεις των σκανδάλων προκειμένου να αιτιολογήσει την απόφασή της να αποκλείσει από το λειτούργημα του κληρικού όσους άντρες εκδηλώνουν ομοφυλοφιλικές τάσεις. Δεν θα θέλαμε βέβαια ούτε να φανταστούμε με ποιον ακριβώς τρόπο διαπιστώνουν οι “αρμόδιοι” ποιοι υποψήφιοι εκδηλώνουν τέτοιες τάσεις και ποιοι όχι. Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι το Βατικανό θεωρεί δεδομένο πως οι ετεροφυλόφιλοι ιερείς είναι αδύνατο να αποπλανήσουν ανήλικους και ότι για όλες τις σχετικές υποθέσεις ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο οι ομοφυλόφιλοι….

Και σαν να μην έφταναν οι παραπάνω δηλώσεις, ο αρχιεπίσκοπος πέρασε στην αντεπίθεση κατηγορώντας τα υπόλοιπα δόγματα ότι βρίσκονται πίσω από τις επιθέσεις σε βάρος της Καθολικής Εκκλησίας χωρίς να έχουν καταβάλλει αντίστοιχες προσπάθειες για “κάθαρση” μέσα στους κόλπους τους. Παράθεσε στατιστικές που έχουν δημοσιευτεί στον αμερικάνικο τύπο σύμφωνα με τις οποίες οι περισσότερες εκκλησίες που αντιμετωπίζουν τέτοια σκάνδαλα στις ΗΠΑ δεν είναι καθολικές αλλά προτεσταντικές ενώ ισχυρίστηκε επιπλέον ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και στα εβραϊκά δόγματα.

Επιπλέον -πάντα σύμφωνα με το μακαριότατο- τα μέσα ενημέρωσης δεν θα πρέπει να εστιάζουν τόσο πολύ στα σκάνδαλα της Καθολικής Εκκλησίας αφού σύμφωνα με τον ίδιο τα περισσότερα παιδιά δεν κακοποιούνται από ιερείς αλλά από άτομα του στενού συγγενικού περιβάλλοντος, μπέιμπι-σίτερ, οικογενειακούς φίλους και γείτονες. Οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Την ίδια στιγμή που ο εκπρόσωπος του Βατικανού κατηγορούσε όλους τους άλλους για την εγκληματική αδιαφορία ή/και συνενοχή της καθολικής ιεραρχίας στα σκάνδαλα παιδικής κακοποίησης η Καθολική Εκκλησία καλείται να πληρώσει μόνο στις ΗΠΑ πάνω από $2 δις ως αποζημίωση προς τα θύματα. Στην Ιρλανδία μία έρευνα εννέα ετών αποκαλύπτει τη συστηματική κακοποίηση χιλιάδων αγοριών και κοριτσιών σε καθολικά σχολεία και ιδρύματα τόσο από ιερείς όσο και από μοναχές, μια υπόθεση που πάει πίσω δεκαετίες και έχει συγκλονίσει την ιρλανδική κοινωνία. Και τέλος στον Καναδά ο καθολικός επίσκοπος της Νέας Σκωτίας συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή για την κατοχή άσεμνων φωτογραφιών με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά…

H ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΡΑΓΚΜΠΙ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΟΒΙΑΣ

Oι Wallabies -όπως αποκαλούνται οι παίκτες της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Αυστραλίας- ποζάρουν για το φακό της πολύ καλής ιστοσελίδας This Is Oz μετά από ένα φιλικό αγώνα με τη γκέι ομάδα The Sydney Convicts. Και πολύ χαιρόμαστε γι’ αυτό :-)

“ Είναι όλοι οι παίκτες του ράγκμπι μπουμπούνες; Είναι όλοι οι γκέι άντρες ψοφίμια; Πείτε όχι στα στερεότυπα, πείτε ναι στους ανθρώπους ” “Όλοι αξίζουν μια ευκαιρία στον αθλητισμό. Αντισταθείτε στην ομοφοβία.”

“Στηρίζουμε τη διαφορετικότητα στον αθλητισμό”

“Δεν έχει σημασία ποιος είσαι, σημασία έχει πώς παίζεις”

Μερικά ακόμα πετυχημένα στιγμιότυπα από το ίδιο site:

“Χτυπήστε την ομοφοβία στα μπαλάκια”

“Σφυρίξτε φάουλ στην ομοφοβία”

“Ομοφοβία δεν παίζει στα πλατό μου!”

“Δεν θέλω να μείνω κλεισμένη στην ντουλάπα για πάντα…”

Kαι μια που πιάσαμε το αγαπημένο θέμα “παίκτες του ράγκμπι”, για δέκατη συνεχόμενη χρονιά φέτος τα αστέρια της γαλλικής Stade Francais ετοιμάζονται να βάλουν το χεράκι τους βαθιά στην τσέπη του γκέι καταναλωτή με την καινούρια έκδοση του περίφημου ημερολογίου Dieux Du Stade. Αυτή τη φορά ποζάρουν μπροστά στο φακό του Τόνι Ντουράν, γνωστού για τη δουλειά του με διασημότητες όπως η Μπεγιόνσε και η Τζένιφερ Λόπεζ. Απολαύστε τους!

Πολύ αισθησιακές σκηνές από τα παρασκήνια της φωτογράφισης μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.

Καλό (εκλογικό) σαββατοκύριακο να έχουμε!