ΓΥΜΝΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Η ΚΡΥΦΗ ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑΣ

“Από την Αρχή μέχρι το Τέλος” είναι ο τίτλος της ταινίας που είναι το πιο καυτό θέμα συζήτησης αυτές τις μέρες στη Βραζιλία – και όχι μόνο. Η ταινία του σκηνοθέτη Αλοϊζο Αμπράνχες έχει για θέμα της δύο ετεροθαλείς αδελφούς με έξι χρόνια διαφορά ηλικίας που από πολύ μικροί αισθάνονται μια παράξενη έλξη. Μια έλξη που κάνει τους γονείς τους να ανησυχούν και σημαδεύει την ενήλικη ζωή τους….

Τα τηλέφωνα των παραγωγών δεν έχουν σταματήσει να χτυπούν με δελεαστικές προσφορές για παγκόσμια διανομή της ταινίας από τότε που άφησαν να διαρρεύσει στο ‘Ιντερνετ ένα καυτό βίντεο με αισθησιακές σκηνές ανάμεσα στους δύο βραζιλιάνους πρωταγωνιστές οι οποίοι μέχρι πρόσφατα δεν ήταν ηθοποιοί αλλά μοντέλα…

Δύο Απόλλωνες από τη Βραζιλία + η κλασική φαντασίωση του “απαγορευμένου” σεξ με δύο αδέλφια: μοιάζει με σίγουρη συνταγή που μπορεί να κάνει το γκέι κοινό να στηρίξει μαζικά την ταινία. Το “επίσημο” τρέιλερ που μπορείτε να δείτε με αγγλικούς υπότιτλους παρακάτω έχει ήδη 700.000 χτυπήματα στο YouTube !

Και από τη Βραζιλία να πεταχτούμε μέχρι την κοντινή Βενεζουέλα όπου δύο πραγματικά αδέλφια (και μάλιστα πανομοιότυποι δίδυμοι!) δεν αφήνουν και πολλά στη φαντασία με τη φωτογράφισή τους για γαλλικό γκέι περιοδικό… Ο Πέδρο και ο Ραμόν σήμερα δουλεύουν ως δημοσιογράφοι στη Νέα Υόρκη αλλά δεν παραλείπουν να γαργαλίσουν τις ίδιες “απαγορευμένες” φαντασιώσεις δηλώνοντας ότι “κάνουν τα πάντα μαζί”!

ΜΙΑ ΔΙΑΦΥΛΙΚΗ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ “ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ”

Τη διάκριση της “Γυναίκας της Χρονιάς” για το 2009 κέρδισε χτες στην Αργεντινή η τρανσέξουαλ ακτιβίστρια Μαρσέλα Ρομέρο. Η Μαρσέλα έχει γράψει ιστορία καθώς είναι η πρώτη διαφυλική γυναίκα που κατάφερε να κάνει τη γραφειοκρατία της χώρας της να αναγνωρίσει επίσημα ότι έχει αλλάξει φύλο και να της εκδώσει μια καινούρια, γυναικεία ταυτότητα.

Η επιλογή της προκάλεσε αίσθηση καθώς άλλες υποψήφιες για την ίδια διάκριση ήταν μια ερευνήτρια που δουλεύει για ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου, μια μητέρα που πολεμάει τις συμμορίες ναρκωτικών στις φτωχογειτονιές της Αργεντινής, η εκπρόσωπος της οργάνωσης “Μητέρες της Πλατείας 4ης Μαϊου” για τους αγνοούμενους της δικτατορίας Βιδέλα και μια διάσημη συγγραφέας.

Η Μαρσέλα άλλαξε το όνομά της από Μαρσέλο στην ηλικία των 17 ετών. Μην μπορώντας να αντέξει τη βία και τις προσβολές εγκατέλειψε το σχολείο και κατέληξε στο πεζοδρόμιο όπου και μολύνθηκε με τον ιό HIV. Από τότε αγωνίζεται για να καταπολεμήσει το κοινωνικό στίγμα σε βάρος των διαφυλικών που όπως λέει η ίδια “οδηγεί νέα παιδιά στο πεζοδρόμιο και τα κάνει πιο ευάλωτα στη μόλυνση από τον ιό.”

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι αρχές της Αργεντινής για πολλά χρόνια την ανάγκαζαν να κυκλοφορεί με αντρική ταυτότητα εκθέτοντάς την όχι μόνο σε αδιακρισίες και προσβολές αλλά και σε κίνδυνο για την ίδια τη ζωή της. “Μου συμπεριφέρθηκαν άσχημα και με ταπείνωσαν. Για να αλλάξω ταυτότητα αναγκάστηκα να περάσω από πέντε διαφορετικές επιτροπές όπου με έβαζαν να γδυθώ και εξέταζαν αν ο κόλπος μου είναι το ίδιο βαθύς με αυτόν των άλλων γυναικών. ‘Ηταν πολύ σκληρό, πολύ άδικο αλλά τελικά κέρδισα τη μάχη” ήταν τα λόγια της κατά την τελετή απονομής.

Και συμπληρώνει: “Δεν μας αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινα πλάσματα με δικαιώματα αλλά σαν αντικείμενα νοσηρής περιέργειας και χλευασμού”.

Αλήθεια στην Ελλάδα πόσο ασχολούνται οι γυναικείες οργανώσεις με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διαφυλικές γυναίκες;

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Μια φιλία πέρα από τα συνηθισμένα. Μια φιλία που κράτησε τριάντα χρόνια. Μια φιλία γεμάτη ένταση και συναίσθημα. Μια ιστορία που έπρεπε να μείνει στο σκοτάδι για δεκαετίες καθώς αφορούσε το διασημότερο πρόεδρο της Αμερικής και τον καλύτερο του φίλο που ήταν ομοφυλόφιλος. Μια υπόθεση που βγήκε στο φως μόλις φέτος με τη δημοσίευση του βιβλίου του Ντέιβιντ Πιτς “Τζακ και Λεμ”. Τη συνέντευξη με το συγγραφέα που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω ανακάλυψα στην πολύ καλή αγγλική ιστοσελίδα www.woolfandwilde.com.

Πως θα χαρακτηρίζατε τη φιλία ανάμεσα στον Τζακ Κένεντι και το Λεμ Μπίλινγκς;

Θα τη χαρακτήριζα σαν μια πολύ στενή, πολύ βαθιά φιλία παρά τη διαφορά στο σεξουαλικό προσανατολισμό.

Πώς μάθατε γι’ αυτήν;

Είμαι τόσο μεγάλος φαν της οικογένειας Κένεντι που έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που έχουν γραφεί για τον πρόεδρο. Κάποια από αυτά αναφέρουν το Λεμ αλλά οι πληροφορίες είναι ελάχιστες – μια-δυο σελίδες το πολύ. Άρχισα να γίνομαι περίεργος και να αναρωτιέμαι ποιος ήταν αυτός ο τύπος;

Και πώς μάθατε ποιος ήταν τελικά;

Έκανα μια λίστα με όλους τους ανθρώπους που τον ήξεραν και θα μπορούσαν να μου μιλήσουν γι’ αυτόν. Και άρχισα να αναζητώ ντοκουμέντα σε βιβλιοθήκες όπως αυτή του ιδρύματος Τζον Φ. Κένεντι. Τότε χτύπησα σε τοίχο. Τα περισσότερα από τα έγγραφα κι ανάμεσά τους μια προφορική ιστορία 815 σελίδων που είχε υπαγορεύσει ο ίδιος ο Λεμ δεν ήταν προσβάσιμα στους ερευνητές. Για να τα δω χρειαζόμουν την άδεια του γιου του Ρόμπερτ Κένεντι κι έκανε πάρα πολύ καιρό να μου τη δώσει. Τον ήξερε από πολύ μικρός και όταν ο Λεμ πέθανε το 1981 είχε κληρονομήσει τα υπάρχοντά του.

Μιλήστε μας λίγο για τη φιλία τους. Πώς ξεκίνησε;

Υπήρχαν αρκετά πράγματα που τους έκαναν να δεθούν από πολύ νωρίς. Καταρχάς ότι και οι δύο μισούσαν το σχολείο στο οποίο τους είχαν στείλει εσώκλειστους. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν συγκάτοικοι και μαζί διοργάνωναν ένα σωρό σκανταλιές με αποτέλεσμα να κοντέψουν να αποβληθούν δυο φορές.

Το άλλο στοιχείο που τους έκανε να δεθούν ήταν η φιλάσθενη φύση του Τζακ. Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει ότι αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας ολόκληρη τη ζωή του, ακόμα κι όταν πήγαινε σχολείο. Οι γονείς του δεν πήγαιναν ποτέ στο σχολείο όταν αρρώσταινε – ο μόνος που ήταν εκεί ήταν ο Λεμ. Ο Λεμ ήταν αυτός που βρισκόταν πάντα στο πλευρό του, αυτός που τον φρόντιζε. Τέλος, το ταξίδι που έκαναν μαζί στην Ευρώπη το 1937 λίγο πριν τον πόλεμο. Δύο αμερικάνοι μαζί στο εξωτερικό σε μια τόσο καθοριστική στιγμή για την ιστορία – σίγουρα ήταν μια εμπειρία που τους έφερε πολύ κοντά.

Αλλά πέρα και πάνω από όλα αυτά πρόκειται για κάτι που είναι δύσκολο να το εκφράσω αφού δεν έχουμε τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουμε τέτοιου είδους σχέσεις. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το μοναδικό πράγμα που ενδιέφερε σεξουαλικά τον Τζον Φ. Κένεντι ήταν οι γυναίκες. Δεν χρειάζεται καν να προσκομίσω κάποια στοιχεία γι’ αυτό - τα στοιχεία βρίσκονται όπου και να κοιτάξει κανείς. Όμως οι πιο στενοί συναισθηματικοί του δεσμοί ήταν πάντα και μόνο με άντρες. Δεν έχουμε μια λέξη που να περιγράφει κάτι τέτοιοι, έτσι δεν είναι; Ένας άντρας που προτιμάει σεξουαλικά τις γυναίκες αλλά συναισθηματικά στρέφεται στο δικό του φύλο.

Πείτε μας για τη σχέση της Τζάκι Κένεντι με το Λεμ. Σε κάποιο σημείο το βιβλίου φέρεται να λέει “Ο Λεμ Μπίλινγκς ήταν καλεσμένος στο σπίτι μας κάθε σαββατοκύριακο όσο ήμασταν παντρεμένοι”.

Νομίζω ότι από την πλευρά της υπήρχε κατανόηση, αλλά δεν έλειψαν και οι εντάσεις. Σε αυτό συμφωνούν όλοι όσοι μου μίλησαν. Τον συμπαθούσε. Ουσιαστικά είχε πολύ περισσότερα κοινά μαζί του παρά με τον άντρα της. Τον ενδιέφεραν τα καλλιτεχνικά πράγματα όπως και την Τζάκι, είχαν τις ίδιες ευαισθησίες. Επίσης εκτιμούσε το ρόλο που έπαιξε όταν το ζευγάρι αντιμετώπιζε προβλήματα, τον πρώτο καιρό που ήταν παντρεμένοι.

Η απόδειξη ότι τον συμπαθούσε είναι ότι μετά τη δολοφονία του άντρα της θα μπορούσε να τον κάνει πέρα και δεν το έκανε. Όταν την κάλεσαν για εγκαίνια ενός μνημείου για τον άντρα της στην Αγγλία, πήρε το Λεμ μαζί της. Τον επισκεπτόταν συχνά στο Μανχάταν και πήγε και στην κηδεία του. Οπότε όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι τον συμπαθούσε πραγματικά.

Από την άλλη είναι φανερό ότι πολλές φορές αισθανόταν πνιγμένη γιατί ήταν πάντα εκεί, δεν τους άφηνε ποτέ μόνους. Ήταν μια περίπλοκη σχέση. Αν το καλοσκεφτούμε όμως, πρόκειται για ένα γάμο για τρεις οπότε δικαίως αισθανόταν έτσι! Υπάρχει η φράση που αναφέρετε και την οποία μου εμπιστεύτηκε ο θαλαμηπόλος του Λευκού Οίκου. Αλλά και στις σημειώσεις του από τότε που έκαναν μαζί διακοπές στη Βιρτζίνια μπορεί κανείς να διαβάσει πράγματα όπως “Ο Τζακ έπεσε για ύπνο στις 10. Λίγο μετά ανέβηκε πάνω και η Τζάκι. Άκουγα την τηλεόραση στο δωμάτιό τους να παίζει μέχρι αργά”. Αυτός ο άνθρωπος ήταν κομμάτι του γάμου τους!

Για την ερωτική ζωή του Λεμ δεν μαθαίνουμε τίποτα στο βιβλίο. Μοιάζει σχεδόν ασεξουαλικός….

Από τις επιστολές που έχουν ανταλλάξει μεταξύ τους, έχουμε αρκετά στοιχεία ότι ο Τζακ γνώριζε για τη σεξουαλικότητα του φίλου του και ότι ήταν κάτι που το είχαν συζητήσει. Και μην ξεχνάμε ότι αν υπήρχαν και πιο αποκαλυπτικές επιστολές ο ίδιος ο Λεμ τις έχει καταστρέψει. Όλη του τη ζωή δεν μίλησε ποτέ για τη σεξουαλικότητά του παρά μόνο σε ελάχιστους πολύ στενούς φίλους. Είναι λυπηρό, αλλά είναι και σημάδι της εποχής στην οποία ζούσε. Επιπλέον, ήθελε να προστατεύσει την υπόληψη του προέδρου πάνω από όλα. Δεν θα άφηνε ποτέ να μαθευτεί κάτι που μπορούσε να τον εκθέσει…

Μοιάζει επίσης εντελώς αόρατος. Σαν η ιστορία να τον έχει ξεχάσει….

Έτσι είναι. Ο ίδιος λέει σε μια συνέντευξή του λίγο πριν πεθάνει: “Σε όλα τα βιβλία με παρουσιάζουν σαν το συγκάτοικο από το σχολείο και μετά τίποτα. Με ενοχλεί που με αντιμετωπίζουν σαν τον παιδικό του φίλο που μετά εξαφανίστηκε. Ήμουν στο σπίτι τους κάθε σαββατοκύριακο της προεδρίας του. Ο Τζακ ήταν ο πιο κοντινός μου άνθρωπος για 30 χρόνια”.

Πρέπει να τονίσουμε εδώ πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Λεμ από πολιτικής άποψης, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ελάχιστα ενδιαφερόταν για την πολιτική. Αλλά ήταν εκεί συνέχεια και άκουγε για πράγματα όπως η κρίση της Κούβας πολύ πριν τους υπόλοιπους. Στο πρόσωπο του Λεμ ο Τζακ έιχε έναν άνθρωπο έμπιστο στον οποίο μπορούσε να πει οτιδήποτε γνωρίζοντας ότι δεν θα βγει παραέξω. Ουσιαστικά έπαιζε τον παραδοσιακό ρόλο της συζύγου, τον άκουγε και φρόντιζε μέσα από την κουβέντα να τον ηρεμεί και να τον μαλακώνει. Η Τζάκι δεν μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο γιατί ήταν η ίδια εύθραυστη και κρεμόταν πάνω στον άντρα της. Οπότε και ο Τζακ στρεφόταν για συναισθηματική υποστήριξη στο Λεμ.

Κάτι άλλο που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι ο Κένεντι θάφτηκε με ένα κομμάτι μπαλένα από το στόμα μίας φάλαινας. Ήταν ένα ενθύμιο που του είχε κάνει δώρο ο Λεμ….

Νομίζετε ότι ο Λεμ ήταν ερωτευμένος με τον Τζακ;

Από τα στοιχεία που έχουμε δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι τα πράγματα τότε ήταν πολύ διαφορετικά, το θέμα της ομοφυλοφιλίας ήταν μεγάλο ταμπού και τίποτα δεν λεγόταν ανοιχτά. Υπάρχει όμως κάτι που έγραψε ο Λεμ που είναι πολύ ενδιαφέρον. “Ο Τζακ έκανε τόσο μεγάλη διαφορά στη ζωή μου. Χάρη σ’ αυτόν δεν υπήρξα ποτέ μόνος. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν παντρεύτηκα ποτέ μου.”

Νομίζω ότι οι ομοφυλόφιλοι άντρες τότε διατύπωναν τα πράγματα ώστε κατά κάποιο τρόπο να “τηλεγραφούν” στις επόμενες γενιές αυτό που πραγματικά ήθελαν να πουν αλλά εκείνη την εποχή δεν μπορούσαν να εκφράσουν ανοιχτά. Όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές σήμερα δεν έχει αμφιβολίες για τα αισθήματα του Λεμ, αλλά όποιος το διάβαζε τότε δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί τίποτα.

Έχετε να προσθέσετε κάτι άλλο;

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι στην κυριολεξία χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί για τον πρόεδρο Κένεντι, τα περισσότερα από τα οποία αναμασούν τα ίδια πράγματα, τις γνωστές ιστορίες με τη Μέριλιν και την κρίση στην Κούβα. Κι εδώ έχουμε κάτι εντελώς καινούριο, μια ιστορία από τη ζωή του προέδρου που είναι παντελώς άγνωστη στη συντριπτική πλειοψηφία των αμερικανών και παρόλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης την έχουν περιφρονήσει τελείως. Καμία από τις μεγάλες εφημερίδες δεν δημοσίευσε έστω και μία κριτική για το βιβλίο – ακόμα και η Washington Post αποφάσισε να το αγνοήσει παρά το γεγονός ότι ένας από τους συντάκτες της είναι η κύρια πηγή μου! Είναι ένα μυστήριο για μένα γιατί πιστεύω πως είναι μια ιστορία που θα ενδιέφερε πολλούς αμερικάνους και ειδικά τους ομοφυλόφιλους. Με προβληματίζει που το πέπλο της σιωπής παραμένει ακόμα τόσο ισχυρό.

O ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕ

Απίστευτο και όμως αληθινό: κατά τη διάρκεια της δίκης του για συνέργεια σε φόνο ένας 44χρονος, πρώην μέλος της Κόζα Νόστρα, όχι μόνο αποκήρυξε το συνδικάτο του εγκλήματος αλλά αποκάλυψε επιπλέον ότι είναι ομοφυλόφιλος! Ένα “έγκλημα” που η Μαφία τιμωρεί με θάνατο… Και μια εξέλιξη που θα ζήλευαν ακόμα και οι σεναριογράφοι των “Σοπράνος”.

Συνέβη τον περασμένο μήνα σε δικαστήριο του Μπρούκλιν: κατά τη διάρκεια της δίκης για τη δολοφονία ενός αρτοποιού, ο Ρόμπερτ Μορμάντο -χωρισμένος και πατέρας δύο παιδιών- δήλωσε στο δικαστήριο την επιθυμία του να αποκηρύξει μια για πάντα την εγκληματική οργάνωση. Κάτι που έκανε το δικαστή να σχολιάσει: “Μετά από 40 χρόνια καριέρας είναι η πρώτη φορά που ακούω κάτι τέτοιο! Έχω δικάσει αμέτρητους μαφιόζους και κανείς τους δεν είχε δεχτεί μέχρι σήμερα.”

Αλλά τη μεγαλύτερη αποκάλυψη φύλαγε για το δικαστήριο η συνήγορος του κακοποιού - μια αποκάλυψη που μπορεί ίσως να εξηγήσει τη μεταστροφή του πελάτη της. “Από τότε που εγκατέλειψε τη Μαφία ο Ρόμπερτ ζει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του”. Σύμφωνα πάντα με τη δικηγόρο ο Μορμάντο συζεί εδώ και καιρό με έναν άντρα ο οποίος όμως αρνήθηκε να ενταχθεί στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

Σύμφωνα με τους άγραφους κανόνες της Μαφίας δύο παραπτώματα μπορεί να στοιχίσουν τη ζωή κάποιου: να κάνει σχέση με τη γυναίκα ενός “συναδέλφου” ή να κάνει σχέση με έναν άλλο άντρα….Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο φόνος για τον οποίο δικάστηκε ο Μορμάντο είχε διαταχτεί από τον Βίνσεντ Γκότι -μικρό αδελφό του νονού Τζον Γκότι- που υποψιαζόταν ότι το θύμα είχε σχέσεις με τη γυναίκα του!

Στο μεταξύ η συνεργασία του Μορμάντο με τις αρχές είχε σαν αποτέλεσμα να αποφύγει έως και 17 χρόνια στην ψειρού και να τη γλιτώσει με κάποιους μήνες κοινωφελούς εργασίας. Το ότι όμως κέρδισε την ελευθερία του δεν σημαίνει ότι μπορεί και να κοιμάται ήσυχος: κατά το πρόσφατο παρελθόν δύο μέλη της μαφίας έχουν δολοφονηθεί επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι. Ο ένας από αυτούς ήταν ο Τζον Ντ’ Αμάτο, αρχηγός της οικογένειας Καβαλκάντε, τον οποίο κάρφωσε μια πρώην ερωμένη του…

Μπλεξίματα με το νόμο δεν έχουν όμως μόνο οι μαφιόζοι: ξεκίνησε χτες στο Μόναχο η δίκη του Αντόν Κ., πράκτορα της ομοσπονδιακής υπηρεσίας πληροφοριών της Γερμανίας που κατηγορείται ότι αποκάλυψε κρατικά μυστικά στον εραστή του, έναν άντρα αλβανικής καταγωγής που ακούει στο όνομα Μουράτ.

Η ιστορία έχει ως εξής: το 2005 ο Αντόν μετατέθηκε στο Κοσσυφοπέδιο με την ιδιότητα του υπαλλήλου του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, αλλά στην πραγματικότητα ως πράκτορας των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών. Αποστολή του ήταν η δημιουργία ενός αξιόπιστου δικτύου πληροφοριοδοτών στην πρωτεύουσα Πρίστινα. Για διερμηνέα προσέλαβε τον 25χρονο Μουράτ που μιλούσε γερμανικά και αλβανικά. Πολύ γρήγορα οι δύο άντρες ερωτεύτηκαν και άρχισαν να ζουν μαζί – να σημειώσω εδώ ότι και ο Αντόν ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά.

Σήμερα ο γερμανός κατάσκοπος κατηγορείται ότι παρέδωσε απόρρητες πληροφορίες σε έναν άνθρωπο που οι γερμανικές αρχές υποψιάζονται όχι μόνο για συμμετοχή σε οργανώσεις της αλβανικής μαφίας αλλά και ως μυστικό πράκτορα της Αλβανίας και της πΓΔΜ! Αν και το συμβόλαιο του Αντόν ανανεώθηκε το 2007, πριν από λίγες εβδομάδες οι δύο άντρες ανακλήθηκαν στη Γερμανία με κάποια πρόφαση οπότε και τους συνέλαβαν.

Από την πλευρά της η υπεράσπιση κάνει λόγο για γελοίες και ανυπόστατες κατηγορίες και υπονοεί ότι όλη η υπόθεση αναδίδει έντονο άρωμα ομοφοβίας. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ολόκληρη η αλήθεια θα αποκαλυφθεί στο δικαστήριο….

ΤΟ ΟΜΟ-ΚΑΥΤΩΜΑ

‘Ενα ηλιόλουστο απόγευμα στα τέλη Μαρτίου ο 18χρονος Φάντι έκανε παρέα στο φίλο του που έχει μαγαζί με ρούχα στο κέντρο της Βαγδάτης ρίχνοντας μια ματιά στο καινούριο εμπόρευμα. Ένας υπάλληλος από το διπλανό μαγαζί μπήκε κρατώντας στα χέρια μια εφημερίδα. Είχε διαβάσει κάτι και ήθελε να το μοιραστεί μαζί τους. Η εφημερίδα έγραφε για τους “ανώμαλους”. Ομοφυλόφιλοι άντρες είχαν πέσει θύματα απαγωγής. Οι βασανιστές τους σφράγισαν τον πρωκτό με ειδική κόλλα πριν τους αναγκάσουν να καταπιούν καθαρτικά και νερό μέχρι να εκραγούν τα εντόσθιά τους. Οι σοροί τους βρέθηκαν πεταμένοι στην άκρη του δρόμου.

Το ίδιο βράδυ ο Φάντι συναντήθηκε με τους τρεις κολλητούς του τον Αχμέντ, το Μαζέν και το Ναμίρ σε ένα καφέ της συνοικίας Καράντα…. Ο Φάντι διηγήθηκε στους φίλους του την ιστορία που διάβασε στην εφημερίδα, ήταν όμως σίγουρος ότι δεν είναι αλήθεια. “Τα γράφουν για να μας τρομάξουν” ήταν το σχόλιό του. Παρόλα αυτά τις τελευταίες μέρες με τις φήμες για τα τάγματα θανάτου και τα βασανιστήρια οι τέσσερις φίλοι αποφάσισαν να είναι πιο διακριτικοί. Είχαν πάψει να πηγαίνουν στο καφέ κάθε βράδυ. “Να δούμε τί θα φέρει το αύριο” ήταν τα λόγια του Φάντι το τελευταίο βράδυ που συναντήθηκαν εκεί.

Στις 8 το βράδυ της 4ης Απριλίου το κινητό του Φάντι χτύπησε. Ήταν ο αδελφός του Μαζέν. Του ανακοίνωσε ότι ο Μαζέν και ο Ναμίρ ήταν νεκροί.

Οι παραμορφωμένες σοροί των δύο φίλων είχαν βρεθεί μαζί στη σιιτική γειτονιά της Βαγδάτης. Οι απαγωγείς είχαν ακρωτηριάσει το στήθος του Μαζέν. Στο δεξί πόδι του Ναμίρ λίγο κάτω από το γόνατο μπορούσε κανείς να διακρίνει σημάδια από τρυπάνι. Και οι δύο είχαν πυροβοληθεί στο κεφάλι, σχεδόν εξ επαφής.

“Δύο νεαροί άντρες βρέθηκαν νεκροί την Πέμπτη” δήλωσε στο πρακτορείο Ρόιτερ ένας αξιωματούχος της περιοχής. “’Ηταν σεξουαλικά ανώμαλοι. Οι φυλές τους τους σκότωσαν για να αποκαταστήσουν την οικογενειακή τιμή.” Στο ίδιο ρεπορτάζ ένας αστυνομικός αποκάλυπτε ότι τέσσερις ακόμα άντρες είχαν βρεθεί νεκροί στις 25 Μαρτίου. Οι δολοφόνοι είχαν γράψει στο στήθος τους τη λέξη “Διεστραμμένος”.

Ο Φάντι πήρε τον Αχμέντ στο τηλέφωνο. Μίλησαν για μία ώρα περίπου. Ο θάνατος των φίλων τους είχε συγκλονίσει αλλά ταυτόχρονα ήταν και τρομοκρατημένοι. Μην αντέχοντας τα βασανιστήρια, οι φίλοι τους μπορεί να έδωσαν και τα δικά τους ονόματα….

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Νούρι ήταν επιβάτης σε ένα ταξί που σταμάτησε σε μπλόκο της αστυνομίας. Ένας αστυνομικός ζήτησε τα χαρτιά και το κινητό του και του είπε να βγει από το αμάξι. Μόλις το έκανε τον έσπρωξε πάνω στο αυτοκίνητο και του πέρασε χειροπέδες. Όταν τον ρώτησε τί είχε κάνει, ο αστυνομικός αντί για απάντηση του φόρεσε μια κουκούλα και τον έσπρωξε στο περιπολικό.

Στο δωμάτιο που το μετέφεραν βρίσκονταν άλλοι πέντε άντρες. Όλοι τους ήταν ομοφυλόφιλοι και κάποιοι είχαν κοινούς γνωστούς. “Ξέρεις που βρίσκεσαι;” τον ρώτησε ο ένας. “Στο υπουργείο Εσωτερικών. Έχεις μπλέξει άσχημα φίλε”.

Οι ανακριτές είπαν στο Νούρι ότι μπορούσε να εξαγοράσει την ελευθερία του με 10 χιλιάδες δολάρια. Τους απάντησε ότι δεν είχε σχεδόν καθόλου λεφτά και τον άφησαν όλη νύχτα μόνο του σε ένα κελί. Το επόμενο πρωί τον ρώτησαν αν είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Όταν τους είπε πως ήταν σίγουρος τον έγδυσαν, έδεσαν ένα σκοινί γύρω από τους αστραγάλους του και τον κρέμασαν ανάποδα από ένα γάντζο στο ταβάνι. Έχασε τις αισθήσεις του και όταν συνήλθε ήταν ακόμα κρεμασμένος από τα πόδια. Το βράδυ οι άντρες τον έλυσαν και τον ρώτησαν πάλι για τα λεφτά.

Οι ανακρίσεις συνεχίστηκαν την επόμενη μέρα. Του ζήτησαν τα ονόματα και τις διευθύνσεις άλλων ομοφυλόφιλων, αλλά ο Νούρι αρνήθηκε να τους αποκαλύψει. Άρχισαν να τον φωνάζουν “τάντα” –αδελφή. Τον απείλησαν ότι αν δεν μιλήσει τον περιμένουν τα χειρότερα. “Δεν το ξέρεις ότι αν σε σκοτώσουμε παίρνουμε πόντους στον παράδεισο;”

Τις επόμενες τρεις εβδομάδες εννέα άντρες ξεκίνησαν να τον βασανίζουν εναλλάξ σε βάρδιες των τριών. Προς το τέλος της αιχμαλωσίας του, του φόρεσαν στο κεφάλι μια κουκούλα και άρχισαν να τον βιάζουν ομαδικά. Την πρώτη μέρα υπολογίζει ότι ήταν δεκαπέντε διαφορετικοί άντρες. Τη δεύτερη έξι. Την τρίτη τρεις.

Σε κάποια φάση τον ανέβασαν στον πιο ψηλό όροφο του κτιρίου. Μέσα από ένα μικρό παράθυρο μπόρεσε να δει τις σορούς των πέντε αντρών που είχαν συλληφθεί μαζί του. Έμοιαζε σαν να τους είχαν εκτελέσει. “’Ερχεται και η δική σου σειρά” ήταν τα λόγια τους καθώς τον έσερναν στο διάδρομο.

Αργότερα ένας από τους βασανιστές τον πήρε σε μια άκρη και του υποσχέθηκε να τον αφήσει ελεύθερο αν του έδινε 5 χιλιάδες δολάρια. Με τη βοήθειά του ο Νούρι κανόνισε ένας φίλος στο Λονδίνο να στείλει τα χρήματα σε ένα φίλο του στο Ιράκ που τα έδωσε στον αστυνόμο. 25 μέρες μετά τη σύλληψή του ο αστυνόμος ήρθε στο κελί του και του είπε να μπει στην καρότσα ενός φορτηγού. Στα προάστια της πόλης τον διέταξε να κατέβει από το φορτηγό και τον παράτησε ζωντανό στην άκρη του δρόμου.

[ Αποσπάσματα από το εξαιρετικό ρεπορτάζ του περιοδικού New York για τα μαρτύρια που συνεχίζουν υποφέρουν οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράκ. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια χιλιάδες έχουν βασανιστεί και εκατοντάδες έχουν χάσει τη ζωή τους. Αν έχετε χρόνο, αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο. ]

ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

‘Ενα πρωτοδικείο του Μπουένος ‘Αιρες άνοιξε χτες το δρόμο για το γάμο ζευγαριών του ίδιου φύλου στην Αργεντινή αποφασίζοντας ότι ο δήμος δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί τον πολιτικό γάμο σε ένα ζευγάρι αντρών που είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή απόφαση που ανοίγει το δρόμο της ισότητας για όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής – μιας περιοχής όπου η επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας παραμένει πολύ ισχυρή.

Η δικαστής Γκαμπριέλα Σέιχας διέταξε τους υπεύθυνους του ληξιαρχείου στην πρωτεύουσα της Αργεντινής να εκδώσουν άδεια γάμου για το 39χρονο Αλεχάντρο Φρέιρε και το 41χρονο Χοσέ Μαρία Ντι Μπέλο. Το ζευγάρι κατέθεσε αγωγή τον περασμένο Απρίλιο όταν το ληξιαρχείο απέρριψε το αίτημα λόγω του φύλου τους.

“Είμαστε πολύ χαρούμενοι και συγκινημένοι, αλλά αισθανόμαστε και το βάρος μιας πολύ μεγάλης ευθύνης καθώς αυτή η απόφαση δεν αφορά μόνο εμάς αλλά την υπόθεση της ισότητας στη χώρα μας και σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική” δήλωσε ο κ. Ντι Μπέλο.

Το Μπουένος Άιρες, μια πόλη που τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει παγκοσμίως τη φήμη της “γκέι Μέκκας” (πολύ πρόσφατα ψηφίστηκε ως ο δεύτερος πιο σέξι προορισμός στον πλανήτη) βρίσκεται στην πρωτοπορία και στο πεδίο των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το 2002 έγινε ο πρώτος δήμος της Λατινικής Αμερικής που αναγνώρισε δικαιώματα στα ομόφυλα ζευγάρια που συμβιώνουν. Το παράδειγμά του ακολούθησαν δύο ακόμα μεγάλες πόλεις της Αργεντινής, τρεις επαρχίες του Μεξικού και δύο στη Βραζιλία. Η Ουρουγουάη έγινε η πρώτη χώρα όπου καθιερώθηκε σύμφωνο συμβίωσης το 2007, ενώ τον περασμένο Ιανουάριο και το ανώτατο δικαστήριο της Κολομβίας αποφάσισε ότι τα ζευγάρια ίδιου φύλου πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους παντρεμένους ετεροφυλόφιλους.

Παρόλα αυτά μέχρι σήμερα καμία χώρα της Λατινικής Αμερικής δεν έχει καθιερώσει τον πολιτικό γάμο για όλους. Είναι προφανές όμως ότι το παράδειγμα της πρώην “μητροπολιτικής” Ισπανίας δεν τις αφήνει ανεπηρέαστες. Στην απόφασή της η κ. Σέιχας αναφέρει ότι “ο νόμος πρέπει να αντιμετωπίζει τους πάντες με τον ίδιο σεβασμό ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές τους” και έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις του οικογενειακού δικαίου που ορίζουν ως γάμο μόνο την ένωση ενός άντρα και μίας γυναίκας. Αν και ο δήμος μπορεί να ασκήσει έφεση ο δήμαρχος του Μπουένος Άιρες ξεκαθάρισε ότι δεν έχει σκοπό να κάνει κάτι τέτοιο. “Δεν θα εμποδίσουμε εμείς την εξέλιξη της ανθρωπότητας” ήταν τα λόγια του δημάρχου.

Από τη μεριά της, η Καθολική Εκκλησία κάνει το παν για να εμποδίσει τις εξελίξεις καθώς σύμφωνα με δήλωση της συνόδου των επισκόπων “οι ενώσεις ατόμων του ίδιου φύλου όχι μόνο δεν εξυπηρετούν το κοινό καλό αλλά αντίθετα το υπονομεύουν”. Στην απόφασή της η δικαστής απάντησε ότι “δεν είναι δυνατό να ζητείται από τις κρατικές αρχές να ερμηνεύουν θρησκευτικά κείμενα ή να τα λαμβάνουν υπόψη στις αποφάσεις τους”.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα η Γερουσία της Αργεντινής ανέβαλλε τη συζήτηση για τον πολιτικό γάμο λόγω έλλειψης απαρτίας. Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη η κοινοβουλευτική συζήτηση για τον πολιτικό γάμο έχει ανάψει για τα καλά σε δύο άλλες καθολικές χώρες, τη Σλοβενία και την Πορτογαλία.

_______________________________________________________________

UPDATE: Αν και ο γάμος είχε προγραμματιστεί για την 1η Δεκεμβρίου, αναβλήθηκε τελικά με εντολή δικαστή που θεώρησε ότι η υπόθεση πρέπει να εξεταστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Η παραπομπή έγινε μετά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη δύο ιδιωτών, εκ των οποίων ο ένας είναι ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου του Μπουένος Άιρες……

_______________________________________________________

UPDATE 2: Τα κατάφεραν τελικά! Μετά τη δικαστική εμπλοκή στο Μπουένος Άιρες, οι δύο μελλόνυμφοι απευθύνθηκαν στην κ. Φαμπιάνα Ρίος, κυβερνήτη της Πολιτείας της Γης του Πυρός που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσει ο Αλεχάντρο και ο Χοσέ Μαρία να γίνουν το πρώτο παντρεμένο γκέι ζευγάρι στη ιστορία της Λατινικής Αμερικής! Ο γάμος έγινε τελικά στις 28 Δεκεμβρίου στην Ουσουάια, την πιο νότια πόλη στον κόσμο –ένα μέρος που βρίσκεται πιο κοντά στην Ανταρκτική παρά στο Μπουένος Άιρες… Μόλις 7 μέρες νωρίτερα η κυβέρνηση της πόλης του Μεξικού είχε ψηφίσει υπέρ του γάμου για τα ζευγάρια ίδιου φύλου – αλλά οι αργεντίνοι κατάφεραν να τους προλάβουν :-)

Μετά την τελετή η κ. Ρίος δήλωσε ότι ο γάμος των παιδιών αποτελεί “ένα σημαντικό βήμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και χαιρόμαστε που έγινε στην Πολιτεία μας”. Να ζήσουν!

Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι παντού τόσο ρόδινα… Την ίδια μέρα που το πρώτο γκέι ζευγάρι παντρευόταν στη Λατινική Αμερική ένα άλλο ζευγάρι, αυτή τη φορά στο Μαλάουι της Αφρικής, συνελήφθη με την κατηγορία ότι διοργάνωσαν μια συμβολική γαμήλια τελετή. Οι δύο άντρες που ζουν μαζί εδώ και μια πενταετία αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης που μπορεί να φτάσει και τα 14 χρόνια….

Η BEYONCÉ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Εντάξει, δεν έχω λόγια γι’ αυτή τη Γυναίκα (το Γ κεφαλαίο παρακαλώ). Εκρηκτική, πληθωρική, ακατάβλητη, πραγματικά επιβεβαίωσε όλα τα κλισέ γύρω από το όνομά της και έκανε ένα κατάμεστο στάδιο να σείεται στην κυριολεξία. Απίστευτη ερμηνεύτρια, πανέμορφη γυναίκα και ακούραστη show - woman, δεν δίστασε όχι μόνο να τραγουδήσει στη μέση της αρένας αλλά και να κατέβει από την εξέδρα για να χαιρετήσει τον κόσμο που περίμενε όρθιος για να τη δει. Ποτέ δεν είναι τυχαίο ποιοι γίνονται σταρ τελικά. Και χάρηκα ιδιαίτερα που πήγα σε μια συναυλία γεμάτη με 20χρονα παιδιά. Άλλη ατμόσφαιρα, πως να το κάνουμε....

Εδώ μπορείτε να δείτε το βίντεο που τράβηξα τα πρώτα λεπτά της συναυλίας που άνοιξε με το “Crazy In Love”. Το σημείο που η κάμερα χοροπηδάει πάνω κάτω είναι η στιγμή που όλοι οι γύρω μου χτυπιούνται ουρλιάζοντας “ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΑΑΑΑ!!!!” κι εγώ ουρλιάζω “ΜΗΝ ΚΟΥΝΑΤΕ, ΜΗΝ ΚΟΥΝΑΤΕ!!!!” :-D

Το χειρότερο σημείο της συναυλίας: που δεν είπε το “Sweet Dreams”. Επίσης πολλές μπαλάντες διάσπαρτες από την αρχή μέχρι το τέλος της συναυλίας που θα λειτουργούσαν καλύτερα μαζεμένες σαν μια “ανάσα” από το πιο ρυθμικό κομμάτι του προγράμματος.

Το καλύτερο σημείο της συναυλίας: Τα βίντεο-παρωδία του “Single Ladies” από το YouTube λίγο πριν βγει στη σκηνή να το τραγουδήσει. Ανάμεσά τους πολλά με θαυμαστές της Μπεγιονσέ γένους αρσενικού να χορεύουν ντυμένοι με μαύρα κορμάκια!

Αν θέλετε να τη δείτε να το τραγουδάει ζωντανά στην Αθήνα, αυτό το βίντεο δεν το τράβηξα εγώ αλλά το βρήκα στο YouTube.

Η ΜΥΚΟΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΣΕΞΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ!

Tα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για τους καλύτερους gay and lesbian ταξιδιωτικούς προορισμούς στον πλανήτη ανακοίνωσε σήμερα η αμερικάνικη ιστοσελίδα TripOutgaytravel.com. Η προεπιλογή έγινε από 18 δημοσιογράφους και υπεύθυνους ταξιδιωτικών γραφείων ενώ για την τελική κατάταξη ψήφισαν πάνω από 100 χιλιάδες άτομα από όλο τον κόσμο. Τα αποτελέσματα:

Ο πιο σέξι προορισμός στον πλανήτη: Το Παρίσι (Συμφωνώ!!!! :-)

Επιλαχόντες:

Μπουένος Άιρες
Fort Lauderdale, Φλόριντα
Λας Βέγκας
Μαδρίτη
Η Ελιά στη Μύκονο!

Καλύτερος διεθνής προορισμός: Το Ρίο ντε Τζανέιρο
Επιλαχόντες:

Βαρκελώνη
Μπουένος Άιρες
Λονδίνο
Μόντρεαλ
Σίδνεϊ

Καλύτερος προορισμός στην Αμερική: Η Νέα Υόρκη

Επιλαχόντες:

Νέα Ορλεάνη
Φιλαδέλφεια
Πόρτλαντ
Προβινστάουν
Σαν Φρανσίσκο

Καλύτερος καινούριος προορισμός: Το Κουρασάο στις Ολλανδικές Αντίλλες

Επιλαχόντες:

Μπογκοτά (στην Κολομβία)
Κροατία
Βομβάη (Ορίστε;)
Σαντιάγκο (στη Χιλή)
Σαγκάη

Καλύτερο γκέι μπαρ: To Abbey στο Λος Άντζελες

Επιλαχόντες:

Το Exit στο Άμστερνταμ
Το Heaven στο Λονδίνο
Το Drugstore στο Μόντρεαλ
Το Sidetrack στο Σικάγο
Το The Week στο Ρίο και το Σάο Πάολο

Καλύτερη γκέι εκδήλωση: To Gay Pride της Μαδρίτης

Επιλαχόντες:

Η Dinah Shore στην Καλιφόρνια (για γυναίκες)
Το Burning Man στη Νεβάδα
Το Gay Pride του Τορόντο
Το Gay Pride του Άμστερνταμ
Το Mardi Gras στο Σίδνεϊ

Μια πόλη που λείπει από όλες τις λίστες: το Βερολίνο. Λέτε να είναι τυχαίο;

ΕΝΑΣ ΓΚΕΪ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ: ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ;

Οι γκέι και οι λεσβίες στη Γερμανία έχουν κάθε λόγο για να πανηγυρίζουν καθώς ένας ανοιχτά γκέι πολιτικός είναι από την περασμένη εβδομάδα υπουργός Εξωτερικών της χώρας τους. ‘Η μήπως όχι;

Ο 48χρονος Γκουίντο Βεστερβέλε είναι αρχηγός των γερμανών φιλελεύθερων εδώ και οκτώ χρόνια. Το αποτέλεσμα των εκλογών που έγιναν τον περασμένο μήνα και έδωσαν στο κόμμα του ποσοστό 15% (το υψηλότερο στην ιστορία) αποτελεί μια τεράστια προσωπική δικαίωση για έναν πολιτικό που ξεκίνησε την καριέρα του δίνοντας τροφή στους γελοιογράφους με τις επεισοδιακές δημόσιες εμφανίσεις του και την εμφάνισή του στο Big Brother κι έχει φτάσει σήμερα να θεωρείται ο καλύτερος ρήτορας στη Γερμανία. Το ποσοστό αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να σχηματίσει μια αμιγώς δεξιά κυβέρνηση συνεργασίας με τους χριστιανοδημοκράτες της κ. Μέρκελ.

Ο Westerwelle είναι ένας από τους τρεις ανοιχτά γκέι πολιτικούς στη Γερμανία (οι άλλοι δύο είναι οι δήμαρχοι του Βερολίνου και του Αμβούργου). Σύντροφός του εδώ και κάποια χρόνια είναι ο Μίκαελ Μροντς, αθλητικός παράγοντας και μέχρι πρότινος περιζήτητος εργένης με τον οποίο έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης. Το ζευγάρι έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση το 2004 στο πάρτι γενεθλίων της κ. Μέρκελ.

Το ότι ένας ανοιχτά γκέι πολιτικός αναλαμβάνει τη θέση του υπουργού Εξωτερικών στη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης είναι βέβαια ένα γεγονός που δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε. Πόσο μάλλον που από τη θέση του θα έχει την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής που θα ακολουθήσει η Γερμανία απέναντι σε καθεστώτα χωρών της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο όπου οι ομοφυλόφιλοι πέφτουν ακόμα και σήμερα θύματα αγριότατων διωγμών.

Φτάνει κανείς να σκεφτεί πώς φτάσαμε ως εδώ για να συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητο. Η Γερμανία ήταν η χώρα όπου γεννήθηκε το σύγχρονο γκέι και λεσβιακό κίνημα κατά τη δεκαετία του ‘20 πριν πνιγεί στο αίμα με την άνοδο των ναζιστών στην εξουσία. Η ομοφυλοφιλία παρέμεινε ποινικό αδίκημα μέχρι το 1969. Από τότε μέχρι σήμερα οι γκέι και οι λεσβίες έχουν καταφέρει να να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη γερμανική κοινωνία και να κατοχυρώσουν σε μεγάλο βαθμό τα δικαιώματά τους με αποκορύφωμα το σύμφωνο συμβίωσης που ψηφίστηκε το 2001.

Η άνοδος ενός ανοιχτά ομοφυλόφιλου πολιτικού στην εξουσία ίσως να τους δημιούργησε ελπίδες για κάτι ακόμα θεαματικότερο. Αν κρίνουμε πάντως από την κυβερνητική συμφωνία των δύο κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, οι προσδοκίες αυτές μάλλον δεν δικαιώνονται.

Φιλελεύθεροι και χριστιανοδημοκράτες συμφώνησαν ότι τα ζευγάρια που υπογράφουν σύμφωνο συμβίωσης πρέπει να αντιμετωπίζονται από την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία με τον ίδιο τρόπο όπως οι παντρεμένοι ετεροφυλόφιλοι. Άλλωστε γι’αυτό το θέμα υπάρχουν ήδη δικαστικές αποφάσεις τις οποίες η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει. Δεσμεύτηκαν επίσης για τη δημιουργία ενός ιδρύματος στη μνήμη των ομοφυλόφιλων θυμάτων του ναζισμού και για την αλλαγή του νόμου που διέπει τις επεμβάσεις διόρθωσης φύλου σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά δεδομένα (χωρίς όμως να διευκρινίζουν τί ακριβώς θα αλλάξουν).

Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ριζοσπαστικά αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τώρα οι χριστιανοδημοκράτες έδειχναν αλλεργία σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τα γκέι δικαιώματα. Απέχουν όμως πάρα πολύ από τις προεκλογικές υποσχέσεις των φιλελεύθερων για γάμο και υιοθεσία. Και το χειρότερο: η νέα κυβέρνηση αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξει τη νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα απαγορεύει πλήρως τις διακρίσεις σε βάρος των ομοφυλόφιλων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής (μέχρι τώρα ισχύει μόνο για την εργασία).

Με βάση αυτή την οδηγία οι ομοφυλόφιλοι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης θα μπορούν να διεκδικήσουν ίση μεταχείριση στην εκπαίδευση, την ασφάλιση, το οικογενειακό δίκαιο κτλ. Στην οδηγία όμως αντιδρούν οι γερμανοί εργοδότες που είναι και οι πιο θερμοί υποστηρικτές του φιλελεύθερου κόμματος. Το αποτέλεσμα είναι ένας ανοιχτά γκέι πολιτικός να υπόσχεται πως θα σαμποτάρει ένα πανευρωπαϊκό μέτρο υπέρ των ομοφυλόφιλων….

Με αυτό τον τρόπο ο κ. Βεστερβέλε αποδεικνύει και αυτός με τη σειρά του ότι για όλους τους πολιτικούς ανεξαρτήτως ιδεολογικών και άλλων αποχρώσεων τα οικονομικά θέματα είναι κάθε φορά η πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα. Από ό,τι φαίνεται δυστυχώς τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έρχονται πάντα τελευταία και καταϊδρωμένα…