Η ΚΑΡΟΛΑΪΝ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑ” ΔΗΛΩΝΕΙ ΛΕΣΒΙΑ

Ήταν η καθημερινή σειρά που έκανε τις γειτονιές να νεκρώνουν κάθε μεσημέρι τη δεκαετία του ‘80. Η δεύτερη πιο πετυχημένη σαπουνόπερα της Αμερικής μετά τα “Ατίθασα Νιάτα” ξεκίνησε την τηλεοπτική της πορεία το 1987 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα αφού πέρασε από οκτώ διαφορετικά τηλεοπτικά κανάλια για να καταλήξει στην ΕΤ-3. Και ποιος έχει ξεχάσει βέβαια τις σκηνές παροξυσμού στους δρόμους όταν το ζεύγος Ριτζ-Καρολάιν επισκέφτηκε την Αθήνα το 1989; Μπορεί οι παραγωγοί της σειράς να “πέθαναν” την Καρολάιν από καρκίνο πριν προλάβει να πραγματοποιήσει τον ονειρεμένο γάμο της με το Ριτζ, η ηθοποιός Τζοάνα Τζόνσον όμως επέστρεψε στη σειρά πολλά χρόνια αργότερα ως η δίδυμη αδελφή της Κάρεν. Και η Κάρεν έχει ένα μυστικό που οι παραγωγοί της σειράς ετοιμάζονται να αποκαλύψουν: για πολλά χρόνια διατηρεί σχέση με γυναίκα! Στα 50 της σήμερα, η Τζοάνα παραδέχεται ότι τόσα χρόνια έκρυβε και η ίδια αυτό το μυστικό. Και στη συνέντευξη που θα διαβάσετε αναρωτιέται πως θα αντιδράσει στο καινούριο στόρι το παραδοσιακό κοινό μιας καθημερινής σαπουνόπερας…

Αυτή τη στιγμή είσαι η μοναδική σταρ μιας καθημερινής σαπουνόπερας που δηλώνει ανοιχτά ομοφυλόφιλη, παρά το γεγονός ότι τέτοιες σειρές είναι γεμάτες με γκέι ηθοποιούς. Πώς το εξηγείς αυτό;

Το καθημερινό σίριαλ είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από τα υπόλοιπα σίριαλ, το θέατρο ή το σινεμά. Οι τηλεθεατές δεν διαχωρίζουν τον ηθοποιό από το χαρακτήρα που παίζει. Γι’ αυτούς είμαι η Κάρεν. Και αυτό δημιουργεί φόβο. Το φόβο της απόρριψης. Πολύ απλά φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά αν ήξεραν πως είμαι λεσβία. Ότι δεν θα γινόμουν πιστευτή στις ερωτικές σκηνές. Όλα αυτά σε κάνουν να στρέφεσαι ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό.

Πόσο άσχημα ήταν;

Όταν άρχισα να παίζω την Κάρεν, γυρίσαμε μια φανταστική σκηνή που έδειχνε πως θα ήταν η ζωή της Καρολάιν αν δεν είχε πεθάνει. Ήταν παντρεμένη με το Ριτζ, είχαν δυο παιδιά και μια υπέροχη ζωή. Μόλις τέλειωσε το γύρισμα, έτρεξα στα καμαρίνια και άρχισα να κλαίω ασταμάτητα. Πίστευα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω μια τέτοια ζωή.

Κι όμως τα κατάφερες!

Ναι τα κατάφερα! Είμαι παντρεμένη με τη Μισέλ και έχουμε υιοθετήσει δύο παιδιά, πέντε και δύο ετών αντίστοιχα. Και στη σειρά μαθαίνουμε ότι και η Κάρεν είναι παντρεμένη με μια καταπληκτική γυναίκα και μαζί μεγαλώνουν μια κόρη που την έχουν βγάλει Καρολάιν! Οι εποχές λοιπόν έχουν αλλάξει. Και δεν θα μπορούσα να παίξω κάτι τέτοιο στη σειρά χωρίς να μιλήσω ανοιχτά και για τη δική μου ζωή. Για πολύ καιρό έκανα παρέα με γυναίκες όπως η Έλεν Ντετζένερες, η Μελίσα Έθεριτζ και η K.D.Lang και τις θαύμαζα πραγματικά που βγήκαν να το δηλώσουν ενώ εγώ δεν είχα τα κότσια να το κάνω. Όταν ήμουν 20 χρονών δεν υπήρχαν πρότυπα όπως η Έλεν. Εννοείται ότι δεν είμαι τόσο διάσημη όσο αυτές οι κυρίες αλλά ήρθε η ώρα να συνεισφέρω κι εγώ. Ήρθε η ώρα να ζήσω ανοιχτά τη ζωή μου.

Όταν κάνατε παρέα, δεν αισθανόσουν την πίεση να αποκαλυφθείς κι εσύ;

Ποτέ δεν αισθάνθηκα την παραμικρή πίεση. Καταλάβαιναν τις επαγγελματικές μου ανησυχίες γιατί είχαν περάσει κι εκείνες τα ίδια. Όταν αποκαλύφθηκε η Έλεν, η καριέρα της πήρε την κάτω βόλτα και έκανε πολύ καιρό να συνέλθει. Όταν όμως η Αντζελίνα Τζολί βγήκε και είπε ότι είναι αμφί, αυτό θεωρήθηκε πολύ σέξι. Ήταν πολύ διαφορετικό τότε να πεις ότι είσαι λεσβία. Θαυμάζω το κουράγιο των ανθρώπων που άνοιξαν το δρόμο. Εγώ έπρεπε να αγωνιστώ για να μπορέσω να αισθανθώ περήφανη.

Σε μια σκηνή του σίριαλ, ο προβληματικός αδελφός της Κάρεν ισχυρίζεται ότι η γυναίκα σου του την πέφτει! Προφανώς όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό του. Παρόλα αυτά, πιστεύεις ότι οι παραγωγοί της σειράς θα τολμούσαν μετά την γκέι σχέση  να παρουσιάσουν και ένα αμφί ερωτικό τρίγωνο;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια πίεση να παρουσιάσουμε το λεσβιακό ζευγάρι ως “πρότυπο ηθικής”. Νομίζω ότι η γκέι κοινότητα θέλει οι σεναριογράφοι της σειράς να μας αντιμετωπίζουν όπως τα υπόλοιπα ζευγάρια, με τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους. Ποιος ξέρει; Ίσως η Κάρεν να την πέσει στην Μπρουκ! Σαπουνόπερα είναι! Μια τέλεια σχέση χωρίς παραστρατήματα δεν έχει πολύ δραματικό ενδιαφέρον…

Πώς πάνε τα πράγματα ανάμεσα σε σένα και την τηλεοπτική σου σύζυγο;

Η Κρίσταλ είναι ετεροφυλόφιλη και ήταν πολύ πιο άνετη από μένα στην ιδέα του λεσβιακού ρόλου. Εγώ στην αρχή είχα τρομερό τρακ. Φοβήθηκα μήπως με πάρει για τρελή και της εξήγησα ότι δεν έχω μιλήσει δημόσια για μένα. Όταν το κατάλαβε, μου έδειξε μεγάλη κατανόηση

Και με την πραγματική σου σύζυγο;

Με τη Μισέλ είμαστε μαζί 9 χρόνια. Παντρευτήκαμε το 2008, εκείνο το πολύ μικρό διάστημα που οι γάμοι ήταν νόμιμοι στην Καλιφόρνια. Λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα αποφασίσαμε να τρέξουμε στο δημαρχείο για να προλάβουμε να παντρευτούμε. Ήταν πάρα πολλά ζευγάρια εκεί και μας είπαν ότι δεν θα προλαβαίναμε όλοι. Για να αποφασίσουν ποιος θα παντρευόταν τελικά αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο. Και είμαστε εμείς οι τυχερές!

Αυτό κι αν είναι σημάδι από τον ουρανό!

Πες το ψέματα! Φορούσαμε και οι δύο τα καθημερινά μας ρούχα και τηλεφωνήσαμε στον άνθρωπο που πρόσεχε το γιο μας να τον φέρει όπως ήταν ντυμένος πειρατής για τις Απόκριες! Η Μισέλ είχε μόλις αγοράσει καινούριο κινητό και τράβηξε με αυτό φωτογραφίες αλλά όταν μετά αποφάσισε να το επιστρέψει, ξέχασε να τις  αποθηκεύσει κάπου. Οπότε τώρα δεν έχουμε τίποτα! Κάποια μέρα ελπίζω να μπορέσουμε να παντρευτούμε όπως πρέπει…

Ανησυχείς καθόλου για την αντίδραση των τηλεθεατών;

Εννοείται! Θα αισθανθώ πολύ άσχημα αν οι τηλεθεατές απογοητευτούν ή αισθανθούν προδομένοι που η Κάρεν τους κράταγε ένα τέτοιο μυστικό τόσο καιρό. Ήδη στο Facebook υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις. Δεν καταλαβαίνουν πως κατέληξα με γυναίκα όταν τόσο καιρό έβγαινα με άντρες. Προσωπικά δεν το βρίσκω και τόσο τραβηγμένο. Κι εγώ προσπάθησα να κάνω σχέση με άντρες. Αυτή η ιστορία είναι η δική μου ιστορία. Κάποτε οι σαπουνόπερες ήταν πιο τολμηρές και πρωτοποριακές, αλλά σήμερα οι παραγωγοί φοβούνται πως το κοινό είναι πιο συντηρητικό. Οπότε έχω αγωνία. Ελπίζω να μας δώσουν μια ευκαιρία.

Η Καρολάιν είχε μια θρυλική σχέση με το Ριτζ, η Κάρεν με το Θορν και τον Κόνορ. Ήταν πρόβλημα να παίζεις τέτοιες σκηνές;

Ποτέ. Μπορούσα πάντα να λειτουργήσω ερωτικά με άντρες ηθοποιούς. Όταν κάναμε το πρώτο δοκιμαστικό με το Ριτζ, μόλις είχαμε γνωριστεί. Ήταν τόσο όμορφος και γοητευτικός που κοκκίνισα ολόκληρη και ξέχασα τα λόγια μου! Ήμουν τρελά τσιμπημένη μαζί του και αυτό με μπέρδευε ακόμα περισσότερο! Πάντα μου άρεσαν οι άντρες, απλά δεν μπορώ να τους ερωτευτώ.

Πότε έμαθαν οι συμπρωταγωνιστές σου την αλήθεια για σένα;

Το έμαθαν σταδιακά αφού επέστρεψα στο σίριαλ με το ρόλο της Κάρεν. Τη μεγαλύτερη αγωνία την είχα για την Μπρουκ. Είχαμε ξεκινήσει μαζί ως οι δύο ενζενί της σειράς και ο κόσμος μας αντιμετώπιζε σχεδόν σαν δίδυμες. Ίσως ήταν τόσο δύσκολο για μένα να της το πω γιατί αισθανόμουν ότι είχε τη ζωή που “έπρεπε” να ζήσω– είναι πανέμορφη, έχει έναν τέλειο σύζυγο και παιδιά που την αγαπάνε. Όμως ήταν όλα μέσα στο μυαλό μου αφού η ίδια δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα. Είναι μια πραγματική κυρία αλλά εγώ δεν τη γνώριζα αρκετά ώστε να την εμπιστευτώ. Και όταν σε έχουν απορρίψει οι γονείς σου, νομίζεις ότι όλος ο κόσμος θα κάνει το ίδιο…

Πότε αποκαλύφθηκες στους γονείς σου;

Ήμουν 23 χρονών όταν το είπα στη μητέρα μου. Ήταν η πρώτη φορά που το έλεγα σε κάποιον. Δεν είχα κάνει ούτε μία σχέση μέχρι τότε. Τόσο η μητέρα μου όσο και ο πατέρας μου υπήρξαν πολύ σκληροί μαζί μου. Η αντίδρασή τους μου ράγισε την καρδιά. Η μητέρα μου ζήτησε να μην κάνω καμία σεξουαλική σχέση στη ζωή μου. Της εξήγησα ότι το θέμα δεν είναι το σεξ, αλλά η αγάπη και η συντροφικότητα. Για ποιο λόγο ένας γονιός ζητάει να στερηθεί το παιδί του κάτι τέτοιο;  Για ποιο λόγο ζητάμε να τα στερηθεί ο οποιοσδήποτε;

Βελτιώθηκαν ποτέ οι σχέσεις σας;

Δυστυχώς η μητέρα μου πέθανε πριν προλάβουμε να τα ξαναβρούμε αλλά ο πατέρας μου έχει αλλάξει πολύ. Κάναμε τρία χρόνια να μιλήσουμε . Και είναι προς τιμήν του που μπόρεσε να βάλει στην άκρη αυτά που πίστευε και να καταλάβει ότι δεν έκανα κάτι επειδή ήθελα να τον πληγώσω. Με αγαπάει και θέλει να είναι στη ζωή μου. Αγαπάει τη Μισέλ και τα παιδιά μας. Θα ήταν ωραίο να έλεγα ότι δεν χρειάζομαι την έγκριση του για να μπορέσω να αγαπήσω τον εαυτό μου. Όμως τη χρειάζομαι γιατί έτσι έχει το πράγμα. Είμαι εδώ, είμαι λεσβία και μόλις που έχω αρχίσει να το συνηθίζω!

[via]

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΚΕΪ ΑΝΤΡΕΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΝΤΙΒΕΣ;

Ένας ψυχοθεραπευτής και σεξολόγος συνοψίζει τις κυριότερες ερμηνείες:

“Οι πρόσφατες απώλειες της Γουίτνεϊ Χιούστον και της Ντόνα Σάμερ με έκαναν να σκεφτώ για ποιο λόγο οι ντίβες του θεάματος είναι τόσο σημαντικές για την γκέι κοινότητα. Όπως πολλοί γκέι άντρες, έτσι κι εγώ λατρεύω κάποιες απ’ αυτές όπως η Νταϊάνα Ρος, η Σερ και η Όπρα. Και θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να φοράω το μαύρο κολάν της αδελφής μου στο κεφάλι και να τραγουδάω της επιτυχίες της Σερ μπροστά στον καθρέφτη κρατώντας τη βούρτσα για τα μαλλιά για μικρόφωνο!

Πολλές φορές αστειεύομαι ότι όταν μια ντίβα έρχεται για συναυλία στην πόλη, αυτό θα πρέπει να είναι επίσημη αργία για τον γκέι πληθυσμό που σύσσωμος θα συνωστίζεται στα στάδια -τους δικούς μας χώρους λατρείας- για κάθε συναυλία της Σερ, της Νταϊάνα Ρος, της Μαντόνα, της Τζάνετ Τζάκσον ή -για τους νεότερους- της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, της Μπεγιονσέ, της Τζένιφερ Λόπεζ ή της Λέϊντι Γκάγκα. Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις μεγάλες ντίβες του παλιού Χόλιγουντ αν και δεν βρίσκονται μαζί μας εδώ και πολύ καιρό: γυναίκες όπως η Μπέτι Ντέιβις, η Τζόαν Κρόφορντ και βέβαια η Τζούντι Γκάρλαντ. Αν και αυτό είναι κάτι που  δεν ισχύει για όλους τους γκέι, πολλοί ανάμεσά μας  λατρεύουν κάποια ντίβα. Όμως για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες. Σύμφωνα με το συγγραφέα Ντάνιελ Χάρις “στο επίκεντρο των εκδηλώσεων λατρείας δεν βρίσκεται ποτέ η ίδια η ντίβα αλλά το οικουμενικό συναίσθημα του εξοστρακισμού και της ανασφάλειας που έχουν βιώσει όλοι οι ομοφυλόφιλοι άντρες.”  Σύμφωνα με τον Χάρις οι γκέι επιλέγουν τις ντίβες ως όχημα για τα όνειρα και τις επιθυμίες  τους, ζώντας τη δική τους ζωή  μέσα από το αγαπημένο τους είδωλο  και τη φαντασίωση ότι οι ίδιοι θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση της: “Για τους γκέι το να παρακολουθούν τις αγαπημένες τους ντίβες στη σκηνή είναι το ίδιο με τους ετεροφυλόφιλους που παρακολουθούν την αγαπημένη τους ομάδα στο ποδόσφαιρο: μπορεί να είναι σπορ “του καναπέ” αλλά απέχει πολύ από το να είναι “κοριτσίστικο” και αναίμακτο. Η εικόνα της ανυπεράσπιστης αλλά αισθησιακής ύπαρξης που με τα θέλγητρα και την πονηριά της καταφέρνει να κάνει τα παλικάρια να σφάζονται στα πόδια της, στην κυριολεξία τσακίζει κόκκαλα.”

Ήδη σε ένα δημοσίευμά του από το 1967, οι εκδηλώσεις λατρείας του γκέι κοινού για την Τζούντι Γκάρλαντ κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας της στη Νέα Υόρκη δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους συντάκτες του  περιοδικού Time που γράφουν: “Ένα δυσανάλογο μεγάλο κομμάτι των κλακαδόρων της φαίνεται να είναι ομοφυλόφιλοι. Τα αγόρια με τα στενά παντελόνια γουρλώνουν τα μάτια τους, τραβάνε τα μαλλιά τους και μοιάζουν στην κυριολεξία να ίπτανται πάνω από τις θέσεις τους όταν η Τζούντι τραγουδάει το Over the Rainbow.” Στο ίδιο άρθρο ένας ψυχίατρος δίνει τη δική του ερμηνεία: “Η Τζούντι είναι ένα ευάλωτο πλάσμα που σκληραγωγήθηκε και έγινε “αντράκι” μέσα από τα βάσανα και τις αγωνίες της ζωής. Διαθέτει τη δύναμη που θέλουν να αποκτήσουν οι ομοφυλόφιλοι και η μετατροπή της σε ίνδαλμα είναι ένας τρόπος για να την αποκτήσουν.”

Αν τις παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι ντίβες διαθέτουν μερικά πολύ αρσενικά χαρακτηριστικά. Η ίδια η θηλυκότητά τους μοιάζει  επιθετική και διεκδικητική. Σαν αντιστάθμισμα η περσόνα που υποδύονται στη σκηνή υπερτονίζει τα θηλυκά τους χαρακτηριστικά με τρόπο που θυμίζει αρτίστες του drag: τεράστιες “καούκες” και βλεφαρίδες, έντονο μακιγιάζ,  φανταχτερά και εντυπωσιακά φορέματα.

Μια άλλη θεωρία είναι  ότι για πολλούς γκέι άντρες που βιώνουν μια περίπλοκη σχέση με τη μητέρα τους, οι ντίβες λειτουργούν ως υποκατάστατα. Αν η σχέση του ομοφυλόφιλου γιου με τη μητέρα του  χαρακτηρίζεται από συναισθηματική απόσταση, η ίδια απόσταση μετατρέπει τις ντίβες σε αντικείμενα λατρείας πάνω στις οποίες μπορεί να προβάλλει τις ανάγκες που η δική του μητέρα δεν είναι σε θέση να καλύψει. Ένα εικονικό υποκατάστατο δεν πρόκειται να τον απογοητεύσει ποτέ,  αφού την  πλάθει  μέσα στο μυαλό του ακριβώς όπως τη θέλει.

Η δική μου θεωρία είναι ότι σε τρυφερή ηλικία η αδυναμία μας να συνδεθούμε και να ταυτιστούμε με τον “ανδρικό κόσμο” μας οδηγεί σε μία απόδραση προς ένα παράλληλο θηλυκό σύμπαν όπου δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε την απόρριψη και τις οδυνηρές συγκρίσεις με άλλους άντρες. Αν και το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς ετεροφυλόφιλους, οι τελευταίοι μεταφέρουν τα αισθήματα “υστέρησης” ως προς  τον ανδρισμό τους στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο. Καθώς οι δικοί μας ερωτικοί παρτενέρ δεν είναι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι άνδρες αναγκαστικά στρεφόμαστε προς τις ντίβες του θεάματος για να καλύψουμε αυτή την ανάγκη.

Όποιος κι αν είναι ο λόγος που οι ντίβες έχουν τόσο σημαντική θέση στην καρδιά των γκέι αντρών, εγώ προσωπικά τους είμαι ευγνώμων που η λαμπερή παρουσία και το παράδειγμά τους έκαναν την εφηβεία τόσων πολλών από μας λίγο περισσότερο υποφερτή. Και συνεχίζω να τις θαυμάζω για τη δύναμη, τα κότσια τους, την αποδοχή και την αγάπη που προσφέρουν στο γκέι κοινό τους. Χάρη σε αυτές ο κόσμος μας είναι καλύτερος και περισσότερο πολύχρωμος.”

 

Viva la Diva λοιπόν!  Εσείς λατρεύετε κάποια ντίβα του θεάματος; Και ποιες ελληνίδες σταρ θεωρείτε ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για να θεωρούνται “ινδάλματα των γκέι”;

ΓΥΜΝΟΙ ΑΝΤΡΕΣ: ΧΟΡΕΥΤΕΣ

Ο David Vance φωτογραφίζει το γάλλο  Stephane Haffner και τον ιταλό Emiliano Simone που ήταν κάποτε ζευγάρι αλλά συνεχίζουν να χορεύουν μαζί.  Κάντε κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση.

Οι χορευτές των γαλλικών μπαλέτων  Preljocaj από το φακό του φωτoγράφου Yang Wang. Μπορείτε να τους δείτε επί το έργο εδώ.

ΧΩΡΙΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

Αυτό που πολλοί θεωρούσαν το γκέι γεγονός της φετινής Ολυμπιάδας έμεινε τελικά στην εκκίνηση πριν ακόμα ο αφέτης δώσει το σήμα για να ξεκινήσει η κούρσα. Το λεγόμενο Pride House θα υποδεχόταν αθλητές, τουρίστες και δημοσιογράφους για όλη την περίοδο των αγώνων, από τις 27 Ιουλίου ως τις 12 Αυγούστου. Σκοπός του ήταν μέσα σε αυτές τις τρεις εβδομάδες να προωθήσει τη διαφορετικότητα και τον αγώνα κατά της ομοφοβίας στον αθλητισμό. Η περιοχή του Κλάπχαμ, στο νότιο Λονδίνο θα φιλοξενούσε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Ένα πρόγραμμα  που θα περιελάμβανε συζητήσεις, αθλητικά και καλλιτεχνικά γεγονότα

Ηλεκτρονικό μήνυμα των διοργανωτών που διέρρευσε στον τύπο κάνει λόγο για έλλειψη χορηγιών, αλλά και  κάποιας εκδήλωσης  που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως “κράχτης”. Η εταιρεία που έχει αναλάβει τη διοργάνωση αποκάλυψε ότι οι συζητήσεις με πολύ γνωστό καλλιτέχνη τελικά έπεσαν στο κενό με αποτέλεσμα, σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις τους,  το πρότζεκτ να μην είναι πλέον οικονομικά βιώσιμο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι  είχε τη δημόσια στήριξη του δημάρχου του Λονδίνου αλλά και προσωπικοτήτων όπως ο Έλτον Τζον. Την ίδια στιγμή, η οργανωτική επιτροπή των Αγώνων αν και επίσημα στήριζε την ιδέα, δεν τη συμπεριέλαβε ποτέ στο επίσημο πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Κλάπχαμ απέχει 15 χιλιόμετρα από το Ολυμπιακό Χωριό…

Από τη μεριά της η επιτροπή προώθησης του τουρισμού στη βρετανική πρωτεύουσα δηλώνει απογοητευμένη από την ακύρωση του Pride House, διευκρινίζει όμως ότι για αυτήν δεν ευθύνεται η τοπική αυτοδιοίκηση. Τον περασμένο Ιανουάριο μια επιτροπή πολιτών του Κλάπχαμ είχε δηλώσει την αντίθεσή της στο πρότζεκτ, εκφράζοντας το φόβο ότι μπορεί να προσελκύσει “ανεπιθύμητα στοιχεία της γκέι κοινότητας”, μια φράση για την οποία αναγκάστηκαν στη συνέχεια να ζητήσουν συγγνώμη. Οι αντιδράσεις κάποιων κατοίκων ίσως έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι το πάρκο του Κλάπχαμ Κόμον αποτελεί αγαπημένη  τοποθεσία νυχτερινών “γνωριμιών” για τους γκέι της βρετανικής πρωτεύουσας…

Αν έβλεπε το φως της ημέρας, το Pride House θα ήταν η πρώτη παρόμοια εκδήλωση σε θερινούς ολυμπιακούς αγώνες και σκοπό είχε να συνδέσει την κορυφαία αθλητική διοργάνωση στον πλανήτη με τον αγώνα κατά της ομοφοβίας. Κάτι ανάλογο είχε επιχειρηθεί με μεγάλη επιτυχία πριν δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια των χειμερινών αγώνων στο Βανκούβερ του Καναδά. Από ό,τι φαίνεται όμως οι ομοφυλόφιλοι αθλητές και φίλαθλοι θα μείνουν με την ανάμνηση αφού πριν λίγες μέρες ρώσος δικαστής απαγόρευσε τον προγραμματισμό ανάλογης εκδήλωσης για τους επόμενους χειμερινούς αγώνες στο Σότσι της Ρωσίας. Πάντως οι σχετικές οργανώσεις του Λονδίνου δηλώνουν ότι δεν το βάζουν κάτω και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις, καθώς όπως λένε ελάχιστα έχουν γίνει μέχρι στιγμής  για να προωθηθεί το πνεύμα των αγώνων στην γκέι κοινότητα της πόλης...

[via]

Τα νέα δεν φαίνεται πάντως να πτοούν τον μοναδικό εν ενεργεία ανοιχτά γκέι ολυμπιονίκη. Τέσσερα χρόνια μετά το Πεκίνο και τη θρυλική βουτιά  που στέρησε από τους κινέζους αθλητές το μοναδικό από τα οκτώ ολυμπιακά μετάλλια των καταδύσεων που έλειπε από τη συλλογή  τους, ο Μάθιου Μίτσαμ ελπίζει να φέρει ένα ακόμα χρυσό στην Αυστραλία. Παρά την απουσία του από τους βατήρες για ένα χρόνο λόγω τραυματισμού, ο Μάθιου επέστρεψε εντυπωσιακά στους  προκριματικούς της χώρας του, καταφέρνοντας  να σπάσει το προσωπικό του ρεκόρ με βαθμολογία  άριστα 10 και από τους εφτά κριτές…

Η ΝΕΑ ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

Δεν έχουν κλείσει δυο εβδομάδες από την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ -που έγινε ο  πρώτος σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας μετά από 17 χρόνια- και οι πρώτες δηλώσεις των στελεχών της νέας κυβέρνησης  σχετικά με τη νομοθετική  κατοχύρωση των ζευγαριών ίδιου φύλου  είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικές. Υπενθυμίζω ότι η αναγνώριση του γάμου και της υιοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια  αποτελεί μία από τις δεσμεύσεις που υποσχέθηκε ότι θα υλοποιήσει ο νέος πρόεδρος τον πρώτο χρόνο της θητείας του. Μέχρι σήμερα τα ζευγάρια ίδιου φύλου στη Γαλλία έχουν τη δυνατότητα να συνάψουν ένα σύμφωνο συμβίωσης που καθιερώθηκε το 1999 και δεν προβλέπει ίση μεταχείριση σε σχέση  με τα παντρεμένα ζευγάρια, ούτε κατοχυρώνει το δικαίωμα της από κοινού υιοθεσίας.

Μία μόλις μέρα μετά την ορκωμοσία του, ο νέος πρωθυπουργός και έμπιστος συνεργάτης του Φρανσουά Ολάντ Ζαν-Μαρκ Ερό ανάρτησε ένα μήνυμα στην πρωθυπουργική ιστοσελίδα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας. Το μήνυμα αναφέρει: “Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, η κυβέρνηση υπενθυμίζει τη δέσμευσή της για την καταπολέμηση της βίας και των διακρίσεων με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου….Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει πράξη τη δέσμευση του προέδρου της Δημοκρατίας να αναγνωριστεί το δικαίωμα του γάμου και της υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια.”

Η ισότιμη εκπροσώπηση ανδρών και γυναικών στη νέα κυβέρνηση είναι σίγουρα καλός οιωνός, αφού θυμίζει την αντίστοιχη σύνθεση της κυβέρνησης Θαπατέρο που έκανε πραγματικότητα το γάμο ομοφύλων στην Ισπανία πριν από επτά χρόνια. Η νέα υπουργός Οικογένειας Ντομινίκ Μπερτινοτί χρησιμοποίησε και αυτή με τη σειρά της την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας σαν αφορμή για να αναφερθεί στο ίδιο θέμα σε μια ραδιοφωνική της συνέντευξη: “Η οικογένεια σήμερα έχει πολλές και διαφορετικές μορφές, από το κλασικό πρότυπο μέχρι τις μονογονεϊκές και τις ομογονεϊκές οικογένειες. Όλες πρέπει να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.” 

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν αυτό σημαίνει ότι η νέα κυβέρνηση θα δώσει μάχη για το γάμο ομοφύλων και την ομογονεϊκότητα, η απάντησή της ήταν “Οπωσδήποτε. Αν κάποιοι είναι αντίθετοι είναι μια καλή ευκαιρία να τους εξηγήσουμε για τι πράγμα μιλάμε. Ξέρετε, στην περιφέρειά μου ζουν πολλές ομογονεϊκές οικογένειες. Και πολλές φορές αντιμετωπίζουν δυσκολία ακόμα και στο να παραδεχτούν ότι είναι οικογένεια. Υπάρχει πολλή αγάπη, πολλή τρυφερότητα και δεν βλέπω για ποιο λόγο αυτές οι διακρίσεις πρέπει να συνεχίσουν να υφίστανται.” Η υπουργός ήταν μέχρι πρότινος δήμαρχος του τέταρτου διαμερίσματος του Παρισιού, επίκεντρο της γκέι ζωής στη γαλλική πρωτεύουσα. Και δεσμεύτηκε ότι η σχετική δημόσια διαβούλευση θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο.

Σε μια ακόμα κίνηση που έχει τη σημασία της, καθώς έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας και το ευαίσθητο θέμα των σχέσεών της με τις πρώην γαλλικές κτήσεις στη βόρεια Αφρική, το υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε επίσημα εκπροσώπους ΛΟΑΔ οργανώσεων από την Αλγερία και την Τυνησία, σε μια προσπάθεια να ασκηθεί πίεση στις κυβερνήσεις των χωρών αυτών για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Οι ακτιβιστές εξέφρασαν την απογοήτευσή τους από την εξέλιξη των επαναστάσεων της “Αραβικής Άνοιξης” καθώς τα νέα καθεστώτα φαίνεται να διαψεύδουν τις αρχικές ελπίδες και προσδοκίες των ομοφυλόφιλων στις χώρες αυτές.

Φυσικά τα πάντα θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των προσεχών βουλευτικών εκλογών που έχουν προγραμματιστεί για τις 10 και τις 17 Ιουνίου (ο δεύτερος γύρος συμπίπτει με τις ελληνικές εκλογές, όπως συνέπεσε και ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών). Καθώς οι σχετικοί νόμοι θα πρέπει να ψηφιστούν από την Εθνοσυνέλευση, έχει σημασία τόσο το μέγεθος της πλειοψηφίας που θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν οι σοσιαλιστές και οι σύμμαχοί τους (αν το καταφέρουν) όσο και η σύνθεση της αντιπολίτευσης, καθώς η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν υπόσχεται να δώσει σκληρή μάχη για να εκτοπίσει από τα βουλευτικά έδρανα τους εκπροσώπους της μετριοπαθούς δεξιάς…

ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΑΒΓΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΟΜΕΛΕΤΑ

Θα μας τρελάνουν εντελώς. Πρώτα είχαμε το ανέκδοτο με τους ομοφυλόφιλους που …άνοιξαν το δρόμο στο φασισμό επειδή ασχολούνται  με την “περιφρούρηση των «δικαιωμάτων» που οριοθετούνται γύρω από το μαλακό τους υπογάστριο”. Δεν άνοιξαν απλά το δρόμο στο φασισμό, αλλά  του έστρωσαν και το στρώμα  απαντά γνωστό ιστολόγιο αντι-εκκλησιαστικών και λοιπών προοδευτικών φρονημάτων που θεωρεί δεδομένο ότι “πολλοί ναζιστές κρύβουν πίσω από τον ψευτοπαλληκαρισμό τους την ομοφυλοφιλία τους”. Στο χορό μπαίνει και γνωστό αντι-εξουσιαστικό φόρουμ που σπάει πλάκα με τα “κόκκινα στριγκάκια” και τις “παραθαλάσσιες τρελλίτσες” υποψήφιων χρυσαυγιτών.

Για κερασάκι στην τούρτα πρώην σκηνοθέτης βίντεο-κλιπ και νυν ακτιβιστής κατά της ξενοφοβίας που ισχυρίζεται ότι σε σχέση με την ξενοφοβία “η ομοφοβία μπορεί νά 'χει κάνει λίγο στο πλάι, γιατί …οι φασίστες ενδίδουν πάρα πολύ σε ομοφυλοφιλικά όργια”, αφού όπως μας ενημερώνει “οι χρυσαυγίτες ψωνίζονται σε gay-bar που πάνε μόνο μετανάστες.”  Πριν καταλήξει στο γνωστό και χιλιοτραγουδισμένο ρεφρέν με τους γκέι που οφείλουν να δείχνουν αλληλεγγύη σε όλους τους υπόλοιπους χωρίς οι ίδιοι να λαμβάνουν ποτέ κάτι αντίστοιχο:  “Επειδή είμαι πολύ ενεργός ως πολίτης, πρέπει να βάλω στην άκρη αυτή τη στιγμή το κίνημα ίσης μεταχείρισης των ομοφυλοφίλων. Αντιμετωπίζουμε όλοι ένα πρόβλημα, είτε είμαστε gay, είτε straight, και ριχνόμαστε σε έναν αγώνα! Σε πιο χαλαρές εποχές ναι, να υπερασπίσουμε πιο πολύ τους gay!”  Το μόνο που δεν προσδιόρισε είναι πόσες δεκαετίες θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα μέχρι να έρθουν οι …χαλαρές εποχές.

Αντί να πιέζουν όλα αυτά τα χρόνια για τη θεσμική αντιμετώπιση φαινομένων όπως οι νεοναζιστικές συμμορίες με την αυστηρή εφαρμογή και τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για τα εγκλήματα μίσους και την υποκίνηση μίσους (νομοθεσία που η δικαιοσύνη και το πολιτικό σύστημα έχουν καταστήσει νεκρό γράμμα), οι διάφοροι ψευτο-προοδευτικοί παρλαπίπες χρησιμοποιούν εναντίον των ακροδεξιών το πιο πρόχειρο βέλος που έχουν στη φαρέτρα τους. Και αυτό το βέλος δεν είναι άλλο από την ομοφοβία. Τα αγόρια με τα ξυρισμένα κεφάλια δεν είναι παρά “ένα μάτσο αδελφές” ή -ακόμα χειρότερα- “ένα μάτσο κρυφές” αφού, σύμφωνα με την κοσμοθεωρία ορισμένων, όσοι χαρακτηρίζονται ως  “κρυπτο-ομοφυλόφιλοι” ευθύνονται για όλα τα κακά της ελληνικής κοινωνίας, για να μην πω του πλανήτη.

Με αυτό τον τρόπο αντί να λογοδοτούν για τις δικές τους ευθύνες όσες δυνάμεις  έστρωσαν το κόκκινο χαλί στην ακροδεξιά βία, είτε νομιμοποιώντας την πολιτική βία της αντίθετης πλευράς, είτε παρέχοντας πολιτική κάλυψη στα κυκλώματα παράνομης διακίνησης ανθρώπων,  είτε πλειοδοτώντας υπέρ της ασυδοσίας στο όνομα της “ελευθερίας του λόγου”, προκαλούν  τώρα τους χρυσαυγίτες να αποδείξουν τον  αμφισβητούμενο “ανδρισμό” τους  με τρόπο που θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο τους πραγματικούς ομοφυλόφιλους. Γιατί για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, εκεί ακριβώς οδηγεί  οποιαδήποτε εξίσωση της ομοφυλοφιλίας με την ακροδεξιά βία στο δημόσιο διάλογο.

Τραυματισμένος γκέι διαδηλωτής μετά από επίθεση ακροδεξιών στο Pride της Βουδαπέστης το 2007. Η φωτογραφία κέρδισε το διεθνές βραβείο φωτορεπορτάζ World Press Photo. Και επειδή η ομοφοβία καθόλου …”δεν έχει κάνει στο πλάι”, αυτό το μπλογκ έχει ασχοληθεί πολλές φορές με τη στοχοποίηση των ομοφυλόφιλων από τους ναζιστές όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ και εδώ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ: “ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΙΔΙΟΥ ΦΥΛΟΥ”

Τέσσερα χρόνια μετά την εκλογή του και έξι μήνες πριν τη μάχη των προεδρικών εκλογών που θα κρίνει αν θα παραμείνει στο Λευκό Οίκο για δεύτερη θητεία, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έκανε το μεγάλο βήμα που περίμεναν οι ομοφυλόφιλοι υποστηρικτές του -και όχι μόνο- από την πρώτη στιγμή που διεκδίκησε το χρίσμα των δημοκρατικών για το ύπατο αξίωμα της χώρας. Μετά από πολλούς μήνες κατά τους οποίους δήλωνε ότι οι θέσεις του για το θέμα ”εξελίσσονται”, αποφάσισε τελικά να περάσει το Ρουβίκωνα σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του στο δίκτυο ABC.

“Μέχρι τώρα θεωρούσα ότι ο γάμος δεν είναι απαραίτητος, ότι θα μπορούσαμε να συζητήσουμε κάποια άλλη μορφή αναγνώρισης. Πρέπει να σας πω ότι τα τελευταία χρόνια μιλώντας στην οικογένεια και τους φίλους μου, αναλογιζόμενος και μέλη του δικού μου επιτελείου που διατηρούν μονογαμικές σχέσεις, σχέσεις που χαρακτηρίζονται από εξαιρετική αγάπη και αφοσίωση, ζευγάρια   που μεγαλώνουν παιδιά, αναλογιζόμενος εκείνους που  πολεμούν στις ένοπλες δυνάμεις μας και που ακόμα και σήμερα αισθάνονται πολίτες με λιγότερα δικαιώματα επειδή δεν μπορούν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου, συμπεραίνω ότι για μένα προσωπικά είναι σημαντικό να δηλώσω ανοιχτά ότι -κατά την άποψή μου- τα ζευγάρια του ίδιου φύλου πρέπει να έχουν το δικαίωμα του γάμου.

Νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό η νέα γενιά βλέπει το ζήτημα διαφορετικά. Μου έχει τύχει να μιλήσω με φοιτητές που υποστηρίζουν το ρεπουμπλικανικό κόμμα και παρά το γεγονός ότι διαφωνούν μαζί μου στην οικονομική και την εξωτερική πολιτική, στο ζήτημα του γάμου πιστεύουν στην ισότητα. Είναι πολύ πιο άνετοι με αυτό. Οι κόρες μου έχουν φίλους που μεγαλώνουν με γονείς του ίδιου φύλου. Πολλές φορές η Μισέλ κι εγώ καθόμαστε στο τραπέζι μαζί τους, και δεν έχω τρόπο να τους εξηγήσω για ποιο λόγο οι γονείς ενός άλλου παιδιού αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα από άλλη σκοπιά.

Είναι κάτι που συζητάω με τη γυναίκα μου εδώ και πολλά χρόνια και αισθάνεται  κι εκείνη το ίδιο. Αυτό που μας νοιάζει περισσότερο  από όλα είναι πως φερόμαστε στους άλλους ανθρώπους. Επειδή είμαστε και οι δύο χριστιανοί καταλαβαίνουμε ότι αρκετοί θα διαφωνήσουν μαζί μας. Όταν όμως σκεπτόμαστε την πίστη μας σκεπτόμαστε και για ποιο λόγο ο Χριστός θυσιάστηκε για μας, αλλά και το χρυσό κανόνα: μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν. Αυτό προσπαθούμε να περάσουμε και στα παιδιά μας, αυτό είναι που προσπαθώ να πετύχω στη θέση που βρίσκομαι, και πιστεύω ότι όσο πιο συνεπής και αληθινός είμαι απέναντι σε αυτές τις αρχές, τόσο καλύτερος θα είμαι ως πατέρας, ως σύζυγος και ως πρόεδρος.”

Ο πρόεδρος Ομπάμα είχε αρνηθεί να υποστηρίξει το δικαίωμα στο γάμο κατά την πρώτη του προεκλογική εκστρατεία, δηλώνοντας ότι είναι υπέρ άλλων μορφών αναγνώρισης για τα ζευγάρια ίδιου φύλου. Αν και  οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι για πρώτη φορά η πλειοψηφία των αμερικανών λέει ναι, η ισότητα απέχει πολύ από το να γίνει πραγματικότητα: χτες η Βόρεια Καρολίνα έγινε η τριακοστή πολιτεία που απαγόρευσε συνταγματικά τους γάμους ατόμων του ίδιου φύλου μετά από σχετικό δημοψήφισμα, ενώ μόλις έξι πολιτείες αναγνωρίζουν στα ομόφυλα ζευγάρια αυτό το δικαίωμα. Όσο για το  ρεπουμπλικανό αντίπαλο του Ομπάμα στις εκλογές του Νοεμβρίου Μιτ Ρόμνεϊ,  δήλωσε ήδη  ότι είναι κατά οποιασδήποτε μορφής αναγνώρισης για τα ζευγάρια ίδιου φύλου…

Αυτή την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα γκέι ζευγάρια στην πατρίδα του, αναλαμβάνει να μας θυμίσει ο νεαρός Σέιν που πριν από έναν ακριβώς  χρόνο έχασε τον αγαπημένο του Τομ με τον οποίον είχε μοιραστεί τη ζωή του για έξι χρόνια. Η οικογένεια του Τομ που  θεωρούσε τον Σέιν “υπεύθυνο” για την ομοφυλοφιλία του γιου τους,   του απαγόρευσε ακόμα και να παραβρεθεί στην κηδεία απειλώντας τον.  Όπως λέει ο ίδιος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί “για το νόμο, δεν είμαστε παρά  δυο συγκάτοικοι”. Δείτε το βίντεο.

Αναλυτές εκτιμούν ότι σε μια περίοδο που οι οικονομικοί δείκτες έχουν καθηλωθεί και πάλι, η ανακοίνωση του προέδρου μπορεί να αναβιώσει το κλίμα ενθουσιασμού που συνόδευε την υποψηφιότητά του πριν τέσσερα χρόνια, ειδικά στους κόλπους της νεολαίας. Το ρίσκο είναι ότι μπορεί επίσης να συσπειρώσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους γύρω από τον υποψήφιο των ρεπουμπλικάνων τον οποίο μέχρι τώρα δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα…

Την ίδια στιγμή που το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας βυθίζεται στον ερασιτεχνισμό, την ανυποληψία και τις ακρότητες, για τους ομοφυλόφιλους πολίτες στις χώρες της Δύσης  το 2012 μπορεί να αποδειχτεί έτος που “το νερό μπήκε στο αυλάκι”, αν την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στην προεδρία της Γαλλίας ακολουθήσει μια επανεκλογή Ομπάμα το Νοέμβριο. Το θέμα είναι κατά πόσο η χώρα μας θα συνεχίσει να συγκαταλέγεται στο δυτικό κόσμο…

25 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ DALIDA

Kλείνουν 25 χρόνια σήμερα από εκείνη την ανοιξιάτική μέρα που επέλεξε για να βάλει τέλος στη ζωή της μια από τις μεγαλύτερες ντίβες του γαλλικού τραγουδιού, αφήνοντας πίσω της μόνο ένα σημείωμα: “Η ζωή έχει γίνει ανυπόφορη για μένα…Συγχωρέστε με." Ιταλικής καταγωγής, η Γιολάντα Τζιλιότι όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αίγυπτο όπου κέρδισε τον τίτλο της βασίλισσας της ομορφιάς το 1954. Λίγο καιρό μετά μετακόμισε στο Παρίσι και ξεκίνησε την καριέρα της στο τραγούδι. Μια καριέρα που κάλυψε τέσσερις δεκαετίες, με πωλήσεις δίσκων που ξεπέρασαν τα τριάντα εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη και την έβαλαν στη λίστα με τις πιο πετυχημένες ερμηνεύτριες όλων των εποχών.

Η Dalida ήταν μια καλλιτέχνιδα που δεν ξεχώρισε  μόνο για τη φωνή της, το πάθος που έβγαζε στις ερμηνείες της, την εντυπωσιακή  εμφάνιση και  σκηνική παρουσία, αλλά και για το πολύπλευρο ταλέντο της. Τραγούδησε με την ίδια επιτυχία σε δέκα γλώσσες και σε τόσο διαφορετικά στιλ μουσικής όσο το κλασικό γαλλικό και ιταλικό τραγούδι, το “γιε-γιε” της δεκαετίας του ‘60 και το έθνικ.  Στη δεκαετία του 70 μεσουράνησε ως η απόλυτη ιέρεια της ντίσκο και καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο αειθαλή ινδάλματα της γκέι κοινότητας. Ήταν η περίοδος που οι εμφανίσεις της στο Ολυμπιά του Παρισιού ή το Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης κυριολεκτικά σταματούσαν την κυκλοφορία…

Ήταν και η περίοδος που τραγούδησε αυτό το πολύ συγκινητικό τραγούδι για μια γυναίκα που ανακαλύπτει ότι ο άντρας που αγαπάει είναι ερωτευμένος με έναν άλλο άντρα. Έχει τίτλο “Depuis qu'il vient chez nous” (Από τότε που εκείνος έρχεται σπίτι μας)

Σε ακούω να μιλάς
Σε βλέπω να αναπνέεις
Εγώ που σε ξέρω καλά
δεν σε αναγνωρίζω πια
Θεέ μου πόσο έχεις αλλάξει
από τότε που εκείνος έρχεται σπίτι μας

Πάνε ήδη δέκα χρόνια
που μένουμε μαζί
Εσύ που μου έλεγες τα πάντα
τώρα κρύβεσαι από μένα
Θεέ μου πόσο έχεις αλλάξει
από τότε που εκείνος έρχεται σπίτι μας

Δες πως αλλάζει η έκφρασή σου
Μόλις ακούσεις τη φωνή του
Πόσο δείχνεις να υποφέρεις
όποτε εκείνος με πλησιάζει

Με διασκεδάζει με το κέφι του
όσο εσύ ψάχνεις δικαιολογίες
για να περάσεις λίγα δευτερόλεπτα μόνος μαζί του
Άμα λαχταράς τα νιάτα του
γιατί δεν μου το λες
Μήπως είναι πια ήδη πολύ αργά για μας….

Όταν κάνουμε έρωτα
πες μου ποιον σκέφτεσαι
Κάτω από τα χάδια μας
νιώθω κενά αέρος
Θεέ μου πόσο έχεις αλλάξει
από τότε που εκείνος έρχεται σπίτι μας

Εσύ τρυφερός και άτρωτος
που κάποτε ορκιζόσουν στο όνομά μου
Καμιά φορά φοβάμαι να μάθω
τι κρύβεται μέσα σου
ποιο είναι αυτό το παιδί που σου λείπει
ποια είναι αυτή η ανάμνηση που σε στοιχειώνει
η ανάμνηση που άφησες πίσω σου
στις πόρτες ενός οικοτροφείου.

Είναι αλήθεια φοβάμαι να καταλάβω
Απάντησέ μου, σε ρωτάω
πως γίνεται να έχουν τελειώσει όλα μεταξύ μας;

Οι ομίχλες του παρελθόντος
στα μάτια ενός εφήβου
ρίχνουν τη σκιά τους
κάθε φορά που αγκαλιαζόμαστε
Θεέ μου πόσο έχουν όλα αλλάξει
από τότε που εκείνος ήρθε σπίτι μας…


Δυστυχώς το  ταλέντο της και η αγάπη του κόσμου δεν ήταν ικανά να διώξουν τους δαίμονες που στοίχειωναν την προσωπική της ζωή. Δύο άντρες που είχε αγαπήσει έβαλαν μόνοι τους τέλος στη ζωή τους και η ίδια έκανε την πρώτη της απόπειρα με βαρβιτουρικά ήδη από το 1967. Λίγο μετά γνωρίζεται με έναν 18χρονο νεαρό, μένει έγκυος και αναγκάζεται να κάνει έκτρωση με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να κάνει παιδιά. Η ιστορία έγινε αφορμή για μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της,  το “Il venait d'avoir dix-huit ans” (Ήταν μόλις 18). Πολλοί θυμούνται το τραγούδι για  τον περίφημο στίχο του “εγώ έχω ζήσει τα 18 δυο φορές.”

Η Dalida αποχαιρέτησε τον κόσμο για πάντα με δική της απόφαση στο σπίτι της στο Παρίσι, στις 3 Μαϊου του 1987. Ήταν μόλις 54 ετών. Οι θαυμαστές της ακόμα και σήμερα αφήνουν μερικά λουλούδια μπροστά στο άγαλμα που σημαδεύει το μνήμα της στο κοιμητήριο της Μονμάρτης. Εμείς θα τη θυμόμαστε πάντα να χορεύει το ίδιο λαμπερή και γεμάτη ζωή όπως τότε.