ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΕΝΑ ΓΚΕΪ ΖΕΥΓΑΡΙ ΞΑΝΑΣΜΙΓΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ

 
Είναι η ιστορία που προκάλεσε κύματα συγκίνησης στο Βέλγιο. Πριν λίγα χρόνια ο 35χρονος Πέτερ παντρεύτηκε τον 27χρονο Λοράν. Βέλγοι υπήκοοι και οι δύο, για λόγους δουλειάς έχουν μετακομίσει σε ένα χωριό στη νότια Γαλλία. Από την αρχή η επιθυμία τους ήταν να ξεκινήσουν οικογένεια. Η υιοθεσία είναι νόμιμη για τα παντρεμένα ζευγάρια στο Βέλγιο, αλλά γρήγορα απογοητεύονται από τις περίπλοκες και χρονοβόρες διαδικασίες. Η αλήθεια είναι ότι αν και νόμιμη, η υιοθεσία από ζευγάρια του ίδιου φύλου παραμένει κάτι πολύ σπάνιο.

Αποφασίζουν να αποκτήσουν παιδί μέσω παρένθετης μητέρας, μια βιομηχανία που ανθίζει στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου όπως η Ουκρανία και η Ινδία. Μετά από δύο χρόνια και αφού έχουν ξοδέψει συνολικά 80 χιλιάδες ευρώ, ο μικρός Σάμιουελ γεννιέται στην Ουκρανία. Οι δυο μπαμπάδες θα περάσουν μαζί του δυο εβδομάδες. Δεν γνωρίζουν ότι είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουν.

Επιστρέφοντας στο Βέλγιο ξεκινούν τις διαδικασίες για να αναλάβει ο Λοράν -ως βιολογικός πατέρας- την αποκλειστική κηδεμονία του παιδιού. Ξεχνούν όμως μια σημαντική λεπτομέρεια: ο βελγικός νόμος επιτρέπει στα γκέι ζευγάρια την υιοθεσία, όχι όμως και την τεκνοποίηση μέσω παρένθετης μητέρας. Το βελγικό υπουργείο Εξωτερικών αρνείται να χορηγήσει υπηκοότητα στο μικρό Σαμιουελ. Το ζευγάρι προσπαθεί να βγάλει το μωρό από την Ουκρανία χωρίς έγγραφα με αποτέλεσμα να κατηγορηθούν για απαγωγή. Ο μικρός καταλήγει σε μία ανάδοχη οικογένεια ουκρανών που δεν έχουν τα μέσα να τον φροντίσουν και στη συνέχεια σε ορφανοτροφείο. Ξεκινάει ένας Γολγοθάς που θα κρατήσει δύο χρόνια.

Στην πορεία, ένα βελγικό κανάλι θα ενδιαφερθεί για την ιστορία τους. Το δράμα και η αγωνία τους συγκινεί την κοινή γνώμη της χώρας που βομβαρδίζει με επιστολές διαμαρτυρίας τις αρμόδιες υπηρεσίες. Στις αρχές του χρόνου ένα δικαστήριο στις Βρυξέλλες αναγνωρίζει στο Λοράν την πατρότητα του παιδιού και το υπουργείο υποχωρεί. Δέχεται να εκδοθεί διαβατήριο για ανθρωπιστικούς λόγους αλλά προειδοποιεί όλα τα υπόλοιπα ζευγάρια να μην επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο. Στα τέλη Φεβρουαρίου, μετά από δύο χρόνια και τέσσερις μήνες, οι γονείς του μικρού Σάμιουελ τον σφίγγουν πάλι στην αγκαλιά τους.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της βελγικής τηλεόρασης σχετικά με το πως εγκλιματίζεται ο μικρός Σάμιουελ στη θαλπωρή  της οικογενειακής ζωής μετά την τραυματική εμπειρία του ορφανοτροφείου. Μπορείτε να διαβάσετε τους αγγλικούς υπότιτλους πατώντας το CC (κάτω δεξιά, πάνω από το βέλος)

“Όταν ήρθε ένα συνεργείο από την Ουκρανία να μας πάρει συνέντευξη, μίλησαν στο Σάμιουελ στα ουκρανικά. Εκείνος έκανε πάνω του και έφυγε τρέχοντας. Πρέπει να φοβήθηκε ότι θα τον πάρουν πίσω. Έχει συνδέσει αυτή τη γλώσσα με την τραυματική εμπειρία του ορφανοτροφείου. Είναι τόσο θλιβερό όταν σκέφτεται κανείς αυτά που πρέπει να πέρασε…”

 

ΑΠΟ ΤΟΥΣ “QUEER” ΜΕ ΑΓΑΠΗ: ΟΜΟΦΟΒΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΓΚΑΖΙ

Τα παραπάνω συνθήματα -που μπορεί να δει οποιοσδήποτε κάνει μια βόλτα στο Γκάζι- δεν τα υπογράφει κάποια ακροδεξιά ομάδα, αλλά ορισμένοι που αποφάσισαν να προβάλλουν με αυτό τον τρόπο το επονομαζόμενο “Queer Festival”. Ένα φεστιβάλ που διοργανώθηκε πριν από λίγους μήνες (από τις 26 ως τις 28 Νοεμβρίου όπως διαβάζουμε στην πρώτη φωτογραφία) και πάντως όχι στο Γκάζι αλλά στα …Εξάρχεια. Στη δεύτερη φωτογραφία δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν, αλλά μπορούμε να συμπληρώσουμε την κατάληξη με τη φαντασία μας.

Στο όνομα της καταγγελίας του “γκέι καταναλωτισμού” ή μιας δήθεν “γλωσσικής απελευθέρωσης”, κάποιοι που δεν αυτοπροσδιορίζονται καν ως ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι ή διαφυλικοί (για το τι ακριβώς σημαίνει η λέξη “queer” μπορείτε να διαβάσετε εδώ) θεώρησαν σωστό να γεμίσουν με προσβλητικά συνθήματα τους τοίχους μιας περιοχής την οποία επισκέπτονται κάθε εβδομάδα χιλιάδες γκέι και λεσβίες από όλη την Αθήνα. Παραδίδοντας ταυτόχρονα μαθήματα και στους ετεροφυλόφιλους που συχνάζουν στο Γκάζι σχετικά με το ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να προσφωνούν τους ομοφυλόφιλους θαμώνες της περιοχής.

Αναρωτιέμαι με τι μούτρα θα αντιδράσουν όσοι ανέχονται τέτοια ξεσπάσματα ψευτο-επαναστατικής βίας ή φτάνουν στο σημείο να γίνονται και οι ίδιοι ιεραπόστολοι του “queer” ευαγγελίου, την επόμενη φορά που οι ίδιες προσβολές θα ακουστούν από στόματα ιερωμένων, πολιτικών ή δημοσιογράφων…

ΜΕΡΙΚΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ: ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΤΕΪΛΟΡ

“Πώς αποφασίσετε το 1985 να χρησιμοποιήσετε το όνομά σας στη μάχη κατά του Aids;

Θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου “Γιατί κανείς δεν κάνει τίποτα; Γιατί κανείς δεν μαζεύει λεφτά;’ Και με χτύπησε σαν κεραυνός. “Για κάτσε μια στιγμή. Ούτε εγώ κάνω τίποτα…”

Αποφασίσαμε λοιπόν με κάποιους άλλους ανθρώπους να διοργανώσουμε την πρώτη φιλανθρωπική εκδήλωση για τους γκέι του Λος Άντζελες. Την ονομάσαμε “Commitment To Life”: Χρειάστηκε ένας χρόνος για να τα καταφέρουμε. Ποτέ δεν έχω ακούσει τόσα πολλά όχι στη ζωή μου. Ήταν απίστευτο! Σε αυτή την πόλη κανείς δεν ήθελε να γνωρίζει ή να έχει την παραμικρή σχέση με κάτι τέτοιο. Μου είπαν “ Μείνε μακριά. Το στίγμα είναι πολύ μεγάλο.” Δεν ήξερα ακόμα ότι ο Ροκ Χάτσον ήταν άρρωστος. Το έμαθα δύο μήνες αφού ξεκινήσαμε.

Μα όλοι νομίζουν….

Όλοι νομίζουν ότι ενδιαφέρθηκα επειδή αρρώστησε ο Ροκ. Το αντίθετο συνέβη. Πρώτα προσπάθησα να κάνω κάτι και μετά το έμαθα.

Το “Ίδρυμα Ελίζαμπεθ Τέιλορ” δίνει τη μεγαλύτερη έμφαση στη φροντίδα των ασθενών. Για ποιο λόγο;

Είχα επισκεφτεί ένα νοσοκομείο στους Κήπους των Βοργίων στη Ρώμη. Οι ασθενείς ήταν όλοι άντρες. Τους ρώτησα τι είναι αυτό που θα τους άρεσε περισσότερο. Μου απάντησε ένας πανέμορφος νεαρός “Αυτό που θά ‘θελα είναι να έρθει κάποιος και να με πάρει στην αγκαλιά του. Να με κάνει να αισθανθώ άνθρωπος και πάλι.”

Στη βιογραφία του Μοντγκόμερι Κλιφτ, μιλήσατε για την ομοφυλοφιλία του…

Ήμουν 18 ή 19 χρονών όταν τον βοήθησα να συνειδητοποιήσει ότι είναι ομοφυλόφιλος, όταν κι εγώ δεν ήξερα καλά-καλά για τι πράγμα μίλαγα. Ήμουν παρθένα όταν παντρεύτηκα για πρώτη φορά και καθόλου ειδική σε ζητήματα σεξουαλικότητας. Αλλά τον αγαπούσα με όλη μου την καρδιά και καταλάβαινα ότι είναι δυστυχισμένος. Ήξερα ότι θα έπρεπε να είναι με έναν άντρα και όχι με μια γυναίκα και το συζήτησα μαζί του.

Φοβόταν να αποκαλυφθεί εξαιτίας της καριέρας του;

Ήταν πολύ δύσκολο γι’ αυτόν να αποδεχτεί τον εαυτό του και δεν είχε καμία σχέση με την καριέρα του. Είχε να κάνει με την ανατροφή του. Ένα πολύ καθώς πρέπει, μεσοαστικό περιβάλλον. Η μητέρα του ήταν πολύ αυστηρή και νομίζω ότι τη φοβόταν. Δεν υπήρχε καθόλου αγάπη στην οικογένειά του και αυτό επηρέασε ολόκληρη την προσωπική του ζωή. Ήταν πολύ δύσκολο για όσους ήθελαν να “βγουν από την ντουλάπα” εκείνα τα χρόνια. Αυτούς που ήξερα – το Μόντι, τον Τζέιμς Ντιν, το Ροκ Χάτσον- τους βοήθησα χωρίς να το γνωρίζω καν. Δεν ήξερα ότι σε αυτό το θέμα ήμουν περισσότερο ανοιχτή σε σχέση με τους υπόλοιπους σε αυτή την πόλη. Ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μου.

Ο Ροκ Χάτσον φαινόταν πολύ ικανοποιημένος από τη ζωή του ως γκέι…

Ήταν, αλλά προηγουμένως αναγκάστηκε να πονέσει φριχτά για πάρα πολλά χρόνια. Το Χόλιγουντ εκείνη την εποχή ήταν πραγματικός εφιάλτης.

Έχετε παντρευτεί πολλές φορές. Ποια γνώμη έχετε για το γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου;

Αυτή τη στιγμή είμαι τόσο τσαντισμένη με το θέμα “γάμος” που αν μου πει κάποιος ότι θέλει να παντρευτεί θα τον αντιμετωπίσω σαν παλαβό. Αλλά όποιος θέλει να το κάνει, ας το κάνει. Όποιος θέλει να κάνει τη βλακεία του, ας την κάνει αλλά μην έρθει να μου κλαφτεί μετά!

Και για την ανατροφή παιδιών;

Έχω ένα βαφτιστήρι, τον Τζέικ, που έχει δυο μπαμπάδες. Είναι τόσο τυχερός. Η αγάπη είναι αγάπη. Τρυφερότητα, στήριξη, καθοδήγηση… Ας σκεφτούμε πόσα παιδιά υπάρχουν που η ζωή τους είναι μία φρίκη. Η αγάπη που προσφέρουν στα παιδιά τους οι ομοφυλόφιλοι γονείς είναι σαν το χρυσάφι. Είναι τόσο τυχερά και ευλογημένα πλάσματα.”

[ Από συνέντευξη στο περιοδικό Advocate to 1996 ]

{3:36} “Ναι, ήθελα να ξεφορτωθώ το Σκίπερ. Όχι όμως αν αυτό με έκανε να χάσω τον άντρα μου! Με κατηγορείς για το θάνατό του! Ίσως κατάφερα να τον ξεφορτωθώ. Μόνος του πήρε αυτή την απόφαση. Αλλά δεν τον ξεφορτώθηκα τελικά! Δεν είναι ειρωνεία αγάπη μου; Σε έχασα όπως και νά ‘χει…”

[ Με τον Πολ Νιούμαν στη “Λυσσασμένη Γάτα” του Τενεσί Ουίλιαμς ]

{0:10} “-Ο Σεμπάστιαν σε ήθελε δίπλα του όσο του ήσουν ακόμα χρήσιμη. Νέα και ελκυστική.Έφυγε από το σπίτι όταν έχασες την ομορφιά σου!

-Τί σχέση έχει η ομορφιά ανάμεσα σε μια μάνα και ένα γιο;

-Βλέπετε γιατρέ, μας χρησιμοποιούσε και τις δύο σαν δολώματα.”

[ Με το Μοντγκόμερι Κλιφτ και την Κάθριν Χέμπορν στο “Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι” του Τενεσί Ουίλιαμς ]

ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Σύμφωνα με αυτήν εδώ την ιστοσελίδα –που επικαλείται μια σειρά από ουρολογικές και ανδρολογικές ερευνες δημοσιευμένες από ακαδημαϊκά ιδρύματα τα τελευταία 15 χρόνια- οι άντρες της Αφρικής επιβεβαιώνονται ως οι πλέον προικισμένοι στον πλανήτη με μέσο μήκος τα 16,2 εκατοστά. Ακολουθεί με διαφορά…χιλιοστών η αμερικανική ήπειρος με 15,9 εκατοστά ενώ η Ευρώπη πασχίζει κι αυτή να αναδειχθεί στο επί κοντώ με μέσο όρο 15,6 cm. Από τη μεριά τους, η Αυστραλία (13,3 cm) και η Ασία (11,1 cm) πρέπει να αισθάνονται ριγμένες από την παγκόσμια κατανομή των πόντων… Αν προτιμάτε τα μεγάλα μεγέθη -και έχετε πειστεί ότι οι επιστήμονες έμειναν ανεπηρέαστοι από φυλετικά στερεότυπα που κυκλοφορούν εδώ και αιώνες- τότε μάλλον θα πρέπει να επισκεφτείτε τις χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής . Για όσους πάλι θέλουν να μείνουν στη γειτονιά μας, μπορείτε κάλλιστα να πεταχτείτε μέχρι το Λίβανο :-)


Οι δέκα πιο προικισμένες χώρες στον πλανήτη

1. Κονγκό 17,9
2. Εκουαδόρ 17,8
3. Γκάνα 17,3
4. Κολομβία 17
5. Λίβανος 16,8
6. Καμερούν 16,7
7. Βολιβία 16,5
8. Σουδάν 16,5
9. Τζαμάικα 16,3
10. Παναμάς 16,3

Στην ευρωπαϊκή ήπειρο η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 13η θέση καθώς -σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Κρήτης από το 2005- μοιράζεται 14,7 εκατοστά αγάπης με τη γειτονική μας Αλβανία! Πάνω-κάτω στα ίδια χιλιοστά μετριούνται και οι υπόλοιποι βαλκάνιοι (Σερβία 14,9, Τουρκία 14,1). Αν πάλι σας ενδιαφέρει ο πρωταθλητισμός και είστε οπαδοί της στατιστικής στο κρεβάτι, μάλλον θα πρέπει να αποφύγετε τους βρετανούς και τους πρώην σοβιετικούς :-)

Οι δέκα πιο προικισμένες χώρες στην Ευρώπη

1. Ουγγαρία 16,5
2. Γαλλία 16
3. Τσεχία 15,9
4. Ολλανδία 15,9
5. Βέλγιο 15,9
6. Ιταλία 15,7
7. Δανία 15,3
8. Σλοβακία 15,2
9. Σλοβενία 15,1
10. Βουλγαρία 15

ΓΚΕΪ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΛΕΣΒΙΩΝ: ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΟ

Τα ΜΜΕ αναφέρονται συχνά στους γκέι αλλά πολύ σπανιότερα στις λεσβίες. Κάνοντας αυτή τη διαπίστωση, οι διοργανωτές της παρέλασης της Περηφάνιας που πρόκειται να διεξαχθεί στις 10 Ιουλίου στο Μόναχο, αποφάσισαν να αποκαταστήσουν συμβολικά τις κοπέλες στο επίκεντρο της εκδήλωσης. Μιας εκδήλωσης που είναι γνωστή στη Γερμανία όχι με την επωνυμία “Pride” όπως συνηθίζεται στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά ως “Christopher Street Day”. Η ονομασία αναφέρεται στην Christopher Street που υπήρξε το επίκεντρο των ταραχών μεταξύ αστυνομίας και ομοφυλόφιλων θαμώνων του μπαρ Stonewall, στη Νέα Υόρκη το 1969. Για να δώσουν ένα περισσότερο “θηλυκό” τόνο στην εκδήλωση, οι διοργανωτές αποφάσισαν να τη μετονομάσουν μόνο για φέτος σε “Christina Street Day”.

Γνωρίζοντας ότι οι γερμανοί συνήθως αναφέρονται στην παρέλαση χρησιμοποιώντας μόνο τα αρχικά “CSD”, οι διοργανωτές σίγουρα δεν περίμεναν ότι αυτή η συμβολική χειρονομία θα προκαλούσε έναν ασυνήθιστα σφοδρό εμφύλιο πόλεμο. Σε χρόνο μηδέν οι αντίπαλοι της πρωτοβουλίας άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές στα γκέι καφέ του Μονάχου, ενώ τα σχόλια σε βάρος των διοργανωτών στην ειδική σελίδα που δημιουργήθηκε στο Facebook πολλές φορές ξεπέρασαν τα όρια της απλής κριτικής φτάνοντας ως την κακεντρέχεια και τη γελοιοποίηση. Ένας από τους σχολιαστές έφτασε σε σημείο να αφιερώσει στο “Christina Street Day” μια σελίδα στη Stupidedia, μια σατιρική παραλλαγή της Wikipedia.

Παρεμβαίνοντας στον εμφύλιο του Μονάχου, η μεγαλύτερη γερμανόφωνη γκέι ιστοσελίδα δημοσίευσε μια διαδικτυακή δημοσκόπηση, σύμφωνα με την οποία το 82% των ερωτηθέντων είναι αντίθετο στην αλλαγή της ονομασίας την οποία θεωρούν “παραποίηση της ιστορίας”, αμφισβητώντας ότι οι λεσβίες συμμετείχαν στις ταραχές του Stonewall. Από τη μεριά τους οι ομοφυλόφιλες γυναίκες δημιούργησαν δική τους σελίδα στο Facebook, με στόχο να αποκαταστήσουν ιστορικά τη συνεισφορά των λεσβιών στο ομοφυλοφιλικό κίνημα.

Κατηγορώντας τους διοργανωτές της παρέλασης του Μονάχου για “ρεβιζιονισμό”, οι αντίπαλοι της αλλαγής του ονόματος άγγιξαν μια ευαίσθητη χορδή της πρόσφατης γερμανικής ιστορίας, προσάπτοντας στις λεσβίες ότι για πολύ καιρό έδιναν προτεραιότητα στις φεμινιστικές διεκδικήσεις σε βάρος του ομοφυλοφιλικού κινήματος. Τα αγόρια τις κατηγορούν ότι ουσιαστικά άρχισαν να συμμετέχουν μόνο όταν προέκυψε η κοινή διεκδίκηση του γάμου: “Ιστορικά οι λεσβίες δεν αγωνίστηκαν χέρι-χέρι μαζί μας ενάντια στην ομοφοβική καταπίεση” δηλώνει σε συνέντευξή του ένας βετεράνος του γκέι κινήματος στη Γερμανία.


Τελικά η απόπειρα μετονομασίας έπεσε στο κενό, αφού οι σφοδρές αντιδράσεις ανάγκασαν τους διοργανωτές να κάνουν πίσω. Αντί να ενισχύσουν την ορατότητα των λεσβιών, το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανοίξουν παλιούς λογαριασμούς προκαλώντας ρήγμα στην πολυπόθητη ενότητα μεταξύ ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών. Επέλεξαν λοιπόν το συμβιβασμό, κάνοντας πίσω σχετικά με το όνομα, δηλώνοντας όμως ότι θα κάνουν το παν για να τονώσουν την παρουσία των λεσβιών στις φετινές εκδηλώσεις. Ας ελπίσουμε ότι σε τέσσερις μήνες το σύνθημα που διάλεξαν (“Όλοι μαζί για όλους εμάς”) θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα…

[via] Περισσότερα για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στη Γερμανία εδώ

O ΜΠΛΕΪΝ ΦΙΛΑΕΙ ΤΟΝ ΚΕΡΤ ΣΤΟ GLEE!

Από το επεισόδιο που προβλήθηκε προχτές στην Αμερική, το πολύ συγκινητικό πρώτο τηλεοπτικό φιλί ανάμεσα στους δύο έφηβους πρωταγωνιστές που σίγουρα θα λιώσει τις καρδιές των απανταχού θαυμαστών της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς!

[Αν απενεργοποιηθεί το βίντεο, δείτε το εδώ ή εδώ]

Και βέβαια ποιος μπορεί να ξεχάσει την περίφημη σκηνή που ο πατέρας του Κερτ τον υπερασπίζεται όταν ένας συμμαθητής του τον αποκαλεί “αδελφή”. Αν υπάρχει κάτι που μας κάνει να ανατριχιάζουμε σε αυτή τη σκηνή, αυτό είναι σίγουρα ότι όλοι ονειρευόμαστε τη στιγμή που οι γονείς μας θα σταθούν στο πλάι μας και θα μας στηρίξουν…

“-Πώς τον αποκάλεσες;
-Δεν είπα τίποτα… Μιλούσαμε για το ριχτάρι….
-Χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη και αναφέρεσαι στο γιο μου…
-Όχι μπαμπά, δεν το πήρα έτσι…
-Γιατί είσαι ακόμα 16 χρονών και βλέπεις το καλό στους ανθρώπους. Σε λίγα χρόνια θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις το μίσος που κρύβουν στην καρδιά τους…Ακόμα και οι καλύτεροι άνθρωποι…Λες κανέναν αράπη;
-Φυσικά και όχι!
-Εκείνη την καλή κοπέλα που πάσχει από σύνδρομο Down την αποκαλείς “καθυστερημένη”;
-Όχι βέβαια! Είναι φίλη μου!
-Αλλά νομίζεις ότι μπορείς να έρχεσαι στο σπίτι μου και να λες “αδελφή”;
-Δεν εννοούσα αυτό…
-Ξέρω πολύ καλά τι εννοούσες! Νομίζεις ότι στην ηλικία σου δεν χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη; Τί νομίζεις ότι λέγαμε όταν κάποιος δεν τα πήγαινε καλά στην προπόνηση; “Σταμάτα να αδελφίζεις και παίξε σαν άντρας!” Και το εννοούσαμε ακριβώς όπως το εννοείς κι εσύ. Ότι το να είναι κάποιος γκέι είναι κακό. Ότι είναι ένα παράπτωμα που πρέπει να τιμωρείται.”

Το “Glee” είναι μια μουσικοχορευτική τηλεοπτική σειρά που άρχισε να προβάλλεται το 2009 στο κατά τα άλλα συντηρητικών πολιτικών απόψεων κανάλι Fox του αυστραλού μεγιστάνα Ρούπερτ Μέρντοχ. Διηγείται τις ιστορίες μιας παρέας 15 εφήβων που συμμετέχουν στη χορωδία ενός συνηθισμένου σχολείου κάπου στην Αμερική. Η σειρά καταπιάνεται συχνά με ζητήματα όπως η περιθωριοποίηση των εφήβων, η διαφορετικότητα, οι αντιζηλίες στο σχολικό περιβάλλον, η σεξουαλικότητα και τα πρώτα εφηβικά καρδιοχτύπια.

Το “Glee” κατάφερε να ξεπεράσει σε θεαματικότητα όλες τις νέες τηλεοπτικές σειρές της περσινής σεζόν με μέσο όρο 12 εκατομμύρια τηλεθεατές ανά επεισόδιο. Οι διασκευές των τραγουδιών που ακούγονται στη σειρά έχουν ήδη πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Φέτος κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα της ‘καλύτερης τηλεοπτικής σειράς’, ενώ τόσο ο ανοιχτά γκέι πρωταγωνιστής Κρις Κόλφερ (που υποδύεται τον Κερτ) όσο και η ανοιχτά λεσβία Τζέιν Λιντς κέρδισαν Χρυσή Σφαίρα ως οι καλύτεροι τηλεοπτικοί ηθοποιοί της χρονιάς.

ΜΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΙΚΕΑ ΤΑΡΑΖΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ

“Είμαστε ανοιχτά για όλες τις οικογένειες”. Αυτό το διαφημιστικό σλόγκαν και την εικόνα ενός γκέι ζευγαριού που βγήκε για ψώνια επέλεξε η σουηδική εταιρεία επίπλων ΙΚΕΑ για να προβάλλει τα εγκαίνια του καινούριου της πολυκαταστήματος. Μόνο που το νέο κατάστημα δεν άνοιξε στη Σουηδία όπως ίσως φαντάζεστε αλλά στη…Σικελία!

Και η διαφημιστική καταχώριση συνεχίζει: “Σε μας αισθάνεστε σαν το σπίτι σας. Γιατί θέλουμε να κάνουμε πιο πρακτική τη ζωή του κάθε ανθρώπου, του κάθε ζευγαριού, της κάθε οικογένειας, όποιοι κι αν είναι αυτοί.” Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η σουηδική εταιρεία απευθύνεται στους γκέι καταναλωτές μέσα από τους καταλόγους ή τις διαφημίσεις της. Είναι όμως σίγουρα η πρώτη φορά που επιχειρεί κάτι παρόμοιο στην ιταλική αγορά. Σε μια χώρα όπου η αναγνώριση των ομόφυλων ζευγαριών έχει μείνει στο συρτάρι εδώ και πολλά χρόνια, ενώ οι ομογονεϊκές οικογένειες θεωρούνται δημιούργημα της επιστημονικής φαντασίας. Μια χώρα δηλαδή που δεν διαφέρει και πολύ από την Ελλάδα…

Η πρωτοβουλία της ΙΚΕΑ ήρθε σαν αποτέλεσμα της συνεργασίας της με την οργάνωση Parks που προσπαθεί να πείσει τις μεγάλες επιχειρήσεις της Ιταλίας να αναλάβουν πρωτοβουλίες εναντίον των διακρίσεων σε βάρος των ομοφυλόφιλων. Οι υπεύθυνοι της οργάνωσης δήλωσαν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που μια τόσο αναγνωρίσιμη φίρμα έκανε το πρώτο βήμα αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που θέλουν να απευθυνθούν στους ΛΟΑΔ πελάτες (και υπαλλήλους) τους “όχι μόνο στις βορειοευρωπαϊκές χώρες ή σε κάποιες μεγάλες μητροπόλεις, αλλά και στην αγορά της Ιταλίας.”

Βεβαίως δεν δείχνουν οι πάντες τον ίδιο ενθουσιασμό. Γράφοντας σε μια μεγάλη εφημερίδα του ομίλου Μπερλουσκόνι, ένας γνωστός ιταλός αρθρογράφος κατηγόρησε την ΙΚΕΑ ότι δεν ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, αλλά θέλει απλά να προκαλέσει ντόρο και να επωφεληθεί από τη δημοσιότητα σκανδαλίζοντας την κοινή γνώμη. Λες και υπάρχει κάποια διαφήμιση που δεν γίνεται με σκοπό τη δημοσιότητα…

[via]

EUROVISION 2011: Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ

Πέρσι η υπερφιλόδοξη συμμετοχή της 17χρονης Safura από το Αζερμπαϊτζάν της γύρισε μπούμερανγκ καθώς το τηλεοπτικό κοινό προτίμησε την αμεσότητα και τη θετική ενέργεια που του μετέδωσε η 19χρονη Lena από τη Γερμανία. Πλέον όλες οι χώρες έχουν επιλέξει τις συμμετοχές τους για το 2011 και σύμφωνα με τα πρακτορεία στοιχημάτων, η φετινή Eurovision θα είναι μια εξίσου νεανική, αλλά εντελώς αρσενική υπόθεση.

Χτες το βράδυ η Σουηδία επέλεξε για εκπρόσωπό της τον 20χρονο Eric Saade με ένα τραγούδι που το έχει βάλει σκοπό να κολλήσει σαν εκνευριστική τσίχλα στο μυαλό των τηλεθεατών ανά την Ευρώπη. Με μια πραγματικά διεθνούς κλάσης χορογραφία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Eric φιλοδοξεί να γίνει ο Justin Timberlake της Ευρώπης. Αν και στην ηλικία είναι μάλλον πιο κοντά στον Justin Bieber…

Πάντως η επιλογή της Σουηδίας δεν έχει αλλάξει προς το παρόν την κατάταξη στα πρακτορεία στοιχημάτων που συνεχίζουν να φέρνουν στην πρώτη θέση τη συμμετοχή του Amaury Vassili για τη Γαλλία. Ο μόλις 21 ετών Amaury είναι αυτή τη στιγμή ο νεότερος επαγγελματίας τενόρος στον πλανήτη. Σκεφτείτε κάτι ανάμεσα σε Μποτσέλι και Μάριο Φραγκούλη αλλά στο πιο νεανικό, εμφανίσιμο και αριστοκρατικό. Το τραγούδι του είναι ένα κλασικό έπος που δεν σκοπεύει όμως να ερμηνεύσει στα γαλλικά, αλλά στη διάλεκτο της Κορσικής που θυμίζει περισσότερο τα ιταλικά! Και όπως όλοι γνωρίζουμε από την Κορσική ξεκίνησε και ο Ναπολέων για να κατακτήσει την Ευρώπη…

Η φετινή σεζόν της Eurovision ξεκίνησε πολύ αδιάφορα, αλλά μετά τις εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας αποδεικνύεται από τις πιο δυνατές χρονιές στην πρόσφατη ιστορία του διαγωνισμού. Από ό,τι φαίνεται η περσινή νίκη της Γερμανίας άνοιξε την όρεξη όχι μόνο στους γάλλους, αλλά και στους βρετανούς που θέλουν να διοργανώσουν τη Eurovision την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου! Οι Blue είναι ένα συγκρότημα από τέσσερα αγόρια που έκαναν καριέρα στα βρετανικά charts την προηγούμενη δεκαετία. Θεωρώ ότι το τραγούδι τους θα γνωρίσει επιτυχία ανεξαρτήτως Eurovision, τηλεοπτικά όμως πάσχει από την έλλειψη μιας καλής χορογραφίας…

Και μην ξεχνάμε βέβαια ότι μια μέρα πριν το σουηδικό τελικό ο Eric φίλησε στο στόμα τον πιο επίφοβο αντίπαλό του στο διαγωνισμό για να δείξει στους δημοσιογράφους ότι δεν υπάρχει καμία εχθρότητα μεταξύ τους! Ελπίζω να τον δούμε να φιλάει και τον Amaury πριν τον πανευρωπαϊκό τελικό :-Ρ

Σουηδία, Γαλλία ή Ηνωμένο Βασίλειο; Ποιο από τα τρία τραγούδια πιστεύετε ότι θα κερδίσει φέτος; Ψηφίζετε στο κουτάκι της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας πάνω δεξιά!

UPDATE με τα αποτελέσματα: Οι αναγνώστες αυτού του μπλογκ συμφωνούν με τα πρακτορεία στοιχημάτων, προβλέποντας σε ποσοστό 40% ότι το διαγωνισμό θα κερδίσει φέτος η Γαλλία. Ακολουθούν η Σουηδία με 33% και το Ηνωμένο Βασίλειο με 27%. Ευχαριστώ για την ψήφο σας!

ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΓΚΕΪ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ;

Προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τα νέα κοινωνικά ρεύματα και την καθιέρωση του γάμου για τα ζευγάρια ίδιου φύλου, μια εταιρεία εκμετάλλευσης ακινήτων στην Αργεντινή ανακοίνωσε την πρόθεσή της να χτίσει μια ολόκληρη γειτονιά όπου οι ομοφυλόφιλοι θα μπορούν να αισθάνονται ότι ζουν σε ένα ασφαλές και φιλικό περιβάλλον. Αν και σπεύδει να προλάβει όσους θα την κατηγορήσουν ότι κάνει διακρίσεις.

Η αναγνώριση του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια πέρσι τον Ιούλιο φαίνεται να έδωσε ιδέες σε επιχειρηματίες που αναζητούν νέες ευκαιρίες στην αγορά. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές, η ιδέα είναι να χτίσουν την πρώτη “ιδιωτική συνοικία” που θα απευθύνεται σε γκέι και λεσβιακή πελατεία. Παρόλα αυτά αρνούνται ότι σκοπεύουν να κάνουν διακρίσεις στην επιλογή των αγοραστών. Και διευκρινίζουν: “’Οποιος θέλει μπορεί να μείνει εκεί, δεν είναι αποκλειστικά για ομοφυλόφιλους.”

Αν η ιδέα της “πριβέ συνοικίας” μας μοιάζει εξωτική, δεν είναι καθόλου για τα μεγάλα αστικά κέντρα της Λατινικής Αμερικής όπως είναι το Μπουένος Άιρες. Πρόκειται για περιφραγμένες γειτονιές με ιδιωτική αστυνομία και φύλαξη, ιδιωτικά σχολεία, αθλητικές υποδομές κτλ. Άρχισαν να αναπτύσσονται κατά τη δεκαετία του ‘90 ως προστατευμένοι θύλακοι για ευκατάστατους μέσα σε φτωχογειτονιές που μαστίζονται από τη βία και την εγκληματικότητα.

Η εταιρεία σκοπεύει να χτίσει γύρω στις εκατό κατοικίες και εξετάζει για αυτό το σκοπό τρεις πιθανές περιοχές, χωρίς ακόμα να έχει καταλήξει σχετικά με το ποια θα επιλέξει. Οι κατασκευαστές διευκρινίζουν ότι το κάθε σπίτι θα χτιστεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κάθε πελάτη, ενώ η συνοικία θα περιλαμβάνει μια τεχνητή λίμνη και ένα πολυτελές σπα. Όπως επίσης και φράχτες με συρματοπλέγματα, φυλάκια και κάμερες παρακολούθησης όπως συνηθίζεται σε γειτονιές σαν κι αυτή….

[via]

Η DANA INTERNATIONAL ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗ EUROVISION!

13 χρόνια μετά τη νίκη που χάρισε στο Ισραήλ, η 38χρoνη πλέον Dana International θα έχει ακόμα μια ευκαιρία να εκπροσωπήσει την πατρίδα της στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Aργά χτες βράδυ η βετεράνος του διαγωνισμού στέφτηκε νικήτρια του ισραηλινού εθνικού τελικού ανάμεσα σε δέκα διαγωνιζόμενους καλλιτέχνες και πήρε τελικά το εισιτήριο για το Ντίσελντορφ της Γερμανίας με το καινούριο της τραγούδι “Ding Dong” . Η νίκη της Dana οφείλεται στην υψηλή βαθμολογία που έδωσε η κριτική επιτροπή στη ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού, καθώς το τηλεοπτικό κοινό που ψήφιζε από το σπίτι έδωσε την πρώτη θέση σε μια μπαλάντα που τραγούδησε η Ιντίτ Χαλεβί.

Η Dana International κέρδισε το διαγωνισμό που διοργανώθηκε το 1998 στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας με το τραγούδι “Diva” που είχε συγκεντρώσει τότε 174 βαθμούς (δέκα από αυτούς έδωσε η Ελλάδα). Το τραγούδι αναφερόταν στις δυναμικές γυναίκες που άφησαν τη σφραγίδα τους την παγκόσμια ιστορία όπως η Μαρία Κάλλας, η Κλεοπάτρα και η βασίλισσα Βικτώρια και πούλησε 400 χιλιάδες αντίτυπα διεθνώς. Απαντώντας στους συντηρητικούς συμπατριώτες της που είχαν αντιδράσει έντονα στην επιλογή μιας τρανσέξουαλ για να εκπροσωπήσει τη χώρα, η Dana είχε δηλώσει: “Η νίκη μου αποδεικνύει ότι έχω το Θεό στο πλευρό μου. Θέλω να στείλω στους επικριτές μου ένα μήνυμα συγχώρεσης και να τους ζητήσω να αποδεχτούν εμένα και τη ζωή που κάνω. Είμαι αυτό που είμαι και αυτό δεν σημαίνει πως δεν πιστεύω στο Θεό. Είμαι κι εγώ κομμάτι του εβραϊκού έθνους.”

Η Dana χάρισε στο Ισραήλ την τρίτη νίκη του στα χρονικά το διαγωνισμού. Την επόμενη χρονιά, βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της δημοσιότητας όταν, πηγαίνοντας να παραδώσει το τρόπαιο στη διάδοχό της, σκόνταψε στο φόρεμα και έπεσε από τη σκηνή τη στιγμή της βράβευσης! Συμμετείχε και πάλι στο διαγωνισμό το 2008, αυτή τη φορά ως συνθέτης και στιχουργός για το τραγούδι του (κούκλου) Boaz Mauda που κατέκτησε την ένατη θέση. Το 2011 θα είναι η δεύτερη πρώην νικήτρια που δοκιμάζει την τύχη της ξανά, αφού η διοργανώτρια Γερμανία εκπροσωπείται και φέτος από την περσινή νικήτρια Lena με το τραγούδι “Taken by a Stranger”.

Ο τίτλος “Ding Dong” είναι μάλλον καλός οιωνός αφού στην ιστορία του διαγωνισμού έχει συνδεθεί με την αξέχαστη νίκη της Ολλανδίας το 1975! Για να διαγωνιστεί όμως στον τελικό, η Dana θα πρέπει πρώτα να περάσει από το δεύτερο ημιτελικό στις 12 Μαϊου. Είναι πολύ νωρίς για προγνωστικά, αλλά τί λέτε; Θα τα καταφέρει για δεύτερη φορά;

O ΛΕΣΒΙΑΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Με αφορμή τη σημερινή Ημέρα της Γυναίκας, σας προτείνω να διαβάσετε αυτή εδώ τη συνέντευξη με το γάλλο ιστορικό της τέχνης και συγγραφέα Τόμας Σλέσερ σχετικά με τις αναπαραστάσεις του λεσβιακού ερωτισμού στην ιστορία των εικαστικών τεχνών.

Από πότε υπήρξε πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες η γυναικεία ομοφυλοφιλία;

Από το 16ο αιώνα αρχίζουμε να βλέπουμε λεσβιακές αναπαραστάσεις στις εικαστικές τέχνες. Οι καλλιτέχνες της εποχής ήταν όμως αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν προφάσεις ώστε να γίνουν οι πίνακές τους αποδεκτοί και να δημιουργήσουν μια απόσταση ανάμεσα στα έργα τους και την πραγματικότητα, αφού η ομοφυλοφιλία ήταν απαγορευμένο θέμα. Μια τέτοια πρόφαση ήταν μέχρι το 18ο αιώνα ο μύθος του Δία και της Καλλιστώς σύμφωνα με τον οποίο ο Δίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα προκειμένου να αποπλανήσει την Καλλιστώ. Θα πρέπει να περιμένουμε τα τέλη του 19ου αιώνα για να γίνει η γυναικεία ομοφυλοφιλία θέμα από μόνη της, όπως στον πίνακα “Ο Ύπνος” του Γκιστάβ Κουρμπέ (φωτογραφία πάνω). Πριν τον Κουρμπέ υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά δεν γνωρίζουμε αν ήταν πραγματικά στις προθέσεις του καλλιτέχνη να απεικονίσει ένα λεσβιακό θέμα ή αν εμείς το ερμηνεύουμε έτσι. Οι ιστορικοί της τέχνης σπάνε ακόμα το κεφάλι τους για να αποκρυπτογραφήσουν τον πίνακα του άγνωστου καλλιτέχνη που απεικονίζει την αδελφή της Γκαμπριέλ Ντ’ Εστρέ να τσιμπάει τη ρώγα της μαιτρέσας του βασιλιά Ερρίκου Δ’ της Γαλλίας (φωτογραφία κάτω).

Ποια ήταν η πρόθεση των καλλιτεχνών που ζωγράφιζαν τέτοιες σκηνές;

Σε αντίθεση με την ανδρική ομοφυλοφιλία, οι εικαστικές τέχνες δεν χρησιμοποιήθηκαν για να στηλιτευτεί η γυναικεία ομοφυλοφιλία. Για πολύ καιρό όμως η γυναίκα ήταν το σύμβολο της αμαρτίας. Οτιδήποτε όμορφο αποτελούσε πηγή δυσπιστίας. Από την άλλη, το λεσβιακό πάθος υπήρξε ανέκαθεν αντρική φαντασίωση - και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες ήταν άντρες. Τα περισσότερα έργα ζωγραφικής φτιάχνονταν από άντρες για άντρες. Αυτή είναι η περίπτωση του “Ύπνου” του Κουρμπέ που είδαμε πιο πάνω, αλλά και του “Τουρκικού Λουτρού” που ζωγράφισε την ίδια εποχή ο Ενγκρ.

Στον πίνακα αυτό, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τις τρεις γυναίκες της ζωής του γυμνές τη μία δίπλα στην άλλη. Είτε γινόταν από πρόθεση είτε όχι, το να ζωγραφίζει κανείς γυναίκες μόνες τους, χωρίς άντρες, ήταν ένα σημάδι αυτονομίας. Ήταν επίσης απεικόνιση μιας κοινωνικής διεκδίκησης: οι γυναίκες δεν χρειάζονται τη συντροφιά των αντρών για να έχουν πρόσβαση στην απόλαυση.

Πότε εμφανίστηκε η πιο πολιτικοποιημένη πλευρά της λεσβιακής τέχνης;

Από τότε που οι γυναίκες άρχισαν να παράγουν τέχνη οι ίδιες, πρόθεσή τους ήταν να εκφράσουν κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα, η αμερικανίδα Ρομέν Μπρουκς ζωγράφιζε τον εαυτό της και άλλες γυναίκες ντυμένες με αντρικά ρούχα (φωτογραφία πάνω), εικόνες που που παρέπεμπαν στην κοινωνική χειραφέτηση των γυναικών. Για πολλούς τα διάσημα άνθη της Τζόρτζια Ο’ Κιφ αποτελούν ισχυρά σύμβολα και αναπαραστάσεις της γυναικείας σεξουαλικότητας.

Αργότερα καλλιτέχνιδες όπως η Τζίνα Πέιν χρησιμοποίησαν το λεγόμενο Body Art, κακοποιώντας το σώμα τους σε μια προσπάθεια να αναπαραστήσουν τις οδυνηρές διαδρομές της σεξουαλικής ταυτότητας. Αντίθετα, πρόθεση της Τι Κορίν ήταν οι φωτογραφίες της να αποτίνουν φόρο τιμής στη γυναικεία ομοφυλοφιλία (φωτογραφία κάτω). Όλες αυτές οι καλλιτέχνιδες είδαν την τέχνη σαν μια μορφή διεκδίκησης και η στρατευμένη πλευρά της λεσβιακής τέχνης παραμένει ζωντανή μέχρι τις μέρες μας. Την ίδια στιγμή, οι λεσβιακές σκηνές αποτελούν αγαπημένο θέμα της πορνογραφίας και οι πορνογραφικές αναπαραστάσεις του λεσβιακού έρωτα αυξάνονται διαρκώς. Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για τις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο φεμινισμός και η φαντασίωση υπήρξαν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ

“- Τι κακό ακούστηκε και σ’ επηρέασε;

Ακόμη και το να πει κάποιος –όπως εσύ νωρίτερα– ότι είμαι «φαβορί» δεν είναι καλό για μένα. Κάθε φορά που ακούω ακόμη και κάτι καλό το «στύβω» και το πετάω. Για να μπορώ να προχωράω.

- Και οι γυναίκες; Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, έχεις πολλές θαυμάστριες...

Μου αρέσει να είμαι με μία γυναίκα και να μοιράζομαι πράγματα.

- Σε αυτή τη φάση όλα μοιάζουν να πηγαίνουν καλά στη ζωή σου. Ισχύει το ίδιο και για τα προσωπικά σου;

Ναι, είμαι ερωτευμένος. Και είμαι πολύ χαρούμενος.”

[Από συνέντευξη του φετινού εκπροσώπου της Ελλάδας στη Eurovision Λούκα Γιώρκα στο περιοδικό DownTown.]

“- Σου λείπει η συντροφικότητα;

Αυτό είναι κάτι που θέλω πολύ στη ζωή μου. Αν είσαι μόνος σου, δεν μπορείς να προχωρήσεις, αν έχεις κάποιον άνθρωπο δίπλα σου είναι πολύ καλύτερα.

- Πολλοί θα έλεγαν ότι με τέτοια αναγνωρισιμότητα και εξωτερική εμφάνιση θα έκαναν ουρές τα κορίτσια.

Και τι να κάνω; Να πάρω ολόκληρες ουρές; Δεν γίνεται! Δεν είμαι άπληστος, ψάχνω τη μία και μοναδική, αλλά δεν μπορώ να είμαι με τη μια και την άλλη μέχρι να βρω το τέλειο για μένα.

-Οι γυναίκες σε φλερτάρουν περισσότερο τώρα που είσαι αναγνωρίσιμος;

Αν σου πω ότι δεν μου την έχει πέσει καμία μέχρι τώρα, τι θα πεις; (γελάει) Δεν μου έχει συμβεί. Αλήθεια! Μόνο από το Facebook μπορεί να μου στείλουν μερικά μηνύματα, φωτογραφίες.“

[Από συνέντευξη του νικητή του Master Chef Άκη Πετρετζίκη στο περιοδικό People.]

“Με ποιον συμπαίχτη του θα κοιμάται ο Άκης του Master Chef;

Ο 26χρόνος Θεσσαλονικιός που κατάφερε να φτάσει στην πρώτη θέση και πήρε τον τίτλο του πρώτου Έλληνα Master Chef βρίσκεται ήδη στην Αθήνα και αναζήτα στέγη. Όχι όμως μόνο για εκείνον αλλά στέγη για δύο! Με ποιον όμως θα μοιράζεται την ίδια στέγη ο Άκης στην Αθήνα; Με το Γιάννη Μάργαρη …Εξάλλου οι δυο τους είναι πολύ καλοί φίλοι και έχουν «δέσει» σαν παρέα. Έτσι λοιπόν πήραν από κοινού την απόφαση να συγκατοικήσουν στην Αθήνα.”

[Από κουτσομπολίστικο δημοσίευμα του gossip-tv.gr]

Νεαρά παιδιά και εμφανίσιμα, άγουρες διασημότητες στον αυτιστικό μικρόκοσμο της ελληνικής τηλεόρασης και του εγχώριου σταρ-σύστεμ. Παιδιά που δεν έχουν συνηθίσει τη δημοσιότητα, ούτε γνωρίζουν καλά-καλά πως να χειριστούν την υπερβολική έκθεση στα media. Τα περιοδικά του κωστοπουλικού lifestyle και του μεγάλου γυναικείου κοινού τους περνούν υποχρεωτικά από τη βάσανο των νοσηρά αδιάκριτων ερωτήσεων που περιέχουν τη μία προσδοκώμενη (και “αυτονόητη”) απάντηση: Έχεις θαυμάστριες; Σε φλερτάρουν οι γυναίκες; Κάνουν ουρές τα κορίτσια;

Με αυτό τον όχι και τόσο λεπτό τρόπο εκμαιεύεται η απαραίτητη δήλωση ερωτικών φρονημάτων: “Μου αρέσει να είμαι με μια γυναίκα”, “Ψάχνω τη μία και μοναδική”. Εδώ δεν ισχύει το περίφημο “Κανείς δεν πρέπει να λέει τι είναι, τί μας νοιάζει τί κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του;” - αν είναι ετεροφυλόφιλος πρέπει να το λέει και να το φωνάζει. Ποιο γένος “επιτρέπεται” να εκδηλώνει ερωτικό ενδιαφέρον για το Λούκα, τον Άκη, το Θεοχάρη, το Νίνο, το Σάκη και τα άλλα παιδιά; Μα φυσικά μόνο “οι γυναίκες”, “οι θαυμάστριες”, “τα κορίτσια”.

Την ίδια στιγμή στην Άγρια Δύση του διαδικτύου κάποια άλλα δημοσιεύματα, εξίσου νοσηρά και αδιάκριτα, κλείνουν το μάτι στον αναγνώστη σχετικά με τις “πραγματικές” προτιμήσεις του “βρώμικου κόσμου της show-business” με δήθεν “χαριτωμένους” σκανδαλιστικούς τίτλους όπως “με ποιον κοιμάται ο τάδε;” δίνοντας -με τα κοροϊδευτικά γελάκια τους και τις δήθεν-τάχα μου αθώες σπόντες τους- μια πρόγευση στους εκκολαπτόμενους τηλε-σταρ για το πόσος χλευασμός και λοιδορία τους περιμένει αν τολμήσουν να ξεμυτίσουν από το μαντρί της ετεροφυλοφιλίας.

Πρόκειτα για δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: ο εξαναγκασμός σε δηλώσεις σεξουαλικών φρονημάτων δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει αποτελεσματικά χωρίς το φόβο και την τρομοκρατία του outing...