Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το γάμο, τη μονογαμία και τις γκέι σχέσεις δημοσίευσαν πριν από λίγες εβδομάδες οι Τάιμς της Νέας Υόρκης.
Όταν η Ρίο και η Ρέι παντρεύτηκαν το 2008, οι δύο γυναίκες παρέλειψαν δύο λέξεις από τους γαμήλιους όρκους τους: την πίστη και τη μονογαμία.
“Το θεωρώ δώρο να μπορώ να είμαι με κάποια που είναι τόσο ανοιχτή, ειλικρινής και μοιράζεται τα πάντα μαζί μου” λέει η Ρίο που χαρακτηρίζει το γάμο της “ανοιχτή σχέση”.
Ο έρωτας έφερε κοντά αυτές τις δύο γυναίκες. Πρόλαβαν να παντρευτούν το καλοκαίρι του 2008 μέσα στο σύντομο χρονικό παράθυρο που οι γάμοι ήταν νόμιμοι στην Καλιφόρνια. Αλλά γνώριζαν από την αρχή ότι θα έχτιζαν τη σχέση τους με τους δικούς τους όρους. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και το “παιχνίδι” με άλλες γυναίκες.
Οι αντίπαλοι του γάμου για τα ζευγάρια ίδιου φύλου κατηγορούν τους ομοφυλόφιλους ότι προσπαθούν να αλλάξουν τον παραδοσιακό ορισμό του γάμου. Και σύμφωνα με μία πρωτοποριακή νέα έρευνα, μακριά από τις αίθουσες των δικαστηρίων και τα φώτα της δημοσιότητας πολλά ζευγάρια γκέι και λεσβιών κάνουν ακριβώς αυτό.
Η έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο προσφέρει μια σπάνια νέα ματιά στις γκέι σχέσεις και αποκαλύπτει ότι σε πολλές από αυτές η μονογαμία δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Ορισμένοι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζουν ότι σαν αποτέλεσμα οι σχέσεις τους είναι περισσότερο δυνατές, μακροχρόνιες και ειλικρινείς. Μπορεί αυτό να προκαλεί εντύπωση, αλλά πολλοί ειδικοί συμφωνούν ότι η αμφισβήτηση των παραδοσιακών ιδεών περί γάμου από τα γκέι ζευγάρια αποτελεί μία νέα εξέλιξη που ίσως εξασφαλίσει την επιβίωση του θεσμού στο μέλλον.
Η έρευνα δείχνει πόσο συνηθισμένες είναι οι ανοιχτές σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια ίδιου φύλου. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 556 ζευγάρια αντρών από το Σαν Φρανσίσκο για τρία χρόνια και το 50% παραδέχτηκε ότι είχαν εξωσυζυγικές επαφές με τη σύμφωνη γνώμη των συντρόφων τους.
Η λέξη - κλειδί είναι η συναίνεση. “Οι ετεροφυλόφιλοι το αποκαλούν απάτη ή προδοσία” δηλώνει ο επικεφαλής της έρευνας. “Αλλά στους ομοφυλόφιλους δεν προκαλεί απαραίτητα τόσο αρνητικούς συνειρμούς”. Η ίδια έρευνα δείχνει ότι τα ζευγάρια σε ανοιχτές σχέσεις είναι το ίδιο ευτυχισμένα με τα μονογαμικά ζευγάρια. Σύμφωνα με μία άλλη μελέτη του 1985 τα γκέι ζευγάρια μένουν μαζί περισσότερο από τα αντρόγυνα.
Τίποτα από όλα αυτά δεν αποτελεί είδηση για την γκέι κοινότητα αλλά λίγοι μιλούν ανοιχτά γι’ αυτό. Πολλοί φοβούνται ότι η δημοσιότητα ίσως βλάψει πολιτικά τη διεκδίκηση του δικαιώματος στο γάμο. Αλλά σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι ανοιχτές σχέσεις σχεδόν πάντα έχουν κανόνες.
Ο Κρις και ο Τζέιμς θυμούνται ακόμα με συγκίνηση τη μέρα που φόρεσαν τα μαύρα τους κοστούμια και ανέβηκαν μαζί τα σκαλιά του δημαρχείου πριν από δύο χρόνια. Αυτό που τους έχει εντυπωθεί περισσότερο είναι το πόσο εκδηλωτικοί υπήρξαν μαζί τους άνθρωποι που τους ήταν παντελώς άγνωστοι. “Κούριερ με ποδήλατα, ακόμα και άστεγοι που κοιμόντουσαν σε παγκάκια ερχόντουσαν να μας δώσουν συγχαρητήρια!”
Οι δύο άντρες είναι ζευγάρι από το 2002 και αποφάσισαν να ανοίξουν τη σχέση τους ένα χρόνο αργότερα. Έχουν όμως αυστηρούς κανόνες: πλήρης διαφάνεια, απόλυτη ειλικρίνεια και καμία επαφή με αγνώστους: και οι δύο πρέπει να γνωρίσουν και να εγκρίνουν από πριν τους υποψήφιους “εφήμερους εραστές”.
Οι ειδικοί θεωρούν ότι αυτή η διαφάνεια μπορεί να κάνει μια σχέση πιο ισχυρή. Σύμφωνα με το συγγραφέα Τζο Κουίρκ “ο συνδυασμός ελευθερίας και αμοιβαίας κατανόησης μπορεί να χτίσει μια μοναδική σχέση εμπιστοσύνης. Ο παραδοσιακός γάμος βρίσκεται σε κρίση και χρειαζόμαστε κάθε νέο στοιχείο που έχουμε στη διάθεσή μας. Το 1900 ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 47 χρόνια. Σήμερα ζούμε τόσο πολύ που η ισόβια πίστη και αφοσίωση είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση!” Και προσθέτει: “Αν η ανανέωση του γάμου ξεκινήσει από κάπου, το πιθανότερο είναι να ξεκινήσει από τους ομοφυλόφιλους.”
Το άρθρο καταλήγει με κάποια παραδείγματα αντρόγυνων που ακολουθούν και αυτά το παράδειγμα των ανοιχτών σχέσεων. Ο λόγος που το ανέβασα είναι ότι παρακολουθώντας αυτά που ακούω γύρω μου και διαβάζω στα μπλογκ έχω την εντύπωση ότι σε μεγάλο βαθμό οι γκέι στην Ελλάδα φαίνεται να ακολουθούν τα παράδειγμα των ετερόφυλων ζευγαριών σχετικά με το πως πρέπει να είναι μια σχέση, τι σημαίνει ζήλεια, κέρατο, προδοσία κτλ. Μπορεί όμως μια σχέση ανάμεσα σε δύο άντρες ή δύο γυναίκες να επιβιώσει ακολουθώντας αυτά τα πρότυπα; Μήπως τελικά ως γνήσιοι ανατολίτες προτιμάμε το τρελό πάθος, τις σκηνές και τις συγκρούσεις στον έρωτα; Και πόσο είναι εφικτό τελικά δύο άνθρωποι να συμφωνήσουν σε κοινά αποδεκτά όρια και κανόνες μέσα σε μια ανοιχτή σχέση;
