ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΚΕΪ ΑΝΤΡΕΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΝΤΙΒΕΣ;

Ένας ψυχοθεραπευτής και σεξολόγος συνοψίζει τις κυριότερες ερμηνείες:

“Οι πρόσφατες απώλειες της Γουίτνεϊ Χιούστον και της Ντόνα Σάμερ με έκαναν να σκεφτώ για ποιο λόγο οι ντίβες του θεάματος είναι τόσο σημαντικές για την γκέι κοινότητα. Όπως πολλοί γκέι άντρες, έτσι κι εγώ λατρεύω κάποιες απ’ αυτές όπως η Νταϊάνα Ρος, η Σερ και η Όπρα. Και θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να φοράω το μαύρο κολάν της αδελφής μου στο κεφάλι και να τραγουδάω της επιτυχίες της Σερ μπροστά στον καθρέφτη κρατώντας τη βούρτσα για τα μαλλιά για μικρόφωνο!

Πολλές φορές αστειεύομαι ότι όταν μια ντίβα έρχεται για συναυλία στην πόλη, αυτό θα πρέπει να είναι επίσημη αργία για τον γκέι πληθυσμό που σύσσωμος θα συνωστίζεται στα στάδια -τους δικούς μας χώρους λατρείας- για κάθε συναυλία της Σερ, της Νταϊάνα Ρος, της Μαντόνα, της Τζάνετ Τζάκσον ή -για τους νεότερους- της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, της Μπεγιονσέ, της Τζένιφερ Λόπεζ ή της Λέϊντι Γκάγκα. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις μεγάλες ντίβες του παλιού Χόλιγουντ αν και δεν βρίσκονται μαζί μας εδώ και πολύ καιρό: γυναίκες όπως η Μπέτι Ντέιβις, η Τζόαν Κρόφορντ και βέβαια η Τζούντι Γκάρλαντ. Αν και αυτό είναι κάτι που  δεν ισχύει για όλους τους γκέι, πολλοί ανάμεσά μας  λατρεύουν κάποια ντίβα. Όμως για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες. Σύμφωνα με το συγγραφέα Ντάνιελ Χάρις “στο επίκεντρο των εκδηλώσεων λατρείας δεν βρίσκεται ποτέ η ίδια η ντίβα αλλά το οικουμενικό συναίσθημα του εξοστρακισμού και της ανασφάλειας που έχουν βιώσει όλοι οι ομοφυλόφιλοι άντρες.”  Σύμφωνα με τον Χάρις οι γκέι επιλέγουν τις ντίβες ως όχημα για τα όνειρα και τις επιθυμίες  τους, ζώντας τη δική τους ζωή  μέσα από το αγαπημένο τους είδωλο  και τη φαντασίωση ότι οι ίδιοι θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση της: “Για τους γκέι το να παρακολουθούν τις αγαπημένες τους ντίβες στη σκηνή είναι το ίδιο με τους ετεροφυλόφιλους που παρακολουθούν την αγαπημένη τους ομάδα στο ποδόσφαιρο: μπορεί να είναι σπορ “του καναπέ” αλλά απέχει πολύ από το να είναι “κοριτσίστικο” και αναίμακτο. Η εικόνα της ανυπεράσπιστης αλλά αισθησιακής ύπαρξης που με τα θέλγητρα και την πονηριά της καταφέρνει να κάνει τα παλικάρια να σφάζονται στα πόδια της, στην κυριολεξία τσακίζει κόκκαλα.”

Ήδη σε ένα δημοσίευμά του από το 1967, οι εκδηλώσεις λατρείας του γκέι κοινού για την Τζούντι Γκάρλαντ κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας της στη Νέα Υόρκη δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους συντάκτες του  περιοδικού Time που γράφουν: “Ένα δυσανάλογο μεγάλο κομμάτι των κλακαδόρων της φαίνεται να είναι ομοφυλόφιλοι. Τα αγόρια με τα στενά παντελόνια γουρλώνουν τα μάτια τους, τραβάνε τα μαλλιά τους και μοιάζουν στην κυριολεξία να ίπτανται πάνω από τις θέσεις τους όταν η Τζούντι τραγουδάει το Over the Rainbow.” Στο ίδιο άρθρο ένας ψυχίατρος δίνει τη δική του ερμηνεία: “Η Τζούντι είναι ένα ευάλωτο πλάσμα που σκληραγωγήθηκε και έγινε “αντράκι” μέσα από τα βάσανα και τις αγωνίες της ζωής. Διαθέτει τη δύναμη που θέλουν να αποκτήσουν οι ομοφυλόφιλοι και η μετατροπή της σε ίνδαλμα είναι ένας τρόπος για να την αποκτήσουν.”

Αν τις παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι ντίβες διαθέτουν μερικά πολύ αρσενικά χαρακτηριστικά. Η ίδια η θηλυκότητά τους μοιάζει  επιθετική και διεκδικητική. Σαν αντιστάθμισμα η περσόνα που υποδύονται στη σκηνή υπερτονίζει τα θηλυκά τους χαρακτηριστικά με τρόπο που θυμίζει αρτίστες του drag: τεράστιες “καούκες” και βλεφαρίδες, έντονο μακιγιάζ,  φανταχτερά και εντυπωσιακά φορέματα.

Μια άλλη θεωρία είναι  ότι για πολλούς γκέι άντρες που βιώνουν μια περίπλοκη σχέση με τη μητέρα τους, οι ντίβες λειτουργούν ως υποκατάστατα. Αν η σχέση του ομοφυλόφιλου γιου με τη μητέρα του  χαρακτηρίζεται από συναισθηματική απόσταση, η ίδια απόσταση μετατρέπει τις ντίβες σε αντικείμενα λατρείας πάνω στις οποίες μπορεί να προβάλλει τις ανάγκες που η δική του μητέρα δεν είναι σε θέση να καλύψει. Ένα εικονικό υποκατάστατο δεν πρόκειται να τον απογοητεύσει ποτέ,  αφού την  πλάθει  μέσα στο μυαλό του ακριβώς όπως τη θέλει.

Η δική μου θεωρία είναι ότι σε τρυφερή ηλικία η αδυναμία μας να συνδεθούμε και να ταυτιστούμε με τον “ανδρικό κόσμο” μας οδηγεί σε μία απόδραση προς ένα παράλληλο θηλυκό σύμπαν όπου δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε την απόρριψη και τις οδυνηρές συγκρίσεις με άλλους άντρες. Αν και το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς ετεροφυλόφιλους, οι τελευταίοι μεταφέρουν τα αισθήματα “υστέρησης” ως προς  τον ανδρισμό τους στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο. Καθώς οι δικοί μας ερωτικοί παρτενέρ δεν είναι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες αναγκαστικά στρεφόμαστε προς τις ντίβες του θεάματος για να καλύψουμε αυτή την ανάγκη.

Όποιος κι αν είναι ο λόγος που οι ντίβες έχουν τόσο σημαντική θέση στην καρδιά των γκέι αντρών, εγώ προσωπικά τους είμαι ευγνώμων που η λαμπερή παρουσία και το παράδειγμά τους έκαναν την εφηβεία τόσων πολλών από μας λίγο περισσότερο υποφερτή. Και συνεχίζω να τις θαυμάζω για τη δύναμη, τα κότσια τους, την αποδοχή και την αγάπη που προσφέρουν στο γκέι κοινό τους. Χάρη σε αυτές ο κόσμος μας είναι καλύτερος και περισσότερο πολύχρωμος.”

 

Viva la Diva λοιπόν!  Εσείς λατρεύετε κάποια ντίβα του θεάματος; Και ποιες ελληνίδες σταρ θεωρείτε ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για να θεωρούνται “ινδάλματα των γκέι”;