ΤΟ “ΜΑΥΡΟ ΛΙΒΑΔΙ” ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΤΡΙΚΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Σε δύο κινηματογράφους της Αθήνας παίζεται αυτές τις μέρες το “Μαύρο Λιβάδι”, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που υπογράφει ο σκηνοθέτης Βαρδής Μαρινάκης. Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός λιποτάκτη γενίτσαρου που πληγωμένος ζητάει καταφύγιο σε ένα γυναικείο μοναστήρι. Εκεί ερωτεύεται μια νεαρή μοναχή που στη πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι δεν είναι παρά ένα αγόρι που οι γονείς του έστειλαν στο μοναστήρι για να γλιτώσει το παιδομάζωμα.
 

Η ταινία ξεκινάει από μία εξαιρετική σεναριακή ιδέα, δεν καταφέρνει όμως να τη δικαιώσει ούτε στην πλοκή, ούτε στο χτίσιμο των χαρακτήρων. Ουσιαστικά περιστρέφεται γύρω από δύο άντρες που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μοίρα που κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει γι’ αυτούς – ο ένας από τον οθωμανικό στρατό, ο άλλος από το γυναικείο μοναστήρι. Τελικά όμως πρωταγωνιστής είναι η ατμόσφαιρα και η υποβλητική ομορφιά της ελληνικής φύσης (η ταινία γυρίστηκε στα βουνά της Ηπείρου). Στα συν της ταινίας η τελευταία σκηνή όπου το ζωώδες πάθος μεταξύ των πρωταγωνιστών ταιριάζει απόλυτα με την άγρια φύση που τους περιβάλλει, θυμίζοντας την αντίστοιχη σκηνή στο Brokeback Mountain.

Στα μείον η εντελώς άστοχη επιλογή του σκηνοθέτη να αναθέσει σε μια γυναίκα ηθοποιό (η οποία αναγκάζεται να φορέσει προσθετικό πέος) το ρόλο της μοναχής που στην πραγματικότητα ήταν αγόρι. Θα έλεγε κανείς ότι με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να “κατευνάσει” τους ετεροφυλόφιλους θεατές σχετικά με την τολμηρότητα των ομοφυλοφιλικών σκηνών…. Επιπλέον εντύπωση προκαλεί στο θεατή το πόσο “φρικάρει” ο γενίτσαρος όταν καταλαβαίνει πως η αγαπημένη του είναι στην πραγματικότητα αγόρι. Μοιάζει σαν κάποιος να έχει μεταφέρει τα σεξουαλικά ταμπού της σύγχρονης εποχής σε ένα μουσουλμάνο πολεμιστή του 17ου αιώνα!

Στην πραγματικότητα βέβαια τέτοιες καταστάσεις μόνο ασυνήθιστες δεν ήταν σε μια εποχή όπου η αμφιφυλοφιλία μοιάζει να είναι ο κανόνας. Ίσως ο πιο διάσημος αντρικός έρωτας της οθωμανικής περιόδου να είναι αυτός ανάμεσα στο Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή -το σπουδαιότερο σουλτάνο του 16ου αιώνα- και τον ελληνικής καταγωγής Παργάλι Ιμπραήμ Πασά! Ο Ιμπραήμ γεννιέται στην Πάργα όπου πειρατές τον αιχμαλωτίζουν και τον πουλάνε σε μια χήρα στα βάθη της Ανατολίας. Λαμβάνει εξαιρετική εκπαίδευση και μαθαίνει εκτός από τα ελληνικά, ιταλικά, φαρσί και τούρκικα. Θα γνωρίσει το νεαρό πρίγκιπα Σουλεϊμάν στη σχολή των ευνοούμενων του παλατιού.

Οι δύο άντρες έμελλε να γίνουν αχώριστοι για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Ο ενετός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη γράφει: “Ο πανέμορφος έλληνας Ιμπραήμ είναι ο ευνοούμενος του σουλτάνου που δεν τον αφήνει από τα μάτια του ούτε στιγμή και ικανοποιεί κάθε του επιθυμία. Ο Σουλεϊμάν μοιράζεται το κρεβάτι μαζί του και τον αποκαλούν “"χας οντά μπασί” δηλαδή σκλάβο της κρεβατοκάμαρας”. Ο Σουλεϊμάν δίνει στον αγαπημένο του τον τίτλο του μέγα ιερακοτρόφου και του αναθέτει εκστρατείες στη Συρία και την Αίγυπτο από όπου επιστρέφει θριαμβευτής. Πολύ γρήγορα γίνεται Μεγάλος Βεζίρης και παντρεύεται την αδελφή του σουλτάνου. Δυστυχώς όμως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν: ο Ιμπραήμ θα πέσει τελικά θύμα των μηχανορραφιών της ζηλιάρας συζύγου του σουλτάνου Χουρέμ Σουλτάν η οποία στρέφει τον άντρα της εναντίον του και διατάζει να τον στραγγαλίσουν στον ύπνο με ένα κορδόνι….