ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΜΙΤΕΡΑΝ: “ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ”

Στο επίκεντρο μιας διαμάχης που συγκλονίζει τη Γαλλία τις τελευταίες μέρες βρίσκεται ο μοναδικός ανοιχτά ομοφυλόφιλος υπουργός της γαλλικής κυβέρνησης Φρεντερίκ Μιτεράν. Ο ανιψιός του πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν που τον περασμένο Ιούνιο ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού στην κυβέρνηση Σαρκοζί κατηγορείται από την αντιπρόεδρο του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λε Πεν αλλά και στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος ότι στο βιβλίο του “Η Λάθος Ζωή” παραδέχεται πως έκανε σεξουαλικό τουρισμό με ανήλικα αγόρια στην Ταϊλάνδη. Στο βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 2005 και έχει πουλήσει 200 χιλιάδες αντίτυπα ο Μιτεράν είχε αναφερθεί για πρώτη φορά δημόσια στην ομοφυλοφιλία του.

Αφορμή για τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του ήταν τα σχόλια του Μιτεράν σχετικά με τη σύλληψη από την ελβετική αστυνομία του διάσημου σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι που κατηγορείται για την αποπλάνηση μιας 13χρονης στις ΗΠΑ το 1977. Ο υπουργός είχε δηλώσει ότι η σύλληψη “μας θυμίζει την Αμερική που φοβόμαστε” κι ότι “πρόκειται για μια υπόθεση πολύ παλιά που πλέον δεν βγάζει κανένα νόημα” – μια δήλωση που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις.

Χτες το βράδυ ο Μιτεράν εμφανίστηκε σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων της γαλλικής τηλεόρασης για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη:

Για το βιβλίο: “Όπως είδατε πουθενά στο εξώφυλλο δεν αναφέρω ότι πρόκειται για αυτοβιογραφία. Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, ούτε για απομνημονεύματα. Προτιμώ να μην ορίσω τα πράγματα. Πρόκειται για μια αφήγηση, αλλά δεν μου αρέσει ούτε αυτή η λέξη. Κατά βάθος για μένα είναι μία πραγματεία. Ένας τρόπος για να αφηγηθώ μια ζωή που μοιάζει πολύ με τη δική μου αλλά και με τη ζωή πολλών άλλων ανθρώπων.”

“Ο τίτλος του βιβλίου είναι “Η Λάθος Ζωή”. Αφηγούμαι τη διαδρομή μιας δύσκολης ύπαρξης. Και σε αυτή τη λάθος ζωή υπάρχουν πολλές φορές και οι λάθος συναναστροφές. Υπάρχουν περιγραφές που είναι σκληρές γιατί δεν μπορεί κανείς να φτιάξει δυνατή λογοτεχνία -όπως είχα την πρόθεση να κάνω- χρησιμοποιώντας σαν υλικό όμορφα συναισθήματα.”

Για τις κατηγορίες εναντίον του: “Οι τρεις μέρες που πέρασαν δεν ήταν καθόλου εύκολες για μένα. Δεν ήρθα εδώ για να παραπονεθώ γιατί γνώριζα ότι η πολιτική είναι συχνά μια σκληρή υπόθεση και σήμερα το διαπιστώνω. ‘Ηρθα για να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα: πρώτον σε καμία περίπτωση το βιβλίο δεν αποτελεί υπεράσπιση του σεξουαλικού τουρισμού. Ακόμα κι αν ένα από τα έντεκα κεφάλαια περιγράφει ακριβώς την περιήγηση του αφηγητή μέσα σε αυτή την κόλαση αλλά και τη νοσηρή γοητεία που μια τέτοια κόλαση μπορεί να ασκήσει σε έναν άνθρωπο.”

“Δεύτερον για το βάναυσα άδικο συμπέρασμα στο οποίο σπεύδουν ορισμένοι ότι δηλαδή οι εκπορνευόμενοι νεαροί στους οποίους αναφέρομαι ήταν ανήλικοι: Σε καμία περίπτωση. Το επαναλαμβάνω: Σε καμία περίπτωση. Δεν έχω κάνει ποτέ κακό σε κανένα στη ζωή μου. Βεβαίως όλοι μπορούμε να βλάψουμε τους άλλους αλλά μιλάω για τα στοιχειώδη ζητήματα. Το βιβλίο δεν αποτελεί υπεράσπιση ούτε του σεξουαλικού τουρισμού ούτε της αποπλάνησης ανηλίκων. Ορισμένοι σχολιαστές ή ακόμα και πολιτικοί φαίνεται να μπερδεύουν τις φαντασιώσεις τους και την κακή τους προαίρεση με την πραγματικότητα.”

[Διακόπτει συγκινημένος] ”Σκέφτομαι την τιμή μου, σκέφτομαι την οικογένειά μου, σκέφτομαι τα παιδιά μου, σκέφτομαι τη μητέρα μου. Δεν ήρθα εδώ για να παραπονεθώ αλλά τα σκέφτομαι όλα αυτά. Κι αν έχω συγκινηθεί είναι γιατί αυτά τα πράγματα είναι που έχουν σημασία για μένα. Είμαι εδώ για να υπερασπιστώ με όποιον τρόπο μπορώ την τιμή μου.”

“Ναι είχα σχέση με νεαρούς, αυτό είναι κάτι που δεν κρύβω, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να συγχέουμε την ομοφυλοφιλία με την παιδοφιλία λες και είμαστε στην παλαιολιθική εποχή. Κι αν διαβάσει κανείς ολόκληρο το βιβλίο νομίζω ότι αυτό είναι απόλυτα ξεκάθαρο.”

Για όσα μετανιώνει: “Αυτό που περιγράφω ήταν ένα λάθος, σε καμία περίπτωση όμως δεν ήταν έγκλημα. Βρισκόμουν πάντα με άντρες της ηλικίας μου ή λίγα χρόνια μικρότερους και πάντα με τη δική τους συναίνεση. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πάνω σε αυτό.”

“Με τον καιρό έφτασα στο συμπέρασμα ότι πρέπει κανείς να αρνείται σε κάθε περίπτωση τέτοιου είδους επί χρήμασι συναλλαγές, ότι τέτοιες συναλλαγές πλήττουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μπορεί κανείς να κάνει τέτοια λάθη και καλώ όποιον δεν τα έχει κάνει ποτέ του να μου ρίξει την πρώτη λίθο. Ανάμεσα σ’ αυτούς που μας βλέπουν ποιος δεν έχει κάνει ποτέ λάθος στη ζωή του;”

Για το μέλλον του στην κυβέρνηση: “Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας με δέχτηκε σήμερα και επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μου. Το ίδιο και ο πρωθυπουργός που έχει δηλώσει ότι τρέφει εκτίμηση για μένα από τότε που διάβασε το βιβλίο πριν τέσσερα χρόνια. Νομίζω ότι τον άγγιξε η ειλικρίνεια, ίσως και το κουράγιο με το οποίο γράφτηκε.”

“Ποτέ δεν πρόκειται να προσθέσω στην αδικία της οποίας είμαι θύμα την ταπείνωση μιας παραίτησης. Μπορώ να καταλάβω την απέχθεια που τρέφουν για μένα άτομα όπως η κυρία Λε Πεν. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω την τύφλωση ή τη διάθεση εκδικητικότητας κάποιων άλλων, όπως ορισμένα στελέχη του σοσιαλιστικού κόμματος.”

Τα επίμαχα αποσπάσματα από το βιβλίο:

“Τα περισσότερα αγόρια είναι νεαροί και όμορφοι. Η παρακμή που μπορεί κανείς να συνδέσει με το επάγγελμά τους μοιάζει να μην τους αγγίζει. Αργότερα θα μάθαινα ότι δεν έρχονται εδώ κάθε βράδυ, ότι έχουν φιλενάδες, κάποιοι από αυτούς είναι φοιτητές κι άλλοι μένουν με τις οικογένειές τους που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν από πού προέρχεται το χαρτζιλίκι τους.

“Έκανα πως δεν άκουσα όταν ένας από τους προαγωγούς μου πρότεινε “young boys, no trouble, very safe”. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πόσο έχει καταρρεύσει η φήμη των γάλλων αντρών από το λατίνο εραστή στις αμερικάνικες ταινίες του ‘30 στον πωρωμένο παιδεραστή της σύγχρονης εποχής.”

“Παρά τα όσα πιστεύουμε υπάρχουν πολύ λίγα σεξουαλικά ερείπια από δυτικές χώρες ανάμεσα στο κοινό. Οι περισσότεροι πελάτες είναι ντόπιοι, μεσήλικες, έρχονται με παρέα και χαλαρώνουν πίνοντας ουίσκι με κόκα-κόλα”

“ Έχω διαβάσει τα πάντα γύρω από το εμπόριο της σάρκας, έχω δει τόσες ταινίες και ρεπορτάζ. Παρά την υποκρισία των δημοσιογράφων, γνωρίζω ότι υπάρχει ένας πυρήνας αλήθειας στη σκανδαλοθηρία τους. Η ασυνειδησία και η σκληρότητα των οικογενειών, η φτώχεια και η αθλιότητα, η μαφία του υποκόσμου που λυμαίνεται τα κυκλώματα της μαστροπείας, τα βουνά των δολαρίων από τα οποία στα αγόρια καταλήγουν μόνο ψίχουλα, τα ναρκωτικά, οι ασθένειες, όλες οι νοσηρές λεπτομέρειες αυτού του εμπορίου.”

“Συμπεριφέρομαι καθημερινά με δειλία, κάνω ό,τι μπορώ για να πνίξω τους ενδοιασμούς μου, γράφω βιβλία, βάζω παντού το συναίσθημα, δεν σταματάω να σκέφτομαι, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν με εμποδίζει από το να επιστρέψω. ‘Όλο αυτό το τελετουργικό της πιάτσας των εφήβων, της αγοράς των σκλάβων με ερεθίζει απίστευτα. Ο φωτισμός είναι άθλιος, η μουσική εκνευριστική, το θέαμα πάνω στην πίστα δεν είναι μόνο ηθικά αποτρόπαιο αλλά και αποπνικτικά χυδαίο.”

“Παρόλα αυτά αισθάνομαι για όλο αυτό μια έλξη που ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Η αφθονία των νεαρών που είναι τόσο ελκυστικοί και άμεσα διαθέσιμοι μου προκαλεί μια μέθη που δεν μπορώ να καλύψω ή να φρενάρω. Χρήμα και σεξ, είμαι στην καρδιά του συστήματος, του συστήματος που λειτουργεί γιατί ξέρω ότι δεν θα με αρνηθούν. Η δυτική ηθική, οι τύψεις, η ντροπή που σέρνω, τα πάντα, ο κόσμος ολόκληρος γίνονται κομμάτια….”

Ο Φρεντερίκ Μιτεράν γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Κατά τη δεκαετία του ΄70 συνέδεσε το όνομά του με την αποκατάσταση ιστορικών κινηματογράφων για σινεφίλ στη γαλλική πρωτεύουσα. Στη δεκαετία του ΄80 υπήρξε βραβευμένος σκηνοθέτης της τηλεόρασης. Από το 2003 ως το 2005 διεύθυνε το γαλλόφωνο δορυφορικό κανάλι TV5. Από το 2005 ως το 2007 δούλεψε στο γκέι κανάλι Pink TV. Το 2008 ανέλαβε τη Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης ενώ γράφει και στο γκέι περιοδικό Tetu. Τον Ιούνιο του 2009 έγινε υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας. Έχει υιοθετήσει και μεγαλώσει δύο παιδιά ενώ σήμερα είναι και παππούς.