Τη διάκριση της “Γυναίκας της Χρονιάς” για το 2009 κέρδισε χτες στην Αργεντινή η τρανσέξουαλ ακτιβίστρια Μαρσέλα Ρομέρο. Η Μαρσέλα έχει γράψει ιστορία καθώς είναι η πρώτη διαφυλική γυναίκα που κατάφερε να κάνει τη γραφειοκρατία της χώρας της να αναγνωρίσει επίσημα ότι έχει αλλάξει φύλο και να της εκδώσει μια καινούρια, γυναικεία ταυτότητα.
Η επιλογή της προκάλεσε αίσθηση καθώς άλλες υποψήφιες για την ίδια διάκριση ήταν μια ερευνήτρια που δουλεύει για ένα εμβόλιο κατά του καρκίνου, μια μητέρα που πολεμάει τις συμμορίες ναρκωτικών στις φτωχογειτονιές της Αργεντινής, η εκπρόσωπος της οργάνωσης “Μητέρες της Πλατείας 4ης Μαϊου” για τους αγνοούμενους της δικτατορίας Βιδέλα και μια διάσημη συγγραφέας.
Η Μαρσέλα άλλαξε το όνομά της από Μαρσέλο στην ηλικία των 17 ετών. Μην μπορώντας να αντέξει τη βία και τις προσβολές εγκατέλειψε το σχολείο και κατέληξε στο πεζοδρόμιο όπου και μολύνθηκε με τον ιό HIV. Από τότε αγωνίζεται για να καταπολεμήσει το κοινωνικό στίγμα σε βάρος των διαφυλικών που όπως λέει η ίδια “οδηγεί νέα παιδιά στο πεζοδρόμιο και τα κάνει πιο ευάλωτα στη μόλυνση από τον ιό.”
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι αρχές της Αργεντινής για πολλά χρόνια την ανάγκαζαν να κυκλοφορεί με αντρική ταυτότητα εκθέτοντάς την όχι μόνο σε αδιακρισίες και προσβολές αλλά και σε κίνδυνο για την ίδια τη ζωή της. “Μου συμπεριφέρθηκαν άσχημα και με ταπείνωσαν. Για να αλλάξω ταυτότητα αναγκάστηκα να περάσω από πέντε διαφορετικές επιτροπές όπου με έβαζαν να γδυθώ και εξέταζαν αν ο κόλπος μου είναι το ίδιο βαθύς με αυτόν των άλλων γυναικών. ‘Ηταν πολύ σκληρό, πολύ άδικο αλλά τελικά κέρδισα τη μάχη” ήταν τα λόγια της κατά την τελετή απονομής.
Και συμπληρώνει: “Δεν μας αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινα πλάσματα με δικαιώματα αλλά σαν αντικείμενα νοσηρής περιέργειας και χλευασμού”.
Αλήθεια στην Ελλάδα πόσο ασχολούνται οι γυναικείες οργανώσεις με τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διαφυλικές γυναίκες;
5 σχόλια:
απίστευτο κουράγιο! μπράβο της.
Πολύ ενδιαφέρον.
Μόνο που θα μου επιτρέψεις να πώ ότι μετά το τελευταίο με την πορεία στα Προπύλαια, προτιμώ να ακούω τα ίδια τα διαφυλικά άτομα, παρά οποιουσδήποτε άλλους. Τους έχω περισσότερη εμπιστοσύνη. Εκείνα γνωρίζουν τα δικά τους προβλήματα καλύτερα από οποιονδήποτε. Αν δέ, επιθυμούν να μην μιλήσουν, κι αυτό είναι δικαίωμά τους. Κανείς δεν μπορεί να τους υποκαταστήσει.
@ Tales
Αυτό που ρωτάω είναι κατά πόσο οι γυναικείες οργανώσεις έχουν κάτσει να ακούσουν τις διαφυλικές γυναίκες, κατά πόσο οι διαφυλικές γυναίκες μπορούν να αισθάνονται άνετα εκεί και κατά πόσο τις συμπεριλαμβάνουν στους σχεδιασμούς τους.
Κανείς δεν μπορεί να μιλάει εξ ονόματος των άμεσα ενδιαφερόμενων όπως λες αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να σφυρίζουν αδιάφορα όλοι οι υπόλοιποι.
Καταλαβαίνω τί θέλεις να πείς, καταλαβαίνω και το πνεύμα της ερώτησής σου και στην ουσία δεν διαφωνούμε. Απλά είναι καλό να διευκρινίζονται κάποια πράγματα με σαφήνεια, γιατί βλέπεις ποιά μπορούν να είναι τ' αποτελέσματα, τα είδαμε πριν μέρες. Αυτός ήταν και ο λόγος του σχολίου μου.
Υποθέτω βέβαια, ότι γνωρίζεις την απάντηση στο (ρητορικό) ερώτημά σου.
Και λέμε εμείς ότι αντιμετωπίζουμε προβλήματα..
Δημοσίευση σχολίου